กลีบดอกเหมยที่ร่วงโรย

กลีบดอกเหมยที่ร่วงโรย

last updateLast Updated : 2025-01-14
By:  Midzilee01Ongoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
22Chapters
507views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อคู่หมั้นที่รักกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ ต้องออกไปรบก่อนที่จะเข้าพิธีวิวาห์เพียงไม่กี่เดือน ทำให้งานมงคงต้องถูกเลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนด จนกว่าสงครามจะสิ้นสุด จนกว่าเขาจะกลับมา เวลาผ่านไปนานนับปีที่นางคอยเฝ้ารอ คืนและวันที่ผ่านไป ฤดูกาลที่สับเปลี่ยนหมุนเวียน นางยังคงเฝ้ารอให้คนรักกลับมาอย่างปลอดภัย และคำอธิฐานของนางก็เป็นจริง หยางซีซวนนำกองทัพกลับมายังเมืองหลวง พร้อมกับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ไป๋หนิงฮวายิ้มออกมาด้วยความดีใจ แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับจางหายไป เพราะว่าข้างกายของเขา มีผู้หญิงอีกคน.. "นี่คือหลิวลี่ถังผู้ที่จะมาเป็นฮูหยินรองของข้า" "ฮูหยินรอง?เจ้าหมายความว่าอย่างไรซีซวนเจ้ายังไม่ทันได้แต่งกับข้าเสียด้วยซ้ำ เหตุใดจึงมีฮูหยินรองเร็วเช่นนี้" "ข้ากับถังเอ๋อร์พบกับโดยบังเอิญ นางเป็นผู้ช่วยชีวิตข้านางนับเป็นผู้มีพระคุณ" ”หากนางเป็นผู้มีพระคุณ เจ้าก็ตอบแทนพระคุณของนางสิ การแต่งงานสำหรับเจ้าคือการตอบแทนพระคุณอย่างนั้นหรือ” "ข้ามิได้แต่งกับนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ ข้ารักนางข้าจึงอยากแต่งนางมาเป็นฮูหยินรองของข้า!!”

View More

Chapter 1

สงคราม

ดวงตะวันสาดส่องทุกหย่อมหญ้า สนามรบร้อนระอุ สายลมจากบ้านเกิดเมืองนอนพัดกระหน่ำหวนให้คิดถึงคนข้างหลังที่ยังรอ ความอดอยากและความกระหายในชัยชนะจุดไฟแห่งสงครามให้โหมกระหน่ำ 

เสียงคมดาบประทะกันดังกึกก้อง เสียงหวีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเต็มไปทั่วพื้นที่ หยาดเลือดไหลรินสู่พื้นดิน ไฟสงครามแผดเผาคร่าชีวิตเหล่าทหารกล้าท้ายที่สุดร่างกายและกระดูกก็กลายเป็นเถ้าถ่านหล่อเลี้ยงผืนดิน

สงครามอันยืดเยื้อและยาวนานกินเวลาเกือบปีระหว่างลั่วหยางและซีอาน ต่างพาให้เหล่านักรบเหนื่อยล้าทั้งทางกายและทางใจ แต่ในที่สุดซีอานก็ไม่สามารถต้านทานกองกำลังทหารแห่งลั่วหยางได้ จึงยกธงขาวยอมแพ้ล่าถอยกลับไปแต่โดยดี

เสียงโห่ร้องฉลองชัยชนะดังกึกก้อง สายลมกรรโชกแรงพัดพาเมฆทมิฬมาปกคลุม หยาดฝนโปรยปรายไปทั่วบริเวณ ราวกับมาเป็นสักขีพยานชัยชนะให้แก่ลั่วหยาง 

แม่ทัพหยางซีซวนกลับเข้ามาพักผ่อนที่กระโจมของตน เมื่อเขาเดินเข้ามาถึง ก็ถูกต้อนรับโดยหลิวลี่ถังผู้เป็นดั่งหมอยาประจำตัว ทั้งสองพบกันโดยความบังเอิญ หลิวลี่ถังเป็นชาวบ้านแถบชายแดนระหว่างลั่วหยางและซีอาน หยางซีซวนถูกรอบทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บและได้รับความช่วยเหลือจากหลิวลี่ถัง 

นางเป็นหมอที่กำลังมาหาเก็บสมุนไพรแถบป่าของลั่วหยางแต่ระหว่างทางกลับได้ยินเสียงร้องโอดครวญจึงได้เข้าไปให้ความช่วยเหลือ

เวลาผ่านมาเกือบปีทั้งคู่พัฒนาความสัมพันธ์อย่างรวดเร็วจากผู้มีพระคุณก็ค่อยๆเกิดเป็นความรักขึ้นมา

"อีกสามวันเราจะกลับลั่วหยางกัน เจ้ายินดีไปกับข้าหรือไม่" หยางซีซวนเอ่ยขึ้น ขณะที่มือก็ค่อยๆปลดชุดเกราะออกทีละชิ้น โดยที่มีหลิวลี่ถังคอยช่วยถอดออกอีกแรง ร่างบางเงยหน้าขึ้นสบตากับบุรุษตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเขา

"ท่านไปที่ใดข้าก็พร้อมจะตามท่านไปทุกที่" เมื่อได้ยินเช่นนั้นหัวใจของบุรุษใต้ชุดเกราะก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา นางเป็นทั้งผู้มีพระคุณและสหายร่วมรบที่คอยช่วยดูแลทั้งเขาและเหล่าทหารที่บาดเจ็บ หากได้ใช้ชีวิตร่วมกับนาง เขาคงจะมีความสุขไม่น้อย 

แม้นางจะบอกว่าจะตามเขาไปทุกที่ แต่สีหน้าก็ไม่อาจซ่อนความกังวลไว้ได้ หยางซีซวนเข้าใจความหมายของสีหน้านั้นของนางดี

"เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าเชื่อว่าหนิงฮวาจะต้องเข้าใจ" หยางซีซวนลูบไรผมของหลิวลี่ถังอย่างอ่อนโยน แม้บางทีหยางซีซวนอาจจะดูดุดันและเย็นเย็นชาไปบ้าง แต่เขากลับแสดงแต่ด้านที่อ่อนโยนกับนาง

แม่ทัพผู้สง่างามเก่งกาจและอ่อนโยน ก็คงจะมิแปลกหากจะมีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว หากแต่สมัยนี้การแต่งงานส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับอำนาจและผลประโยชน์ การมีอนุหลายคนนับว่าเป็นเรื่องปกติ หลิวลี่ถังเชื่อว่าอย่างไรแล้วนางก็เป็นคนที่ได้ครอบครองหัวใจของท่านแม่ทัพผู้นี้ เพราะนางจะแต่งงานกับเขาเพราะความรักโดยที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นฮูหยินเอกหรือฮูหยินรอง นางย่อมมิใส่ใจ 

กลิ่นอายของดอกเหมยที่บานสะพรั่งทำให้รู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์ ราวกับว่าได้อยู่ในดินแดนแห่งสรวงสวรรค์ ที่แห่งนี้คือจวนของสกุลไป๋

"ซิงอี คุณหนูของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" ไป๋เฉิงผู้เป็นนายใหญ่สุดของจวนเอ่ยถามสาวใช้คนสนิทของลูกสาว

"เรียนนายท่านคุณหนูมักจะนั่งเหม่อลอยมองไปทางทิศตะวันตกเจ้าค่ะ คุณหนูท่านคงจะเป็นห่วงท่านแม่ทัพจึงกินไม่ได้นอนไม่หลับมาเกือบปีแล้วเจ้าค่ะ"

ไป๋เฉิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เหตุผลที่ลูกสาวผู้เป็นที่รักของเขาเป็นเช่นนี้เพราะบุรุษที่นางรักต้องไปออกรบที่ชายแดน จึงจำเป็นต้องเลื่อนงานมงคลออกไปอย่างกระทันหัน นางเฝ้ารอแม่ทัพหยางซีซวนกลับมานางจะได้แต่งงานกับเขาเสียที

"ซิงอีเจ้าไปยกสำรับอาหารมา ข้าจักไปหาคุณหนูของเจ้าเอง" ไม่ยอมกินข้าวกินปลาได้อย่างไร เห็นทีคนเป็นพ่ออย่างข้าจักต้องไปจัดการเสียแล้ว

เดือนต่อมา

ชาวบ้านต่างพากันปรบมือโห่ร้องสรรเสริญให้กับฉินอ๋องและแม่ทัพรวมถึงเหล่าทหารกล้าผู้มีชัย ในที่สุดสงครามอันยาวนานก็สิ้นสุดลงโดยที่ลั่วหยางเป็นฝ่ายมีชัย

ท่ามกลางเสียงปรบมือยินดีของชาวบ้าน หนิงฮวายืนนิ่งด้วยความตกใจ เหตุใดหยางซีซวนจึงมีสตรีอยู่ข้างๆ นางเป็นผู้ใดกัน เหตุใดจึงมานั่งม้าตัวเดียวกับซีซวนได้?

หลังจากที่มาถึงจวนหยางซีซวนก็ใช้เวลาส่วนใหญ่พักผ่อนอยู่กับหลิวลี่ถัง เขาเพิ่งมาถึงเมืองหลวงวันแรกหลังจากที่เดินทางมานาน ความเมื่อยล้าก็ถาโถมเข้ามาจนไม่มีเวลาไปหาไป๋หนิงฮวา อย่างไรซะหลังเข้าเฝ้าฮ่องเต้ในวันรุ่งขึ้นเขาค่อยไปหานางก็ได้

เมื่อยามรุ่งมาถึง แม่ทัพหยางซีซวนก็แต่งตัวเป็นชุดจีนโบราณสีขาวสง่างาม โดยที่หลิวลี่ถังก็แต่งชุดฮั่นฝูสีชมพูอ่อนดูแล้วงดงามราวกับเทพเซียน ทั้งสองออกเดินทางจากจวนมายังพระราชวัง

"เจ้ารอข้าอยู่ที่รถม้านี่ก่อนนะถังเอ๋อร์ เดี๋ยวข้าจะรีบกลับมา"

"เจ้าค่ะท่านพี่"

ณ พระตำหนักเฟยหลงทรงเป็นที่ทรงงานส่วนพระองค์ขององค์ฮ่องเต้ พระตำหนักตกแต่งด้วยหยกและทองคำ ฝาผนังมีภาพเขียนลายมังกรตัวใหญ่โบยบินอยู่บนน่านฟ้า รอบพระตำหนักเป็นสวนดอกไม้นาๆ พันธุ์งดงามราวกับสรวงสวรรค์เลยก็มิปาน

เหนือบัลลังก์ทองคำมีองค์ฮ่องเต้ประทับอยู่ พระพักตร์งดงามราวรูปสลัก พระโอษฐ์แย้มสรวลน้อยๆ เมื่อเห็นว่า ฉินอ๋อง พร้อมด้วย แม่ทัพหยาง เดินเข้ามาถวายบังคมพร้อมกล่าวถวายพระพรให้พระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปี

"ไม่ต้องมากพิธี นั่งลงเถิด"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท"ฉินอ๋องและแม่ทัพหยางกล่าวพร้อมกัน

"ที่ข้าเรียกเจ้าทั้งสองมาก็เพื่อพูดคุยเกี่ยวสงครามที่ผ่านมา"

"ทูลฝ่าบาท กระหม่อมเห็นว่าแม้เป็นการดีที่ลั่วหยางของเราเป็นฝ่ายได้ชัย แต่เราก็สูญเสียเหล่าทหารกล้าไปเป็นจำนวนมาก กระหม่อมจึงมีความเห็นว่าเราควรเจรจายุติสงครามอย่างถาวร เพราะทั้งเขาและเราต่างก็สูญเสียไปไม่น้อย"

"อืมเราเข้าใจ เดี๋ยวจะเอาไว้คุยในที่ประชุมกับเหล่าขุนนางอีกทีหนึ่งเราค่อยมาพูดเรื่องนี้กันต่อ แล้วเจ้าล่ะแม่ทัพหยางมีสิ่งใดอยากพูดกับเราหรือไม่"

"ทูลฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอกล่าวถึงครอบครัวของเหล่าทหารกล้าที่เสียชีวิตจากการทำสงคราม ทำให้หลายครอบครัวต้องขาดที่พึ่งของครอบครัวไป เราควรให้ความช่วยเหลือพวกเขาด้วยพ่ะย่ะค่ะ"

"เราเห็นด้วยกับเจ้าท่านแม่ทัพ เหล่าทหารกล้าและครอบครัวล้วนเป็นประชาชนของเรา เห็นทีเรื่องนี้จะต้องเร่งให้ความช่วยเหลือเสียแล้ว ไว้ข้าจะพูดในที่ประชุมอีกที ขอบใจเจ้ามาก สงครามในครั้งนี้เจ้าทั้งสองล้วนมีความดีความชอบข้าจะตกรางวัลให้อย่างงาม พวกเจ้ามีสิ่งใดที่ปรารถนาหรือไม่"

"กระหม่อมไม่มีสิ่งใดที่อยากได้ ขอเพียงแค่ประชาชนลั่วหยางอยู่กันอย่างมีความสุขก็เพียงพอแล้วพะย่ะค่ะ" ฉินอ๋องผู้เป็นน้องชายเพียงคนเดียวขององค์ฮ่องเต้เอ่ยขึ้น

ความสัมพันธ์ระหว่างฉินอ๋องและฮ่องเต้ทุกคนในวังหลวงย่อมรู้ดีว่า ทั้งสองพระองค์ล้วนเป็นพี่น้องที่รักใคร่กลมเกลียวกัน ฮ่องเต้เปรียบดั่งแสงสว่างและฉินอ๋องเปรียบดั่งเงาที่คอยปกป้องดูแลลั่วหยางให้อยู่ดีมีสุข

"อืม ข้าดีใจยิ่งนักที่มีเจ้าคอยช่วยดูแลลั่วหยาง แล้วท่านแม่ทัพล่ะเจ้าปรารถนาสิ่งใดรึ"

"กระหม่อมไม่ต้องการสิ่งใดเช่นกันพะย่ะค่ะ"

"เห้อพวกเจ้านี่นะ เอาเป็นว่าข้าจะจัดการรางวัลให้พวกเจ้าอย่างเหมาะสมก็แล้วกัน อย่าได้คิดที่จะปฏิเสธเราเสียล่ะ เอาล่ะพวกเจ้าก็เหนื่อยกันมามากแล้วกลับไปพักผ่อนเถิด"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท กระหม่อมทูลลา" ฉินอ๋องและแม่ทัพหยางค้อมศรีษะลงทำความเคารพก่อนจะเดินออกมา

เมื่อหยางซีซวนกลับมาถึงรถม้า ก็บอกให้คนขับรถม้ามุ่งหน้าไม่ยังสกุลไป๋ทันที

"รอนานหรือไม่ถังเอ๋อร์" เมื่อเขาเห็นนางนั่งสัปหงกอยู่ภายในรถม้าก็รู้สึกเอ็นดูนางยิ่งนัก นางเป็นคนจิตใจดีและพูดน้อย เขาว่าอย่างไรนางก็ว่าตามที่สำคัญนางยังเป็นสตรีที่งดงามมากมิแพ้ผู้ใดเลย

"ไม่นานเจ้าค่ะ ถึงจะนานข้าก็รอได้" หลิวลี่ถังยิ้มหวานให้เขาพรางกุมมือของหยางซีซวนไว้แน่น ทั้งคู่นั่งแนบอิงกันมาจนกระทั่งถึงจวนของไป๋หนิงฮวา

"เจ้าลงมาเถิดข้าเชื่อว่าหนิงฮวาจะเข้าใจ แม้นางจะเอาแต่ใจไปบ้างแต่นางมิใช่คนร้ายกาจหรอก" หยางซีซวนยื่นมือไปให้หลิวลี่ถังจับและค่อยๆ ก้าวขาลงมาจากรถม้า

เมื่อทหารที่เฝ้าอยู่หน้าจวนเห็นแม่ทัพหยางซีซวน จึงให้เขาเข้าไปด้านใจจวนอย่างง่ายดาย เพราะใครๆ ต่างก็รู้ว่าคุณหนูไป๋หนิงฮวากับแม่ทัพหยางซีซวนเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาตั้งแต่วัยเยาว์

"คุณหนูเจ้าคะ ท่านแม่ทัพมาขอพบเจ้าค่ะ" เมื่อได้ยินสาวใช้คนสนิทพูดเช่นนั้น ไป๋หนิงฮวาก็ละมือจากการปักผ้าเช็ดหน้าและเงยหน้าขึ้นมาทันที นางไม่สบายใจมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ในที่สุดเขาก็มาเสียที

"ให้เขาเข้ามา"

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Comments

No Comments
22 Chapters
สงคราม
ดวงตะวันสาดส่องทุกหย่อมหญ้า สนามรบร้อนระอุ สายลมจากบ้านเกิดเมืองนอนพัดกระหน่ำหวนให้คิดถึงคนข้างหลังที่ยังรอ ความอดอยากและความกระหายในชัยชนะจุดไฟแห่งสงครามให้โหมกระหน่ำ เสียงคมดาบประทะกันดังกึกก้อง เสียงหวีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเต็มไปทั่วพื้นที่ หยาดเลือดไหลรินสู่พื้นดิน ไฟสงครามแผดเผาคร่าชีวิตเหล่าทหารกล้าท้ายที่สุดร่างกายและกระดูกก็กลายเป็นเถ้าถ่านหล่อเลี้ยงผืนดินสงครามอันยืดเยื้อและยาวนานกินเวลาเกือบปีระหว่างลั่วหยางและซีอาน ต่างพาให้เหล่านักรบเหนื่อยล้าทั้งทางกายและทางใจ แต่ในที่สุดซีอานก็ไม่สามารถต้านทานกองกำลังทหารแห่งลั่วหยางได้ จึงยกธงขาวยอมแพ้ล่าถอยกลับไปแต่โดยดีเสียงโห่ร้องฉลองชัยชนะดังกึกก้อง สายลมกรรโชกแรงพัดพาเมฆทมิฬมาปกคลุม หยาดฝนโปรยปรายไปทั่วบริเวณ ราวกับมาเป็นสักขีพยานชัยชนะให้แก่ลั่วหยาง แม่ทัพหยางซีซวนกลับเข้ามาพักผ่อนที่กระโจมของตน เมื่อเขาเดินเข้ามาถึง ก็ถูกต้อนรับโดยหลิวลี่ถังผู้เป็นดั่งหมอยาประจำตัว ทั้งสองพบกันโดยความบังเอิญ หลิวลี่ถังเป็นชาวบ้านแถบชายแดนระหว่างลั่วหยางและซีอาน หยางซีซวนถูกรอบทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บและได้รับความช่วยเหลือจากหลิวลี่ถัง นางเ
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
ของฝากจากสงคราม
เมื่อหยางซีซวนเดินเข้ามาก็พบว่าไป๋หนิงฮวาดูซูบผอมลงไปมาก นางเจ็บไข้ได้ป่วยอย่างนั้นหรือ หนิงฮวามองหน้าของบุรุษที่นางเฝ้ารอมานับปีอย่างดีใจ แม้สีผิวจะคล้ำลงไปบ้างจากการทำสงครามต้องตากแดดตากลมแต่เขาก็ยังคงรูปงามสำหรับนางเสมอไป๋หนิงฮวาลุกขึ้นมาจับมือเขาดูให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้บาดเจ็บหนักที่ตรงไหน เมื่อเห็นว่าเขาปลอดภัยดีนางจึงลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกหนิงฮวาดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว นางคิดถึงและเป็นห่วงเขาเสียจนกินมิได้นอนมิหลับ ได้แต่คอยสวดมนต์ภาวนาให้เขาปลอดภัยกลับมา"ซีซวนเจ้าเป็นอย่างไรบ้างเหตุใดหลายเดือนมานี้จึงไม่มีจดหมายมาจากเจ้าเลย รู้หรือไม่ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่" ไป๋หนิงฮวาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือหยางซีซวนนึกขึ้นมาได้ว่าเขาไม่ได้ส่งจดหมายมาให้นางจริงๆอย่างที่นางพูด ก็ได้แต่โอบกอดนางไว้ นางซูบผอมลงไปมากจนกระดูกไหปลาร้าปรากฎออกมาอย่างเห็นได้ชัด"สงความเคร่งเครียดและยาวนานกว่าที่ข้าคิดนัก ทุกวันข้าเหนื่อยจนไม่มีเวลาได้เขียนจดหมายหาเจ้าเลย ขอเจ้าอย่าขุ่นเคือง ข้ากลับมาหาเจ้าแล้ว" หนิงฮวากอดหยางซีซวนไว้แน่นราวกับว่ากลัวเขาจะหายไปอีก จากนี้คงไม่มีเรื่องใดมาทำให้นางและซีซวนต้องพร
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
ข้ายังมีความสุขอยู่หรือไม่
หลังจากงานแต่งของฮูหยินเอกแห่งจวนแม่ทัพหยางจบลง ก็เป็นการรับฮูหยินรองเข้าจวนมาโดยที่ไม่มีพิธีรีตองอะไรมาก เพราะนางเป็นเพียงสามัญชนธรรมดามิได้มีครอบครัวที่เป็นตระกูลใหญ่หนุนหลังดั่งเช่นฮูหยินเอก หนิงฮวานั่งอยู่ริมหน้าต่างและเหม่อมองไปยังขอบฟ้าในยามพลบค่ำ พลันนึกถึงใบหน้าของบุรุษผู้เป็นที่รักซึ่งป่านนี้เขาคงกำลังมีความสุขอยู่กับฮูหยินรอง นางทำได้เพียงแค่พร่ำถอนหายใจ"การเป็นฮูหยินของเจ้า ข้าต้องใจกว้างดั่งมหาสมุทรเชียวหรือ"เมื่อยามราตรีมาถึงหนิงฮวาก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมมิยอมขยับไปไหน สายลมพัดผ่านพาให้แสงเทียนสั่นไหว หนิงฮวาแหงนหน้ามองดวงจันทร์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับเข้ามาภายในห้องนอน ยามรุ่งขึ้นหยางซีซวนก็อยู่ทานอาหารเช้าที่เรือนของลี่ถังก่อนจะกลับไปนั่งทำงานที่ห้องทำงานของเขาเอง ลี่ถังผู้มีตำแหน่งเป็นฮูหยินรองก็มาคารวะน้ำชาฮูหยินเอกตามธรรมเนียม โดยที่ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก เพราะมิมีเรื่องจำเป็นที่ต้องคุยเมื่อยามอู่ หนิงฮวายกน้ำชาและขนมเข้ามาที่ห้องทำงานของซีซวน แต่เมื่อเข้ามากลับพบว่า เขานั้นมีผู้ยกน้ำชาและขนมมาให้เขาก่อนนางเสียแล้วลี่ถั่งนั่งฝนหมึกอยู่ข้างๆซ
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
จดหมายจากธนูปริศนา
อดีตคุณหนูไป๋หนิงฮวาเคยเป็นคนที่ร่าเริงสดใส แม้บางครั้งจะดื้อรั้นเอาแต่ใจไปบ้างแต่ก็นับว่าน่ารัก มิรู้ว่ารอยยิ้มนั้นของคุณหนูหายไปตั้งแต่ตอนไหนกัน..เร่เข้ามา~ เร่เข้ามา~ ปิ่นมงคล~ ปิ่นมงคลนอกจากจะสวยงามแล้วยังช่วยเสริมดวงชะตาโชคลาภและที่สำคัญเสริมดวงเรื่องความรักด้วยนะขอรับ~เมื่อสิ้นสุดเสียงประกาศของร้านค้าแผงลอยร้านหนึ่งที่ดูเหมือนว่าเขาจะขายเครื่องประดับมงคล บรรดาสาวน้อยใหญ่ก็ต่างพากันกรูเข้าไปแย่งกันซื้อ ของแบบนี้ไม่ว่าจะยุคไหนก็ยังคงมีคนเชื่อและยอมซื้อมัน หนึ่งในนั้นก็มีหนิงฮวาอยู่ด้วย"เจ้าว่าปิ่นมงคลนี่เหมาะกับข้าหรือไม่"หนิงฮวาหยิบปิ่นขึ้นมาหนึ่งอัน เพื่อที่จะให้ซิงอีช่วยตัดสินใจ ขณะที่นางกำลังจะหันกลับมาถามหาความเห็นจากซิงอี นางก็ถูกฝูงชนเบียดจนเสียหลักเซล้มชั่วพริบตาที่นางจะล้มลงนั้นกลับมีคนมาช่วยประคองนางไว้ เมื่อหนิงฮวาลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบกับฉินอ๋องเมื่อตั้งสติได้หนิงฮวาก็รีบผละตัวออกจากฉินอ๋องทันที ต้องยอมรับจริงๆ ว่านางเคยเห็นเขาเพียงไกลๆเท่านั้นแต่นางกลับจำเขาได้ทันทีนางเคยเห็นฉิงอ๋องครั้งแรกเมื่อตอนที่ลั่วหยางได้ชัยจากสงครามเมื่อปีก่อน ผ่านมาจนป่านนี้แล้วนางก็ยังจำ
last updateLast Updated : 2025-01-02
Read more
ฮูหยินรองป่วย
หยางซีซวนตื่นขึ้นมาที่เรือนของลี่ถัง แต่วันนี้เขาตั้งใจว่าจะไปร่วมทานมื้อเช้ากับหนิงฮวาผู้เป็นฮูหยินเอก แต่เมื่อเขาเข้ามากลับไม่พบกระทั่งเงาของฮูหยินเอก นางหายไปไหนกัน"ฮูหยินของเจ้าอยู่ที่ใด" น้ำเสียงดุดันถามหาฮูหยินเอกด้วยความร้อนใจ "ข้าถามว่านางหายไปที่ใด!!!" เมื่อสาวใช้ที่คอยทำความสะอาดเรือนของฮูหยินมีท่าทีอึกอัก เขาก็รู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาทันที"เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินออกไปข้างนอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วเจ้าค่ะ" "ออกไปตั้งแต่เมื่อวาน!!เป็นไปได้อย่างไรเหตุใดจึงไม่มีใครมารายงานข้า" หยางซีซวนรู้สึกวาบโหวงในใจเป็นอย่างมาก เหตุใดนางจึงไปไหนไม่บอกกล่าวเขาสักคำ ยิ่งช่วงนี้เขาได้จดหมายประหลาดมา ยิ่งทำให้รู้สึกกังวล"บ่าวเห็นว่าท่านอยู่ในเรือนของฮูหยินรองจึงมิกล้าเข้าไปรบกวนเจ้าค่ะ""หากเป็นเรื่องของฮูหยินเอก ข้าจะอยู่ที่ใดก็จงรีบมาบอกข้า ทหาร!!นี่คือคำสั่ง จงออกไปตามหาฮูหยินกลับจวนมาบัดเดี๋ยวนี้"เสียงคำสั่งของแม่ทัพดังสนั่น ระดมกำลังตามหาฮูหยินที่หายไป เขาไม่รอช้ารีบกุมบังเหียนออกตามหาฮูหยินทันที ขณะที่ม้ากำลังวิ่งด้วยความเร็ว เขาได้แต่ภาวนาอย่าให้เรื่องเกิดไม่ดีกับฮูหยินของเขาเลยถ้าหากว่
last updateLast Updated : 2025-01-03
Read more
กระตุกหนวดเสือ
สามวันมานี้หนิงฮวาได้ยินบ่าวไพร่พูดเรื่องของท่านแม่ทัพกับฮูหยินรองอยู่ทุกวัน บางคนก็ว่าคงจะมีข่าวดีเร็วๆนี้ อีกไม่นานคงจะมีคุณหนูคุณชายวิ่งกันเต็มจวนบางครั้งนางก็ต้องได้ยินว่าบ่าวไพร่ต่างพากันอิจฉาฮูหยินรอง ท่านทั้งสองพบกันราวพรหมลิขิต ได้ไปพบรักขณะที่ไปรบ และร่วมทุกข์ร่วมสุขกันนานนับปีแม้ฮูหยินรองจะมิใช่ลูกของผู้มีอำนาจ แต่ท่านแม่ทัพกลับแต่งฮูหยินรองเข้าจวนมาไล่เลี่ยกับฮูหยินเอก แถมดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพจะรักฮูหยินรองมากกว่าฮูหยินเอกที่ถูกผู้ใหญ่บังคับหมั้นกันตั้งแต่เยาว์วัย ทหารยามที่เฝ้าอยู่บริเวณเรือนของฮูหยินเอกก็พูดกันว่า เมื่อยามที่ท่านแม่ทัพมานอนค้างที่เรือนของฮูหยินเอก มันไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา ร้อยวันพันปีเท่านั้นจึงจะได้ยินหนิงฮวาได้ยินคำพูดเหล่านี้มาโดยตลอด เพียงแต่นางไม่อยากถือสาเอาความ นางคงไม่สามารถห้ามปากและความคิดของผู้ใดได้ สิ่งที่เขาพูดมาก็ใช่ว่าจะเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น หลายสิ่งที่พวกเขาพูดมาล้วนเป็นความจริงนางมิใช่คนที่อ่อนหวานและขี้เอาใจแบบฮูหยินรอง นางเติบโตมาอย่างบุตรสาวของขุนนาง การแสดงออกแต่ละอย่างควรสง่างาม มิควรทำสิ่งใดประเจิดประเจ้อจนเป็นที่นินทา
last updateLast Updated : 2025-01-03
Read more
สตรีโหดร้ายในสายตาเจ้า
ฉินอ๋องและแม่ทัพหยางซีซวนเดินออกมาจากพระตำหนักเฟยหลงขององค์ฮ่องเต้ ทั้งคู่เดินผ่านสวนดอกไม้นาๆ พันธุ์มาจนถึงศาลาริมสระบัว "เกี่ยวกับธนูปริศนาวันนั้น.." หยางซีซวนเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกังวล ฉินอ๋องพยักหน้าอย่างเข้าใจ "เปิ่นหวางได้ตามสืบเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ลูกศรที่ยิงมาในวันนั้นเป็นลักษณะที่มีใบเลื่อยอยู่ด้วย ที่เดียวที่ใช้ลูกศรแบบนี้เท่าที่ข้ารู้ก็มีเพียงแค่..""ซีอาน!!" หยางซีซวนแทรกขึ้นมาทันที หลังจากที่ฟังฉินอ๋องพูดแล้วลูกศรแบบนี้ก็มีที่ซีอานที่เดียว! "เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้วท่านแม่ทัพ สงครามในครานั้นทั้งลั่วหยางและซีอานต่างก็สูญเสียกันไปมาก แต่ที่สำคัญเลยคือซีอานเสียองค์ชายสามไปกับสงคราม พวกมันคงจะแค้นใจไม่น้อย" สงครามจบใช่ว่าคนจะจบ อย่างไรเสียฝั่งนั้นก็สูญเสียองค์ชายลำดับที่สามไป สนามรบไม่ปรานีผู้ใด หากได้จับดาบรบแล้ว ไม่เข่นฆ่าเขาก็จะถูกเขาเข่นฆ่า พวกมันกำลังจะทำตัวเป็นหมาลอบกัด ซึ่งมันก็คงจะไม่แปลก เมื่อหลังชนฝาแล้วก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสีย หากชนะในสนามรบมิได้ ก็จงชนะนอกสนามรบแทน หลังจากที่พูดคุยกับฉินอ๋องจบ หยางซีซวนก็กลับมาที่จวน บรรยากาศในจวนเงียบสงัดราวกับเป็นจวนร้าง เหตุใดวัน
last updateLast Updated : 2025-01-04
Read more
เราหย่ากันเถิด
เป็นเวลากว่าเจ็ดวันที่หนิงฮวาถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ในเรือนของตนเอง โดยที่หยางซีซวนไม่ได้แวะมาหานางเลยสักวัน บัดนี้นางเริ่มคิดแล้วว่าตนนั้นเป็นดั่งนกในกรงทองของหยางซีซวนเท่านั้นหากเขารักหลิวลี่ถังปานนั้น เหตุใดจึงต้องขอให้นางมาเป็นฮูหยินเอกด้วย เพียงเพราะคำสัญญาในวัยเยาว์หรือเพราะอำนาจทางการเมือง นางไม่อยากเป็นฮูหยินเอกหรือเมียหลวงของใคร นางอยากเป็นเมียเพียงคนเดียว การที่นางยอมแต่งงานกับหยางซีซวนเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วหรือไม่ นางคงต้องคิดทบทวนดูใหม่เสียแล้วเมื่อลองมองย้อนกลับไปหนึ่งปีที่แต่งงานกันมา นางมีความสุขหรือไม่ หัวเราะกับร้องไห้สิ่งไหนบ่อยกว่ากันตัวนางไม่ต่างจากข้าวที่รอคอยฝน ยามที่ซีซวนมาหานางมักจะยิ้มและมีความสุข แต่ยามที่เขาไม่มา นางก็ได้แต่รอคอยโดยไม่มีสิทธิ์ปริปากบ่นถ้าหากว่านางหย่าแล้วกลับไปอยู่กับท่านพ่อ คงจะโดนชาวบ้านนินทาและคงทำให้ท่านพ่อต้องอับอาย นางจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร "ซิงอี ถ้าหากว่าวันหนึ่งข้าหย่ากับซีซวน ไม่เป็นฮูหยินไม่กลับไปเป็นคุณหนูไป๋ เจ้าจะยังอยู่กับข้าหรือไม่" หนิงฮวาที่กำลังนั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่างเอ่ยขึ้น"ไม่ว่าคุณหนูจะทำสิ่งใด ซิงอีจะอยู่กับ
last updateLast Updated : 2025-01-04
Read more
ที่นี่คือที่ของเจ้า
"เจ้าหมดรักข้าแล้วหรือฮวาเอ๋อร์ ไม่หย่าได้หรือไม่ข้าขอร้องเจ้า เจ้าจะให้ข้าทำสิ่งใดข้าก็ยอม" หยางซีซวนจับมือเล็กๆ อันบอบบางของนางขึ้นมาจูบเบาๆ ก่อนจะเอียงแก้มมาแนบกับมือของนางไว้ ตอนนี้เขารู้เพียงแค่ไม่อยากเสียนางไป ถ้าหากว่านางจะไปให้ได้ เขาก็จะกักขังนางไว้ ขอเพียงนางยังอยู่กับเขา ไม่ว่าจะวิธีใดเขาก็ยอมทำ"หากเป็นเช่นนั้น สิ่งที่ข้าจะขอคงมีแค่เรื่องเดียว แต่ข้าคงจะไม่ขอหรอก เพราะข้ารู้ว่าเจ้าคงทำไม่ได้ หากเจ้าทำได้เจ้าก็คงทำไปตั้งนานแล้ว""เจ้ากลับไปคิดทบทวนอีกทีได้หรือไม่ฮวาเอ๋อร์..""ข้าคิดมาตลอดซีซวน มันหมดหนทางอื่นแล้ว ปล่อยข้าไปแล้วเจ้าก็ให้นางขึ้นเป็นฮูหยินแทนข้าเสีย" บัดนี้นางอ่อนล้าเกินกว่าที่จะไปสู้รบปรบมือกับใครแล้วชีวิตนางตั้งแต่เกิดมาอยากได้สิ่งใดก็ได้ดั่งใจตลอด มีแต่เรื่องความรักที่นางพยายามแค่ไหนก็ไม่เคยได้มันมา"ข้าไม่หย่า! อย่างไรข้าก็ไม่หย่า" "เจ้ามีเหตุผลใดจึงไม่ยอมหย่า""ข้ารักเจ้า ข้าอยากอยู่กับเจ้า อยากเห็นหน้าเจ้าในทุกๆวัน"เมื่อได้ยินคำตอบหนิงฮวาก็แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย เหตุผลของเจ้ามันเหมือนกับว่า เจ้ามีข้าอยู่ในชีวิตมาโดยตลอด จึงไม่ชินหากวันหนึ่งต้องเสียข้าไ
last updateLast Updated : 2025-01-05
Read more
บุรุษที่ดูคุ้นตา
หนิงฮวาใช้ชีวิตอยู่ที่จวนสกุลไปอย่างสบายใจ นางรู้สึกคิดถึงเมื่อก่อนตอนที่นางยังใช้ชีวิตเป็นคุณหนูไป๋ นิ้วมือเรียวลูบไล้เสื้อผ้าอาภรณ์สมัยเก่าด้วยความคิดถึง ชุดนี้ท่านพ่อเป็นคนซื้อให้นาง และที่สำคัญ ท่านพ่อเป็นคนเลือกเองกับมือ มิได้ใช้บ่าวไพร่ที่ไหนไปซื้อเลย"ชุดสีชมพูนี้งดงามยิ่งนัก พ่อเห็นแล้วนึกถึงเจ้า จึงซื้อมาฝาก เจ้าลองใส่ดูสิ มันต้องเหมาะกับเจ้ามากแน่ๆ" คำพูดเหล่านั้นของท่านพ่อ นางยังจดจำได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยความที่ชุดนั้น เป็นชุดแรกที่ท่านพ่อเลือกให้ นางจึงอยากเก็บไว้เสียมากกว่าการนำมาใส่"ชุดนี้งดงามมากเจ้าค่ะฮูหยิน" ซิงอีสาวใช้คนสนิทเอ่ยขึ้น ชุดนี้เป็นชุดเดียวที่ฮูหยินของนางมิได้นำไปด้วย ในคราที่ออกเรือน"ยามนี้เจ้าเรียกข้าว่าคุณหนูเช่นเดิมเถิด" หนิงฮวาเอ่ยขึ้น นางเอียนกับคำว่าฮูหยินเต็มทน ยามนี้นางอยู่ที่จวนสกุลไป๋ นางคือคุณหนูไป๋ของที่นี่"เจ้าค่ะคุณหนู ชุดนี้งดงามนักเจ้าค่ะ คุณหนูท่านไม่อยากเอามันออกมาใส่หรือเจ้าคะ" ซิงอีเป็นสาวใช้ที่รู้ใจหนิงฮวาเสมอ เจ้านายว่าอย่างไร นางก็ว่าตามนั้นการที่เจ้านายของนางบอกให้กลับมาเรียกว่าคุณหนูเช่นนี้ อาจมีความหมายเป็นนัยว่า ความสัมพัน
last updateLast Updated : 2025-01-05
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status