LOGINShare
ข้ากลัวนางเจ็บ
Last Updated:
2024-12-25 09:21:22“เจ้าก็พูดเสียจนชินหวางอ๋องเป็นตัวร้ายความจริงแล้วชินหวางอ๋องเป็นคนที่จิตใจดีเพียงแค่เป็นข้าที่กดดันมากไปใช่ไหม แต่เชื่อเถอะว่าสิ่งที่ข้ามอบให้มันดีที่สุด” พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ไปกันดีกว่า ปล่อยฝ่าบาทกับท่านอ๋องคุยกันไปเราสองคนไปเลือกหยิบสิ่งของที่เจ้าถูกใจดีไหม ของกำนัลจากต่างแคว้นและของกำนัลจากฝ่าบาทมากมาย ข้ายินดีให้เจ้าเลือกหยิบเอาตามใจ” ดึงมือซีหรูเดินตามเข้าไปในตำหนักชิงหนิงกง
ชินเตอหลางเปลี่ยนท่าทีจากยิ้มแย้มเป็นเคร่งขรึมทันที
“มาถึงเรื่องของเรา”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“ใต้เท้าหยาง กำลังจะทำเรื่องที่ผิดกับข้า เจ้าจะวางเฉยได้ไหม”
“ฝ่าบาท บุตรีไม่เกี่ยวกับบิดา” ชินหวางอ๋องตัดพ้อ
“บุตรีไม่เกี่ยวกับบิดาได้หรือ ใต้เท้าหยางกล้าให้การช่วยเหลือ เชวียเต๋ออ๋องส่งเสบียงและอาวุธอ้างว่าเพื่อเงิน แต่ที่ข้ารู้หยางซูซินคนนี้ ตั้งใจยกบุตตรีให้กับเชวียอ๋อง”
“เช่นนั้นฝ่าบาทก็ให้ชินหวางอ๋องแต่งกับบุตรีของใต้เท้าหยางเสียจึงจะไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น” ชินเตอหลางฮ่องเต้ถอนหายใจยาว
ค่ำคืนเหน็บหนาวซีหรูนอนขดตัวในผ้าห่มหนา ข่มตาหลับไหลคืนนี้คืนที่สองแล้วเขาก็ยังไม่แวะมา ถอนหายใจโล่งอกเสียมากกว่าชินชากับการนอนลำพังคนเดียวมานานหากมีคนมาร่วมแท่นนอนเกรงว่าจะนอนไม่หลับ หลับไหลไปในไม่ช้าแม้จะแปลกที่แต่กว่าดีกว่าคืนที่แล้วมา
เช้าสดใส เสี่ยวไป๋ถือถาดอาหารเช้ามาวาง ซีหรูยิ้มจ้องมองขนมผักกาดของโปรดกำลังจับตะเกียบแต่มือบางกลับถูกคว้าไว้ ชินหวางอ๋องลากซีหรูไปที่แท่นนอน
“อย่าเพิ่งลุกเสด็จย่ากำลังมา เจ้าแกล้งนอนทำท่าทีอ่อนแรง จนกว่าพวกนางกำนัลอาวุโสพวกนั้นจะตรวจแท่นบรรทมแล้วเสร็จ”น้ำเสียงอ้อนวอน ซีหรูหน้าแดงด้วยความเขินอาย
“ทำไมต้องทำแบบนี้”ชินหวางอ๋องเฉือนมีดสั้นลงบนนิ้วมือของตัวเองหยดโลหิตไปบนผ้าปูที่นอนที่ขาวสะอาด
“ไทเฮาเสด็จจจจจจจ”ขันทีน้อยเสี่ยวอูขานดังๆส่งสัญญาให้ชินหวางอ๋องที่รีบถอดเสื้อคลุมตัวนอกพาดไว้บนราวผ้าเดียวกับของซีหรู นั่งบนแท่นบรรทมทำทีเหมือนเพิ่งตื่น
ไทเฮาที่มาพร้อมกับนางกำนัลอาวุโสสามคนเช่นเดิม
เดินเข้าไปในห้องที่เรียกว่าห้องหอ
“ชินหวางอ๋องถวายพระพรไทเฮาทรงพระเจริญพันปี”
“เสิ่นซีหรูถวายพระพรไทเอาทรงพระเจร้ญพันปี”ทำท่าจะลุกแต่ชินหวางอ๋องยกมือห้ามไว้
“อืมมมวันนี้ยังอยู่ที่นี่ด้วยกันได้”พยักหน้าให้กับนางกำนัลที่เดินไปที่แท่นบรรทมซีหรูที่ถูกบังคับให้นอนห่มผ้าอยู่บนนั้น
ไทเฮายิ้ม เมื่อเห็นซีหรูบนแท่นบรรทม เสี่ยวไป๋รีบพยุงซีหรูให้ลุกขึ้น
นางกำนัลอาวุโสรีบไปรื้อดูที่แท่นบรรทม
ดึงผ้าปูเปื้อนเลือดส่งให้กับไทเฮา ที่ยืนยิ้มสมใจ
“เสด็จย่าเห็นแล้วใช่ไหม ต่อไปก็วางใจหลานได้แล้วใช่ไหม”ไทเฮาเตอเหอส่ายหน้าไปมาคว้ามือชินหวางอ๋องขึ้นมา ไล่สายตาไปแต่ละนิ้วแล้วบีบนิ้วกลางของชินหวางอ๋องที่มีรอยมีดสั้นทิ่มแทงจนเลีอดไหลซึมออกมา ใช้ผ้าปูที่นอนซับเลือดไว้
“หลอกลวงเบื้องสูงต้องโดนอะไรดี ข้ายังนึกไม่ออกพวกเจ้านำผ้าปูไปตรวจสอบรอยเลือด”
“เสด็จย่าให้ความเป็นธรรมกับหลานด้วย”
“แน่นอน ยังไม่กล้าปรักปรำอ๋องน้อยชินหวางอ๋องแต่จะนำเอารอยเลือดนี่ไปตรวจสอบ…พวกเจ้ากลับได้แล้วพรุ่งนี้จึงมาใหม่”
ชินหวางอ๋องประสานมือ ซีหรูย่อกายลงช้าๆ
“เสิ่นซีหรูเจ้าอย่าเพิ่งยอมแพ้นะ”ไทเฮาเตอเหอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ไทเฮาไปแล้ว ชินหวางอ๋องถอนหายใจยาวหาใช่โล่งอกแต่ยิ่งหนักใจ
เสี่ยวอูวิ่งเข้ามาข้างในเพื่อมาดูผลงานและแผนการว่าลุล่วงหรือไม่
เสี่ยวไป๋พยุงซีหรูไปยังสำรับอาหาร
“สำเร็จไหมพ่ะย่ะค่ะ”เสี่ยวอูป้องปากถาม
“ไม่สำเร็จ”
“อ้าวทำไมพ่ะย่ะค่ะวางแผนมาเสียดิบดีทำไมแผนล่ม”
“ก็เสด็จย่าดันรู้ว่า นั่นไม่ใช่….เลือดนาง”
“แล้วทำไมไม่เอาเลือดพระชายารองเล่าขอรับ เลือดแค่หยดสองหยดจะเป็นไรไป”ซีหรูก้มหน้า รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างที่สุด
“ข้ากลัวว่านางจะเจ็บ…ไม่สิกลัวว่านางจะไม่ยินยอม”ซีหรูเดินไปทรุดกายลงนั่งที่เก้าอี้
“อย่าเพิ่งกิน มาช่วยกันคิดก่อน”เสียงชินหวางตวาดดังๆ
เสี่ยวไป๋ถอนหายใจยาวตบที่หลังมือของซีหรูเบาๆ
Related chapters
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ข้าไม่เคยรักใคร
“พระชายาเพคะวันนี้ห้องเครื่องทำเครื่องเสวยที่พระชายาชอบมีทั้งผัดโป๊ยเซียนทั้งขนมผักกาด”เสี่ยวไป๋พยายามเบี่ยงเบนความสนใจส่งตะเกียบให้กับซีหรู“ข้าบอกให้มานี่มาช่วยกันวางแผน”ซีหรูรับเอาตะเกียบคีบขนมผักกาดเคี้ยวงับๆ“ไม่ได้ยินหรือไร เจ้าจะทำแบบนี้ไม่ได้”เดินมาหยุดตรงหน้า ซีหรูที่คาบขนมผักกาดไว้แก้มป่อง ดวงตาที่โผล่มาข้างเดียวกลมใส“รอก่อนได้ไหมข้าหิวจะแย่แค่ต้องรอไทเฮาตรวจแท่นนอนข้าก็หิวแทบตายแล้ว”เคี้ยวไปพูดไป ซีหรูยมกินนับว่าเป็นช่วงเวลาที่นางมีความสุขที่สุดแล้ว“อั๊กๆๆๆ”สำลักขนม ชินหวางอ๋องคว้าถ้วยน้ำส่งให้อย่างลืมตัวเพราะเอาแต่จ้องตากลมใสของซีหรู ที่รับเอาน้ำมากระดกลงคออึกใหญ่ชินหวางอ๋อง ทรุดกายนั่งลงตรงข้ามกับซีหรู“เสี่ยวอูยกเครื่องเสวย”เสี่ยวอูทำสีหน้างงๆก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องเครื่อง“ก็ต้องแบบนี้แหละเจ้าค่ะไม่กินอย่างไรสมองจะแล่น”เสี่ยวไป๋ตักข้าวเลื่อนไปวางตรงหน้าชินหวางอ๋องเสี่ยวอูกลับเข้ามาพร้อมกับสาวใช้ในจวนที่ถือเครื่องเสวยชุดใหญ่เข้ามาวาง“ทำไมต้องเป็นชุดใหญ่”“ก็ ก็ ก็ท่านอ๋องกับพระชายเสวยด้วยกันก็ต้องชุดใหญ่”ชินหวางอ๋องส่ายหน้าไปมา“ทดสอบพิษ”เสี่ยวอูหยิบตะเกียบทดสอบพิษใ
Last Updated : 2024-12-26ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ดีเกินไป
“อีกเรื่อง ฟางหรานอ้อนวอนข้าขอเข้ามาในฐานะ ว่าที่ชายาเอกในจวนอ๋อง เจ้ายินดีที่จะให้นางเข้ามาหรือไม่” ซีหรูหลับตาลงช้าๆ ไล่ความรู้สึกเจ็บแปลบในใจ หันหลังก้าวเดินออกจากตรงนั้น “แล้วแต่ท่านอ๋องหากเห็นว่าควรข้าก็ไม่อาจขัดท่านตัดสินใจไปแล้วนี่จะมาถามข้าทำไม” ซีหรูสาวเท้า ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว “เฉวี่ยเต๋ออ๋อง แวะมา คารวะท่านอ๋องไร้พ่ายยยย” เฉวี่ยเต๋ออ๋องที่รูปร่างสูงโปร่งใบหน้าขาวสะอาดทว่าใบหน้าเชิดหยิ่ง หล่อเหลาไม่เป็นรองชินหวางอ๋องแม้แต่น้อย “เฉวี่ยเต๋ออ๋อง แวะมาเยือนจวนอ๋องไร้พ่าย” สายตาจับจ้องที่แผ่นหลังงดงามซีหรูไม่วางตา เพียงคำปราศรัยทว่าสายตามองไปที่ร่างงามอรชรที่เดินจากไป “ชายารองได้ชื่อว่าหญิงที่มีใบหน้าไม่งดงาม ถูกใจท่านอ๋องน้อยชินหวางอ๋องเหตุใดจึงรีบไปเสียไม่พามาแนะนำให้กับเฉวี่ยฮ่องได้พบพานบ้าง” “ไม่ต้อง ไม่สำคัญ” “เฉวี่ยอ๋องไม่สำคัญหรือว่าชายารองไม่สำคัญ ได้ยินว่าฝ่าบาทโปรดปรานบิดานางใต้เท้าเสิ่น หากท่านอ๋องไม่โปรดปรานนางหย่ากับนางแล้วยกให้เฉวี่ยอ๋องเสียดีไหม” ชินหวางอ๋องทำสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร “เฮ้อ ของเขาเราอยากได้” เฉวี่ยเต๋ออ๋องพึมพำเบาๆ “มานี่
Last Updated : 2024-12-27ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ท่านอ๋องก็ไม่ได้ชอบนางนี่
“แม่นางท่านนี้” สวีไฉ่หานประสานมือตรงหน้าดวงตาจับจ้องมองใบหน้าที่จะว่าน่าเอ็นดูไม่ได้เห็นใบหน้าอัปลักษณ์ภายใต้ผ้าแพรบางเบาคุลมหน้าไว้ กระนั้นกลับจินตนาการว่าซูหรูที่เห็นช่างงดงาม ต่างจากหญิงทั่วไปนางมีบางอย่างสะดุดตาสวีไฉ่หานยิ่งนัก เสี่ยวไป๋ยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกคนทำสีหน้างุนงงว่าเหตุใดมีหญิงนางหนึ่งที่แม้แต่ท่าทางการเยื้องย่างยังต่างออกมาอยู่ในจวนอ๋องเวลานี้ ย่อกายลง “ท่านองครักษ์ไฉ่หานนี่คือชายารองของท่านอ๋อง พระชายารองเสิ่นซีหรู “ข้าน้อยสวีไฉ่หานยินดีที่ได้พบท่านพระชายารอง” “เช่นกัน” หันหลังก้าวเดิน สวีไฉ่หานมองแผ่นหลังงดงามท่าทีที่มั่นคงนั้นต่างออกไปจริงๆ “ท่านอ๋อง ท่านองครักษ์สวีไฉ่หานกลับมาแล้ว” ชินหวางอ๋อง ที่เอาแต่คัดอักษรตวัดพู่กันจนกระดาษฉีกขาดเพราะรอยหมึกที่กดอยู่กับเนื้อกระดาษ เสี่ยวอูฝนหมึกจนมือชาถอนหายใจเมื่อองครักษ์สวีไฉ่หานกลับมาจากหายไปแรมปีหลังจากรบชนะเขาก็ออกเดินทาง จนกระทั่งวันนี้จึงมาพบกันกับชินหวางอ๋องที่จวนอ๋องไร้พ่าย “มาแล้วหรือหายไปจน ข้าคิดว่าจะไม่ได้พบกันเสียแล้ว” สวีไฉ่หานยิ้มน้อยๆ เหลือบตามองกระดาษที่ถูกขยำกับรอยหมึกสีเข้มบนกระดาษบนโต๊ะ “ได้ข่าวว่า
Last Updated : 2024-12-28ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ว่าที่ชายาเอก
“พระชายาเจ้าขาทำไมต้องยอมด้วยเจ้าค่ะแต่งเข้ามาก่อนก็ต้องสู้สิเจ้าคะจะต้องครอบครองท่านอ๋องเก็บท่านอ๋องไว้เพียงผู้เดียวเจ้าค่ะ ไม่มีใครยอมหรอกนะเจ้าคะยอมให้สามีรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง” ซีหรูยิ้มบางๆ “เขาไม่ใช่สามีข้านี่ แล้วเราก็ไม่ได้รักกันเขากับคุณหนูตระกูลหยางนั่นรักกันมาเนิ่นนานก็สมควรที่จะได้ครองรักกัน ยิ่งไปขัดขวางเท่ากับยิ่งทำให้เขาเกลียดชังไม่สู้ข้าถอยออกมาเสียดีกว่า” “พระชายาเจ้าขาช่างมีน้ำใจเสียจริงท่านอ๋องเสียอีกเกเรราวกับเด็กหนุ่ม รอวันไหนที่พระชายาหายไปจะรู้สึก” เสี่ยวไป๋บ่นเบาๆ “เขาจะดีใจที่ข้า… ไปเสียได้ เขาจะได้แต่งกับชายาเอกของเขาฝ่าบาทก็จะไม่มีทางว่าอะไรเขาได้เป็นเพราะข้าที่ทนเขาไม่ได้ด้วยตัวเอง” เสี่ยวไป๋ถอนหายใจพระชายาเจ้าขาตัวมอมหมดแล้วเสี่ยวไป๋เตรียมน้ำอุ่นพระชายารองนอนแช่น้ำอุ่นให้หายเมื่อยดีไหมเจ้าค่ะอาการเหนื่อยล้าจะได้หายไปเราสองคนเหนื่อยมาทั้งวันแล้วห้องนี้จึงออกมาดีเพียงนี้” หันมองรอบๆ ห้องที่ก่อนหน้านั้นเคยรกเรื้อมาตอนนี้กลับสะอาดสะอ้านน่านั่งน่านอนและยังตกแต่งราวกับแท่นบรรทมของฮ่องเต้ “ดีเหมือนกัน ข้ากำลังคิดว่าเจ้าไปขอแบ่งวัตถุดิบมาจากห้องเครื่องของจ
Last Updated : 2024-12-29ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 กำลังทำอะไรอยู่
“พระชายารองขอรับท่านอ๋องให้พระชายาออกมาข้างนอกขอรับ” เสียงเสี่ยวอูยังตะโกนดังๆ “พระชายาเจ้าขาไม่ต้องออกไปเสี่ยวไป๋จะบอกว่าพระชายากำลังบรรทมเจ้าค่ะ” เสี่ยวไป๋เองก็ยังยืนยันคำเดิม “ช่างเถอะข้าออกไปเอง” ซีหรูกำลังจะก้าวขาออกจากห้อง ประตูห้องถูกกระชากอย่างแรงจนบานประตูหลุดติดมือออกมาเสี่ยวไป๋ส่ายหน้าไปมาซีหรูยืนนิ่งเสี่ยวอูรีบเข้ามารับบานประตูไป ชินหวางอ๋องกวาดสายตามองห้องที่เคยรกร้างบัดนี้กลับตกแต่งงดงามอีกทั้งยังสะอาดสะอ้านน่านั่งน่านอนกลิ่นหอมจากกำยานกลิ่นอ่อนๆ ชวนให้ผ่อนคลาย ทุกอย่างที่เห็นราวกับว่าไม่เคยเป็นห้องรกร้างมาก่อน “กลับไปที่ห้องของเจ้าเสีย” ซีหรูหลุบตามองพื้น ไม่ต่อคำ “เสี่ยวไป๋เก็บของ ของพระชายารองกลับไปที่ห้องเดิม เหตุใดชอบสร้างปัญหาบิดาเจ้ามาพบว่าบุตตรีที่รักต้องมาอาศัยในห้องเก่ารกร้างแบบนี้จะต้องนำเรื่องนี้ไปฟ้องฝ่าบาท” ซีหรูยิ้มเศร้าๆ “ท่านพ่อไม่มีทางทำเรื่องเช่นนั้นท่านอ๋องกังวลมากไปแล้วซีหรูเพิ่งจะทำความสะอาดห้องนี้เสร็จเมื่อชั่วยามที่ผ่านมานี้เอง จึงอยากจะอยู่นี่จนกว่าจะคุ้มกับแรงที่ลงไป” ยกมือขึ้นดึงปิ่นปักผมมากำไว้ผมยาวสลวยหลุดลุ่ยสยายเต็มแผ่นหลังกลิ่นหอม
Last Updated : 2025-01-01ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 อย่าเอาความหึงหวงของเจ้ามาอ้าง
“ท่านอ๋องขอรับ” ท่านพ่อบ้านถือค้อนมายืนตรงหน้าชินหวางอ๋องโบกมือให้หยุดพูด “เอ่อ ข้าน้อยเร่งมาถึงนี่เพื่อมาซ่อมแซมประตูตามคำสั่งของท่านอ๋อง” ”ไฉ่หานอมยิ้ม “ไม่ต้องแล้วมีคนมาซ่อมให้นางเรียบร้อยแล้ว” “แบบนี้สินะท่านอ๋องเองก็ส่งคนมาแต่ช้ากว่า ท่านองครักษ์สินะ” เสี่ยวไป๋พูดขึ้นเบาๆ “เสี่ยวไป๋คุกเข่า” ชินหวางอ๋องกำลังหาที่ลงพอดี “นางผิดอะไร” ซีหรูพูดขึ้นไม่พอใจที่อีกคนฟาดงวงฟาดงาเพียงแค่ไฉ่หานมาซ่อมประตูให้กับซีหรู หากมองอยู่ข้างนอกอย่างไฉ่หานเขาเข้าใจลึกซึ้งอาการคล้ายคนกำลังหึง “เสี่ยวไป๋ลุกขึ้นไชินหวางอ๋องเปลี่ยนแปลงคำสั่งง่ายดาย “ไฉ่หาน ด้านหน้านั้นต้องการคนคอยอารักขาส่วนขาไม่ต้องการให้ใครมาอารักขาชายารองของข้าเพราะนางไม่ใช่คนสำคัญอะไร” ซีหรูยิ้มบางๆ เดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องเสี่ยวไป๋เดินตามกำลังจะปิดประตู ชินหวางอ๋องเดินแทรกตัวเข้าไปในทันที “ทะท่านอ๋องเจ้าขา พระชายารองหิ้วท้องรอตั้งนานแล้วเจ้าค่ะกำลังจะกินอะไรเพื่อบรรเทาความหิวแต่ท่านอ๋องก็กลับไปกลับมาทำให้พระชายารองป่านนี้ยามไหนแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง” เสี่ยวไป๋พูดขึ้นพลางถอนหายใจ “ข้าจะเข้ามาตักเตือนนางที่ทำใจดีกับคน
Last Updated : 2025-01-02ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ฐานะชายารอง
เช้าสดใสซีหรูยืนนิ่งหน้าแท่นนอนของชินหวางอ๋องยามหลับตาไม่ต้องเห็นสายตาคมดุนั่นใบหน้าอ่อนเยาว์คิ้วไม่ขมวดเข้าหากันตลอดเวลาช่างเป็นคนที่หล่อเหลาและมองเหมือนแสนดีเดินกลับมานั่งริมหน้าต่าง “ไทเฮาเสด็จจจจจจ” เสียงเสี่ยวอูขานดังๆ ส่งสัญญาณให้ชินหวางอ๋องที่ลืมตามองภาพด้านหลังของซีหรู่มองเห็นแสงอาทิตย์ส่องลอดเข้ามาที่ริมหน้าต่าง ภาพนั้นงดงามประหลาดตาเสียดายที่ซีหรูนางรีบลุกขึ้นไปต้อนรับไทเฮาชินหวางอ๋องคว้าแขนบางกระชากอย่างแรกให้ล้มลงบนอกกว้างเขาแล้วพลิกตัวให้ซีหรูลงไปนอนด้านล่าง พอดีกับที่ไทเฮามาถึงพอดี “อ่าาาาแล้วกันข้ามาแต่เช้าไปใช่ไหม” ซีหรูหน้าแดงระเรื่อ ไทเฮายิ้มน้อยๆ “ขอประทานอภัยเสด็จย่าหลานกับชายารองยังไม่เรียบร้อย” “อืม แค่มาตรวจดูผ้าปูแท่นนอนอย่ากังวลนักเลย เอ้าพวกเจ้าตรวจดูแท่นนอนเสียหน่อย” ประโยคสุดท้ายหันไปสั่งนางกำนัลที่มาด้วยซีหรูรีบลุกขึ้นจากแท่นนอนจัดแต่งอาภรณ์ให้เรียบร้อยชินหวางยิ้มเมื่อเห็นซีหรูหน้าแดงระเรื่อ “ไม่ต้องอายเจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อยทุกคนก็ต้องผ่านจุดนี้มาทั้งนั้น” ไทเฮาทรงปลอบประโลมนั่นยิ่งทำให้ซีหรูเขินอายเข้าทางชินหวางอ๋อง “เสร็จแล้วเพคะ” นางกำน
Last Updated : 2025-01-03ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ข้าไม่มีทางให้พวกเจ้าสมใจ
รอยยิ้มหยันปรากฏบนใบหน้า ส่งปิ่นคืนให้กับบุรุษผู้นั้น “ไฉ่หานพาเขาไปพบชายารองเพื่อมอบสิ่งนี้ให้กับนาง” ไฉ่หานขมวดคิ้ว “ท่านอ๋อง แต่ปิ่นในความหมายก็เป็นที่รู้กันเหตุใดยัง..” “ช่างนางเฉวี่ยเต๋ออ๋องเองก็รู้ดีว่าปิ่นที่มอบให้ชายารองของข้ามีความหมายใดกันเขายังกล้าส่งคนมาถึงจวนอ๋องไร้พ่ายหน้าด้านสิ้นดี” บุรุษผู้นั้นประสานมือขอบคุณชินหวางอ๋องประหงกๆ ที่ไม่ฆ่าเขาแล้วยังใจดีให้เขาทำงานสำเร็จลุล่วงไปด้วยไฉ่หานลากคนผู้นั้นไปยังห้องพักด้านหลัง “ชายารองของท่านอ๋อง” ชี้มือยังร่างบางระหงของซีหรูที่กำลังตัดดอกไม้ในสวนกำใส่มือไว้ บุรุษผู้นั้นประสานมืออีกครั้งสีหน้าแย้มยิ้ม “ข้าจะบอกเฉวี่ยเต๋ออ๋องว่าชินหวางอ๋องและคนของชินหวางอ๋องใจดีไม่น้อยนอกจากไม่กล่าวโทษยังพาข้ามาพบชายารองของท่านอ๋อง” เรื่องประหลาดนี้หากไม่ใช่กลลวงของชินหวางอ๋องก็คงเป็นชินหวางอ๋องที่ไม่สนใจไยดีชายารองแม้แต่น้อย แต่เมื่อครู่เขาเห็นว่าชินหวางอ๋องก็ไม่ได้รู้สึกชอบใจนัก “อ่าพระชายารองเฉวี่ยเต๋ออ๋องให้ข้าน้อยนำสิ่งนี้มามอบให้กับท่านแทนคำขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา” ซีหรูเงยหน้าขึ้นจากช่อดอกไม้งาม เอื้อมมือรับเอาปิ่นปักผมจากบ
Last Updated : 2025-01-04
Latest chapter
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 สงครามประสาท
“ไม่เห็นหรือไรว่านางมีข้าสองคนคอยปกป้องคุ้มครองนาง จะบอกว่าไม่ปลอดภัยอย่างไร” โมกู๋ที่ได้ยินกิตติศัพท์ของชินหวางอ๋องที่อยากจะแต่งชายาเอกจนตัวสั่นมาไม่น้อยเริ่มสร้างอคติขึ้นในใจ“ชินหวางอ๋องมิบังอาจแค่เพียงเห็นว่าพบนางครั้งแรกในรอบหลายวันก็ควรถามสารทุกข์สุกดิบ นางหายไปไม่ใช่ไม่ห่วง อย่างน้อยก็คนเคยร่วม แท่นนอน” ปากคอยังเราะร้ายเช่นเดิม อ้ายหลัวปิงเอ่อส่ายหน้าไปมา“อืมมมไม่ผิดจากที่เคยได้ยินมาจริงๆ” อ้ายหลัวปิงเอ่อหมายถึงอุปนิสัยของชินหวางอ๋องที่เคยได้ยินมาว่าไม่เคยยอมใคร“ห่วงแต่ทว่าให้อาศัยที่ท้ายจนราวกับสาวใช้” โม่กู๋พูดขึ้น“นั่นสินะท่านตาทั้งสองท่านไม่ลองถามหลานของท่านว่าห้องของข้าไม่ดีไม่อุ่นตรงไหนนางจึงแยกห้องไปยังห้องรกๆ ที่ท้ายจวน” พูดจาแก้ต่างได้รวดเร็วแทบไม่ต้องคิด ซีหรูเม้มปากแน่น“หวังว่าคราวหน้าคราวหลังคงจะไม่มีเรื่องเช่นนี้อีก” อ้ายหลัวปิงเอ่อช่วยแก้ต่างให้“อ่อไฉหานเสี่ยวอูของบรรณาการที่ข้าเตรียมมาคารวะท่านตาเล่าให้คนขนมาที่นี่ให้ท่านตาเชยชม” อ้ายหลัวปิงเอ่ออมยิ้ม“มีของบรรณาการด้วยหรือ”“เล็กน้อยขอรับ เพียงแค่ชาดี กำยานดี และอาหารทะเลตากแห้งอย่างหอยเป๋าฮื้อ และสาหร่ายท
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ท่านตา
“ไม่ควรๆ เราควรจะให้นางกลับไปแต่ไม่ใช่ให้ยืนเคียงข้างหากแต่ให้อ๋องรูปงามคนนั้นเสียดายหลานของเราฮะฮะฮะฮ่าาาาข้าล่ะอยากจะเห็นอ๋องผู้ได้พลอยคนนั้นที่ไม่อาจรักษาของมีค่าแต่กลับมองข้าม” พูดเองแย้งเองโม่กู๋ยิ้มสาใจ“นายท่านขอรับจวิ้นหวังขอเข้าพบคารวะท่าน” เสียงบุรุษรับใช้ประสานมือหน้าห้อง“อืมมมเสวี่ยเต๋ออ๋องอย่างนั้นหรือช่างรอบคอบจริงๆ มาถึงนี่แต่ไม่ละเลยที่จะคารวะข้า โม่กู๋ท่านอยู่ที่นี่กันไม่ให้ใครเข้ามาสอดแนมเราไม่อาจรู้ได้ว่าใครมาร้ายมาดีเรื่องใบหน้างดงามของซีหรูจำต้องเก็บไว้เป็นความลับเพื่อทดสอบใจคน” ซีหรูก้มหน้า“ท่านตาแต่ซีหรูหาสนใจเรื่องนี้ไม่จะชอบหรือจะจริงใจหรือไม่ซีหรูก็คงต้องปล่อยเขาไป”“ไม่ได้พรุ่งนี้ข้าส่งเจ้าที่จวนอ๋องไร้พ่ายเรื่องแบบนี้ยอมได้หรือจะชายาหรือชายารองให้ชินหวางอ๋องพูดมาให้ชัดเจนไม่อย่างนั้นข้าจะให้เจ้าหย่ากับเขาแล้วหาสามีที่ดีๆ จริงใจแต่งเจ้าเสีย”“ท่านบังคับหลานสาวก็ไม่ถูก เอาแบบนี้เราจะไม่ใจร้ายช่วงเวลาสามเดือนต่อจากนี้มาพนันกันว่าชินหวางอ๋องจะหย่าหรือไม่หย่าจะดีกว่า” โม๋กู่หาทางออกซีหรูถอนหายใจยาวท่านตาทั้งสองเล่นอะไรกัน“ดีข้าชอบพนัน ซีหรูเจ้ายอมตาหน่อยช่วย
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 งดงาม
สองสัปดาห์ผ่านไป“ท่านอ๋องยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะตามหาชายารองอีกหรือ” หยางฟางหรานยืนประจันหน้า กับชินหวางอ๋อง“เจ้าอยู่ที่นี่ได้ตามสะดวกข้าจำต้องหานางให้พบ”“แต่ท่านอ๋องสองสัปดาห์แล้วท่านอ๋องยังไม่พบนางป่านนี้นางคงไม่เหลือความดีอะไรให้คิดถึงอาจถูกโจรป่าหรือพ่อค้าทาสจับตัวไปทำมิดีมิร้ายไปนานแล้ว หรือนางอาจตายไปแล้วก็ได้”“ยังไม่พบศพนางจึงไม่อาจกล่าวเช่นนั้นได้ข้าขอประทานอนุญาตยกทัพตามหานางใต้เท้าเสิ่นเองก็รอทั้งวันทั้งคืนว่าข้าจะพบนางแต่จนป่านนี้ยังไม่มีเบาะแส จะให้เลิกตามหาคงไม่ได้”“ฟางหรานเอาใจช่วยท่านอ๋อง พบหรือไม่พบชายารองของท่านอ๋องล้วนเป็นเรื่องดี หากพบนางก็ให้นางกลับมาอยู่ที่นี่ท่านอ๋องก็คงไม่ถือสาเรื่องที่นางหายไปหลายวันไม่รุ้ว่าไปพบเจออะไรมาบ้าง แต่หากไม่พบนาง เรื่องการแต่งงานของเราคงจะลุล่วงในไม่ช้าสิ่งที่เราสองคนคาดหวังไว้ก็คงมาถึงเร็วขึ้น แต่ยามค่ำคืนที่จวนอ๋องเงียบเหงาฟางหรานเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เจ้าของบ้านก็ไม่อยู่ต้อนรับคล้ายไม่เต็มใจให้ฟางหรานมาที่นี่” หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงยินดีที่จะได้แต่งกับฟางหรานเร็วขึ้นแต่ตอนนี้ทำไมเขารู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง หรือเขา
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
บ้านอ้าย“ท่านตาใบหน้าของข้า” อ้ายหลงปิงเอ่อ ยิ้มบางๆ“อย่าถามเลยว่าข้าใช้วิธีไหนหากแต่เพื่อเจ้าแล้ว ไม่ว่าจะวิธีไหนจะต้องถูกคัดกรองมาเพื่อเจ้าแล้ว” ซีหรูยิ้มน้อยๆ ผ้าป่านสีขาวปิดที่ใบหน้าข้างซ้ายบัดนี้ขาวสะอาดไม่มีเลือด ซึมออกมาแล้ว“สองวันผ่านไปอาการดีขึ้นจริงๆ ยาที่ข้าปรุงขึ้นด้วยมือตัวเองใช้ได้ดีใช่ไหมโม่กู๋”“นั่นสินะปกติแล้วอ้ายหลัวทำอะไรก็มักจะผิดพลาดเสมอมาครั้งนี้ปรุงยาได้ดีทีเดียวจะเห็นว่าใบหน้าของหลานสาวซีหรูขอเราไม่แดงระบมแบบนี้แสดงให้เห็นว่าทุกอย่างกำลังเข้ารูปเข้ารอยอีกไม่กี่วันก็จะเปิดผ้าป่านที่ปิดแผลไว้ออกดูเสียทีว่าใบหน้าที่อ้ายหลัวจงใจเสริมแต่งจะงดงามแค่ไหน”“ดื่มยาเสียซีหรูหลานตา ตารับรองว่าไม่เกินหนึ่งสัปดาห์เราจะต้องเปิดผ้าที่ปิดใบหน้าเจ้าออกๆ ได้เสียที”“จริงสิข้ามีเรื่องจะบอกมันสำคัญมาก”“พูดมา” อ้ายหลัวปิงเอ่ออยากจะรู้ในสิ่งที่โม่กู๋กำลังจะพูด“ข้าไปที่ตลาดไปซื้อพวกวัตถุดิบมาทำอาหารบำรุงร่างกายซีหรูทว่ากลับพบคนของจวนอ๋องทั้งสองจวน จวนหนึ่งถือรูปวาดของซีหรูถามไถ่คนในตลาดเพื่อหาเบาะแสอีกคนจวนเดินสำรวจและยังไถ่ถามลักษณะของคนแปลกๆที่ผ่านทางข้าเลยรีบหลบ และกลับมาที่น
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 สำนึกผิดทันไหม
เฉวี่ยเต๋ออ๋องควบม้าออกจากแนวป่าอย่างเร่งรีบเมื่อดวงตะวันกำลังจะโผล่พ้นขอบฟ้า สีหน้าเป็นกังวลยิ่งแล้ว“ท่านอ๋องท่านเมื่อคืนยังไม่ได้พักคืนนี้เราควรจะพักเสียหน่อยวิ่งทางไกลไปได้ก็ใช่ว่าจะพบพระชายารองของท่านอ๋องชินหวาง” ประโยคหลังทำเอาเต๋ออ๋องถอนหายใจยาว ชายารองของชินหวางอ๋องแต่เป็นเขาที่บ้าใบ้ตามหาทางทั่วทุกซอกทุกมุมจากคืนเป็นวันจากวันเป็นสองสามวันก็ยังไม่พบ“ชายาของเขาแต่ข้าตามหา จะให้ตัดใจก็คงไม่อาจซีหรูนางอยู่ในใจข้ามาเนิ่นนานเพียงแค่ความต่ำต้อยของข้าจึงไม่อาจร้องขอที่จะยืนเคียงข้างนางแต่มาวันนี้ชินหวางอ๋องผู้รูปงามคนนั้นกลับพูดออกมาเองว่าไม่ต้องการชายารองที่มีใบหน้าอัปลักษณ์หากข้าพบนางและสามารถนำนางกลับไปที่วังหลวงได้ข้าอย่างไรเสียจะลงทุนขอนางกับฝ่าบาทหรือกับใต้เท้าเสิ่นบิดานางเสียให้พวกเขาเป็นฝ่ายเลือกว่าจะเลือกยกนางให้กับใครระหว่างสามีที่เอาแต่มองเพียงรูปโฉมภายนอกกับข้าที่จะยอมสวามิภักดิ์กับฝ่าบาททำร่างสัญญาว่าจะภักดีตลอดไปเพียงแค่ได้ซีหรูมาเคียงข้าง“แต่ท่านอ๋องสองสามวันมานี้ชินหวางอ๋องเองก็ใช้ ทัพหลวงออกระดมคนตามหาชายารองเช่นกัน ขุนนางหลายคนถึงกับถวายฎีกาติเตือนเรื่องที่นับทัพห
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ชายาอัปลักษณ์2
“พร้อมหรือยัง” โม่กู๋กลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“อย่าทำข้าขวัญเสียสิเราจะต้องเพิ่มพูนกำลังใจ ให้กันและกันครั้งนี้เพื่อซีหรูหลานของข้าเราจะไม่ยอมถอยและเลิกล้มความตั้งใจ”“เจ้ากลัวไหมซีหรูหลานตา”“ท่านตาอย่าได้กังวลซีหรูรู้ดีว่าท่านตาหวังดีและชีวิตคนเลือกอะไรได้เราแม้จะต้องเลือกก็คงต้องเลือกทางที่มีโอกาสในการก้าวเดินอีกว่าย่ำอยู่บนทางเดิมมีหนทางดีกว่าอับจนหนทาง” โม่กู๋อมยิ้มซีหรูเอนกายลงบนแท่นนอน อ้ายหลัวปิงเอ่อทอดถอนใจ ยกยาสลบที่จุดในโถกำยานขึ้นจ่อที่จมูกของซีหรูส่วนเขากับโม่กู๋ใช้ผ้าปิดปากครึ่งจมูกเสีย เพียงอึดใจ ซีหรูก็หมดสติไปทันที“จะต้องทำอย่างไร” โม่กู๋ถามขึ้นเบาๆ“อย่าถามนี่คือความลับขั้นสูงสุด รู้อย่างเดียวว่าเจ้าช่วยข้าเปลี่ยนใบหน้าอัปลักษณ์ให้นางก็แค่นั้น”เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่อาจคาดคะเนได้ อ้ายหลัวปิงเอ่อ ล้างมือด้วยน้ำสะอาดใช้ผ้าป่านดิบปิดบาดแผลที่ใบหน้าของซีหรูเลือดสีแดงยังไหลซึม กลิ่นยาหอมคละคลุ้งไปทั่วห้องโม่กู๋กำลังเคี้ยวยาสำหรับซีหรูที่กำลังจะตื่นขึ้นมา“แน่ใจหรือว่าจะสำเร็จ” โม่กู๋เอ่ยหากถามสหาย“แน่ใจข้าลองผิดลองถูกมาเนิ่นนาน เห็นนี่ไหม” เลิกแขนเสื้อขึ้นให้โม่กู๋ได้เป็นรอย
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ชายาอัปลักษณ์
ตระกูลอ้าย“ท่านตาๆๆๆๆๆๆๆ” ซีหรูวิ่งเข้าไปกอดอ้ายหลัวปิงเอ่อ ราวกับตัวเองเห็นเด็กเล็กๆ เหมือนเมื่อก่อน“หลานรักของข้าเจ้ามาได้อย่างไร” มู๋โก๋กังฮวนก้าวเข้ามากลางบ้าน อ้ายหลัวปิงเอ่อฉีกยิ้มกว้าง“นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้พบกันดีเหลือเกินได้พบคนที่รักทั้งสอง เจ้าก้อนแป้งน้อยซีหรูของตาช่างนำความโชคดีมาให้ตาเสียจริง” ซีหรูยิ้มออดอ้อนอ้ายหลัวปิงเอ่อโอบกอดซีหรูราวกับซีหรูยังเป็นเด็กหญิง ซีหรูเองก้ผ่อนคลายไม่มีสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนยามที่อยู่วังหลวง“มาแล้วแบบนี้ก้คงต้องทำตามแผนเดิมที่วางไว้ โม๋กูท่านเองก้ควรจะรอดูผลงานของข้าและอยู่ร่ำสุราจนกว่าจะหายคิดถึง” ซีหรูกอดรอบเอวอวบโม๋กูกังฮวนยิ้ม“นางบอกว่านางจะจ่ายข้าด้วยเงินของท่านตานางอย่าบอกนะว่าท่านจะจ่ายข้าด้วยสุรารสเลิศที่ตั้งใจมอมเมาข้า” “ได้ด้วยสินะ โม๋กูนิยมดื่มสุราที่สุด5555” เสียงหัวเราะดังลั่นบ้านตระกูลอ้าย “ท่านตา หลานแต่งานแล้ว”“เป็นตาอย่างไรถึงไม่รู้ว่าหลานแต่งงาน”“หุบปากเจ้าโม๋กูข้าได้ยินข่าวนางตลอดมาเพียงแต่ที่นี่กับวังหลวงห่างไกลกันเหลือเกินและข้าเองไม่สู้ชอบใจลูกเขยขลาดเขลาพ่อของซีหรูคนนั้น ที่ปล่อยให้ซีหยินมารดานางที่เป็นลูก
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ยังมีโอกาสได้ต่อรอง
บุรุษที่ข้างกายล้วนเคียงข้างกระบี่บุรุษผู้นิ่งงันไร้สรรพเสียงแต่ทว่ามีกลิ่นอายของความตายนั่งจิบชาที่โรงเตี๊ยมกลางป่ามีผ้าแพรสีดำปิดบังใบหน้าชัดเจน “ท่านรับงานหรือไม่”“ข้าเพียงแค่ผ่านทาง แต่ตอนนี้ต้องการคนจ่ายคาน้ำชาและอาหาร“มากกว่านั้นก็ย่อมได้ ทองสามพันชั่งที่ข้าเตรียมไว้จะส่งมอบทันทีที่งานลุล่วงที่ทิศใต้ของหุบเขาผิงอัน เพียงแค่จัดการคนผู้หนึ่งแล้วหายไปเสีย อย่าได้กลับมาที่นี่อีก”“คนที่จะให้ข้าจัดการเป็นใครกัน”“แค่หญิงคนหนึ่งในจวนอ๋องไร้พ่ายด้วยฝีมือของท่านจอมยุทธ์ข้าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายดาย”“ฮ่าาาหญิงคนหนึ่งในจวนอ๋องไร้พ่ายที่มีการอารักขาแน่นหนาอย่างนั้นหรือเพราะอย่างนี้สินะชีวิตนางถึงมีมูลค่าถึงสามพันชั่ง”“ท่านไม่กล้าหรือไรพูดเช่นนี้ แค่เพียงได้ยินว่าจวนอ๋องไร้พ่ายก็กลัวจนหัวหดแล้วหรือ”“หุบปากเจ้าเสีย ข้ารับงานนี้” กระแทกกระบี่ลงบนโต๊ะ“ท่านจะต้องเริ่มงานในตอนนี้เลยเพราะพวกข้าเตรียมการไว้หมดแล้วที่จวนอ๋องเราวางยาองครักษ์ส่วนหลังของจวน นางอาศัยที่ห้องพักท้ายจวน หากพบหญิงที่มีใบหน้าอัปลักษณ์นั่นล่ะคือนางฉุดคร่านางออกมาจากจวนแล้วฆ่านางเสีย”“ทำไมต้องฉุดคร่านางออกมาเหตุใดไม่ให้ข
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 คิดจะฆ่าข้าพูดจนท่องได้
ด้านหน้าจวนอ่องนั้น หยางฟางหรานยืนเงยหน้าขึ้นมองป้าอ๋องไร้พ่าย สีหน้าแสดงความภาคภูมิใจย่างที่สุดชินหวางที่คว้าข้อมือของซีหรูให้เดินตามเขามา หยางฟางหรานมองมือใหญ่ที่จับข้อมือเล็กของซีหรู “ท่านอ๋อง ชายารอง” ย่อกายลงงดงามชินหวางอ๋องรีบปล่อยมือจากซีหรูตรงเข้าประคองฟางหราน “เจ้ามาแล้วข้าจึงให้ชายารองมารับเจ้าเสียพร้อมกัน จวนอ๋องมีห้องว่างมากมายเจ้าต้องการพักที่ไหนข้าจะให้เด็กรับใช้ดูแลจัดการให้เจ้าอย่างที่เจ้าต้องการ” ซีหรูหลุบตามองพื้น “ฟางหรานเพิ่งจะมาวันแรกก็จะกะเกณฑ์นั่นนี่ก็คงไม่ถูก ห้องไหนก็ได้” “ห้องทางด้านซ้ายมือของท่านอ๋อง มีบริเวณกว้างขวางอีกทั้งยังสะดวกสบาย” ซีหรูพูดขึ้นเบาๆ “ชายรอง ข้าขอโทษข้าไม่มีเจตนาแบบนั้นท่านคงคิดว่าข้าอยากจะอยู่ใกล้ท่านอ๋องสินะ ข้าความจริงแล้วที่มาครั้งนี้เพราะท่านอ๋องขอร้องให้ข้ามาที่นี่เพื่อที่จะได้ จะได้ ทำความคุ้นชินกับจวนอ๋อและชายารองซีหรู” ซีหรูยิ้มบางๆ “ความริงแล้วห้องของท่านอ๋องก็ยังว่าง รอแค่ท่านทั้งสองกล้าที่จะนอนร่วมห้องไม่ต้องเกรงใจข้าซีหรูเพราะนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปไทเฮาก็จะไม่ทรงมาที่นี่อีกแล้วเช่นนั้นห้องนั้นสำหรับข้าก็ไร้ความหมายท่
