เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 9 เจ้านายที่นี่ใจดี
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-12 21:01:00หลายวันแล้วที่กัญญ์วราย้ายมาอยู่กับภูเมฆาเธอกับเขาทานอาหารเช้าและเย็นด้วยกันซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นเมนูง่ายๆ
“พี่ภูคะ พรุ่งนี้เช้าใบตองจะทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้นะคะ ถ้ามันไม่ร้อนพี่ภูอุ่นเอานะคะ” กัญญ์วราบอกชายหนุ่มที่นั่งดูทีวีอยู่กลางห้องรับแขก
“จะทำตั้งแต่เช้าเลยเหรอ”
“ค่ะพรุ่งนี้ใบตองต้องไปฝึกงานแล้วค่ะ”
“จริงสิ พี่ลืมไปเลยแล้วไปฝึกที่บริษัทไหนล่ะ ไกลจากที่นี่ไหม ต้องออกแต่เช้าหรือเปล่า”
“ฝึกที่บริษัท PM Real estate ค่ะ พี่ภูรู้จักไหมคะ”
“อะไรนะใบตอง”
“บริษัท PM Real estate ค่ะ” กัญญ์วราย้ำอีกครั้ง
“ไปฝึกที่แผนกไหนล่ะ”
“แผนกบัญชีค่ะ”
“อ้อ”
“พี่ภูทำหน้าแปลกๆ”
“ก็นั้นมันบริษัทของพี่”
“ล้อเล่นหรือเปล่าคะ จะเป็นไปได้ยังคะ”
“มันเป็นไปแล้ว งั้นใบตองก็ไปทำงานพร้อมกับพี่เลย”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ใบตองไม่อยากให้ใครรู้ว่ารู้จักกับพี่ภู” กัญญ์วรารีบปฏิเสธเสียงแข็งพลางสั่นศีรษะ
“จะกลัวอะไรพี่ไม่ได้เป็นคนให้คะแนนสักหน่อย”
“ไม่ได้กลัวเรื่องนั้นค่ะ”
“แล้วกลัวอะไร”
“กลัวพี่ภูจะเสียหายถ้าคนอื่นรู้ว่าใบตองมาอยู่กับพี่ภู”
“พี่เป็นผู้ชายนะจะเสียหายยังไง” ภูเมฆาพูดพลางหัวเราะกับความคิดของกัญญ์วรา
“พี่ภูอย่าขำสิคะ ใบตองจริงจังนะคะ ใบตองไม่อยากให้คนอื่นมองว่าพี่ภูเลี้ยงเด็กไว้ที่ห้อง”
“โอเค ไม่ขำแล้ว ถ้าอยากไปเองก็ตามใจแล้วฝ่ายบัญชีเขาให้ไปฝึกงานกี่โมงล่ะ”
“เขาให้ไปถึงก่อนแปดโมงครึ่งค่ะ”
“อือ ใบตองไปฝึกคนเดียวหรือมีเพื่อนไปด้วย”
“ไปกับเพื่อนค่ะ คนที่ใบตองเล่าให้ฟังว่าเขาเคยชวนไปอยู่ที่บ้าน”
“อ้อ แล้วถ้าเขาถามว่านี้ใบตองอยู่ที่ไหน จะตอบว่ายังไง”
“เมื่อวานมะเหมี่ยวก็ถามเรื่องนี้ ใบตองเลยบอกเขาไปว่าไปอยู่กับญาติของพ่อ”
“ถ้าเขาเป็นเพื่อนสนิทและไว้ใจได้ ใบตองจะบอกความจริงกับเขาพี่ก็ไม่ว่านะ”
“ใบตองบอกความจริงได้ทั้งหมดใช่ไหมคะ” กัญญ์วราไม่อยากจะโกหกเพื่อนแต่ก็รู้สึกเกรงใจเพราะเรื่องนี้มีภูเมฆาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แต่ถ้าเจ้าตัวอนุญาตเธอก็จะเล่าเรื่องนี้ให้ธิชากรฟังทั้งหมด
“ได้สิ”
“ขอบคุณค่ะ”
วันนี้กัญญ์วราตื่นนอนเช้ากว่าทุกวัน เธอทำอาหารเช้าให้กับภูเมฆาแล้วก็รีบออกมาขึ้นรถไฟฟ้าเพราะไม่อยากไปฝึกงานสายตั้งแต่วันแรก
กัญญ์วรามาถึงห้องประชุมก่อนเพื่อนคนอื่น นอกจากเธอกับธิชากรแล้วยังมีเพื่อนจากคณะอื่นที่มาฝึกแผนกอื่นๆ รวมทั้งหมดก็มีนักศึกษาฝึกงานทั้งหมด 6 คน
หลังจากฟังคำชี้แจงการฝึกงานจากรองหัวหน้าฝ่ายบุคคลแล้วนักศึกษาก็แยกกันไปตามแผนกของตนเอง
ในแผนกบัญชีมีพนักงานอยู่ด้วยกันทั้งหมด 3 คน ซึ่งเป็นผู้หญิงทั้งหมดทำให้กัญญ์วราและธิชากรไม่เกร็งจนเกินไป
“พี่ชื่อพร เป็นหัวหน้าแผนก พี่อีกสองคนชื่อพี่ฟ้ากับพี่ขวัญ น้องสองจะฝึกกับพี่ทั้งสองคน” พรกมลบอกก่อนที่ตัวเองจะขอตัวไปทำงาน
“สวัสดีค่ะพี่ฟ้า พี่ขวัญ” สองสาวเพื่อนซี้กล่าวทักทายรุ่นพี่พร้อมทั้งยกมือไหว้
“สวัสดีจ้ะพี่ชื่อฟ้านะ”
“พี่ชื่อขวัญจ้ะ”
“คนไหนชื่อกัญญ์วราจ๊ะ”
“หนูค่ะ พี่ฟ้า”
“อ้อ งั้นอีกคนก็ธิชากรสินะ ชื่อเล่นว่าอะไรกันบ้าง”
“ใบตองค่ะ”
“มะเหมี่ยวค่ะ”
เมื่อแนะนำตัวเสร็จแล้วรุ่นพี่ให้ทั้งสองคนแยกมาช่วยงานโดยกัญญ์วราคู่กับพี่ฟ้า ส่วนธิชากรก็คู่กับพี่ขวัญ
“เที่ยงแล้ว เดี๋ยววันนี้พี่สองคนจะพาเราไปเลี้ยงข้าวนะ”
“ขอบคุณค่ะพี่ฟ้า” กัญญ์วรากล่าวของคุณรุ่นพี่
“พี่ขวัญคะ แล้วหัวหน้าจะไปกับเราไหม” ธิชากรกระซิบถามเพราะเห็นว่าถึงเวลาพักแล้วแต่หัวหน้าแผนกยังคงนั่งหน้าเครียดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์
“ไม่หรอกจ้ะ พี่พรทำอาหารมาทานเอง” รุ่นพี่กระซิบบอก
“จะไปกันเลยไหม หรือใครอยากเข้าห้องน้ำก่อน” ฟ้าหันมาถามรุ่นน้อง
“ไปเลยก็ได้ค่ะพี่ฟ้า เมื่อกี้มะเหมี่ยวกับใบตองเพิ่งไปเข้ามาเองค่ะ”
สี่สาวเข้ามาในลิฟต์ก็เจอกับกลุ่มเพื่อนที่กำลังจะลงไปทานข้าวกลางวันพอดี
“ใครอยากกินอะไร คิดไว้เลยนะพอไปถึงจะได้รีบสั่ง ช่วงเที่ยงแบบนี้คนจะเยอะมาก”
“พี่ขวัญจะพาเราไปกินร้านไหนคะ”
“วันนี้พากินที่ร้านใต้ดึกก่อน เดี๋ยววันต่อไปจะพาไปกินร้านที่อยู่ใกล้ๆ แล้วกันนะ”
“จริงๆ พี่ไม่ต้องเลี้ยงพวกเราก็ได้นะคะ แต่มาฝึกงานก็เกรงใจแล้วค่ะ”
“ใช่ค่ะ” กัญญ์วราเห็นด้วยกับเพื่อน
“เอาเป็นว่าพี่จะเลี้ยงเราสองคนเป็นการต้อนรับ ส่วนวันอื่นก็ต่างคนต่างจ่ายดีไหม”
“ก็ได้ค่ะ” ธิชากรตอบรับเพราะไม่อยากให้รุ่นพี่เสียน้ำใจเพราะยังต้องฝึกงานด้วยกันอีกนาน ถ้าจะทำให้รุ่นพี่ไม่พอใจตั้งแต่วันแรกการฝึกงานคงไม่ราบรื่นแน่ๆ
พี่ทั้งสองคนพามายังร้านที่อยู่ใต้ตึกแม้ว่าจะมากันเร็วแต่ก็มีคนก่อนแล้วหลายโต๊ะเพราะตึกนี้มีบริษัทเช่าพื้นที่อยู่จำนวนมาก
ระหว่างรอหารพี่ฟ้าและพี่ขวัญก็ชวนสองสาวคุยไปเรื่อยเปื่อยตามประสาสาวๆ
“ทุกคนค่อยๆ หันไปทางนอกร้านนะ เนียนๆ ล่ะ แล้วมองผู้ชายที่สวมเชิ้ตสีขาวที่กำลังเดินอยู่นะ”
สามคนที่เหลือทำตามที่พี่ฟ้าบอกแล้วกัญญ์วราก็ตกใจเมื่อคนที่เดินอยู่ด้านนอกนั้นเป็นภูเมฆา
“ใครเหรอคะพี่ฟ้า หล่อจัง” ธิชากรหันกลับมาถามรุ่นพี่
“ก็บอสของพวกเราไง”
“เหรอคะ ยังหนุ่มอยู่เลย”
“ใช่แล้ว บอสของพวกเราทั้งหนุ่มทั้งหล่อและที่สำคัญโสดด้วยนะ”
“เบาๆ หน่อยฟ้าอายน้องมันบ้าง”
“ก็มันจริงที่ขวัญ คนมีแฟนแล้วอย่างขวัญก็ไม่สนใจเป็นธรรมดาแต่โสดๆ อย่างฟ้าก็ย่อมมองได้”
“พี่ฟ้าชอบบอสเหรอคะ” กัญญ์วราถาม
“ใครๆ ก็ชอบกันทั้งนั้นแหละใบตอง ไม่เชื่อไปถามได้เลยว่าสาวๆ ในบริษัทมีใครไม่ชอบบอสบ้าง อย่าว่าแต่บริษัทเราเลย บริษัทอื่นที่อยู่ตึกเดียวกันก็พากันกรี๊ดกร๊าด”
“แล้วบอสสนใจใครเป็นพิเศษไหมคะ” กัญญ์วราเก็บข้อมูลเพราะเธออยู่กับภูเมฆามาหลายวันก็ยังไม่เคยเห็นเขาโทรหาหรือออกไปเที่ยวกับผู้หญิงที่ไหน
“ไม่นะ บอสเอาแต่ทำงานอย่างเดียวเลย ข่าววงในบอกว่าบอสเคยมีแฟน แต่อกหักจากนั้นก็เลยไม่คบใครอีกเลย” ขวัญเล่าให้รุ่นน้องฟังตามที่ได้ยินมา
“หรือบอสของพี่จะไม่ชอบผู้หญิงคะ ถ้าเป็นแบบนั้นเสียดายแย่เลยนะคะ” ธิชากรตั้งข้อสังเกต
“นั้นสิหรือเขาไม่ชอบผู้หญิง” กัญญ์วราคิดตามเพื่อน
“ไม่ใช่แบบนั้นจ้ะใบตอง มะเหมี่ยว บอสไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่คู่นอนก็คงมีอยู่บ้าง พวกที่เป็นวิศวะเคยเจอบอสไปเที่ยวผับแล้วพาสาวออกมาอยู่บ่อยๆ”
“อ๋อ มะเหมี่ยวเข้าใจแล้ว พี่ชายมะเหมี่ยวก็ประมาณนี้แหละ รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน”
การมาทานอาหารกลางวันกับรุ่นพี่วันนี้ทำให้กัญญ์วราได้รู้อีกมุมหนึ่งของเขา แต่มันก็ไม่แปลกเพราะเขาเป็นผู้ชายเรื่องนี้ก็คงเป็นเรื่องธรรมดา
“เรื่องนั้นมันก็คงเป็นเรื่องธรรมชาติของคนโสด พี่ว่าเราอย่าไปสนใจเลย เรารู้แค่ว่าบอสใจดีมากๆ ก็พอ”
“บอสของเราใจดีเหรอคะ เห็นหน้านิ่งนึกว่าจะโหด”
“ใจดีมากๆ เลยล่ะ ตามปกติแล้วบริษัทอื่นจะต้องมาทำงานวันเสาร์ แต่บอสของเขาไม่บังคับนะ ใครจะมาก็ได้ไม่มาก็ได้ถ้ามาก็จะได้โอทีไปเต็มๆ อย่างวันหยุดก็ให้ตามข้าราชการไปเลย โบนัสปลายปีก็เยอะกว่าที่อื่น”
บทที่เกี่ยวข้อง
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 10 ความลับ
“สุดยอดเลยค่ะพี่ แบบนี้มะเหมี่ยวชักอยากทำงานที่นี่แล้ว เขารับพนักงานเพิ่มไหมคะ”“ถ้าเป็นแผนกบัญชียังไม่รับจ้ะ แต่แผนกอื่นพี่ก็ไม่แน่ใจเพราะบริษัทเพิ่งได้งานใหญ่มาก็คงต้องการคนเพิ่ม”“ว้าแย่จังมะเหมี่ยวนึกว่าจะได้ทำงานเสียอีก”“มะเหมี่ยวลืมไปหรือเปล่าว่าที่บ้านตัวเองก็มีบริษัทนะ จะไม่กลับไปช่วยงานที่บ้านเหรอ” กัญญ์วราเตือนสติเพื่อน“ก็ที่นี่น่าสนใจกว่านี่ เจ้านายก็หล่อด้วย”สี่สาวจบบทสนทนากับแค่นั้นเพราะอาหารที่พวกเธอสั่งมาเสิร์ฟแล้ว หลังทานอาหารกลางวันเสร็จพี่ทั้งสองคนก็กลับขึ้นไปด้านบนส่วนกัญญ์วราและธิชากรก็ขอเดินเล่นดูร้านต่างๆ รอบบริษัทซึ่งรุ่นพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ขอให้กลับขึ้นไปก่อนบ่ายโมง ทั้งสองคนพากันมายังร้านกาแฟที่อยู่ไกลออกมาอีกสองช่วงตึกระหว่างนั้นธิชากรก็ไลน์ถามรุ่นพี่ทั้งสองว่าจะกินอะไรเพราะพวกเธอจะซื้อขึ้นไปฝาก พอได้คำตอบแล้วก็มานั่งรอที่มุมหนึ่งของร้าน “มะเหมี่ยว” “ว่าไง” ธิชากรที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ขานรับเพื่อนแต่ยังไม่ยอมละมือออกจากหน้าจอ “เรามีความลับจะบอก” “อือ บอกมาเลย” “มะเหมี่ยว เราจริงจังนะ” เมื่อเห็นเพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 11 เป็นห่วง
การได้ฟังเรื่องราวของภูเมฆาจากรุ่นพี่ทำให้กัญญ์วราปลื้มในตัวชายหนุ่มมากขึ้น ไม่ใช่เพราะเขาหล่อหรือรวยแต่เพราะชอบที่เขาเป็นคนขยันและสร้างตัวขึ้นมาได้ด้วยตนเองถึงแม้ไม่มีแรงสนับสนุนจากครอบครัวก็ตามในทุกวันที่อยู่ร่วมกันนอกจากกัญญ์วราจะทำหน้าที่แม่บ้านได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอตื่นนอนแต่เช้าทำความสะอาดบ้านและห้องนอนของชายหนุ่มขณะที่เขาลงไปออกกำลังกาย จากนั้นก็เตรียมอาหารเช้าง่าย พอตกเย็นก็แวะซื้อของสดที่ซุเปอร์มาร์เก็ตเพื่อมาทำอาหารให้เขา อันที่จริงกัญญ์วราก็อยากไปซื้อของในตลาดสดมากกว่าเพราะราคาถูกกว่ากันมาก แต่บริเวณที่เธออยู่นั้นไม่มีตลาดสดเลย ถ้าจะนั่งรถไปซื้อก็คงกินเวลาไปมาก และภูเมฆาก็เป็นคนบอกให้เธอซื้อที่นี่เพราะประหยัดเวลาได้มากขณะที่กำลังคิดว่าจะเมนูอะไรให้กับเจ้านายสำหรับมื้อเย็นพี่ฟ้าก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาจนทุกคนในแผนกตกใจ“ข่าวใหญ่ๆ”“ข่าวอะไรฟ้า วิ่งหน้าตื่นมาเชียว”“ฟ้าได้ยินแผนกวิศวะคุยกันว่าบอสของเราโดนแทง”“อะไรนะคะพี่ฟ้า ใครโดนแทง” กัญญ์วราภาวนาให้ตนเองหูฟาด“ก็บอสของเรานะสิ โดนแทง”“ใครแทงคะ แล้วเจ็บมากไหม”“คนงานเมาทะเลาะกันแล้วบอสไปห้ามก็เลยโดนแทง ตอนนี้กำลังพาไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 12 ฝังใจ
“พี่ภูไปนอนในห้องดีกว่าไหม ตรงนี้นอนไม่สบายหรอกค่ะ เดี๋ยวใบตองพาไปนะคะ”“ไม่เป็นไรพี่อยากนอนตรงนี้”“แต่มันไม่สบายเหมือนนอนบนเตียงนะคะ” กัญญ์วราสังเกตว่าเขามีท่าทีแปลกก็เลยเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงใย“พี่ภู ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะบอกใบตองได้นะ”“ไม่มีอะไรหรอก”“แต่ใบตองว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เล่าให้ใบตองฟังนะคะ”“พี่ไม่รู้ว่าควรเล่าดีไหม เรื่องมันนานมาแล้ว” ภูเมฆาคิดว่าตนเองลืมเรื่องนี้ไปสนิทแล้วแต่พอวันนี้ภาพในวันเก่าๆ มันก็ชัดเจนขึ้นมาในความทรงจำของเขาอีกครั้ง ความทรงจำที่เขาอยากจะลืมไปให้หมด“เรื่องมันนานมาแล้วแต่พี่ภูยังเก็บมาคิดอีก แสดงว่ามันต้องสำคัญมากๆ ใช่ไหมคะ”“อือ”“เล่ามาเถอะค่ะ พี่ก็รู้ใบตองเป็นผู้ฟังที่ดี”“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่โดนแทง”“อะไรนะคะ แล้วครั้งแรกตอนไหนคะ”“น่าจะห้าขวบได้มั้ง”“พี่ภู” กัญญ์วราขยับเข้ามานั่งบนพื้นขณะที่เขานอนเล่าอยู่บนโซฟา แล้วหันหน้าออกมาทางที่เธอนั่งอยู่ ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างเพียงนิด เธอเห็นความเจ็บปวดอยู่ในแววตาคู่นั้นภูเมฆาหลับตาลงจากนั้นก็เล่าเรื่องราวในอดีตของตนเองให้กับกัญญ์วราฟังเรื่องมันเกิดขึ้นในขณะที่เขายังเด็กมาก แต่ชายหนุ่มก็จำไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 13 ดูแล
ภูเมฆาหลับไปนานพอสมควร เขารู้สึกตัวตื่นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงกัญญ์วรากลับเข้ามา“ใบตองเหรอ” เขาถามออกไปทั้งที่ยังไม่ลืมตา“ใบตองเองค่ะพี่ภู ขอโทษนะคะที่ทำเสียงดังจนพี่ตื่น”“เอาน้ำให้หน่อยได้ไหมคอแห้งมากเลย”“ได้ค่ะ ใบตองซื้อน้ำส้มมาด้วย คั้นสดๆ เลยนะคะ” เธอส่งน้ำส้มขวดเล็กให้ก่อนจะเดินกลับมาเก็บของที่เพิ่งซื้อมาเข้าตู้เย็น“อร่อยดีไม่เปรี้ยวอย่างที่คิดนะ”“ถ้าชอบเดี๋ยววันหลังใบตองจะซื้อให้อีกนะคะ ไหนๆ ที่ภูก็ตื่นมาแล้วใบตองจะถามว่าเย็นนี้อยากกินอะไรคะ”“เอาเหมือนตอนกลางวันก็ได้นะ อร่อยดี”“ไม่เบื่อเหรอคะ”“ยังไม่เบื่อนะ” ภูเมฆาเป็นคนกินง่ายไม่ว่ากัญญ์วราจะทำเมนูไหนเขาก็ทานได้หมด“ได้ค่ะ ว่าแต่พี่ภูมียาก่อนอาหารไหมคะ เดี๋ยวใบตองดูให้ค่ะ” เมื่อเห็นเขาจะลุกจากโซฟากัญญ์วราเลยรีบเดินมาหยิบถุงย่าที่อยู่บนโต๊ะทานข้าว เธอเปิดถุงยาของเขาดูอีกครั้งเมื่อเห็นว่าไม่มีก็เก็บเข้าที่เดิม“ไม่มีใช่ไหม”“ไม่มีค่ะ”กัญญ์วราลงมือทำอาหารเย็นอีกครั้งนอกจากจะมีข้าวผัดกุ้ง ต้มจืดเต้าหู้หมูสับแล้วเธอยังเพิ่มฉู่ฉี่กุ้งอีกอย่างเพราะเห็นว่ากุ้งที่ซื้อมายังพอทำได้อีกเมนู“อาหารพร้อมแล้วค่ะพี่ภู” กัญญ์วราเดินไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 14 คนเคยถูกทิ้ง
เช้าวันใหม่กัญญ์วราตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพื่อลงไปซื้อโจ๊กมาให้กับภูเมฆา และยังทำอาหารกลางวันใส่กล่องไว้ให้เขาอุ่นทานอีกด้วย“พี่ภูรอตรงนี้เดี๋ยวใบตองไปเอาโจ๊กมาให้นะคะ”“ไม่เป็นไรพี่เดินไปกินเองได้”“แต่หน้าพี่ไม่ดีเลย ไหนดูซิมีไข้หรือเปล่า” กัญญ์วราเอามือแตะหน้าผากของเขาเพื่อวัดไข้“พี่ว่าไม่มีแล้วนะ”“ยังตัวอุ่นๆ อยู่เลยค่ะเดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักนะคะ ถ้าไม่ไหวจริงก็โทรหาใบตองหรือจะโทรเรียกรถพยาบาลก็เลือกมาหนึ่งอย่าง”“ถ้าไม่ไหวพี่จะโทรหาใบตองก็แล้วกัน”พอเขารับปากแบบนั้นกัญญ์วราก็รีบเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางลงบนเตียงจากนั้นก็ตามด้วยชามโจ๊ก แก้วน้ำและยาหลังอาหาร“รีบกินนะคะ จะได้กินยาแล้วเช้านี้ก็ห้ามอาบน้ำเด็ดขาด”“ใบตองไม่กินด้วยกันเหรอ”“ใบตองกินแซนด์วิชแล้วค่ะ ทำเผื่อพี่ภูด้วยนะคะอยู่ในตู้เย็น ส่วนกลางวันใบตองก็ทำกับข้าวไว้ให้แล้วพี่ภูก็แค่เอาออกมาอุ่น ทำได้ใช่ไหมคะ”“ได้สิ พี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ภูเมฆายิ้มกับท่าทางห่วงใยของหญิงสาวที่ทำเหมือนกับเขาเป็นเด็กที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้“ใบตองรู้ว่าพี่ภูไม่ใช่เด็ก แต่เวลาคนเราป่วยก็มักจะกลับไปเป็นเด็กด้วยกันทั้งนั้น ตอนใบตองไม่สบายเป็นช่วงที่ใบตองมีค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 15 เพราะหน้าที่หรือมีใจ
หลังจากกัญญ์วราออกไปจากห้องนอนแล้วภูเมฆาก็เริ่มคิดตามที่เธอพูด ตอนนี้เขาสร้างเนื้อสร้างตัวได้แล้ว ขาดก็แต่สร้างครอบครัว แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ไม่เดือดร้อนถึงแก่ไปจะไม่มีใครดูแลแต่จะต้องกลัวเรื่องนั้นทำไมในเมื่อเขามีเงินมากพอที่จะจ้างคนมาดูแลกี่คนก็ได้ภูเมฆาไม่อยากเจ็บกับความรักอีกแล้ว เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่อยากผูกมัดกับใคร แม้ว่าในกลุ่มเพื่อนจะมีคนที่แต่งงานและมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วแต่ภูเมฆาก็ยังนึกภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าจะเป็นหัวหน้าครอบครัวได้อย่างไร ในเมื่อตั้งแต่เติบโตมาครอบครัวของเขาก็ไม่เคยอบอุ่นเลย และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่อยากมีครอบครัวชายหนุ่มเอาชามไปเก็บจากนั้นก็กลับมาจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เขาลังเลว่าจะอาบน้ำดีหรือเปล่าแต่ก็นึกขึ้นได้ว่ากัญญ์วราสั่งเอาไว้เขามองตัวเองในกระจกแล้วหัวเราะที่เชื่อคำพูดของคนที่จ้างมาเพื่อทำงานบ้านให้อันที่จริงภูเมฆาก็ไม่ได้มองว่ากัญญ์วราเป็นลูกจ้างเท่าไหร่เขามองเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง และก็เผลอคิดว่าคงดีไม่น้อยที่เธอจะอยู่กับเขาแบบนี้ไปตลอดทางด้านกัญญ์วราก็นั่งทำงานไปด้วย อีกมือก็คอยจับโทรศัพท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 16 รู้สึกทีละนิด
ตลอดทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์กัญญ์วราดูแลภูเมฆาอย่างดี จนถึงตอนนี้ชายหนุ่มก็อาการดีขึ้น เขามีไข้ครั้งสุดท้ายก็เช้าวันเสาร์ เช้านี้เขาจึงไปทำงานได้“ใบตอง เย็นนี้ไม่ต้องกับข้าวนะ”“ทำไมคะ พี่ภูเบื่อฝีมือใบตองแล้วเหรอคะ”“เปล่าๆ พี่เห็นใบตองเหนื่อยมาหลายวันแล้วเย็นนี้เลยว่าจะพาไปกินข้าวข้างนอกบ้าง”“จะไปได้ยังไงคะ เดี๋ยวก็เจอคนอื่น”“ถ้าอย่างนั้นเราสั่งมากินก็ได้นะ อยากกินอะไรล่ะ”“พิซซ่าดีไหมคะ ตั้งแต่วันนั้นเรายังไม่ได้กินอีกเลยนะคะ”“ได้สิ ใบตองมาถึงก่อนก็สั่งเลยนะ”“ได้ค่ะ”“พี่ภูคะ ขอสั่งไก่ทอดมากินด้วยได้ไหม”“เอาสิ ตามใจใบตองเลย เดี๋ยวโอนเงินเพิ่มให้นะ”“เงินยังเหลืออยู่เลยค่ะ ถ้าใช้หมดแล้วจะบอกนะคะ”“แน่ใจเหรอว่าจะกล้าบอก”“แน่ใจสิคะ”“แล้วทำไมเงินเดือนของเดือนนี้ถึงไม่กล้าบอกล่ะว่าพี่ลืมโอนให้”“ก็ใบตองเห็นว่าพี่ไม่สบายก็เลยไม่กล้าทวง”“ต่อไปต้องทวงนะรู้ไหม เพราะบางครั้งพี่อาจจะลืมแล้วตีมึนใช้งานใบตองฟรีๆ ก็ได้”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงพี่ไม่จ่ายใบตองก็ไม่เดือดร้อนอะไรเลยเพราะยังไงก็กินฟรีอยู่ฟรี”“แล้วถ้าจากนี้พี่ไม่จ่ายล่ะ เราจะเอาเงินที่ไหนใช้”“ใบตองพอมีเงินเก็บอยู่ค่ะ แล้วถ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 17 งานที่เธอเคยทำ
สามเดือนที่ภูเมฆาให้กัญญ์วราเข้ามาอยู่ด้วย ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น เขาพูดคุยกับเธอได้ทุกเรื่องอย่างสบายใจ จากคนที่ชอบอยู่เดียวกลับกลายเป็นว่าถ้าไม่เห็นกัญญ์วราเขาก็จะมองหาตลอด จนบางครั้งก็ลืมนึกไปว่าเธอก็อยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างแต่กัญญ์วราเองก็ไม่ต่างกัน ถ้าเขานั่งทำงานในห้องไม่ยอมออกมาก็เป็นเธอเองที่เข้าไปนั่งอ่านหนังสือหรือนอนเล่นโทรศัพท์บนโซฟาในห้องทำงานของเขามันเป็นความเคยชินอย่างหนึ่งที่ต้องทานอาหารเช้าและอาหารค่ำด้วยกัน แม้จะมีบ้างที่เขาออกไปดื่มกับเพื่อนแต่ก็ยังคงกลับมาค้างที่คอนโดทุกคืน“ปีใหม่หยุดตั้งหลายวันไปเที่ยวกันดีไหมวะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ” ธนสิทธิ์เอ่ยชวนเพื่อนที่นัดกันมาดื่มเป็นประจำทุกคืนวันศุกร์“ไม่ล่ะ กูว่าจะพาเด็กไปเที่ยว” เมคินตอบพลางยกแก้วขึ้นมาดื่ม “มึงพูดเหมือนมึงมีแฟนเลยนะไอ้คิน หรือว่ามึงแอบมีแล้วไม่บอกพวกกู” “มึงสองคนก็น่าจะรู้นะว่ากูไม่ชอบผูกมัด เรื่องมีแฟนเป็นตัวเป็นตนคงยากว่ะ” เมคินเป็นคนชอบสนุกและเบื่อง่ายเขาเลยไม่คิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน “แล้วยังไง ไม่ชอบผูกมัดแต่จะพาเขาไปเที่ยว ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยเขาก็ต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
บทล่าสุด
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 44 กลืนน้ำลายตัวเอง (ตอนจบ)
ภูเมฆากึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อหลานสาวเจ้าสัวมาเรียกให้เขาไปทานอาหารเย็น “ใบตอง” ชายหนุ่มรู้สึกราวกับตนเองกำลังฝัน ผู้หญิงคนที่เขาตามหามาตลอดยืนอยู่ตรงหน้าและเธอกำลังยิ้มให้เขา ภูเมฆาสลัดศีรษะไปมาและตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติของตนกลับมา “ตบตัวเองแบบนั้นไม่เจ็บเหรอคะ” “ใบตอง นี่ใบตองจริงๆ ใช่ไหม พี่ไม่ได้ฝันใช่ไหม” ภูเมฆารีบลุกขึ้นแล้วดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดด้วยความรักและความคิดถึง “เบาๆ สิคะกอดแบบนี้หนูก็หายใจไม่ออกกันพอดี” “พี่ดีใจที่เจอหนู หนูไปอยู่ไหนมา สบายดีไหม แพ้ท้องหรือเปล่า หนูลำบากไหม แล้วมาที่นี่ได้ยังไง” “ใจเย็นๆ สิคะ ถามรัวแบบนั้นหนูคิดคำตอบไม่ทัน” “ใบตองหนูจะไม่ทิ้งพี่ไปอีกแล้วใช่ไหม พี่รักหนูนะ รักลูกของเราด้วย พี่ขอโทษที่ทำให้หนูรู้สึกแย่ ขอโทษที่บอกหนูช้าไปหนูให้อภัยพี่ได้ไหมคะ” “หนูก็ต้องขอโทษพี่ภูด้วยที่ใจร้อนและหนีมา” “ไม่เลยหนูไม่ผิดอะไรเรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว พี่สัญญาจะไม่ทำให้หนูต้องน้อยใจอีก เรากลับมาอยู่กันเหมือนเดิมนะคะ”“ไปอยู่ที่คอนโดเหรอคะหรือที่บ้านหลังใหม่ล่ะคะ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 43 แต่งงานกับหลานผมสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่าง
ผ่านอีกเดือนที่ภูเมฆาต้องอยู่คนเดียวในคอนโด เขารอเธอกลับมาแม้ว่าความหวังจะค่อนข้างจะริบหรี่ลงไปทีละนิด “กูว่ามึงเลิกรอเหอะภู” “นั่นสิ นี่มันสองเดือนแล้วนะ ภูกูว่ามึงทำใจเถอะ” เมคินก็เห็นด้วยกับคำพูดของธนสิทธิ์ “ลูกกับเมียกูนะเว้ย นานแค่ไหนกูก็จะรอ” “แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ มึงจะจมอยู่กับความทุกข์แบบนี้ตลอดเหรอ” เมคินเห็นใจเพื่อนที่ดูไม่มีความสุขเลย “พวกมึงว่ากูประกาศตามหาดีไหมหรือไม่แจ้งความคนหาย” “มึงอย่าเชียวนะไอ้ภู แบบนั้นเขาจะยิ่งโกรธไปอีก” ธนสิทธิ์รีบห้ามเพื่อน “กูหมดหนทางแล้วจริงๆ” ภูเมฆาถอนหายใจยาว “เอาน่า กูว่าถ้าเขารักมึงยังไงวันหนึ่งเขาก็ต้องกลับมา” เมคินได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนไปแบบนั้นทั้งที่เขาก็นึกไม่ออกเลยว่าเธอคนนั้นของภูเมฆาจะกลับมาหรือเปล่า ภูเมฆาดื่มกับเพื่อนจนถึงเวลาร้านปิดก็กลับมานั่งดื่มต่อที่คอนโดต่อเพราะอยากให้ตัวเองเมาและจะได้ลืมเรื่องที่กำลังทุกข์ใจอยู่แม้จะรู้ว่าตื่นมาเรื่องทุกอย่างก็ยังคงเหมือนก็ตาม เพราะเมื่อกว่าจะนอนก็เกือบจะเช้า วันนี้ภูเมฆาเ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 42 ยังมีความหวัง
การมีชีวิตอยู่โดยไม่เหลือใครมันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ ไม่ว่าจะมองไปทางในเขาก็เห็นแต่เงาของกัญญ์วราอยู่เต็มห้องไปหมด และพอหลับตาภาพความทรงจำก็แจ่มชัดขึ้น “เฮ้อ หนูหายไปไหนพี่จะต้องแจ้งความไหมว่าเมียหาย” เขาบ่นไปเรื่อยเปื่อย เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาพยายามตามหาแต่ก็ยังมีวี่แววของเธอเลย เขาโทรไปที่โมเดลลิ่งแต่ทางนั้นบอกว่าหญิงสาวไม่ได้รับงานที่นี่แล้วและเพื่อสนิทของเธอทั้งสองคนก็ยังไม่มีใครติดต่อกับกัญญ์วราได้เลย ชายหนุ่ม พยายามข่มตานอนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันพฤหัสบดีซึ่งตรงกับวันที่เธอไปตรวจที่โรงพยาบาลครั้งสุดท้ายและมันก็ครบหนึ่งเดือนพอดี เขาหวังว่าเธอจะมาตรวจตามที่ได้สอบถามจากพยาบาลว่าหญิงตั้งครรภ์ไตรมาสแรกจะต้องมาตรวจทุกเดือน ภูเมฆามาดักรอที่หน้าห้องตรวจตั้งแต่เช้าและหวังว่าจะเจอกับกัญญ์วราแต่รอจนกระทั่งหมดเวลาตรวจของแผนกผู้ป่วยนอกแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย ที่นี่คือความหวังสุดท้ายที่เขาคิดว่าจะเจอเธอแต่ตอนนี้ความหวังของเขามันไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว เขาเดินคอตกออกมาจากโรงพยาบาลก่อนจะขับรถกลับไปยังคอนโดซึ่งครั้งหนึ่งมันเต็มไปด้ว
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 41 เดี๋ยวก็กลับมา
ภูเมฆากลับเข้ามาที่คอนโดในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เขาเดินหากัญญ์วราไปทั่วห้องแต่ก็เหมือนว่าเธอจะไม่อยู่ และน่าแปลกใจที่เธอไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้รอ เขานึกถึงคำพูดของเธอที่บอกว่าไม่สบายก็รู้สึกเป็นห่วงจึงรีบโทรหาแต่โทรเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด ถ้างานไม่เร่งเขาคงมีเวลาพาเธอไปหาหมอและให้เวลากับเธอได้มากกว่านี้ แต่ภูเมฆาเชื่อว่าเชื่อว่ากัญญ์วราจะเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาทำลงไป ชายหนุ่มทั้งโทรหาและทิ้งข้อความให้โทรกลับแต่ผ่านไปเกือบชั่วโมงทุกอย่างก็ยังเงียบสนิท เขาเริ่มกังวลมากขึ้นครั้นจะโทรถามเพื่อนของเธอก็ไม่มีเบอร์ติดต่อใครเลย ถ้าหากยังติดต่อไม่ได้จริงๆ ก็คงจะต้องโทรไปถามฝ่ายบุคคลซึ่งน่าจะมีข้อมูลติดต่อเพื่อนของเธอบ้าง แต่ถ้าโทรไปเวลานี้คงไม่ได้เรื่องเนื่องจากเป็นวันหยุด เขาเดินวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นขณะที่มือก็กดโทรออกอย่างไม่พัก แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเขาเดินเข้ามายังห้องนอนจากนั้นก็โทรหาเธออีกครั้งแล้วสายตาของเขาก็สะดุดดับกระดาษแผ่นเล็กและแหวนเพชรที่เขาซื้อให้เธอซึ่งวางทับกันอยู่ ภูเมฆารีบหยิบขึ้นมาแล้วก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลยเมื่ออ่านข้อค
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 40 คำตอบที่เหมือนเดิม
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว กัญญ์วราเรียนจบและเริ่มทำงานได้เกือบหนึ่งสัปดาห์ หญิงสาวได้ทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโด พอเริ่มทำงานชีวิตก็เปลี่ยนไป เพราะในแต่ละวันเธอต้องทำงานอย่างหนักและพอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยจนแทบไม่มีเวลาให้กับภูเมฆา ทางด้านชายหนุ่มก็ไม่ต่างกันช่วงนี้เขามีงานด่วนเข้ามาทำให้ในแต่ละวันจะกลับค่อนข้างดึก พอมาถึงคอนโดก็รีบอาบน้ำเข้านอน พอเข้าเดือนที่สองงานของกัญญ์วราก็เริ่มลงตัวมากขึ้นแต่ดูเหมือนว่างานของภูเมฆานั้นจะยังคงยุ่งอยู่จนเธออดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่มีเวลาให้ “พี่ภูคะ วันหยุดนี้เราไปเที่ยวกันดีไหมคะ” “พี่ไม่ว่างเลยน่ะสิ” “แล้วอาทิตย์หน้าล่ะคะ ว่างไหม” “ต้องรอดูอีกทีนะ พี่ขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้หนูเลย” “หนูเข้าใจค่ะ” กัญญ์วราได้แต่ฝืนยิ้มให้กับสิ่งที่เขากำลังโกหก วันนี้หญิงสาวบังเอิญเจอกับเลขาของแฟนหนุ่มจึงถามว่างานยุ่งไหม แต่คำตอบที่ได้คือไม่มีงานยุ่งหรืองานเร่งอะไรและยังบอกเธอว่ารู้สึกอิจฉาที่ภูเมฆารีบกลับก่อนเวลาทุกวัน ซึ่งมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอรู้จากภูเมฆา
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 39 ทุกๆ วันคือความสุข
ความกังวลของกัญญ์วราหมดไปพร้อมกับการฝึกงานที่จบลง เธอบอกความจริงกับหัวหน้าแผนกในวันสุดท้ายที่ทำงานด้วยกัน และพรกมลก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจแต่กลับชื่นชมที่หญิงสาวไม่อ้างตัวว่าตนเองเป็นใครอีกทั้งยังตั้งใจฝึกงานอย่างเต็มที่ “พี่ภูคะ พรุ่งนี้ใบตองจะเข้าไปมหาวิทยาลัยนะคะ” “พี่นึกว่าฝึกงานเสร็จแล้วจะจบเลย นี่ยังต้องไปเรียนอีกเหรอ” “ยังต้องเรียนเพิ่มอีกนิดหน่อย แต่ไม่ได้เรียนทั้งวันค่ะ” “ส่งตารางเรียนให้พี่ด้วยนะ” กัญญ์วราส่งตารางเรียนให้กับภูเมฆาเพราะจะได้ไม่ต้องตอบเขาว่าในแต่ละวันเธอต้องไปเรียนและเลิกเรียนเวลาไหน “พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ ทางไปมหาวิทยาลัยกับทางไปบริษัทคนละทางกันเลยนะคะ หนูไม่อยากให้พี่เสียเวลา” “พี่ไปดูไซต์งานของเจ้าสัว มันผ่านทางนั้นพอดี” “อ้อ” กัญญวราเคยไปที่นั่นมาแล้วหนึ่งเธอจึงไม่ปฏิเสธที่เขาจะไปส่ง “แต่ตอนเย็นไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปรับนะคะ” “ไม่เป็นไรค่ะหนูคิดว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเดินเที่ยวห้างแล้วก็หาอะไรกินกับเพื่อนค่ะ”
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 38 ความจริงที่น่าตกใจ
เช้าวันจันทร์กัญญ์วราก็มาทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนอย่างทุกครั้งแต่พอมาถึงแผนกก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะพี่ฟ้ามาถึงที่ทำงานก่อนทั้งพี่ปกติแล้วพี่ฟ้าจะเข้ามาทำงานทีหลังเธอครึ่งชั่วโมง “สวัสดีค่ะพี่ฟ้า วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ” “สวัสดีจ้ะใบตอง” “พี่ฟ้ามองหน้าใบตองแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า” “อันที่จริงพี่ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่ถามก็คงไม่สบายใจและระแวงอยู่แบบนี้แน่ๆ เอาเป็นว่าพี่จะถามคำถามใบตองสักคำถามหนึ่งถ้าคำตอบคือไม่ใช่ใบตองต้องสัญญาว่าจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติม” “พี่ฟ้า ทำไมมันซับซ้อนจังคะ ใบตองชักจะกลัวกับคำถามของพี่แล้วนะคะ” “คำถามง่ายเองๆ”“อย่าเพิ่งถามได้ไหม รอให้มะเหมี่ยวมาก่อน” “เรื่องนี้มันเป็นความลับพี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้พี่ถึงต้องมาคุยกับใบตองตั้งแต่เช้าไงล่ะ” “ใบตองใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ พี่ฟ้าจะถามอะไรคะ แล้วถ้าคำตอบไม่ดี พี่จะฟ้าจะประเมินให้ใบตองผ่านงานไหม” “คะแนนประเมินของใบตองกับมะเหมี่ยวพี่ส่งให้พี่พรตั้งแต่วันศุกร์แล้วเพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับคะแนนเลย” “แบบนี้ค่อย
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 37 ทุกอย่างลงตัว
กลับมาถึงห้องพักกัญญ์วราก็รีบขอตัวไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากไอศกรีมที่เปื้อนตอนที่ชนกับเลขาของภูเมฆา อาบน้ำเสร็จเธอก็ออกมายังมุมของระเบียงเพื่อนอนดูดาวและฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ไม่นานนักภูเมฆาก็ตามออกมานั่งด้วย “ชอบที่นี่ไหม” “ค่ะ บรรยากาศดีมาก วิวกลางคืนก็สวยค่ะ” เพราะคืนนี้เป็นคืนเดือนมืดเธอจึงมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน “ระหว่างทะเลกับภูเขาใบตองชอบอะไรมากกว่ากัน” “ชอบทะเลค่ะ เพราะตอนที่ยังเป็นเด็ก หนูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ก็เลยเห็นภูเขามาเยอะแล้ว” “พี่ภูล่ะคะ” “พี่ก็ชอบทะเลนะ พี่ได้เที่ยวทะเลครั้งแรกก็ตอนเรียนอยู่ ม.4 ถ้าคุณครูที่โรงเรียนไม่ให้มีการจัดทัศนศึกษาพี่ก็คงไม่มีโอกาสหรอก เรื่องเที่ยวสำหรับพี่ตอนนั้นมันไกลตัวมาก” “ตอนนี้พี่ภูมีทุกอย่างแล้วพี่เที่ยวบ่อยไหมคะ” “ไม่นะ ส่วนใหญ่ก็จะทำงานแล้วถือโอกาสเที่ยว ถ้าตั้งใจไปเที่ยวจริงๆ น้อยมาก” “ทำไมล่ะคะ พี่ภูมีเงินตั้งเยอะ” “ไปเที่ยวคนเดียวมันไม่สนุกหรอกนะใบตอง” น้ำเสียงของเขาฟังดูเศร้าและตัดพ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 36 แฟนบอส
กัญญ์วราเลือกซื้ออาหารและเดินทานไปด้วยบางครั้งก็หันมาป้อนให้คนตัวโตที่เดินอยู่ข้างๆ การเดินเที่ยวแบบนี้ให้ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่มาออกเดตและนั่นก็ทำให้หญิงสาวเดินยิ้มอย่างมีความสุข แต่คงเพราะเอาแต่ยิ้มและอยู่กับความคิดของตัวเองมากไปหน่อยเธอเลยเดินชนกับคนที่เดินสวนมาอย่างจัง “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” กัญญ์วรารีบขอโทษ “ไม่เป็นไรค่ะ” อีกคนก็เดินเหม่อมาเหมือนกันเลยไม่ติดใจอะไร “เป็นอะไรไหมคะ” “พี่ไม่เป็นไรค่ะ แต่เสื้อน้องเลอะไปหมดแล้ว ไปหาที่เปลี่ยนก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวพี่ซื้อตัวใหม่ให้” พอหญิงสาวคนนั้นพูดกัญญ์วราเลยก้มหน้ามองก็เห็นว่าเสื้อยืดของตัวเองนั้นเปื้อนไปด้วยคราบไอติมเต็มไปหมด “ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง” “ใบตองมันยืนทำอะไรอยู่” ภูเมฆาที่เดินล่วงหน้าไปแล้วย้อนกลับมาตามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่เดินตามเขาไปที่รถ “บอส” “คุณดา” “บอสมาเที่ยวเหรอคะ” “ครับ” กัญญ์วรามองหน้าคนรักสลับกับผู้หญิงที่เธอเดินชนแล้วก็พอจะเดาออกว่าเธอน่าจะเป็นเลขาของภูเมฆาเพราะเคยได้ย
