ตอนที่สามสิบสอง มาทำไม

"พี่หมอสวัสดีค่ะ"

กอบัวเห็นกวินมาพร้อมกับข้ามภพก็รีบยกมือสวัสดีอีกฝ่ายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ครับ.."

"เอาอะไรมาเยอะแยะคะ"

หญิงสาวสังเกตเห็นชายหนุ่มทั้งสองหิ้วของเต็มไม้เต็มมือทั้งคู่จึงอยากรู้ว่าทั้งหอบอะไรกันมา

"ของฝากพ่อกับแม่คุณแล้วก็มีของยัยหนูด้วย"

"ขอบคุณนะคะเชิญข้างบนกันค่ะวันนี้พ่อกับแม่จัดโต๊ะอาหารเย็นที่บนดาดฟ้า"

หญิงสาวเดินนำหน้าชายหนุ่มทั้งสองขึ้นบันไดมาที่ดาดฟ้าเมื่อสองหนุ่มมาถึงคนที่ดูจะอารมณ์ไม่ดีทันทีเห็นจะเป็นกอแก้วที่ยืนย่างปลาทับทิมด้วยความอารมณ์ดีอยู่มุมตึกแล้วก็ต้องมาอารมณ์บูดเมื่อเห็นหน้ากวินโลกก็ช่างกลมดันให้เขาเป็นเพื่อนกับเจ้านายน้องสาวเสียได้

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"

ข้ามภพรีบยกมือสวัสดีชำนาญและมาลัยขณะที่ทั้งสองสามีภรรยากำลังง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารวางบนโต๊ะ

"นี่หมอวินเพื่อนผมครับ"

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"

กวินรีบยกมือไหว้พ่อกับแม่ของกอแก้วและแล้ววันนี้เขาก็ได้มาทำความรู้จักกับครอบครัวของหญิงสาวคนเดียวในใจเสียที

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..”

มาลัยและชำนาญรับไหว้หมอหนุ่มด้วยท่าทีที่เป็นมิตร

“เชิญนั่งกันก่อนครับ”

ชำนาญรีบเชิญสองหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะอาหารนับว่าทั้งคู่มาได้ถูกเวลาเพราะอาหารที่เตรียมกันรอชายหนุ่มเกือบเสร็จทุกอย่างพอดี

“นี่กอแก้วลูกคนโตของฉันค่ะ"

มาลัยรีบแนะนำตัวกอแก้วกับสองหนุ่มขณะที่ลูกสาวของเธอเดินถือถาดปลาทับทิมที่สุกแล้วมาวางตรงหน้าชายหนุ่มทั้งสอง

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

กอแก้วเปรยยิ้มอ่อนให้เจ้านายของน้องสาวอย่างเป็นมิตรแต่เมื่อสายตาไปสบเข้ากับกวินเธอก็รีบหุบยิ้มและเบือนหน้าหนีทันที

"เช่นกันครับ"

“พี่หมอรู้จักกับพี่แก้วตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะแม่”

กอบัวหันาบอกกับคนเป็นแม่เสียงใส

“อ้าวเหรอ..ก็คนกันเองทั้งนั้นสินะดีแล้วล่ะเดี๋ยวแม่ไปเอาปลาในครัวมาเพิ่มก่อนนะลูกตามสบายกันนะคะ”

มาลัยเห็นท่าวันนี้น่าจะสนุกเพราะคนที่มาก็คือคนที่คุ้นเคยกันทั้งนั้น

“ค่ะ”

"แอ้.."

เจ้าก้อนกลมสองจุกแก้มย้วยในชุดเป็ดน้อยสีเหลืองเดินเตาะแตะเข้ามาตะปบมือป้อมที่หน้าขาของข้ามภพทั้งส่งเสียงทักทายชัดแจ๋วฉีกยิ้มกว้างให้คนที่ถูกชะตา

"ว่ายังไงครับ..คิดถึงกันหรือเปล่า..วันนี้ลุงมีชุดสวยๆมาฝากด้วย.."

ข้ามภพอุ้มเด็กหญิงตัวกลมขึ้นมานั่งตักทั้งทักทายเจ้าก้อนด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยจนกวินที่นั่งข้างๆถึงกับต้องนั่งจ้องเพื่อนของเขาตาเขม็งเพราะภาพความอ่อนโยนกับเด็กของข้ามภพเป็นครั้งแรกที่เขาพึ่งจะได้เห็น

กวินลุกจากเก้าอี้ตรงมาที่มุมตึกเดินมาหาสองพ่อลูกที่กำลังง่วนอยู่กับการย่างหมูย่างปลากันสองคน

“คุณพ่อไปพักเถอะครับเดี๋ยวผมช่วยแก้วเอง”

“อ่อ..ได้ๆฝากด้วยนะครับ”

ชำนาญส่งที่คีบสแตนเลสให้กับกวินก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะเพราะเห็นว่าปล่อยให้หนุ่มๆสาวๆทำกิจกรรมกันไปคุยกันไปท่าจะดีกว่า

"มาทำไมคะ"

กอแก้วเหลือบมองกวินด้วยหางตาก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์

"พี่อยากมาทำความรู้จักกับครอบครัวแก้วเห็นข้ามภพบอกว่าครอบครัวกอบัวอบอุ่นเป็นมิตรแต่ดูท่าจะมีบางคนไม่อยากเป็นมิตรกับพี่"

กวินยังคงทำทีอารมณ์ดีแม้จะรู้ว่าหญิงสาวไม่ปลื้มนักเมื่อเห็นหน้าของเขา

"รู้แล้วก็ยังจะมา"

สาวเจ้าว่าจบก็ยกจานหมูย่างที่สุกแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะทิ้งให้กวินนั่งย่างปลาอยู่คนเดียว

“ปลายังย่างไม่เสร็จทำไมปล่อยคุณกวินนั่งอยู่คนเดียวล่ะลูก”

“แก้วร้อนแล้วค่ะขอนั่งก่อนนะคะ”

“ไม่ได้จะปล่อยแขกเอาไว้อย่างนั้นได้ยังไง”

เมื่อถูกคนเป็นพ่อเค้นเข้ากอแก้วก็ต้องเดินหน้าบึ้งตึงกลับไปหากวินแต่โดยดี

ชี่..

“โอ้ยย..”

คนที่เอาแต่มองร่างบางที่กำลังเดินหน้ามุ่ยมาหาไม่ทันระวังจึงถูกไฟที่กำลังลุกโชนเพราะน้ำมันของปลาหยดลงโดนถ่านลวกมือก็ร้องโอดโอยเสียงดัง

“พี่วิน..เป็นยังไงบ้างคะ”

กอแก้วรีบโผเข้าไปดึงมือกวินมาดูสีหน้าของเธอดูห่วงใยหมอหนุ่มจนเขานั้นดูออก

“พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

“โห..เจ็บมากไหมคะพี่หมอ”

กอบัวรีบมาดูอาการของหมอหนุ่มตามกอแก้มาติดๆเธอเห็นหลังมือที่บวมแดงของกวินก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนแทน

“บัวไปเอายามาทาให้พี่วินหน่อย”

“ค่ะ”

หลังจากกอบัววิ่งไปเอายามาได้ตอนนี้ก็เป็นหน้าที่ของกอแก้วที่นั่งเช็ดมือให้ชายหนุ่มก่อนจะทายา

“ระวังหน่อยสิคะ”

ข้ามภพนั่งดูเพื่อนตนอยู่ห่างๆโดยที่ไม่เข้าไปถามไถ่อาการของกวินไม่ใช่ไม่เป็นห่วงเพียงแค่ไม่อยากขัดจังหวะที่กวินจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกอแก้ว

“เป็นห่วงพี่ด้วยเหรอ”

หลัวจากทุกคนผละออกห่างจากเขาและกอแก้วไก้กวินก็เริ่มเอ่ยกระซิบถามกอแก้วเสียงอ่อนเสียงหวาน

“ใครเป็นห่วงกันคะ ก็คนเจ็บต่อหน้าไม่ให้ช่วยจะถูกว่าใจร้าย”

กวินนั่งอมยิ้มมองคนที่กำลังทายาที่มือของเขาจะกี่ปีที่เขาไม่เจอกอแก้วเธอก็ยังเป็นคนที่ปากแข็งเวลางอนเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

หลังจากกวินทำแผลครู่หนึ่งทุกคนก็มานั่งรวมกันที่โต๊ะอาหารข้ามภพอาสาทำหน้าที่ป้อนเนื้อปลาให้ยัยหนูพารักที่ดูเจ้าก้อนจะเจริญอาหารเอามากเมื่อเป็นข้ามภพที่ป้อน

"ปลา.. ปลา"

เด็กหญิงเคี้ยวปลาที่ข้ามภพป้อนไม่เท่าไรก็หมดปากจนคนที่ป้อนเริ่มเป่าให้เนื้อปลานั้นเย็นไม่ทันคนทาน

"หมดปากอีกแล้วเหรอลุงป้อนไม่ทันแล้วนะครับ"

"คุณภพนี่ค่ะ"

กอบัวห่อเมี่ยงปลาคำโตได้ก็ยกขึ้นป้อนข้ามภพเพราะเขาเอาแต่แกะเนื้อปลาเป่าให้ลูกสาวของเธอจนไม่ทันได้ทานอะไร

ทุกคนบนโต๊ะต่างก็เหลือบสายตามองข้ามภพและกอบัวกันเป็นตาเดียวที่ทั้งคู่มีพฤติกรรมเหมือนคู่รักที่กำลังดูแลลูกน้อยอย่างไงอย่างงั้น

ชำนาญและมาลัยเริ่มมองหน้ากันจากคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนจึงพอจะดูออกว่าลูกสาวคนเล็กของพวกเขาและข้ามภพต้องมีความรู้สึกให้กันมากกว่าเจ้านายกับเลขาแน่นอนแต่ก็ยังไม่ได้เอ่ยทักท้วงอะไรออกมา

ในส่วนของกวินเขาเห็นข้ามภพในเวลานี้ก็รู้ได้ทันทีว่าทำไมถึงเอ็นดูยัยหนูพารักนักคงไม่พ้นเอ็นดูแม่ของยัยหนูด้วยแน่นอนเพื่อนของเขาดูท่าจะกลับมามีความรักในรอบหลายปีก็คราวนี้