All Chapters of You’re my love เพราะเธอคือ..ความรัก: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter 2 “เบาๆหน่อยหล่อน อัดอั้นตันใจมาจากที่ไหนเนี่ย” พี่บีบี๋ทำท่าจะดึงแก้วสีอำพันออกจากมือฉัน ซึ่งกระดกพรวดเดียวมาเกือบหกแก้ว ตอนนี้ไม่รู้เลยหน้ากับปากอันไหนมันชากว่ากัน วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ถ่ายละครเรื่องแรกและอาจจะเป็นเรื่องเดียวของฉัน เพราะที่เข้าวงการได้ก็เพราะเงินคุณพ่อคุณแม่ทั้งนั้น มันจะมีอะไรน่าภูมิใจกันล่ะ พยายามทำอะไรพวกท่านก็คงไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ฉันทำอยู่ดี“ฟลอไม่อยากเป็นดาราแล้วพี่บี๋” ฉันสะอื้นไห้ออกมาดังๆ ด้วยความน้อยอกน้อยใจ จะมีใครสักคนรักและเห็นฉันเป็นคนสำคัญบ้างไหม“อ้าวทำไมล่ะ หล่อนกำลังจะดังนะ”“ดังเหรอ?” ฉันแค่นยิ้มพลางพูดอย่างประชดประชันชีวิตของตัวเอง“พี่ได้เงินจากบ้านฟลอมาเท่าไหร่ล่ะ บ้านฟลอให้เงินให้ค่ายละครหลายล้านเพื่อให้ฟลอได้แสดงละคร เล่นแข็งเป็นมนุษย์หินฟลินสโตนอย่างฟลอ เส้นสายใหญ่จนผู้กำกับไม่กล้าด่า ฮือ..” ฉันยกแก้วขึ้นดื่มพรวดเดียว พอดื่มเยอะก็เริ่มปวดฉี่“อ้าว จะไปไหน” พี่บี๋ถามเมื่อเห็นฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ ร้านอาหารที่เรามาวันนี้เป็นร้านที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ผู้จัดการหนุ่มเปิดห้องวีไอพีให้ฉันกินดื่มร้องไห้ฟูมฟายได้โดยไม่มีใครรู้ใครเห็น ท

Chapter 4“ภาม แขนนายไปโดนอะไร?” พี่ภีม พี่ชายของผมเอ่ยถาม มันเป็นแผลที่ตรงข้อมือลามมาถึงฝ่ามือ ตอนที่ไปช่วยยัยนางมารน้อยที่เกือบจะโดนรถชน ผู้หญิงที่ดูถูกคนอื่นเห็นตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ต้องดัดนิสัยซะให้เข็ด“ผมหกล้มครับ” ผมดึงปลายเสื้อเชิร์ตลงมาปิดแผลไว้ กลัวพ่อกับแม่จะเห็นแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ ท่านยิ่งคัดค้านที่ผมไปทำร้านอาหารในช่วงเลิกงานอยู่ด้วย ถ้าเกิดรู้ว่าผมได้รับอุบัติเหตุในช่วงที่ทำร้าน พวกท่านต้องห้ามไม่ให้ทำงานที่ผมรักไปตลอดแน่“ภาม ช่วงนี้ไม่มานอนที่บ้านเลย แม่คิดถึงลูกมาก” คุณแม่เดินตรงเข้าสวมกอดผมด้วยความคิดถึง“แม่เราบ่นตลอดเลยลูก ถ้าว่างก็เข้ามากินข้าวที่บ้านบ้างนะ” คุณพ่อในชุดสูทสีน้ำเงินเต็มยศส่งยิ้มบางๆให้ผม“ครับพ่อ” ผมตอบรับ ช่วงนี้งานที่ร้านเริ่มลงตัว ผมกับเชฟพริกทำงานเข้าขากันแล้ว จึงไม่ต้องเหนื่อยเหมือนตอนที่เพิ่งเริ่มทำงาน“ภาม พ่ออยากให้เราไปบริหารโรงแรมที่ภูเก็ต ถ้าเราพร้อม..” คุณพ่อเกริ่นขึ้นมา“ขอเวลาผมอีกสักปีนะครับ ผมขอทำงานที่ผมชอบก่อน” ผมค่อนข้างจะโชคดีอย่างหนึ่ง ในฐานะที่เป็นลูกชายคนรองของตระกูลเรืองภวัตกุล เจ้าของโรงแรมหรูที่มีสาขาทั่วโลกอย่าง

Chapter 6หลังจากไปช็อปปิ้งผักสดๆจากสวนคุณยาย เชฟทั้งสองก็จัดการเตรียมวัตถุดิบในครัว ส่วนฉันได้รับหน้าที่ในการจัดคิวของลูกค้าที่จะมารับประทานอาหารในค่ำคืนนี้ ลูกค้าที่ได้รับคิวในรอบแรกมีจำนวนห้าโต๊ะ จะมาถึงร้านในเวลาหกโมงถึงสองทุ่ม ส่วนกลุ่มที่สองเวลาสองทุ่มถึงสี่ทุ่ม อาหารจะจัดเป็นเซ็ทตามใจของเชฟไม่มีการเสิร์ฟเพิ่มหรือร้องขอเมนูพิเศษใดๆ แต่ทางร้านได้รับการการันตีจากนักชิมมากมายว่าอาหารอร่อยสดสะอาดได้มาตรฐานและลูกค้าที่เคยมาทานก็มักจะแวะเวียนกลับมาที่ร้าน จนคิวที่จองยาวไปถึงสามเดือนข้างหน้าทีเดียว ราวๆห้าโมงเศษๆ ฉันต้องอยู่ในครัวกับเชฟภามเพื่อช่วยเขาเตรียมอาหาร เนื่องจากหน้าร้านมีเชฟพริกเป็นคนเชิญลูกค้าเข้านั่งที่โต๊ะ เนื่องจากฉันก็ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าสักเท่าไหร่ เดี๋ยวแฟนคลับจะแห่มาที่ร้านทำให้เจ้าของร้านวุ่นวาย จึงขอช่วยงานหรือจะเรียกว่าป่วนอีตาเชฟภาม“ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยนั่งอยู่เฉยๆละกัน” เชฟหนุ่มพ่นลมหายใจออกมายาวๆ เพื่อแสดงให้ฉันเห็นว่าเขาเบื่อหน่ายฉันแค่ไหน คงเพราะฉันเดินไปมาถามโน่นนี่นั่นด้วยความอยากรู้อยากเห็น‘ไอ้นี่เรียกว่าอะไร ฉันเคยเห็นผักนี่มาก่อน’‘เส้นสปาเกตตี้ต้อง

Chapter 8“ไหนว่ากลับบ้านแล้วมาทำไม?” ภามถามคนตรงหน้าพลางคลายเนคไทให้หลวม คิ้วเข้มเลิกขึ้นด้วยความสงสัย ทว่าในใจกลับรู้สึกพอใจอย่างประหลาดที่เห็นหญิงสาวนั่งอยู่ในร้าน“วันนี้มาในฐานะลูกค้า ขอเหมาร้านละกันนะ” ใบหน้าเล็กๆน่ารักพยายามจะยิ้มกว้าง แต่มันช่างดูเศร้าเหลือเกิน“ถ้าเหมาร้านคิดแพงหน่อยนะ มีเงินจ่ายรึเปล่า?” ร่างสูงเดินอ้อมไปที่ห้องครัว เชฟพริกกำลังเตรียมอาหารอย่างขมักเขม้นสำหรับแขกพิเศษเพียงโต๊ะเดียวในค่ำคืนนี้“จ่ายไม่อั้นเลย” ฟลอเรนซ์ยกนิ้วเป็นสัญลักษณ์โอเคให้สองหนุ่ม หญิงสาวนั่งเขี่ยมือถือด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว เธออุตส่าห์กลับไปที่บ้านเพื่อจะพบว่า..‘คุณท่านกับคุณหนูเวนิสไปทานอาหารจีนกับครอบครัวภวัตเรืองกุลค่ะ’ หัวหน้าแม่บ้านบอก เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องรับแขก บ้านหลังใหญ่แต่คนที่เธอต้องการพบเจอกลับไม่อยู่‘คุณฟลอทานข้าวเย็นไหมคะ วันนี้มีปลาหิมะนึ่งซีอิ๊ว’ ขนาดเจ้าตัวไม่อยู่ ป้าจันทร์ยังทำอาหารจานโปรดของพี่เวไว้รอและที่สำคัญเธอไม่ชอบกินปลาเอาซะเลย ไม่ว่าจะเอามาทำเมนูที่เลิศรสแค่ไหน เธอก็ไม่อยากกินอยู่ดี ฟลอเรนซ์ตัดสินใจโทรหาพี่บีบี๋ อย่างน้อยผู้จัดการหนุ่มก็คงทำให้เธอคลายค

Chapter 10ด้วยเพราะเชฟพริกลากลับบ้านจึงทำให้ในร้านมีแค่ผมกับยัยฟลอเรนซ์ หลังจากที่เล่นบทดราม่าเคล้าน้ำตาฟิตติ้งละครเรื่องใหม่เรื่อง Single mom เรียบร้อยแล้ว กว่าเรื่องจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ ผมต้องไปซื้อที่ตรวจครรภ์เพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้ท้องจริงๆ อาการที่เป็นอยู่อาจเป็นเพราะยาคุมกำเนิดฉุกเฉินและการดื่มเหล้าสาเกถี่ไปหน่อยเท่านั้นเอง จากนั้นยัยตัวร้ายก็กลับมาอารมณ์ดีกวนประสาทผมได้ต่อ“เชฟภาม หิวแล้ว ทำอาหารให้กินหน่อยค่ะ” สรุปผมรับยัยนี่มาเป็นภาระมากกว่าจะช่วยงานได้จริงๆจังๆ พอถูพื้นเสร็จก็บ่นว่าเหนื่อย นอนเกลือกกลิ้งบนโซฟากดมือถือช็อปปิ้งออนไลน์ ทั้งยังมีน้ำใจจะซื้อเสื้อผ้าให้ผมด้วย“เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงครึ่ง หิวแล้วเหรอ? ไปเช็ดโต๊ะก่อน” ผมโบกมือไล่ร่างบางให้ไปไกลๆเพราะเธอเข้ามายืนเกาะขอบเคาท์เตอร์ห้องครัว ส่งสายตาวิบวับให้ผมได้ใจสั่นเล่นๆ คงเพราะผมไม่ได้อยู่ใกล้ชิดผู้หญิงคนไหนก็เลยรู้สึกหวั่นไหวไปกับยัยนางมารน้อยไปบ้าง ความเป็นจริงคือไม่ได้ชอบอะไรยัยนี่มากมายหรอก ผมบอกตัวเองในใจ“เมื่อเช้าไม่ได้กินข้าว กินแล้วก็อ้วกเลย หิวแล้ว” ใบหน้าเล็กๆน่ารักซึมลงนิดหน่อย แต่ก็ยอมเดินหลบฉากไปเช็ดโต๊ะท