บทที่ 5 One night stand แสนระทึก!!! (2)

“พะ…พี่ตรัยขา อ่าห์…” เอ่ยเรียกชื่อเขาได้ไม่เท่าไหร่ เสียงของฉันก็เปลี่ยนไปเป็นเสียงครางอีก เพราะตอนนี้เขาจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงหน้าท้อง ปลายลิ้นของเขาที่หยอกเย้ากับสะดือทำเอาฉันขนลุก ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้ว่าเขาจูบต่ำลงไปจนถึงจุดที่ฉันหวงมากที่สุด

“สรสวยเหลือเกิน” เขาเอ่ยชมฉัน เป็นคำชมที่ยิ่งทำให้ฉันเขินอาย จนต้องเกร็งขาเข้าหากัน แต่ทว่ากลับทำไม่ได้ เพราะมีเขาขวางอยู่ตรงกลาง

เพียงแค่เขาไล้ปลายนิ้วลงไปบนกลีบสาว ฉันถึงกับกลั้นหายใจ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเขาเปลี่ยนจากใช้มือมาเป็นริมฝีปาก ฉันบิดเร้าไปมาอย่างวาบหวาม ความทรมานที่มาพร้อมความสุขที่ฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน และตรัยก็กำลังมอบประสบการณ์ครั้งแรกให้กับฉัน

“อ่า…” ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้เลย นอกจากส่งเสียงครางออกมาเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านที่กำลังเกิดขึ้น

ตรัยละเลียดชิมฉันอย่างช้าๆ ทุกสัมผัสจากเขามันตราตรึงอยู่ในร่างกายของฉัน แต่ยิ่งเขาช้าฉันก็ยิ่งทรมานและฉันก็ได้ประสบการณ์แปลกๆ เป็นครั้งแรก มันมีความสุขเหมือนกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า

“พี่จะกินสรจริงๆ แล้วนะ” คำพูดของเขาทำให้ฉันยิ่งตื่นเต้นจนใจเต้นแรงมาก หายใจหอบเหนื่อยราวกับวิ่งลงเขามาเป็นสิบๆ ลูก เขาบอกว่ากำลังจะกินฉันจริงๆ แล้ว...โอ๊ยยยยย ฉันจะรับเขาไหวไหมเน้อ

“อะ…อื้อ” ฉันเอ่ยรับได้แค่นี้จริงๆ ก่อนที่สติจะหลุดลอยไปจากร่าง เพราะถูกเขาปลุกปั่นอารมณ์ด้วยสัมผัสที่แสนจะเร่าร้อน ปากก็ยังคงจูบฉัน ขณะที่มือก็บีบคลึงหน้าอก สะโพกก็บดเบียดเสียดสีจนฉันแทบละลายไปกับไฟปรารถนา

ขาของฉันถูกแยกห่างออกจากกัน จากนั้นเขาก็เริ่มกลืนกินฉันแบบจัดเต็ม แม้จะกลัวเรื่องขนาดของตรัยที่ดูใหญ่นั่น แต่ร่างกายฉันก็รับเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ถึงมันจะเจ็บบ้าง แต่ความเจ็บมันก็มาพร้อมความเสียวซ่านที่ฉันปรารถนา จังหวะรักที่เขามอบให้มันอ่อนโยน แต่ก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง ดุดัน 

ร่างกายของเราประสานกันจนไร้ช่องว่างใดๆ เพราะขณะที่สะโพกเขาบดเบียดเข้าหา ตรัยก็มอบจูบให้ฉันอย่างต่อเนื่องเช่นกัน บางครั้งเขาก็โน้มใบหน้าลงไปกลืนกินหน้าอกที่กำลังตั้งชัน สลับกันอยู่แบบนี้ จนฉันไม่อาจต้านทานใดๆ ได้อีก

“ปลดปล่อยมันออกมา เดี๋ยวพี่ตามสรไปเอง” เขากระซิบบอก จากนั้นก็เร่งจังหวะสะโพกให้ถี่กระชั้นจนใจฉันสั่นไปหมด ร่างกายมันโอนอ่อนตามเขาไปเสียทุกอย่าง ฉันเหมือนเสียความเป็นตัวของตัวเองไปเสียแล้ว และไม่นานฉันก็ปลดปล่อยความต้องการออกมา และเขาก็เร่งจังหวะตามฉันมาด้วยเช่นกัน

เมื่อพายุอารมณ์ของเราสงบลง ฉันได้ยินประโยคขอโทษจากเขาหลายครั้ง ซึ่งฉันไม่ได้โทษเขาสักนิด เพราะตัวเองก็ผิดที่ปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้น เขานอนกอดฉันทั้งคืน ส่วนฉันก็หลับไม่ลงทั้งคืนเหมือนกัน ตื่นมาดวงตาจึงคล้ำเป็นหมีแพนด้ากันทั้งคู่ เห็นแล้วก็ขำ

“สรยังยิ้มได้แบบนี้พี่ก็โอเค”

“ทำไมจะไม่โอเค เรื่องเมื่อคืนเราเองก็ผิดทั้งคู่นั่นแหละ พี่ตรัยไม่ได้รังแกสรฝ่ายเดียวหรอก” ฉันฝืนยิ้ม เหตุที่ยิ้มไม่ออก เพราะเรื่องเมื่อคืนทำให้ฉันรู้สึกผิดต่อแฟนของตรัยมากกว่าตัวเองเสียอีก ถ้าเป็นฉันเกิดแฟนไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ฉันก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน 

“พี่…”

“แต่สรรู้สึกผิดต่อแฟนพี่มากกว่า เอาเป็นว่าเรื่องของเราขอให้จบแค่นี้แล้วกันนะคะ” 

“สร…คือว่าพี่”

“สรจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับขั้นสุดยอด รับรองไม่มีใครรู้แน่นอน” ฉันพยายามทำตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอยินยอมเองนี่นา