บทที่10.เมียชั่วคืน ไม่ใช่ของตาย... 2

“คงไม่มีใครมาหรอกเสี่ย ได้ข่าวว่ามันหมดตัวแล้วนี่ครับ” มันตอบเสียงสำรวม

          “เห้ย!! ได้ไงวะ!! มันเป็นหนี้กูอยู่ไม่น้อย...ลูก เมียมันไม่สนใจเลยเหรอ?”

          กวงตะคอก เขาไม่ยอมให้ทะนงแทงบัญชีเป็นศูนย์แน่ เงินที่เขาควรได้ จำนวนโขอยู่

          “มีเมียสองคน ลูกสาวคน ลูกบุญธรรมอีกคน แต่ก็จนเหมือนกันหมดนั่นแหละเสี่ย!!”

          มันตอบพร้อมกับรีบหลบตา เมื่อเสี่ยกวงยืนขึ้น ตะโกนลั่น

          “ก็ไปจับเมีย จับลูกมันมาสิวะ ไม่ได้เงินเอาตัวมาขัดดอกก็ยังดี...” ความคิดชั่วชาติ ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม คนเขี้ยวลากดินอย่างเสี่ยกวง ไม่ยอมให้ใครมาลูบคมง่ายๆ

          ลูกน้องขาโหดทำหน้าปั้นยาก “เมียมันแก่หนังเหี่ยวเกรงว่าจะเอามาเสียเปล่าครับ ส่วนลูกสาวมัน...เออ”

          มันพูดเสียงติดๆ ขัดๆ เสี่ยกวงใจร้อนจึงตะโกนถามเสียงขุ่น

          “แต่...ส้นตีนอะไรของมึง ทำสะดิ้งอมพะนำเสียแบบนั้น”

          “ลูกสาวไอ้ทะนงมันเป็นพยาบาล เห็นเดินเข้าเดินออกบ้านไอ้พี่น้องรูธ ผมก็เลยไม่กล้าฉุดมาให้เสี่ย”

          คำตอบของมันทำให้หัวคิ้วเสี่ยกวงกระตุก ต่อมลองดีเต้นพล่าน หากอีนั่นเกี่ยวข้องกับคนบ้านนั้นสิดี เขาจะได้มีข้ออ้างในการ ‘กำจัด’ ไอ้ตัวมาร...เหมือนที่เคยทำกับไอ้คนน้อง จนพิกลพิการนอนแบ็บอยู่กับที่

          “ฮ่าๆ ดีสิว่ะ ฉุดอีนั่นมันมาให้กู ถ้าใครขวางก็เก็บได้เลย...” เสี่ยใจโหดสั่งเสียงเหี้ยม เขาจะลองงัดข้อกับเด็กรุ่นลูก สักตั้ง...เป็นการประกาศอำนาจ หลังที่ทนนิ่งดูมันกอบโกยเงินทอง ที่ควรเป็นของเขามาหลายปี... “หากไอ้หนุ่มนั่นมันยื่นหน้ามาขวาง...ก็ดี กูจะได้มีข้ออ้าง เก็บมัน!!”

          แต่...ก่อนที่ใครจะทันได้ทำอะไร วันวาดก็เดินทางมาถึง เธอยื่นความจำนงขอพบเสี่ยกวง และบรรดาลูกสมุนก็เปิดทางให้หล่อนเป็นอย่างดี

          ห้องทำงานสีขรึม แอร์คอนนิชั่นทำงานสมประสิทธิภาพ...มันเย็นฉ่ำเสียจนวันวาดขนลุกชัน ผสมกับการมองของเสี่ยกวง ดวงตาเรียวรีเหมือนตางูนั่นน่าพรั่นพรึงเสียจนเธอแทบก้าวขาไม่ออก

          “เธอเป็นลูกสาวของทะนง...ใช่ไหม?”

          หนุ่มรุ่นเดอะร้องถาม เขาลุกมาจากหลังโต๊ะทำงาน เดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวมองผู้หญิงตรงหน้าตาฉ่ำ

          “ค่ะ... วาดมาเพราะอยากใช้หนี้แทนพ่อ พร้อมกับขอรับตัวพ่อกลับไปด้วยค่ะ”

          หญิงสาวบังคับเสียงไม่ให้สั่น เธอรีบบอกความตั้งใจ ก่อนที่ความกลัวจะทำให้เธอไม่กล้าพูด

          “เธอมี...เงินงั้นสิ!!” กวงไม่ได้ดูถูก แต่เงินที่ไอ้แก่นั่นเป็นหนี้ ไม่ใช่น้อยๆ

          “ค่ะ...” หญิงสาวรับคำ เธอขยับถอยหลังเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกคุกคาม

          “ดีเลย...นั่งรออยู่นี่แล้วกัน ฉันจะให้ใครไปตามพ่อเธอมา ระหว่างนี้เราก็มาเคลียร์หนี้กันดีกว่า เพราะหากมีส่วนต่างจะได้ตกลงกันได้”

          กวงรีบพูด เขามองหญิงสาวแบบประเมิน ผิวพรรณหล่อนเกลี้ยงเกลา เค้าหน้าสวยหวาน และหากเดาไม่ผิดหล่อนน่ายังไร้เดียงสา เขาได้กลิ่นสาวบริสุทธิ์โชยมาจากร่างกายของหล่อน กวงบอกแบบหน้าด้านๆ เขาอยากได้หล่อนมาบำเรออารมณ์ หากมีช่อง กวงไม่รอช้าที่จะบีบหล่อนให้จนทาง ยอมตกเป็นเบี้ยล่างเขาแน่ๆ

          สมุดเล่มใหญ่ที่ระบุจำนวนหนี้ เขากางให้วันวาดดู

          หญิงสาวมองผ่านๆ เธอตระหนกจำนวนหนี้ที่เพิ่มขึ้นไวยิ่งกว่าดอกเห็ด 1 อาทิตย์ดอกเบี้ยพุ่งพรวดจากหมื่นจนเป็นเรือนแสน หากปล่อยเวลาไปอีกนิด ต้นทบดอก ดอกทบต้น จำนวนหนี้คงเพิ่มจนไม่อยากคิดคำนวณ

          “พ่อเธอกู้เงินฉันไปสนุกกับเกม” วันวาดค่อนในใจ กวงเรียกการพนันพวกนั้นว่า ‘เกม’ “ฉันมันคนใจดี” เขายังพูดต่อโดยที่วันวาดแย้งในใจร่ำไป กวงไม่ได้ใจดี เขาเป็นคนหน้าเลือดและใจดำที่สุด เท่าที่เธอเคยรู้จัก “ก็เลยให้ยืมไป แต่พ่อเธอก็ผิดคำพูด เขาไม่มีเงินมาคืนฉัน ฉันเลยต้องกักตัวไว้ เธอเตรียมเงินมาพร้อมแล้วใช่ไหม...ทั้งหมดก็...แปดแสนพอดี ฉันลดให้แล้วนะ เศษๆ ฉันไม่คิด หากเธอมีมาไม่พอจะผ่อนผันก่อนก็ได้ ฉันมันใจดีกับคนสวยเสมอ...”

          วันวาดอยากหัวเราะ!! เงินต้นแค่ไม่กี่หมื่น...ดอกโตไวยิ่งกว่าใส่ปุ๋ย เธออึ้งกับจำนวนหนี้ แต่หากชักช้าไปกว่านี้ จำนวนอาจจะเพิ่มขึ้นจนหมดปัญญาที่จะชดใช้...

          “ค่ะ นี่ค่ะ วาดเตรียมพร้อมแล้วค่ะ”

          หญิงสาวชักเงินสดออกมาหลายปึก นับคร่าวๆ ให้เท่ากับจำนวนหนี้ที่แจ้งไว้

          กวงอึ้ง!! เขาหรี่ตามองหญิงสาวซ้ำ ผู้หญิงตัวเล็กๆ หอบเงินเรือนล้านมาจากไหน ไหนไอ้พวกนั้นบอกว่าหล่อนแทบจะเหลือแต่ตัว แล้วหล่อนไปเอาสตางค์จากไหนมา แม้จะได้เงินคืน แต่กวงเปลี่ยนใจแล้ว เวลานี้กวงอยากได้ผู้หญิงตรงหน้า หล่อนคงทำให้เขาบันเทิงใจ จนลืมความแก่ชราได้หมดใจ...

          “วาด...”

          ทะนงโทรมและสกปรก เขาดูแทบไม่ได้เนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหม็นเปรี้ยวเมื่อถูกกักขังไว้ในห้องแคบๆ

          ชายสูงวัยเหมือนได้เกิดใหม่ เขานอนหลับไปกับฝันร้าย เฝ้าวิงวอนพระเจ้า หากรอดกลับไป เขาจะกลับกลับใจ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทุกชนิด และดูเหมือนพระเจ้ายังเห็นใจเขา ส่งคนมายื้อลมหายใจของเขาไว้ ทะนงไม่ได้ถามบุตรสาวสักคำถึงที่มาของเงิน เขาดีใจจนไม่สนใจอะไรเลย ขอเพียงให้ตัวเองรอด ช่างเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวจนน่าทุเรศ!!

          “เมื่อมีเงินก็กลับได้ บ่อนฉันยินดีต้อนรับนะทะนง หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก”

          กวงยิ้มเจ้าเล่ห์ หากทะนงหลงเข้ามาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจะเล่นหนัก วันวาดจะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม หล่อนมีบิดาเป็นผีพนัน...เพราะฉะนั้น เขายังมีหนทางเข้าถึงหล่อน