บทที่ 20 ลมหายใจสุดท้าย (จบ)

“เอ็งมีอะไรกับสรแล้วใช่ไหม” คำถามของนิก ทำเอา

ผมสำลักเหล้าที่กำลังดื่มดังพรวด หน้าแดงก่ำ หันมามองมันอย่างสำนึกผิด

“มีแล้วว่ะ”

“ไอ้เพื่อนเลว” ไม่พูดเปล่า เนติธรยังยกเท้ามาถีบ

ผมอีก ดีที่ผมอาศัยความไวหลบบาทาของมันได้ทัน ไม่อย่างนั้น อาจลงไปนั่งพับเพียบที่พื้นแล้วก็ได้

“ข้าขอโทษ แต่ข้ารักของข้า นี่ก็กะจะให้ผู้ใหญ่ไปสู่

ขอน้องเอ็งอย่างเป็นทางการอยู่”

“อดเปรี้ยวไว้กินหวานหน่อยไม่ได้หรือไง...ห๊ะ!”

“ไม่ได้” ผมตอบไปตามตรง นั่นเพราะผมอดเปรี้ยว

มาพอแล้ว ถึงขนาดทำตามคำขอของว่าที่พี่เขยไปเสียทุกอย่างแบบนั้น

“ข้าจะทำให้เอ็งดูเป็นตัวอย่าง รับรองว่าข้าจะไม่

แตะต้องน้องดาจนถึง วันส่งตัวเข้าหอ”

“ให้มันจริง”

“มาพนันกันไหมล่ะ ว่าไง” เนติธรยักคิ้วท้าทายผม

“เอาสิ เอ็งจะเอาอะไรมาพนันกับข้า”

“เงินสดแสนนึงเป็นไง”

“โอเค” ผมรับปากอย่างไม่ลังเล ซึ่งมั่นใจว่าผมต้องได้เงินสดหนึ่งแสนบาทนี้แน่นอน จากนั้นเราก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องธุรกิจของเราที่กำลังไปได้สวยบ้าง

คุยไปคุยมา คนข้างๆ ก็ชิ่งหลับไปก่อนผมเสียอีก ผมจึงนั่งกินเหล้าคนเดียวต่ออีกหน่อย พร้อมๆ กับคิดถึงเรื่องของผมกับอัปสรไปด้วย ตั้งแต่รู้ว่าชอบเธอ ผมก็มีเธอเป็น