You’re my love เพราะเธอคือ..ความรัก

You’re my love เพราะเธอคือ..ความรัก

last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Oleh:  Over the rainbowOn going
Bahasa: Thai
goodnovel18goodnovel
Belum ada penilaian
31Bab
68Dibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

ภรรษ์ เรืองภวัตกุล (เชฟภาม) พริมา ธนานุกูลเวช (ฟลอเรนซ์) ดาราดาวรุ่งสาวชื่อดัง (รึเปล่า) ฟลอเรนซ์ สาวน้อยน่ารัก ที่มีปมในใจเรื่องที่พ่อกับแม่รักและตามใจพี่สาวคนโต อย่างเวนิซ มอบบริษัทให้เวนิซเป็นคนบริหาร ส่วนลูกคนสุดท้องอย่างเธอกลับไม่มีใครสนใจ เธอจึงพยายามเรียกร้องความสนใจโดยการพยายามเป็นดาราที่มีชื่อเสียง เขาคือเชฟหนุ่มผู้แสนจะเย็นชา ส่วนเธอคือยัยตัวร้ายที่เขาอยากหลีกเลี่ยงที่สุด ทว่าพอพบกับอีกด้านของนางมารน้อย เขากลับหลงรักเธอ..จนถอนตัวและหัวใจไม่ขึ้น..

Lihat lebih banyak

Bab terbaru

Pratinjau Gratis

Chapter 1

Chapter 1“ป้าจันทร์คะ ข้าวต้มปลาวันนี้อร่อยจังค่ะ” ฉันตักขึ้นมาเคี้ยวคำแรกพลางหันไปเอ่ยชม หัวหน้าแม่ครัวประจำบ้าน“ขอบคุณค่ะคุณฟลอเรนซ์ คุณเวนิสกลับมาพักที่บ้าน ป้าก็เลยทำของโปรดเธอค่ะ” ชื่อเวนิสทำให้หัวใจของฉันกระตุกวูบ แต่ยังคงเก็บอาการได้ดี“ฟลอเรนซ์ แม่จองกระเป๋าคอลเลคชันใหม่ของเฟนดิให้แล้วนะ” คุณแม่พูดขึ้นพร้อมกับส่งมือถือให้ฉันชื่นชมความงามของกระเป๋าแบรนด์หรู“ขอบคุณนะคะ ฟลอจะได้ถือไปเวลาที่ฟลอไปกองถ่ายค่ะ” ฉันยิ้มกว้างขอบคุณคุณแม่ที่ยังใจดีกับฉัน“แม่จองไว้สองใบ พี่เวเลือกไปก่อนแล้วหนึ่งใบ เหลืออีกใบก็เป็นของฟลอ” อ๋อ..คือเหลือเลือกจากพี่เวว่างั้น ถึงจะชินชาแต่ทำไมมันก็ยังห่อเหี่ยวจิตใจอยู่ดี ฉันลอบถอนหายใจยาว เมื่อร่างบางในชุดสูทกระโปรงสีกรมเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ใบหน้าสวยหวานยิ้มให้กับทุกคน“ขอโทษนะคะ เมื่อคืนเวเคลียร์งานจนดึกก็เลยตื่นสาย”“แม่ไม่ให้จันทร์ไปปลุกเองล่ะ เวเพิ่งจะได้นอนตอนตีสาม งีบในรถสักหน่อยนะลูก” น้ำเสียงและแววตาทอประกายของคุณแม่ทำให้ฉันรู้สึกอิจฉาอย่างเสียไม่ได้“ทานข้าวต้มปลาเยอะๆ นะคะ ป้าตื่นมาทำของโปรดคุณเวแต่เช้าเลย”“เว ทริปเที่ยวยุโรปตอนซัมเมอร์พ่อ...

Buku bagus disaat bersamaan

Komen

Tidak ada komentar
31 Bab
Chapter 1
Chapter 1“ป้าจันทร์คะ ข้าวต้มปลาวันนี้อร่อยจังค่ะ” ฉันตักขึ้นมาเคี้ยวคำแรกพลางหันไปเอ่ยชม หัวหน้าแม่ครัวประจำบ้าน“ขอบคุณค่ะคุณฟลอเรนซ์ คุณเวนิสกลับมาพักที่บ้าน ป้าก็เลยทำของโปรดเธอค่ะ” ชื่อเวนิสทำให้หัวใจของฉันกระตุกวูบ แต่ยังคงเก็บอาการได้ดี“ฟลอเรนซ์ แม่จองกระเป๋าคอลเลคชันใหม่ของเฟนดิให้แล้วนะ” คุณแม่พูดขึ้นพร้อมกับส่งมือถือให้ฉันชื่นชมความงามของกระเป๋าแบรนด์หรู“ขอบคุณนะคะ ฟลอจะได้ถือไปเวลาที่ฟลอไปกองถ่ายค่ะ” ฉันยิ้มกว้างขอบคุณคุณแม่ที่ยังใจดีกับฉัน“แม่จองไว้สองใบ พี่เวเลือกไปก่อนแล้วหนึ่งใบ เหลืออีกใบก็เป็นของฟลอ” อ๋อ..คือเหลือเลือกจากพี่เวว่างั้น ถึงจะชินชาแต่ทำไมมันก็ยังห่อเหี่ยวจิตใจอยู่ดี ฉันลอบถอนหายใจยาว เมื่อร่างบางในชุดสูทกระโปรงสีกรมเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ใบหน้าสวยหวานยิ้มให้กับทุกคน“ขอโทษนะคะ เมื่อคืนเวเคลียร์งานจนดึกก็เลยตื่นสาย”“แม่ไม่ให้จันทร์ไปปลุกเองล่ะ เวเพิ่งจะได้นอนตอนตีสาม งีบในรถสักหน่อยนะลูก” น้ำเสียงและแววตาทอประกายของคุณแม่ทำให้ฉันรู้สึกอิจฉาอย่างเสียไม่ได้“ทานข้าวต้มปลาเยอะๆ นะคะ ป้าตื่นมาทำของโปรดคุณเวแต่เช้าเลย”“เว ทริปเที่ยวยุโรปตอนซัมเมอร์พ่อ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 2
Chapter 2 “เบาๆหน่อยหล่อน อัดอั้นตันใจมาจากที่ไหนเนี่ย” พี่บีบี๋ทำท่าจะดึงแก้วสีอำพันออกจากมือฉัน ซึ่งกระดกพรวดเดียวมาเกือบหกแก้ว ตอนนี้ไม่รู้เลยหน้ากับปากอันไหนมันชากว่ากัน วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ถ่ายละครเรื่องแรกและอาจจะเป็นเรื่องเดียวของฉัน เพราะที่เข้าวงการได้ก็เพราะเงินคุณพ่อคุณแม่ทั้งนั้น มันจะมีอะไรน่าภูมิใจกันล่ะ พยายามทำอะไรพวกท่านก็คงไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ฉันทำอยู่ดี“ฟลอไม่อยากเป็นดาราแล้วพี่บี๋” ฉันสะอื้นไห้ออกมาดังๆ ด้วยความน้อยอกน้อยใจ จะมีใครสักคนรักและเห็นฉันเป็นคนสำคัญบ้างไหม“อ้าวทำไมล่ะ หล่อนกำลังจะดังนะ”“ดังเหรอ?” ฉันแค่นยิ้มพลางพูดอย่างประชดประชันชีวิตของตัวเอง“พี่ได้เงินจากบ้านฟลอมาเท่าไหร่ล่ะ บ้านฟลอให้เงินให้ค่ายละครหลายล้านเพื่อให้ฟลอได้แสดงละคร เล่นแข็งเป็นมนุษย์หินฟลินสโตนอย่างฟลอ เส้นสายใหญ่จนผู้กำกับไม่กล้าด่า ฮือ..” ฉันยกแก้วขึ้นดื่มพรวดเดียว พอดื่มเยอะก็เริ่มปวดฉี่“อ้าว จะไปไหน” พี่บี๋ถามเมื่อเห็นฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ ร้านอาหารที่เรามาวันนี้เป็นร้านที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ผู้จัดการหนุ่มเปิดห้องวีไอพีให้ฉันกินดื่มร้องไห้ฟูมฟายได้โดยไม่มีใครรู้ใครเห็น ท
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 3
Chapter 3แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ้าม่านเข้ามา ฉันใช้มือบังแสงแดดที่มันแยงตา พลางกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาตัวเอง เงาของใครบางคนยืนอยู่ริมหน้าต่าง หัวหน้าแม่บ้านน่าจะเข้ามาทำความสะอาดและเสิร์ฟอาหารเช้าเหมือนที่เคยทำ เนื่องจากไม่มีใครที่จะเข้ามาห้องนอนของฉันในเวลาเช้าตรู่ขนาดนี้“ป้าจันทร์ช่วยดึงผ้าม่านทึบให้ฟลอหน่อยค่ะ ฟลออยากนอนต่อ” ฉันงึมงำในลำคอ ไม่รู้ว่าป้าจันทร์จะได้ยินไหม เพราะแสงแดดยังส่องแยงตาฉันอยู่“ป้าจันทร์ช่วยปิด..” ฉันพูดเสียงดังขึ้นอีกระดับ พยายามลืมตาขึ้นให้ได้มากที่สุดเพราะอาการปวดหัวจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เมื่อคืน ทำให้ร่างกายยังรู้สึกอ่อนเพลีย ไม่อยากลุกจากเตียงนุ่มๆดูดวิญญาณนี่เลย ทว่าพอฉันมองคนที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างชัดเท่านั้นแหละ ร่างสูงที่พันผ้าเช็ดตัวท่อนล่างเพียงหมิ่นเหม่ หยดน้ำเกาะพราวไปทั่วแผ่นอกกว้าง ใบหน้าหล่อเหลาเลิกคิ้วจ้องมองสบตากับฉัน“ใครอ่ะ หล่อจัง ซิกซ์แพ็คก็แน่น ฝันแน่ๆ เธอต้องฝันแหละฟลอเรนซ์” ฉันกัดปากอมยิ้มด้วยความเขิน ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้า พอก้มลงมาเห็นเสื้อผ้าที่ติดกายเท่านั้นแหละ..“กรี๊ดดดดด” ทั้งเนื้อทั้งตัวของฉันมีเพียงเสื้อชั้นในกับกางเกง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 4
Chapter 4“ภาม แขนนายไปโดนอะไร?” พี่ภีม พี่ชายของผมเอ่ยถาม มันเป็นแผลที่ตรงข้อมือลามมาถึงฝ่ามือ ตอนที่ไปช่วยยัยนางมารน้อยที่เกือบจะโดนรถชน ผู้หญิงที่ดูถูกคนอื่นเห็นตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ต้องดัดนิสัยซะให้เข็ด“ผมหกล้มครับ” ผมดึงปลายเสื้อเชิร์ตลงมาปิดแผลไว้ กลัวพ่อกับแม่จะเห็นแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ ท่านยิ่งคัดค้านที่ผมไปทำร้านอาหารในช่วงเลิกงานอยู่ด้วย ถ้าเกิดรู้ว่าผมได้รับอุบัติเหตุในช่วงที่ทำร้าน พวกท่านต้องห้ามไม่ให้ทำงานที่ผมรักไปตลอดแน่“ภาม ช่วงนี้ไม่มานอนที่บ้านเลย แม่คิดถึงลูกมาก” คุณแม่เดินตรงเข้าสวมกอดผมด้วยความคิดถึง“แม่เราบ่นตลอดเลยลูก ถ้าว่างก็เข้ามากินข้าวที่บ้านบ้างนะ” คุณพ่อในชุดสูทสีน้ำเงินเต็มยศส่งยิ้มบางๆให้ผม“ครับพ่อ” ผมตอบรับ ช่วงนี้งานที่ร้านเริ่มลงตัว ผมกับเชฟพริกทำงานเข้าขากันแล้ว จึงไม่ต้องเหนื่อยเหมือนตอนที่เพิ่งเริ่มทำงาน“ภาม พ่ออยากให้เราไปบริหารโรงแรมที่ภูเก็ต ถ้าเราพร้อม..” คุณพ่อเกริ่นขึ้นมา“ขอเวลาผมอีกสักปีนะครับ ผมขอทำงานที่ผมชอบก่อน” ผมค่อนข้างจะโชคดีอย่างหนึ่ง ในฐานะที่เป็นลูกชายคนรองของตระกูลเรืองภวัตกุล เจ้าของโรงแรมหรูที่มีสาขาทั่วโลกอย่าง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 5
Chapter 5“นี่นาย ฉันเช็ดโต๊ะถูพื้นเสร็จแล้ว พักได้หรือยัง” อย่างที่รู้ ฉัน..คุณหนูฟลอเรนซ์ แห่งบ้านธนานุกูลเวช เคยทำงานบ้านซะที่ไหนกัน ตั้งแต่เกิดมาฉันก็ถูกยกย่องเชิดชูในฐานะคุณหนูผู้สูงศักดิ์มาตลอด เป็นครั้งแรกที่เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด ความแค้นในใจมันอัดแน่นรอวันเอาคืน นิ้วเรียวขาวนวลเนียนสวยราวกับมือของผู้หญิงถูไปตามเคาท์เตอร์“ตรงนี้ฝุ่นจับเยอะ มาเช็ดตรงนี้ด้วย” เหมือนโดนเชฟหนุ่มแกล้งเพราะฉันถูตรงนั้นตั้งสองรอบ ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างพึงพอใจ‘ทนไว้ฟลอเรนซ์ ลบคลิปนั่นได้เมื่อไหร่ค่อยแก้แค้นก็ไม่สาย’“ได้เลยคร้าเชฟ” ฉันยิ้มกว้างแต่น้ำเสียงประชดประชันอย่างชัดเจน“เชฟภามครับ มื้อเที่ยงมีสปาเกตตี้ซอสครีมเห็ดกับซีซาร์สลัด” เชฟพริกโผล่หน้าออกมาจากห้องครัว เขาร้องบอกและหันมาส่งยิ้มให้ฉัน โอโห..ตอนนี้เกือบได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว นี่ฉันทำความสะอาดเกือบสามชั่วโมงเศษๆแล้วเหรอเนี่ย..แค่ได้กลิ่นอาหารกระเพาะก็ร้องโครกคราก“มีสเต็กเนื้อวากิวไหมคะเชฟพริก” ฉันยิ้มหวานๆให้เชฟผู้ช่วย เจอรอยยิ้มการตลาดของฉันเข้าไปน้อยคนนักที่จะปฏิเสธฉัน“คนงานอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เลือกกิน เชฟพริกกินแค่นั้นพอไม่ต้องทำเพิ่ม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 6
Chapter 6หลังจากไปช็อปปิ้งผักสดๆจากสวนคุณยาย เชฟทั้งสองก็จัดการเตรียมวัตถุดิบในครัว ส่วนฉันได้รับหน้าที่ในการจัดคิวของลูกค้าที่จะมารับประทานอาหารในค่ำคืนนี้ ลูกค้าที่ได้รับคิวในรอบแรกมีจำนวนห้าโต๊ะ จะมาถึงร้านในเวลาหกโมงถึงสองทุ่ม ส่วนกลุ่มที่สองเวลาสองทุ่มถึงสี่ทุ่ม อาหารจะจัดเป็นเซ็ทตามใจของเชฟไม่มีการเสิร์ฟเพิ่มหรือร้องขอเมนูพิเศษใดๆ แต่ทางร้านได้รับการการันตีจากนักชิมมากมายว่าอาหารอร่อยสดสะอาดได้มาตรฐานและลูกค้าที่เคยมาทานก็มักจะแวะเวียนกลับมาที่ร้าน จนคิวที่จองยาวไปถึงสามเดือนข้างหน้าทีเดียว ราวๆห้าโมงเศษๆ ฉันต้องอยู่ในครัวกับเชฟภามเพื่อช่วยเขาเตรียมอาหาร เนื่องจากหน้าร้านมีเชฟพริกเป็นคนเชิญลูกค้าเข้านั่งที่โต๊ะ เนื่องจากฉันก็ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าสักเท่าไหร่ เดี๋ยวแฟนคลับจะแห่มาที่ร้านทำให้เจ้าของร้านวุ่นวาย จึงขอช่วยงานหรือจะเรียกว่าป่วนอีตาเชฟภาม“ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยนั่งอยู่เฉยๆละกัน” เชฟหนุ่มพ่นลมหายใจออกมายาวๆ เพื่อแสดงให้ฉันเห็นว่าเขาเบื่อหน่ายฉันแค่ไหน คงเพราะฉันเดินไปมาถามโน่นนี่นั่นด้วยความอยากรู้อยากเห็น‘ไอ้นี่เรียกว่าอะไร ฉันเคยเห็นผักนี่มาก่อน’‘เส้นสปาเกตตี้ต้อง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 7
Chapter 7พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ภามก็เดินลงมาข้างล่าง เสียงพูดคุยหัวเราะดังลั่นจนไปถึงห้องนอนของเขา ยัยนางมารน้อยกำลังกินมื้อเช้า โดยมีเชฟพริกคอยเสิร์ฟทำราวกับในร้านอาหารญี่ปุ่นโอมากาเสะเจ้าดัง“เชฟภาม ทานมื้อเช้าครับ รับอะไรดีระหว่างญี่ปุ่นหรืออเมริกันเบรกฟาสท์” เชฟพริกเอ่ยถามเจ้านาย ที่สวมเสื้อเชิร์ตสีขาวพับแขนกับกางเกงสแล็คสีดำดูเรียบหรูเป็นทางการสมกับเป็นลูกชายคนรองเจ้าของธุรกิจโรงแรมดัง “ขอเป็นเซทญี่ปุ่น” ภามบอกพลางเดินเข้ามานั่งตรงเคาท์เตอร์ข้างๆกับดาราสาว หญิงสาวสวมชุดของเมื่อวาน ใบหน้าขาวนวลเนียนไร้ซึ่งเครื่องสำอางใดๆ แต่ยังดูน่ารักเป็นธรรมชาติ“นี่นาย วันนี้เชฟพริกบอกว่าร้านปิด ฉันขอกลับบ้านนะ” ฟลอเรนซ์จำเป็นต้องถามเชฟหนุ่มผู้ซึ่งกุมความลับของตัวเองไว้ เดี๋ยวไม่พอใจขึ้นมาคลิปอาจจะหลุดเผยแพร่ในโลกโซเชียลได้“อืม..” ภามตอบสั้นๆ เขาไม่กล้ามองหน้าผู้หญิงข้างๆตรงๆ เพราะภาพเมื่อคืนยังแจ่มชัดในความทรงจำ แต่เธอคงไม่มีความทรงจำนี้หลงเหลืออยู่แล้ว“เชฟภามจะกลับมานอนที่ร้านไหมครับ?” เชฟพริกรู้ว่าวันนี้เจ้านายหนุ่มมีประชุมที่โรงแรมทั้งวันและอาจไปกินอาหารกับครอบครัวที่บ้านใหญ่“ไม่แน่ใจ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 8
Chapter 8“ไหนว่ากลับบ้านแล้วมาทำไม?” ภามถามคนตรงหน้าพลางคลายเนคไทให้หลวม คิ้วเข้มเลิกขึ้นด้วยความสงสัย ทว่าในใจกลับรู้สึกพอใจอย่างประหลาดที่เห็นหญิงสาวนั่งอยู่ในร้าน“วันนี้มาในฐานะลูกค้า ขอเหมาร้านละกันนะ” ใบหน้าเล็กๆน่ารักพยายามจะยิ้มกว้าง แต่มันช่างดูเศร้าเหลือเกิน“ถ้าเหมาร้านคิดแพงหน่อยนะ มีเงินจ่ายรึเปล่า?” ร่างสูงเดินอ้อมไปที่ห้องครัว เชฟพริกกำลังเตรียมอาหารอย่างขมักเขม้นสำหรับแขกพิเศษเพียงโต๊ะเดียวในค่ำคืนนี้“จ่ายไม่อั้นเลย” ฟลอเรนซ์ยกนิ้วเป็นสัญลักษณ์โอเคให้สองหนุ่ม หญิงสาวนั่งเขี่ยมือถือด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว เธออุตส่าห์กลับไปที่บ้านเพื่อจะพบว่า..‘คุณท่านกับคุณหนูเวนิสไปทานอาหารจีนกับครอบครัวภวัตเรืองกุลค่ะ’ หัวหน้าแม่บ้านบอก เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องรับแขก บ้านหลังใหญ่แต่คนที่เธอต้องการพบเจอกลับไม่อยู่‘คุณฟลอทานข้าวเย็นไหมคะ วันนี้มีปลาหิมะนึ่งซีอิ๊ว’ ขนาดเจ้าตัวไม่อยู่ ป้าจันทร์ยังทำอาหารจานโปรดของพี่เวไว้รอและที่สำคัญเธอไม่ชอบกินปลาเอาซะเลย ไม่ว่าจะเอามาทำเมนูที่เลิศรสแค่ไหน เธอก็ไม่อยากกินอยู่ดี ฟลอเรนซ์ตัดสินใจโทรหาพี่บีบี๋ อย่างน้อยผู้จัดการหนุ่มก็คงทำให้เธอคลายค
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 9
Chapter 9ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ พะอืดพะอมร่างกายต้องการขับอาหารที่กินเมื่อคืนออกมา ฉันจึงรีบลุกโผเผขึ้นมาจากเตียง วิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทว่าสิ่งที่ออกมากลับมีแค่น้ำลายเหนียวๆและอาการที่ว่าก็ยังไม่หายไปแถมยังรู้สึกมวนในช่องท้อง“ทรมานจัง เป็นอะไรเนี่ย สงสัยจะดื่มเหล้าสาเกบ่อยไป” ฉันพึมพำกับตัวเอง ตั้งแต่รู้จักกับเชฟหนุ่มเจ้าของร้าน once moment in time ฉันก็ติดนิสัยดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ตลอด คงต้องเลิกดื่มสักพักเพราะตื่นขึ้นมาทีไร อาการแฮงค์ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวและทำให้ไม่สดชื่นไปตลอดทั้งวัน“นี่หล่อนเป็นอะไรรึเปล่าหน้าดูซีดๆนะ” พี่บีบี๋เอ่ยทักทาย ร่างสูงในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาวกับกางเกงสแล็คสีดำกำลังจัดแจงแกะถุงอาหารสำหรับมื้อเช้าของเรา“สงสัยคงจะแฮงค์ค่ะพี่บี๋ ช่วงนี้ดื่มบ่อย” ฉันใช้มือนวดขมับเพื่อคลายความปวดพลางช่วยผู้จัดการหนุ่มแกะโจ๊กหมูร้านดังใส่ถ้วย“หืม โจ๊กคุณขุน น่ากินจังค่ะ” ฉันตักหมูบะช่อใส่ปากเคี้ยวหยับๆ แค่รับรสอาหารยังไม่ทันได้กลืนอาการคลื่นไส้ก็จู่โจมอีกครั้ง ไม่บอกก็รู้ว่าฉันต้องรีบวิ่งไปอาเจียนที่อ่างล้างจาน มือหนาของพี่บีบี๋ลูบไปตามแผ่นหลัง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Chapter 10
Chapter 10ด้วยเพราะเชฟพริกลากลับบ้านจึงทำให้ในร้านมีแค่ผมกับยัยฟลอเรนซ์ หลังจากที่เล่นบทดราม่าเคล้าน้ำตาฟิตติ้งละครเรื่องใหม่เรื่อง Single mom เรียบร้อยแล้ว กว่าเรื่องจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ ผมต้องไปซื้อที่ตรวจครรภ์เพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้ท้องจริงๆ อาการที่เป็นอยู่อาจเป็นเพราะยาคุมกำเนิดฉุกเฉินและการดื่มเหล้าสาเกถี่ไปหน่อยเท่านั้นเอง จากนั้นยัยตัวร้ายก็กลับมาอารมณ์ดีกวนประสาทผมได้ต่อ“เชฟภาม หิวแล้ว ทำอาหารให้กินหน่อยค่ะ” สรุปผมรับยัยนี่มาเป็นภาระมากกว่าจะช่วยงานได้จริงๆจังๆ พอถูพื้นเสร็จก็บ่นว่าเหนื่อย นอนเกลือกกลิ้งบนโซฟากดมือถือช็อปปิ้งออนไลน์ ทั้งยังมีน้ำใจจะซื้อเสื้อผ้าให้ผมด้วย“เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงครึ่ง หิวแล้วเหรอ? ไปเช็ดโต๊ะก่อน” ผมโบกมือไล่ร่างบางให้ไปไกลๆเพราะเธอเข้ามายืนเกาะขอบเคาท์เตอร์ห้องครัว ส่งสายตาวิบวับให้ผมได้ใจสั่นเล่นๆ คงเพราะผมไม่ได้อยู่ใกล้ชิดผู้หญิงคนไหนก็เลยรู้สึกหวั่นไหวไปกับยัยนางมารน้อยไปบ้าง ความเป็นจริงคือไม่ได้ชอบอะไรยัยนี่มากมายหรอก ผมบอกตัวเองในใจ“เมื่อเช้าไม่ได้กินข้าว กินแล้วก็อ้วกเลย หิวแล้ว” ใบหน้าเล็กๆน่ารักซึมลงนิดหน่อย แต่ก็ยอมเดินหลบฉากไปเช็ดโต๊ะท
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-03
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status