บททั้งหมดของ คุณหมอ...อย่าใจร้าย: บทที่ 1 - บทที่ 10

Chapter 26 ปี 1 เดือนต่อมา ณ ประเทศไทยเสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากการแสดงบนเวทีของเด็กนักเรียนชั้นอนุบาลหนึ่งสิ้นสุดลง หนูน้อยทั้งเก้าคนพนมมือไหว้ เหล่าผู้ปกครองและคุณครูที่นั่งชมการแสดง ก่อนนักแสดงตัวน้อยๆ จะวิ่งไปยังหลังเวทีเพื่อให้รุ่นพี่ขึ้นแสดงในลำดับต่อไปด้านหลังเวทีมีผู้ปกครองของเด็กนักเรียนยืนรอรับลูกสาวและลูกชายที่ขึ้นทำการแสดง ใบหน้าของทุกคนแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มที่มาจากความภาคภูมิใจในตัวลูกๆ หนึ่งในผู้ปกครองย่อตัวอ้าแขนรับร่างบุตรสาวสุดที่รักที่วิ่งเข้าหามารดา“แม่ขา แม่ขา น้องแก้มเต้นเก่งไหมคะ” เด็กหญิงอลิสสาในวัยห้าขวบสองเดือนเอ่ยถามชมพลอย มารดาแสนสวยเจ้าของรอยยิ้มโลกตะลึง ที่ว่ากันว่า มีรอยยิ้มสวยบาดใจ“เต้นเก่งมากค่ะ เก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ” ชมพลอยชมลูกสาว หอมแก้มเป็นรางวัล“น้องแก้มเก่งเหมือนคุณแม่ไงคะ อ้อ...แล้วสวยเหมือนคุณแม่ด้วยค่ะ” อลิสสาช่างจ้อ ชมมารดากลับและสวมกอด “คุณครูชมคุณแม่ด้วยค่ะว่า ตัดชุดน้องแก้มสวยมากๆ คุณครูจะไปตัดชุดกับคุณแม่ด้วยค่ะ”“ได้เลยค่ะคุณลูกที่น่ารัก” ชมพลอยประคองแก้มลูกสาวแล้วโยกเบาๆ“คุณแม่ก็น่ารักและใจดีที่สุดในสามโลกค่ะ” คนเป็นลูกชมกลับ หอมแก้ม

Chapter 4บ้านหมอกฤตย์ห้องครัวไม่ได้อบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารที่แม่ครัวสาวตั้งใจทำเพียงอย่างเดียว ยังมีกลิ่นไอความรักโชยมาจากตัวพ่อเลี้ยงหนุ่มสุดหล่อขวัญใจสาวๆ เมืองเหนือ ทว่าเขาหาได้สนใจหญิงคนใดนอกจากน้ำฟ้าหลังจากซื้อของสดไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์และผัก ผลไม้ รวมถึงอาหารแห้งบางอย่างเสร็จ ชมัศชัยพาน้ำฟ้ากลับบ้าน ก่อนมาเป็นลูกมือน้ำฟ้า คอยช่วยเธอหั่นเนื้อสัตว์และผักสด ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลย เป็นเพราะชมัศชัยเป็นผู้ชายที่ทำอาหารเก่งมาก เขาทำได้หลายเชื้อชาติเมนูอาหารวันนี้มีห้าอย่างที่กินได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เมนูที่ว่านี้คือหมูทอด ไข่เจียวกุ้งสับ ผัดบล็อกโคลี่กุ้งสด ต้มยำทะเล และมีอีกหนึ่งเมนูที่กฤตย์ส่งข้อความทางไลน์มาบอกให้น้ำฟ้าทำคือ แกงมัสมั่นไก่“พี่มิกค์ชิมให้ฟ้าหน่อยได้ไหมคะ ไม่ได้ทำแกงมัสมั่นนานแล้ว ไม่ค่อยมั่นใจค่ะ” อีกสี่เมนูไม่มีปัญหา เป็นอาหารที่น้ำฟ้าทำบ่อยๆ เธอจึงไว้วานให้ชมัศชัยชิมรสชาติที่ตนปรุง“พี่แค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วว่าอร่อย” พ่อเลี้ยงหนุ่มรู้รสมือน้ำฟ้าดีว่า ไม่ว่าอาหารที่ทำครั้งแรกหรือนานๆ ทำสักครั้งต่างก็มีรสชาติเดียวคือ อร่อย“ลองชิมก่อนดีกว่าค่ะ บางทีอาจไม่

Chapter 6“อา...คุณหมอ...อา” เสียงครางรัญจวนระบายออกมาไม่ขาดสาย ราวกับน้ำในลำธารที่ไหลระเรื่อยอย่างไร้จุดสิ้นสุด ความรักที่มีให้กฤตย์จนหมดหัวใจ นำพาความคิดของเธอให้หลุดออกจากหัว เธอทำตามใจตัวเอง พลีกายให้เขาเชยชมโดยง่าย ยอมเป็นนางบำเรออย่างไม่มีข้อแม้ ขอเพียงเธอได้ไออุ่นจากกายเขา ได้สัมผัสแตะต้องซุกซบกับอกแข็งแรงของเขาเป็นพอ ราวกับว่าน้ำฟ้ากำลังให้กฤตย์เติมเต็มในความรู้สึกที่ขาดหาย ทว่าความปรารถนาของเธอเหมือนห่างออกไป ความรู้สึกของเธอไม่เคยถูกเติมเข้ามาสักนิดเดียว ตรงกันข้ามกลับทำให้ช่องว่างห่างออกไป ห่างออกไปและห่างออกไป แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่ง ระยะห่างจะย่นมาชิดกัน จนหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวเมื่อน้ำฟ้าพร้อมสำหรับเกมสวาท กฤตย์ขยับตัวเตรียมพร้อมฝังกายใหญ่เข้าสู่รวงผึ้งฉ่ำเสน่หา น้ำฟ้าละความเขินอายตามประสาของวัวเคยขาม้าเคยขี่ เธอแยกเรียวขารอท่า ทว่าครั้งนี้แรงประสานกายไม่ได้นุ่มนวล เขาดันเข้ามาสุดแรงจนเธอจุกแน่นในช่วงท้อง และแรงกำลังขับเคลื่อนดุดัน รุนแรง อัดกระแทกแบบเข้าสุดออกสุด“คุณหมอ...อา” น้ำฟ้าครางรับแรงเคลื่อนไหวเร็วแรงของชายร่างกำยำที่เวลานี้ดูเหมือนว่าถูกอารมณ์โกรธเข้าครอบงำ เ

Chapter 8ภาวิตเดินหน้าเปื้อนยิ้มลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก่อนผิวปากอย่างอารมณ์ดี คนสองคนที่นั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ของบ้านมองลูกชายคนเล็กด้วยอารมณ์ที่ต่างกัน“อารมณ์ดีแบบนี้จะไปหาเกรซล่ะสิ” ภูษิต ผู้เป็นบิดาถามลูกชายอย่างรู้ทัน“คุณพ่อรู้ใจผมจริงๆ ครับ”“กลับมาจากเมืองนอกแทนที่จะอยู่กับพ่อกับแม่ นี่อะไรดันไปหาผู้หญิงมีพันธะคนนั้น แกคิดอะไรของแกอยู่ภาม ผู้หญิงดีๆ มีชาติตระกูลที่แม่หามาให้ไม่สนใจ ดันไปสนใจผู้หญิงที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับแกเลยสักนิด” ภูรดาต่อว่าบุตรชายตัวดีอย่างอารมณ์เสีย ยิ่งนึกถึงต้นเหตุด้วยแล้ว อารมณ์ดูหงุดหงิดมากขึ้น ตอนที่รู้ว่า ภาวิตไปติดพันแม่ม่ายลูกติด นางโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างมาก สั่งห้ามลูกชายเด็ดขาดว่า อย่ายุ่งเกี่ยว ตัดความสัมพันธ์ไปเลยยิ่งดี“ก็ผมรักของผม” ภาวิตตอบมารดา ทรุดกายนั่งข้างนางแล้วกอดอย่างเอาใจ “ถ้าคุณแม่รู้จักเกรซ คุณแม่จะเปลี่ยนความคิด เกรซมีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นเมียและแม่ของลูก”“แกน่ะรักมันจนหน้ามืดตาลาย สมองตีบตันจนคิดอะไรไม่ได้ ถ้าคุณสมบัติครบถ้วนจริงจะเป็นม่ายได้ยังไง ผัวมันก็ต้องรักต้องหลง ต้องดูแลสิ เลิกกันทำไมล่ะ” คนคิดในทางไม่ดีต่อให้ภาวิตพู

Chapter 10ก่อนส่งถุงในมือให้ชมพลอยที่รับไว้อย่างเกรงใจ ใบหน้าสาวตกใจเมื่อเห็นว่า ของในถุงนั้นคืออะไร สุดท้ายภาวิตก็ซื้อมาให้อลิสสาจนได้“ขอบคุณค่ะสำหรับของฝาก แต่ของน้องแก้มนี่แพงไปนะคะแล้วก็ซื้อมาหลายตัวด้วย อย่างนี้แกจะได้ใจ” ชมพลอยสอนให้ลูกสาวใช้เงินอย่างประหยัด เห็นคุณค่าของเงิน อยากได้อะไรต้องเก็บเงินซื้อ ไม่ใช่ว่าร้องอยากได้แล้วก็ได้“นิดหน่อยเองเกรซ คิดอย่างนี้ก็ได้นะว่า อีกตัวผมซื้อมาฝาก อาทิตย์หน้าก็วันเกิดน้องเกรซพอดี ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าให้น้องแก้มก็ได้นะ” ภาวิตหาทางไปจนได้“แล้วหวังว่าวันนั้นคงไม่มีของขวัญวันเกิดชิ้นใหม่ให้น้องแก้มนะคะ” ชมพลอยดักคอ“ถ้าผมไม่ลืมนะว่า ผมซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องแก้มแล้ว แต่ถ้าลืมเกรซก็อย่าผมล่ะกันที่ซื้อของขวัญมาให้ซ้ำ” คุณแม่ลูกหนึ่ฃส่ายหน้า ไม่พูดอะไร เดินคู่เขาเข้าไปในบ้าน“คุณภามนั่งก่อนนะคะ เมื่อเช้านี้เกรซทำน้ำแครอทแช่เย็นไว้ เกรชจะเอามาให้คุณดื่มค่ะ” ชมพลอยต้อนรับเขาอย่างดี เดินเข้าไปในครัวเพื่อหาเครื่องดื่มเย็นๆ ขณะนั้นอลิสสาเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน เด็กหญิงยิ้มให้ภาวิต คุณอาใจดี ไม่เพียงแค่ยิ้มยังโผกอดอย่างสนิทสนม“สวัส