ความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ทำให้เธอ...ท้องไม่มีพ่อ .................... “คูน...คุณ” ชมพลอยทรุดตัวนั่งใกล้ร่างหนาที่หันมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ เธอทักทายเขาด้วยภาษาสากล “คูณนอนกับช้านม้าย ฉันซิงนะ” บุรุษที่ชมพลอยเข้าไปทักคือ ภาคินทร์ ภักดีธำรง หรือหมอธาม ในวัยสามสิบปีที่มาเรียนแพทย์เฉพาะทางเพิ่มเติมในประเทศเยอรมัน เขายังคงมองหน้าคนเสนอตัวให้ด้วยสายตาตกใจปนประหลาดใจ เขาพบเจอผู้หญิงที่ชวนไปหลับนอนหลายคน ทว่ากลับไม่มีใครสักคนที่บอกให้รู้ว่า ครองพรหมจรรย์ ในตอนนั้นภาคินทร์คิดว่า สาวสวยตรงหน้าเมาจึงพูดในเรื่องตรงกันข้ามกับการกระทำ ผู้หญิงบริสุทธิ์คงไม่ชวนผู้ชายหลับนอนด้วย “วันไนท์สแตนด์งาย...สนใจไหม” “ได้สิ” ภาคินทร์ยิ้มและตอบรับทันที อาจเป็นเพราะเขาถูกใจในความสวยงามบนใบหน้า ผิวขาวลออตา และรูปร่างที่น่าฟัดอย่าบอกใคร ภาคินทร์เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป กิเลสตัณหาเกิดขึ้นได้หากเจอคนถูกใจ
ดูเพิ่มเติมChapter 10ก่อนส่งถุงในมือให้ชมพลอยที่รับไว้อย่างเกรงใจ ใบหน้าสาวตกใจเมื่อเห็นว่า ของในถุงนั้นคืออะไร สุดท้ายภาวิตก็ซื้อมาให้อลิสสาจนได้“ขอบคุณค่ะสำหรับของฝาก แต่ของน้องแก้มนี่แพงไปนะคะแล้วก็ซื้อมาหลายตัวด้วย อย่างนี้แกจะได้ใจ” ชมพลอยสอนให้ลูกสาวใช้เงินอย่างประหยัด เห็นคุณค่าของเงิน อยากได้อะไรต้องเก็บเงินซื้อ ไม่ใช่ว่าร้องอยากได้แล้วก็ได้“นิดหน่อยเองเกรซ คิดอย่างนี้ก็ได้นะว่า อีกตัวผมซื้อมาฝาก อาทิตย์หน้าก็วันเกิดน้องเกรซพอดี ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าให้น้องแก้มก็ได้นะ” ภาวิตหาทางไปจนได้“แล้วหวังว่าวันนั้นคงไม่มีของขวัญวันเกิดชิ้นใหม่ให้น้องแก้มนะคะ” ชมพลอยดักคอ“ถ้าผมไม่ลืมนะว่า ผมซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องแก้มแล้ว แต่ถ้าลืมเกรซก็อย่าผมล่ะกันที่ซื้อของขวัญมาให้ซ้ำ” คุณแม่ลูกหนึ่ฃส่ายหน้า ไม่พูดอะไร เดินคู่เขาเข้าไปในบ้าน“คุณภามนั่งก่อนนะคะ เมื่อเช้านี้เกรซทำน้ำแครอทแช่เย็นไว้ เกรชจะเอามาให้คุณดื่มค่ะ” ชมพลอยต้อนรับเขาอย่างดี เดินเข้าไปในครัวเพื่อหาเครื่องดื่มเย็นๆ ขณะนั้นอลิสสาเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน เด็กหญิงยิ้มให้ภาวิต คุณอาใจดี ไม่เพียงแค่ยิ้มยังโผกอดอย่างสนิทสนม“สวัส
Chapter 9“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณแม่” ของที่อยากได้พลอยพัตราไม่พลาด“ที่มาวันนี้แม่มีเรื่องจะคุยกับแพทด้วย คุยที่บ้านไม่สะดวก กลัวคุณพ่อจะได้ยิน”“เรื่องนั้นน่ะเหรอคะ” ลูกสาวเหมือนรู้ว่ามารดาต้องการพูดอะไร“ได้เรื่องไหมล่ะ”“ยังเลยค่ะคุณแม่ ไม่รู้ว่ามันไปมุดดินอยู่ที่ไหน ตามสืบมาสองปียังไม่ได้เรื่องเลย ไม่รู้ว่ามันหนีเก่งหรือว่านักสืบไม่ได้เรื่องก็ไม่รู้”เรื่องที่สองแม่ลูกกำลังคุยกันคือ ตามหาชมพลอย พี่สาวต่างมารดาที่ไม่ได้ติดต่อและไม่ได้ข่าวคราวนับตั้งแต่ถูกอัยการขับไล่ออกจากบ้าน อัยการโกรธมากที่รู้ว่า ชมพลอยท้องไม่มีพ่อ และยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องความเหลวแหลกของลูกสาวคนโตที่มั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า จนตัวเองตั้งครรภ์จากปากลูกสาวคนเล็ก นับตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก็ห้าหกปีแล้ว“ทำไมหาตัวมันยากจังนะ เปลี่ยนนักสืบดีไหมเผื่อมีความคืบหน้า” จิรวรรณไม่คิดว่า การตามหาคนคนหนึ่งจะยากเย็นขนาดนี้ ผ่านมาสองปีเรื่องไม่คืบหน้าเอาเสียเลย“นักสืบบอกว่า เขาเช็คข้อมูลประกันสังคมก็ไม่เจอ เพราะถ้ามีก็เป็นเรื่องง่าย อย่างน้อยก็ได้รู้ว่ามันทำงานที่ไหน จะหวังพึ่งข้อมูลทะเบียนราษฎร์ก็ไม่ได้ เพราะข้อมูลของมั
Chapter 8ภาวิตเดินหน้าเปื้อนยิ้มลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก่อนผิวปากอย่างอารมณ์ดี คนสองคนที่นั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ของบ้านมองลูกชายคนเล็กด้วยอารมณ์ที่ต่างกัน“อารมณ์ดีแบบนี้จะไปหาเกรซล่ะสิ” ภูษิต ผู้เป็นบิดาถามลูกชายอย่างรู้ทัน“คุณพ่อรู้ใจผมจริงๆ ครับ”“กลับมาจากเมืองนอกแทนที่จะอยู่กับพ่อกับแม่ นี่อะไรดันไปหาผู้หญิงมีพันธะคนนั้น แกคิดอะไรของแกอยู่ภาม ผู้หญิงดีๆ มีชาติตระกูลที่แม่หามาให้ไม่สนใจ ดันไปสนใจผู้หญิงที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับแกเลยสักนิด” ภูรดาต่อว่าบุตรชายตัวดีอย่างอารมณ์เสีย ยิ่งนึกถึงต้นเหตุด้วยแล้ว อารมณ์ดูหงุดหงิดมากขึ้น ตอนที่รู้ว่า ภาวิตไปติดพันแม่ม่ายลูกติด นางโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างมาก สั่งห้ามลูกชายเด็ดขาดว่า อย่ายุ่งเกี่ยว ตัดความสัมพันธ์ไปเลยยิ่งดี“ก็ผมรักของผม” ภาวิตตอบมารดา ทรุดกายนั่งข้างนางแล้วกอดอย่างเอาใจ “ถ้าคุณแม่รู้จักเกรซ คุณแม่จะเปลี่ยนความคิด เกรซมีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นเมียและแม่ของลูก”“แกน่ะรักมันจนหน้ามืดตาลาย สมองตีบตันจนคิดอะไรไม่ได้ ถ้าคุณสมบัติครบถ้วนจริงจะเป็นม่ายได้ยังไง ผัวมันก็ต้องรักต้องหลง ต้องดูแลสิ เลิกกันทำไมล่ะ” คนคิดในทางไม่ดีต่อให้ภาวิตพู
Chapter 7บ้านหลังใหญ่กลางเมืองหลวงบนเนื้อที่กว่าสองไร่คือที่พำนักของครอบครัววงศ์วิวัฒน์ ตระกูลเศรษฐีตระกูลหนึ่งของเมืองไทย ธุรกิจในมือมีหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นโรงแรมทั้งในเมืองไทยและในฮ่องกง แล้วยังเป็นหุ้นส่วนอีกหลายธุรกิจเจ้าของบ้านมีนามว่าอัยการ อาศัยอยู่กับจิรวรรณหรือดวง พลอยพัตราหรือแพท ลูกสาวคนที่สอง และคนรับใช้อีกสามคน คนขับรถอีกหนึ่งคน แม้ว่าบ้านหลังนี้จะอยู่รวมกันแล้วเจ็ดคน ขาดสมาชิกหนึ่งคนที่ถูกไล่ออกจากบ้านไปเมื่อหกปีก่อน ที่ดูเหมือนว่าจะไม่กลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีกตลอดชีวิตพลอยพัตราลูกสาวคนที่สองของบ้าน เดินลงมาจากชั้นบนด้วยรอยยิ้มเพราะวันนี้มีแขกพิเศษมากินข้าวเที่ยงด้วย ซึ่งนานๆ ครั้งเขาจะมีเวลามาบ้านหลังนี้ ซึ่งครั้งเป็นครั้งแรกในรอบสามเดือน“วันนี้ลูกแม่แต่งตัวสวยมากเลยนะลูก ชุดใหม่ซะด้วย” จิรวรรณพูดกับลูกสาว“ชุดนี้สั่งมาจากฝรั่งเศสค่ะ แค่สี่หมื่นกว่าๆ เองค่ะคุณแม่ ไหนๆ ก็สั่งแล้วแพทเลยสั่งมาสิบตัวค่ะ” คนเป็นลูกตอบมารดา ก่อนหันมาพูดกับบิดาแล้วหมุนตัว “คุณพ่อคะ แพทสวยไหมคะ”อัยการละสายตาจากมือถือ เงยหน้ามองบุตรสาวแล้วตอบ“สวยจ้ะ ลูกพ่อสวยที่สุดเลย” คนถูกชมเดินมานั่งใก
Chapter 6“อา...คุณหมอ...อา” เสียงครางรัญจวนระบายออกมาไม่ขาดสาย ราวกับน้ำในลำธารที่ไหลระเรื่อยอย่างไร้จุดสิ้นสุด ความรักที่มีให้กฤตย์จนหมดหัวใจ นำพาความคิดของเธอให้หลุดออกจากหัว เธอทำตามใจตัวเอง พลีกายให้เขาเชยชมโดยง่าย ยอมเป็นนางบำเรออย่างไม่มีข้อแม้ ขอเพียงเธอได้ไออุ่นจากกายเขา ได้สัมผัสแตะต้องซุกซบกับอกแข็งแรงของเขาเป็นพอ ราวกับว่าน้ำฟ้ากำลังให้กฤตย์เติมเต็มในความรู้สึกที่ขาดหาย ทว่าความปรารถนาของเธอเหมือนห่างออกไป ความรู้สึกของเธอไม่เคยถูกเติมเข้ามาสักนิดเดียว ตรงกันข้ามกลับทำให้ช่องว่างห่างออกไป ห่างออกไปและห่างออกไป แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่ง ระยะห่างจะย่นมาชิดกัน จนหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวเมื่อน้ำฟ้าพร้อมสำหรับเกมสวาท กฤตย์ขยับตัวเตรียมพร้อมฝังกายใหญ่เข้าสู่รวงผึ้งฉ่ำเสน่หา น้ำฟ้าละความเขินอายตามประสาของวัวเคยขาม้าเคยขี่ เธอแยกเรียวขารอท่า ทว่าครั้งนี้แรงประสานกายไม่ได้นุ่มนวล เขาดันเข้ามาสุดแรงจนเธอจุกแน่นในช่วงท้อง และแรงกำลังขับเคลื่อนดุดัน รุนแรง อัดกระแทกแบบเข้าสุดออกสุด“คุณหมอ...อา” น้ำฟ้าครางรับแรงเคลื่อนไหวเร็วแรงของชายร่างกำยำที่เวลานี้ดูเหมือนว่าถูกอารมณ์โกรธเข้าครอบงำ เ
Chapter 501.55 น.ความมืดสลัวภายในบ้านไม่ได้เป็นอุปสรรคในการก้าวเดิน เขาเดินฝ่าความมืดโดยไม่คิดจะเปิดไฟ ก้าวฉับๆ ขึ้นไปยังชั้นบน กฤตย์มาหยุดยืนหน้าห้องๆ หนึ่งที่ไม่ใช่ห้องนอนของตน เขาไม่เคาะประตูขออนุญาตเจ้าของห้อง ราวกับว่าคุ้นชินกับการทำเช่นนี้ มือใหญ่จับลูกบิดประตู หมุนแล้วดันประตูเข้าไปด้านใน ก่อนก้าวเดินเข้าไปในห้องสายตาคมเข้มมองไปยังร่างน้ำฟ้าที่นอนหลับอยู่บนเตียง เธอคงนอนหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูแล้วไม่รู้ว่า ใครกำลังเดินเข้ามาในห้อง กฤตย์ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวหมดทุกชิ้น ก้าวเดินไปเอนกายนอนซ้อนทับร่างสาวที่นอนตะแคงกอดหมอนข้างปลายจมูกโด่งของหมอกฤตย์กดลงไปตรงข้างลำคอสาว เขาซุกไซ้หาความหอมจากกลิ่นกายสาวไปเรื่อยๆ จากข้างลำคอไล่ตามบ่าและหัวไหล่ที่ถูกกัดเบาๆ คล้ายกับว่า กำลังปลุกสาวขี้เซาให้ตื่น แต่ไม่ใช่ว่าปากเขาจะปลุกเธอเพียงอย่างเดียว ฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปในชายกระโปรงชุดนอน ลูบไล้เรียวขาวสวยขึ้นสูงเรื่อยๆ จนมาถึงโคนขาและสัมผัสกับเนื้อนวลไร้สิ่งกีดขวาง“อืม” คนกำลังนอนถูกปลุกด้วยความสิเน่หาทำเสียงในลำคอคล้ายรำคาญจากการถูกรบกวนการนอน แล้วเมื่อความเป็นอิสตรีถูกเขาเน้นหนักมากข
Chapter 4บ้านหมอกฤตย์ห้องครัวไม่ได้อบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารที่แม่ครัวสาวตั้งใจทำเพียงอย่างเดียว ยังมีกลิ่นไอความรักโชยมาจากตัวพ่อเลี้ยงหนุ่มสุดหล่อขวัญใจสาวๆ เมืองเหนือ ทว่าเขาหาได้สนใจหญิงคนใดนอกจากน้ำฟ้าหลังจากซื้อของสดไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์และผัก ผลไม้ รวมถึงอาหารแห้งบางอย่างเสร็จ ชมัศชัยพาน้ำฟ้ากลับบ้าน ก่อนมาเป็นลูกมือน้ำฟ้า คอยช่วยเธอหั่นเนื้อสัตว์และผักสด ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลย เป็นเพราะชมัศชัยเป็นผู้ชายที่ทำอาหารเก่งมาก เขาทำได้หลายเชื้อชาติเมนูอาหารวันนี้มีห้าอย่างที่กินได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เมนูที่ว่านี้คือหมูทอด ไข่เจียวกุ้งสับ ผัดบล็อกโคลี่กุ้งสด ต้มยำทะเล และมีอีกหนึ่งเมนูที่กฤตย์ส่งข้อความทางไลน์มาบอกให้น้ำฟ้าทำคือ แกงมัสมั่นไก่“พี่มิกค์ชิมให้ฟ้าหน่อยได้ไหมคะ ไม่ได้ทำแกงมัสมั่นนานแล้ว ไม่ค่อยมั่นใจค่ะ” อีกสี่เมนูไม่มีปัญหา เป็นอาหารที่น้ำฟ้าทำบ่อยๆ เธอจึงไว้วานให้ชมัศชัยชิมรสชาติที่ตนปรุง“พี่แค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วว่าอร่อย” พ่อเลี้ยงหนุ่มรู้รสมือน้ำฟ้าดีว่า ไม่ว่าอาหารที่ทำครั้งแรกหรือนานๆ ทำสักครั้งต่างก็มีรสชาติเดียวคือ อร่อย“ลองชิมก่อนดีกว่าค่ะ บางทีอาจไม่
Chapter 3“ผมดีใจที่เกรซกับลูกชอบกิน ไว้คราวหน้านะผมจะเอามาฝากอีก” ชมพลอยยิ้มและพยักหน้า ขณะนั้นพนักงานของร้านได้เดินมาหากฤตย์เพื่อถามถึงคิว“ไม่ทราบว่าจองคิวไว้หรือยังคะ”“ยังครับ เรามากันหกคนครับ” กฤตย์ตอบ“ตอนนี้มีที่นั่งที่เข้าได้เลยสี่ที่ค่ะ แต่ถ้าหกที่ต้องรอประมาณสามคิวนะคะ” พนักงานตอบ สามคิวก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร เด็กๆ รอไม่ไหวแน่“พอจะเสริมเก้าอี้อีกตัวไหมคะเป็นห้าที่” เสียงน้ำฟ้าดังขึ้น “คือฟ้ากะว่าจะไปซื้อของสดที่ซุปเปอร์ไปทำอาหารเย็นน่ะค่ะ ซื้อเสร็จจะได้กลับบ้านไปทำกับข้าวรอคุณหมอ พี่มิกค์แล้วก็น้องแทนกลับไปกินข้าว”น้ำฟ้าหาทางออก เธอรู้ดีว่ากฤตย์คงไม่อยากให้ตนร่วมโต๊ะสักเท่าไหร่ เธอไม่อยากเป็นส่วนเกินของใคร และไม่อยากรู้สึกอึดอัดอีกด้วย“งั้นเอางี้ นายเข้าไปกินไอติมกับเกรซ พาน้องแก้มกับน้องแทนไปด้วย ส่วนฉันจะไปเป็นเพื่อนฟ้าซื้อของเอง แล้วก็จะกลับพร้อมฟ้า ไปรอนายที่บ้าน” ชมัศชัยหาทางออกที่ดีกว่า กฤตย์มองหน้าเพื่อนรัก ก่อนตวัดสายตาไปมองน้ำฟ้า“ก็ได้ ตามใจ” กฤตย์ตอบตกลง “เกรซไปกินข้าวเย็นบ้านพี่นะ ถือว่าแทนคำขอบคุณที่พาแทนมากินไอติม”ชมพลอยยังไม่ทันตอบ เสียงรบเร้าระคนออดอ้อ
Chapter 26 ปี 1 เดือนต่อมา ณ ประเทศไทยเสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากการแสดงบนเวทีของเด็กนักเรียนชั้นอนุบาลหนึ่งสิ้นสุดลง หนูน้อยทั้งเก้าคนพนมมือไหว้ เหล่าผู้ปกครองและคุณครูที่นั่งชมการแสดง ก่อนนักแสดงตัวน้อยๆ จะวิ่งไปยังหลังเวทีเพื่อให้รุ่นพี่ขึ้นแสดงในลำดับต่อไปด้านหลังเวทีมีผู้ปกครองของเด็กนักเรียนยืนรอรับลูกสาวและลูกชายที่ขึ้นทำการแสดง ใบหน้าของทุกคนแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มที่มาจากความภาคภูมิใจในตัวลูกๆ หนึ่งในผู้ปกครองย่อตัวอ้าแขนรับร่างบุตรสาวสุดที่รักที่วิ่งเข้าหามารดา“แม่ขา แม่ขา น้องแก้มเต้นเก่งไหมคะ” เด็กหญิงอลิสสาในวัยห้าขวบสองเดือนเอ่ยถามชมพลอย มารดาแสนสวยเจ้าของรอยยิ้มโลกตะลึง ที่ว่ากันว่า มีรอยยิ้มสวยบาดใจ“เต้นเก่งมากค่ะ เก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ” ชมพลอยชมลูกสาว หอมแก้มเป็นรางวัล“น้องแก้มเก่งเหมือนคุณแม่ไงคะ อ้อ...แล้วสวยเหมือนคุณแม่ด้วยค่ะ” อลิสสาช่างจ้อ ชมมารดากลับและสวมกอด “คุณครูชมคุณแม่ด้วยค่ะว่า ตัดชุดน้องแก้มสวยมากๆ คุณครูจะไปตัดชุดกับคุณแม่ด้วยค่ะ”“ได้เลยค่ะคุณลูกที่น่ารัก” ชมพลอยประคองแก้มลูกสาวแล้วโยกเบาๆ“คุณแม่ก็น่ารักและใจดีที่สุดในสามโลกค่ะ” คนเป็นลูกชมกลับ หอมแก้ม
Chapter1ณ เมืองแฟรงก์เฟิร์ต ประเทศเยอรมนีโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนตู้ข้างเตียงส่งเสียงปลุกตามเวลาที่เจ้าของเครื่องตั้งไว้เช่นทุกวัน มันดังอยู่หลายครั้งกว่าคนนอนบนเตียงจะขยับตัว ราวกับว่าคร้านตื่นนอน แต่ด้วยความเคยชินเปลือกตาของชมพลอยหรือเกรซ หญิงสาววัยยี่สามปีค่อยๆ เปิดขึ้นเชื่องช้าความรู้สึกแรกที่ลืมตาตื่น ชมพลอยปวดเมื่อยไปทั้งตัว ราวกับว่าค่ำคืนที่ผ่านมาเธอตรากตรำทำงานหนัก และรู้สึกเจ็บแปลบตรงความเป็นอิสตรี ก่อนความทรงจำเมื่อวานจะหวนเข้ามาในสมอง ราวกับตนจุดไฟแช็คเมื่อค่ำวานนี้มีเรื่องหนึ่งเกิดขึ้น เป็นเรื่องที่ชมพลอยไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดขึ้นกับตน ภาพของลอลี่ คนรักที่คบหากันมาเกือบสองปีกำลังมีความสัมพันธ์ทางกายกับพลอยพัตรา น้องสาวต่างมารดาของตน เธอถึงกับช็อคทำอะไรไม่ถูก ยืนนิ่งราวกับว่ามีใครเอากาวทาเท้ายึดไว้กับพื้นห้อง ความเสียใจหลั่งไหลเข้ามาในจิตใจราวกับห่าฝนตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ลอลี่ตกใจมากรีบหาผ้าขนหนูมาปิดบังร่างกาย และพยายามแก้ตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทว่าช่วงเวลานั้นชมพลอยไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของเขา เธอไล่ให้เขาออกไปจากห้องพักของตน ซึ่งลอลี่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี ส่ว...
ความคิดเห็น