ตอนที่4.หมู่บ้านโดวาฟ

ข้าไปด้วย ห้ามแกแตะน้องข้าแม้แต่ปลายเล็บไม่งั้น ข้าจะเอาเลือดหัวแกมาล้างเท้าข้า” ลิโป้ไม่ได้สนใจกับสิ่งที่โฮเซ่พูดเลย

ทั้งสี่ออกเดินทางด้วยม้าสามตัวโดยเซน่าขี่ตัวเดียวกับลูน่า ลิโป้ก็ทำให้โฮเซ่ไม่พอใจอีกครั้งด้วยการกว่าจะเลือกม้าเดินทางได้ เรียกได้ว่าถ้าเข้าไปดูในท้องม้าได้คงจะเข้าไปแล้ว ทำให้เสียเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดเขาเลือกม้าสีน้ำตาลตัวหนึ่ง

“ก็แค่ม้าจะเลือกอะไรนักหนา” โฮเซ่บ่นพึมพำจงใจให้ลิโป้ได้ยิน

“ม้าศึกจะเลือกส่งเดชได้อย่างไรกัน เราต้องรบร่วมกับมัน ถ้าเลือกไม่ดีก็เหมือนเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งนั่นล่ะ เรื่องแค่นี้ไม่รู้จะเป็นคนนำทัพได้อย่างไร” โฮเซ่ได้ยินดังนั้นก็เตรียมหาเรื่อง แต่ลูน่ากลับส่งของบางอย่างให้

“เอาไปกินซะพี่เผื่ออารมณ์จะดีขึ้น”

ลิโป้แอบมอง ก้อนเล็ก ๆ สีน้ำตาล ดูเหมือนก้อนถ่าน โฮเซ่กินเข้าไป ลูน่าบอกให้พี่สาวชักม้าไปใกล้ ๆ ลิโป้เธอส่งสิ่งนั้นให้ เขารับมาและมองเด็กหญิงอย่างงง ๆ

“ช็อกโกแล็ตไง ไม่รู้จักหรือ”

ลิโป้มองอย่างไม่วางใจแต่ลูน่าจ้องเขา ลิโป้เลยเอาเข้าปากเขารู้ต้องรู้สึประหลาดใจเจ้าก้อนสีน้ำตาลนี้มีรสชาติหวาน ที่กินแล้วรู้สึกทำให้อารมณ์ดีขึ้น  มองเด็กหญิงแล้วพึมพำว่า

“ขอบใจนะ”

ขณะเดินทางลิโป้เห็นสองข้างทางเต็มไปบ้านเรือนที่ถูกทำลาย หลายคนกำลังร่ำไห้ให้กับความสูญเสียและซากศพกองเต็มไปหมด สัปปะเหร่กำลังรวบรวมศพเหล่านั้นไปฝัง ที่น่าสงสารก็คือถ้าศพใดไร้ญาติหรือไม่อาจระบุได้ว่าเป็นใครก็จะถูกฝังรวมกันไว้ นี่คือผลจากสงครามที่เขาเห็นจนชาชินเสียแล้ว  ผิดกับเด็กหญิงเธอร้องไห้มาตลอดทาง พี่สาวได้แต่กอดเธอไว้เป็นการปลอบใจ ลิโป้เองก็รู้สึกสงสารเธออยู่เหมือนกันเลยพูดออกไปว่า

“ไม่ต้องกลัวหรอกอีกไม่นานเรื่องแบบนี้ จะไม่เกิดขึ้นอีก” คำพูดของลิโป้ทำให้ลูน่าต้องหันมามองเขาแล้วถามว่า

“จริงเหรอ” ดวงตาของเธอส่องประกายด้วยความหวัง ลิโป้ได้พยักหน้าตอบไป ลูน่ายิ้ม โฮเซ่บังคับม้าเข้ามาใกล้และบอกกับลิโป้ว่า

“อย่ามาให้ความหวังอะไรกับน้องข้าถ้าเจ้าทำไม่ได้”

ลิโป้นิ่งไปสักพัก เรื่องที่พูดออกไปอาจจะดูลำบากยากเย็น แต่นั่นมันสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเขาเขา คือ ลิโป้ ขุนศึกที่แข็งแรงที่สุด เขาต้องทำให้ได้ นี่เป็นโอกาสครั้งที่สองของเขา ซึ่งถ้าพลาดก็จะไม่มีโอกาสอีกเลย

“ข้าจะต้องพิชิตทุกอย่างมาอยู่ใต้ฝ่าเท้าของข้าให้จงได้”

...

ที่หมู่บ้านของเหล่าโดวาฟ กำลังเจอกับการโจมตีของกองทัพมิโนทอร์ แม้ว่าร่างกายของโดวาฟจะสูงแค่เอวของมนุษย์เท่านั้น แต่รูปร่างกลับกำยำล่ำสัน และมีพละกำลังมากกว่ามนุษย์ ผู้นำของเหล่าโดวาฟ มีชื่อว่า โกดอน ไว้หนวดเคราและผมยาวสีดำ ใช้ขวานสั้นสองปีก กับโล่เป็นอาวุธเขาฟาดฟันเหล่ามิโนทอร์ อย่างกล้าหาญ  เจ้ามิโนทอร์สวมเกราะควงลูกตุ้มเข้ามาหาเขา

“เก่งนี่ สมแล้วที่เป็น โกดอนนักรบแห่งโดวาฟ”

“นี่มันอะไรกันทีโบน ข้าตกลงกับเจ้าแล้วไม่ใช่หรือว่า ข้าจะไม่ช่วยเหลือมนุษย์ แล้วพวกเจ้าจะไม่โจมตีพวกเรา แต่ทำไมเจ้าถึงได้มายึดเหมือง แล้วโจมตีแบบนี้” โกดอนถาม แต่ทีโบนเหวี่ยงลูกตู้มมาแทนคำตอบ โกดอนเอาโล่รับเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด

“ก็ง่าย ๆ ราชาอนัน อยากโลหะมหากาฬของพวกเจ้าไงล่ะ” ทีโบนเหวี่ยงอาวุธมาอีก  โกดอนเอาโล่รับแต่แรงฟาดของมันทำนักรบโดวาฟกระเด็น พวกทหารรีบมาคุ้มกันหัวหน้าทันที แต่ทีโบนเหวี่ยงอาวุธเพียงครั้งเดียวกองทัพก็แตกกระจายไปคนละทาง

โฮเซ่ เซน่า ลูน่า และลิโป้เดินทางมาถึงก็เห็นการต่อสู้ โฮเซ่ชัดดาบออกมาและหันไปทางเซน่า

“ดูแลลูน่าเอาไว้ข้าจะไปช่วยพวกเขา” เจ้าชายพูดจบก็ควบม้าไปทันทีลิโป้มองตาม เขารีบควบม้าตามเข้าไป เจ้าชายลงจากม้าและเข้าฟาดฟันกับเหล่ามิโนทอร์ อย่างกล้าหาญ ลิโป้บังคับม้ามาถึงยังไม่ที่จะได้สู้กับใครก็ถูกมิโนทอร์ชนกระเด็นเขารีบกระโดดลงจากหลังม้า ตอนนี้ลิโป้ไม่มีอาวุธ แต่เขายังมีเพลงแตะอยู่ เจ้ามิโททอร์วิ่งเข้ามาหมายจะชน ลิโป้รีบยกเท้าขึ้นถีบมันไปที่หัว

“เคลื่อนศิลา” เกิดแรงกระแทกเจ้ามิโนทอร์ตัวนั้นกระเด็น แต่ก็ทำให้ลิโป้รู้สึกว่าขาชา เขารู้เลยว่าถ้าใช้เพลงแตะต่อไป เขาเสียเปรียบแน่ ลิโป้ต้องมองหาอาวุธ เห็นพลั่วตักดิน ทำจากโลหะสีดำ ลิโป้คว้าขึ้นมา รวมพลัง และเหวี่ยงอาวุธจำเป็นไปอย่างแรง

“สายฟ้าฟาด” เหล่ามิโนทอร์กระเด็นและได้รับบาดเจ็บ ลิโป้มองพลั่วในมืออย่างประหลาดใจ เพราะมันทนพลังของเขาได้  จึงกระหน่ำแทงใส่เจ้ามิโนทอร์อีกตัว

“พิรุณโปรยฟ้าคำราม” เจ้ามิโนทอร์กระเด็นมันแน่นิ่งไป เจ้าพวกที่เหลือเริ่มหวาดกลัว เป็นจังหวะให้โดวาฟคนอื่นรีบเข้าร่วมวงด้วย

โฮเซ่เห็นโกดอนกำลังต่อสู้กับทีโบนอยู่ และโกดอนก็พลาดล้มลง ลูกตุ้มกำลังจะทุบร่างของผู้นำคนแคระ แต่ว่าโฮเซ่วิ่งเข้ามาใช้ดาบปัดลูกตุ้มไปก่อน

“โฮเซ่ นั้นท่านเหรอ” โกดอนแปลกใจไม่น้อยที่ได้เจอกับโฮเซ่

“อย่างเพิ่งมาทักทายกันตอนนี้ จัดการพวกมันก่อน” โกดอนรีบจับอาวุธ ทีโบนเห็นแบบนั้นก็เลยเหวี่ยงลูกตุ้มอีกอันออกมา  โฮเซ่กับโกดอนเข้าโจมตีแต่ว่า มันกลับรับมือได้อย่างว่องไว โฮเซ่กับโกดอนถูกฟาดกระเด็น ทั้งสองรีบตั้งตัว  แต่ว่าทีโบนพุ่งมาด้วยความเร็ว ทั้งสองหลบได้อย่างหวุดหวิด ทีโบนย่ามใจแล้วคิดว่ายังไงมันก็จัดการทั้งสองได้แน่ แต่ว่า

“ฟ้าลงทัณฑ์” พลั่วถูกขว้างมา มันพุ่งมาโดนเขาของทีโบนหัก ทีโบนตกใจมาก ไม่คิดว่าจะมีใครทำแบบนี้กับมันได้ การหักเขาของมิโททอร์เป็นการหยามกันชัด ๆ ทีโบนมองมาทางลิโป้ มันหายใจฟึดฟาดด้วยความโกรธ ตอนนี้มันไม่สนใจโกดอนกับโฮเซ่อีกแล้ว มันวิ่งมาทางลิโป้แทน และฟาดอาวุธใส่ลิโป้แบบไม่ยั้งมือ ลิโป้หลบเพราะในตอนนี้เขาไม่มีอาวุธ