บทที่ 13 รักดอกจึงหลอกปล้ำ (1)

“พี่ลบจูบแมนออกให้แล้ว ต่อจากนี้ไปห้ามให้ใครจูบ นอกจากพี่...โอเคนะ”

“อื้อ” ฉันพยักหน้ารับ และตรัยก็จูบฉันอีก พอถอนจูบออก เขาก็กระซิบถามฉัน สีหน้า แววตาของเขาที่แสดงออก ทำเอาใจที่สั่นอยู่แล้วของฉันมันยิ่งสั่นเข้าไปอีก เดี๋ยวก็ปล้ำเลยนิ 

“คราวนี้สรมีอะไรจะบอกพี่ไหม”

“บอกอะไร ไม่มี” ต่อให้ปากไม่ได้เอ่ย แต่สายตาของฉันมันก็คงสารภาพทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแน่ๆ 

“บอกว่าชอบพี่ให้ได้ยินอีกครั้งได้ไหม พี่อยากฟัง”

“สรชอบพี่ตรัยค่ะ” ฉันนิ่งเพื่อรวบรวมความกล้าอยู่นาน ก่อนจะเอ่ยประโยคที่เขาอยากฟังออกไป 

“จูบอีกได้หรือเปล่า เพราะพี่คิดถึงแต่จูบของสรจนนอนไม่หลับมาตั้งหลายคืน” คำพูดอ้อนๆ มันช่างขัดกับบุคลิกของเขานัก ฉันจึงแหวใส่

แต่สุดท้ายเราก็จูบกันอีกและครั้งนี้มันก็นานกว่าครั้งแรกมาก ถ้าทำได้ ฉันอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ อยากให้มีแค่เราสองคน

“พรุ่งนี้ค่ำๆ พี่จะเข้าไปคุยเรื่องของเรากับนิก”

“พรุ่งนี้เลยเหรอคะ”

“ครับ พี่ไม่อยากรออะไรอีก” 

“แผนคืออะไร” ฉันรอฟัง แต่ตรัยกลับยังไม่มีแผนด้วยซ้ำ แบบนี้งานจะล่มไหมหนอ 

“พี่ยังคิดไม่ออก”

“เอ้า! จะเชื่อใจได้ไหมเนี่ย”

“ได้สิ ดึกแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านดา หรือสรจะเปลี่ยนใจนอนบ้านพี่”

“ไปบ้านดาค่ะ”

“ทีอย่างนี้ตอบไวเชียวนะ งั้นไว้วันหลังค่อยมาบ้านพี่แล้วกัน” เขายื่นมือมาวางบนหัวฉันแล้วโยกไปมา ซึ่งฉันก็ชอบการสัมผัสที่แสดงออกถึงความเอ็นดูนี้มาก 

จากที่ตั้งใจหนีเขาให้นานเข้าไว้ แต่สุดท้ายฉันก็พ่ายแพ้ แพ้ต่อความรู้สึก และแพ้ทางผู้ชายที่อยู่ข้างๆ จนราบคาบ ฉันเพิ่งเข้าใจว่าเมื่อก่อนทุกครั้งที่เขาพูดถึงแฟน นั่นเขาหมายถึงฉัน ไม่ใช่ใครอื่น แบบนี้จะไม่ให้ฉันรักเขาได้ยังไง 

 

 

พอได้คุยเปิดอก เปิดใจกับอัปสร ความรู้สึกอัดอั้นที่มีมาตลอดของผมก็หายไปจนหมดเกลี้ยง จะเหลือเพียงด่านเดียวที่ผมต้องเอาชนะให้ได้ นั่นก็คือไอ้นิก 

วันนี้แผนของผมไม่ได้มีอะไรมาก แค่จะชวนมันกินเหล้า พอได้ที่ก็จะสารภาพบาปที่ได้ทำ หวังว่าเพื่อนรักมันจะไม่ถีบผมออกมาจากบ้านเสียก่อนนะ

“วันนี้เป็นอะไร ถึงมาชวนข้ากินเหล้าถึงที่บ้าน” 

“ก็แค่อยากผ่อนคลายบ้าง ทำงานหนักมาทั้งอาทิตย์” ผมเฉไฉไปตามเรื่องตามราว ขณะชนแก้วกับเจ้าบ้าน ผมก็มองหาอัปสรไปด้วย กระทั่งเห็นเธอเดินลงมาจากชั้นบน ผมจึงแสร้งทำเป็นถาม ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าวันนี้เธออยู่บ้าน

“อ้าว! น้องเอ็งกลับมาแล้วเหรอ” 

“อืมม์...”

“สอบเสร็จแล้วเหรอครับสร”

“ค่ะ” น้ำเสียงหวานๆ ของเธอตอบรับกลับมา เราสองคนพยายามทำตัวให้เป็นปกติเข้าไว้ แต่ดูเหมือนไอ้นิกมันจะจับพิรุธบางอย่างได้

“สร…ขึ้นไปอยู่บนห้องซะไป พี่กับไอ้ตรัยจะกินเหล้ากัน”

“ค่ะ” รับปากเสร็จ เธอก็หยิบน้ำหยิบขนมติดมือเดินขึ้นชั้นบนไปด้วย ส่วนผมก็เริ่มทำตามแผน แต่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเพื่อนรักจะระแวงเอาได้

กระทั่งเหล้าที่ผมซื้อมาหมดไปครึ่งค่อนขวด ไอ้นิกเริ่มออกอาการกรึ่มๆ อย่างเห็นได้ชัด ส่วนผมที่กินบ้าง แอบเททิ้งบ้าง จึงยังมีสติครบ ก่อนจะสารภาพ ผมก็แอบหยิบโทรศัพท์มาอัดวีดีโอเอาไว้เสียหน่อย เผื่อมันสร่างเมาแล้วทำเป็นความจำเสื่อม ผมจะได้งัดเอาหลักฐานมาให้มันดู...หึหึ 

“นิก…ข้ามีอะไรจะสารภาพว่ะ”