ภรรษ์ เรืองภวัตกุล (เชฟภาม) พริมา ธนานุกูลเวช (ฟลอเรนซ์) ดาราดาวรุ่งสาวชื่อดัง (รึเปล่า) ฟลอเรนซ์ สาวน้อยน่ารัก ที่มีปมในใจเรื่องที่พ่อกับแม่รักและตามใจพี่สาวคนโต อย่างเวนิซ มอบบริษัทให้เวนิซเป็นคนบริหาร ส่วนลูกคนสุดท้องอย่างเธอกลับไม่มีใครสนใจ เธอจึงพยายามเรียกร้องความสนใจโดยการพยายามเป็นดาราที่มีชื่อเสียง เขาคือเชฟหนุ่มผู้แสนจะเย็นชา ส่วนเธอคือยัยตัวร้ายที่เขาอยากหลีกเลี่ยงที่สุด ทว่าพอพบกับอีกด้านของนางมารน้อย เขากลับหลงรักเธอ..จนถอนตัวและหัวใจไม่ขึ้น..
Lihat lebih banyakChapter 31ฟลอเรนซ์อมยิ้มพลางยื่นกล่องของขวัญให้คนรัก เธอเลือกเป็นเนคไทด์ลายเรียบๆแต่ดูหรูหราให้กับคนรัก มือหนารับกล่องขนาดกลางมาถือไว้เขาค่อยๆแกะโบว์ออกช้าๆพร้อมกับกระดาษห่อสีหวานออก“พี่ภามต้องชอบของขวัญของฟลอแน่นอนค่ะ” หญิงสาวเอ่ยอย่างมั่นใจแถมยังเร่งเร้าให้เขารีบเปิดกล่องของขวัญ ภามยิ้มกว้างเมื่อได้รับเนคไทด์ที่ฟลอเรนซ์เลือกให้ ไม่ว่าจะได้อะไรเขาก็ดีใจอยู่ดีเพราะมันคือของที่มาจากนางมารน้อย(ที่น่ารัก)ของเขานั่นเอง“ทานมื้อค่ำดีกว่า พี่ตั้งใจทำอาหารที่ฟลอชอบทุกอย่างเลยนะ” ภามกุมมือคนรักพาเดินมาที่โต๊ะอาหารซึ่งเป็นเมนูโปรดของฟลอเรนซ์ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นสลัดเนื้อวากิวย่าง ข้าวหน้าเนื้อวากิว มีขนมหวานเป็นทาร์ตชีตผลไม้ ถึงจะยังแอบสงสัยว่าเชฟหนุ่มจะให้ของขวัญอะไรกับตัวเอง แต่ฟลอเรนซ์ก็ทนต่อความหิวไม่ไหวเพราะอาหารตรงหน้าช่างยั่วน้ำลายของเธอเหลือเกิน พอมื้อค่ำแสนอร่อยผ่านพ้นไป หญิงสาวก็นึกถึงเรื่องของขวัญทันที“พี่ภามยังไม่ได้ให้ของขวัญฟลอเลยค่ะ” อดีตดาราสาวท้วงขึ้นมา“งกนะเรา จำเก่งมาก พี่อุตส่าห์เอาอาหารมาล่อ” ภามยิ้มขำพลางขยี้ผมของคนรักด้วยความมันเขี้ยวระคนเอ็นดู“ไม่ได้งกค่ะ มันคือสิ่ง
Chapter 30หลังจากกลับมาปรับความเข้าใจกัน ภามก็แทบไม่ห่างจากฟลอเรนซ์เลย นอกจากการแสดงความรักแบบแนบเนื้อแล้ว เขาก็ยังทำตัวเป็นเชฟส่วนตัว สรรหาอาหารจานโปรดให้คนรักครบสามมื้อ ใช้ช่วงเวลาวันหยุดยาวราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน“น้องฟลอครับ มื้อเช้ามาเสิร์ฟแล้ว ตื่นทานข้าวก่อนนะครับ” ภามตื่นแต่เช้าไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะคนเดียว ใจจริงเขาอยากปลุกเจ้าหญิงนิทราขี้เซาไปวิ่งด้วย ทว่าเมื่อคืนเขาก่อกวนจนหญิงสาวแทบไม่ได้นอนและเธอก็เพิ่งจะได้นอนจริงๆช่วงตีสอง ภามจึงไม่กล้าขัดขวางเวลาพักผ่อนของฟลอเรนซ์ ปล่อยให้หญิงสาวนอนพักผ่อนให้เพียงพอ ก็อย่างที่บอกพออยู่ใกล้ทีไรเขาก็อดใจไม่ไหวทุกที ก็น้องฟลอของเขาน่ารักขนาดนี้“พี่ภาม ฟลอเหนื่อยขอนอนต่อนะคะ” หญิงสาวพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา เปลือกตาของเธอกำลังต่อสู้กับความง่วงขั้นสูงสุด ฟลอเรนซ์ไม่เคยอยู่กับคนรักนานขนาดนี้มาก่อน ตอนที่อยู่ไทยช่วงเช้าเขาจะไปทำงานที่โรงแรม ตอนเย็นถึงจะว่างพาเธอไปทานอาหารที่ร้านดัง บางครั้งเขาก็ซื้อวัตถุดิบมาทำที่คอนโดของเธอ ทว่าในตอนนี้เธอกับคนรักแทบจะตัวติดกันยี่สิบสี่ชั่วโมงมาสองวันเต็มๆแล้ว ถ้าไม่พาเธอไปเดินเที่ยวข้างนอกหรือว่าทำ
Chapter 29“ฟลอเรนซ์จะหนีไปเรียนต่อที่อังกฤษ เพื่อเปิดโอกาสให้คุณภามกับคุณเวได้รักกัน” พออดีตผู้จัดการส่วนตัวของแฟนสาวพูดจบ ผมก็หลุดขำอย่างกลั้นไม่อยู่“น้องฟลอคิดแบบนั้นจริงๆเหรอครับ” ผมกลับมาคิดทบทวนตัวเอง ช่วงนี้ผมกำลังเข้าไปทำงานด้านบริหารในโรงแรม เพื่อที่สร้างความมั่นคงในชีวิตให้มากขึ้น เพราะอยากเริ่มวางแผนในอนาคต ด้วยอยากจะแต่งงานมีครอบครัว แล้วคนที่อยากจะใช้ชีวิตด้วยก็มีแพลนหนีไปเรียนต่อเมืองนอก เหตุผลคืออยากจะเสียสละผมให้กับพี่สาว คนที่ผมไม่มีทางคิดเป็นอื่นได้เลย ก็ถ้าผมจะรักพี่เวก็คงคบกันตั้งแต่ผมเจอกับพี่เวที่ฝรั่งเศสแล้วล่ะ คิดแล้วมันน่านัก..น้องฟลอมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่“ไม่ได้แค่คิดครับ ติดต่อที่เรียนที่พัก ทำเอกสารต่างๆเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่จะบินไปอีกสองอาทิตย์” พี่บีบี๋กล่าวด้วยใบหน้าจริงจัง คงเพราะห่วงความรู้สึกของฟลอเรนซ์ ซึ่งเขารักราวกับน้องสาวแท้ที่คลานตามกันมานั่นล่ะ“ขอบคุณที่บอกผมนะครับ”‘คิดจะหนีไปเหรอฟลอเรนซ์ ไม่มีทางหรอก!!’ คนอย่างผมถ้าได้รักใครแล้ว ไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆหรอก เรียกได้ว่าเข้ามาในหัวใจของผมแล้ว ห้ามออกไปเด็ดขาด แล้วยิ่งจะไปเพราะเหตุผลบ้าบอแ
Chapter 28ฉันใช้ชีวิตอยู่อังกฤษได้เกือบอาทิตย์กว่าๆ ในแต่ละวันฉันทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ที่ตั้งโปรแกรมอัตโนมัติเอาไว้ ช่วงเช้าไปเรียนการใช้ภาษาขั้นสูง ช่วงเที่ยงออกไปทานอาหารไทยที่ร้านประจำและตอนบ่ายก็ไปเดินช็อปปิ้งที่ห้างดัง ปิดท้ายด้วยการเดินเล่นที่สวนสาธารณะก่อนที่จะทำมื้อเย็นทานง่ายๆที่บ้านพัก คุณพ่อกับคุณแม่และพี่เวโทรมาบ่นจนหูชาที่ฉันไม่ยอมบอกเรื่องที่จะมาเรียนต่อในต่างประเทศ แต่ไม่กี่วันก็ปล่อยผ่านทำตัวปกติ อาจจะมีวิดิโอคอลมาถามไถ่เรื่องสุขภาพบ้าง แต่พวกท่านก็ดีใจที่ฉันมีความตั้งใจที่จะมาเรียนต่อเพื่อจะเอาความรู้กลับไปช่วยงานที่บริษัท ฉันทำการบล็อกการติดต่อจากพี่ภามทุกช่องทางพร้อมทั้งขอร้องที่บ้านว่าห้ามบอกเรื่องที่อยู่ของฉันกับเขา โดยให้เหตุผลว่าอยากจะโฟกัสเรื่องการเรียน ถ้าหากเขารอได้ก็ให้เขารอ แต่ถ้าทนรอไม่ไหวก็ให้มีคนอื่นได้เลย ถึงจะปิดหูปิดตาไม่ยอมรับรู้เรื่องของเขา แต่พี่บี๋ก็ยังขยันส่งข่าวของอดีตคนรักของฉันมาแทบทุกวัน[ สวัสดีคุณน้อง ]“ว่าไงคะคุณพี่ คิดถึงน้องทุกวันเลย” ฉันพูดแกมประชดนิดหน่อยแต่ก็เพราะมีพี่บี๋ก็เลยไม่รู้สึกเหงา ก็พี่แกเล่นโทรมาบ่อยจนฉันนึกว่าพกพี่บี๋มาด้วย
Chapter 27“ว่าไงนะ!! จะไปเรียนต่อที่อังกฤษ” บีบี๋ที่กำลังจิบกาแฟร้อนถึงกับสำลัก ตอนนี้ฟลอเรนซ์เคลียร์งานในวงการที่ค้างไว้หมดแล้ว ส่วนมากจะเป็นงานเดินแบบ เกมโชว์หรือแม้แต่รายการอาหาร ซึ่งตอนนี้ดาราสาวกำลังจะหันหลังจากวงการบันเทิงอย่างเต็มตัว“ใช่ค่ะ ว่าจะไปเรียนเกี่ยวกับการตลาดเพิ่มเติม” หลักจากที่ตัดสินใจแล้วว่าจะยุติความสัมพันธ์กับคนรัก เพื่อให้พี่เวได้คบหากับผู้ชายที่ตนเองหมายปอง ฟลอเรนซ์ก็เดินหน้าหาที่เรียนพร้อมกับที่พักในกรุงลอนดอน หญิงสาวแพลนว่าจะไปเรียนภาษาขั้นสูงเพิ่มสักหนึ่งคอร์สจากนั้นจะเริ่มเข้าเรียนอย่างจริงจัง โชคดีที่ว่าการใช้ภาษาอังกฤษของเธออยู่ในขั้นที่ดีมาก จึงไม่มีปัญหาด้านการสื่อสารและใช้ชีวิตในต่างบ้านต่างเมืองแต่อย่างใด“อ้าว..แล้วคุณภามจะยอมเหรอ? เค้าแทบไม่ให้หล่อนอยู่ห่างจากตัวไม่ใช่เหรอ?” ผู้จัดการหนุ่มซึ่งผันตัวมาทำธุรกิจส่วนตัวขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย เพราะภาม เรืองภวัตกุลลูกชายคนรองเจ้าของโรงแรมดัง แทบจะมาขอฟลอเรนซ์แต่งงานวันละหลายรอบ หากอดีตดาราสาวไม่ขอไว้ก่อนว่าอยากคบหาดูใจกันมากกว่านี้เสียก่อน“พี่ภามไม่ว่าหรอกค่ะ เพราะพี่ภามไม่รู้” ฟลอเรนซ์รู้สึกหน่วงใน
Chapter 26“พี่ภาม คิดถึงจังเลย” ร่างเล็กโผเข้าซบอกกว้างด้วยความคิดถึงอย่างที่ตัวเองบอก เกือบสองวันเต็มๆที่ฟลอเรนซ์ติดสอยห้อยตามพี่สาวไปเรียนรู้งานที่บริษัท ซึ่งกว่าจะถึงบ้านในแต่ละวันก็ดึกดื่น กว่าหัวจะถึงหมอนก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว เวลาที่จะโทรหาแฟนหนุ่มแทบจะไม่มีเลย ยิ่งข้อความไม่ต้องพูดถึง แค่ถึงบ้านเธอก็อยากนอนหลับบนเตียงนุ่มทันที“ถ้ารู้ว่าฟลอไปทำงานจะละเลยพี่ขนาดนี้ พี่คงให้ฟลอลาออกมาเป็นเลขาส่วนตัวของพี่ดีกว่า” ภามกดริมฝีปากที่หน้าผากนวลเนียนนั้นอย่างหลงใหล คิดถึงจนไม่เป็นอันทำอะไร อยากไปหาก็ไม่ได้เพราะเขาเองก็ต้องเข้าไปเคลียร์งานที่โรงแรมเหมือนกัน“พี่ภามเลี้ยงฟลอไหวเหรอคะ? ถ้าฟลอว่างงาน ต่ำๆในมือต้องถือแบล็คการ์ดไม่จำกัดวงเงิน กระเป๋า รองเท้าเสื้อผ้าคอลเลคชันใหม่ แล้วก็รถหรูเดือนละคันนะคะคุณภาม” ใบหน้าเล็กๆน่ารักยิ้มพราย ดวงตากลมโตทอประกายสุกใส หญิงสาวไม่ได้เป็นผู้หญิงขาช็อปอย่างที่ตัวเองกล่าวมาหรอก นานๆทีเขาถึงจะเห็นแฟนสาวซื้อของแบรนด์เนมราคาแพง เขารู้สึกว่าเธอเริ่มรู้จักประหยัดและใช้เงินทุกบาทอย่างรู้คุณค่ามากกว่าตอนแรกที่คบกัน ภามไม่ได้ตระหนี่ที่จะซื้อข้าวของราคาแพงให้ฟลอเรน
Chapter 25“คุณเวไม่ยอมกินอะไรเลยค่ะคุณผู้หญิง” หัวหน้าแม่บ้านส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ไม่ว่าจะทำเมนูที่คุณหนูคนโตของบ้านโปรดปรานแค่ไหน คนในห้องก็ไม่ยอมแตะอะไรอยู่ดี“ฉันควรทำยังไงดีจันทร์ ทำไมลูกของฉันถึงได้ทำร้ายกันขนาดนี้ เธอว่าฉันลำเอียงรักลูกไม่เท่ากันไหม? ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเวจะร้ายได้ขนาดนี้” ลดาพึมพำกับตัวเอง ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดเท่ากับการที่พี่น้องสายเลือดเดียวกันจะประหัตประหารฟาดฟันให้อีกฝ่ายย่อยยับไปด้วยมือตัวเองอีกแล้ว หัวใจของคนเป็นแม่ปวดร้าวจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ พร้อมจะทรุดลงทุกเมื่อ“เป็นเพราะเราๆไม่ยอมอธิบายถึงเหตุผลที่เรากำลังทำมากกว่าค่ะ ยกตัวอย่างที่คุณลดาไม่ยอมบอกว่าที่ต้องทำเมนูปลาเป็นประจำเพราะคุณฟลอท้องอืดบ่อยๆ ทำให้คุณฟลอคิดเป็นตุเป็นตะว่าเป็นของโปรดคุณเว แต่เรื่องอื่นๆ จันทร์ว่าคุณลดารักคุณฟลอมากกว่าจริงๆค่ะ” จันทร์สรุปไปตามความเป็นจริงเพราะบางอย่างคุณลดาตามใจคุณฟลอเรนซ์จริงๆ ให้ทำในสิ่งที่ชอบ ทั้งยังให้เลือกคู่ครองด้วยตัวเองและมีอิสระมากกว่า ส่วนคุณเวนิสต้องทำงานงกๆเป็นเสาหลักให้ครอบครัว ไม่เคยได้ทำในสิ่งที่ชอบเลย“มันจริงนะ ฟลอน่ะเค้าเกิดมาก็ไม่แข็งแรงตัวก็เล็กบอ
Chapter 24“ขอบคุณพี่ภามที่ช่วยฟลอไว้นะคะ ถ้าไม่ได้พี่ภาม..ฟลอก็คง..” เสียงของฉันสั่นพร่าอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยเพราะความรู้สึกเสียใจ ผิดหวังที่พี่สาวแท้ๆคิดร้ายกับตัวเอง ที่ผ่านมาถึงแม้ฉันจะมีความอิจฉาพี่เวแต่ก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายพี่เวเลยสักครั้ง ได้แต่เก็บความริษยาไว้ในใจและทำได้แค่ระบายมันกับคนสนิทเท่านั้น ทว่าเธอกลับถึงขั้นจ้างเทวาวางยาและถ่ายวิดิโอแบล็คเมล์เพื่อจะให้พี่ภามเลิกกับฉัน พี่บีบี๋เสียอีกที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันยังรักและหวังดีมากกว่าพี่เวด้วยซ้ำ“ไม่เป็นไรนะครับ” เสียงทุ้มนุ่มเจือความห่วงใยของคนรักทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น พี่ภามยังคงกอดฉันไว้ในอ้อมแขน ไออุ่นจากอ้อมกอดนั้นช่วยเยียวยาสภาพจิตใจของฉันได้ดีเหลือเกิน“คุณภามจะให้ผมพาไปที่ไหนครับ” เชฟพริกเอ่ยถาม เขากำลังขับรถคันหรูออกจากบ้านของฉันออกสู่ถนนเส้นหลัก“ไปคอนโดของฟลอเรนซ์” พี่ภามตอบพร้อมกับกอดฉันแน่นขึ้น มือถือของฉันสั่นระรัวข้อความจากแชทสีเขียวนับสิบจากพี่บีบี๋พร้อมทั้งสายไม่ได้รับอีกหลายสาย ฉันจึงโทรเล่าเรื่องราวเมื่อคืนแบบคร่าวๆพร้อมทั้งบอกผู้จัดหนุ่มหัวใจสาวว่าฉันสบายดีไม่ได้เป็นอะไร[ ไม่ให้ไปหาแน่นะ ] พี่บี๋ถามย้ำ
Chapter 23“พี่ภามพาฟลอมาที่บ้านทำไมคะ” ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเราเพิ่งจะมาทานข้าวที่บ้านของฉันเมื่อวานนี้เอง พี่ภามกุมมือของฉันแน่นซึ่งเขาก็แทบไม่ได้ปล่อยมือของฉันเลยตั้งแต่เมื่อคืน เขาพาฉันเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารซึ่งทุกคนในครอบครัวของฉันนั่งทานมื้อเช้าอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา“สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่” พี่ภามยกมือไหว้พ่อแม่ของฉัน ทั้งยังเรียกว่าพ่อกับแม่อย่างสนิทสนม“ภาม วันนี้ป้าจันทร์ทำข้าวต้มปลากะพงที่ภามชอบกินด้วยนะ” พี่เวส่งยิ้มกว้างดวงตากลมโตฉายแววความดีใจที่เจอผู้ชายที่ตัวเองหลงรัก พี่สาวแท้ๆของฉันไม่ทักทายฉันแม้เพียงคำเดียว พี่ภามไม่ได้ตอบรับหรือยกมือไหว้พี่เวเหมือนอย่างเคย ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึง มือหนาบีบมือฉันเบาๆคล้ายจะส่งผ่านพลังงานบางอย่าง นั่นทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นหัวใจเสมอเมื่อได้อยู่ใกล้เขา“ป้าจันทร์ทำน้ำอัญชันมะนาวด้วยนะ เวรู้ว่าภามชอบน้ำสมุนไพรรสเปรี้ยว มันทำให้ภามสดชื่น” พี่เวยังคงยิ้มไม่ได้รู้สึกเสียหน้าที่พี่ภามไม่ได้สนใจตัวเองเลยสักนิด พี่เวก็เป็นอย่างนี้แหละชอบเอาชนะ ทว่าฉันรู้สึกเชื่อมั่นในตัวของคนรักมากกว่าที่จะมาคิดอะไรหยุมหยิม ทำให้สติแตกตามเกมของพี่เว
Chapter 1“ป้าจันทร์คะ ข้าวต้มปลาวันนี้อร่อยจังค่ะ” ฉันตักขึ้นมาเคี้ยวคำแรกพลางหันไปเอ่ยชม หัวหน้าแม่ครัวประจำบ้าน“ขอบคุณค่ะคุณฟลอเรนซ์ คุณเวนิสกลับมาพักที่บ้าน ป้าก็เลยทำของโปรดเธอค่ะ” ชื่อเวนิสทำให้หัวใจของฉันกระตุกวูบ แต่ยังคงเก็บอาการได้ดี“ฟลอเรนซ์ แม่จองกระเป๋าคอลเลคชันใหม่ของเฟนดิให้แล้วนะ” คุณแม่พูดขึ้นพร้อมกับส่งมือถือให้ฉันชื่นชมความงามของกระเป๋าแบรนด์หรู“ขอบคุณนะคะ ฟลอจะได้ถือไปเวลาที่ฟลอไปกองถ่ายค่ะ” ฉันยิ้มกว้างขอบคุณคุณแม่ที่ยังใจดีกับฉัน“แม่จองไว้สองใบ พี่เวเลือกไปก่อนแล้วหนึ่งใบ เหลืออีกใบก็เป็นของฟลอ” อ๋อ..คือเหลือเลือกจากพี่เวว่างั้น ถึงจะชินชาแต่ทำไมมันก็ยังห่อเหี่ยวจิตใจอยู่ดี ฉันลอบถอนหายใจยาว เมื่อร่างบางในชุดสูทกระโปรงสีกรมเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ใบหน้าสวยหวานยิ้มให้กับทุกคน“ขอโทษนะคะ เมื่อคืนเวเคลียร์งานจนดึกก็เลยตื่นสาย”“แม่ไม่ให้จันทร์ไปปลุกเองล่ะ เวเพิ่งจะได้นอนตอนตีสาม งีบในรถสักหน่อยนะลูก” น้ำเสียงและแววตาทอประกายของคุณแม่ทำให้ฉันรู้สึกอิจฉาอย่างเสียไม่ได้“ทานข้าวต้มปลาเยอะๆ นะคะ ป้าตื่นมาทำของโปรดคุณเวแต่เช้าเลย”“เว ทริปเที่ยวยุโรปตอนซัมเมอร์พ่อ...
Komen