ภายใต้เงื่อนไขชายารองท้องจึงแต่งชายาเอก

เกี้ยวถูกหามถึงหน้าวังหลวง ชินหวางอ๋องลงจากเกี้ยว อย่างรวดเร็วไม่สนใจจะรับซีหรูลงจากเกี้ยวด้วยแม้แต่น้อย ซีหรูก้าวลงจากเกี้ยวช้าๆ อย่างระมัดระวังตัวเพราะยังเจ็บจากที่ล้มเมื่อครู่ กลัวว่าเท้าจะพลิกด้วยซ้ำไป

 “ชินหวางอ๋อง อ๋องน้อยตระกูลชินมาแล้วหรือ อ้าว แล้วเหตุใดไม่รับชายารองลงจากเกี้ยว” 

เสียงราวประกาศิตดังมาจากข้างหลังฮ่องเต้วัยกลางคนยืนอยู่ด้านหลังคนทั้งสองโดยที่ไม่ได้ให้ขันทีขานเวลาที่เสด็จมาถึง

 “ตู้เล่อ ไปรับชายารองของชินหวางอ๋องระวังจะตกลงมาจากเกี้ยว” ตู้เล่อที่หลฃาอเหลาหนุ่มแน่นอต่รั้งตำแหน่ง หัวหน้าองครักษ์หรือองครักษ์ข้างกายของฮ่องเต้ ชินเตอหลางรีบส่งมือให้ซีหรูจับ

 “ชายาอ๋องระวังหน่อย” น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างที่สุด

 ชินหวางอ๋องหันมาประสานมือตรงหน้าชินเตอหลาง

 “ชินหวางอ๋องถวายพระพรฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี” ซีหรูย่อกายลงตรงหน้าชินเตอหลาง

เหลือบตามองตู้เล่อที่องอาจหล่อเหลาไม่ได้มีท่าทีตกใจหรือรังเกียจ ใบหน้าอัปลักษณ์ของซีหรูแม้แต่น้อยแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างที่สุด นี่เขาหงุดหงิดเรื่องอะไรก้คงเรื่องที่หมอนั่น ทำท่าทีไม่ได้รัเกียจซีหรูเหมือนเป็นการตบหน้าเขาชัดๆ

 “ขอบคุณท่าน” ตู้เล่อโค้งคำนับอย่างนอบน้อม

 “ข้าน้อยตู่เล่อยินดี ขอรับ” 

ชินเตอหลางพยักหน้าขึ้นลงตัดบทในทันที

 “ฮองเฮาอยู่ที่ศาลามู่หลาน ข้าเองก็กำลังจะไปที่นั่น ไปด้วยกันดีไหม” ชินหวางอ๋องประสานมือเดินตาม ชินเตอหลางฮ่องเต้ยังที่ประทับศาลามู่หราน

 “อี้หรานถวยพระพรฝ่าบาท” ฮองเฮาอี้หรานรีบเดินออกมาย่อกายลงตรงหน้าชินเตอหลาง

 “ท่านอ๋องก็มาหรือพาชายามาด้วยใช่ไหม” แววตาอ่อนโยน

ซีหรูย่อกายลงงดงามอย่างที่สุด

 “เสิ่นซีหรูถวายพระพรฮองเฮาทรงพระเจริญพันปี” 

 “ซีหรู ก่อนนั้นเจ้ายังวิ่งเล่นในวังหลวง ด้วยใบหน้าหมดจด อุบัติเหตุในคืนนั้นทำให้เจ้าสูญเสียมารดาและใบหน้าของเจ้าไป ข้าคิดว่าคนเช่นไรจึงจะไม่เห็นใจเจ้า” ชินหวางอ๋องยืนเชิดหน้า

 “เอาล่ะมายกน้ำชาให้ข้าใช่ไหม เช่นนั้นรีรอทำไมรีบยกให้เรียบร้อย ข้ามีของสวยๆ งามๆ มากมายจะมอบให้เจ้าเสิ่นซีหรู” 

ซีหรูยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ชินหวางอ๋องไม่อยากจะเห็นมันด้วยซ้ำ

ทั้งสองคนยืนเคียงข้างยกน้ำชาให้กับฮองเฮากับฮ่องเต้ที่ยิ้มแสดงความยินดีการยกน้ำชาผ่านไปแล้ว

 “ได้ยินว่าเสด็จแม่ไปที่จวนอ๋องตั้งแต่เช้าคงวุ่นวายไม่น้อยสินะจะว่าไปไทเฮาทรงเป็นคนที่จริงจังไปทุกเรื่องแต่ก็ดีเพราะบางอย่างเราเองก็ละเลย” พูดยิ้มๆ

 “พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาทเสด็จย่า ไปตอนเช้าชินหวางนึกว่ามีเรื่องเร่งด่วนอะไร…” 

 “แล้วมีเรื่องใด อย่างที่ข้าได้ยินมาไหม เล่ามาเร็วเข้าชินหวางอ๋อง” ชินเตอหลางฮ่องเต้กดดันให้ชินหวางอ๋องเล่าเรื่องเมื่อเช้าให้ฟัง ด้วยความอยากรู้

 “เอ่อ เอ่อก็ไม่มีอะไรเพียงแค่เสด็จย่าคงจะใจร้อนอยากให้ชินหวางแต่งชายาเอกเร็วๆ จึงให้นางกำนัลอาวุโสมาตรวจแท่นบรรทมของจวนอ๋องหลังจาก…วันเข้าหอ” ซีหรูก้มหน้าฮองเฮา ถอนหายใจ

 “ฮะฮะฮะฮ่าาาาน่าขำจริงๆ แล้วได้เรื่องไหม” ชินหวาง

อ๋องส่ายหน้าไปมา

 “ก็ไม่แปลก เจ้าสองคนเพิ่งจะพบกันไม่นานมานี้ก็ควรจะยังไม่มีอะไรคืบหน้า เสด็จย่าก็รีบร้อนตามประสาคนแก่อยากจะอุ้มเหลนเร็วหน่อย ชิงหวางอ๋องก็คงไม่ได้ไร้น้ำยาเพียงนั้น” ชิงกวานอ๋องประสานมือ

 “เพราะบัญชาฝ่าบาท ทำให้ชิงกวานอ๋องไม่สามารถแต่งชายาเอกได้ก่อน ฝ่าบาทก็อย่าทรงพูดตอกย้ำเช่นนี้อีก อี้หรานเกรงว่า น้องสาวซีหรูจะยิ่งต้องรับผิดชอบเรื่องนี้”