Chapter1

Chapter1

ณ เมืองแฟรงก์เฟิร์ต ประเทศเยอรมนี

โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนตู้ข้างเตียงส่งเสียงปลุกตามเวลาที่เจ้าของเครื่องตั้งไว้เช่นทุกวัน มันดังอยู่หลายครั้งกว่าคนนอนบนเตียงจะขยับตัว ราวกับว่าคร้านตื่นนอน แต่ด้วยความเคยชินเปลือกตาของชมพลอยหรือเกรซ หญิงสาววัยยี่สามปีค่อยๆ เปิดขึ้นเชื่องช้า

ความรู้สึกแรกที่ลืมตาตื่น ชมพลอยปวดเมื่อยไปทั้งตัว ราวกับว่าค่ำคืนที่ผ่านมาเธอตรากตรำทำงานหนัก และรู้สึกเจ็บแปลบตรงความเป็นอิสตรี ก่อนความทรงจำเมื่อวานจะหวนเข้ามาในสมอง ราวกับตนจุดไฟแช็ค

เมื่อค่ำวานนี้มีเรื่องหนึ่งเกิดขึ้น เป็นเรื่องที่ชมพลอยไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดขึ้นกับตน ภาพของลอลี่ คนรักที่คบหากันมาเกือบสองปีกำลังมีความสัมพันธ์ทางกายกับพลอยพัตรา น้องสาวต่างมารดาของตน เธอถึงกับช็อคทำอะไรไม่ถูก ยืนนิ่งราวกับว่ามีใครเอากาวทาเท้ายึดไว้กับพื้นห้อง ความเสียใจหลั่งไหลเข้ามาในจิตใจราวกับห่าฝนตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา

ลอลี่ตกใจมากรีบหาผ้าขนหนูมาปิดบังร่างกาย และพยายามแก้ตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทว่าช่วงเวลานั้นชมพลอยไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของเขา เธอไล่ให้เขาออกไปจากห้องพักของตน ซึ่งลอลี่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี

ส่วนอีกคนหาได้ละอายใจหรือรู้สึกผิดกับการกระทำของตน ตอกย้ำความเสียใจปักลงไปกลางดวงใจอันเจ็บช้ำของชมพลอยให้แน่นขึ้น

“เธอทำอย่างนี้กับพี่ได้ยังไง ทำได้ยังไง”

ชมพลอยถามทั้งน้ำตา มองน้องสาวด้วยความผิดหวัง ทว่าพลอยพัตราหาได้สะทกสะท้านกับการกระทำของตัวเอง เธอหยักไหล่ มองพี่สาวแล้วยิ้ม

“แล้วทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ อีกอย่างที่ทำลงไปก็เพื่อช่วยพี่เกรซนะ”

“ช่วยเหรอ” เจอคำตอบแบบนี้ ชมพลอยถึงกับอึ้งและไม่เข้าใจ

“ก็ใช่ไง ฉันกำลังช่วยพี่อยู่นะ” พลอยพัตรากระตุกยิ้ม “พี่น่ะเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่อง นอนก็ไม่นอนด้วย แม้แต่จูบยังไม่ให้พี่ลอลี่เลย ไม่รู้จะหวงตัวทำไม แล้วที่ฉันนอนกับเขา เพื่อที่เขาจะไม่ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นไงเล่า พี่ลอลี่จะได้มาหาพี่บ่อยๆ ไม่ชายตาแลหญิงอื่น”

ช่างเป็นเหตุผลที่ไร้ความสำนึกสักนิดเดียว แถมใบหน้าคนพูดก็ยิ้มเยาะเย้ยคนเป็นพี่สาว ชมพลอยทนไม่ไหว เธอรับไม่ได้กับเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น จึงเลือกเป็นฝ่ายวิ่งร้องไห้หนีความเจ็บปวด และใช้น้ำเมาดับความทุกข์ ความเสียใจที่ตัวเองได้รับ ก่อนมาจบลงบนเตียงกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก

ชมพลอยขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เธอมองไปยังที่นอนข้างกายที่ตอนนี้ว่างเปล่าทั้งน้ำตา  ความเสียใจตอนนี้เธอไม่รู้ว่ามาจากเรื่องใดมากกว่า ระหว่างเสียใจกับการถูกคนรักหักหลัง เสียใจจากการกระทำไร้ซึ่งความสำนึกถูกผิดของน้องสาวและเสียใจเรื่องการสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายแปลกหน้า ชายหนุ่มที่เคยเจอเป็นครั้งแรก

แต่อย่างหลังชมพลอยเป็นคนเลือกเอง แม้ว่าเวลานั้นสติของเธอจะไม่เต็มร้อย ถูกแอลกอฮอล์เข้าไปแทรกซึม ทว่าเธอรู้ตัวว่าทำอะไร แต่ห้ามตัวเองไม่ได้ ที่สำคัญชมพลอยเดินไปหาเขาเอง

มือเรียวสวยปาดน้ำตาบริเวณแก้ม หันไปหยิบมือถือขึ้นมากดปิดนาฬิกาปลุกที่ยังคงทำงานอยู่ จังหวะที่กำลังวางมือถือลงตามเดิม นัยน์ตาหวานปนเศร้ามองเห็นกระดาษโน้ตที่วางใกล้กับโคมไฟ เธอจึงหยิบมันขึ้นมาอ่านข้อความ

‘ผมจ่ายค่าห้องแล้ว มีอะไรโทรหาผมได้ เบอร์ผม...’

ธาม

ชมพลอยอ่านข้อความและมองเบอร์มือถือที่เขียนไว้อย่างไม่สนใจ เธอคิดว่า คงไม่ได้เจอกับเขาอีก ฉะนั้นจึงไม่จำเป็นต้องติดต่อกัน ชมพลอยฉีกกระดาษโน้ตเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ก่อนทิ้งมันไปในถังขยะข้างเตียง และนั่นทำให้เธอมองเห็นถุงยางอนามัยที่ถูกใช้แล้ว ตอกย้ำความเป็นจริงที่ว่า เธอเป็นสาวเปื้อนโลกีย์ ไร้พรหมจรรย์ให้เจ้าบ่าวในคืนวันแต่งงาน

อีกยี่สิบนาทีต่อมา ชมพลอยก้าวเดินออกจากห้องพักหรูภายในโรงแรมชื่อดัง เธอสัญญากับตัวเองว่า นับต่อจากนี้เธอจะใช้สติในการดำเนินชีวิต ทิ้งอดีตที่เจ็บปวดและเก็บต้นเหตุของความเสียใจทั้งหมดไว้ที่เธอคนเดียว