LOGINShare
ดีเกินไป
Last Updated:
2024-12-27 17:15:48“อีกเรื่อง ฟางหรานอ้อนวอนข้าขอเข้ามาในฐานะ ว่าที่ชายาเอกในจวนอ๋อง เจ้ายินดีที่จะให้นางเข้ามาหรือไม่” ซีหรูหลับตาลงช้าๆ ไล่ความรู้สึกเจ็บแปลบในใจ หันหลังก้าวเดินออกจากตรงนั้น
“แล้วแต่ท่านอ๋องหากเห็นว่าควรข้าก็ไม่อาจขัดท่านตัดสินใจไปแล้วนี่จะมาถามข้าทำไม” ซีหรูสาวเท้า ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“เฉวี่ยเต๋ออ๋อง แวะมา คารวะท่านอ๋องไร้พ่ายยยย”
เฉวี่ยเต๋ออ๋องที่รูปร่างสูงโปร่งใบหน้าขาวสะอาดทว่าใบหน้าเชิดหยิ่ง หล่อเหลาไม่เป็นรองชินหวางอ๋องแม้แต่น้อย
“เฉวี่ยเต๋ออ๋อง แวะมาเยือนจวนอ๋องไร้พ่าย” สายตาจับจ้องที่แผ่นหลังงดงามซีหรูไม่วางตา เพียงคำปราศรัยทว่าสายตามองไปที่ร่างงามอรชรที่เดินจากไป
“ชายารองได้ชื่อว่าหญิงที่มีใบหน้าไม่งดงาม ถูกใจท่านอ๋องน้อยชินหวางอ๋องเหตุใดจึงรีบไปเสียไม่พามาแนะนำให้กับเฉวี่ยฮ่องได้พบพานบ้าง”
“ไม่ต้อง ไม่สำคัญ”
“เฉวี่ยอ๋องไม่สำคัญหรือว่าชายารองไม่สำคัญ ได้ยินว่าฝ่าบาทโปรดปรานบิดานางใต้เท้าเสิ่น หากท่านอ๋องไม่โปรดปรานนางหย่ากับนางแล้วยกให้เฉวี่ยอ๋องเสียดีไหม” ชินหวางอ๋องทำสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร
“เฮ้อ ของเขาเราอยากได้” เฉวี่ยเต๋ออ๋องพึมพำเบาๆ
“มานี่มีเรื่องใดสำคัญ”
“ข้าแวะมาถวายพระพร ไม่ได้นำทัพมาด้วย ไม่มีเรื่องใดสำคัญ แต่แวะมาดูท่านอ๋องชินหวางว่าแต่งชายาใหม่แล้วทุกข์สุขเพียงใด ข้าเองกำลังคิดว่าควร ผูกมิตรกับขุนนางคนไหมดี ชินหวางอ๋องก็ไม่เบา เก็บเสียหมดหญิงงามอันดับหนึ่งก็จับจองไว้ในฐานะชายาเอกแล้ว หญิงที่บิดาเป็นที่โปรดปรานก็รับไว้ในฐานะชายารอง ไม่เบาจริงๆ ท่านอ๋องน้อยของเรา” ชินหวางอ๋องหันหน้าหนี
“ข้าไม่คิดว่าเฉวี่ยเต๋อฮ่องจะคิดการเช่นนี้ มาในครั้งหนี้หรือว่าต้องการมาบอกว่าต้องการแย่งชิงหยางฟางหรานกับข้ากันแน่”
เฉวียเต๋ออ๋องเลิกคิ้วสูงแสดงสีหน้าประหลาดใจ
“ที่มีอยู่ไม่หวงแหนทว่ากลับหวงแหนสิ่งที่ยังมาๆ ไม่ถึงเช่นนั้นข้าน้อยเฉวี่ยเต๋ออ๋องคงต้อง หาทางเข้าหาว่าที่พ่อตาเสิ่นกงหลิวเสียแล้วกระมัง” ชินหวางอ๋องยิ้มหยัน
“คิดว่ามีความสามารถก็เชิญ คราวหลังจะผ่านเข้ามาในจวนอ๋องจะต้องประมือกันหากชนะข้าได้ท่านจึงจะได้เข้ามา” เฉวี่ยเต๋ออ๋องยิ้มหยัน
“เอาเข้าจริงๆ ก็หวงก้างเห็นได้ชัดว่าไม่อยากได้ ทว่ากลับหวงก้างไม่แบ่งใคร” ชินอ๋องยิ้มหยัน
“นางเป็นชายารองของข้าแล้ว จะอย่างไรก็คือชายายังคิดว่าจะกล้า…ลองดีกับข้าหรือ” เฉวี่ยเต๋ออ๋องยิ้มเย็น
“ชักสนุกแล้วสินะ แบบนี้ ชายาเอกของท่านข้ายกให้ แต่ชายารองนี่ข้าอยากจะลองดี…ดูสักตั้ง” สะบัดชายเสื้อจากไปทิ้งไว้แค่ความขุ่นมัว ชินหวางอ๋องวางตะเกียบลงบนโต๊ะแรงๆ
เฉวี่ยเต๋ออ๋องเดินตามซีหรูมาจนทัน
“พระชายารองเฉวี่ยเต๋ออ๋อง ยินดีที่ได้พบท่าน” ซีหรูยืนหันหลังไม่ยอมหันหน้ามาให้เฉวี่ยเต๋ออ๋องได้เห็นใบหน้าอัปลักษณ์
“ขอบคุณท่านอ๋องซีหรูขอตัว” ย่อกายก้าวเดินแต่อีกคนกลับทำท่าเหมือนจะคว้าข้อมือบางทว่ากับหดหมือเสีย
“เจ้า”
“ซีหรูขอตัว”
“ซีหรู เจ้าจำข้าไม่ได้จริงๆ หรือ” เรียกชื่อด้วยความสนิทสนม
“ท่าน ซีหรูต้องขออภัยข้าจำไม่ได้จริงๆ ว่าเราเคยพบกัน”
“ข้าคนนั้นที่เคยร้องไห้จนตาบวมเมื่อถูกทำโทษอยู่ที่ห้องเก็บตำรา แต่กลับมีเด็กหญิงคนหนึ่งที่อาสาพาข้าออกมา โดยการปลอบข้าว่าไม่ต้องกลัวนางจะช่วยข้าเองและนางก็พาคนมาช่วยข้า เป็นเจ้าซีหรู” ซีหรูหันมาสบตาเฉวี่ยเต๋ออ๋องที่พบแต่ความริงใจในนั้น
“ขะขะข้าจำไม่ได้จริงๆ แล้วก็จำเรื่องราวก่อนหน้านั้นไม่ได้ทั้งหมดเรื่องราวก่อนที่จะสูญเสียท่านแม่ท่ามกลางกองเพลิง”
“ข้าเข้าใจแล้ว” เอื้อมมือจับผ้าแพรที่ปิดบังใบหน้าซีกซ้ายของซีหรูทว่าซีหรูกลับเบี่ยงตัวหลบ
“มารำลึกความหลังกันในจวนของข้าไร้ยางอายที่สุด” ชินหวางอ๋องเดินเอามือไพล่หลังเข้ามายกแขนขึ้นรวบไหล่บางของซีหรูให้กระแทกมาที่ไหล่ของเขา
“ลับหลังข้า เจ้ากล้ามาทบทวนความหลังกับชายารองข้าหรือ” ซีหรูพยายามแกะมือชินหวางอ๋องออก
“หือ ทำไมยังไม่คุ้นอีกหรือเราสองคนเป็นสามีภรรยากันมิใช่หรือ” ซีหรูส่ายหน้าไปมา
“ท่านอ๋องได้โปรดอย่าได้รังแกซีหรู”
“หึข้ารังแกนางหรือไม่ต้องให้เฉวี่ยเต๋ออ๋องสั่งสอนด้วยหรือ” มานี่ตามข้ามาที่ห้องบรรทม” คว้าข้อมือของซีหรูพาเดินกลับไปที่ห้องบรรทม เฉวี่ยเต๋ออ๋องส่ายหน้าไปมา
“ปล่อยนะอย่ามาทำแบบนี้”
“ทำไม อ่อจริงสินะคนรักเราความหลังของเจ้าสินะมิน่าเล่าเจ้าอัปลักษณ์เพียงใดเขาก็ยอมรับได้ตั้งใจแย่งชิงคงคิดว่าจะหาหมอมารักษาใบหน้าอัปลักษณ์ให้เจ้าสินะหรืออาจแค่ทำดีเพื่อทดแทนคุณความหลัง อย่าหวังว่าจะได้สมใจ”
กระชากร่างเล็กมาปะทะอกกว้างด้วยโทสะ ซีหรูเม้มริมฝีปากแน่น
“ไปให้พ้นหน้าข้าพรุ่งนี้ข้าจะให้ฟางหรานเข้ามาพำนักใน จวนอ๋อง” สะบัดชายเสื้อจากไป ซีหรูถอนหายใจยาว
“พระชายารองเจ้าขา เจ็บไหมเจ้าคะ” ซีหรูส่ายหน้ามองรอยเขียวที่ข้อแขนเล็ก ถอนหายใจยาว
“ย้าย ข้าวของของข้า ยังห้องด้านหลังสุดข้าจะเข้าเฝ้าฝ่าบาทในวันพรุ่งนี้เตรียมขอประทานอนุญาตหย่ากับชินหวางอ๋อง เผื่อว่าเขาจะได้ให้ คุณหนูบ้านหยางมาพำนักให้ห้องใหญ่ของข้า” เสี่ยวไป๋ยิ้มเศร้าๆ สงสารซีหรูจับใจ
Related chapters
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ท่านอ๋องก็ไม่ได้ชอบนางนี่
“แม่นางท่านนี้” สวีไฉ่หานประสานมือตรงหน้าดวงตาจับจ้องมองใบหน้าที่จะว่าน่าเอ็นดูไม่ได้เห็นใบหน้าอัปลักษณ์ภายใต้ผ้าแพรบางเบาคุลมหน้าไว้ กระนั้นกลับจินตนาการว่าซูหรูที่เห็นช่างงดงาม ต่างจากหญิงทั่วไปนางมีบางอย่างสะดุดตาสวีไฉ่หานยิ่งนัก เสี่ยวไป๋ยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกคนทำสีหน้างุนงงว่าเหตุใดมีหญิงนางหนึ่งที่แม้แต่ท่าทางการเยื้องย่างยังต่างออกมาอยู่ในจวนอ๋องเวลานี้ ย่อกายลง “ท่านองครักษ์ไฉ่หานนี่คือชายารองของท่านอ๋อง พระชายารองเสิ่นซีหรู “ข้าน้อยสวีไฉ่หานยินดีที่ได้พบท่านพระชายารอง” “เช่นกัน” หันหลังก้าวเดิน สวีไฉ่หานมองแผ่นหลังงดงามท่าทีที่มั่นคงนั้นต่างออกไปจริงๆ “ท่านอ๋อง ท่านองครักษ์สวีไฉ่หานกลับมาแล้ว” ชินหวางอ๋อง ที่เอาแต่คัดอักษรตวัดพู่กันจนกระดาษฉีกขาดเพราะรอยหมึกที่กดอยู่กับเนื้อกระดาษ เสี่ยวอูฝนหมึกจนมือชาถอนหายใจเมื่อองครักษ์สวีไฉ่หานกลับมาจากหายไปแรมปีหลังจากรบชนะเขาก็ออกเดินทาง จนกระทั่งวันนี้จึงมาพบกันกับชินหวางอ๋องที่จวนอ๋องไร้พ่าย “มาแล้วหรือหายไปจน ข้าคิดว่าจะไม่ได้พบกันเสียแล้ว” สวีไฉ่หานยิ้มน้อยๆ เหลือบตามองกระดาษที่ถูกขยำกับรอยหมึกสีเข้มบนกระดาษบนโต๊ะ “ได้ข่าวว่า
Last Updated : 2024-12-28ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ว่าที่ชายาเอก
“พระชายาเจ้าขาทำไมต้องยอมด้วยเจ้าค่ะแต่งเข้ามาก่อนก็ต้องสู้สิเจ้าคะจะต้องครอบครองท่านอ๋องเก็บท่านอ๋องไว้เพียงผู้เดียวเจ้าค่ะ ไม่มีใครยอมหรอกนะเจ้าคะยอมให้สามีรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง” ซีหรูยิ้มบางๆ “เขาไม่ใช่สามีข้านี่ แล้วเราก็ไม่ได้รักกันเขากับคุณหนูตระกูลหยางนั่นรักกันมาเนิ่นนานก็สมควรที่จะได้ครองรักกัน ยิ่งไปขัดขวางเท่ากับยิ่งทำให้เขาเกลียดชังไม่สู้ข้าถอยออกมาเสียดีกว่า” “พระชายาเจ้าขาช่างมีน้ำใจเสียจริงท่านอ๋องเสียอีกเกเรราวกับเด็กหนุ่ม รอวันไหนที่พระชายาหายไปจะรู้สึก” เสี่ยวไป๋บ่นเบาๆ “เขาจะดีใจที่ข้า… ไปเสียได้ เขาจะได้แต่งกับชายาเอกของเขาฝ่าบาทก็จะไม่มีทางว่าอะไรเขาได้เป็นเพราะข้าที่ทนเขาไม่ได้ด้วยตัวเอง” เสี่ยวไป๋ถอนหายใจพระชายาเจ้าขาตัวมอมหมดแล้วเสี่ยวไป๋เตรียมน้ำอุ่นพระชายารองนอนแช่น้ำอุ่นให้หายเมื่อยดีไหมเจ้าค่ะอาการเหนื่อยล้าจะได้หายไปเราสองคนเหนื่อยมาทั้งวันแล้วห้องนี้จึงออกมาดีเพียงนี้” หันมองรอบๆ ห้องที่ก่อนหน้านั้นเคยรกเรื้อมาตอนนี้กลับสะอาดสะอ้านน่านั่งน่านอนและยังตกแต่งราวกับแท่นบรรทมของฮ่องเต้ “ดีเหมือนกัน ข้ากำลังคิดว่าเจ้าไปขอแบ่งวัตถุดิบมาจากห้องเครื่องของจวน
Last Updated : 2024-12-29ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 กำลังทำอะไรอยู่
“พระชายารองขอรับท่านอ๋องให้พระชายาออกมาข้างนอกขอรับ” เสียงเสี่ยวอูยังตะโกนดังๆ “พระชายาเจ้าขาไม่ต้องออกไปเสี่ยวไป๋จะบอกว่าพระชายากำลังบรรทมเจ้าค่ะ” เสี่ยวไป๋เองก็ยังยืนยันคำเดิม “ช่างเถอะข้าออกไปเอง” ซีหรูกำลังจะก้าวขาออกจากห้อง ประตูห้องถูกกระชากอย่างแรงจนบานประตูหลุดติดมือออกมาเสี่ยวไป๋ส่ายหน้าไปมาซีหรูยืนนิ่งเสี่ยวอูรีบเข้ามารับบานประตูไป ชินหวางอ๋องกวาดสายตามองห้องที่เคยรกร้างบัดนี้กลับตกแต่งงดงามอีกทั้งยังสะอาดสะอ้านน่านั่งน่านอนกลิ่นหอมจากกำยานกลิ่นอ่อนๆ ชวนให้ผ่อนคลาย ทุกอย่างที่เห็นราวกับว่าไม่เคยเป็นห้องรกร้างมาก่อน “กลับไปที่ห้องของเจ้าเสีย” ซีหรูหลุบตามองพื้น ไม่ต่อคำ “เสี่ยวไป๋เก็บของ ของพระชายารองกลับไปที่ห้องเดิม เหตุใดชอบสร้างปัญหาบิดาเจ้ามาพบว่าบุตตรีที่รักต้องมาอาศัยในห้องเก่ารกร้างแบบนี้จะต้องนำเรื่องนี้ไปฟ้องฝ่าบาท” ซีหรูยิ้มเศร้าๆ “ท่านพ่อไม่มีทางทำเรื่องเช่นนั้นท่านอ๋องกังวลมากไปแล้วซีหรูเพิ่งจะทำความสะอาดห้องนี้เสร็จเมื่อชั่วยามที่ผ่านมานี้เอง จึงอยากจะอยู่นี่จนกว่าจะคุ้มกับแรงที่ลงไป” ยกมือขึ้นดึงปิ่นปักผมมากำไว้ผมยาวสลวยหลุดลุ่ยสยายเต็มแผ่นหลังกลิ่นหอม
Last Updated : 2025-01-01ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 อย่าเอาความหึงหวงของเจ้ามาอ้าง
“ท่านอ๋องขอรับ” ท่านพ่อบ้านถือค้อนมายืนตรงหน้าชินหวางอ๋องโบกมือให้หยุดพูด “เอ่อ ข้าน้อยเร่งมาถึงนี่เพื่อมาซ่อมแซมประตูตามคำสั่งของท่านอ๋อง” ”ไฉ่หานอมยิ้ม “ไม่ต้องแล้วมีคนมาซ่อมให้นางเรียบร้อยแล้ว” “แบบนี้สินะท่านอ๋องเองก็ส่งคนมาแต่ช้ากว่า ท่านองครักษ์สินะ” เสี่ยวไป๋พูดขึ้นเบาๆ “เสี่ยวไป๋คุกเข่า” ชินหวางอ๋องกำลังหาที่ลงพอดี “นางผิดอะไร” ซีหรูพูดขึ้นไม่พอใจที่อีกคนฟาดงวงฟาดงาเพียงแค่ไฉ่หานมาซ่อมประตูให้กับซีหรู หากมองอยู่ข้างนอกอย่างไฉ่หานเขาเข้าใจลึกซึ้งอาการคล้ายคนกำลังหึง “เสี่ยวไป๋ลุกขึ้นไชินหวางอ๋องเปลี่ยนแปลงคำสั่งง่ายดาย “ไฉ่หาน ด้านหน้านั้นต้องการคนคอยอารักขาส่วนขาไม่ต้องการให้ใครมาอารักขาชายารองของข้าเพราะนางไม่ใช่คนสำคัญอะไร” ซีหรูยิ้มบางๆ เดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องเสี่ยวไป๋เดินตามกำลังจะปิดประตู ชินหวางอ๋องเดินแทรกตัวเข้าไปในทันที “ทะท่านอ๋องเจ้าขา พระชายารองหิ้วท้องรอตั้งนานแล้วเจ้าค่ะกำลังจะกินอะไรเพื่อบรรเทาความหิวแต่ท่านอ๋องก็กลับไปกลับมาทำให้พระชายารองป่านนี้ยามไหนแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง” เสี่ยวไป๋พูดขึ้นพลางถอนหายใจ “ข้าจะเข้ามาตักเตือนนางที่ทำใจดีกับคน
Last Updated : 2025-01-02ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ฐานะชายารอง
เช้าสดใสซีหรูยืนนิ่งหน้าแท่นนอนของชินหวางอ๋องยามหลับตาไม่ต้องเห็นสายตาคมดุนั่นใบหน้าอ่อนเยาว์คิ้วไม่ขมวดเข้าหากันตลอดเวลาช่างเป็นคนที่หล่อเหลาและมองเหมือนแสนดีเดินกลับมานั่งริมหน้าต่าง “ไทเฮาเสด็จจจจจจ” เสียงเสี่ยวอูขานดังๆ ส่งสัญญาณให้ชินหวางอ๋องที่ลืมตามองภาพด้านหลังของซีหรู่มองเห็นแสงอาทิตย์ส่องลอดเข้ามาที่ริมหน้าต่าง ภาพนั้นงดงามประหลาดตาเสียดายที่ซีหรูนางรีบลุกขึ้นไปต้อนรับไทเฮาชินหวางอ๋องคว้าแขนบางกระชากอย่างแรกให้ล้มลงบนอกกว้างเขาแล้วพลิกตัวให้ซีหรูลงไปนอนด้านล่าง พอดีกับที่ไทเฮามาถึงพอดี “อ่าาาาแล้วกันข้ามาแต่เช้าไปใช่ไหม” ซีหรูหน้าแดงระเรื่อ ไทเฮายิ้มน้อยๆ “ขอประทานอภัยเสด็จย่าหลานกับชายารองยังไม่เรียบร้อย” “อืม แค่มาตรวจดูผ้าปูแท่นนอนอย่ากังวลนักเลย เอ้าพวกเจ้าตรวจดูแท่นนอนเสียหน่อย” ประโยคสุดท้ายหันไปสั่งนางกำนัลที่มาด้วยซีหรูรีบลุกขึ้นจากแท่นนอนจัดแต่งอาภรณ์ให้เรียบร้อยชินหวางยิ้มเมื่อเห็นซีหรูหน้าแดงระเรื่อ “ไม่ต้องอายเจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อยทุกคนก็ต้องผ่านจุดนี้มาทั้งนั้น” ไทเฮาทรงปลอบประโลมนั่นยิ่งทำให้ซีหรูเขินอายเข้าทางชินหวางอ๋อง “เสร็จแล้วเพคะ” นางกำน
Last Updated : 2025-01-03ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ข้าไม่มีทางให้พวกเจ้าสมใจ
รอยยิ้มหยันปรากฏบนใบหน้า ส่งปิ่นคืนให้กับบุรุษผู้นั้น “ไฉ่หานพาเขาไปพบชายารองเพื่อมอบสิ่งนี้ให้กับนาง” ไฉ่หานขมวดคิ้ว “ท่านอ๋อง แต่ปิ่นในความหมายก็เป็นที่รู้กันเหตุใดยัง..” “ช่างนางเฉวี่ยเต๋ออ๋องเองก็รู้ดีว่าปิ่นที่มอบให้ชายารองของข้ามีความหมายใดกันเขายังกล้าส่งคนมาถึงจวนอ๋องไร้พ่ายหน้าด้านสิ้นดี” บุรุษผู้นั้นประสานมือขอบคุณชินหวางอ๋องประหงกๆ ที่ไม่ฆ่าเขาแล้วยังใจดีให้เขาทำงานสำเร็จลุล่วงไปด้วยไฉ่หานลากคนผู้นั้นไปยังห้องพักด้านหลัง “ชายารองของท่านอ๋อง” ชี้มือยังร่างบางระหงของซีหรูที่กำลังตัดดอกไม้ในสวนกำใส่มือไว้ บุรุษผู้นั้นประสานมืออีกครั้งสีหน้าแย้มยิ้ม “ข้าจะบอกเฉวี่ยเต๋ออ๋องว่าชินหวางอ๋องและคนของชินหวางอ๋องใจดีไม่น้อยนอกจากไม่กล่าวโทษยังพาข้ามาพบชายารองของท่านอ๋อง” เรื่องประหลาดนี้หากไม่ใช่กลลวงของชินหวางอ๋องก็คงเป็นชินหวางอ๋องที่ไม่สนใจไยดีชายารองแม้แต่น้อย แต่เมื่อครู่เขาเห็นว่าชินหวางอ๋องก็ไม่ได้รู้สึกชอบใจนัก “อ่าพระชายารองเฉวี่ยเต๋ออ๋องให้ข้าน้อยนำสิ่งนี้มามอบให้กับท่านแทนคำขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา” ซีหรูเงยหน้าขึ้นจากช่อดอกไม้งาม เอื้อมมือรับเอาปิ่นปักผมจากบุ
Last Updated : 2025-01-04ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 คิดจะฆ่าข้าพูดจนท่องได้
ด้านหน้าจวนอ่องนั้น หยางฟางหรานยืนเงยหน้าขึ้นมองป้าอ๋องไร้พ่าย สีหน้าแสดงความภาคภูมิใจย่างที่สุดชินหวางที่คว้าข้อมือของซีหรูให้เดินตามเขามา หยางฟางหรานมองมือใหญ่ที่จับข้อมือเล็กของซีหรู “ท่านอ๋อง ชายารอง” ย่อกายลงงดงามชินหวางอ๋องรีบปล่อยมือจากซีหรูตรงเข้าประคองฟางหราน “เจ้ามาแล้วข้าจึงให้ชายารองมารับเจ้าเสียพร้อมกัน จวนอ๋องมีห้องว่างมากมายเจ้าต้องการพักที่ไหนข้าจะให้เด็กรับใช้ดูแลจัดการให้เจ้าอย่างที่เจ้าต้องการ” ซีหรูหลุบตามองพื้น “ฟางหรานเพิ่งจะมาวันแรกก็จะกะเกณฑ์นั่นนี่ก็คงไม่ถูก ห้องไหนก็ได้” “ห้องทางด้านซ้ายมือของท่านอ๋อง มีบริเวณกว้างขวางอีกทั้งยังสะดวกสบาย” ซีหรูพูดขึ้นเบาๆ “ชายรอง ข้าขอโทษข้าไม่มีเจตนาแบบนั้นท่านคงคิดว่าข้าอยากจะอยู่ใกล้ท่านอ๋องสินะ ข้าความจริงแล้วที่มาครั้งนี้เพราะท่านอ๋องขอร้องให้ข้ามาที่นี่เพื่อที่จะได้ จะได้ ทำความคุ้นชินกับจวนอ๋อและชายารองซีหรู” ซีหรูยิ้มบางๆ “ความริงแล้วห้องของท่านอ๋องก็ยังว่าง รอแค่ท่านทั้งสองกล้าที่จะนอนร่วมห้องไม่ต้องเกรงใจข้าซีหรูเพราะนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปไทเฮาก็จะไม่ทรงมาที่นี่อีกแล้วเช่นนั้นห้องนั้นสำหรับข้าก็ไร้ความหมายท่
Last Updated : 2025-01-07ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ยังมีโอกาสได้ต่อรอง
บุรุษที่ข้างกายล้วนเคียงข้างกระบี่บุรุษผู้นิ่งงันไร้สรรพเสียงแต่ทว่ามีกลิ่นอายของความตายนั่งจิบชาที่โรงเตี๊ยมกลางป่ามีผ้าแพรสีดำปิดบังใบหน้าชัดเจน “ท่านรับงานหรือไม่”“ข้าเพียงแค่ผ่านทาง แต่ตอนนี้ต้องการคนจ่ายคาน้ำชาและอาหาร“มากกว่านั้นก็ย่อมได้ ทองสามพันชั่งที่ข้าเตรียมไว้จะส่งมอบทันทีที่งานลุล่วงที่ทิศใต้ของหุบเขาผิงอัน เพียงแค่จัดการคนผู้หนึ่งแล้วหายไปเสีย อย่าได้กลับมาที่นี่อีก”“คนที่จะให้ข้าจัดการเป็นใครกัน”“แค่หญิงคนหนึ่งในจวนอ๋องไร้พ่ายด้วยฝีมือของท่านจอมยุทธ์ข้าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายดาย”“ฮ่าาาหญิงคนหนึ่งในจวนอ๋องไร้พ่ายที่มีการอารักขาแน่นหนาอย่างนั้นหรือเพราะอย่างนี้สินะชีวิตนางถึงมีมูลค่าถึงสามพันชั่ง”“ท่านไม่กล้าหรือไรพูดเช่นนี้ แค่เพียงได้ยินว่าจวนอ๋องไร้พ่ายก็กลัวจนหัวหดแล้วหรือ”“หุบปากเจ้าเสีย ข้ารับงานนี้” กระแทกกระบี่ลงบนโต๊ะ“ท่านจะต้องเริ่มงานในตอนนี้เลยเพราะพวกข้าเตรียมการไว้หมดแล้วที่จวนอ๋องเราวางยาองครักษ์ส่วนหลังของจวน นางอาศัยที่ห้องพักท้ายจวน หากพบหญิงที่มีใบหน้าอัปลักษณ์นั่นล่ะคือนางฉุดคร่านางออกมาจากจวนแล้วฆ่านางเสีย”“ทำไมต้องฉุดคร่านางออกมาเหตุใดไม่ให้ข
Last Updated : 2025-01-10
Latest chapter
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ตอนพิเศษ4
บ้านเสิ่น“คุณหนู เจ้าขาขนมอร่อยพวกนั้นคุณหนูก็ไม่ได้กินทุกวันเสียหน่อย นานนานจึงได้กล้าออกไปที ทำไมถึงยอมให้เขาไปง่ายดายเจ้าคะ” สาวใช้อดถามไม่ได้“เขาอยากได้ก็ควรให้เขาไปข้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้คนที่เขาหมายปองโกรธเขาข้าก็ควรมีส่วนรับผิดชอบ เจ้ารู้ไหมบุรุษที่จำใจต้องผิดคำสัญญาเพราะ ต้องยอมทำตามพระบัญชาของฝ่าบาทนี่น่าเห็นใจไม่น้อยสามปีที่เขาไปรบหวังนำทัพชนะเพื่อกลับมาจะขอประทานงานแต่งงานให้กับคนที่เขารักทว่า เขากลับต้องมาแต่งกับข้า เจ้าคิดว่าหญิงคนนั้นจะเจ็บปวดเพียงใดที่บุรุษอันเป็นที่รักไม่อาจฝืนบัญชาฝ่าบาทได้” สาวใช้พยักหน้าขึ้นลง“คุณหนูเจ้าขาแล้วหากท่านยืนยันว่าจะไม่แต่งเล่าเจ้าค่ะ ฝ่าบาทคงไม่กดดันคุณหนูเพราะเกรงใจนายท่าน” สาวใช้ยังหาทองออกให้“เจ้าคิดว่าคนอย่างท่านพ่อจะยอมขัดบัญชาฝ่าบาทหรือไรแต่ไหนแต่ไรมาฝ่าบาทชี้นกเป็นไม้มาตลอด” สาวใช้ถอนหายใจ“คุณหนูเจ้าขาแต่ ท่านอ๋องหล่อเหลาจริงๆ นะเจ้าค่ะรูปงามราวกับเทพสวรรค์คุณหนูโชคดีที่ได้แต่งกับท่านอ๋อง แต่อย่างไรเสียก็เกรงว่า…ชินหวางอ๋องจะอาศัยว่าใบหน้าของคุณหนูที่….แล้วจะอ้างไม่ทำหน้าที่สามีอย่างที่ควรจะเป็น” ซีหรูถอนหายใจ ในเมื่อตัดสินใจแ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ตอนพิเศษ3
“ท่านพ่อท่านหมายความว่าอย่างไร” ซีหรูถามขึ้นทันที“ซีหรูพ่ออับจนหนทางเรื่องนี้เป็นบัญชาของฝ่าบาทที่ไม่อาจขัดได้ ซีหรูเจ้าเห็นแก่พ่อเถิดแต่งกับอ๋องไร้พ่ายคนนั้นเสีย แล้วพ่อจะไม่ขออะไรเจ้าอีกเลย”ใต้เท้าเสิ่นหลังจากที่หารือกับชินเตอหลางแล้วก็กลับมาพูดกับซีหรูในเรื่องนี้ทันที“ท่านพ่อซีหรูอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ได้หวังอะไรพออายุ18ปีท่านแม่สั่งเสียให้ไปใช้ชีวิตกับท่านตาที่ตระกูลอ้ายหลัว ท่านพ่อไม่ต้องกลัวว่าจะต้องอับอายใครเรื่องที่ข้าไม่แต่งออกไป”“ไม่ใช่เรื่องนั้น พ่อไม่ได้กังวลเรื่องนั้นใครจะพูดอย่างไรก็ช่างเขาเจ้าอยู่ที่นี่กับพ่อได้ตราบที่เจ้าต้องการสมบัติทุกชิ้นของบ้านเสิ่นเป็นของเจ้าคนเดียว ที่ข้าไม่ยอมให้อนุหรือท่านแม่รองของเจ้ามีลูกก็เพราะว่าห่วงว่าเจ้าจะใช้ชีวิตลำบากและอยู่โดยต้องแย่งชิงกับพี่น้องซีหรูแต่ที่พ่อห่วงนั่นคือเจ้าจะไม่มีคนคอยดูแลหากว่าวันหนึ่งพ่อจะไม่อยู่แล้วเจ้าเองก็ไม่มีมารดาจะต้องลำบากแค่ไหน ที่ต้องใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีพ่อเช่นนั้นจะต้องหาคนที่ดูแลเจ้าชั่วชีวิตซึ่งฝ่าบาทและไทเฮาทรงลงความเห็นว่าคนที่จะดูแลเจ้าได้ดีที่สุดก็คือชินวางอ๋องคนนั้น” ซีหรูถอนหายใจยาว“อ๋องไร้พ่า
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ตอนพิเศษ2
“ฝ่าบาทขาน้อยเสิ่นกวงหลิวไม่ยินดี จะให้บุตรีตรีของข้าแต่งกับชินหวางอ๋องผู้ยโสคนนี้” ชินเตอหลางถอนหายใจยาว“บัญชาของข้า เสิ่นกวงหลิวกล้าขัดบัญชาข้าหรือ” ชินหวางอ๋องยิ้มมุมปาก“ข้าเองก็มีหญิงหนึ่งในดวงใจเช่นกันรบกลับมาครั้งนี้สัญญาว่าจะแต่งนาง”“ข้าได้ยินว่าบ้านหยางนั่น เป็นบุตรีบ้านหยางสินะ ช่างเข้าใจเลือกจริงๆ บุตรีบ้านหยางงดงามอ่อนหวานเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของแคว้นฉีสินะ ข้าได้ยินมาอย่างนั้น” เสิ่นกวงหลิวพูดขึ้นดังๆ ชินเตอหลางขมวดคิ้ว“บ้านหยางอย่างนั้นหรือ ข้าไม่อนุญาตให้แต่งหากจะแต่งจะต้องแต่งกับบุตรีบ้านเสิ่น เสิ่นซีหรูก่อน”“แต่ฝ่าบาท ชินหวางอ๋องสัญญากับหยางฟางหรานแล้วว่าจะต้องแต่งนางในตำแหน่งชายเอกเช่นนั้นข้าเท่ากับผิดสัญญาบุรุษเช่นไรจึงรักษาสัญญากับคนที่หมายปองไม่ได้” ชินเตอหลางถอนหายใจ“ดีดี เช่นนั้นก็ไม่ต้องแต่งซีหรูของข้าท่านก็ไปแต่งชายาเอกที่ท่านหมายปองเสียแต่งนางมอบตำแหน่งชายเอกให้คุณหนูบ้านหยางเสีย”“ไม่ได้” ชินเตอหลางเลือดขึ้นหน้า “ฝ่าบาทในเมื่อ ข้ากับท่านเสิ่นยินดีให้เป็นแบบนี้ทั้งสองฝ่าบาทฝ่าบาทเหตุใดต้อง ทรงกริ้วด้วย” เสิ่นกวงหลิวพยักหน้ารัวเร็ว“จะแต่งชายาเอกจะต้องแ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ตอนพิเศษ1
“เฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ๋องไร้พ่ายกลับมาแล้วอ๋องไร้พ่ายกลับมาแล้ว” เสียงชาวบ้านร้านตลาดของแคว้นฉีที่พร้อมใจกันมาต้อนรับทัพของชินหวางอ๋องที่ยกทัพกลับวังหหลวงกับการรับที่ยืดเยื้อยาวนานถึงสามปี ลูกเมียของเหล่าทหารหาญต่างมารอรับสามีกลับจากการรบ ชินหวางอ๋องบนหลังม้าข้างๆ กันนั้นเสี่ยวอูและไฉ่หาน ที่ยิ้มแก้มปริ “ท่านอ๋องชาวบ้านดีใจที่ท่านอ๋องกลับมาอย่างปลอดภัย” ไฉ่หานชักม้าเดินเคียงข้างเหล่าทหารต่างโห่ร้องแสดงความดีใจเมื่อถึงวังหลวงนั่นเท่ากับที่เหนื่ยอมากำลังจะได้รับผลตอบแทนในเร็ววัน ข้างหน้านั่นชินเติอหลางฮ่องเต้และฮองเฮาอี้หรานยืนมองจากซุ้มประตูทางเข้าโบกไม่โบกมือให้กับชินหวางอ๋องด้วยความยินดี “ท่านอ๋อง ฝ่าบาทมีบัญชาให้ท่านอ๋องเข้าวังหลวงรับมอบของกำนัลและรับการปูนบำเหน็จที่ยกทัพกลับมาพร้อมกับชัยชนะครั้งนี้” เสียงขันทีที่เดินเข้ามาขวางหน้าไว้พูดขึ้นอย่างเป็นพิธีการพร้อมกับการประสานมือตรงหน้าอย่างนอบน้อม “น้อมบัญชาฝ่าบาท” ชินเตอหลางที่อยู่ด้านบนยิ้มบาง มองชินหวางอ๋องที่กระโดดลงจากหลังม้าก้าวขาเข้ามายังวังหลวงประตูวัง หลวงเปิดอ้าออกเหล่าชาวบ้านและขุนนางต่างยืนรอรับส่งเสียงโห่ร้องเกรียวกราว ตำหน
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 สิ่งดีดี
ซุนเจอหนี่สวมชุดแม่ทัพ ก้าวเดินด้วยท่าทีองอาจ ราวกับบุรุษ หนุ่มผู้กุมบังเหียนกองทัพท้องพระโรงของแคว้นฉีที่เหล่าขุนนางต่างเข้ามาประชุมหารือข้อราชการและแก้ไขปัญหาต่างๆ ของแคว้นในขณะนี้ทุกคนล้วนแต่ทำหน้าที่แข็งขัน พร้อมเพรียง ซุนเจอหนี่ที่ด้านหลังตามาด้วยเหยียนชาที่นำขบวนของบรรณาการมากมายเพื่อมอบให้กับชินเตอหลางและแคว้นฉี อดที่จะชื่นชมเสียไม่ได้ว่าแคว้นฉีช่างยิ่งใหญ่กระนั้น“ข้าน้อยซุนเจอหนี่พร้อมขบวนเครื่องบรรณาการจากแคว้นเป่ย ประกอบด้วยผ้าไหม ชาเลื่องชื่อ และเครื่องเทศชั้นยอด อัญมณีและน้ำอบมาถวายแด่แคว้นฉีเพื่อสานสัมพันธ์” ชินเตอหลางโบกมือให้ลุกขึ้น เหลือบตามองขบวนเครื่องบรรณาการที่ยาวออกไปถึงด้านนอกท้องพระโรงเกือบถึงบันไดทางขึ้นลง“คิดไม่ถึงแคว้นเป่ยจะมีแม่ทัพเป็นหญิงที่มีใบหน้างดงามทว่าองอาจราวบุรุษ ครั้งนี้กลับมองว่าแคว้นเป่ยเองคงเชี่ยวชาญเรื่องการรบไม่น้อย”“ฝ่าบาท แคว้นเป่ยเชี่ยวชาญการรบบนหลังม้าแต่การรบแบบกองทัพเรายังไม่อาจพูดได้ว่าเก่งกาจครั้งนี้แคว้นใต้ส่งกองกำลังประชิดชายแดนแคว้นเป่ยทั้งปล้นฆ่าและรุกคืบเข้ามาข้าฐานะองค์หญิงใหญ่ของแคว้นเป่ยจึงไม่อาจนิ่งดูดายฝ่าบาท ข้าน้อยซุนเ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ความจริงปรากฏ
“ไม่ เราจะไม่รักกัน” ชินหวางอ๋องอมยิ้ม“ยังอยากจะหย่าข้าอยู่สินะก่อนหน้านั้นเจ้าพูดเรื่องหย่าข้าจนท่องได้” กอดรวบร่างบางไว้แนบกาย“ท่านอ๋องเองก็พูดว่าจะแต่งชายเอกจนท่องได้เช่นกัน” ใครกันนะช่างยอกย้อนหากว่าข้าจะปิดปากนางด้วยปากข้าไม่ให้นางยอกย้อนนางจะยอมไหม” ปากนุ่มบดเบียดอ่อนหวาน ลิ้นอุ่นซอกซอนเข้าไปควานหาความหวาน มือเรียวนั้นเล่ากอดประคองไม่ห่างถอนริมฝีปากออกแสนเสียดายก้มลงขบเม้มที่ริมฝีปากอีกครั้ง มือเรียวยกขึ้นลูบที่แผ่นหนังอัปลักษณ์นั่นเบาๆ“ข้าจะหาหมอที่ดีที่สุดเพื่อเจ้า...ดีไหม” ซีหรูเม้มปาก“ท่านอ๋องยังกังวลกับใบหน้านี้ใช่หรือไม่กลัวว่าจะต้องอับอายผู้คนที่มีชายาอัปลักษณ์เช่นข้าใช่ไหม” ชินหวางอ๋องนิ่งงัน เขาเพียงแค่ไม่อยากให้นางต้องรู้สึกเจียมตัวและรู้สึกสำนึกอยู่เสมอว่าตัวเองมีใบหน้าอัปลักษณ์“ข้า ๆๆ” ซีหรูผลักร่างสูงให้ถอยห่างสวมอาภรณ์ชั้นนอก แล้วเดินลงน้ำไปแช่น้ำอุ่น“ฟังข้าก่อน เจ้าอย่าเพิ่งโกรธข้าก็แค่ไม่อยากให้เจ้า ต้องกังวลกับมัน” ซีหรูไม่สนใจชินหวางอ๋องที่ยืนหันรีหันขวางพูดอยู่ตรงนั้นเดินลงน้ำพุร้อนลึกลงไปเรื่อยๆ“ในใจท่านยังยึดติดกับหน้าตาข้าที่ยอมมอบกายท่านก็ยังมองแค
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ก่อนหน้านั้น
ก่อนหน้านั้นสวี่เหยียนยืนหลบมุมเมียงมองเสิ่นกวงกลิวที่ผึ่งผายและรูปงามไม่น้อยเดินเอามือไพล่หลังมาหรารือเรื่องในราชสำนักกับชินเตอหลางฮ่องเต้“สวี่เหยียน สวี่เหยียน” ฮองเฮาอี้หรานส่งเสียงเรีกน้องสาวดังๆ“อะพี่สาวท่าน เรียกข้าหรือ” สวี่เหยียนหันมามองอี้หรานที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง“เจ้ากำลังแอบมองท่านเสิ่นอยู่หรือไร”“อะข้าเปล่านะ”“จริงหรือ เสิ่นกวงหลิวยังไม่มีฮูหยิน เจ้าไม่อยากจะเป็นฮูหยินบ้านเสิ่นหรอกหรือ ขุนนางอนาคตไกลคนนั้นอีกทั้งยังไร้คนหมายปองข้ายินดีทูลฝ่าบาทเพื่อส่งเสริมเจ้าดีไหมฝ่าบาทเองก็สนิทชิดเชื้อกับเสิ่นกวงหลิวไม่น้อย เจ้ากับข้าอย่างไรเสียก็เป็นพี่น้องเดิมข้าตั้งใจให้เจ้าเข้ามาในวังหลวงเพื่อถวายตัวแต่ หากเป็นไปได้เจ้าก็คงไม่อยากแย่งชิงกับพี่สาวใช่ไหม” หลงสวี่เหยียนยิ้มอายๆ“พี่สาวช่างรู้ใจข้ายิ่งนัก แต่ ท่านแน่ใจหรือว่า ว่าเสิ่นกวงหลิวเขาจะไม่มีใจให้หญิงใดมาก่อน หากว่าข้าแต่งเข้าบ้านเสิ่นแล้วเขาจะมีข้าเพียงคนเดียว ไม่มีหญิงใดนอกจากข้าอีกแล้ว” ฮองเฮาอี้หรานยิ้ม“เจ้ายินดีแต่งกับเขาไหมเล่าความจริงแล้วเสิ่นกวงกลิวคนนี้นิสัยมุทะลุไปหน่อยจึงอาจไม่เคยชมชอบหญิงใดเช่นนั้นการประทานง
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 อยากให้ได้ลอง
ซีหรู ก้มหน้าเกือบเผลอสบตาและยิ้มให้กับอีกคนจะทำให้ชินหวางอ๋องได้ใจ“เช่นนั้นเริ่มเลยขอรับข้าน้อยไฉ่หานกับเสี่ยวอูจะช่วยกันจัดเก็บสิ่งของที่เราเตรียมมาจากวังหลวงส่วน…ท่านอ๋อง ไปทำอาหารดีไหมขอรับ”“นี่เจ้ากล้าสั่งข้าหรือ”“ท่านอ๋องเสี่ยวอูมองหน้าพระชายารองก็ทราบได้ทันทีว่าพระชายารองหิวแล้วขอรับนี้ก็ยามบ่ายยังไม่ได้กินอะไรเลย” เสียวอูเห็นทางรอดว่าต่อไปต้องอ้างซีหรูจึงจะสัมฤทธิ์ผลสำหรับคนที่เอาอกเอาใจชายาเพียงนี้” ชินหวางฮ๋องทำหน้าเข้มก่อนจะหันไปยิ้มกับซีหรู“เจ้าไปแช่น้ำอุ่นดีไหมด้านหลังตำหนักมีน้ำพุร้อนเจ้าควรจะได้แช่น้ำให้ผ่อนคลายเสร็จแล้วเปลี่ยนอาภรณ์เสียหน่อยข้าจะทำอาหารเที่ยงไม่สิอาหารเย็นไว้รอเจ้า เสี่ยวอูต้องมาคอยเป็นลูกมือข้าเรื่องจัดเก็บข้าวของให้ไฉ่หานค่อยๆ ทำ”วางแผนเป็นขั้นเป็นตอนราวไปกำลังจะไปรบไฉ่หานกับเสี่ยวอูยิ้ม“ข้าช่วยท่านอ๋องทำอาหารดีไหม”“ไม่ต้อง เจ้าไปแช่น้ำอุ่นเถิด” น้ำเสียงอ่อนโยนจนเสี่ยวอูกับไฉ่หานหันมาสบตากันยิ้มๆ“ไปได้แล้วเจ้าไปฉ่หานส่วนข้าเข้าไปในครัวดีกว่าเสี่ยวอูไล่ไฉ่หานส่วนตัวเขารีบสาวเท้าก้าวเดินเข้าไปในครัว“ซีหรูก็ ก็กำลังจะไปแช่น้ำอุ่นท่านอ๋องเองไปทำ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 พระราชวังฤดูหนาวที่ข้ากับเจ้ามาเริ่มต้นกัน
“แล้วได้คำตอบหรือยัง” ซีหรูถามขึ้นเบาๆ“นั่นอยู่ที่เจ้าว่าต่อไปนี้จะน่ารักกับข้าหรือว่า…จะทำให้ข้าเปลี่ยนใจ” ซีหรูยิ้มน้อยๆ บนเกี้ยวนั้นที่ทางคับแคบม้านั่งที่บังคับว่าต้องนั่งหันหน้าเข้ากันกระนั้นการเดินทางรอนแรมกว่าจะถึงพระราชวังฤดูหนาวก็คงกินเวลาอีกหลายวันไม่อาจหลีกลี้หนีหน้ากันไปได้“อยู่ที่ท่านอ๋องมากกว่าว่าต่อแต่นี้ไปจะยังดีกับซีหรูหรือเป็นสิ่งบุรุษทุกคนล้วนกระทำแค่เพียงยามที่ต้องการแนบชิดหากนานวันเข้าจึงลืมเลือนทิ้งร้างเสีย”ชินหวางอ๋องสอดแขนรอบเอวบางรั้งเข้าหาตัวจ้องตาซีหรูบางอยางในสายตาของชินหวางอ๋องทำเอาซีหรูใจสั่นใบหน้าคมคายหล่อเหลาที่ผู้คนล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าหล่อเหลาที่สุดในเจ็ดคาบสมุทรนั้นใกล้สุดใกล้ ราวกับท้องฟ้าโน้มลงมาที่หุบเหวซีหรูไม่เคยคิดว่าจะต้องมีวันนี้กระนั้นก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะอ้อนวอนขอใให้ชินหวางอ่องมารักใคร่ด้วยรู้ดีว่าใบหน้าอัปลักษณ์เกินจะกล่าว มาถึงตอนนี้จึงรู้ว่าคนข้างกายในตอนนี้เปลี่ยนไปมากทีเดียว“เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่ดีไหม ต่อไปนี้เจ้ากับข้าเราจะมาเริ่มต้นกันใหม่ลืมเลือนเรื่องบาดหมางก่อนหน้าให้เจ้าจำไว้ว่าต่อแต่นี้ที่ข้าทำล้วนมาจากใจใช่สายลมแส
