ตอนที่สามสิบแปด จูบสองครั้ง

"คุณภพ..บัวเขินนะคะ"

กอบัวหน้าแดงก่ำก้มหน้างุดอมยิ้มตลอดเวลา

"เขินขนาดนี้..อย่าบอกว่าหลงเสน่ห์ผมมานานแล้ว..ตั้งแต่ตอนไหนบอกได้หรือเปล่าผมอยาก    รู้"

"ไม่ใช่ตอนที่คุณภพดุแน่นอนค่ะ"

สาวเจ้าเอ่ยหยอกชายหนุ่มแก้อาการเขิน

"หลอกว่าผมเหรอ"

"เปล่าค่ะ..แค่พูดให้ฟังเฉยๆ..บัวประทับใจเจ้านายของบัวที่ดูแลบัวอย่างดีตอนบัวเจ็บค่ะ"

"ต่อไปนี้ผมก็จะดูแลคุณอย่างดีขึ้นอีกถ้าคุณตกลงเป็นแฟนกับผม"

"ฟ..แฟนเหรอคะ"

ใบหน้าหวานเงยหน้ามองคนที่กำลังขอเธอเป็นแฟนด้วยตาค้าง

"คุณไม่ต้องตอบก็ได้เพราะผมถือว่าผมจูบคุณไปตั้งสองครั้งแล้ว...เราก็เป็นแฟนกันแล้ว"

"สองครั้ง?"

กอบัวเริ่มขมวดคิ้วเท่าที่เธอจำได้ก็เห็นจะวันนี้ที่ข้ามภพจูบเธอ

"อืม..ก็ตอนคุณเมาวันนั้นที่บ้านหมอชลกับวันนี้​"

"คุณภพจูบบัวตอนเมาเหรอคะ"

"อืม.."

คิ้วหนาขยับยกทำสีหน้าทะเล้นใส่คนข้างๆ

"ทำไมทำแบบนี้คะ"

"แลกกันไงวันนั้นคุณยังละเมอหอมผมเพราะคิดว่าเป็นยัยหนู"

"รู้ด้วยเหรอคะ"

"รู้สิ.."

กอบัวยกมือเรียวทั้งสองปิดหน้าเขินอายเธอเชื่อมาตลอดว่าข้ามภพไม่รู้ตัวจนมารู้ความจริงวันนี้

"นั่นรถหมอกวินนี่"

นนนี่ชี้ให้พิมลดาที่กำบัวขับรถได้ดูว่าหน้าบ้านของประธานหนุ่มมีรถของหมอกวินจอดอยู่

"พวกคุณมาทำอะไรกันเหรอครับ"

กวินลงมาจากรถได้ก็เดินมาที่รถของพิมลดาเอ่ยถามคนที่กำลังเลื่อนกระจกรถลงว่าทั้งสองมาทำอะไรกันที่นี่

"เมื่อวานบอสโมโหบัวเรื่องที่ดันไปบอกตารางงานของบอสกับคุณโฉมจนเกิดความเสียหาย..แต่ที่จริงคุณโฉมหลอกบัวให้ทำงานนี้ให้...วันนี้บอสไม่ไปทำงานบัวรู้สึกผิดมากก็เลยมาตามขอโทษ..แต่ไม่พวกเราติดต่อบัวไม่ได้ตั้งแต่เช้าแล้วกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นก็เลยมาที่นี่ค่ะ"

"งั้นรีบเข้าไปกันเถอะครับเพื่อนผมเวลาโมโหไม่เหมือนใครเค้าด้วย"

"ค่ะ"

กวินรีบเดินกลับมาแตะคีย์การ์ดที่หน้าประตูรั้วและรับขับรถนำหน้ารถของพิมลดาเข้ามาด้านใน

“คุณภพจะปล่อยบัวได้เมื่อไรคะ”

ในบ้านของข้ามภพตอนนี้กำลังอบอวลไปด้วยความหอมหวานเพราะชายหนุ่มเล่นกอดกอบัวไม่ยอมปล่อยแม้แต่วินาทีเดียวจนเธอเริ่มที่จะอึดอัดแล้ว

“ขอผมกอดแฟนผมให้ชื่นใจหน่อยไม่ได้หรือไง”

ชายหนุ่มที่กำลังเห่อแฟนตัวเล็กว่าเขาก้มกดใบหน้าคมลงหมายจะหอมแก้มนวลของหญิงสาวแต่ดีที่เธอเอี้ยวใบหน้าหลบได้ก่อน

ภาพความหวานของคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่กำลังไล่หอมแก้มกันอยู่ในสายตาของกวินพิมลดาและนนนี่ทั้งหมดจากที่กังวลคิดว่ากอบัวจะถูกทำร้ายแต่กลับกลายเป็นมาเห็นภาพความหวานของประธานหนุ่มและเลขาสาวไปเสียได้

กวินยืนตัวเกร็งอยู่หน้าห้องนั่งเล่นมองสองหนุ่มสาวกำลังสวีทกันอย่างเงียบๆแอบอมยิ้มอ่อนคิดในใจว่านี่หรือที่เพื่อนของเขาบอกว่ากอบัวเป็นแค่เลขา

“คุณภพคะ..”

พิมลดาเอ่ยเสียงเรียกเจ้านายหนุ่มให้รู้ตัวว่ามีคนมาหาก่อนที่เขาและกอบัวจะนัวเนียกันไปมากกว่านี้

“อ..เอ่อ”

กอบัวและข้ามภพรีบผละตัวออกจากกันรวดเร็วพวกเขาหน้าเสียกันทั้งคู่เพราะไม่ทันสังเกตเลยว่าทั้งสามคนเข้ามากันตอนไหน

“อ้าว..คุณสองคนมากันได้ไง”

ข้ามภพรีบถามพิมลดากับนนนี่แก้เขิน

“พวกเราเป็นห่วงบัวกับบอสน่ะค่ะก็เลยมาที่นี่”

พิมลดายิ้มเขินกับนนนี่ก่อนจะตอบเจ้านายหนุ่มของเธอไป

“เชิญนั่งกันก่อนสิ..”

Rrrrr

“ค่ะ..เดี๋ยวฉันออกไปรับนะคะ”

กอบัวกดรับโทรศัพท์เมื่ออาหารที่เธอสั่งมาส่งแล้ว

“อาหารมาแล้วบัวไปรับก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวผมไปเองคุณอยู่ที่นี่แหละ”

ข้ามภพดึงมือกอบัวให้มานั่งที่โซฟากับนนนี่และพิมลดาก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป

“เดี๋ยวฉันไปช่วย”

กวินรีบตามข้ามภพไปติดๆด้วยอยากคุยกับเพื่อนตนเรื่องภาพที่เขาเห็นเมื่อครู่

เมื่อสองหนุ่มออกไปได้ตอนนี้คนที่ถูกจับจ้องจากสายตาของนนนี่และพิมลดาก็เป็นกอบัว

“ยังไงยัยหนูบัว..ตอนแรกไอ้เราก็ห่วงนึกว่าบอสกินหัวไปแล้ว..แต่ดูท่าจะถูกกินทั้งตัวมากกว่า”

นนนี่หันมาหลี่สายตามองคนที่เอาแต่ก้มหน้างุดไม่ยอมสบสายตาพวกเธอ

“อย่าแซวน้องสิเขินจนหน้าแดงหมดแล้ว”

พิมลดาหันไปส่ายหัวให้นนนี่เธอมองออกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองไปถึงไหนเพียงแค่รอให้กอบัวพูดมาเองเท่านั้นไม่อยากเค้นอะไร

“เมื่อกี้เราแค่แกล้งกันเฉยๆค่ะ”

กอบัวรีบเงยหน้ามาบอกกับคนทั้งสองว่าภาพที่พวกเธอเห็นเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกินเลย

“อ๋อ..แกล้งกันเฉยๆ..”

นนนี่ลากน้ำเสียงยาวเหลือบสายตามองกอบัวสีหน้าทะเล้นหากกอบัวยังไม่บอกวันนี้เธอก็ไม่ขอเค้นแต่หลังจากนี้คงจะพอรู้ว่าภาพความสัมพันธ์ของคนทั้งสองคงฟ้องกันมาเองแน่นอนเพราะต้องอยู่ใกล้กันตลอดเวลา

“นายกับบัว”

กวินเริ่มเปรยถามข้ามภพขณะที่กำลังจัดอาหารใส่จานกันอยู่ในครัว

“เออ..ก็อย่างที่เห็น”

ข้ามภพให้คำตอบที่กวินอยากจะได้ยินให้มันจบๆไม่เช่นนั้นก็จะมีคำถามเช่นนี้อยู่ร่ำไป

“เลิกปากแข็งจนได้นะ”

กวินอมยิ้มกริ่มและแล้ววันนี้เขาก็ง้างปากของข้ามภพได้เพราะหลักฐานคาตาเขาจนข้ามภพปฏิเสธไม่ได้

“อย่าลืมว่าสองคนนั้นก็เห็นเหมือนกับฉัน”

“เห็นก็เห็นไปสิฉันไม่ได้ซีเรียส”

“จริงจังกับบัวจริงๆใช่หรือเปล่า”

กวินถามย้ำข้ามภพเพื่อความแน่ใจเพราะรู้ว่าข้ามภพและกอบัวพึ่งจะรู้จักกันไม่นาน

“นายเคยเห็นฉันเล่นๆกับใครเหรอ”

“อืมดีแล้ว..จะได้ไม่ต้องกลัวว่านายจะทำบัวเจ็บแล้วแก้วจะมาพาลโกรธฉัน”

“ที่แท้ก็ห่วงตัวเอง”

สองหนุ่มช่วยกันจัดการอาหารในครัวเสร็จทุกคนก็ช่วยกันถือจานอาหารออกมามานั่งกันที่หลังบ้านเพื่อทานอาหารเย็นเคล้าบรรยากาศริมแม่น้ำยามฟ้าสลัว

Rrrrr

ขณะที่ได้เวลาอาหารเย็นสายของรามินก็โทรเข้ามาหาข้ามภพพอดี

“ครับ..โอเคครับเดี๋ยวผมไปรอที่หน้าบ้าน”

ข้ามภพคุยกับปลายเรียบร้อยก็ปลีกตัวออกไปจากโต๊ะอาหารเพื่อไปรอรับคนที่กำลังขับรถเข้ามา

“บอสไปไหนเหรอบัว”

“น่าจะรอรับคุณรามินค่ะเห็นว่าวันนี้จะมาคุยงานกัน”

พิมลดาเริ่มหมดสนุกหากเธอรู้ก่อนว่ารามินจะมาที่นี่คงของปลีกตัวกลับตั้งแต่เห็นว่ากอบัวปลอดภัยดีแล้ว

“สวัสดีครับทุกคน”

รามินเดินตามข้ามภพมาที่โต๊ะอาหารหลังบ้านเมื่อมาถึงก็เอ่ยทักทายทุกคึนด้วยท่าทีอารมณ์ดีไม่นึกว่าวันนี้พิมลดาจะมาอยู่ที่นี่ด้วย