"ผมไปแน่นอนครับ...นับว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้ถูกเวลาจริงๆ..ว่าแต่เข้ามาที่นี่มีธุระอะไรเหรอครับ"
สีหน้าของข้ามภพดูดีขึ้นกว่าเมื่อเช้าไม่รู้มาก่อนว่ารามินจะเป็นลูกชายเจ้าของโรงงานใหญ่ขนาดนี้เพราะเห็นว่าเขายังคงรับงานถ่ายแบบไปเรื่อยแทนที่จะช่วยบริหารงานของครอบครัว
"เอ่อ..ผ่านมาก็เลยแวะมาเยี่ยมคนที่นี่ครับ"
“งั้นตามสบายเลยนะครับ..พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปที่โรงงานแม่คุณแต่เช้า”
“ครับ”
หลังจากรามินคุยธุระกับข้ามภพเรียบร้อยพิมลดาก็ลากชายหนุ่มกลับมาคุยกันที่ห้องถึงเรื่องที่รามินเป็นลูกชายเจ้าของโรงงานใหญ่อย่างละเอียด
"ฉันพึ่งรู้วันนี้นะคะว่าแม่ของคุณเป็นเจ้าของโรงงานด้วย..ไม่เห็นเคยบอกฉันเลย"
พิมลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงและท่าทีขุ่นเคืองด้วยในตอนที่เธอคบกับเขารามินไม่เคยพูดเรื่องกิจการของครอบครัวให้เธอได้ฟังเลยแม้แต่น้อย
"ครับ..แม่ผมเป็น..แต่ผมไม่ได้เป็นแล้วเราคบกันผมต้องคุยเรื่องครอบครัวกับคุณทุกอย่างเลยหรือไง”
“ช่างเถอะค่ะ..ฉันก็ไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตคุณแล้วล่ะ”
“แล้วแต่คุณเลย...ตอนนี้ก็ได้เวลาไหว้ผมงามๆแล้วนะครับ..มาไหว้ตรงนี้เลย"
รามินยกมือหน้าตบอกซ้ายทั้งส่งสายตายียวนไปยังสาวเจ้าที่ยืนกอดอกหน้ามุ่ยตรงหน้า
"ให้ฉันไหว้คุณจริงๆเหรอ"
พิมลดาบุ้ยปากเล็กน้อยพร้อมหันซ้ายหันขวาและหันมาถามรามินเสียงอ่อนว่าเขานั้นใส่ใจกับเรื่องที่เธอแค่สบถไปอย่างไม่ได้ตั้งใจจริงหรือ
"อืม..สัญญาต้องเป็นสัญญา"
รามินยักคิ้วพร้อมอมยิ้มมุมปากและแล้วพิมลดาก็ต้องเดินมายกมือไหว้ที่อกข้างซ้ายของรามินแต่โดยดี
“อืม..ผมคุณหอมดีนะ”
รามินยกมือโอบคนที่เข้ามาไหว้งามๆตรงอกสีหน้าและน้ำเสียงของเขาระรื่นอารมณ์ดีจนหญิงสาวเริ่มรู้สึกหมั่นไส้
“เสร็จธุระแล้วก็กลับไปได้แล้วค่ะ”
พิมลดารีบผละตัวออกจากอกรามินอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำตัวเป็นปลาหมึกยกมือกอดก่ายเธอโดยที่เธอไม่ได้อนุญาต
“ไม่ผมจะนั่งเฝ้าคุณที่นี่”
“อยากเฝ้าก็เฝ้าไปอย่าคิดว่าฉันจะสนใจ”
พิมลดาตวัดหางตาใส่คนที่คอยแต่จะกวนประสาทเธอหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ทำงานของตัวเองต่อโดยที่ไม่สนใจชายหนุ่มที่เอาแต่นั่งจ้องเธอไม่วางตาหากเขาทนดูเธอได้ตลอดเธอก็ทนให้เขานั่งมองตลอดได้เหมือนกัน
“อือ..แอ..”
เจ้าตัวกลมในชุดนอนหมูน้อยนอนตักคนเป็นแม่ถือขวดนมดูดทั้งขยี้หูขยี้ตาง่วงนอนไปด้วย
“อือ..อืมม..นอนนะคะคนดีของแม่..” ฟอดด
กอบัวนั่งกล่อมยัยหนูพารักที่กำลังจะหลับเสียงอ่อนรวบตัวกลมๆของลูกน้อยมานอนที่ตักก่อนจะก้มหอมพวงแก้มย้วยเขย่าตัวเด็กหญิงเบาๆเป็นการกล่อมนอนที่ยัยหนูพารักชอบมากที่สุดไม่นานนักเจ้าก้อนกลมก็หลับสนิทลงไปจนได้
หลังจากที่วางยัยหนูลงเปลได้กอบัวก็ล้มตัวนอนลงเลื่อนมือถือเล่นด้วยท่าทีครุ่นคิดเธอกำลังตัดสินใจว่าจะแชทหาประธานหนุ่มดีหรือไม่เพราะอยากจะให้กำลังใจข้ามภพด้วยรู้ว่าเขาเครียดมากเป็นพิเศษและแล้วไม่นานนักเธอก็ตัดสินใจแชทหาข้ามภพจนได้
คุณภพนอนหรือยังคะ
ยัง..
ข้ามภพกำลังนั่งทำงานตั้งแต่กลับมาก็ไม่หยุดมือเขาเห็นข้อความจากกอบัวจึงได้ฤกษ์ละมือจากงานรีบเปิดอ่านและตอบกลับหญิงสาวไปด้วยความรวดเร็ว
ยังเครียดอยู่เหรอคะ
นิดหน่อย
ลุงภพไม่ต้องเครียดนะคะเดี๋ยวทุกผ่านจะผ่านไปด้วยดีค่ะ
กอบัวส่งภาพของยัยหนูพารักมาให้เขาข้ามภพพอจะยิ้มออกเมื่อเห็นเจ้ารูปเจ้าแก้มย้วยนอนหลับอุตุอยู่ในเปลก่อนจะกดตอบเธอด้วยสติ๊กเกอร์โอเคกลับไป
ฝันดีนะคะคุณภพ
คุณก็เหมือนกัน
หลังจบบทสนทนากอบัวก็วางมือถือหลับตาลงเธอสบายใจแล้วที่รู้ว่าข้ามภพไม่ค่อยเครียดเท่าไรนัก
ทางด้านของข้ามภพยังคงอ่านแชทในมือถือวนไปมาความห่วงใยจากหญิงสาวทำให้เขาลดความกังวลและความเครียดลงไปมากยิ่งรู้ว่ามีคนคอยให้กำลังใจเช่นนี้จะเจออีกกี่ปัญหาเขาก็พร้อมสู้เสมอ
ในเช้าของวันต่อมาข้ามภพและกอบัวเดินทางมาที่ย่านชานเมืองนนทบุรีซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงงานรติมาแม่ของรามินทุกอย่างผ่านไปด้วยดีข้ามภพเห็นมาตรฐานโรงงานและราคาการผลิตที่รามินเป็นคนกลางการนำเสนอข้ามภพดูพอใจมากและตอบตกลงที่จะทำสัญญาในทันที
"คุณภพครับผมมีเรื่องจะคุยด้วย"
รามินเห็นว่าคุยธระเรื่องงานเรียบร้อยแล้วเขาจึงมีเรื่องส่วนตัวที่จะคุยกับข้ามภพต่อกอบัวที่ได้ยินรามินเอ่ยกับข้ามภพเช่นนั้นจึงรีบปลีกตัวออกห่างอย่างรู้มารยาท
หลังจากที่กอบัวไปแล้วรามินก็เชิญข้ามภพเข้ามาคุยกันในห้องทำงานเพราะไม่อยากให้ใครได้ยินหรือรับรู้เรื่องที่เขาจะพูดกับข้ามภพเท่าไรนัก
"คุณโฉมสุดาติดต่อมาที่เราเมื่อวานว่าจะให้เงินเราแลกกับการที่ไม่ต้องผลิตสินค้าให้กับคุณ..ผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นปัญหาระหว่างครอบครัวจึงทำให้แม่เลี้ยงของคุณทำแบบนี้"
รามินรับรู้เรื่องนี้จากผู้จัดการโรงงานเขารับไม่ได้กับการที่โฉมสุดามาทำอะไรลับหลังที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อผู้อื่นข้ามภพฟังจบก็เท้าเอวถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่แม่เลี้ยงของเขามาสร้างปัญหาใหญ่อีกแล้ว
เมื่อก่อนโฉมสุดาก็หาผู้หญิงมาให้เขาไม่เว้นว่างเพื่อที่จะให้มีข่าวเสียหายให้เข้ามาในรูปแบบลูกค้าบ้างเลขาบ้างจนเขาต้องให้คนที่ไว้ใจที่สุดคัดเลือกเลขาส่วนตัวให้จนได้กอบัวมาคิดว่าไม่มีคนของโฉมสุดาอยู่ในบริษัทแล้วเธอจะไม่ทำเรื่องเดือดร้อนให้เขาแต่เปล่าเลยตอนนี้เธอสร้างปัญหาให้เขาหัวเสียหนักจนได้
"คุณเข้าใจได้ดี...แต่ผมไม่รู้ว่าแม่เลี้ยงผมรู้ได้ยังไงว่าผมเลือกใช้โรงงานแม่ของคุณในการผลิตสินค้า"
ข้ามภพยังคงสงสัยพอสมควรว่าข่าวถึงหูของโฉมสุดาไวได้อย่างไรในเมื่อเขาพึ่งจะคุยถึงเรื่องการดูโรงงานกับรามินเมื่อวาน
"คงมีคนในที่เป็นคนของแม่เลี้ยงคุณไม่อย่างนั้นข่าวไม่ไวแน่นอนทั้งที่เรายังไม่ทันได้ทำสัญญาอะไรกันเลยทางแม่เลี้ยงคุณก็เริ่มก่อการร้ายแล้ว"
รามินเอ่ยออกมาตามที่คิดเขาไม่ได้อยากปรักปรำใครแต่หากไม่ใช่คนในโฉมสุดาไม่รับรู้เรื่องไวแน่นอน
"ขอบคุณที่เลือกจะบอกเรื่องนี้กับผม"
ข้ามภพยกมือแตะแขนรามินเป็นการขอบคุณแบบลูกผู้ชาย
"ผมชอบอะไรที่มันโปร่งใสอยู่แล้วครับคุณภพไม่ต้องห่วง"
คนที่ยืนกอดอกยกยิ้มอ่อนคนอย่างรามินแม้นจะดูไม่ดีในสายตาของสาวๆแต่คนอย่างเขาก็ไม่ชอบอะไรที่เรียกว่าลอบกัด
ติ๊งง..
เสียงข้อความมือถือของกอบัวจะดังในเวลาเกือบสามทุ่มแทบทุกคืนไม่ใช่จากใครที่ไหนเป็นข้อความจากประธานหนุ่มที่ส่งหาเธอเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว
สองหนุ่มสาวแชทคุยกันไปมาเรื่องสัพเพเหระในแต่ละวันก่อนจะจบลงที่บอกฝันดีให้กันและกันหลังจากนั้นต่างฝ่ายต่างก็นอนเขินอยู่บนเตียงไม่นานก็หลับตาลงฝันดี
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่ใจตัวเองรู้ว่ามีใจให้กับแต่ก็ยังไม่มีใครกล้าเอ่ยปากด้วยตัวประธานหนุ่มก็กลัวจะถูกปฏิเสธแล้วจะทำงานด้วยกันยากขึ้นส่วนเลขาสาวก็ไม่กล้าอาจเอื้อมของสูงแค่เพียงได้อยู่ใกล้ชิดทำงานกับชายหนุ่มก็เพียงพอแล้ว
ข้ามภพเดินดุ่มเข้ามาในออฟฟิศด้วยท่าทีอารมณ์ดีเพราะอีกแค่ไม่กี่ก้าวเขาก็จะเดินถึงห้องทำงานแล้วคนที่เป็นความสบายใจของเขาจะรอเขาอยู่ในนั้นRrrrr เลขาสาวกำลังจะเดินไปที่ประตูหมายจะออกไปชงกาแฟรอเจ้านายหนุ่มเข้ามาทำงานเธอต้องหยุดชะงักหน้าประตูไม่ทันได้เปิดเพราะต้องกดรับสายจากโฉมสุดาก่อน"ค่ะคุณโฉม"ร่างสูงหมายจะเอื้อมมือเปิดประตูแต่เผอิญเขานั้นได้ยินชัดว่ากอบัวกำลังคุยกับใครจึงหยุดชะงักยืนฟัง"บัวส่งตารางงานของคุณภพให้คุณโฉมดูแล้วนะคะ..ขอโทษที่ช้านิดนึงค่ะเพราะตารางเปลี่ยนกะทันหัน"ใบหน้าคมกัดฟันกรอดขึ้นเป็นสันกรามมือหนาทั้งสองกำบดกันแน่นเมื่อรู้ว่าหนอนที่คอยส่งข่าวให้โฉมสุดาไม่ใช่ใครที่ไหนกลับเป็นคนใกล้ตัวที่เขาคิดว่าเธอไม่มีพิษมีภัยนั่นเอง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เขาไว้ใจที่สุดกลับมาหักหลังเขาได้หน้าตาเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งยังทำทีช่วยเหลือเขาทุกอย่างให้เขาตายใจมือน้อยเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกงหลังจากวางสายจากโฉมสุดาได้ก็เอื้อมมือเปิดประตู"คุณภพ...บัวกำลังจะออกไปชงกาแฟให้พอดีค่ะ"กอบัวแสยะยิ้มหวานให้กับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมยิ้มตอบทั้งยั
"เห็นไหมครับคุณพ่อเธอสารภาพมาเอง.. ทุกครั้งที่ผมบอกคุณพ่อไม่เคยเชื่อเห็นคนที่มาทีหลังเป็นแค่คนนอกมันสำคัญกว่าลูกในไส้อย่างผมตลอด"ข้ามภพกหันมาพูดกับคนเป็นพ่อด้วยท่าทีสาแก่ใจเมื่อเมียที่พ่อของเขาจะดูรักนักรักหนาไม่ปฏิเสธว่าเป็นคนทำ"คุณต่างหากที่มาทีหลังรู้เอาไว้ด้วย"ฉมสุดาชี้หน้าข้ามภพกลับ"คุณโฉม"เปรมหันไปถลึงตามองภรรยาตนเอาไว้เพราะไม่อยากให้ความลับในอดีตรู้ถึงหูข้ามภพ"ฉันจะพูด.. ในเมื่อคุณอยากไม่ยุติธรรมกับฉันกับลูกเอง"โฉมสุดาไม่สนใจฟังเปรมเพราะเธอยังเคืองใจที่เปรมดันยกบ้านและบริษัทให้เป็นชื่อข้ามภพเพียงคนเดียวในพินัยกรรม"อะไร"ข้ามภพเริ่มมองสลับพ่อตัวเองและโฉมสุดาเพราะสังเกตได้ว่าทั้งคู่มีอะไรที่ยังปกปิดเขาอยู่"ฉันมาก่อนแม่คุณ...แม่คุณต่างหากที่แย่งสามีฉันไป"เสียงของโฉมสุดาทำข้ามภพตัวชาพูดอะไรไม่ออกก่อนจะหันไปหาคนเป็นพ่อเพื่อจะขอคำยืนยันให้แน่ใจ“คุณพ่อ..”"คุณโฉมผมบอกให้พอ"เปรมเริ่มตวาดใส่โฉมสุดาเสียงแข็งแค่นี้ข้ามภพก็ดูออกแล้วว่าสิ่งที่โฉมสุดาพูดออกมาเป็นความจริงเขาจึงอยากให้เธอพูดต่อจะได้รับรู้กันไปเลยว่าเรื่องราวในอดีตมันเป็นอย่างไรกันแน่"พูดออกมาให้หมด""พ่อคุณอยากให้
ใบหน้าคมผละมาจ้องมองหน้าของกอบัวห่างกันไม่ถึงคืบมือหนาทั้งสองยกกอบกุมพวงแก้มนวลเอาไว้“ตอนนี้มีแค่คุณเท่านั้นที่ทำให้ผมสบายใจ..อยู่กับผมก่อนนะ”เขาเอ่ยกับเธอเสียงอ่อนแววตาของเขาเศร้าหมองจนกอบัวรับรู้ได้เธอพยักหน้าตอบรับคำของของเขาหากการที่ชายหนุ่มมีเธออยู่เป็นเพื่อนแล้วจะทำให้เขาสบายใจขึ้นเธอยินดีอยู่แล้ว"อื้อ.."ข้ามภพประกบจูบริมฝีปากบางขณะที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวดวงตากลมโตเบิกกว้างนั่งตัวเกร็งหยุดหายใจกะทันหันร่างบางถูกดันให้นอนราบไปกับโซฟาใหญ่ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกเพราะรสจูบอันนุ่มนวลของชายหนุ่มทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์"อยู่กับผม"ข้ามภพผละริมฝีปากเอ่ยเสียงแหบพร่าก่ายกระซิบข้างพวงแก้มนวลและนอนกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะนอนหลับตาลงโดยมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมอกไม่ห่างกอบัวเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องยังตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่หายเมื่อหันไปมองคนที่กอดเธออยู่ด้านหลังก็เห็นว่าเขาหลับตาลงไปแล้วเธอจึงไม่กล้าที่จะขยับไปไหนตามคำขอของเขาไม่นานนักเธอก็ผลอยหลับตามชายหนุ่มไปด้วยเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนเพราะเอาแต่เครียดวันนี้เปรมไม่ได้ไปทำงานเพราะปวดหัวกับเรื่องเมื่อวานอีกทั้งวันนี้ยังเครียดที่ติดต่อข้
"คุณภพ..บัวเขินนะคะ"กอบัวหน้าแดงก่ำก้มหน้างุดอมยิ้มตลอดเวลา"เขินขนาดนี้..อย่าบอกว่าหลงเสน่ห์ผมมานานแล้ว..ตั้งแต่ตอนไหนบอกได้หรือเปล่าผมอยาก รู้""ไม่ใช่ตอนที่คุณภพดุแน่นอนค่ะ"สาวเจ้าเอ่ยหยอกชายหนุ่มแก้อาการเขิน"หลอกว่าผมเหรอ""เปล่าค่ะ..แค่พูดให้ฟังเฉยๆ..บัวประทับใจเจ้านายของบัวที่ดูแลบัวอย่างดีตอนบัวเจ็บค่ะ""ต่อไปนี้ผมก็จะดูแลคุณอย่างดีขึ้นอีกถ้าคุณตกลงเป็นแฟนกับผม""ฟ..แฟนเหรอคะ"ใบหน้าหวานเงยหน้ามองคนที่กำลังขอเธอเป็นแฟนด้วยตาค้าง"คุณไม่ต้องตอบก็ได้เพราะผมถือว่าผมจูบคุณไปตั้งสองครั้งแล้ว...เราก็เป็นแฟนกันแล้ว""สองครั้ง?"กอบัวเริ่มขมวดคิ้วเท่าที่เธอจำได้ก็เห็นจะวันนี้ที่ข้ามภพจูบเธอ"อืม..ก็ตอนคุณเมาวันนั้นที่บ้านหมอชลกับวันนี้""คุณภพจูบบัวตอนเมาเหรอคะ""อืม.."คิ้วหนาขยับยกทำสีหน้าทะเล้นใส่คนข้างๆ"ทำไมทำแบบนี้คะ""แลกกันไงวันนั้นคุณยังละเมอหอมผมเพราะคิดว่าเป็นยัยหนู""รู้ด้วยเหรอคะ""รู้สิ.."กอบัวยกมือเรียวทั้งสองปิดหน้าเขินอายเธอเชื่อมาตลอดว่าข้ามภพไม่รู้ตัวจนมารู้ความจริงวันนี้"นั่นรถหมอกวินนี่"นนนี่ชี้ให้พิมลดาที่กำบัวขับรถได้ดูว่าหน้าบ้านของประธานหนุ่มมีรถของหม
“เชิญนั่งครับคุณรามิน”กวินลุกขึ้นขยับเก้าอี้ให้รามินนั่งข้างๆตนเป็นฝั่งตรงข้ามกับที่พิมลดานั่ง“ขอบคุณครับ”สายตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองพิมลดาทั้งขอบคุณกวินในใจที่เลือกที่นั่งให้เขาได้ตรงใจเสียเหลือเกินหลังจากทุกคนมาครบแล้วก็เริ่มทานอาหารโต๊ะอาหารเย็นท่าจะครึกครื้นเฮฮาเว้นแต่พิมลดาที่ไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่รามินเอาแต่ลอบมองเธอตลอดเวลาหลังจากทานอาหารกันพักใหญ่ก็ถึงเวลาที่หนุ่มๆจะได้คุยงานกันโดยมีกอบัวอยู่ด้วยตลอดเพราะต้องรับรู้รายละเอียดทุกอย่างส่วนพิมลดาและนนนี่ก็อาสาเก็บถ้วยจานไปล้างก่อนที่จะกลับ“คุณรามินมองพี่จนตาเป็นมันเห็นหรือเปล่า”นนนี่และพิมลดาคุยเรื่องสัพเพเหระจนมาถึงเรื่องที่นนนี่สังเกตได้ขณะที่กำลังนั่งทานข้าว“เค้าก็คงมองทั่วไปตามประสาคนเจ้าชู้นั่นแหละ”“รู้ได้ยังไงว่าเค้าเจ้าชู้..ทำยังกับรู้จักกันส่วนตัวงั้นแหละ”“ก็..ดูท่าทางก็ดูออกแล้ว”พิมลดาอึกอักเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตานนนี่ไปก้มมองถ้วยจานในมือต่อ“คุณรามินไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนแม้แต่นางแบบสวยๆที่คอยเสนอตัวให้เลย..โมเดลลิ่งเพื่อนนนนี่บอกมา..ไม่รู้ว่าตายด้านหรือไม่ชอบผู้หญิงกันแน่”“ก็..ช่างเค้าสิ”พิมลดาหลุบสายตาลงต่ำเล
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลได้ร่วมสองชั่วโมงตอนนี้ชำนาญและกอบัวจึงได้รับรู้ว่าเปรมนั้นเป็นโรคร้ายแรงขนาดไหนและวันนี้หมอที่รักษาประจำก็ไม่ยอมให้กลับบ้านแล้วด้วยเพราะให้รอผ่าตัดเลยกอบัวนั่งมองชายสูงวัยบนเตียงผู้ป่วยในห้องวีไอพีด้วยความหดหู่หัวใจไม่รู้ว่าข้ามภพจะรู้หรือเปล่าว่าพ่อตัวเองป่วยหนักขนาดนี้"เดี๋ยวบัวโทรตามคุณภพให้มาหานะคะคุณลุง""อย่าหนูบัว...ลุงไม่อยากให้ภพรู้ว่าลุงป่วยเป็นอะไรอีกอย่างภพคงไม่อยากมาหาลุงหรอก"เปรมเอ่ยน้ำเสียงอ่อนเพราะตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายเหนื่อยล้าอ่อนแรงตลอดเวลา"เอ่อ..ก็ได้ค่ะ"กอบัวรีบเก็บมือถือเพราะเธอพึ่งนึกได้ว่าข้ามภพนั้นมีปัญหากับที่บ้านแต่คนที่ไม่เข้าใจคำพูดของเปรมเห็นจะเป็นชำนาญ"ทำไมล่ะครับคนเป็นลูกก็ควรจะมาดูแลพ่อตอนเจ็บป่วย...บัวโทรเลยลูก""อย่าครับผมพึ่งจะมีเรื่องผิดใจกับลูกชายผม"เปรมเอ่ยเสียงสั่น"มันร้ายแรงขนาดเจอหน้ากันไม่ได้เลยเหรอครับ..คุณมีอะไรเล่าให้ผมฟังได้ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้ว"ชำนาญเห็นคนป่วยสีหน้าไม่สู้ดีเขาจึงอยากจะรู้นักว่าปัญหาที่ทำให้ลูกไม่อยากจะสนใจพ่อมันคืออะไร"ผมกับคุณโฉมภรรยาคนปัจจุบันเคยอยู่กินกันมาก่อนที่จะมาเจอแขไขแม่ของข้
Rrrrrrrกอบัวหลุดจากภวังค์ความคิดอันหดหู่ได้หลังจากได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นเธอยกขึ้นมาดูเห็นเป็นสายของหมอกวินจึงกดรับสายทันที"ค่ะพี่หมอ..ได้ค่ะอีกเดี๋ยวแก้วจะออกไปพบนะคะ"หญิงสาวรับรู้จากปลายสายว่ามีเรื่องสำคัญมากที่อยากจะคุยด้วยเธอจึงรับปากว่าจะออกไปพบกวินทันทีเพราะอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรที่สำคัญจนชายหนุ่มต้องให้เธอออกไปหาด่วนขนาดนี้กอบัวขับรถออกจากบ้านมาที่ร้านอาหารที่กวินนัดพบเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็ให้เธอเข้ามาหลังร้านโซนที่เป็นส่วนตัวให้เหตุผลว่าธุระที่อยากคุยกับเธอมันสัญมากจริงๆ"นี่เป็นรูปของบัวในกล้องวงจรปิดเมื่อสองปีก่อน"กอบัวเข้ามาด้านในได้กวินก็เปิดรูปที่นักสืบส่งให้หญิงสาวได้ดูเขาอยากรู้ว่าทำไมกอบัวถึงทำเป็นพึ่งรู้จักกับข้ามภพทั้งที่คืนนั้นในสองปีก่อนเธอก็อยู่ในห้องกับข้ามภพทั้งคืน"เอ่อ...ใช่ค่ะบัวเอง"กอบัวเห็นภาพในไอแพดของกวินเธอก็จำได้ทันทีว่าวันนั้นคือวันที่เธอเมาไม่ได้สติแล้วตื่นมาก็พึ่งรู้ตัวเองว่าไปโผล่อยู่ที่โรงแรมหรู"บัวทำไมถึงไปอยู่ที่นั่น"กวินเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นเขาอยากรู้ว่ากอบัวมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับการเกิดอุบัติเหตุของข้ามภพตามที่นักสืบสงสัยหรือไม่
"เมื่อกี้ป้านวลหมายถึงบอสเป็นผัวบัวเหรอ.."นนนี่หันมาหาพิมลดาเปรยถามคนข้างๆเสียงอ่อนสีหน้าของนนนี่ดูอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็คงจะอย่างงั้นมีคนเดียวนั่นแหละที่ชอบถ่ายรูป""ทำไมป้านวลพูด...แบบนั้น"นัตตี้เอ่ยขณะที่จ้องมาที่พิมลาดเป็นตาเดียวเช่นเดียวกับลูกตาล"ช่างเถอะ..พี่ก็ขี้เกียจจะอยากรู้เรื่องคนอื่นแล้วตอนนี้หิวมากกก.."ตอนนี้พิมลดาไม่อยากให้ทุกคนคิดกันเองเรื่องเจ้านายและกอบัวจึงเริ่มหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้า"ขอเก็บความสงสัยไว้ก่อนละกัน"ท้องที่ร้องโหยหิวของนนนี่ก็ทำให้เธอเปลี่ยนใจเก็บเรื่องสงสัยไว้ในใจหันมาสนใจกับอาหารเย็นเช่นเดียวกับพิมลดาและสองสาวที่เริ่มตักอาหารกับพูนจานแล้วกอบัวเดินมาจากหลังบ้านของสันติไม่ไกลนักก็เห็นข้ามภพง่วนอยู่กับการถ่ายรูปพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกเธอยืนเก้ๆกังๆครู่หนึ่งก่อนจะตัดสนใจเดินเข้าไปหาเขาเพื่อเรียกให้หลับไปทานข้าวเย็น"คุณภพคะป้านวลให้บัวมาตามคุณไปทานข้าวเย็นค่ะ""ป้านวลไม่บอกคุณก็ไม่มาใช่หรือเปล่า"มือหนารวบโอบเอวคนที่เข้ามายืนข้างๆเอาไว้แน่นก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เขาและเปรยตัดพ้อ"คุณภพปล่อยค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"กอบัวหั