บทที่ 18 ยังไม่ทันไรก็เผด็จการซะแล้ว

“เพิ่งรู้ว่าสรเองก็ทะลึ่ง”

“ก็ใช่ว่าสรจะเป็นแบบนี้กับทุกคนนะคะ” ฉันสบตาเขาไปตรงๆ พยายามไม่เขิน แต่สงสัยสีหน้ามันจะออกอาการแน่ๆ 

“เป็นกับพี่คนเดียวก็พอ...รู้ไหม” เขายื่นมือมาบีบ

จมูกฉันเบาๆ ก่อนจะถามขึ้น 

“วันนี้สรว่างไหม”

“ว่างค่ะ”

“งั้นกินข้าวเสร็จ ไปช่วยพี่ซื้อของหน่อยได้ไหมครับ”

“ได้สิคะ” ฉันรับปาก นั่นเพราะวันนี้ฉันเองก็ไม่ได้มีแผนไปที่ไหน ออกไปซื้อของกับตรัยก็คงเพลินไปอีกแบบ 

เมื่อเรากินข้าวเช้าอิ่มก็พากันออกไปข้างนอก เขาขับรถพาฉันไปห้างสรรพสินค้าที่เน้นแต่ของตกแต่งบ้าน นั่นทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าเขาเคยชวนฉันไปบ้านที่ฉันเดาเอาว่าเขาเพิ่งซื้อ เพราะเมื่อก่อนเขาอยู่คอนโดมิเนียม แต่ฉันปฏิเสธเขาจึงขับรถพาฉันไปนั่งคุยที่สโมสรในหมู่บ้านแทน แต่ความที่รอบข้างมันมืด ฉันจึงมองไม่เห็นบรรยากาศอะไรมากสักเท่าไหร่

“พี่ตรัยอยากแต่งบ้านเหรอคะ”

“ครับ…ซื้อของเสร็จ เดี๋ยวเราไปบ้านพี่กัน” 

“ค่ะ” ฉันรับปากแล้วเดินตามเขาไปยังแผนกเครื่องนอน จังหวะหนึ่งตรัยเดินเข้ามากุมมือฉันไว้ขณะที่พนักงานในแผนกก็เดินเข้ามาแนะนำนั่นนี่ตามหน้าที่

“พี่เพิ่งซื้อบ้านใหม่ได้ราวๆ เดือนกว่า ยังไม่ได้ตกแต่งอะไรมาก โดยเฉพาะห้องนอน แต่ถ้าพี่เลือกพวกเฟอร์นิเจอร์คนเดียวหมด มันก็ไม่แฟร์สำหรับสร ที่อนาคตจะย้ายไปอยู่กับพี่ วันนี้พี่ก็เลยพาสรมาเลือกว่าอยากได้ห้องนอนเป็นแบบไหน” คำพูดของตรัยทำให้ฉันยิ้มจนแก้มจะแตก ความน่ารัก ความเอาอกเอาใจที่เขาแสดงออก มันทำให้ฉันมีความสุขจนแทบจะบินได้ 

“สรชอบสีขาว ส่วนพี่ตรัยชอบสีดำใช่ไหม งั้นก็แต่งห้องนอนคุมโทนขาวดำ” ฉันรู้ว่าเขาชอบสีดำ เพราะเดาเอาจากเสื้อผ้า ของใช้ สีรถที่เขาใช้ก็ยังคงเป็นสีดำ

“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ จากนั้นเราก็เดินเลือกเฟอร์นิเจอร์ด้วยกัน ซึ่งส่วนใหญ่ความคิดของฉันกับเขาก็สอดคล้อง เพราะต่างก็ชอบความเรียบง่ายด้วยกันทั้งคู่ 

เราใช้เวลาเดินดูนั่นนี่ราวๆ สี่ชั่วโมง ก่อนที่เขาจะ

พาฉันไปกินข้าว พอเสร็จเขาก็พาฉันไปบ้านที่ภายนอก

ถูกออกแบบไว้อย่างลงตัว เป็นบ้านสองชั้นสไตล์ลอฟท์ ปูนเปลือย เน้นโครงสร้างที่เป็นไม้ ดูโดดเด่น สวยแปลกตาไปอีกแบบ 

อีกสิ่งหนึ่งที่สะดุดตาของฉันไม่แพ้รูปแบบของบ้าน นั่นก็คือสวนขนาดกว้างที่ร่มรื่นมาก ดูท่าตรัยจะให้เวลากับการจัดสวนมากกว่าตกแต่งบ้านเป็นแน่

“คือพี่ชอบสวน ก็เลยจะบ้าจัดสวนตามไปด้วย สรไม่ว่าอะไรใช่ไหม”

“ไม่ว่าค่ะ” ฉันรู้ว่าทำไมเขาถึงชอบสวน นั่นเพราะตรัยใช้ชีวิตแต่ในห้องภายในคอนโดมิเนียม เขาถวิลหาพื้นที่สีเขียวจนทำให้ชอบการตกแต่งสวนไปด้วยแน่ๆ 

“สรชอบบ้านหลังนี้ไหม มันออกจะดิบๆ เถื่อนๆ ตามสไตล์พี่มากไปหน่อย”

“ชอบค่ะ บ้านมีสไตล์ดี”

“งั้นเข้าไปดูข้างในบ้านกันดีกว่า” เขาเดินเข้ามาจูงมือฉันแล้วพาไปดูในบ้าน แม้ภายในจะยังไม่ได้ตกแต่งอะไรมาก แต่เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นที่มีอยู่ตอนนี้ก็ลงตัว 

ก่อนที่เขาจะพาฉันขึ้นไปยังห้องนอน ซึ่งมีแค่ที่นอนขนาดหกฟุตที่ปูไว้กับพื้น ภายในห้องไร้การตกแต่งอย่างที่เขาได้บอกจริงๆ

“สรเรียนจบแล้ว อยากไปเรียนต่อหรืออยากไปเที่ยวที่ไหนไหม”

“อยากทั้งสองอย่างค่ะ”

“งั้นแต่งงานกับพี่ก่อนแล้วค่อยไปเรียนต่อ อ้อ…เรียนในประเทศนะ ถ้าต่างประเทศพี่ต้องคิดถึงสรแย่แน่ๆ ส่วนเรื่องเที่ยวพี่พร้อมจะไปเป็นเพื่อนได้ทุกเมื่อที่สรต้องการ”

“ยังไม่ทันไรก็เผด็จการกับสรซะแล้ว” ฉันย่นจมูกใส่เขาไป