Semua Bab You’re my love เพราะเธอคือ..ความรัก: Bab 11 - Bab 20

Chapter 11ภามทำทีหยิบจับวัตถุดิบสำหรับทำอาหารในค่ำคืนนี้ สายตาเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนผนังอยู่บ่อยครั้ง จนเชฟผู้ช่วยได้แต่อมยิ้ม เจ้าตัวอาจไม่รู้แต่เขามองออกว่าเจ้านายกำลังรอใครอยู่“จะแปดโมงแล้วทำไมยังไม่มา” ภามพูดกับตัวเอง แต่ทว่ามันดังจนเชฟพริกแอบได้ยิน“คุณฟลอเรนซ์ไม่ได้บอกเหรอครับ?”“บอกอะไร?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างงุนงง“จะไปถ่ายแบบชุดว่ายน้ำที่ภูเก็ตสองวัน แต่จะมาทำงานชดเชยจันทร์หน้า” สิ่งที่เชฟพริกบอกทำให้ภามรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที“อะไรนะถ่ายแบบชุดว่ายน้ำ หน้าอกไข่ดาวแบบนั้นจะไปโชว์ใครที่ไหน” ที่จริงสิ่งที่แอบเห็นวันนั้นมันไม่แค่ไข่ดาวนี่สิ มันใหญ่กว่านั้นเยอะ อยู่ดีๆ เสียงที่ผุดขึ้นมาในความคิดคือ..‘หวง’ แต่เขากับฟลอเรนซ์ยังไม่ได้คบหาอะไรกันเลย แล้วเขาจะรู้สึกหวงทำไมล่ะ อยากถ่ายก็ถ่ายไปใครจะสนใจ ภามบอกตัวเองแต่คืนนั้นเขาก็รู้สึกไม่มีสมาธิทำอาหารเพราะในใจมันวิ่งวนอยู่กับคำว่าถ่ายแบบชุดว่ายน้ำของดาราสาว โชคดีที่เชฟพริกเดินมาช่วยในครัวในระหว่างที่เสิร์ฟอาหารเรียบร้อย เขาจึงมีคนคอยเตือนสติในระหว่างปรุงอาหาร เชฟพริกมองเจ้านายหนุ่มที่เหม่อลอยถึงขั้นทำมีดบาดมือตัวเองแล้วครุ่นคิด บา

Chapter 13“คุณท่านทั้งสองกับคุณเวนิสไปพักผ่อนที่ภูเก็ตค่ะ” ป้าจันทร์บอกเมื่อเห็นฉันเดินเข้าไปมาในบ้าน ฉันทรุดนั่งลงที่โซฟาสไตล์หลุยส์ที่สุดแสนจะหรูหราอย่างห่อเหี่ยวจิตใจ อุตส่าห์กลับมาบ้านเพียงเพื่อจะพบว่าทุกคนในครอบครัวไปเที่ยวกันหมดยกเว้นฉัน ว่าแต่ฉันยังเป็นคนในตระกูลธนานุกูลเวชอยู่ไหม“คุณฟลอทานข้าวไหมคะ ป้าทำปลานึ่ง..” หัวหน้าแม่บ้านยังไม่ทันพูดจบฉันก็ยกมือห้าม แค่ได้ยินเมนูที่มีคำว่าปลา ฉันก็ไร้ซึ่งความอยากอาหารใดๆ ของโปรดพี่เวนิสเป็นอาหารที่บ้านของฉันมักจะมีในรายการอาหารเสมอ ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบกินปลา นี่ก็ทำอยู่ได้ไอ้อาหารที่ทำจากปลาเนี่ย“ไม่รับค่ะ ฟลอจะไปทานข้าวข้างนอก” ฉันถอนหายใจยาวๆด้วยความเหนื่อยหน่ายพลางเดินออกจากบ้าน จุดหมายก็ไม่ใช่ที่ไหนแต่เป็นร้านอาหาร (give me) once moment in time อย่างน้อยที่นั่นก็มีคนที่ใส่ใจฉันมากกว่าที่บ้านแล้วกัน ฝนข้างนอกกำลังโปรยปรายเหมือนกับน้ำตาของฉันที่มันกำลังไหลรินอาบแก้ม มันนานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันโดนมองข้ามมาตลอด กลายเป็นลูกสาวที่ต้องคอยโอบอุ้มทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้มาตลอด ถ้าเปรียบพี่เวคือพระอาทิตย์ ฉันก็เป็นแค่สะเก็ดอุกาบาตเล็กๆที่พร้

Chapter 15หลังจากที่กินอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว พี่ภามก็ให้ฉันขึ้นไปอาบน้ำในห้องนอนใหญ่ซึ่งเป็นห้องนอนของเขา พออาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วฉันก็ล้มตัวนอนลงที่เตียงนุ่มๆที่เคยนอนมาแล้วเมื่อครั้งที่เรามีอะไรกันครั้งแรก แค่คิดว่าเราเคยทำอะไรอย่างว่ามาด้วยกันฉันก็กัดปากอมยิ้มด้วยความเขิน คืนนี้แหละที่ฉันจะยอมตกเป็นของเขาอีกครั้ง ในแบบที่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนร้อยเปอร์เซ็นท์ ฉันลุกขึ้นมาพรมน้ำหอมขวดจิ๋วที่พกติดตัวเป็นประจำตามจุดชีพจร บรรจงทาครีมทาผิวเพื่อให้ผิวกายเนียนนุ่มน่าสัมผัส พอเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้วก็ล้มตัวนอนลงอีกครั้ง ทว่าจนแล้วจนรอดเชฟหนุ่มก็ไม่เข้ามานอนสักที รอนานจนเกือบเที่ยงคืนดวงตาฉันก็ปิดลงและเผลอหลับสนิท พอรู้สึกตัวอีกครั้งจึงพลิกตัวและรับรู้ได้ว่าหลังของฉันไปชนกับอะไรบางอย่างที่แข็งๆ พอลืมตาขึ้นก็พบว่ามีคนมานอนข้างๆ แสงไฟจากดวงไฟริมถนนสาดวาบเข้ามา พอให้รู้ว่าร่างสูงที่กำลังหลับสนิทไม่ได้สวมเสื้อ พี่ภามนอนเปลือยอกและตะแคงข้างมาทางฉันพอดี‘ขุ่นพระ’ กล้ามอกรวมถึงซิกแพ็คตรงหน้ามันกร้าวใจเหลือเกิน ฉันเผลอเอามือไปลูบเบาๆอย่างลืมตัว แต่คนที่กำลังหลับสนิทดันลืมตาขึ้นมา‘กรี๊ดดดด’ ฉันกรีดร

Chapter 17“ทำไมตัวติดกันยังกะปาท่องโก๋” พี่บีบี๋เอ่ยทักพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ร่างสูงที่หอบหิ้วถุงช็อปปิ้งเกือบสิบถุงไม่แสดงสีหน้าเหนื่อยหน่ายแต่อย่างใด เชฟหนุ่มยังคงยิ้ม..ยิ้มและยิ้ม ไม่ว่าฉันจะเดินซื้อของนานแค่ไหนก็ตาม ทั้งยังใช้บัตรเครดิตตัวเองรูดทุกร้าน โดยเขาให้เหตุผลว่า‘เงินเก็บตอนไปทำงานที่ฝรั่งเศสไม่ค่อยได้ใช้’ ฉันได้แต่ประหลาดใจ เงินเดือนเชฟเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ? แต่ก็ไม่คิดจะใช้เงินของเขา ไว้จะคืนให้ทีหลังเพราะฉันรักเขาด้วยใจจริง ไม่คิดหวังให้เขามาซื้อของขวัญแพงๆให้อยู่แล้ว“พี่บี๋คะ บอกพี่ภามทีค่ะ วันนี้ฟลอต้องเข้ายิม นอนให้ครบแปดชั่วโมง” ฉันฟ้องผู้จัดการส่วนตัวเพื่อหาเกราะกำบังจากคนที่จ้องเอาแต่จะรังแกฉันทั้งคืน“อ๋อ..พี่ลืมบอก งานถ่ายแบบเลื่อนเป็นวันศุกร์”“อะไรนะคะ!!” ฉันหันไปมองสบตาคู่คมของแฟนหนุ่ม ซึ่งยืนกดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เหมือนกับแววตาของหมาป่าที่กำลังจะขย้ำลูกแกะน้อยๆอย่างฉัน“เชิญตามสบายนะครับคุณภาม ฟลอเรนซ์ พี่มีนัดขอตัวนะ ทำตัวดีๆอย่าดื้อกับคุณภามนะ” พี่บีบี๋คล้ายจะย้ายข้างไปอยู่ฝั่งพี่ภามชัดเจนแถมยังดูเกรงใจเชฟหนุ่มผิดหูผิดตา ทีแต่ก่อนห้ามฉันไม่ให้คบหากับเ

Chapter 19 “สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณพ่อ” ฉันมอบกล่องของขวัญที่ด้านในบรรจุเนคไทด์แบรนด์ดังให้กับคุณพ่อพร้อมกับสวมกอดตามธรรมเนียมที่เคยทำมาทุกปี“มีความสุขมากๆ นะคะคุณพ่อที่น่ารักของเว” พี่เวนิสมอบกล่องของขวัญกล่องเล็กๆ ทว่า..พอเปิดออกมากลับเป็นกุญแจรถยนต์คันหรู“เวจองไว้ กะว่าของขวัญจะมาถึงวันเกิดคุณพ่อพอดีค่ะ” พี่สาวของฉันดูสวยหวานในชุดเดรสเกาะอกสีชมพู ผมที่ถูกปล่อยยาวสลวยรับกับใบหน้าเรียวได้รูป ท่วงท่าสง่างามราวกับนางหงส์แถมของขวัญที่ให้คุณพ่อยังมีมูลค่าราคามากกว่าฉันไม่รู้กี่ร้อยเท่า นี่สินะ..ลูกสาวที่คุณพ่อและคุณแม่โปรดปราน“คุณคะ ได้เวลาขึ้นไปกล่าวเปิดงานแล้วค่ะ” คุณแม่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเข้ามาคล้องแขนคุณพ่อขึ้นไปบนเวที จึงเหลือเพียงฉันกับพี่เวสองคน“ภามไม่มางานวันเกิดคุณพ่อเหรอ? ถ้าไม่มาถือว่าพลาดเลยนะ เค้าอาจจะไม่จริงใจกับฟลอก็ได้” พี่เวเอ่ยขึ้นเมื่อเราอยู่กันตามลำพัง บอกตามตรงว่าฉันไม่ได้ไขว้เขวไปกับคำพูดของพี่สาวคนโตเลยสักนิด ก็พี่เวชอบพี่ภามมาก่อนพอรู้ว่าคนที่แอบรักมาคบหากับผู้หญิงคนอื่นก็ต้องรู้สึกอิจฉาเป็นเรื่องธรรมดา“ขอบคุณที่ห่วงฟลอนะคะ พี่ภามจะมางานค่ะมาพร้อมกับครอบครัว แฟน