ซ่า..ครื่นน...ๆ
"ฝนตกทุกวันเลยเหรอเนี่ย"
สาวเจ้านั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงเล็กเธอเข้ามาอยู่ในห้องนอนหลังจากมื้ออาหารเย็นพร้อมข้ามภพตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วฟ้าฝนก็ยังไม่หยุดซัดสาดเม็ดใหญ่เสียทีจนกอบัวเริ่มกังวล
"ทำไมทำหน้ายังกับจะร้องให้"
ชายหนุ่มที่นั่งเขียนอะไรเพลินๆที่โต๊ะติดกับหน้าต่างเขาเห็นสีหน้าหญิงสาวก็พาลใจเสียไปด้วย
"ถ้าฝนตกแล้วดินถล่มอีกก็แก้ไขเปิดทางไม่ได้ซะทีไงคะ..บัวคิดถึงยัยหนูกับคนที่บ้านจะแย่อยู่แล้ว"
"คุณไม่ต้องคิดมากหรอกยังไงเจ้าหน้าที่ก็ต้องรีบเคลียทางให้รถสัญจรได้เร็วอยู่แล้วล่ะ"
ข้ามภพละมือก่อนจะหันเก้าอี้ให้ตัวเองนั่งหันหน้ามาหาหญิงสาว
"อืม..ผมว่าจะถามคุณเรื่อง..พ่อของพารัก...เค้าไปไหน"
"บัว...ไม่ขอพูดถึงนะคะ"
กอบัวเงยหน้ามองข้ามภพด้วยแววตาสงสัยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอยากรู้เรื่องส่วนตัวของเธอหากเป็นเรื่องอื่นเธอคงจะคุยด้วยได้อย่างสบายใจแต่เรื่องนี้เธอขอเว้นเอาไว้หนึ่งเรื่องไม่ได้โกรธได้เกลียดคนในคืนนั้นแต่เพราะไม่อยากพูดถึงให้โมโหตัวเองที่ไม่ระวังตัวเองมากกว่า
"อืม..ผมเข้าใจ"
ข้ามภพจ้องมองไปยังสีหน้าที่เรียบเฉยของหญิงสาวเขาไม่รับรู้ได้เลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกแบบไหนกับเรื่องที่เขาถามเพราะสีหน้าของเธอไม่ได้ฉายแววความเศร้าหรืออารมณ์อะไรให้เขารับรู้เลยสักนิดว่าเธอมีความรู้สึกอย่างไรเมื่อพูดถึงพ่อขงยัยหนูพารัก
เปรี้ยงง
"ว้าย.."
คนที่นั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงสะดุ้งตัวโยนเมื่อมีเสียงฟ้าผ่าข้ามภพจึงโผเข้ามานั่งใกล้ๆกับหญิงสาว
"คุณคงจะกลัวเสียงฟ้ามากสินะ..เมื่อวานถึงได้ตกใจจนตกไหล่ทางลงไปแบบนั้น"
"ฉันไม่ชอบเสียงดังๆของมันค่ะ"
สาวเจ้าว่าพร้อมหาผ้าขนหนูมาพันหัวจนหนาเปิดแค่หน้าเอาไว้เวลามีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าเธอจะได้ไม่ค่อยได้ยิน
"ฮ่าๆๆ.. ทำอะไรของคุณ"
ข้ามภพสบถขำลั่นเมื่อเห็นสภาพหญิงสาวตอนนี้
"อุดหูไว้ค่ะจะได้ไม่ค่อยได้ยินอะไร...บัวแบ่งที่ไว้ให้คุณภพนะคะ"
สาวเจ้ายิ้มแหยก่อนจะเขยิบร่างมาล้มตัวนอนติดกำแพงเพื่อเว้นที่ว่างให้ข้ามภพได้นอนก่อนจะถอดแว่นหนาๆเอาไว้ข้างหมอน
"ให้ผมนอนกับคุณ"
ข้ามภพมีสีหน้าแปลกใจพอสมควรวันนี้เขาคิดว่ากอบัวจะให้เขานอนข้างล่างเสียอีกไม่คิดว่าเธอจะไว้ใจเขาจนขนาดให้นอนเตียงเดียวกัน
"ค่ะ...เมื่อคืนคุณภพก็นอนกับบัวบนเตียงนี่คะ...หรือว่าคุณภพจะให้บัวไปนอนข้างล่าง"
กอบัวผุดลุกหลังจากว่าจบหากเจ้านายของเธอให้เธอไปนอนข้างล่างเธอก็ยินดี
"เอ่อ..เปล่า"
ข้ามภพลุกไปปิดไฟเหลือไว้แค่โคมไฟข้างหัวเตียงสลัวๆก่อจะล้มตัวนอนหันหลังให้กับกอบัวแอบคิดเข้ามาในหัวครู่หนึ่งว่าเธอจะไว้ใจผู้ชายทุกคนเหมือนที่ไว้ใจเขาให้นอนอยู่ด้วยกันแบบนี้หรือเปล่าก่อนจะสลัดความคิดนั้นออกไปเพราะไม่ชอบใจให้หญิงสาวเป็นเช่นนั้น
“ผ้าห่มค่ะ”
มือเรียวคลี่ผ้าห่มอออกเห็นว่ามันทับซ้อนกันสองผืนจึงสบัดอีกผืนออกห่มให้คนตัวโตและล้มตัวนอนหลับตาลงเช่นเดิมกอบัวหลับลงบนเตียงเดียวกับข้ามภพได้เพราะเธอไว้ใจชายหนุ่มอีกอย่างก็คิดว่าเขาคงไม่มาพิศวาสอะไรกับเลขาเฉิ่มเชยที่มีลูกติดแล้วอย่างเธอ
ตอนนี้เป็นเวลาค่อนคืนแล้วข้ามภพก็ยังคงนอนไม่หลับเขาเอาแต่นอนกอดอกจ้องหน้าหญิงสาวที่หลับตาพริ้มโดยไร้แว่นหนาๆบดบังไม่วางด้วยคิดว่าเคยเห็นใบหน้านี้จากที่ไหนคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก
“เฮ่อ..ไม่..”
เมื่อมองนานเข้าหัวใจของเขาก็เริ่มเต้นไม่เป็นส่ำแถมยังรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวจนต้องหันมานอนหงายข่มอารมณ์ไม่ให้คิดอะไรไปไกลกับร่างบางที่กำลังหลับ
เช้าตรู่วันต่อมา
ร่างบางเริ่มขยับขณะที่ยังหลับตาเพราะกำลังฝันหวานว่าได้กอดลูกสาวตัวกลมอยู่บนเตียงนอน
“ยัยหนู..ตัวโตไวจังเลย..”
มือเรียวยกวาดกอดคนที่อยู่ข้างๆเอาไว้หลวมๆริมฝีปากบางขยับเอ่ยเสียงอ่อนงัวเงียเมื่อรู้สึกว่าลูกสาวในอ้อมกอดตัวโตเกินปกติ
ข้ามภพเริ่มลืมตาขึ้นเขานอนตัวเกร็งเมื่อหันไปดูบนตัวเห็นว่ามีมือของหญิงสาวเอื้อมมากอดเขาขณะที่เธอยังคงหลับตาแถมคิดว่าเขาเป็นลูกสาวตัวเองอีก
ฟอดดด...
ดวงตาคมเบิกโพรงเมื่อสาวเจ้ารวบใบหน้าเข้าไปกอดหอมฟอดใหญ่
“อืม...”
ข้ามภพรีบหลับตาลงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่รวบกอดเขาอยู่นั้นกำลังจะลืมตาเขารีบพลิกตะแคงนอนหันหลังให้เธอด้วยเจ้าตัวตนที่กำลังผงาดลุกสวัสดีตอนเช้าของเขาหากหญิงสาวได้เห็นคงเป็นภาพที่ไม่น่ามองเท่าไรสำหรับเธอ
“ค..คุณภพ...”
กอบัวรีบผละมือออกจากใบหน้าคมเบาๆเธอรีบลุกพรวดก่อนจะหันไปมองอีกทีว่าคนข้างๆกำลังหลับหรือไม่พอเห็นว่าเขาไม่ลืมตาก็โล่งใจเธอค่อยๆขยับตัวลงจากเตียงออกจากห้องเพื่อไปเข้าห้องน้ำด้านอกล้างหน้าแปรงฟันก่อนไปทำอาหารเช้า
หลังจากร่างบางออกไปได้ข้ามภพนอนอมยิ้มอ่อนไม่คิดว่าเขาจะถูกขโมยหอมแก้มจากคนที่กำลังฝันหวานถึงลูกสาวดีที่เขาไหวตัวแกล้งหลับต่อได้ทันไม่เช่นนั้นคิดว่ากอบัวคงไม่กล้ามองหน้าเขาไปหลายวันแน่
กรุงเทพมหานคร
บริษัทxxx
ช่วงบ่ายของวันนี้โฉมสุดามาที่บริษัทของเปรมด้วยท่าทีเดือดดาลหลังจากเค้นเรื่องพินัยกรรมกับอำนาจจนได้รับรู้ความไม่ยุติธรรมอะไรบางอย่าง
ก๊อกๆๆ
“ฉันขอคุยด้วยหน่อย”
โฉมสุดเคาะประตูหน้าห้องประธานบริษัทก่อนจะเปิดประตูเดินดุ่มมานั่งตรงหน้าคนเป็นสามีที่กำลังยุ่งอยู่กับงาน
“มีอะไรมาหาผมถึงที่นี่”
เปรมละมือจากกองเอกสารที่กำลังนั่งเซ็นเขาเปรยสายตามองไปยังโฉมสุดาเข้าใจว่าเธอโมโหเรื่องอะไรเพราะอำนาจทนายความของเขาได้โทรมาบอกก่อนแล้ว
"ฉันรู้มาจากคุณอำนาจว่าคุณทำพินัยกรรมยกบ้านกับบริษัทให้ข้ามภพคนเดียว..มันไม่ยุติธรรม"
"มันก็เป็นสิ่งที่ข้ามภพควรจะได้เพราะทั้งบ้านและบริษัทเป็นของคุณแขไข"
เปรมคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาร่างในพินัยกรรมมันยุติธรรมที่สุดแล้วเพราะทั้งบ้านที่ดินและบริษัทเป็นของแขไขทั้งหมดเขาเข้ามาในชีวิตของแขไขก็มาแต่ตัวแถมยังไม่เคยให้ความรักความอบอุ่นกับครอบครัวให้เต็มที่ด้วย
"แล้วฉันกับลูกล่ะคะ"
โฉมสุดาเริ่มเสียงแข็งหายใจหอบถี่มีท่าทีกระฟัดกระเฟียดด้วยไม่พอใจกับพินัยกรรมที่เปรมทำเอาไว้มากหากทั้งบ้านและบริษัทตกไปเป็นของข้ามภพหมดแล้วเธอกับลูกจะได้อะไร
"คุณก็ได้เงินทองมากมายที่ผมหาให้ไม่พอใจหรือไง.. ปราณก็ขึ้นบริหารในระดับสูงคุณจะเอาอะไรอีก""ของทุกอย่างต้องแบ่งกันให้เท่าเทียมสิคะจำไม่ได้หรือไงว่าลูกของคุณไม่ได้มีแค่ข้ามภพเพียงคนเดียว..ถ้าไม่แก้พินัยกรรมเราเห็นดีกันแน่"โฉมสุดาลุกขึ้นพรวดยืนคำขาดคนเป็นสามี"ผมไม่แก้..แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากเกินไปแล้ว"เปรมเอ่ยตอบเสียงเรียบหากโฉมสุดาจะไม่พอใจเขาก็ยอมรับเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดกับแขไขและข้ามภพมากมายเหลือเกิน"มารู้สึกผิดอะไรตอนนี้ล่ะคะ...ในเมื่อคุณก็หลอกแขไขมาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้มันตายไปแล้วมันก็ยังไม่รู้ว่าตัวมันถูกหลอก"คนที่กำลังเดือดดาลเพราะสามีไม่ได้ดั่งใจเธอต่อว่าเปรมเสียงดังก่อนจะเดินสะบัดก้นออกไปเปรมยกมือกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวหนึบเขาจะไม่ยอมทำตามทุกอย่างที่โฉมสุดาสั่งอีกต่อไปแล้วเขาจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้องตามที่มันควรจะเป็นตกเย็นเปรมเลือกที่จะไม่ให้คนขับรถมารับเขาเรียกแท็กซี่ให้พามาส่งที่สวนสาธารณะเพื่อมานั่งผ่อนคลายในพื้นที่สีเขียวกว้างใหญ่ใกล้ๆกับบริษัทของข้ามภพภาพผู้คนที่กำลังนั่งทานอาหารบางคนก็วิ่งออกกำลังกายทำให้เขาเลิกคิดอะไรเครียดๆในสมองไปได้บ้างฟึ่บบเปรมลุกขึ้นจาก
“เรียบร้อย”นับเป็นเสียงสวรรค์จากข้ามภพที่กอบัวอยากจะได้ฟังเธอรีบลุกออกจากเก้าอี้สาวเท้าสับหมายจะออกจากสวนโดยที่ไม่ทันสังเกตหลุมลึกตรงทางเดินเท้าข้างซ้ายจึงก้าวลงหลุมทำให้ร่างของหญิงสาวล้มฟุบลงไปกับร่องสวนปึก"โอ้ยย..""คุณนี่น้า..จริงๆเลย"ข้ามภพรีบเดินดุ่มเข้ามาช่วยกอบัวครั้งนี้เขาไม่ได้เอ็ดอะไรในความซุ่มซ่ามของเธอแต่สบถขำหญิงสาวที่หาเรื่องเจ็บตัวได้ตลอดเวลาต่างหาก“เดินได้หรือเปล่า”ชายหนุ่มอุ้มพยุงร่างบางให้ยืนขึ้นแต่ดูท่าเธอจะยืนไม่อยู่ร่างของเธอจึงฟุบเข้ากับอกของข้ามภพมือเรียวของเธอเกาะเขาเอาไว้แน่น“ปวดข้อเท้ามากเลยค่ะ”ข้ามภพรีบรวบอุ้มกอบัวขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวและรีบเดินกลับไปที่บ้านพัก“คุณภพไม่เหนื่อยเหรอคะ..ให้บัวลองเดินเองก็ได้นะคะ”กอบัวกลัวว่าคนที่กำลังอุ้มเธอกลับจะเหนื่อยคิดว่าเธอพยายามเดินเองอีกครั้งจะดีกว่า“ตัวคุณเบายังกับนุ่นผมไม่เหนื่อยหรอก..ขืนปล่อยให้คุณเดินเองข้อเท้าได้อักเสบกว่านี้แน่”กอบัวเห็นว่าเจ้านายหนุ่มมีท่าทีห่วงใยเธอจึงรู้สึกประหม่าในใจเป็นพิเศษหญิงสาวเริ่มก้มหน้างุดเพราะหัวใจที่กำลังเต้นแรงตอนนี้ทำให้หน้าของเธอแดงจนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเขินกับการกระทำของ
"อะไรเหรอครับลุงสัน"ข้ามภพเห็นว่าหมอหนุ่มดูจะกลัวน้ำสีอัมพันตรงหน้าเป็นพิเศษจึงอยากจะรู้ว่ามันคืออะไร"หมดแก้วเลยหนุ่มบำรุงกำลัง.."สันติยกแก้วใส่มือของข้ามภพอยากให้ชายหนุ่มได้ลิ้มลองยาดองสูตรที่เขาทำเองเพราะใครได้ลิ้มลองเป็นต้องชอบในรสชาติกันทุกคน"อืม..รสชาติดีนะครับ"ข้ามภพรับรู้รสชาติตั้งแต่น้ำอัมพันสัมผัสปลายลิ้นคิดไม่ถึงว่ายาดองธรรมดาแบบนี้รสชาติจะละมุนลิ้นได้หลังจากนั้นข้ามภพก็เริ่มหยุดไม่ได้ที่จะดื่มแก้วต่อไป"ไม่หมดโหลนี้ไม่ต้องกลับนะ""เอางั้นเลยเหรอครับ""เอ้อ..อย่างนี้แหละ"ชลเทพนั่งมองข้ามภพยิ้มกริ่มเขาไม่ปรามชายหนุ่มเพราะข้ามภพนั้นมีภรรยาอยู่ในห้องด้วยตลอดหากเกิดความร้อนวูบวาบพลุ่งพล่านคงมีที่ระบายผิดกับเขาที่ไม่มีใครจึงไม่อยากลองยาดองในโหลของสันติอีก“นั่นขวดอะไรคะ”กอบัวที่กำลังนั่งพับผ้าลงถุงกระดาษเธอก็เหลือบไปเห็นน้ำสีขาวขุ่นในขวดแก้วใสใบเล็กข้างตู้เสื้อผ้าของตองนวลจึงเกิดความสงสัย“สาโท..ที่คนนี่เค้าเรียกว่าน้ำขาวหวานกำลังดีเลยลูก..อะป้าให้ลอง"ตองนวลรีบเอื้อมมือหยิบขวดสาโทเปิดฝายื่นให้กอบัวได้ดื่ม"อื้ม...อร่อยดีนะคะแต่แอบมีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอลนิดหน่อย"กอบัวกระดกข
“อื้อ..”ข้ามภพข่มอารมณ์ผงกหัวถอนจูบด้วยยังมีสติที่จะยับยังไม่ให้ทำอะไรล่วงเกินกอบัวไปมากกว่านี้แต่แล้วเขาก็ต้องก้มลงประกบริมฝีปากหญิงสาวอีกรอบเพราะฤทธิ์ของยาดองที่ทำให้สติของเขาเริ่มขาดๆหายๆ“อืม..”ครั้งนี้ลีลาบดจูบของชายหนุ่มรุนแรงขึ้นเขาเริ่มสอดไซร้ลิ้นร้ายฉกชิมความหวานจากปากนุ่มดูดดึงริมฝีปากหญิงสาวครู่ใหญ่ก่อนจะไล่พรมจูบดอมดมลำคอระหงส์ของคนที่ไม่มีสติRrrrrrr“อึก..อืม..”เสียงมือถือที่สั่นอยู่บนโต๊ะที่ดังขึ้นก็เรียกสติของข้ามภพกลับมาร่างสูงรีบผละจากร่างบางลงจากเตียงมองไปยังมือถือเห็นว่าปลายสายเป็นกวินข้ามภพก็ไม่กดรับเพราะไม่มีอารมณ์ที่จะคุยตอนนี้เขารีบออกไปจากห้องนอนเล็กตรงไปที่ห้องน้ำเมื่อมาถึงห้องน้ำได้ก็รีบถอดเสื้อผ้ายกขันตักน้ำราดตัวเองพักใหญ่สุดท้ายได้สติกลับมาบ้างแต่ตัวตนที่ผงาดง้ำก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเขาจึงต้องรีบทำให้ทุกอย่างสงบด้วยมือของตัวเองเช้าวันต่อมา“อืม..หนักหัวจัง..”กอบัวยกมือเรียวกุมหัวขณะที่ขยับตัวก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาในช่วงสายเมื่อลืมตาเต็มที่ได้สาวเจ้าก็กวาดสายตามองหาชายหนุ่มที่เคยนอนอยู่บนเตียงกับเธอด้วยท่าทีสงสัยว่าเขานั้นไปไหนจนวาดสายตามองมายังข้
ทางด้านกอบัวตอนนี้เธอก็ยังนอนไม่หลับเพราะเมื่อไรที่ได้มองหน้าลูกสาวตัวกลมที่หลับตาพริ้มอยู่ในเปลข้างเตียงเธอก็พาลนึกถึงหน้าของข้ามภพตลอด“เธอ..จะคิดอะไรไม่ดีกับเจ้านายตัวเองไม่ได้กอบัว”ริมฝีปากบางบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงอ่อนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังคิดไปไกลกับการกระทำที่เอาใจใส่ของข้ามภพเธอนึกถึงตอนที่เขาดูแลในตอนป่วยทีไรเป็นใจเต้นแรงจนต้องข่มใจตัวเองและกรอกใส่หัวสมองตลอดว่าชายหนุ่มเป็นเจ้านายที่เธอไม่ควรคิดอะไรเกินเลยด้วยที่เขาทำดีกับเธอแบบนั้นเป็นเพราะอยากจะรับผิดชอบชีวิตคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของตัวเองเท่านั้นเพนท์เฮ้าส์โฉมสุดาเดินทางมาหาลูกชายของเธอที่เพนท์เฮ้าส์กลางดึกหลังจากที่รู้ว่าลูกนั้นเครียดเอาแต่ดื่มไม่ยอมทานข้าวทานปลา"เพราะผมไม่มีชื่อว่าเป็นลูกผู้ดีใช่หรือเปล่าครับคุณแม่ครอบครัวเอมถึงชอบกีดกันผมกับเธอนัก"เมื่อคนเป็นแม่มาถึงชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่ก็เข้าไปโผกอดคนเป็นแม่ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาเพราะเขานั้นถูกครอบครัวของเอมิกาปฏิเสธที่จะให้เขาแต่งงานกับเธอโดยให้เหตุผลว่ายังคบหาดูใจกันไม่นานแต่ปราณรู้ดีว่าที่พ่อกับแม่ของเอมบอกมาแบบนี้เป็นเพราะว่าไม่ชอบลูกเขยที่ไม่มีชื่อว่ามีช
rrrrrr"ค่ะคุณภพ"กอบัวลงจากเตียงมานั่งคุยกับเจ้านายหนุ่มริมหน้าต่างด้วยกลัวคุยบนเตียงแล้วจะรบกวนเวลานอนของยัยหนูพารัก"คือ..ผมจะบอกว่าตารางงานผมหาไม่เจอ”ทางด้านข้ามภพตอนนี้ก็เริ่มอึกอักเพราะเขาไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญที่จะคุยกับกอบัวเพียงแค่อยากจะได้ยินเสียงหวานๆของเลขาสาวเท่านั้น"อ๋อ..เดี๋ยวบัวส่งให้ในเมลใหม่นะคะ"กอบัวพอจะโล่งใจคิดว่าประธานหนุ่มมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับเธอเสียอีก".ขอบคุณ..""มีอะไรอีกหรือเปล่าคะคุณภพ""เอ่อ..คุณเห็นรูปที่ผมใส่ไว้ในมือถือหรือยัง"ด้วยความที่ประธานหนุ่มไม่อยากจะวางสายตอนนี้เขาจึงเริ่มหาเรื่องคุยกับกอบัวเรื่อยๆ"ค่ะ..คุณภพถ่ายรูปสวยทุกรูปเลยค่ะ""เย็นพรุ่งนี้เลิกงานแล้วคุณว่างหรือเปล่า""ค่ะ""ถึงเวลาเลิกงานของเราแล้วผมอยากเข้าไปหาคุณที่บ้าน""หาบัวเหรอคะ?""ผมอยากไปทานข้าวกับบ้านคุณอีกอย่างก็อยากไปหายัยหนูด้วย""ค่ะ..บัวจะบอกที่บ้านให้นะคะ""อืม..งั้นก็ฝันดีครับ""..เช่นกันค่ะคุณภพ"หลังจากวางสายได้กอบัวก็นั่งอมยิ้มอ่อนคำว่าฝันดีเช่นที่เจ้านายหนุ่มของเธอพูดทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไม่น้อยไม่รู้ว่าคำนี้เป็นปกติที่เขาคุยกับพนักงานในบริษัทหรือเปล่าแต่สำหร
"พี่หมอสวัสดีค่ะ"กอบัวเห็นกวินมาพร้อมกับข้ามภพก็รีบยกมือสวัสดีอีกฝ่ายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"ครับ..""เอาอะไรมาเยอะแยะคะ"หญิงสาวสังเกตเห็นชายหนุ่มทั้งสองหิ้วของเต็มไม้เต็มมือทั้งคู่จึงอยากรู้ว่าทั้งหอบอะไรกันมา"ของฝากพ่อกับแม่คุณแล้วก็มีของยัยหนูด้วย""ขอบคุณนะคะเชิญข้างบนกันค่ะวันนี้พ่อกับแม่จัดโต๊ะอาหารเย็นที่บนดาดฟ้า"หญิงสาวเดินนำหน้าชายหนุ่มทั้งสองขึ้นบันไดมาที่ดาดฟ้าเมื่อสองหนุ่มมาถึงคนที่ดูจะอารมณ์ไม่ดีทันทีเห็นจะเป็นกอแก้วที่ยืนย่างปลาทับทิมด้วยความอารมณ์ดีอยู่มุมตึกแล้วก็ต้องมาอารมณ์บูดเมื่อเห็นหน้ากวินโลกก็ช่างกลมดันให้เขาเป็นเพื่อนกับเจ้านายน้องสาวเสียได้"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"ข้ามภพรีบยกมือสวัสดีชำนาญและมาลัยขณะที่ทั้งสองสามีภรรยากำลังง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารวางบนโต๊ะ"นี่หมอวินเพื่อนผมครับ""สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"กวินรีบยกมือไหว้พ่อกับแม่ของกอแก้วและแล้ววันนี้เขาก็ได้มาทำความรู้จักกับครอบครัวของหญิงสาวคนเดียวในใจเสียที"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..”มาลัยและชำนาญรับไหว้หมอหนุ่มด้วยท่าทีที่เป็นมิตร“เชิญนั่งกันก่อนครับ”ชำนาญรีบเชิญสองหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะอาหารนับว่าทั้งคู่มา
หลังจากนั่งทานอาหารกันพักใหญ่ตอนนี้ทุกคนก็พากันเดินย่อยอาหารอยู่บริเวณรอบๆกวินจึงมีโอกาสคุยกับข้ามภพเรื่องที่เขากำลังรู้สึกได้"ดูนายกับกอบัวสนิทกันพอสมควรเลยนะ""ก็..เธอเป็นเลขาฉัน"ข้ามภพหลบสายตากวินมองไปยังกอบัวที่กำลังนั่งเล่นกับลูกสาวอยู่ที่พื้น"แค่นั้น""อืม.."กวินส่ายหัววันนี้ไม่ใช่เพียงกอแก้วเท่านั้นที่ปากแข็งกับเขาแต่เป็นเพื่อนตัวเองด้วยที่พยายามปกปิดความในใจแต่ถึงอย่างไรเขาก็ดูออกอยู่ดีสี่วันต่อมาหลังจากยุ่งกับงานมาเกือบทั้งสัปดาห์วันนี้ก็เข้าสู่วันเสาร์วันที่กอบัวจะได้พักผ่อนดูลูกอยู่บ้านแต่เธอก็ต้องรีบออกมาข้างนอกกะทันหันเมื่อมีสายจากโฉมสุดาที่โทรมาแนะนำตัวกับเธอบอกว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงของข้ามภพและต้องการให้เธอมาคุยธุระข้างนอก"คุณโฉมสุดาใช่หรือเปล่าคะ"กอบัวเดินเข้ามาในร้านกาแฟใกล้บ้านตอนนี้เธอเห็นหญิงวัยกลางคนท่าทางดูดีนั่งอยู่คนเดียวจึงเข้าไปทัก"ใช่จะ.. เชิญนั่งสิ"หญิงวัยกลางคนลุกยืนขึ้นยิ้มทักทายสาวแว่นตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตร"สวัสดีค่ะ"กอบัวเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับโฉมสุดาก่อนจะยกมือไหว้ทักทายด้วยท่าทีนอบน้อม"คุณโฉมให้บัวมาคุยที่นี่มีอะไรเหรอคะ""พ