“แต่งกับหญิงอัปลักษณ์ใบหน้าของนางน่าเกลียดน่ากลัวจนคนเห็นเป็นลมล้มพับไปก็หลายคนแล้ว ท่านอ๋องฝ่าบาททรงคิดอะไรอยู่”
View Moreซีหรูดิ้นรนฮึดฮัดแต่อีกคนกอดไว้แน่นแทบไม่ให้ขยับตัว“เสี่ยวอู เสี่ยวอู” เสี่ยวอูวิ่งเหยาะเข้ามา“เอาเครื่องนอนมาคืนนี้ข้าง่วงแล้วและจะนอนกับพระชายาของข้า เสี่ยวเต๋ออ๋องเชิญ” สั่งเสี่ยวอูไล่เสวี่ยเต๋ออ๋อง แล้วดึงมือซีหรูที่ยังพยายามจะแกะมือเหนียวนั้นออกไปที่แท่นนอน เสวี่ยเต๋ออ๋องกลืนน้ำลายลงคอยากเย็นก่อนจะสะบัดชายเสื้อก้าวเดินจากไป“โครมมมมม"เสวี่ยเต๋ออ๋องกวาดมือไปบนโต๊ะที่วางทั้งกาน้ำชาและขนมก้อนอารมณ์โกรธพุ่งสูงปรี๊ด“ชินหวางอ๋องข้ากับท่านคงต้องตายกันไปข้างหนึ่ง”“ท่านอ๋อง” ฉีก้านก้มหน้ารับผิด“อย่าทรงโมโหมากไปกว่านี้เลย”“เชอะกล้าพูดแบบนี้กับข้าหรือ หาทางกำจัดชินหวางอ๋องเสียท่าทีโอหังของเขาทำทีเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งที่ข้าเป็นคนที่พบซีหรูก่อน” เสวี่ยอ๋องนิ่งงัน เกือบลืมไปว่าซีหรูกับใบหน้างดงามที่เขาเห็นเพียงแวบเดียวนั่นคืออะไรกันแน่ เขาแน่ใจว่านางต้องการปกปิดอน่เพราะแผ่นหนังที่ถุกคมกระบี่ดึงให้เผยอออกนั้นไม่มีร่องรอยของโลหิตแม้แต่น้อย“ฉีก้าน ทำเรื่องหนึ่งให้ข้า” ฉีก้านประสานมือ เสวี่ยเต๋ออ๋องถอนหายใจยาวกระโจมกลาง“ปล่อยข้านะ”“หืออให้ปล่อยอย่านั้นหรือ เดิมก็หนีมาแล้วถูกคนปองร้ายบ
มืดค่ำแล้วซีหรูยังคงนั่งมองเสี่ยวไป่ที่บาดเจ็บเพราะปกป้องซีหรู“พระชายารองเจ้าขานอนเถิดเจ้าค่ะ” เสี่ยวไป๋พูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ“ขอบใจเจ้าที่ช่วยข้าไม่อย่างนั้น คนที่นอนตรงนี้อาจเป็นข้าหรือข้าอาจตายไปแล้วก็ได้”เสี่ยวไป๋ยิ้ม“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะเสี่ยวไป๋ยินดี หากช่วยพระชายารองไม่ได้นั่นต่างหากที่เสี่ยวไป๋จะเสียใจไปตลอดชีวิต พักผ่อนเถิดเจ้าค่ะพรุ่งนี้จะได้เดินทางกันต่อไปถึงวังหลวงเร็วเท่าไหร่พระชายารองยิ่งปลอดภัยเท่านั้น”ทัพของชินหวางอ๋อง ที่เดินทางทั้งกลางวันกลางคืนตั้งใจให้ทันขบวนของซีหรู“อีกไม่นานขอรับเชื่อว่าทางนั้นจะต้องพักค้างแรมแล้วเราอาจตามทันแต่คงจะดึกสักหน่อย ท่านอ๋องจะให้ตั้งกระโจมที่นี่เลยไหมขอรับ”“ไม่ต้องให้ทันขบวนของชายารองของข้าช้าไปหน่อยดึกไปหน่อยก็ค่อยพัก” นายกองประสานมือรับคำสั่ง“ท่านอ๋อง ว่าที่พระชายาเอกบ่นว่าเหนื่อยแล้วอยากจะลงไปเดินบ้างนั่งเกี้ยวมาทั้งวัน” ชินหวางอ๋องส่ายหน้าไปมา“จอดพักเกี้ยวววววว”“เฟี้ยววววววววว” ลูกดอกพุ่งเข้าใส่ชินหวางอ๋องแต่ทว่าไม่ได้ระคายผิว ร่างสูงพลิกตัวหลบจับลูกดอกไว้อย่างรวดเร็ว“ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้างขอรับ” เสี่ยวอูวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้า
ซีหรูกุมใบหน้าข้างซ้ายไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือเสี่ยเต่อต๋องรอด้วยใจจดจ่อแต่อีกคนก็ยังลังเลไม่กล้าเปิดเผยใบห้าที่บัดนี้แผ่นหนังอัปลักษณ์ยังติดเรียบร้อยดี“ฮะฮะฮะฮ่าาาาาาข้าแค่ล้อเล่นข้าหาใช่คนที่ใจดำเพียงนั้นคมกระบี่ไม่ถูกจุดสำคัญเพียงตอนนี้ซือซือก็คงกำลังช่วยเสี่ยวไป๋ มือสังหารล่าถอยแล้ว ไม่ต้องกังวลขบวนของเรามีหมอดีเพราะข้าออกตามหาคุณหนูเสิ่นอาจได้รับบาดเจ็บจึงได้นำตัวท่านหมอติดขบวนมาด้วย” ซีหรูผ่อนลมหายใจช้าๆ“ไม่ได้กดดันเจ้าเสียหน่อยไม่ให้ดูก็ไม่ดูเสวี่ยเต๋ออ๋องหาใช่คนที่บังคับ ขืนใจหญิงใดยิ่งหญิงที่งดงามเช่นเจ้าเสวี่ยเต่ออ๋องไม่มีทางจะบังคับใจโรงเตี๊ยม“ลงมือรุนแรงเกินไปไหม”อ้ายหลัวปิงเอ่อถอนหายใจ “เจ้านั่นตั้งใจจะฆ่าหลานข้าจำต้องเข้าแทรกแซง”“เปิดหน้าหลานสาวเพื่อให้ เสวี่ยเต๋ออ๋องได้เห็นแบบนี้เสวี่ยเต๋ออ๋องก็ได้เปรียบสินะ อย่างไรกัดไม่ปล่อย คนที่ไม่เคยเห็นใบหน้างงดงามของซีหรูอย่างชินหวางอ๋องจำต้องถอดใจใช่ไหม นี่ข้าพลาดอะไรไปใช่ไหม”“ฮะฮะฮะฮ่าาาา วางเดิมพันเข้าข้างชินหวางอ๋องก็ต้องหาทางช่วยให้เขาตาสว่างเหมือนข้าสิข้าใช้กระบี่ช่วยเปิดแผ่นหนังให้เสวี่ยเต่ออ๋องได้เห็นใบหน้าที่แท้จร
“เร่งเดินทางให้เร็วที่สุดอย่างให้ห่างจากขบวนของพระชายารอง” ไฉ่หานชักม้ามายืนข้างม้าของชินหวางอ๋อง“ท่านอ๋องขอรับ แต่ทางนั้นเขาออกเดินทางตั้งแต่ยามซื่อทัพของเราออกเดินทางยามเว่ยห่างกันถึงสองชั่วยามเช่นไรจะตามทันป่านนี้พวกเขาไม่ถึงวังหลวงแล้วหรือไร”“จากการตั้งข้อสังเกตของข้าใต้เท้าเสิ่นรักบุตรีคนนี้มากเช่นนั้นเขาจะไม่มีทางให้คนพวกนั้นเคลื่อนเกี้ยวอย่างเร่งรีบอาจค่อยเคลื่อนเกี้ยวไปตามทางช้าๆ เพื่อความปลอดภัย เสวี่ยเต๋ออ๋องเองก็คงไม่ได้เร่งรีบอะไรเพราะว่าไม่อยากจะห่างจากชายารองของข้าแม้สักครึ่งชั่วยามหากซีหรูกลับ ไปที่วังหลวงแล้วอาจจะไม่มีโอกาสได้พบชายารองข้าอีกต่อไป” กระหยิ่มในใจที่ได้เหน็บแนมถากถางคนที่ไม่ชอบกัน“แต่นั่นอีกไม่นานท่านอ๋องก็จะหย่ากับพระชายารองเพื่อแต่งพระชายาเอกแล้วนี่ขอรับถึงเวลานั้นเสวี่ยเต๋ออ๋องย่อมมีโอกาสมากขึ้น”“เมื่อถึงเวลานั้นค่อยว่ากันยามนี้ข้าก็แค่อยากจะ ไม่ยอมให้ใครทำตามใจก็เท่านั้น”“ไฉ่หานจะรุดหน้าไป่ก่อนดีไหมขอรับเพื่อให้ขบวนของพระชายารองรอทัพของท่านอ๋องดีไหม” ชินหวางอ๋องพยักหน้าขึ้นลง“ดี แจ้งให้ขบวนของพระชายารองรอข้าแต่เสี่ยวเต๋ออ๋องจะไปไหนก็เชิญ”“โอ๊ย
“ท่านอ่องท่านอ๋อง พระชายารองไปแล้วขอรับ” ชินหวางอ๋อง ขมวดคิ้วคมเข้าหากันฟาหรานสังเกตท่าทีของชินหวางอ๋องกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“ไปไหน แล้วใครอนุญาตนาง”“เอ่อ ก็พระชายารองไปกับคนของบ้านเสิ่น”“ข้าไม่ได้ถามว่าไปกับใครข้าถามว่าใครอนุญาตให้นางไป” ตวาดเสี่ยวอูจนหัวหด“เอ่อไม่มีใครอนุญาตแต่พระชายารองก็ไม่ไปกับจวิ้นหวังเสียหน่อย แล้วก็มีคนของบิดามารับอย่างดี เสี่ยวอูอย่างไรจะกล้าห้าม ท่านอ๋องเองเถอะก็จะกล้าห้ามสิ่งที่บิดาใต้เท้าเสิ่นทำเพื่อบุตรีหรือไร…”หยุดคำพูดที่กำลังจะบอกว่ายิ่งไปทำผิดกับซีหรูไว้ใต้เท้าเสิ่นกำลังหมายหัวชินหวางอ๋องชะรอยจะไม่ให้กลับจวนอ๋องให้กลับไปที่จวนขุนนางกรมคลังเสียแล้วชินหวางอ๋องที่ทำได้เพียงมองหน้าทำตาปริบๆ จะกล้าต่อกรกับพ่อตาอย่างใต้เท้าเสิ่นที่เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทและยังโกรธจริงรักจริงอย่างนั้นหรือ“คิดแทนข้าอย่างนั้นหรือเดี๋ยวนี้เจ้า เสี่ยวอูเจ้ากล้าคิดแทนข้าอย่างนั้นหรือ แล้วปล่อยให้พระชายารองกลับไปมีทหารอารักขาหรือไมาหากเป็นอะไรไปแล้วคนที่ผิดไม่ใช่ข้าหรือไร”“ใต้เท้าเสิ่นส่งคนมาอารักขาเป็นยอดฝีมือถึงยี่สิบสองคน แล้วก็ยังมีขบวนของเสวี่ยเต๋ออ๋องที่ตามหลังไปอีก”“เช
ฟางหรานยิ้มเสี่ยวอูเบ้ปาก“แต่ทำแบบนี้ทำให้เสียเวลาและกำลังพลโดยเปล่าประโยชน์นะขอรับตอนนี้ ไฉ่หานก็กำลังรั้งอยู่ที่ชายป่าเพื่อเก้บลุกสาลี่ป่าแค่นี้ก็คงพอแล้วไม่จำเป็นต้องใช้คนทั้งกองทัพอีกอย่างเรากำลังจะเดินทางกลับวังหลวงหากช้าแบบี้คาดว่าวันนี้คงต้องค้างที่นี่อีกคืน”“ไฉ่หานยอมทำอะไรแบบนั้นด้วยหรือ”“เขาบอกว่าตั้งใจหาสาลี่ป่าที่สวยที่สุดหวานที่สุดและสุกกำลังกินสองลูก ลูกหนึ่งสำหรับว่าที่พระชายาเอก อีกลูก…”“ให้ใคร” ชินหวางอ๋องพูดขึ้นดังๆ“อีกลูกสำหรับพระชายารองของท่านอ๋องขอรับ”“ชักจะวุ่นวายกันมากไปแล้วรับคำสั่งข้าบอกให้ไฉ่หานกลับมา แล้วเร่งเดินทางกลับวังหลวง” ฟางหรานกัดริมฝีปากตัวเองน้อยใจอย่างที่สุด“ท่านอ๋องแล้ว แล้วสาลี่ของว่าที่พระชายาเล่าพ่ะย่ะค่ะ”“ปล่อยให้เป็นเรื่องของเสวี่ยเต๋ออ๋องเถอะข้านะทำเรื่องที่หาสาระไม่ได้แบบนี้หรอก ใครจะทำก็ปล่อยพวกเขาไป ฟางหรานเจ้าก็คงรู้ดีว่าข้า มีเจ้าในใจไม่จำเป็นต้องแสดงอะไรที่มันไม่เข้าท่าแบบนี้” เอื้อมมือกุมมือฟาหรานเสี่ยวอูยิ้มเบ้ปาก“แล้วจะเสียใจทีหลัง” เสี่ยวอูบ่นเบาๆ“เจ้าพูดอะไรเสี่ยวอู”“อะปะปะเปล่าขอรับ แค่บ่นไฉ่หานที่ทำอะไรแบบนี้แล้วจะเ
ซุนเจอหนีนั่งไปบนหลังม้าองอาจ สมกับอาภรณ์ที่สวมในชุดเกราะแม่ทัพเต็มยศ“องค์หญิงขอรับวันนี้มีเกี้ยวที่ฝ่าบาทประทานมาเพื่อการเดินทางที่ยาวนานเกรงว่าองค์หญิงจะลำบากหากต้องนั่งบนหลังม้า” รองแม่ทัพกุ้ยเหยียนซารองแม่ทัพที่สี่ (มีรองแม่ทัพสี่คน) เอ่ยปากยิ้มๆซุนเจอหนี่ส่ายหน้าไปมา“องค์หญิงจะไปพบท่านอ๋อง ข้าน้อยหมายถึง ชินหวางอ๋องที่องค์หญิงเคยชื่นชมหากยังเกาะไปบนหลังม้าข้าน้อยเกรงว่าพอไปถึงแคว้นฉี เกรงว่าจะดูไม่ดีนั่งไปบนเกี้ยวเชิดหน้างดงามพอไปถึงท่านอ๋องจึงประทับใจเมื่อได้พบหน้า” หลุบตามองพื้น เผลออมยิ้มจริงด้วยสินางอยากให้ชินหวางอ๋องที่ไมไ่ด้พบกันแสนนานเมื่อพบกันครั้งนี้จะต้องพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาตอนนี้ ซุนเจอหนี่ในตอนนั้นที่พบกัน รอนแรมในสนามรบราวบุรุษจะให้ความน่าประทับใจไม่มี“ให้ เสี่ยวหวินไปกับข้า นำเอาหีบใส่อาภรณ์ชุดฮันฝูไปด้วยไปถึงแคว้นฉีข้าจะเปลี่ยนอาภรณ์ไม่สวมชุดแม่ทัพ” เหยียนซาอมยิ้ม“กลัวว่าท่านอ๋องจะได้พบหญิงงามเสียแล้วในคราวนี้”“หุบปากท่านเสียรองแม่ทัพที่สี่ ที่ข้าไม่สวมอาภรณ์และชุดเกราะไปเพราะเกรงว่าชาวบ้านและคนของแคว้นฉีจะพากันแตกตื่นคิดว่าแคว้นเป่ยของเรายกทัพทำสงครามแค่ป้
“เสี่ยวอู เสี่ยวอูเป็นคนของท่านอ๋องภักดีมาตลอดเรื่องข้างนอกข้างในล้วนเพื่อท่านอ๋อง”“คงต้องอาศัยเจ้าแล้วล่ะเสี่ยวอู มารดาเจ้าสบายดีไหม”“หาพระชายารองได้โปรดอย่าบอกนะว่าท่านจะ ส่งคนไปสังหารมารดาของข้าเพื่อบีบบังคับให้ขาช้าปิดปากเรื่องนี้” ซีหรูถอนหายใจ“มองข้าในด้านร้ายเกินไปหรือไม่ข้าแค่อยากจะให้ มารดาเจ้ามาที่นี่เพื่อมาพวเจ้าสักครั้งยินดีส่งคนพาตัวมารดามาจากด้านชายแดนเพื่อพบลูกของนางเสี่ยวอูเจ้าจะยินดีที่จะปิดบังเรื่องนี้ให้กับข้าไหมได้ทั้งเงินทั้งยังได้พบมารดา” เสี่ยวอูยิ้ม“ความจริงเสี่ยวอูก็ภักดีกับท่านอ๋องนะขอรับแต่เขามักจะพูดกันว่าเรื่องของสามีภรรยาเป้นเรื่องของคนสองคนเช่นนั้นเสี่ยวอูยอมไม่พูดช่วยปิดบังเรื่องนี้ก็ได้” ซีหรูยิ้มบางๆ รีบบรรจงปิดแผ่นหนังที่ใบหน้า“เกือบลืมขอรับท่านอ๋องให้มาบอกพระชายารองว่าเสวยก่อนท่านอ๋องไปเลยเพราะท่านอ๋องกำลังจะออกไปรับว่าที่พระชายาเอก” ซีหรูหันกลับมายิ้มบางๆ เสี่ยวอูจ้องมองใบหน้าที่ถูกแปะด้วยแผ่นหนังแล้วก็ถอนหายใจใบหน้าที่อยู่ภายใต้แผ่นหนังงดงามเกินใคร ไม่อยากจะนึกภาพยามที่ชินหวางอ๋องได้พบความจริงข้อนี้จะมีท่าทีเช่นไรกัน“คุณหนูเสิ่น ข้าแวะมาจึงม
ซีหรูผลักร่างสูงให้ถอยห่าง ลุกขึ้นยืนตัวแข็ง“ฮ่าาาา ข้าพูดเรื่องจริงที่เจ้ากับข้าเราก็รู้แก่ใจ ข้ากลับเข้าวังหลวงจะขอประทานอนุญาตแทนเจ้าเรื่องที่จะหย่ากันดีไหม”“ขอบคุณ”“นี่เจ้าไม่โกรธที่ข้าจะหย่ากับเจ้าหรือ ทำไมไม่มีทางทีว่าโกรธหรือไม่พอใจที่ข้าอยากจะหย่ากับเจ้าบ้าง สักนิดก็ยังดี” ซีหรูถอนใจ“อยากแต่งชายเอกซีหรูเห็นใจท่านอ๋องยิ่งนักคนรักกันก็ต้องอยู่ใกล้กันในเมื่อบัญชาของฝ่าบาทเหมือนว่าไม่ให้ความยุติธรรมในเรื่องนี้ท่านอ๋องกับว่าที่ชายาเอกก็ไม่ได้ผิดอะไรแต่กลับถูกกีดกันด้านความรัก เช่นนั้นไม่ต้องกังวลว่าซีหรูจะโกรธหรือโทษว่าเป็นความผิดของท่านอ๋องที่ทำให้ซีหรูต้องหย่ากับท่านอ๋องเพราะซีหรูยินดีที่จะหย่าอยู่แล้ว”“ข้าเคยบอกแล้วนี่เจ้าหย่าข้าไปก็ต้องพบกับข้อครหาว่าสามี ต้องการหย่าเจ้าข้อครหานี้ยังมาถึงข้าที่คนอื่นก็จะพูดว่าข้ามองคนแค่เพียงภายนอก” ซีหรูถอนหายใจยาว จะหย่ไม่ให้หย่าพอไม่หย่าก็อยากให้หย่าจะเอาอย่างไรกันแน่“ท่านอ๋อง ขอรับเครื่องเสวยเช้ามาแล้วขอรับ และม้าเร็วรายงานว่าว่าที่พระชายาเอกเดินทางมาเกือบถึงที่นี่แล้วท่านอ๋องจะออกไปรับไหมขอรับ” เสี่ยวอูตะโกนดังๆ ชินหวางอ๋องยิ้มสดใส“
“แต่งกับหญิงอัปลักษณ์ใบหน้าของนางน่าเกลียดน่ากลัวจนคนเห็นเป็นลมล้มพับไปก็หลายคนแล้ว ท่านอ๋องฝ่าบาททรงคิดอะไรอยู่” ขันทีเสี่ยวอูบ่นงึมงำด้วยเห็นใจชินหวางอ๋องที่บทจะได้แต่งงานก็ต้องแต่งกับหญิงที่มีใบหน้าอัปลักษณ์ที่สุดในสามแคว้น “ก็ทรงคิดว่าต้องการยัดเยียดบุตรีของบ้านเสิ่นให้กับข้าเพียงเพราะโปรดปรานใต้เท้าเสิ่นกลัวว่าบุตรีเพียงคนเดียวจะหาสามีไม่ได้” น้ำเสียงหยามเหยียดยิ่งนัก “ท่านอ๋องท่านเองก็รูปงามอีกทั้งยังมีคุณหนูตระกูลหลางผู้งดงามทำไมไม่ปฏิเสธไปแต่งนางในฐานะเมียเอก แล้วคนที่รักแต่งเมียรองท่านอ๋องท่านไม่สงสารคุณหนูบ้านหยางหรือไร” “ข้าให้หญิงอัปลักษณ์นั่นได้แค่ตำแหน่งเมียรองเท่านั้นข้าจะยื่นคำขาดกับฝ่าบาทเรื่องที่จะแต่งนางในฐานะเมียรอง” สีหน้าบึ้งตึงรบชนะกลับมาตั้งใจแต่งฟางหราน แต่กลับถูกฝ่าบาทประทานงานแต่งงานกับบุตรีบ้านเสิ่นบ้านเสิ่น “คุณหนูเจ้าขา จะต้องแต่งจริงๆ เจ้าค่ะ” “ก็ดีแล้ว เขายอมแต่งกับข้าด้วยหรือ ในเมื่อชินหวางอ๋องรูปงามที่สุดในเจ็ดคาบสมุทร เขายอมแต่กับคนอัปลักษณ์เช่นข้าหรือ” น้ำเรียบเฉยหากแต่เจือไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ “เจ้าค่ะแต่คุณหนูจะต้องแต่งในฐานะชายารอง ...
Comments