LOGINShare
ข้าไม่มีทางให้พวกเจ้าสมใจ
Last Updated:
2025-01-04 14:08:34
Related chapters
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 คิดจะฆ่าข้าพูดจนท่องได้
ด้านหน้าจวนอ่องนั้น หยางฟางหรานยืนเงยหน้าขึ้นมองป้าอ๋องไร้พ่าย สีหน้าแสดงความภาคภูมิใจย่างที่สุดชินหวางที่คว้าข้อมือของซีหรูให้เดินตามเขามา หยางฟางหรานมองมือใหญ่ที่จับข้อมือเล็กของซีหรู “ท่านอ๋อง ชายารอง” ย่อกายลงงดงามชินหวางอ๋องรีบปล่อยมือจากซีหรูตรงเข้าประคองฟางหราน “เจ้ามาแล้วข้าจึงให้ชายารองมารับเจ้าเสียพร้อมกัน จวนอ๋องมีห้องว่างมากมายเจ้าต้องการพักที่ไหนข้าจะให้เด็กรับใช้ดูแลจัดการให้เจ้าอย่างที่เจ้าต้องการ” ซีหรูหลุบตามองพื้น “ฟางหรานเพิ่งจะมาวันแรกก็จะกะเกณฑ์นั่นนี่ก็คงไม่ถูก ห้องไหนก็ได้” “ห้องทางด้านซ้ายมือของท่านอ๋อง มีบริเวณกว้างขวางอีกทั้งยังสะดวกสบาย” ซีหรูพูดขึ้นเบาๆ “ชายรอง ข้าขอโทษข้าไม่มีเจตนาแบบนั้นท่านคงคิดว่าข้าอยากจะอยู่ใกล้ท่านอ๋องสินะ ข้าความจริงแล้วที่มาครั้งนี้เพราะท่านอ๋องขอร้องให้ข้ามาที่นี่เพื่อที่จะได้ จะได้ ทำความคุ้นชินกับจวนอ๋อและชายารองซีหรู” ซีหรูยิ้มบางๆ “ความริงแล้วห้องของท่านอ๋องก็ยังว่าง รอแค่ท่านทั้งสองกล้าที่จะนอนร่วมห้องไม่ต้องเกรงใจข้าซีหรูเพราะนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปไทเฮาก็จะไม่ทรงมาที่นี่อีกแล้วเช่นนั้นห้องนั้นสำหรับข้าก็ไร้ความหมายท่
Last Updated : 2025-01-07ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ยังมีโอกาสได้ต่อรอง
บุรุษที่ข้างกายล้วนเคียงข้างกระบี่บุรุษผู้นิ่งงันไร้สรรพเสียงแต่ทว่ามีกลิ่นอายของความตายนั่งจิบชาที่โรงเตี๊ยมกลางป่ามีผ้าแพรสีดำปิดบังใบหน้าชัดเจน “ท่านรับงานหรือไม่”“ข้าเพียงแค่ผ่านทาง แต่ตอนนี้ต้องการคนจ่ายคาน้ำชาและอาหาร“มากกว่านั้นก็ย่อมได้ ทองสามพันชั่งที่ข้าเตรียมไว้จะส่งมอบทันทีที่งานลุล่วงที่ทิศใต้ของหุบเขาผิงอัน เพียงแค่จัดการคนผู้หนึ่งแล้วหายไปเสีย อย่าได้กลับมาที่นี่อีก”“คนที่จะให้ข้าจัดการเป็นใครกัน”“แค่หญิงคนหนึ่งในจวนอ๋องไร้พ่ายด้วยฝีมือของท่านจอมยุทธ์ข้าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายดาย”“ฮ่าาาหญิงคนหนึ่งในจวนอ๋องไร้พ่ายที่มีการอารักขาแน่นหนาอย่างนั้นหรือเพราะอย่างนี้สินะชีวิตนางถึงมีมูลค่าถึงสามพันชั่ง”“ท่านไม่กล้าหรือไรพูดเช่นนี้ แค่เพียงได้ยินว่าจวนอ๋องไร้พ่ายก็กลัวจนหัวหดแล้วหรือ”“หุบปากเจ้าเสีย ข้ารับงานนี้” กระแทกกระบี่ลงบนโต๊ะ“ท่านจะต้องเริ่มงานในตอนนี้เลยเพราะพวกข้าเตรียมการไว้หมดแล้วที่จวนอ๋องเราวางยาองครักษ์ส่วนหลังของจวน นางอาศัยที่ห้องพักท้ายจวน หากพบหญิงที่มีใบหน้าอัปลักษณ์นั่นล่ะคือนางฉุดคร่านางออกมาจากจวนแล้วฆ่านางเสีย”“ทำไมต้องฉุดคร่านางออกมาเหตุใดไม่ให้ข
Last Updated : 2025-01-10ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ชายาอัปลักษณ์
ตระกูลอ้าย“ท่านตาๆๆๆๆๆๆๆ” ซีหรูวิ่งเข้าไปกอดอ้ายหลัวปิงเอ่อ ราวกับตัวเองเห็นเด็กเล็กๆ เหมือนเมื่อก่อน“หลานรักของข้าเจ้ามาได้อย่างไร” มู๋โก๋กังฮวนก้าวเข้ามากลางบ้าน อ้ายหลัวปิงเอ่อฉีกยิ้มกว้าง“นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้พบกันดีเหลือเกินได้พบคนที่รักทั้งสอง เจ้าก้อนแป้งน้อยซีหรูของตาช่างนำความโชคดีมาให้ตาเสียจริง” ซีหรูยิ้มออดอ้อนอ้ายหลัวปิงเอ่อโอบกอดซีหรูราวกับซีหรูยังเป็นเด็กหญิง ซีหรูเองก้ผ่อนคลายไม่มีสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนยามที่อยู่วังหลวง“มาแล้วแบบนี้ก้คงต้องทำตามแผนเดิมที่วางไว้ โม๋กูท่านเองก้ควรจะรอดูผลงานของข้าและอยู่ร่ำสุราจนกว่าจะหายคิดถึง” ซีหรูกอดรอบเอวอวบโม๋กูกังฮวนยิ้ม“นางบอกว่านางจะจ่ายข้าด้วยเงินของท่านตานางอย่าบอกนะว่าท่านจะจ่ายข้าด้วยสุรารสเลิศที่ตั้งใจมอมเมาข้า” “ได้ด้วยสินะ โม๋กูนิยมดื่มสุราที่สุด5555” เสียงหัวเราะดังลั่นบ้านตระกูลอ้าย “ท่านตา หลานแต่งานแล้ว”“เป็นตาอย่างไรถึงไม่รู้ว่าหลานแต่งงาน”“หุบปากเจ้าโม๋กูข้าได้ยินข่าวนางตลอดมาเพียงแต่ที่นี่กับวังหลวงห่างไกลกันเหลือเกินและข้าเองไม่สู้ชอบใจลูกเขยขลาดเขลาพ่อของซีหรูคนนั้น ที่ปล่อยให้ซีหยินมารดานางที่เป็นลูก
Last Updated : 2025-01-12ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ชายาอัปลักษณ์2
“พร้อมหรือยัง” โม่กู๋กลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“อย่าทำข้าขวัญเสียสิเราจะต้องเพิ่มพูนกำลังใจ ให้กันและกันครั้งนี้เพื่อซีหรูหลานของข้าเราจะไม่ยอมถอยและเลิกล้มความตั้งใจ”“เจ้ากลัวไหมซีหรูหลานตา”“ท่านตาอย่าได้กังวลซีหรูรู้ดีว่าท่านตาหวังดีและชีวิตคนเลือกอะไรได้เราแม้จะต้องเลือกก็คงต้องเลือกทางที่มีโอกาสในการก้าวเดินอีกว่าย่ำอยู่บนทางเดิมมีหนทางดีกว่าอับจนหนทาง” โม่กู๋อมยิ้มซีหรูเอนกายลงบนแท่นนอน อ้ายหลัวปิงเอ่อทอดถอนใจ ยกยาสลบที่จุดในโถกำยานขึ้นจ่อที่จมูกของซีหรูส่วนเขากับโม่กู๋ใช้ผ้าปิดปากครึ่งจมูกเสีย เพียงอึดใจ ซีหรูก็หมดสติไปทันที“จะต้องทำอย่างไร” โม่กู๋ถามขึ้นเบาๆ“อย่าถามนี่คือความลับขั้นสูงสุด รู้อย่างเดียวว่าเจ้าช่วยข้าเปลี่ยนใบหน้าอัปลักษณ์ให้นางก็แค่นั้น”เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่อาจคาดคะเนได้ อ้ายหลัวปิงเอ่อ ล้างมือด้วยน้ำสะอาดใช้ผ้าป่านดิบปิดบาดแผลที่ใบหน้าของซีหรูเลือดสีแดงยังไหลซึม กลิ่นยาหอมคละคลุ้งไปทั่วห้องโม่กู๋กำลังเคี้ยวยาสำหรับซีหรูที่กำลังจะตื่นขึ้นมา“แน่ใจหรือว่าจะสำเร็จ” โม่กู๋เอ่ยหากถามสหาย“แน่ใจข้าลองผิดลองถูกมาเนิ่นนาน เห็นนี่ไหม” เลิกแขนเสื้อขึ้นให้โม่กู๋ได้เป็นรอย
Last Updated : 2025-01-15ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 สำนึกผิดทันไหม
เฉวี่ยเต๋ออ๋องควบม้าออกจากแนวป่าอย่างเร่งรีบเมื่อดวงตะวันกำลังจะโผล่พ้นขอบฟ้า สีหน้าเป็นกังวลยิ่งแล้ว“ท่านอ๋องท่านเมื่อคืนยังไม่ได้พักคืนนี้เราควรจะพักเสียหน่อยวิ่งทางไกลไปได้ก็ใช่ว่าจะพบพระชายารองของท่านอ๋องชินหวาง” ประโยคหลังทำเอาเต๋ออ๋องถอนหายใจยาว ชายารองของชินหวางอ๋องแต่เป็นเขาที่บ้าใบ้ตามหาทางทั่วทุกซอกทุกมุมจากคืนเป็นวันจากวันเป็นสองสามวันก็ยังไม่พบ“ชายาของเขาแต่ข้าตามหา จะให้ตัดใจก็คงไม่อาจซีหรูนางอยู่ในใจข้ามาเนิ่นนานเพียงแค่ความต่ำต้อยของข้าจึงไม่อาจร้องขอที่จะยืนเคียงข้างนางแต่มาวันนี้ชินหวางอ๋องผู้รูปงามคนนั้นกลับพูดออกมาเองว่าไม่ต้องการชายารองที่มีใบหน้าอัปลักษณ์หากข้าพบนางและสามารถนำนางกลับไปที่วังหลวงได้ข้าอย่างไรเสียจะลงทุนขอนางกับฝ่าบาทหรือกับใต้เท้าเสิ่นบิดานางเสียให้พวกเขาเป็นฝ่ายเลือกว่าจะเลือกยกนางให้กับใครระหว่างสามีที่เอาแต่มองเพียงรูปโฉมภายนอกกับข้าที่จะยอมสวามิภักดิ์กับฝ่าบาททำร่างสัญญาว่าจะภักดีตลอดไปเพียงแค่ได้ซีหรูมาเคียงข้าง“แต่ท่านอ๋องสองสามวันมานี้ชินหวางอ๋องเองก็ใช้ ทัพหลวงออกระดมคนตามหาชายารองเช่นกัน ขุนนางหลายคนถึงกับถวายฎีกาติเตือนเรื่องที่นับทัพห
Last Updated : 2025-01-16ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
บ้านอ้าย“ท่านตาใบหน้าของข้า” อ้ายหลงปิงเอ่อ ยิ้มบางๆ“อย่าถามเลยว่าข้าใช้วิธีไหนหากแต่เพื่อเจ้าแล้ว ไม่ว่าจะวิธีไหนจะต้องถูกคัดกรองมาเพื่อเจ้าแล้ว” ซีหรูยิ้มน้อยๆ ผ้าป่านสีขาวปิดที่ใบหน้าข้างซ้ายบัดนี้ขาวสะอาดไม่มีเลือด ซึมออกมาแล้ว“สองวันผ่านไปอาการดีขึ้นจริงๆ ยาที่ข้าปรุงขึ้นด้วยมือตัวเองใช้ได้ดีใช่ไหมโม่กู๋”“นั่นสินะปกติแล้วอ้ายหลัวทำอะไรก็มักจะผิดพลาดเสมอมาครั้งนี้ปรุงยาได้ดีทีเดียวจะเห็นว่าใบหน้าของหลานสาวซีหรูขอเราไม่แดงระบมแบบนี้แสดงให้เห็นว่าทุกอย่างกำลังเข้ารูปเข้ารอยอีกไม่กี่วันก็จะเปิดผ้าป่านที่ปิดแผลไว้ออกดูเสียทีว่าใบหน้าที่อ้ายหลัวจงใจเสริมแต่งจะงดงามแค่ไหน”“ดื่มยาเสียซีหรูหลานตา ตารับรองว่าไม่เกินหนึ่งสัปดาห์เราจะต้องเปิดผ้าที่ปิดใบหน้าเจ้าออกๆ ได้เสียที”“จริงสิข้ามีเรื่องจะบอกมันสำคัญมาก”“พูดมา” อ้ายหลัวปิงเอ่ออยากจะรู้ในสิ่งที่โม่กู๋กำลังจะพูด“ข้าไปที่ตลาดไปซื้อพวกวัตถุดิบมาทำอาหารบำรุงร่างกายซีหรูทว่ากลับพบคนของจวนอ๋องทั้งสองจวน จวนหนึ่งถือรูปวาดของซีหรูถามไถ่คนในตลาดเพื่อหาเบาะแสอีกคนจวนเดินสำรวจและยังไถ่ถามลักษณะของคนแปลกๆที่ผ่านทางข้าเลยรีบหลบ และกลับมาที่น
Last Updated : 2025-01-18ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 งดงาม
สองสัปดาห์ผ่านไป“ท่านอ๋องยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะตามหาชายารองอีกหรือ” หยางฟางหรานยืนประจันหน้า กับชินหวางอ๋อง“เจ้าอยู่ที่นี่ได้ตามสะดวกข้าจำต้องหานางให้พบ”“แต่ท่านอ๋องสองสัปดาห์แล้วท่านอ๋องยังไม่พบนางป่านนี้นางคงไม่เหลือความดีอะไรให้คิดถึงอาจถูกโจรป่าหรือพ่อค้าทาสจับตัวไปทำมิดีมิร้ายไปนานแล้ว หรือนางอาจตายไปแล้วก็ได้”“ยังไม่พบศพนางจึงไม่อาจกล่าวเช่นนั้นได้ข้าขอประทานอนุญาตยกทัพตามหานางใต้เท้าเสิ่นเองก็รอทั้งวันทั้งคืนว่าข้าจะพบนางแต่จนป่านนี้ยังไม่มีเบาะแส จะให้เลิกตามหาคงไม่ได้”“ฟางหรานเอาใจช่วยท่านอ๋อง พบหรือไม่พบชายารองของท่านอ๋องล้วนเป็นเรื่องดี หากพบนางก็ให้นางกลับมาอยู่ที่นี่ท่านอ๋องก็คงไม่ถือสาเรื่องที่นางหายไปหลายวันไม่รุ้ว่าไปพบเจออะไรมาบ้าง แต่หากไม่พบนาง เรื่องการแต่งงานของเราคงจะลุล่วงในไม่ช้าสิ่งที่เราสองคนคาดหวังไว้ก็คงมาถึงเร็วขึ้น แต่ยามค่ำคืนที่จวนอ๋องเงียบเหงาฟางหรานเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เจ้าของบ้านก็ไม่อยู่ต้อนรับคล้ายไม่เต็มใจให้ฟางหรานมาที่นี่” หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงยินดีที่จะได้แต่งกับฟางหรานเร็วขึ้นแต่ตอนนี้ทำไมเขารู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง หรือเขา
Last Updated : 2025-01-21ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ท่านตา
“ไม่ควรๆ เราควรจะให้นางกลับไปแต่ไม่ใช่ให้ยืนเคียงข้างหากแต่ให้อ๋องรูปงามคนนั้นเสียดายหลานของเราฮะฮะฮะฮ่าาาาข้าล่ะอยากจะเห็นอ๋องผู้ได้พลอยคนนั้นที่ไม่อาจรักษาของมีค่าแต่กลับมองข้าม” พูดเองแย้งเองโม่กู๋ยิ้มสาใจ“นายท่านขอรับจวิ้นหวังขอเข้าพบคารวะท่าน” เสียงบุรุษรับใช้ประสานมือหน้าห้อง“อืมมมเสวี่ยเต๋ออ๋องอย่างนั้นหรือช่างรอบคอบจริงๆ มาถึงนี่แต่ไม่ละเลยที่จะคารวะข้า โม่กู๋ท่านอยู่ที่นี่กันไม่ให้ใครเข้ามาสอดแนมเราไม่อาจรู้ได้ว่าใครมาร้ายมาดีเรื่องใบหน้างดงามของซีหรูจำต้องเก็บไว้เป็นความลับเพื่อทดสอบใจคน” ซีหรูก้มหน้า“ท่านตาแต่ซีหรูหาสนใจเรื่องนี้ไม่จะชอบหรือจะจริงใจหรือไม่ซีหรูก็คงต้องปล่อยเขาไป”“ไม่ได้พรุ่งนี้ข้าส่งเจ้าที่จวนอ๋องไร้พ่ายเรื่องแบบนี้ยอมได้หรือจะชายาหรือชายารองให้ชินหวางอ๋องพูดมาให้ชัดเจนไม่อย่างนั้นข้าจะให้เจ้าหย่ากับเขาแล้วหาสามีที่ดีๆ จริงใจแต่งเจ้าเสีย”“ท่านบังคับหลานสาวก็ไม่ถูก เอาแบบนี้เราจะไม่ใจร้ายช่วงเวลาสามเดือนต่อจากนี้มาพนันกันว่าชินหวางอ๋องจะหย่าหรือไม่หย่าจะดีกว่า” โม๋กู่หาทางออกซีหรูถอนหายใจยาวท่านตาทั้งสองเล่นอะไรกัน“ดีข้าชอบพนัน ซีหรูเจ้ายอมตาหน่อยช่วย
Last Updated : 2025-01-24
Latest chapter
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ข้ามาช่วยแล้วหลานเขย
เสียงกีบม้าเกือบยี่สิบตัว กระทบพื้นดังสนั่น พร้อมเสียงร้องตะโกนระงม"โครมๆๆๆ!" เกี๊ยวหรูหราที่เคลื่อนตัวอยู่กลางทางระเบิดพังลงแทบในพริบตา เศษไม้ปลิวว่อนกลางอากาศ กลุ่มมือสังหารราวยี่สิบคนในชุดดำทะยานพุ่งเข้าล้อมกรอบอย่างรวดเร็ว ดวงตาแต่ละคู่ฉายแววสังหารเยียบเย็นไร้ปรานี“ฆ่า…เสิ่นซีหรู”ชินหวางอ๋องเบี่ยงตัวออกจากเศษซากเกี๊ยวที่กำลังถล่ม มือหนึ่งฉวยคว้าข้อมือบางของซีหรูมากำไว้แน่น เสียงคำรามต่ำหลุดออกจากลำคอเขา"อารักขาชายาข้า! ไฉ่หาน ไม่ต้องห่วงข้า อารักขาพระชายา!!"คำสั่งเปี่ยมด้วยอำนาจและเด็ดขาดโดยไม่ลังเล ชินหวางอ๋องใช้ร่างสูงใหญ่ของตนเองโอบล้อมร่างบางไว้เต็มที่ แผ่นหลังกว้างตั้งตรงรับคมมีดที่ฟาดมาโดยตรงแทนซีหรู เขาขยับตัวอย่างรวดเร็วราวกับเสือโคร่งที่กำลังปกป้องลูกน้อยเสียงใบมีดเสียดแทงผิวเนื้อดัง “ฉึบ!” เลือดสดพุ่งซึมออกจากบาดแผลลึกบนบ่ากว้างของเขาทันที แต่เขากลับไม่แม้แต่จะร้องครวญสักคำ เพียงยิ่งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น"ท่านอ๋อง!" ไฉ่หานร้องด้วยความตกใจ ทะยานเข้าต่อสู้กับมือสังหารอีกทาง เสี่ยวอูที่รีบวิ่งเข้ามาขวางมือสังหารที่ตั้งใจพุ่งเข้าหาซีหรูชินหวางอ๋องเบี่ยงตัวหลบการโจ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ลอบสังหาร
“ไปเถิด ไปในที่ที่เจ้าจะมีความสุข...ท่านอ๋องจะดูแลเจ้าและลูกของเขาข้าเชื่อเช่นนั้น” เขากระซิบด้วยน้ำเสียง จริงจัง ซีหรูเงยหน้าขึ้นมองดวงตาอบอุ่นของผู้เป็นบิดาน้ำตาไหลรินเงียบๆ ก่อนจะโผเข้ากอดร่างสูงใหญ่นั้นอย่างแนบแน่นชินหวางอ๋องยืนนิ่งปล่อยให้นางได้กล่าวลาไม่มีคำเร่งเร้า ไม่มีการเร่งรัดเมื่อซีหรูปล่อยมือออกในที่สุด ชินหวางอ๋องจึงโอบรัดเอวบางของนางอย่างอ่อนโยน พาขึ้นเกี๊ยวที่เตรียมไว้ก่อนจาก เสิ่นกวงหลิวตะโกนตามหลังมาเสียงหนักแน่นว่า “ดูแลตัวเองให้ดีนะ เจ้าตัวน้อยในท้องนั่นก็ด้วย!”ซีหรูหันกลับไปส่งยิ้มทั้งน้ำตา ขณะที่ชินหวางอ๋องโอบไหล่นางแน่นขึ้นอย่างให้กำลังใจเกี๊ยวค่อยๆ เคลื่อนออกจากประตูบ้านเสิ่นอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงสายลมอ่อนๆ พัดผ่าน และดวงใจสองดวงที่ค่อยๆ เริ่มผูกพันกันลึกซึ้งยิ่งขึ้น"ตั้งแต่นี้ไป... ข้าจะไม่ให้เจ้าต้องเสียน้ำตาเพียงลำพังอีก" เสียงกระซิบของชินหวางอ๋องดังอยู่ข้างหูนาง แผ่วเบาแต่หนักแน่นราวกับคำสัตย์สาบานซีหรูกัดริมฝีปากน้อยๆ พยักหน้าช้าๆ ซบใบหน้าไว้กับอกกว้างที่แสนอบอุ่น รู้แน่แล้วว่าต่อจากนี้ ไม่ว่าจะมีพายุลูกใดในชีวิต ซีหรูก็จะไม่ต้องเผชิญมันเพียง
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 กลับบ้านของเรา
ข่าวคราวจากคุกหลวงถูกนำมาส่งถึงมืออย่างรวดเร็ว ฮูหยินรองเสิ่นสวี่เหยียน...เสียชีวิตแล้วชินหวางอ๋องยืนนิ่งงันอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ในเรือนพัก ลมเย็นพัดชายเสื้อคลุมยาวของเขาไหวสะบัด แต่ชินหวางอ๋องกลับนิ่งเหมือนรูปสลัก ดวงตาคมลึกนั้นจ้องมองไปยังความว่างเปล่าอย่างครุ่นคิด"นางเลือกทางนี้เอง...หรือว่ามีใครทำให้นางต้องสิ้นชื่อกันแน่" เสียงทุ้มต่ำพึมพำแผ่วเบา“ท่านอ๋องเราจะทำอย่างไรต่อไปดี” เสี่ยวอูถามขึ้นสีหน้าเป็นกังวลไม่น้อย“พรุ่งนี้ข้าจะพาซีหรูเข้าถวายพระพรฝ่าบาทบอกเล่าเรื่องใบหน้าที่งดามและการที่ชายาของข้ากำลังตั้งครรภ์ส่วนเรื่องไฟไหม้บ้านเสิ่นเมื่อหลายปีที่แล้วคงต้องให้ฝ่าบาทตัดสินใจว่าจะจัดการอย่างไร”เขาแค่รู้สึกว่ามีบางอย่างปิดปกติกับความตายของสวี่เหยียน หากแต่รู้ดีว่าความเคลื่อนไหวต่อจากนี้จะซับซ้อนกว่าที่เคย เงามืดเบื้องหลังคงไม่ยอมปล่อยมือ แต่เหนือสิ่งอื่นใด...สิ่งที่เขาเป็นห่วงที่สุดคือซีหรู กับเด็กในครรภ์น้อยๆ ที่กำลังเติบโตในกายของนางตอนนี้เขาเองไม่อาจวางใจใครให้ปกป้องซีหรูและลูกในท้องได้นอกจากตัวเขาเอง"เสี่ยวอูเตรียมเกี๊ยว!" เขาออกคำสั่งเสียงหนักแน่น องครักษ์ที่คอยเฝ้าอ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ลาก่อนสวีเหยียน
สวี่เหยียนถูกล่ามโซ่ไว้ในความมืด…นั่งอยู่มุมห้องขัง ใบหน้าซูบซีด มีเพียงเปลวแสงจากโคมเล็กหน้าห้องที่ส่องผ่านช่องไม้พาดมาให้เห็นดวงตาของนางยังเปล่งแสงแห่งความหวังแม้เพียงเล็กน้อย“พี่สาวท่านช้าอยู่ใยข้ารออยู่ข้าเชื่อว่ามีท่านเพียงคนเดียวที่จะไม่มีทางปล่อยให้ข้าต้องตาย”เสียงประตูเหล็กดังแกรกกรากนางสะดุ้งน้อยๆ พลางรีบยกมือขึ้นลูบผมที่ยุ่งเหยิงเพื่อแต่งกายให้ดูดีที่สุดด้วยความดีใจทหารยามสองคนพาร่างเล็กๆ ของขันทีคนหนึ่งเดินนำหน้าเข้ามา หัวใจของนางเต้นแรง เมื่อเขาแสดงตราสัญลักษณ์เล็กๆ ที่ซ่อนไว้ใต้แขนเสื้อ เป็นตราฝังหยกแกะสลักลายบุปผาโบกไหว สัญลักษณ์เฉพาะของ “ฮองเฮาอี้หราน”"ฮองเฮาทรงหวงใย ท่านไม่น้อยขอรับ" ขันทีคุกเข่าลง เสียงแผ่วเบาแต่อบอุ่นดั่งน้ำซึมในผืนดินแห้งแล้ง“ทรงฝากข้ามาบอกว่า… ทรงจะส่ง ยาจำศีล มาให้…คืนนี้… ก่อนยามซวี (ประมาณสามทุ่ม) ” เขากระซิบเบาๆ อี้หรานลิงโลดในใจ"หลังดื่มยานั้นแล้ว ท่านจะดูเหมือนสิ้นใจจริง ไม่มีชีพจร ไม่มีลมหายใจ จะไม่มีใครกล้าแตะร่างท่านจนกว่าจะถึงยามเฉินของวันถัดไป (เช้าตรู่) เราจะพาท่านออกมาแล้วทุกอย่างก็จะเป็นความลับ"สวี่เหยียนเบิกตากว้าง น้ำตาเอ่อขึ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ใกล้จบลงแล้ว
หยางฟางหรานยืนอยู่กลางห้อง ท่ามกลางความเงียบ มีเพียงแววตาของบิดาหยางซูซิน ผู้เป็นขุนนางใหญ่ที่ทอดมองมาอย่างเคร่งเครียด“เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าผู้ใดถูกคุมตัวไปในวันนี้ฟางหราน”เสียงของเขาเย็นเฉียบ คล้ายกำลังสอบถาม…แต่แท้จริงแล้วคือคำกล่าวหาอ้อม ๆฟางหรานกัดริมฝีปากแน่น ปรายตามองบิดาก่อนตอบเสียงแผ่ว“ฮูหยินรองสวี่เหยียน…”“และเจ้าเอง” น้ำเสียงของหยางซูซินทุ้มต่ำ “เจ้าก็รู้ดีว่าถ้านางเปิดปากขึ้นมาเมื่อไร ชื่อของเจ้าจะเป็นชื่อถัดไปที่ถูกเรียกและถูดคุมขัง”ฟางหรานเม้มริมฝีปาก สะบัดชายแขนเสื้อแล้วนั่งลงบนเบาะอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ ใบหน้าที่เคยงดงามอ่อนหวานบัดนี้กลับมีดวงตาแข็งกร้าว“แล้วท่านพ่อคิดจะปล่อยให้ข้าถูกลากไปเหรอ ปล่อยให้ท่านอ๋องจองจำข้าหรือ” “ปล่อยให้ซีหรูหญิงอัปลักษณ์คนนั้นได้หัวเราะเยาะข้า ทั้งๆ ที่ข้าต่างหากที่ควรอยู่เคียงข้างท่านอ๋องในตอนนี้เป็นชายาเอกอย่างที่ตั้งใจไว้เพราะนางแพศยาคนนั้นคนเดียว”แววตาของบิดาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เป็นประกายบางอย่างระหว่างความห่วงใยและไม่พอใจ“เจ้าลืมสิ่งที่พ่อเคยพูดไปแล้วหรือ บิดาของนางเป็นฝ่าบาทที่ส่งเสริม และยังตั้งใจที่จะกีดกันเจ้า เป็นพ่อที่วางรากฐ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ซุนเจอหนี่2
เสียงดาบปะทะหอกดังสนั่นทั่วแนวรบ เลือดร้อนสาดกระเซ็นบนผืนหิมะขาวจนแดงฉาน ซุนเจอหนี่ในชุดเกราะสีเข้มเปรอะเลือด ยืนหยัดอยู่กลางสมรภูมิ ท่ามกลางลูกธนูที่ยังโหมใส่ไม่หยุด"แม่ทัพ! เราเสียแนวรบตะวันตกแล้ว ขอรับ!" เสียงเหยียนชารีบรายงาน ใบหน้าของเขานั้นทั้งห่วงใยและตื่นตระหนกซุนเจอหนี่กัดฟันแน่น มือที่กำดาบสั่นเล็กน้อยเพราะเสียเลือดมากเกินไป กำลังจนหมดแรงลงเช่นกัน"พวกจะตายก็ควรตายเพราะปกป้อง"เค้นเสียงพูดเบาๆ ปลายเสียงขาดห้วง แต่แววตายังไม่ยอมแพ้“ท่านแม่ทัพ องค์หญิงอถอยก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ” เหยียนชาเตือนด้วยความหวังดี”“ไม่มีทางข้าจะไม่ทิ้งด่านหน้าแห่งนี้เด็ดขาด”“แต่ท่านแม่ทัพเราพ่ายแล้ว” เหยียนชาพูดด้วยน้ำเสียงขมขื่นทันใดนั้นเสียงฝีเท้าม้านับร้อยดังขึ้นจากแนวป่าด้านหลังกองทหารที่บาดเจ็บล้มตายภายใต้การนำของซุนเจอหนี่ ซุนเจอหนี่หันขวับความรู้สึกตึงเครียดกับความคิดว่านั่นอาจเป็นทัพเสริมของศัตรู แม่ทัพหม่าเซินเลิกคิ้วสูงธงรบที่ชักขึ้นสูงบ่งบอกว่าเป็นธงของต้าเซี่ยด้านซุนเจอหนี่"ทัพนั่นของใครกัน!" หนึ่งในแม่ทัพรองตะโกนถาม สีหน้าเต็มไปด้วยความหวั่นเกรงซุนเจอหนี่เบิกตากว้างเล็กน้อย ธงมังกรเงิ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ซุนเจอหนี่
เสียงกลองรบของข้าศึกดังกระหน่ำอย่างไม่มีหยุดพัก ควันดำลอยอ้อยอิ่งเหนือแนวกำแพงด่านหน้าที่แตกพัง เศษซากของโรงสีที่ถูกไฟเผาไหม้ยังคงส่งเสียงปะทุเบา ๆ ข้างฝั่งน้ำแข็งแตกกระเทาะทหารของแคว้นเป่ยในชุดเกราะเก่าโทรมมีรอยเลือดเปรอะเปื้อนทั่วร่าง บางคนขาดอาวุธ บางคนแขนขาได้รับบาดเจ็บจนไม่อาจขยับกานและยังคงคลานกลับค่ายด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว เสียงร้องไห้ของหญิงชราที่วิ่งตามร่างบุตรชายบนรถเข็นไม้ กรีดหัวใจของผู้ได้ยินให้ปวดหนึบบนหอคอยบัญชาการ องค์หญิงใหญ่ซุนเจอหนี่ ในชุดแม่ทัพเกราะเงิน ยืนนิ่งทอดสายตาออกไปยังขอบฟ้าที่ยังไม่รู้ว่าเป็นศัตรูหรือหายนะใหม่"ด่านหน้าพังราบไปแล้วขอรับท่านแม่ทัพ ตอนนี้เหลือเพียงที่นี่แต่ทหารของเราบาดเจ็บไม่น้อยเมื่อที่นี่ไม่อาจยันทัพของแคว้นไต้ไว้ได้และแตกลง พวกมันจะล้อมเมืองหลวง..." เสียงรองแม่ทัพที่หนึ่งกล่าวแผ่วเบา ซุนเจอหนี่เพียงพยักหน้า สั่งการอย่างสงบนิ่ง แม้ดวงตาจะคลอไปด้วยหยาดน้ำใส"ส่งสารน์ไปยังต้าเซี่ย ขอพันธมิตร... ป่านนี้ทัพจากแคว้นฉียังมาไม่ถึงหรือไร"ทอดอาลัยด้วยความรู้สึกกดดันในฐานะผู้นำคนสนิทของนาง เหยียนซา รีบก้าวเข้ามากระซิบ "แต่แคว้นต้าเซี่ยยังมิได้ตอบร
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 หัวใจรักที่ขาดหาย
ค่ำคืนมืดมิดชินหวางอ๋องในชุดคลุมดำไร้ลวดลาย ก้าวย่างเงียบเชียบเข้าสู่หลังบ้านเสิ่นอย่างเงียบๆองครักษ์ไฉ่หานรออยู่ก่อนแล้ว“ท่านอ๋อง” ไฉ่หานประสานมือนอบน้อม“ท่านพ่อตารอข้าอยู่ใช่หรือไม่” น้ำเสียงเรียบเฉย“พ่ะย่ะค่ะ สาวใช้นางหนึ่งรับหน้าที่เป็นคนล้างภาชนะในครัว ได้กลิ่นหญ้าหลัวซินจื่อจากชาที่นางเคี่ยว นางเห็นชัดว่าสาวใช้คนหนึ่งของฮูหยินรองนำออกไปก่อนจะนำชามาให้พระชายารอง” ชินหวางอ๋องถอนหายใจ“ดีมาก ท่านพ่อตาคงไม่ได้แหวกหญ้าให้งูตื่นใช่ไหม ข้าตั้งใจพบท่านพ่อตาในทันทีเพื่อกล่าวโทษฮูหยินรองสวี่เหยียน” ริมฝีปากคมขยับช้า ๆ ดวงตาคมวาวเยือกเย็นดุจจิ้งจอกกลางหิมะ“ส่งสาวใช้คนนั้นกลับบ้านนางเสียข้าไม่รู้ว่าขอบเขตของเรื่องนี้ขยายวงกว้างแค่ไหนจำต้องปกป้องพยานของเรา”“พ่ะย่ะค่ะ…” ไฉ่หานประสานมืออีกครั้ง ชินหวางอ๋องเร้นกายยังห้องพักด้านในของเสิ่นกวงหลิวชินหวางอ๋องก้าวเท้าผ่านก่อนจะหยุดที่หน้าต่างทอดมองไปยังห้องมืดมิดของซีหรูในบ้านเสิ่นแม้จะอยู่ห่าง แต่เขาก็รู้ดีว่าซีหรูนอนอยู่ในห้องนั้นแอบอมยิ้มเมื่อคิดถึงเรื่องราวต่อจากที่เขากำลังจะบงการให้เป็นช่วงเวลาดีดีสำหรับเขา“ซีหรู...หากไม่ใช่ข้าแอบมองเจ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 จุดหมายเดียวกัน
ในห้องลับใต้เรือนเก่าคร่ำคร่า ริมกำแพงตะวันตกของเมืองหลวง หยางฟางหรานยืนนิ่งอยู่หน้าตู้ไม้ดำ มีลิ้นชักนับสิบที่บรรจุสมุนไพรและผงแปลกประหลาดสารพัดชนิด ในมือเธอมีถุงผ้าสีแดงกำแน่น ดวงตาวาววับแม้จะอยู่ในความมืด“นี่คือยาพิษที่เจ้าต้องการ” หมอหญิงชราผู้หนึ่งกล่าวขณะค่อย ๆ วางขวดยาเล็กจิ๋วลงบนถาด“ท่านหมอยาชนิดนี้ใช้ได้ดีเพียงใด”“เพียงผงเท่าปลายเล็บก็สามารถทำให้หัวใจของคนหยุดเต้นภายในครึ่งชั่วยาม…”ฟางหรานก้มลงหยิบขวดยา สีหน้าไม่ไหวติง“ข้าอยากให้หัวใจของนางหยุดเต้นในทันทีเช่นนั้นข้าจะต้องเพิ่มขนาดยาใช่หรือไม่” หมอหญิงชราพยักหน้ายิ้มๆ“แน่นอน ท่านใช้ได้เท่าที่ต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าคนคนนนั้นจะต้องตายอย่างไร้ข้อกังขา”“และจะไม่เหลือร่องรอยให้ตรวจพบใช่หรือไม่” หยางฟางหรานทำสีหน้าสงสัย“แม้แต่หมอหลวงก็ตรวจไม่เจอ หากใส่ลงในของเหลวที่มีรสเข้มข้น เช่น น้ำแกง หรือชา…ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเป็นยาพิษ”รอยยิ้มเยียบเย็นแย้มขึ้นบนมุมปากของฟางหรานเป็นครั้งแรก“ดี...นางจะต้องตายอย่างไร้ข้อกังขาอย่างที่ท่านหมอพูด ข้าเกลียดนาง”ค่ำวันถัดมา ภายในห้องรับรองของบ้านตระกูลเสิ่นหยางฟางหรานในชุดคลุมแพรสีคราม เดินอย
