เมื่อ อาณาจักรทั้งเจ็ด แห่งอาร์ก็องเซียว ถูก กองทัพปีศาจที่เรียกตัวเองว่ากลุ่มไคจูโจมตี เหล่าจอมเวทย์ ทั้งเจ็ดจึงตัดสินใจใช้ คาถาอัญเชิญ เพื่อเรียกนักรบที่แข็งแกร่งมาช่วย แต่กลับ อัญเชิญ ได้ ลิโป้ ขุนศึกลูกสามพ่อมาแทน !
ดูเพิ่มเติม"รอดกลับมานะพี่ลิโป้”“ข้าคือ ลิโป้ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า แค่มือข้างเดียว ฆ่าข้าไม่ได้หรอก” ลิโป้พูด เซน่ารีบพาลูน่าหนี เขามองตามไป มีอะไรหลายอย่างที่อยากจะบอกเซน่า แต่ตอนนี้ไม่เวลาพอที่จะให้พูด ลิโป้กำทวนแน่น และเข้าไปต่อสู้กับพวกคูลาวี“ฟ้าหลังฝน” ลิโป้ฟาดทวนกวาดกองทัพคูลาวี ตายไปหลายตัว อนันบังคับแมลงนางพญา มันพ่นกรดออกมา ลิโป้หลบได้ มันร่ายมนตร์พวกคูลาวี คืนชีพขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง และเข้าโจมตี ลิโป้ยิ่งสู้ยิ่งเหนื่อยแรง“น่าสงสารจริง ๆ เจ้าคิดว่าพวกมันจะทำตามที่ตกลงกับเจ้าหรือยังไง ด้วยพลังของ เจ้าเราสามารถร่วมมือกันได้ ทุกอย่างจะเป็นของเรา” แต่ลิโป้กลับรวมพลังอีกครั้ง“ฟ้าหลังฝน” ร่างพวกคูลาวีกระเด็น เขาควงทวนชี้ใส่หน้าของอนันแล้วบอกว่า“ข้าไม่ขอเป็นทาสใครหรอก ถ้ามันไม่ให้ตาม ข้อตกลง ข้าก็จะถล่มให้ราบไปเลย” อนันได้ยินก็บังคับให้แมลงนางพญาพ่นพิษไม่หยุด พิษโดนที่เกราะของลิโป้ กัดเกราะของเขาจนเป็นรูขนาดใหญ่ คูลาวีออกจากไข่อีกกลุ่มใหญ่ มาโจมตีเขาจากด้านหลังลิโป้ล้มลงไป พวกมันกำลังจะมารุมเขา ลูกธนูพุ่งมาแทงร่างของคูลาวีไปหลายตน ลิโป้ได้โอกาสรีบรวมพลังและรีบลุกขึ้นมา“เซน่า”ลิโป้ตกใจมากค
“ถ้าไม่เอาหนวดแมลงสาบออก ก็อย่าตามมาเด็ดขาด”“งั้นข้าตามไปด้วย ข้าพอจะรู้จักพวกคูลาวี”กาแลงก้าพูด เซน่าพยักหน้า ลิโป้ทำหน้าไม่ถูกนี่เธอไว้ใจคนที่เขาไม่ชอบหน้า แต่ก็ไม่อาจทักทานได้อย่างนั้นหรือเซน่าพยายามเดินให้เงียบที่สุด โดยมีพวกโดวาฟกับกาแลงก้าตามมาติด ๆ ในที่สุดก็เห็นรังของ คูลาวีชัด ๆ ที่นี่เต็มไปด้วยรูมากมาย โดยพวกคูลาวีบินเข้าออกตลอดเวลา เซน่าเห็นว่ามีบางตัวที่กำลังดูข้าวของเครื่องใช้ของมนุษย์ที่ติดมาอย่างสนใจ พวกมันเหมือนกำลังจะเรียนรู้ว่า มนุษย์ใช้งานของพวกนี้ยังไง เธอเดาไม่ออกเลยพวกมันเอาเชลยไปไว้ไหน“ก็น่าจะอยู่ในรังนั่นล่ะ แต่การบุกเข้าไปคงไม่ง่ายและไม่ใช่ความคิดที่ดีนักหรอก”กาแลงก้าพูดขึ้นมาเซน่าพยักหน้าเห็นด้วย ให้ทุกคนเดินทางกลับ ทันใดนั้นมีโดวาฟคนหนึ่งไปเหยียบกิ่งไม้เข้า พวก คูลาวีก็ได้ยินเสียงมันส่งเสียงหึ่ง ๆ และบินออกมาราวกับผึ้งแตกรัง“วิ่ง !” เสียงเซน่าดังขึ้นมา ทุกคนเร่งฝีเท้าอย่างเต็มที่ แต่ขาสั้น ๆ ของเหล่าโดวาฟ ทำให้หนีได้ไม่เร็วนัก ทำให้พวกมันตามมาทันและเริ่มโจมตี เหล่าโดวาฟถูกสังหารไปหลายคน “บ้าเอ๊ย” กาแลงก้าเอากรงจักรออกมา เขาร่ายมนตร์ มีไฟ
กองทัพสกัดเหล่าไซคอปได้ไม่นานนัก ก็ต้องรีบถอยทัพกลับ เข้าไปในกำแพงเมือง พวกไซคอปหยุดการเคลื่อนพลและถอยไปตั้งค่ายให้พ้นรัศมีธนู การศึกครั้งนี้ ฝ่ายไคจูเสียพัมคิ้มไป แต่เรื่องกำลังพลมนุษย์ก็บาดเจ็บ ล้มตายไปจำนวนมาก ลิโป้ได้รับการรักษาจาก ธีโอดอร์ เกลถามว่า“มีวิชาที่รุนแรงขนาดนี่ ทำไมเอาออกใช้ตั้งแต่แรกล่ะดาร์ลิ่ง”“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก นี่ข้าก็เพิ่งเคยใช้เป็นครั้งแรก” ลิโป้พตอบแม้บาดแผลจะหายหมดแล้ว แต่พลังของเขายังไม่ฟื้น“กะไว้แล้วต้องมีปัญหา” กาแลงก้าพูดขึ้นเขามาพร้อมสองพี่น้องเซน่าและลูน่า น้องสาววิ่งไปหา ลิโป้แล้วถามว่า“พี่เป็นยังไงบ้าง”“ข้าไม่เป็นอะไรหรอก” ลิโป้ตอบ การได้ยินเสียงของลูน่าและเห็นของเซน่าก็เหมือนยารักษาใจขนานเอก แต่การเห็นหน้าของกาแลงก้านี่สิไม่ใช่สิ่งเขาต้องการเลย และเจ้าคนที่เขาไม่อยากเห็นก็เอาขวดแก้วออกมาส่งให้ ลิโป้มองอย่างไม่วางใจ“นี่ยาฟื้นพลัง ข้าดูออกนะว่าเจ้าคงจะเสียพลังไปมาก” แม้ว่าหน้าตาของกาแลงก้าจะดูใจดีก็ตามทีแต่มันทำให้นึกถึงโจโฉทุกที ธีโอดอร์รับยามาตรวจดู“ยาฟื้นพลังจริง ๆ” นางยื่นให้ลิโป้เขารับมาดื่ม แม้รสชาติมันจะขมเฝื่อน แต่ก็ทำให้รู้สึกสดช
“เกิดอะไรขึ้นพัมคิ้ม ข้าให้พวก คูลาวี ไปสกัดหน่วยบินแล้วไม่ใช้เหรอ ทำไมยังเคลื่อนพลช้าอยู่อีก”“พวกมันเอาพลธนูมาสกัดเอาไว้ขอรับ” พัมคิ้มบอก“งั้นก็ให้ไซคอปยิงหินใส่สิอย่าโง่”“พวกมันมีมือธนูที่แม่นยำมากครับ ยิงโดนตาของพวกไชคอป ทำให้หน่วยยิงหินถูกจัดการไปหลายตนแล้วครับ”“งั้นแกนำกองทัพของแกไปบุกเข้าไปจัดการพวกพลธนูซะ” พัมคิ้มรับคำสั่งตอนนี้กำลังใจทางฝ่ายมนุษย์เริ่มดีขึ้น แต่แล้วกองทหารของไคจูอีกกองหนึ่งกำลังฝ่ายดงธนูมา มันเป็นกองโล่เหมือนกับของโฮเซ่ไม่ผิดเพี้ยน อูริกเห็นดังนั้นเลยรีบอาสา“องค์ชายข้าขอนำทหาร ไปจัดการกองโล่นั้นก่อนที่พวกมันจะมาถึงกำแพงเมือง” โฮเซ่ตกลงตามนั้น อูริกนำกองทัพออกไปปะทะกับกองกำลังของพัมคิ้ม ทำให้กองโล่เริ่มเสียกระบวนพัมคิ้มเห็นอูริกนำทัพก็ควบม้าเข้าไปต่อสู้ทันที อูริกชักม้าหลบ ให้พ้นระยะดาบของพัมคิ้ม ทวนคู่มือของเขาได้เปรียบได้ด้านความยาว ทำให้พัมคิ้มต้องคอยหลบ อูริกได้ใจเห็นช่องว่างเป็นโอกาสให้เขาควบม้าไปหมายจะแทงให้ทะลุ พัมคิ้มพ่นไฟใส่หน้า ทำให้อูริกต้องรีบชักม้าหลบและเสียหลัก คมดาบของพัมคิ้มถูกเหวี่ยงมา ฟันหัวขออูริกขาดกระเด็น หนึ่งในสามทหารเสือแห่งไวโอเล
“มีคฑาที่ทำจากดวงตาไซคอปเลยสั่งการได้ จะหยุดกองทัพนี้ทำลาย คฑานั่นก่อน แต่มันไม่ง่ายนักเพราะรอบตัวมีไซคอปคอยขวางอยู่ตลอด และยังมีแม่ทัพพัมคิ้มคอยคุ้มกันอยู่” เมื่อได้ยินชื่อ ลิโป้ก็จำได้ทันที“ไอ้หัวฟักทองนั่นน่ะเหรอ”“ใช่มีมันอยู่เราเข้าใกล้เจ้านั่นไม่ได้” กาแลงก้าตอบ ลิโป้เลยประกาศว่า“ข้าคือลิโป้ ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า จะจัดการไอ้หัวฟักทองเน่านั่นเอง” หลังการประชุมลิโป้ออกสำรวจเมืองและกองทัพของเรดอายพร้อมกับเกล ที่นี่มีกำลังทหารเป็นสามเท่าของทุกอาณาจักรรวมกันซะอีก ลิโป้คิดว่าที่นี่จะเป็นอาณาจักรที่อันตรายหากไม่ยอมจำนน เขาต้องคิดแผนให้ดีว่าจะทำเช่นไร จินเจอร์เห็นลิโป้ก็เดินเข้ามา พร้อมกับทหารกลุ่มหนึ่งเมื่อเธอแอบกระซิบบางอย่างกับนายทหาร เขาส่งสัญญาณให้ลูกน้องตามลิโป้ไป “อยากมีเรื่องเหรอก็มาสิ” ลิโป้ตั้งท่าเตรียมพร้อม เกลก็เช่นกันเหล่าทหารเข้าไปโจมตีทันที ลิโป้กับเกลรับมือด้วยอาวุธคู่กาย เหล่าทหารเข้าต่อสู้กับลิโป้และเกลแต่ไม่อาจรับมือได้ นายทหารตัดสินใจลงมือเขาฟาดดาบ ลิโป้ยกทวนขึ้นรับเสียงอาวุธกระทบกันดังสนั่น นายทหารปะทะกับลิโป้อย่างหนักหน่วง แต่ก็ไม่อาจทำอันตรายลิโป้ได้เลย ทำให
โฮเซ่ได้ยินเช่นนั้นก็กัดกร่อย แม้ลิโป้ จะพูดถูกแต่ด้วยท่าทางยโสโอหัง บวกกับความไม่ชอบหน้าอยู่แล้ว ทำให้เขาเถียงไปว่า “น้องข้า ข้าดูแลเองได้” “อ๋อเหรอ ถ้าดูแลได้ จริง ทำไมต้องอัญเชิญข้ามาด้วยวะ” เหมือนราดน้ำมันใส่กองไฟ โฮเซ่ชักดาบออกมาจากฝัก ลิโป้ผิวปากเรียกไอ้แสบให้เอาทวนมาให้เขา “คราวที่แล้วข้าโกนหน้าเจ้ายังไม่เข็ดอีกเรอะ ดีล่ะข้าจะสลักชื่อข้าไว้บนหน้าเจ้าซะเลย” “ข้าจะแทงปากโอหังของแกซะ” ทั้งสองเริ่มคุ้มเชิงกัน ลูน่าวิ่งมาขวางกลางเอาไว้ “หลบไปลูน่า ข้าจะทำให้ไอ้หนวดแมลงสาบ นี่หายโอหัง” “ไม่ อยากสู้กันก็ฆ่าข้าก่อน” ลูน่าพูดทั้งน้ำตาเซน่าวิ่งมากอดน้องสาวเอาไว้ โฮเซ่เก็บดาบทันที “ก็ได้แต่พวกเจ้าตามข้ามา” ทั้งสองทำตามที่พี่ชายสั่ง ลิโป้ได้แต่ยืนมองตามไป ทำไมเขาทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากยืนมองทั้งสองจากไปเช้าวันตอนต่อมา กองทัพเริ่มเคลื่อนพล ลิโป้เห็นเซน่ากับลูน่า ดวงตาของเด็กสาวแดงกล่ำราวผ่านการร้องไห้มาตลอดทั้งคืน เขาอยากจะถามแต่อูริกมาขวางเอา ลิโป้ไม่อยากมีเรื่องเลยเลี่ยงไปก่อน ตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่ารออ
“อัศวินที่ใช้พลังเวทย์มนตร์ คล้ายกับที่ท่านประดับอัญมณีที่อาวุธนั่นล่ะ แต่พวกนี้ไม่ต้องใช้อัญมณี ก็ใช้พลังมนตร์ได้” ลิโป้ยินเช่นนั้นก็สนใจอยากได้มาร่วมกองทัพของตน “ผู้นำที่นั่นเป็นใครกัน” “ท่านกอร์ดอน เป็นกษัตริย์และจอมเวทย์ เจ้าเคยเจอแล้ว คนที่ตาสีแดง ไว้หนวดเครายาวสีดำ และก็ก็หัวโล้นน่ะ” เมื่ออัคคีอธิบาย โฮเซ่ก็เลยบอกว่า “ตอนนี้ข้าได้ส่งข่าวไปให้ท่านพ่อแล้ว ท่านกำลังจะรวบรวบกองทัพของไวโอเล็ตโรส และกองกำลังจากอาณาจักรที่เหลือจะมาสมทบ พวกเราจะล่วงหน้าไปก่อน คิดว่าประมาทเจ็ดวันท่านพ่อจะมาถึงที่เรดอาย” การระดมกองทัพใหญ่ขนาดนี้ก็เท่ากับว่าเป็นการเดิมพันหมดหน้าตัก ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมาทวีปอาร์ก็องเซียลจะต้องจบสิ้น และความหวังก็ฝากไว้กับ ลิโป้ เจ้าคนโอหังคนนี้น่ะหรือ วันต่อมา กองทัพเคลื่อนพลกลับมายังออเร้นดราก้อน เตรียมกำลังรบให้พร้อม ลูน่าเห็นพี่ชายและพี่สาวกลับมาเธอวิ่งไปกอดทั้งสองคน “พวกพี่ปลอดภัย” โฮเซ่หอมแก้มของน้องสาวแล้วพูดว่า “ต้องกลับมาสิ ให้เจ้าแกะนี่ออกให้ไง” ลูน่าแกะเชือกถักให้ทั้งสองคน เธอมองหาใครบางคนเหมือ
“กองทัพของท่านไครซตันเป็นซอมบี้[1]ขอรับ” “อะไรนะ ท่านอากล้าทำแบบนี้เชียวหรือ สั่งพลหน้าไม้ให้เตรียมพร้อมเอาไว้ ลิโป้ให้พลธนูกล พลหอกซัด และพลธนูเซนทอร์ของท่านเตรียมพร้อเอาไว้ เรารบตรง ๆ ไม่ได้ ต้องใช้การยิงจากระยะไกลเท่านั้น” ปกติลิโป้จะไม่ชอบให้ใครมาสั่ง แต่ด้วยท่าทางของมาร์แชล เขาทำตามแม้จะยังไม่เข้าใจว่าซอมบี้คืออะไรก็ตาม ธนู หอกถูกชัดออกมาไม่หยุด แม้จะถูกเป้าหมายแต่พวกมันหาได้มีความกลัวหรือเจ็บปวด ไม่กองทัพจึงเดินหน้าเข้ามาอย่างเดียว “ต้องเผามัน” อัคคีตะโกนบอกทุกคน เมื่อได้ยินเช่นนั้น มาร์แชลสั่งให้เอาหน่วยบินเอาน้ำมันทิ้งลงไป แต่ว่า เจ้าหมอผีไอยองร่ายมนต์เกิดฝนตกลงมา เมื่อมีฝนตกหนักขนาดนี้ การจะโจมตีด้วยไฟย่อมไร้ผล ลิโป้เห็นดังนั้นจึงเรียก แองเคอร์มา “ให้กองกำลังของเราทั้งหมดเตรียมพร้อม” มาร์แชลได้ยินก็รีบหันมามองลิโป้แล้วถามว่า “นี่คิดจะทำบ้าอะไร”ลิโป้ไม่ตอบเขาเรียกไอ้แสบมากระโดดขี่หลังมัน และควบออกไป กองทหารของลิโป้ก็ตามไป เท่ากับว่า ลิโป้ คิดจะตะลุยบอลกับไอ้พวกนั้น กองทัพของลิโป้เข้าโจมตีอย่างห
“ไอ้หนวดแมลงสาบมันไม่สนวิธีการหรอก แค่ชนะก็พอ” “คงต้องยอมทำตามมันไปก่อนขอรับ เสร็จศึกเมื่อไหร่ค่อยเก็บมันก็แล้วกัน” นิโคลัสพูดขึ้นโฮเซ่ยิ้มย่อง ถ้ามีออเร้นดราก้อนมาเป็นแนวร่วม การกำจัดลิโป้ก็ไม่ยากอย่างที่คิด แผนการของลิโป้สร้างความไม่พอใจให้กับเซน่าเป็นอย่างมาก เธอเลยไปเอาเรื่องเขา “ลิโป้ !” ลิโป้หันมา เห็นเซน่า “มีอะไร” “ทำไมถึงได้คิดแผนโหดร้าย ขนาดนี้ขึ้นมาได้ เจ้าก็รู้นี่ถ้าตัดน้ำ ประชนชนของดราก้อนทั่งจะต้องเดือดร้อน” เซน่าเริ่มเปิดฉากต่อว่าเขา “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วยเล่า เมื่อยืนคนละข้างกับข้าก็เป็นศัตรูของข้า ก็ต้องเจอแบบนี้” ลิโป้ตอบหน้าตาเฉย เซน่าได้ยินก็เงยมือขึ้นหมายจะตบหน้าของลิโป้ แต่ลิโป้ก็ยังเป็นลิโป้อยู่ดี เขาจับข้อมือของเธอเอาไว้ “คิดจะทำอะไร” เซน่าพยายามสะบัดมือออก “ปล่อยนะ อย่ามาจับตัวข้า” ลิโป้ไม่ยอมปล่อย เซน่าเลยจะใช้มืออีกข้าง แต่ก็ถูกลิโป้จับไว้ได้อีก “ข้าต้องการหยุดสงคราม โดยเร็ววิธีนี้ล่ะเรื่องเร็วที่สุดแล้ว ไว้เสร็จศึกแล้วข้าก็จะสั่งให้
เสียงกระแทกประตูดังสนั่น ประตูสั่นไปทั้งบาน เหล่าทหารเตรียมอาวุธพร้อมที่จะต่อสู้กับสิ่งที่กำลังจะพังประตูเข้ามา ชายร่างสูงใหญ่ผมดำสวมหมวกปีกสีน้ำตาล ไว้หนวดเคราถูกจัดแต่งอย่างดี สวมเกราะสีฟ้า ที่อกมีรูปดอกกุหลาบสีม่วง ถือดาบอยู่ เป็นดาบเล่มเล็กบาง ด้ามจับมีที่ปกป้องกันนิ้ว แขนซ้ายสวมถุงมือหนา เป็นผู้นำกองทัพ ข้าง ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งผมยาวสีแดง รูปร่างเล็กแต่ดูแข็งแรง รัดผมเป็นหางม้า เธอมีดวงตาสีดำเป็นประกาย หน้าตาจัดว่าสวย เธอถือธนูเล็งเป้าหมาย ด้านหลังของเธอมีเด็กหญิงวัยสิบขวบคนหนึ่ง รูปร่างเล็กไว้ผมยาวสีดำถักเป็นเปียหลายเส้นแอบอยู่ข้างหลังหญิงสาว เธอตัวสั่นด้วยความกลัวน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด เหล่าทหารเริ่มมือสั่นเทาด้วยความกลัว ถ้าประตูบานนี้พังเมื่อใดชีวิตของทุกคนก็คงจะจบสิ้น ความหวังของทุกคนอยู่ที่กลุ่มคนเจ็ดคนกำลัง ยืนล้อมวงร่ายคาถาชายคนแรก สวมชุดขาวผิวสีแทนไว้ผมยาวและหนวดเคราหงอกขาวราวกับหิมะ ดวงตาสีขาวขุ่นทำให้รู้ว่าตาของเขาบอด มือข้างหนึ่งถือไม้เท้ายาวติด อัญมณีสีเขียวอีกคนใส่ชุดสีดำสวมหมวกทรงสูง ไว้หนวด ถือไม้พลองสั้นสีขาวดำอีกคนเป็นชายหัวโล้น ไว้หนวดเคราสวมชุดสีแดงดำ มีดวงตา...
ความคิดเห็น