ไม่คิดจะรัก

ไม่คิดจะรัก

last updateLast Updated : 2025-02-18
By:   จินต์พิชา  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
35Chapters
33views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

เขาให้ความช่วยเหลือเธอเพราะเหรียญนำโชคที่เธอให้ทำให้เขาได้งานใหญ่ เธอยินยอมมาอยู่กับเขาเพราะกำลังขาดที่พึ่ง แต่พอได้อยู่ใกล้เธอก็รักเขาหมดใจ ขณะที่เขาไม่คิดจะรักใครอีกเพราะรักแรกมันเจ็บมันเจ็บจนไม่อยากจะเริ่มใหม่

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่ 1 ชั่วโมงเร่งด่วน

เช้าวันจันทร์ที่แสนวุ่นวาย บนถนนเต็มไปด้วยรถลาที่มุ่งหน้าไปยังจุดหมาย ทั้งโรงเรียน มหาวิทยาลัย สถานที่ทำงานหนึ่งในนั้นก็มีรถของภูเมฆาที่กำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมายคือบ้านของเจ้าสัวเรวัฒน์ซึ่งวันนี่เขามีนัดคุยกับเจ้าสัวเรื่องการก่อสร้างคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง และครั้งนี้ไม่ได้มีเขาแค่ที่ได้รับเชิญให้ไปคุย แต่ยังมีอีกหลายบริษัทที่ท่านเชิญเพราะฉะนั้นวันนี้จะไปสายไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวเจ้าสัวเรวัฒน์เป็นที่รู้กันในหมู่นักธุรกิจว่าท่านเป็นคนตรงต่อเวลาและถ้าพอใจจะจ้างใครก็จ้างโดยไม่คำนึงถึงราคาหรือมีการประมูลให้วุ่นวาย ว่ากันว่าท่านมีซินแสที่คอยชี้และดูโหงวเฮ้งให้ว่าใครเหมาะกับงานไหน ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ภูเมฆาไม่เชื่อเท่าไหร่แต่ที่เขายอมตื่นแต่เช้าเพื่อมาเจอรถติดครั้งนี้ก็เพราะกำไรที่ได้จากงานนี้มันมากจนไม่อาจมองข้ามได้เลย อีกอย่างลูกน้องของเข้าก็ตั้งความหวังกับโบนัสปลายปีกันไว้ค่อนข้างมาเลยทีเดียวภูเมฆานั่งอ่านเอกสารโครงการคอนโดมิเนียมระหว่างทาง แม้จะศึกษามาอย่างดีแล้วเขาก็ไม่อยากพลาดแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มเป็นคนจริงจังกับการทำงานมาก งานทุกอย่างเขาจะศึกษาข้อมูลอย่างดีก่อนจะออกไปเจอกับ...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
35 Chapters
ตอนที่ 1 ชั่วโมงเร่งด่วน
เช้าวันจันทร์ที่แสนวุ่นวาย บนถนนเต็มไปด้วยรถลาที่มุ่งหน้าไปยังจุดหมาย ทั้งโรงเรียน มหาวิทยาลัย สถานที่ทำงานหนึ่งในนั้นก็มีรถของภูเมฆาที่กำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมายคือบ้านของเจ้าสัวเรวัฒน์ซึ่งวันนี่เขามีนัดคุยกับเจ้าสัวเรื่องการก่อสร้างคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง และครั้งนี้ไม่ได้มีเขาแค่ที่ได้รับเชิญให้ไปคุย แต่ยังมีอีกหลายบริษัทที่ท่านเชิญเพราะฉะนั้นวันนี้จะไปสายไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวเจ้าสัวเรวัฒน์เป็นที่รู้กันในหมู่นักธุรกิจว่าท่านเป็นคนตรงต่อเวลาและถ้าพอใจจะจ้างใครก็จ้างโดยไม่คำนึงถึงราคาหรือมีการประมูลให้วุ่นวาย ว่ากันว่าท่านมีซินแสที่คอยชี้และดูโหงวเฮ้งให้ว่าใครเหมาะกับงานไหน ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ภูเมฆาไม่เชื่อเท่าไหร่แต่ที่เขายอมตื่นแต่เช้าเพื่อมาเจอรถติดครั้งนี้ก็เพราะกำไรที่ได้จากงานนี้มันมากจนไม่อาจมองข้ามได้เลย อีกอย่างลูกน้องของเข้าก็ตั้งความหวังกับโบนัสปลายปีกันไว้ค่อนข้างมาเลยทีเดียวภูเมฆานั่งอ่านเอกสารโครงการคอนโดมิเนียมระหว่างทาง แม้จะศึกษามาอย่างดีแล้วเขาก็ไม่อยากพลาดแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มเป็นคนจริงจังกับการทำงานมาก งานทุกอย่างเขาจะศึกษาข้อมูลอย่างดีก่อนจะออกไปเจอกับ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 2  เชื่อได้แน่นะ
สุชาติเปิดกระจกฝั่งคนขับเรียกให้คนที่ยืนอยู่ตรงป้ายรถเมล์ขึ้นมาบนรถ“สวัสดีค่ะน้าชาติ ไหนคะเสื้อที่ขาด” หญิงสาวขึ้นมาบนรถก็ถามพร้อมทั้งรีบหยิบกล่องอุปกรณ์ออกมาจากกระเป๋าผ้าใบเก่ง“ไม่ใช่เสื้อน้า แต่เป็นเสื้อเจ้านายน้า” พอได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบหันไปยกมือไหว้คนที่อยู่ด้านหลัง“คุณภูครับนี่ใบตอง เธอจะช่วยเย็บกระดุมให้นะครับ”“สวัสดีค่ะ ไหนคะเสื้อที่จะให้ใบตองเย็บ”ภูเมฆายกมือรับไหว้แทบไม่ทัน เขาไม่คิดว่าคนที่จะมาเย็บกระดุมให้ตัวเองยังเป็นเด็กนักศึกษาอยู่“เย็บได้แน่นะ” เขาถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจเพราะไม่คิดว่าวัยรุ่นจะทำงานแบบนี้เป็น“แน่สิคะ คุณถอดเสื้อมาเลยเดี๋ยวใบตองเย็บให้”“มาข้างหลังดีกว่าไหม ตรงนั้นมันแคบ” ภูเมฆาจับแฟ้มที่วางอยู่ไปไว้อีกทาง“คุณภูครับ ผมหาจังหวะจอดไม่ได้เลย”“ไม่เป็นไรค่ะน้าชาติ ใบตองปีนข้ามไปได้ใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามเจ้านายของน้าสุชาติเชิงขออนุญาต“ได้สิ”พอเขาอนุญาตกัญญ์วราหรือใบตองก็รีบปีนข้ามมาทางด้านหลัง เพราะเธอสวมกระโปรงค่อนข้างสั้นการก้าวข้ามมาจึงค่อนข้างลำบากอีกทั้งรถก็ยังโยกไปมา หญิงสาวจึงเสียหลักเซไปชนกับหน้าอกของภูเมฆาอย่างไม่ตั้งใจ“ขอโทษค่ะ” พอตั้งตัวได้เธอ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 3   ความเชื่อ
ภูเมฆามาถึงคฤหาสน์ของเจ้าสัวเรวัฒน์ก่อนเวลานัดเกือบยี่สิบนาทีแต่ก็ไม่ใช่คนแรกเพราะก่อนหน้าเขาก็มีคนจากบริษัทอื่นมานั่งรออยู่ห้องประชุมซึ่งอยู่ติดกับคฤหาสน์หลังใหญ่ชายหนุ่มกล่าวทักทายผู้ชายสองคนที่มาถึงไปตามมารยาทจากนั้นก็มีคนจากอีกสองบริษัทเดินเข้ามา พอทุกคนมาครบได้ไม่นานเจ้าสัวเรวัฒน์ก็เข้ามาพร้อมกับชายสูงวัยคนหนึ่งซึ่งเป็นที่รู้กันดีกว่าเขามักจะตามเจ้าสัวไปทุกที่“ผมดูขอเสนอที่พวกคุณส่งมาแล้วผมดุอย่างละเอียดแล้ว บอกตามตรงเลยมันเป็นอะไรที่ตัดสินใจยากมาก”“ผมเชื่อว่าเจ้าสัวจะตัดสินอย่างยุติธรรม” คุณสาโรจน์ผู้บริหารจากบริษัทใหญ่ติดอันดับหนึ่งในห้าของประเทศพูดกับเจ้าสัวด้วยท่าทางมั่นใจ เพราะคิดว่ายังไงเจ้าสัวก็ต้องเลือกบริษัทของตนอยู่แล้ว“มันอาจจะยุติธรรมสำหรับผม แต่กับหลายๆ คนคงไม่คิดแบบนั้น ผมหวังว่าคนที่ไม่ถูกเลือกจะไม่เสียใจนะครับ เพราะยังมีอีกหลายโครงการที่ผมกำลังจะเริ่ม” เจ้าสัวกวาดตามองทุกคนอีกครั้ง พร้อมทั้งหันไปปรึกษากับซินแสที่ตนเองไว้ใจ“พวกเราในที่นี้ก็หวังว่าจะได้ทำงานกับเจ้าสัวนะครับ” ชายอีกคนพูดขึ้นอย่างประจบภูเมฆาได้แน่นั่งฟังทุกคนคุยกับเจ้าสัว ส่วนตัวเขาเองไม่ได้รู้ส
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 4 ที่ฝึกงาน
“ใบตองทางนี้” เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้นเมื่อกัญญ์วราเดินมาถึงโรงอาหารของคณะ เธอมักจะมาทานอาหารเช้าที่นี่ก่อนเข้าเรียนเสมอ“มาถึงนานหรือยังมะเหมี่ยว”“เพิ่งมาถึงก่อนหน้าใบตองเองยังไม่ได้ซื้ออะไรเลย ยังคิดไม่ออกว่าจะกินอะไร” มะเหมี่ยวหรือธิชากรตอบเพื่อน“ข้าวมันไก่ไหมเดี๋ยวเราไปซื้อเอง”“ก็ได้นะ” หญิงสาวตอบเพื่อนส่วนตัวเองก็เดินไปซื้อเปล่ามารอพอทานอาหารเช้าเสร็จแล้วทั้งสองคนก็เดินมายังห้องเรียนซึ่งขณะนี้เพื่อนมากับเกือบจะครบแล้ว“ใบตองเมื่อเช้าใครมาส่ง” พิรัชต์หรือพีสะกิดถาม“อะไรนะ มีคนมาส่งไปใบตองเหรอ” ธิชากรที่นั่งอยู่อีกด้านชะโงกหน้ามาถาม“ใช่สิ ฉันเห็นนะหล่อน รถคันหรูเชียว ตอบมาซะดีๆ ว่ามีหนุ่มที่ไหนมาส่ง”“ไม่มีหนุ่มที่ไหนหรอกพี เราก็แค่บังเอิญติดรถเขามา”“มันไม่มีหรอกเรื่องบังเอิญบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่บอกฉันจะประกาศให้คนรู้เลยว่าตอนนี้ใบตองของเราน่ะมีแฟนแล้ว”“อย่านะพี”“งั้นบอกมาสิ”“เรื่องมันยาวเอาไว้พักกลางวันเราจะเล่าให้ฟังนะ”“แน่นะอย่าเบี้ยวล่ะ”“ไม่หรอกน่า ว่าแต่พีเถอะทำไมวันนี้ไม่ไปกินข้าวที่โรงอาหารล่ะ” กัญญ์วราเปลี่ยนเรื่องคุย“เราไปกินข้าวกับน้องโอ๊ตมาจ้ะ”“จีบต
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 5 ฉันไม่ใช่สิ่งของ
วันนี้กัญญ์วรากลับบ้านเร็วกว่าทุกครั้งเพราะอาจารย์ปล่อยก่อนเวลาเพื่อให้นักศึกษาได้เตรียมตัวก่อนจะเริ่มไปฝึกงานในวันจันทร์หน้า เนื่องจากบางคนก็ต้องหาเช่าหอใหม่เพราะที่ฝึกงานอยู่ไกลแต่สำหรับกัญญ์วราแล้วนับว่าโชคดีที่บริษัทไม่ได้ไกลมากเท่าไหร่เธอจึงไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมาก“วันนี้ทำไมกลับเร็วล่ะ” นภาวรรณหรือน้าวรรณถามด้วยความแปลกใจเพราะปกติแล้วลูกเลี้ยงของเธอจะเลิกเรียนก็เกือบจะห้าโมงเย็น“อาจารย์ปล่อยก่อนเวลาค่ะ แล้ววันนี้น้าวรรณไม่ออกไปไหนเหรอคะ” เธอเห็นว่านภาวรรณยังสวมชุดนอนอยู่ก็อดจะถามไม่ได้“แกกำลังจะว่าฉันไม่ออกทำงานใช่ไหมล่ะ”“ใบตองไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อยก็แค่แปลกใจ” “ก็ขอให้มันจริงเหอะ แล้วเย็นนี้แกจะไปทำงานที่ร้านเหล้าไหม” “ไปค่ะ น้ามีอะไรหรือเปล่า” “ถ้าได้ค่าจ้างมาแล้วก็ไปจ่ายค่าเช่าด้วยนะ” “อ้าว แล้วเงินที่ใบตองให้น้าไปจ่ายเมื่ออาทิตย์ก่อนล่ะ” “ฉันเอาไปหมุนหมดแล้ว” “โธ่ เมื่อไหร่น้าจะเลิกเข้าบ่อนสักที ก็รู้อยู่ว่ามันมีแต่เสีย” “อย่าบ่นไปหน่อยเลยน่า ฉันรู้ว่าแกมีเงิน” “เงินที่มีใบตองก็ต้องเก็บไว้ใช
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 6 เท่าไหร่
ปริ๊น! ปริ๊น!เสียงแตรรถทำให้คนที่กำลังอุ้มกัญญ์วราอยู่ตกใจและไม่ทันระวังหญิงสาวจึงดิ้นจนตัวเองหลุดออกมาได้ เธอรีบวิ่งไปขวางรถคันนั้นพร้อมทั้งตะโกนขอความช่วยเหลือ“ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ พวกนั้นกำลังจะจับฉัน” เธอวิ่งมาเคาะกระจกฝั่งคนขับรัวๆคนที่นั่งอยู่ด้านในที่เห็นว่าเมื่อครู่หญิงสาวกำลังจะถูกอุ้มขึ้นรถก็รีบเปิดประตูลงมาเพราะถ้าปล่อยให้เธอถูกจับไปเขาก็คงรู้สึกผิดมาก“อ้าว เธอนั้นเอง” ภูเมฆาตกใจไม่น้อยที่เปิดประตูรถออกมาแล้วเห็นว่าผู้หญิงที่กำลังจะถูกจับไปนั้นคือกัญญ์วรา“คุณภู คุณภูช่วยใบตองด้วยพวกนั้นจะจับใบตองใบ”“ผมว่าคุณอย่ายุ่งเลย ปล่อยเธอมาดีกว่า” ชายร่างกำยำเดินตรงเข้ามาขณะที่กัญญ์วรานั้นไปหลบอยู่หลังภูเมฆาอย่างต้องการที่พึ่ง”“ไม่นะคุณภู” หญิงสาวเกาะแขนเขาแน่น“ในเมื่อเธอไม่เต็มใจไปด้วยฉันว่าพวกนายปล่อยเธอไปดีกว่านะ”“ไม่จำเป็นหรอกว่าจะเต็มใจไหม ในเมื่อน้าเธอรับเงินไปแล้ว ยังไงวันนี้ใบตองก็ต้องไปกับฉัน”“ก็บอกแล้วไงว่าใครรับเงินก็เอาคนนั้นไปสิ เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ” กัญญ์วราเถียง“เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ใบตอง เธอรับเงินเขามาหรือเปล่า” ภูเมฆาถามเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเก็บช่วยอะไรเธอ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 7 พี่น้อง
“คุณภูจะจ้างใบตองจริงๆ ใช่ไหมคะ” กัญญ์วราถามย้ำ“อือ”“จะจ้างนานไหม ต้องเซ็นสัญญาหรือเปล่าคะ”“ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นหรอก เธออาจจะอยากไปหางานอื่นหลังเรียนจบแล้วก็ได้”“แล้วถ้าใบตองทำงานด้วยแล้วรับจ้างคุณภูไปด้วยได้ไหมคะ”“ได้สิ”เมื่อตกลงกันได้แล้วกัญญ์วราก็เก็บของต่ออีกนิดหน่อยก็พอดีกับได้ยินเสียงเสี่ยสมานที่มาเรียกลูกน้องให้กลับเพราะได้เงินตามที่ตัวเองต้องการแล้วภูเมฆาพากัญญ์วรามายังคอนโดมิเนียมของตนเองจากนั้นก็ช่วยกันเอาของลงจากรถโดยมีแม่บ้านประจำคอนโดและนิติกรที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์เข้ามาช่วย“ของเยอะเลยนะครับคุณภู”“ครับคุณวินัย”“น้องสาวเหรอครับ” นิติการมองหน้ากัญญ์วราสลับกับภูเมฆาที่ดูคล้ายกันจนคิดว่าเป็นน้องสาวของชายหนุ่ม“ครับ” เมื่อนิติกรเข้าใจอย่างนั้นภูเมฆาก็ไม่อยากอธิบายอะไรเพราะมันก็ดีกับเขาและกัญญ์วราถ้าคนอื่นจะคิดว่าทั้งสองเป็นพี่น้องกัน“คุณภูทำไมบอกเขาไปแบบนั้นล่ะคะ” กัญญ์วราถามเมื่อขึ้นมาถึงบนห้องแล้ว “แล้วจะให้บอกว่าเป็นอะไรล่ะ” “ก็เป็นลูกจ้าง เป็นแม่บ้านไงคะ” “ถ้าผมบอกไปแบบนั้นแม่บ้านประจำที่นี่มาได้ยินก็คงไม่ค่อยชอบหน้าใบตองแน่ เพราะเ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 8  กินเล่า เข้าใจ
“พี่ภูชอบกินพิซซ่าเหรอคะ” กัญญ์วราถามชายหนุ่มขณะที่รอให้พนักงานนำพิซซ่ามาเสิร์ฟ“กินแล้วมันทำให้พี่คิดถึงวัยเด็ก”“มีคนบอกว่าคนที่ชอบพูดถึงเรื่องอดีตจะเป็นคนแก่ แต่พี่ภูยังไม่แก่เลยนะคะ”“พี่อายุ 35 แล้วนะใบตอง”“35 แล้วไงอาจารย์ของใบตอง 40 กว่ายังบอกว่าตัวเองวัยรุ่นอยู่เลย ของอย่างนี้มันอยู่ที่ใจค่ะ ถ้าใจเราไม่แก่เราก็จะไม่แก่”“เข้าใจพูดนะ” ภูเมฆายิ้มอย่างผ่อนคลายเมื่อพนักงานนำพิซซ่ามาเสิร์ฟภูเมฆาก็ได้แต่นั่งจ้องจนกัญญ์วราไม่กล้าหยิบขึ้นมาทานเพราะเห็นเขาจ้องเหมือนกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง“พี่ภูเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“เปล่าๆ” เขารีบปฏิเสธก่อนแล้วหยิบพิซซ่าขึ้นมาทานไปสองชิ้นก็รู้สึกอิ่มขณะที่กัญญ์วรายังคงนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย“ใบตองรู้ไหม ตอนเด็กๆ กว่าพี่จะได้กินพิซซ่าต้องรอแล้วรออีก” ภูเมฆาพูดเรื่องในอดีตขึ้นทั้งที่ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังมาก่อน อาจเป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมานั่งทานพิซซ่าในร้านกับเขาเนื่องจากที่ผ่านมาเขามักจะสั่งไปทานที่ห้องคนเดียว“ใบตองก็เหมือนกันค่ะ พ่อบอกว่ามันแพงถ้าเราเอาเงินค่าพิซซ่าไปซื้อกับข้าวก็จะได้หลายมื้อ ที่บ้านพี่ภูก็เป็นเหมือนกันเหรอคะ”
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 9  เจ้านายที่นี่ใจดี
หลายวันแล้วที่กัญญ์วราย้ายมาอยู่กับภูเมฆาเธอกับเขาทานอาหารเช้าและเย็นด้วยกันซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นเมนูง่ายๆ“พี่ภูคะ พรุ่งนี้เช้าใบตองจะทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้นะคะ ถ้ามันไม่ร้อนพี่ภูอุ่นเอานะคะ” กัญญ์วราบอกชายหนุ่มที่นั่งดูทีวีอยู่กลางห้องรับแขก“จะทำตั้งแต่เช้าเลยเหรอ”“ค่ะพรุ่งนี้ใบตองต้องไปฝึกงานแล้วค่ะ”“จริงสิ พี่ลืมไปเลยแล้วไปฝึกที่บริษัทไหนล่ะ ไกลจากที่นี่ไหม ต้องออกแต่เช้าหรือเปล่า”“ฝึกที่บริษัท PM Real estate ค่ะ พี่ภูรู้จักไหมคะ”“อะไรนะใบตอง”“บริษัท PM Real estate ค่ะ” กัญญ์วราย้ำอีกครั้ง“ไปฝึกที่แผนกไหนล่ะ”“แผนกบัญชีค่ะ”“อ้อ”“พี่ภูทำหน้าแปลกๆ”“ก็นั้นมันบริษัทของพี่”“ล้อเล่นหรือเปล่าคะ จะเป็นไปได้ยังคะ”“มันเป็นไปแล้ว งั้นใบตองก็ไปทำงานพร้อมกับพี่เลย”“ไม่ได้หรอกค่ะ ใบตองไม่อยากให้ใครรู้ว่ารู้จักกับพี่ภู” กัญญ์วรารีบปฏิเสธเสียงแข็งพลางสั่นศีรษะ“จะกลัวอะไรพี่ไม่ได้เป็นคนให้คะแนนสักหน่อย”“ไม่ได้กลัวเรื่องนั้นค่ะ”“แล้วกลัวอะไร”“กลัวพี่ภูจะเสียหายถ้าคนอื่นรู้ว่าใบตองมาอยู่กับพี่ภู”“พี่เป็นผู้ชายนะจะเสียหายยังไง” ภูเมฆาพูดพลางหัวเราะกับความคิดของกัญญ์วรา“พี่ภูอย่าขำสิคะ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 10  ความลับ
“สุดยอดเลยค่ะพี่ แบบนี้มะเหมี่ยวชักอยากทำงานที่นี่แล้ว เขารับพนักงานเพิ่มไหมคะ”“ถ้าเป็นแผนกบัญชียังไม่รับจ้ะ แต่แผนกอื่นพี่ก็ไม่แน่ใจเพราะบริษัทเพิ่งได้งานใหญ่มาก็คงต้องการคนเพิ่ม”“ว้าแย่จังมะเหมี่ยวนึกว่าจะได้ทำงานเสียอีก”“มะเหมี่ยวลืมไปหรือเปล่าว่าที่บ้านตัวเองก็มีบริษัทนะ จะไม่กลับไปช่วยงานที่บ้านเหรอ” กัญญ์วราเตือนสติเพื่อน“ก็ที่นี่น่าสนใจกว่านี่ เจ้านายก็หล่อด้วย”สี่สาวจบบทสนทนากับแค่นั้นเพราะอาหารที่พวกเธอสั่งมาเสิร์ฟแล้ว หลังทานอาหารกลางวันเสร็จพี่ทั้งสองคนก็กลับขึ้นไปด้านบนส่วนกัญญ์วราและธิชากรก็ขอเดินเล่นดูร้านต่างๆ รอบบริษัทซึ่งรุ่นพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ขอให้กลับขึ้นไปก่อนบ่ายโมง ทั้งสองคนพากันมายังร้านกาแฟที่อยู่ไกลออกมาอีกสองช่วงตึกระหว่างนั้นธิชากรก็ไลน์ถามรุ่นพี่ทั้งสองว่าจะกินอะไรเพราะพวกเธอจะซื้อขึ้นไปฝาก พอได้คำตอบแล้วก็มานั่งรอที่มุมหนึ่งของร้าน “มะเหมี่ยว” “ว่าไง” ธิชากรที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ขานรับเพื่อนแต่ยังไม่ยอมละมือออกจากหน้าจอ “เรามีความลับจะบอก” “อือ บอกมาเลย” “มะเหมี่ยว เราจริงจังนะ” เมื่อเห็นเพ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status