แชร์

บทที่ 17 เสียพลังงาน

ฉันตื่นมาอย่างสดใส ทั้งๆ ที่เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ ส่วนคนข้างๆ ก็หน้าระรื่นไม่แพ้ฉันสักเท่าไหร่ เห็นแล้วก็หมั่นไส้จนต้องมองค้อนให้อยู่หลายครั้ง

เช้านี้ตรัยอาสาเข้าครัวเตรียมอาหารเช้าให้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เพราะบ่อยครั้งที่เขามานอนค้างที่บ้านแล้วตื่นเช้ามา ฉันก็จะได้กินกับข้าวฝีมือเขา 

ระหว่างรอฉันก็ชะเง้อชะแง้มองหาพี่ชายไปด้วย แต่น่าแปลกที่ไม่เห็นพี่ชายฉันแม้แต่เงา สงสัยพอสร่างเมาแล้วจะรีบไปหากรดาที่บ้านเป็นแน่ อยากรู้ผลนักว่าป่านนี้จะเป็นยังไง

“คิดอะไรอยู่ครับ”

“คิดว่า ป่านนี้พี่นิกจะทำอะไรอยู่”

“นั่นน่ะสิ” คนในครัวเอ่ยเห็นด้วย สีหน้าดูครุ่นคิดจนคิ้วขมวด 

“จะสารภาพรักกับยัยดาเลยไหมนะ” ฉันสันนิษฐานไปตามเรื่องตามราว 

“อาจมีสิทธิ์ เพราะดาไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งสองปี ถ้าไม่สารภาพตอนนี้มันอาจกินแห้วได้” เพราะคิดไปก็คงมีแต่จะฟุ้งซ่าน ฉันจึงรอให้พี่ชายกลับมาค่อยถามน่าจะดีกว่า ก่อนจะหันมาให้ความสนใจผู้ชายตัวโต ที่ตอนนี้กำลังใส่ผ้ากันเปื้อนและยืนทำอะไรอยู่หน้าเตานานสองนาน 

“ว่าแต่พี่ตรัยทำอะไรอยู่คะ กลิ่นหอมเชียว” กลิ่นหอมๆ ที่ลอยมาเตะจมูก ทำเอาท้องฉันร้องเพราะความหิวเสียแล้วสิ 

“ข้าวต้มทะเลครับ”

“ดีจังเลย ตื่นมาแล้วมีคนทำข้าวเช้าให้กิน”

“อยากให้พี่ทำให้กินทุกวันไหม” พ่อครัวจำเป็นหัน

มาถาม ซึ่งฉันก็พยักหน้ารับด้วยความเขินที่ซ่อนไว้ไม่

อยู่

“อื้อ”

“งั้นเดี๋ยวพี่จะให้พ่อกับแม่มาขอสรไปเป็นเมีย”

“ไม่ขอก็เป็นอยู่แล้วนิ” พูดแล้วก็อยากตบปากตัวเอง ไม่รู้อะไรมาดลใจให้เธอพูดจาห่ามๆ แบบนี้ออกไป...อ๋อยยย เขิน…

“ก็ขอให้เป็นทางการไงครับ หรือสรจะเป็นฝ่ายมา

ขอพี่ อืมม์…จะคิดค่าสินสอดเท่าไหร่ดีนะ”

“บ้า!…สรไม่ใช่สาวอินเดียนะคะ จะได้หอบสินสอดไปขอพี่ตรัย” ฉันมองเขาค้อนๆ ส่วนตรัยก็หัวเราะชอบใจอยู่นาน ก่อนจะตักข้าวต้มหอมๆ ใส่ถ้วยมาเสิร์ฟให้ฉันที่โต๊ะ 

“นี่ครับ ถ้าไม่อร่อยอย่าว่ากันนะ” เขาออกตัวได้น่ารักเหมือนเคย ทั้งๆ ที่ถึงจะยังไม่ได้ชิม ฉันก็มั่นใจว่าข้าวต้มทะเลถ้วยนี้รสชาติมันต้องอร่อยมากแน่ๆ หรือต่อให้มันจะไม่อร่อย แต่ฉันก็จะไม่พูดให้เขาเสียกำลังใจเด็ดขาด 

“อย่าลืมโรยหอมเจียวนะ พี่เจียวกากหมูให้สรเยอะเลย”

“รู้ได้ไงคะ ว่าสรชอบกินหอมเจียวกากหมู” ฉันสบตาเขาไปตรงๆ แต่คำตอบที่ได้จากตรัย ก็ยิ่งทำให้ฉันเขินหนักเข้าไปอีก 

“พี่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสร แค่ไม่พูดก็เท่านั้น”

“ชิส์…”

“ส่วนนี่ก็ของพี่” เอ่ยจบ เขาก็วางข้าวต้มลงบนโต๊ะ 

ฉันจึงชะเง้อมอง 

“โหว…ทำไมชามใหญ่ขนาดนี้ แถมมีไข่ลวกโปะ

หน้ามาอีกตั้งสองฟองแน่ะ”

“ก็เมื่อคืนมีคนทำให้พี่เสียพลังงานไปเยอะ เช้านี้

เลยขอโด๊ปชดเชย” คำพูดของเขาทำให้ฉันหมั่นไส้จน

ต้องเอื้อมมือไปตีหนักๆ ตรงต้นแขนแก้เก้อมันเสียเลย 

“สรทำคนเดียวเสียเมื่อไหร่ พี่ตรัยก็ทำให้สรหมด

แรง แข้งขาอ่อนเหมือนกันแหละ เดี๋ยวเถอะ”

 

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status