หน้าหลัก / โรแมนติก / ไม่คิดจะรัก / ตอนที่ 11 เป็นห่วง

แชร์

ตอนที่ 11 เป็นห่วง

ผู้เขียน: จินต์พิชา

ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-14 14:39:39

การได้ฟังเรื่องราวของภูเมฆาจากรุ่นพี่ทำให้กัญญ์วราปลื้มในตัวชายหนุ่มมากขึ้น ไม่ใช่เพราะเขาหล่อหรือรวยแต่เพราะชอบที่เขาเป็นคนขยันและสร้างตัวขึ้นมาได้ด้วยตนเองถึงแม้ไม่มีแรงสนับสนุนจากครอบครัวก็ตาม

ในทุกวันที่อยู่ร่วมกันนอกจากกัญญ์วราจะทำหน้าที่แม่บ้านได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอตื่นนอนแต่เช้าทำความสะอาดบ้านและห้องนอนของชายหนุ่มขณะที่เขาลงไปออกกำลังกาย จากนั้นก็เตรียมอาหารเช้าง่าย พอตกเย็นก็แวะซื้อของสดที่ซุเปอร์มาร์เก็ตเพื่อมาทำอาหารให้เขา อันที่จริงกัญญ์วราก็อยากไปซื้อของในตลาดสดมากกว่าเพราะราคาถูกกว่ากันมาก แต่บริเวณที่เธออยู่นั้นไม่มีตลาดสดเลย ถ้าจะนั่งรถไปซื้อก็คงกินเวลาไปมาก และภูเมฆาก็เป็นคนบอกให้เธอซื้อที่นี่เพราะประหยัดเวลาได้มาก

ขณะที่กำลังคิดว่าจะเมนูอะไรให้กับเจ้านายสำหรับมื้อเย็นพี่ฟ้าก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาจนทุกคนในแผนกตกใจ

“ข่าวใหญ่ๆ”

“ข่าวอะไรฟ้า วิ่งหน้าตื่นมาเชียว”

“ฟ้าได้ยินแผนกวิศวะคุยกันว่าบอสของเราโดนแทง”

“อะไรนะคะพี่ฟ้า ใครโดนแทง” กัญญ์วราภาวนาให้ตนเองหูฟาด

“ก็บอสของเรานะสิ โดนแทง”

“ใครแทงคะ แล้วเจ็บมากไหม”

“คนงานเมาทะเลาะกันแล้วบอสไปห้ามก็เลยโดนแทง ตอนนี้กำลังพาไปโรงพยาบาล”

“โรงพยาบาลไหนคะพี่ฟ้า” ธิชากรมองหน้ากัญญ์วราแล้วถามออกไปเพราะรู้ว่าเพื่อนจะต้องถามคำถามนี้แน่

“ก็คงโรงพยาบาลใกล้กับไซต์งานนั่นแหละ”

“เหรอคะ หวังว่าบอสคงไม่เป็นมากนะคะ มะเหมี่ยวไม่อยากให้คนดีๆ อย่าบอสต้องมาเจ็บเลย”

“พวกเราต้องไปเยี่ยมบอสไหมคะพี่ฟ้า” กัญญ์วรารู้สึกเป็นห่วงแต่ถ้าไปเยี่ยมเขาตามลำพังก็คงไม่ดีแน่ เพราะเธอเป็นแค่เด็กฝึกงานคนอื่นจะต้องสงสัยอย่างแน่อนอน

“เดี๋ยวพี่ไปสืบข่าวก่อนนะแล้วจะรีบกลับมาบอก” โชคดีที่บ่ายนี้หัวหน้าของพวกเธอไม่อยู่ทำให้ทั้งสี่คนไม่ต้องเคร่งเครียดกับงานเท่าไหร่

คนที่บอกว่าจะไปสืบข่าวหายไปนานจนกัญญ์วราใจคอไม่ดีแต่ครั้นจะไปหาเขาที่โรงพยาบาลก็เกรงว่าเรื่องทุกอย่างจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป

“มะเหมี่ยวเราใจคอไม่ดีเลย ไม่รู้เขาจะเป็นอะไรมากไหม”

“นั่นสิ พี่ฟ้าก็หายไปนานเหมือนกันนะ”

“หรือว่าเราจะโทรไปถามเขาดีนะ”

“แล้วถ้าโทรศัพท์ไม่อยู่กับเขาล่ะใบตอง”

“โอ๊ย..เครียดจัง”

“ใบตองเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ”

“เปล่าค่ะพี่ขวัญ” หญิงสาวรีบปฏิเสธรุ่นพี่

“พี่ฟ้ามาแล้ว” ธิชากรรีบบอกเพื่อนที่เอาแต่ฟุบหน้ากับโต๊ะทำงาน

“เป็นไงบ้างฟ้า บอสเป็นอะไรเยอะไหม”

“ไม่เยอะเท่าไหร่ ได้ยินมาว่าเย็บไปหกเข็มได้มั้ง”

“แล้วบอสนอนโรงพยาบาลไหมคะพี่ฟ้า”

“ไม่หรอกใบตอง คนขับรถไปส่งที่คอนโดแล้ว”

พอได้ฟังแบบนั้นกัญญ์วราก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังเป็นห่วงเพราะที่คอนโดก็ไม่มีคนอื่นอยู่เลย

“มะเหมี่ยวว่าเราขอลางานดีไหม แต่จะบอกว่าอะไรดีล่ะ” กว่าจะถึงเวลาเลิกงานก็อีกหลายชั่วโมงแต่ก็อยากจะรีบกลับไปดูให้เห็นกับตาว่าภูเมฆาไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่พี่ฟ้าบอกแต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะลางานด้วยสาเหตุอะไร

“นั่นสิ ขอคิดแป๊บนะ” ธิชากรพยายามช่วยเพื่อนคิด

“พี่ฟ้า พี่ขวัญ ใบตองขอลากลับครึ่งวันได้ไหมคะ”

“ได้สิ ว่าแต่เราไม่สบายหรือเปล่าหน้าตาดูไม่ค่อยดีเลย”

“ใบตองสบายดีค่ะ แต่พี่ชายใบตองได้รับอุบัติเหตุนิดหน่อยก็เลยอยากกลับไปหาค่ะ”

“อ้อ ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเลยวันนี้พี่พรไม่อยู่ เอาเป็นว่าเรื่องลางานก็ไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง มะเหมี่ยวล่ะว่าไง” ฟ้าหันมาถามเพราะเรื่องนี้ต้องถามความสมัครใจของธิชากรด้วยว่าจะยอมให้เพื่อนกลับก่อนโดยไม่เสียวันลาไหม

“ดีเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวงานของใบตองมะเหมี่ยวทำเองค่ะ”

“ขอบคุณมากๆ นะคะพี่ฟ้า พี่ขวัญ ขอบใจมากนะมะเหมี่ยว” กัญญ์วรารีบกล่าวขอบคุณทั้งสามคนก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งไปออกไปทันที

พอออกมาจากลิฟต์หญิงสาวก็วิ่งไปยังวินรถจักรยานยนต์ที่จอดอยู่หน้าบริษัทเพราะถ้านั่งวินก็ไปถึงเร็วกว่านั่งรถๆ ไฟฟ้า

กัญญ์วราเปิดประตูห้องออกด้วยความรีบร้อนจนคนที่นอนอยู่บนโซฟาต้องลุกขึ้นมาดูเพราะคิดว่าขโมยเข้าห้อง

“ใบตอง มาได้ยังไง” ภูเมฆาตกใจไม่น้อยเพราะเวลานี้ยังไม่ใช่เวลาเลิกงานของกัญญ์วรา

“พี่ภู เป็นไงบ้างคะเจ็บตรงไหนบ้าง” เธอรีบถามเขาด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นอะไรมากแค่เย็บไปนิดหน่อยเอง”

“นิดหน่อยที่ไหน ตั้งหกเข็ม”

“แล้วรู้ได้ยังไงว่าพี่เย็บกี่เข็ม”

“ก็ที่บริษัทเขาพูดกันว่าพี่ภูถูกแทง ใบตองเป็นห่วงก็เลยขอลางานกลับมา พี่ภูเจ็บมากไหมคะ เลือดไหลเยอะหรือเปล่า”

“ไม่เยอะเลย มันก็แค่เข้าเนื้อนิดหน่อยเอง”

“เหรอคะ โล่งอกไปทีนึกว่าพี่ภูจะเจ็บหนัก แล้วพี่ภูกินข้าวกลางวันหรือยังคะ”

“นั่นสิ เมื่อกี้ก็มัวแต่ยุ่งๆ เลยยังไม่ได้กินอะไรเลย ใบตองทำให้หน่อยได้ไหมพอดีพี่มียากินหลังอาหารด้วย หรือต้องกลับไปทำงานต่อ”

“ใบตองขอลางานมาครึ่งวันค่ะ พี่ภูอยากกินอะไรคะ เดี๋ยวใบตองทำให้”

“เอาข้าวผัดก็ได้ง่ายดี”

“งั้นรอนะคะไม่เกิน 10 นาทีได้กินของอร่อยๆ แน่”

กัญญ์วรารีบเข้าครัวเปิดตู้เย็นดูว่านอกจากข้าวผัดแล้วยังจะทำอะไรได้บ้าง เมื่อเห็นหมูสับ ผักกาดขาว และเต้าหู้เลยตั้งน้ำร้อนเพราะจะทำต้มจืดเต้าหู้หมูสับให้เขาเพิ่มอีกอย่าง

ระหว่างรอน้ำเดือดเธอก็เตรียมเครื่องสำหรับทำข้าวผัดกุ้ง พอน้ำเดือดก็หันไปหย่อนวัตถุดิบลงหม้อ

ภูเมฆาแอบมองอยู่ก็รู้สึกเพลินที่เห็นเธอหยิบจับอะไรก็ดูคล่องแคล่วไปหมด หญิงสาวใช้เวลาไม่นานข้าวผัดหอมฉุยกับต้มจืดก็เสร็จเรียบร้อย

“พี่ภูจะให้ใบตองยกไปให้หรือเดินมากินเองคะ ไหวหรือเปล่า”

“เดี๋ยวพี่ไปเอง” เพราะฤทธิ์ยาชาทำให้ภูเมฆาไม่ค่อยเจ็บมากเท่าไหร่ เขาเดินตัวงอมือหนึ่งกุมสีข้างไปจนถึงโต๊ะทานข้าว

“น่ากินจัง”

“พี่ภูรีบกินเลย เดี๋ยวใบตองไปเอายามาให้นะ” กัญญ์วราเดินไปหยิบถุงยาและนำออกมาจัดรอระหว่างที่เขาทานอาหาร

“ใบตองไม่กินด้วยกันเหรอ”

“ใบตองกินข้าวมาแล้ว พี่ภูกินเถอะถ้าจะเอาอะไรเพิ่มก็บอกได้นะคะ”

“แค่นี้ก็เยอะแล้ว ขอบใจนะใบตอง” ภูเมฆาพูดจบก็ก้มหน้าทานอาหารต่อ เขารู้สึกดีที่ตอนเจ็บมีคนค่อยห่วงใยมันต่างจากการอยู่คนเดียวอยู่มาก

บทที่แล้ว บทต่อไป

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 44 กลืนน้ำลายตัวเอง (ตอนจบ)
ภูเมฆากึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อหลานสาวเจ้าสัวมาเรียกให้เขาไปทานอาหารเย็น “ใบตอง” ชายหนุ่มรู้สึกราวกับตนเองกำลังฝัน ผู้หญิงคนที่เขาตามหามาตลอดยืนอยู่ตรงหน้าและเธอกำลังยิ้มให้เขา ภูเมฆาสลัดศีรษะไปมาและตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติของตนกลับมา “ตบตัวเองแบบนั้นไม่เจ็บเหรอคะ” “ใบตอง นี่ใบตองจริงๆ ใช่ไหม พี่ไม่ได้ฝันใช่ไหม” ภูเมฆารีบลุกขึ้นแล้วดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดด้วยความรักและความคิดถึง “เบาๆ สิคะกอดแบบนี้หนูก็หายใจไม่ออกกันพอดี” “พี่ดีใจที่เจอหนู หนูไปอยู่ไหนมา สบายดีไหม แพ้ท้องหรือเปล่า หนูลำบากไหม แล้วมาที่นี่ได้ยังไง” “ใจเย็นๆ สิคะ ถามรัวแบบนั้นหนูคิดคำตอบไม่ทัน” “ใบตองหนูจะไม่ทิ้งพี่ไปอีกแล้วใช่ไหม พี่รักหนูนะ รักลูกของเราด้วย พี่ขอโทษที่ทำให้หนูรู้สึกแย่ ขอโทษที่บอกหนูช้าไปหนูให้อภัยพี่ได้ไหมคะ” “หนูก็ต้องขอโทษพี่ภูด้วยที่ใจร้อนและหนีมา” “ไม่เลยหนูไม่ผิดอะไรเรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว พี่สัญญาจะไม่ทำให้หนูต้องน้อยใจอีก เรากลับมาอยู่กันเหมือนเดิมนะคะ”“ไปอยู่ที่คอนโดเหรอคะหรือที่บ้านหลังใหม่ล่ะคะ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 43 แต่งงานกับหลานผมสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่าง
ผ่านอีกเดือนที่ภูเมฆาต้องอยู่คนเดียวในคอนโด เขารอเธอกลับมาแม้ว่าความหวังจะค่อนข้างจะริบหรี่ลงไปทีละนิด “กูว่ามึงเลิกรอเหอะภู” “นั่นสิ นี่มันสองเดือนแล้วนะ ภูกูว่ามึงทำใจเถอะ” เมคินก็เห็นด้วยกับคำพูดของธนสิทธิ์ “ลูกกับเมียกูนะเว้ย นานแค่ไหนกูก็จะรอ” “แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ มึงจะจมอยู่กับความทุกข์แบบนี้ตลอดเหรอ” เมคินเห็นใจเพื่อนที่ดูไม่มีความสุขเลย “พวกมึงว่ากูประกาศตามหาดีไหมหรือไม่แจ้งความคนหาย” “มึงอย่าเชียวนะไอ้ภู แบบนั้นเขาจะยิ่งโกรธไปอีก” ธนสิทธิ์รีบห้ามเพื่อน “กูหมดหนทางแล้วจริงๆ” ภูเมฆาถอนหายใจยาว “เอาน่า กูว่าถ้าเขารักมึงยังไงวันหนึ่งเขาก็ต้องกลับมา” เมคินได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนไปแบบนั้นทั้งที่เขาก็นึกไม่ออกเลยว่าเธอคนนั้นของภูเมฆาจะกลับมาหรือเปล่า ภูเมฆาดื่มกับเพื่อนจนถึงเวลาร้านปิดก็กลับมานั่งดื่มต่อที่คอนโดต่อเพราะอยากให้ตัวเองเมาและจะได้ลืมเรื่องที่กำลังทุกข์ใจอยู่แม้จะรู้ว่าตื่นมาเรื่องทุกอย่างก็ยังคงเหมือนก็ตาม เพราะเมื่อกว่าจะนอนก็เกือบจะเช้า วันนี้ภูเมฆาเ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 42 ยังมีความหวัง
การมีชีวิตอยู่โดยไม่เหลือใครมันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ ไม่ว่าจะมองไปทางในเขาก็เห็นแต่เงาของกัญญ์วราอยู่เต็มห้องไปหมด และพอหลับตาภาพความทรงจำก็แจ่มชัดขึ้น “เฮ้อ หนูหายไปไหนพี่จะต้องแจ้งความไหมว่าเมียหาย” เขาบ่นไปเรื่อยเปื่อย เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาพยายามตามหาแต่ก็ยังมีวี่แววของเธอเลย เขาโทรไปที่โมเดลลิ่งแต่ทางนั้นบอกว่าหญิงสาวไม่ได้รับงานที่นี่แล้วและเพื่อสนิทของเธอทั้งสองคนก็ยังไม่มีใครติดต่อกับกัญญ์วราได้เลย ชายหนุ่ม พยายามข่มตานอนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันพฤหัสบดีซึ่งตรงกับวันที่เธอไปตรวจที่โรงพยาบาลครั้งสุดท้ายและมันก็ครบหนึ่งเดือนพอดี เขาหวังว่าเธอจะมาตรวจตามที่ได้สอบถามจากพยาบาลว่าหญิงตั้งครรภ์ไตรมาสแรกจะต้องมาตรวจทุกเดือน ภูเมฆามาดักรอที่หน้าห้องตรวจตั้งแต่เช้าและหวังว่าจะเจอกับกัญญ์วราแต่รอจนกระทั่งหมดเวลาตรวจของแผนกผู้ป่วยนอกแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย ที่นี่คือความหวังสุดท้ายที่เขาคิดว่าจะเจอเธอแต่ตอนนี้ความหวังของเขามันไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว เขาเดินคอตกออกมาจากโรงพยาบาลก่อนจะขับรถกลับไปยังคอนโดซึ่งครั้งหนึ่งมันเต็มไปด้ว
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 41 เดี๋ยวก็กลับมา
ภูเมฆากลับเข้ามาที่คอนโดในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เขาเดินหากัญญ์วราไปทั่วห้องแต่ก็เหมือนว่าเธอจะไม่อยู่ และน่าแปลกใจที่เธอไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้รอ เขานึกถึงคำพูดของเธอที่บอกว่าไม่สบายก็รู้สึกเป็นห่วงจึงรีบโทรหาแต่โทรเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด ถ้างานไม่เร่งเขาคงมีเวลาพาเธอไปหาหมอและให้เวลากับเธอได้มากกว่านี้ แต่ภูเมฆาเชื่อว่าเชื่อว่ากัญญ์วราจะเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาทำลงไป ชายหนุ่มทั้งโทรหาและทิ้งข้อความให้โทรกลับแต่ผ่านไปเกือบชั่วโมงทุกอย่างก็ยังเงียบสนิท เขาเริ่มกังวลมากขึ้นครั้นจะโทรถามเพื่อนของเธอก็ไม่มีเบอร์ติดต่อใครเลย ถ้าหากยังติดต่อไม่ได้จริงๆ ก็คงจะต้องโทรไปถามฝ่ายบุคคลซึ่งน่าจะมีข้อมูลติดต่อเพื่อนของเธอบ้าง แต่ถ้าโทรไปเวลานี้คงไม่ได้เรื่องเนื่องจากเป็นวันหยุด เขาเดินวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นขณะที่มือก็กดโทรออกอย่างไม่พัก แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเขาเดินเข้ามายังห้องนอนจากนั้นก็โทรหาเธออีกครั้งแล้วสายตาของเขาก็สะดุดดับกระดาษแผ่นเล็กและแหวนเพชรที่เขาซื้อให้เธอซึ่งวางทับกันอยู่ ภูเมฆารีบหยิบขึ้นมาแล้วก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลยเมื่ออ่านข้อค
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 40 คำตอบที่เหมือนเดิม
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว กัญญ์วราเรียนจบและเริ่มทำงานได้เกือบหนึ่งสัปดาห์ หญิงสาวได้ทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโด พอเริ่มทำงานชีวิตก็เปลี่ยนไป เพราะในแต่ละวันเธอต้องทำงานอย่างหนักและพอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยจนแทบไม่มีเวลาให้กับภูเมฆา ทางด้านชายหนุ่มก็ไม่ต่างกันช่วงนี้เขามีงานด่วนเข้ามาทำให้ในแต่ละวันจะกลับค่อนข้างดึก พอมาถึงคอนโดก็รีบอาบน้ำเข้านอน พอเข้าเดือนที่สองงานของกัญญ์วราก็เริ่มลงตัวมากขึ้นแต่ดูเหมือนว่างานของภูเมฆานั้นจะยังคงยุ่งอยู่จนเธออดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่มีเวลาให้ “พี่ภูคะ วันหยุดนี้เราไปเที่ยวกันดีไหมคะ” “พี่ไม่ว่างเลยน่ะสิ” “แล้วอาทิตย์หน้าล่ะคะ ว่างไหม” “ต้องรอดูอีกทีนะ พี่ขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้หนูเลย” “หนูเข้าใจค่ะ” กัญญ์วราได้แต่ฝืนยิ้มให้กับสิ่งที่เขากำลังโกหก วันนี้หญิงสาวบังเอิญเจอกับเลขาของแฟนหนุ่มจึงถามว่างานยุ่งไหม แต่คำตอบที่ได้คือไม่มีงานยุ่งหรืองานเร่งอะไรและยังบอกเธอว่ารู้สึกอิจฉาที่ภูเมฆารีบกลับก่อนเวลาทุกวัน ซึ่งมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอรู้จากภูเมฆา
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 39 ทุกๆ วันคือความสุข
ความกังวลของกัญญ์วราหมดไปพร้อมกับการฝึกงานที่จบลง เธอบอกความจริงกับหัวหน้าแผนกในวันสุดท้ายที่ทำงานด้วยกัน และพรกมลก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจแต่กลับชื่นชมที่หญิงสาวไม่อ้างตัวว่าตนเองเป็นใครอีกทั้งยังตั้งใจฝึกงานอย่างเต็มที่ “พี่ภูคะ พรุ่งนี้ใบตองจะเข้าไปมหาวิทยาลัยนะคะ” “พี่นึกว่าฝึกงานเสร็จแล้วจะจบเลย นี่ยังต้องไปเรียนอีกเหรอ” “ยังต้องเรียนเพิ่มอีกนิดหน่อย แต่ไม่ได้เรียนทั้งวันค่ะ” “ส่งตารางเรียนให้พี่ด้วยนะ” กัญญ์วราส่งตารางเรียนให้กับภูเมฆาเพราะจะได้ไม่ต้องตอบเขาว่าในแต่ละวันเธอต้องไปเรียนและเลิกเรียนเวลาไหน “พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ ทางไปมหาวิทยาลัยกับทางไปบริษัทคนละทางกันเลยนะคะ หนูไม่อยากให้พี่เสียเวลา” “พี่ไปดูไซต์งานของเจ้าสัว มันผ่านทางนั้นพอดี” “อ้อ” กัญญวราเคยไปที่นั่นมาแล้วหนึ่งเธอจึงไม่ปฏิเสธที่เขาจะไปส่ง “แต่ตอนเย็นไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปรับนะคะ” “ไม่เป็นไรค่ะหนูคิดว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเดินเที่ยวห้างแล้วก็หาอะไรกินกับเพื่อนค่ะ”
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 38 ความจริงที่น่าตกใจ
เช้าวันจันทร์กัญญ์วราก็มาทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนอย่างทุกครั้งแต่พอมาถึงแผนกก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะพี่ฟ้ามาถึงที่ทำงานก่อนทั้งพี่ปกติแล้วพี่ฟ้าจะเข้ามาทำงานทีหลังเธอครึ่งชั่วโมง “สวัสดีค่ะพี่ฟ้า วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ” “สวัสดีจ้ะใบตอง” “พี่ฟ้ามองหน้าใบตองแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า” “อันที่จริงพี่ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่ถามก็คงไม่สบายใจและระแวงอยู่แบบนี้แน่ๆ เอาเป็นว่าพี่จะถามคำถามใบตองสักคำถามหนึ่งถ้าคำตอบคือไม่ใช่ใบตองต้องสัญญาว่าจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติม” “พี่ฟ้า ทำไมมันซับซ้อนจังคะ ใบตองชักจะกลัวกับคำถามของพี่แล้วนะคะ” “คำถามง่ายเองๆ”“อย่าเพิ่งถามได้ไหม รอให้มะเหมี่ยวมาก่อน” “เรื่องนี้มันเป็นความลับพี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้พี่ถึงต้องมาคุยกับใบตองตั้งแต่เช้าไงล่ะ” “ใบตองใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ พี่ฟ้าจะถามอะไรคะ แล้วถ้าคำตอบไม่ดี พี่จะฟ้าจะประเมินให้ใบตองผ่านงานไหม” “คะแนนประเมินของใบตองกับมะเหมี่ยวพี่ส่งให้พี่พรตั้งแต่วันศุกร์แล้วเพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับคะแนนเลย” “แบบนี้ค่อย
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 37 ทุกอย่างลงตัว
กลับมาถึงห้องพักกัญญ์วราก็รีบขอตัวไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากไอศกรีมที่เปื้อนตอนที่ชนกับเลขาของภูเมฆา อาบน้ำเสร็จเธอก็ออกมายังมุมของระเบียงเพื่อนอนดูดาวและฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ไม่นานนักภูเมฆาก็ตามออกมานั่งด้วย “ชอบที่นี่ไหม” “ค่ะ บรรยากาศดีมาก วิวกลางคืนก็สวยค่ะ” เพราะคืนนี้เป็นคืนเดือนมืดเธอจึงมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน “ระหว่างทะเลกับภูเขาใบตองชอบอะไรมากกว่ากัน” “ชอบทะเลค่ะ เพราะตอนที่ยังเป็นเด็ก หนูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ก็เลยเห็นภูเขามาเยอะแล้ว” “พี่ภูล่ะคะ” “พี่ก็ชอบทะเลนะ พี่ได้เที่ยวทะเลครั้งแรกก็ตอนเรียนอยู่ ม.4 ถ้าคุณครูที่โรงเรียนไม่ให้มีการจัดทัศนศึกษาพี่ก็คงไม่มีโอกาสหรอก เรื่องเที่ยวสำหรับพี่ตอนนั้นมันไกลตัวมาก” “ตอนนี้พี่ภูมีทุกอย่างแล้วพี่เที่ยวบ่อยไหมคะ” “ไม่นะ ส่วนใหญ่ก็จะทำงานแล้วถือโอกาสเที่ยว ถ้าตั้งใจไปเที่ยวจริงๆ น้อยมาก” “ทำไมล่ะคะ พี่ภูมีเงินตั้งเยอะ” “ไปเที่ยวคนเดียวมันไม่สนุกหรอกนะใบตอง” น้ำเสียงของเขาฟังดูเศร้าและตัดพ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 36 แฟนบอส
กัญญ์วราเลือกซื้ออาหารและเดินทานไปด้วยบางครั้งก็หันมาป้อนให้คนตัวโตที่เดินอยู่ข้างๆ การเดินเที่ยวแบบนี้ให้ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่มาออกเดตและนั่นก็ทำให้หญิงสาวเดินยิ้มอย่างมีความสุข แต่คงเพราะเอาแต่ยิ้มและอยู่กับความคิดของตัวเองมากไปหน่อยเธอเลยเดินชนกับคนที่เดินสวนมาอย่างจัง “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” กัญญ์วรารีบขอโทษ “ไม่เป็นไรค่ะ” อีกคนก็เดินเหม่อมาเหมือนกันเลยไม่ติดใจอะไร “เป็นอะไรไหมคะ” “พี่ไม่เป็นไรค่ะ แต่เสื้อน้องเลอะไปหมดแล้ว ไปหาที่เปลี่ยนก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวพี่ซื้อตัวใหม่ให้” พอหญิงสาวคนนั้นพูดกัญญ์วราเลยก้มหน้ามองก็เห็นว่าเสื้อยืดของตัวเองนั้นเปื้อนไปด้วยคราบไอติมเต็มไปหมด “ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง” “ใบตองมันยืนทำอะไรอยู่” ภูเมฆาที่เดินล่วงหน้าไปแล้วย้อนกลับมาตามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่เดินตามเขาไปที่รถ “บอส” “คุณดา” “บอสมาเที่ยวเหรอคะ” “ครับ” กัญญ์วรามองหน้าคนรักสลับกับผู้หญิงที่เธอเดินชนแล้วก็พอจะเดาออกว่าเธอน่าจะเป็นเลขาของภูเมฆาเพราะเคยได้ย

บางทีคุณอาจจะชอบ

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

แชร์

ตอนที่ 11 เป็นห่วง

บางทีคุณอาจจะชอบ

วันนี้ฉันกำลังจะตาย

กับดักตัณหา

วิวาห์ตัวสำรอง

เมียอุ้มบุญ

แชร์

ตอนที่ 11 เป็นห่วง

บทที่เกี่ยวข้อง

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 12 ฝังใจ

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 13 ดูแล

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 14 คนเคยถูกทิ้ง

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 15 เพราะหน้าที่หรือมีใจ

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 16 รู้สึกทีละนิด

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 17 งานที่เธอเคยทำ

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 18 ไม่รอ

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 19 รับงานครั้งแรก

บทล่าสุด

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 44 กลืนน้ำลายตัวเอง (ตอนจบ)

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 43 แต่งงานกับหลานผมสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่าง

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 42 ยังมีความหวัง

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 41 เดี๋ยวก็กลับมา

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 40 คำตอบที่เหมือนเดิม

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 39 ทุกๆ วันคือความสุข

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 38 ความจริงที่น่าตกใจ

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 37 ทุกอย่างลงตัว

ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 36 แฟนบอส

บางทีคุณอาจจะชอบ

วันนี้ฉันกำลังจะตาย

กับดักตัณหา

วิวาห์ตัวสำรอง

เมียอุ้มบุญ