เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 15 เพราะหน้าที่หรือมีใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-14 14:41:45หลังจากกัญญ์วราออกไปจากห้องนอนแล้วภูเมฆาก็เริ่มคิดตามที่เธอพูด ตอนนี้เขาสร้างเนื้อสร้างตัวได้แล้ว ขาดก็แต่สร้างครอบครัว แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ไม่เดือดร้อนถึงแก่ไปจะไม่มีใครดูแลแต่จะต้องกลัวเรื่องนั้นทำไมในเมื่อเขามีเงินมากพอที่จะจ้างคนมาดูแลกี่คนก็ได้
ภูเมฆาไม่อยากเจ็บกับความรักอีกแล้ว เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่อยากผูกมัดกับใคร แม้ว่าในกลุ่มเพื่อนจะมีคนที่แต่งงานและมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วแต่ภูเมฆาก็ยังนึกภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าจะเป็นหัวหน้าครอบครัวได้อย่างไร ในเมื่อตั้งแต่เติบโตมาครอบครัวของเขาก็ไม่เคยอบอุ่นเลย และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่อยากมีครอบครัว
ชายหนุ่มเอาชามไปเก็บจากนั้นก็กลับมาจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เขาลังเลว่าจะอาบน้ำดีหรือเปล่าแต่ก็นึกขึ้นได้ว่ากัญญ์วราสั่งเอาไว้
เขามองตัวเองในกระจกแล้วหัวเราะที่เชื่อคำพูดของคนที่จ้างมาเพื่อทำงานบ้านให้
อันที่จริงภูเมฆาก็ไม่ได้มองว่ากัญญ์วราเป็นลูกจ้างเท่าไหร่เขามองเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง และก็เผลอคิดว่าคงดีไม่น้อยที่เธอจะอยู่กับเขาแบบนี้ไปตลอด
ทางด้านกัญญ์วราก็นั่งทำงานไปด้วย อีกมือก็คอยจับโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพราะกลัวว่าเขาจะโทรหรือไลน์มาแล้วตนเองจะรับไม่ทันเนื่องจากเวลาทำงานเธอไม่เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้
“เป็นห่วงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอใบตอง” ธิชากรเข้ามากระซิบ
“อือ เมื่อเขาเป็นไข้น่ะ น่าจะแผลอักเสบ กลางวันนี้ใบตองว่าจะกลับดูสักหน่อยไม่รู้ว่าเป็นไงบ้าง มะเหมี่ยวไปกินข้าวกับพี่ๆ ได้ไหม”
“ได้สิ ว่าแต่ใบตองจะให้เราบอกพี่ๆ เขาว่ายังไง”
“บอกว่าเรากลับไปดูพี่ชายก็ได้”
“แล้วจะอยู่ยาวเลยไหม หรือว่าจะกลับมาทำงานต่อ” เธอกระซิบถามเพื่อเบาๆ
“กลับมาสิ เราไม่อยากเอาเปรียบมะเหมี่ยว”
“เอาเปรียบที่ไหนกันงานไม่ได้มากอะไร เราไม่อยากให้ใบตองกลับไปกลับมามันเหนื่อยนะ”
“ขอบใจมากนะ แต่เราว่าจะรีบไปรีบกลับเพราะเมื่อวานลองนั่งวินไปแล้วใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีเอง เราจะให้เขารอรับเรากลับเลย”
“งั้นก็ตามใจละกัน แต่ถ้าไม่ไหวก็โทรมาบอกนะเราจะลางานพี่ๆ ให้”
“ขอบใจมากนะมะเหมี่ยว”
“นี่เห็นว่าบอสหล่อหรอกนะถึงได้ช่วย” ธิชาการพูดพลางหัวเราะก่อนที่จะกลับไปตั้งใจทำงาน
ก่อนถึงเวลาพักกลางวันครึ่งชั่วโมงกัญญ์วราโทรศัพท์ไปยังร้านอาหารที่อยู่ใกล้ๆ กับคอนโดเพื่อสั่งอาหารกลางวันให้กับภูเมฆาเพราะคิดว่าเขาคงไม่ลุกมาอุ่นอาหารทานแน่ๆ และถ้าเธอจะกลับไปอุ่นอาหารก็คงจะเสียเวลามาก
“ใบตองจะรีบไปไหน” พี่ฟ้าถามขึ้นเมื่อเห็นว่ากัญญ์วรารีบร้อนจนไม่รอเพื่อนรักอย่างธิชากร
“ใบตองขอกลับไปดูพี่ชายค่ะพี่ เดี๋ยวจะรีบกลับมาให้ทันบ่ายนะคะ” พูดจบหญิงสาวก็รีบวิ่งเขาเข้าลิฟต์อย่างรวดเร็ว
กัญญ์วรารีบวิ่งมายังวินรถจักรยานยนต์ที่หน้าบริษัทจากนั้นก็ให้ไปแวะที่ร้านอาหารก่อนจะตรงไปยังคอนโด
“น้าเข้ามารอข้างในก็ได้นะคะ คงใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีหรอกค่ะ”
“ไม่เป็นไรน้าหลบอยู่ตรงนี้ก็ไม่ร้อนเท่าไหร่ ว่าแต่ รปภ.จะไม่มาไล่น้าออกไปแน่นะ”
“ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวหนูบอกพี่รปภ.เอง”
พอตกลงกันได้กัญญ์วราก็เดินไปบอกพี่รปภ.จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปคอนโด
หญิงสาวเปิดประตูออกแล้วอาหารที่ซื้อมาวางบนโต๊ะ เธอเปิดตู้เย็นดูว่าภูเมฆาเอาอาหารออกมาอุ่นหรือยังแต่ก็เป็นอย่างที่คิดเพราะทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม
เธอเดินไปยังห้องนอนของเขา เคาะประตูเบาๆ แล้วเปิดเข้าไปก็เห็นเขานอนหน้าซีดอยู่บนเตียง
“พี่ภู”
“ใบตอง”
“ไหวไหมคะ ตัวร้อนหรือเปล่า” เธอแตะหน้าผากเขาแต่รู้สึกว่ามันไม่ได้ร้อนมากอย่างที่กังวล
“พักกลางวันเหรอ”
“ค่ะ ใบตองกะแล้วว่าพี่ภูต้องไม่ออกมากินข้าวแน่ๆ ก็เลยมาดู”
“ก็คิดว่านอนรออีกแป๊บจะออกไปกิน”
“ไม่ต้องรอแล้วค่ะ ใบตองซื้อกับข้าวมาให้แล้วพี่ภูรีบล้างหน้าแล้วตามออกมานะคะใบตองจะเตรียมไว้รอ”
หญิงสาวช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้นจากนั้นก็รีบออกเตรียมอาหารให้เขารวมถึงของตนเองด้วย
“ใบตองไม่น่าต้องลำบากเลย” ภูเมฆาพูดอย่างเกรงใจก่อนจะนั่งลงตรงกันข้ามกับเธอ
“ไม่ลำบากหรอกค่ะ”
“แล้วมายังไงล่ะ”
“นั่งวินมาค่ะ”
“ร้อนแย่เลย ขับรถเป็นไหม เอารถพี่ไปสิจะได้ไม่ร้อน”
“ขับเป็นค่ะ แต่ถ้าขับรถพี่ไปแล้วคนอื่นเห็นใบตองจะตอบยังไงล่ะคะ แล้วอีกอย่ากว่าจะถึงก็เลยเวลาเข้างาน นั่งวินไม่ถึง 10 นาทีเองค่ะ”
“อือ เอาไว้ค่อยหารถอีกคันให้ใช้ก็แล้วกันนะ”
“พี่ภูอย่าเพิ่งพูดเรื่องอื่น ใบตองว่ารีบกินเถอะค่ะ จะได้รีบกินยานะคะ”
เพราะกลัวเธอจะกลับไปถึงช้าแล้วมีผลกับคะแนนฝึกงานภูเมฆาเลยรีบทานตาม เขารู้สึกดีมากๆ ที่กัญญ์วราเป็นห่วงเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าที่เธอทำแบบนี้เป็นเพราะหน้าที่หรือเพราะเธอเป็นห่วงเขาจากใจจริงกันแน่ แต่อยากน้อยก็รู้สึกอบอุ่นใจที่มีคนคอยดูแล ถึงแม้ที่ผ่านมาจะดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดีมาตลอดก็ตาม
“ระวังติดคอนะใบตอง” ภูเมฆาเห็นเธอทานอย่างเร่งรีบก็เตือนขึ้น
แคกๆ แคกๆ
เพราะโดนทักขณะกำลังจะกลืนกัญญ์วราเลยสำลักจนหน้าแดง
“เห็นไหมล่ะ พี่บอกแล้วว่าอย่ารีบกิน” เขารีบส่งแก้วน้ำให้เธอ
“เพราะพี่ภูนั่นแหละทำให้ใบตองตกใจเลยสำลัก” เธอรีบเถียงหลังจากดื่มน้ำเข้าไปแล้ว
“มาโทษพี่ได้ยังไงล่ะ ใบตองกินเร็วเองต่างหากล่ะ”
“ใบตองไม่มีเวลามาเถียงด้วยหรอกนะคะ ใบตองอิ่มแล้ว ยาอยู่นี่อย่าลืมกินนะคะ กินอิ่มแล้วก็ทิ้งไว้ตรงนี้ก่อนเดี๋ยวเย็นนี้ใบตองกลับมาเก็บเอง”
“แค่นี้พี่เก็บเองได้”
“พี่ภูอย่าดื้อค่ะ กินข้าวกินยาแล้วไปนอน ถ้าดื้อมากๆ คืนนี้ตัวร้อนขึ้นมาอีกใบตองไม่เช็ดตัวให้แล้วนะคะ” กัญญ์วราขู่
“ก็ได้ๆ เดี๋ยวพี่จะทิ้งไว้แบบนี้แล้วให้ใบตองมาเก็บตอนเย็นนะ”
“โอเคค่ะ ว่าง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ไปแล้วนะคะ ไม่อยากให้น้าวินรอนาน”
“น้าวินไหน”
“ก็น้าวินมอเตอไซค์ไงคะ” พูดจบก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
ภูเมฆานั่งทานอาหารต่อจนอิ่มจากนั้นก็ทานยาที่หญิงสาววางไว้ให้ เขาลังเลว่าจะเก็บโต๊ะทานข้าวดีไหม แต่ก็ไม่อยากจะขัดใจกัญญ์วราจึงเดินกลับเขาห้องไปอย่างเดิม
ตอนนี้เขาไม่ค่อยเจ็บแผลเท่าไหร่และคิดว่าวันจันทร์ก็คงไปทำงานได้ตามปกติ
บทที่เกี่ยวข้อง
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 16 รู้สึกทีละนิด
ตลอดทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์กัญญ์วราดูแลภูเมฆาอย่างดี จนถึงตอนนี้ชายหนุ่มก็อาการดีขึ้น เขามีไข้ครั้งสุดท้ายก็เช้าวันเสาร์ เช้านี้เขาจึงไปทำงานได้“ใบตอง เย็นนี้ไม่ต้องกับข้าวนะ”“ทำไมคะ พี่ภูเบื่อฝีมือใบตองแล้วเหรอคะ”“เปล่าๆ พี่เห็นใบตองเหนื่อยมาหลายวันแล้วเย็นนี้เลยว่าจะพาไปกินข้าวข้างนอกบ้าง”“จะไปได้ยังไงคะ เดี๋ยวก็เจอคนอื่น”“ถ้าอย่างนั้นเราสั่งมากินก็ได้นะ อยากกินอะไรล่ะ”“พิซซ่าดีไหมคะ ตั้งแต่วันนั้นเรายังไม่ได้กินอีกเลยนะคะ”“ได้สิ ใบตองมาถึงก่อนก็สั่งเลยนะ”“ได้ค่ะ”“พี่ภูคะ ขอสั่งไก่ทอดมากินด้วยได้ไหม”“เอาสิ ตามใจใบตองเลย เดี๋ยวโอนเงินเพิ่มให้นะ”“เงินยังเหลืออยู่เลยค่ะ ถ้าใช้หมดแล้วจะบอกนะคะ”“แน่ใจเหรอว่าจะกล้าบอก”“แน่ใจสิคะ”“แล้วทำไมเงินเดือนของเดือนนี้ถึงไม่กล้าบอกล่ะว่าพี่ลืมโอนให้”“ก็ใบตองเห็นว่าพี่ไม่สบายก็เลยไม่กล้าทวง”“ต่อไปต้องทวงนะรู้ไหม เพราะบางครั้งพี่อาจจะลืมแล้วตีมึนใช้งานใบตองฟรีๆ ก็ได้”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงพี่ไม่จ่ายใบตองก็ไม่เดือดร้อนอะไรเลยเพราะยังไงก็กินฟรีอยู่ฟรี”“แล้วถ้าจากนี้พี่ไม่จ่ายล่ะ เราจะเอาเงินที่ไหนใช้”“ใบตองพอมีเงินเก็บอยู่ค่ะ แล้วถ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 17 งานที่เธอเคยทำ
สามเดือนที่ภูเมฆาให้กัญญ์วราเข้ามาอยู่ด้วย ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น เขาพูดคุยกับเธอได้ทุกเรื่องอย่างสบายใจ จากคนที่ชอบอยู่เดียวกลับกลายเป็นว่าถ้าไม่เห็นกัญญ์วราเขาก็จะมองหาตลอด จนบางครั้งก็ลืมนึกไปว่าเธอก็อยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างแต่กัญญ์วราเองก็ไม่ต่างกัน ถ้าเขานั่งทำงานในห้องไม่ยอมออกมาก็เป็นเธอเองที่เข้าไปนั่งอ่านหนังสือหรือนอนเล่นโทรศัพท์บนโซฟาในห้องทำงานของเขามันเป็นความเคยชินอย่างหนึ่งที่ต้องทานอาหารเช้าและอาหารค่ำด้วยกัน แม้จะมีบ้างที่เขาออกไปดื่มกับเพื่อนแต่ก็ยังคงกลับมาค้างที่คอนโดทุกคืน“ปีใหม่หยุดตั้งหลายวันไปเที่ยวกันดีไหมวะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ” ธนสิทธิ์เอ่ยชวนเพื่อนที่นัดกันมาดื่มเป็นประจำทุกคืนวันศุกร์“ไม่ล่ะ กูว่าจะพาเด็กไปเที่ยว” เมคินตอบพลางยกแก้วขึ้นมาดื่ม “มึงพูดเหมือนมึงมีแฟนเลยนะไอ้คิน หรือว่ามึงแอบมีแล้วไม่บอกพวกกู” “มึงสองคนก็น่าจะรู้นะว่ากูไม่ชอบผูกมัด เรื่องมีแฟนเป็นตัวเป็นตนคงยากว่ะ” เมคินเป็นคนชอบสนุกและเบื่อง่ายเขาเลยไม่คิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน “แล้วยังไง ไม่ชอบผูกมัดแต่จะพาเขาไปเที่ยว ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยเขาก็ต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 18 ไม่รอ
เขาเปิดประตูห้องเข้ามาทุกอย่างก็เงียบอย่างเคย เพราะเป็นอันรู้กันว่าคืนวันศุกร์เขาจะกลับดึกและกัญญ์วราก็จะเข้านอนก่อน แต่คืนนี้ไม่เป็นแบบนั้นเพราะคนที่เขาคิดว่าเข้านอนไปแล้วเปิดประตูออกมาในขณะที่เขากำลังล้มตัวพิงบนโซฟา “พี่ภู เมาเหรอคะถึงมานอนตรงนี้” หญิงสาวถามก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆ แล้วนั้นก็ทำให้เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาจากตัวเธอกลิ่นที่เขาคุ้นเคยมาตลอด โดยเฉพาะช่วงที่เขาไม่สบาย นั่นทำให้เธอกับเขาใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม “ไม่เมา แค่อยากนั่งพักน่ะ ใบตองยังไม่นอนอีกเหรอ” “นอนไปแล้วค่ะ แต่หิวน้ำก็เลยออกมากิน พี่ภูกินน้ำไหมคะจะได้สดชื่น” กัญญ์วราเดินไปดื่มน้ำจากนั้นก็เทใส่แก้วแล้วเดินกลับมาส่งให้กับชายหนุ่ม “เข้านอนเถอะเดี๋ยวพี่ก็จะเข้านอนแล้ว” เขาไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของกัญญ์วราแต่ความรู้สึกของเขานั้นช่างดีเหลือเกิน ดีที่รู้ว่ามีคนรอและคอยเป็นห่วงแบบนี้ “เดินไหวหรือเปล่า ให้ใบตองช่วยพาไปนอนไหม” เธอได้กลิ่นเหล้าจากตัวเขาเลยอาสาจะเดินไปส่งเพราะไม่อยากให้เขานอนอยู่บนโซฟาถึงเช้า “คิดว่าพี่เมาเหรอ แล้วที่บอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 19 รับงานครั้งแรก
ช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ขณะที่ภูเมฆานั่งทำงานอยู่ในห้องโดยมีกัญญ์วราเข้ามานอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาเสี่ยงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้นทำให้ต้องรับออกมารับข้างนอกห้องเพราะกลัวจะรบกวนการทำงานของชายหนุ่ม หญิงสาวกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งหลังจากเวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที “ใบตองถ้าอยากออกไปเที่ยวเพื่อนก็ไปได้นะ” เราตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันที่นี่เขาก็ไม่เคยเห็นหญิงสาวออกไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆ เลย “พี่ภูคิดว่าเพื่อนใบตองชวนไปเที่ยวเหรอคะ” “พี่เดาถูกใช่ไหมล่ะ” “เขาโทรมาชวนไปเที่ยวจริงๆค่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อน” “ถ้าไม่ใช่เพื่อนก็คงจะเป็นแฟนใช่ไหม” “ไม่ใช่อีกเหมือนกันค่ะ คนที่โทรมาชวนไปเที่ยวเป็นพี่ที่โมเดลลิ่งที่ใบตองเคยทำงานพริตตี้ให้เขาค่ะ” “จะไปทำงานอีกแล้วเหรอ” “ครั้งนี้ไม่ได้ไปเป็นพริตตี้ค่ะ ใบตองไม่รู้จะอธิบายยังไง คือใบตองเคยรับงานเพื่อนเที่ยวไว้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนสนใจค่ะ” “มันคืองานอะไร” กัญญ์วราอธิบายลักษณะงานให้เขาฟังตามที่ตนเองได้รู้มาแต่ก็ยังไม่เคยรับงานสักครั้งเพราะส่วนใหญ่คนที่เรี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 20 ฟีลแฟน
แล้ววันเดินทางไปเที่ยวก็มาถึงกัญญ์วราตื่นเต้นมากเพราะนี่เป็นการเดินทางด้วยเครื่องบินเป็นครั้งแรกของตนเองพวกเขานั่งโดยสารในชั้นธุรกิจซึ่งกว่าจะตกลงกันเรื่องจองตั๋วได้ก็แทบแย่เพราะกัญญ์วราอยากนั่งชั้นประหยัดเพราะราคาถูกแต่ภูเมฆาอยากนั่งชั้นเฟิร์สคลาสเพราะอยากนั่งสบายๆ สุดท้ายก็เลยยอมมาเจอกันครึ่งทางพอลงจากเครื่องที่สนามบินนาริตะจากนั้นภูเมฆาก็เลือกที่จะเช่ารถสำหรับการเที่ยวครั้งนี้มากกว่าการนั่งรถไฟรู้สึกเป็นส่วนตัวมากกว่าซึ่งเรื่องนี้กัญญ์วราเองก็เห็นด้วยเพราะเธอเองก็อยากจะแวะถ่ายระหว่างทางไปด้วยเขาสนามบินมายังเมืองคามาคุระ เพื่อกราบขอพรที่วัดหลวงพ่อโตไดบุทสึซึ่งเป็นพระพุทธรูปสำริดองค์ใหญ่ที่ประดิษฐานอยู่กลางแจ้งจากนั้นทั้งสองคนก็แวะทาอาหารกลางวันก่อนจะขับรถไปชมปราสาทโอดาวาระซึ่งเป็นปราสาทที่ถูกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางประวัติศาสตร์ของประเทศญี่ปุ่นอีกด้วยเขาขับรถมาจอดที่หน้าโกเท็มบะพรีเมี่ยมเอาท์เล็ท ซึ่งอยู่ระหว่างทางไปโรงแรม“ใบตองอยากได้อะไรไหมที่นี่มีสินค้าเยอะมากเลยนะ” เขาสังเกตจากป้ายทางเข้าที่มีซื้อสินค้าแบรนด์เนมอยู่เกือบครบทุกชนิด“ไม่หรอกค่ะ” “พี่รู้ว่าก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 21 บรรยากาศพาไปหรือใจตรงกัน (1) nc
ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสองแนบชิดกันมากขึ้น ขณะที่ปากก็ยังคงจูบกันไม่ยอมห่าง กัญญ์วราแทบจะหลอมละลายอยู่บนตักของเขาอุณหภูมิของน้ำบวกกับความร้อนในกายทำให้อารมณ์ของทั้งสองพุ่งขึ้นสูงได้อย่างรวดเร็ว“พี่ภูคะ”หญิงสาวเรียกแผ่วเบาเมื่อเขายอมถอนจูบออก สายตาของทั้งสองที่ประสานกันนั้นเต็มไปด้วยไฟแห่งตัณหา“ใบตองรู้ใช่ไหมว่าจากนี้มันจะเป็นยังไง”“รู้ค่ะ แต่ใบตองกลัว”“กลัวอะไร” เขาเกลี่ยไรผมเธอพลางไล้มือไปบนแก้มที่แดงก่ำเพราะความร้อนจากน้ำในอ่างและความเขินอาย“กลัวพี่ภูจะไม่ชอบ ไม่ถูกใจเพราะใบตองไม่เก่ง”“เด็กน้อย เรื่องนั้นมันฝึกกันได้นี่ ถ้าใบตองยินดีจะให้พี่สอนได้ไหม”เธอมองหน้าเขาอย่างลังเลขณะที่เขาก็จับสะโพกของเธอโยกไปกับความแข็งร้อนที่ขยายตัวพร้อมใช้งานอยู่เบื้องล่าง เพียงแค่ได้สัมผัสเพลิงพิศวาสก็โหมกระหน่ำขึ้นอย่างรวดเร็วใบหน้าของทั้งสองก้มเข้ากันอีกครั้ง ภูเมฆาครางในลำคออย่างพอใจที่นักเรียนของเขานั้นกำลังจูบกลับมาอย่างเร่าร้อนและยั่วยวน“เราอยู่ในน้ำนานเกินไปแล้วนะ ขึ้นข้างบนกันเถอะ”พูดจบเขาดันเธอขึ้นจากบ่อน้ำจากนั้นก็รีบเช็ดตัวให้แห้งก่อนจะอุ้มคนที่หมดเรี่ยวแรงจะเดินกลับเข้ามายังห้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 22 บรรยากาศพาไปหรือใจตรงกัน (2)
ภูเมฆายิ้มเมื่อเห็นเธอตอบรับ เขาเคล้นคลึงเต้าคู่สวยของเธออีกครั้งอย่างหนักหน่วงเรียกเสียงหวานครางกระเส่าขณะที่มือก็จับความเป็นชายลากขึ้นลงกางกายสาวอย่างปลุกเร้า “อ๊ะ! พี่ภู” “ไม่ต้องกลัวนะคนเก่ง มันจะไม่เจ็บเชื่อพี่” ชายหนุ่มกดความเป็นชายเข้าไปได้เพียงนิดหญิงสาวก็สะดุ้งและทำท่าจะถอยหนี “พี่ภู ใบตองเจ็บ” “อดทนอีกนิดเดี๋ยวพี่จะทำให้หายเจ็บเชื่อพี่นะคะคนเก่ง” ใช่ว่าเธอจะเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวเพราะเขาเองก็ปวดร้าวและทรมานกับความคับแน่นที่กำลังโอบรัดความเป็นชายทั่วทิศทางอย่างไม่ปรานีเขาเองก็เคยนอนกับสาวบริสุทธิ์มาก่อนแต่มันต่างกับครั้งนี้มากมายนัก ทุกครั้งเขาจะเอาแต่ใจและหาความสุขให้กับตัวเองแต่ครั้งนี้ภูเมฆาตั้งใจจะให้ครั้งแรกของเขาและเธอมีแต่ความสุขและความทรงจำที่ดี “อ่าห์ ใบตองหนูอย่ารัดแน่นสิ” เขากัดกรามแน่นขณะที่กดท่อนเอ็นร้อนของตนเองเข้าไปอย่างช้าแม้น้ำหวานจะอาบจนทั่วแต่ช่องทางรักของหญิงสาวที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำก็คับแน่นจนเขาต้องอดทนเป็นอย่างมากเพื่อที่จะพาตัวตนเข้าไปด้านใน ปากร้อนก้มลงดุนด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 23 ให้ได้ทุกอย่างยกเว้นความรัก
ภูเขาไฟฟูจิกำลังอวดโฉมอยู่ทางด้านหน้า แม้แสงข้างนอกจะสว่างแล้วแต่ภายในห้องก็ยังคงมืดสลัวเพราะกระจกนั้นกันแสงได้เป็นอย่างดี ทำให้เขาไม่ต้องออกไปนอกห้องก็สามารถเห็นความสวยงามของภูเขาไฟฟูจิได้จากบนเตียงนอน แต่คนที่อยากมาดูนั้นกลับยังไม่ยอมตื่นไม่รู้ว่าเพราะอากาศดีหรือเพราะเมื่อคืนเธอใช้พลังงานไปเยอะกันแน่ เขาจำได้ดีว่าเมื่อคืนตนเองนั้นไปถึงสวรรค์มากที่สุดเท่าที่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่ใช่ว่าอยากจะหยุดแค่นั้นความรู้สึกอยากยังคงอยู่ในตัวเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและยิ่งยามเช้าแบบนี้อะไรๆ มันก็ตื่นตัวได้ง่ายดายเหลือเกินแต่ก็ต้องอดใจไว้เพราะกลัวว่าวันนี้จะไม่ได้เที่ยวอย่างที่ตั้งใจ ภูเมฆาลุกไปเข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จ พอออกมาจากห้องน้ำกัญญ์วราก็ตื่นแล้ว“สวยไหม” เขาถามคนที่นั่งมองออกไปนอกห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม“สวยค่ะ สวยมากๆ ไม่คิดเลยว่าจะตื่นมาแล้วเห็นภูเขาไฟแบบนี้ ขอบคุณนะคะพี่ภูที่พาใบตองมาเที่ยว”“ถ้าชอบเรามากันบ่อยๆ ก็ได้นะ”“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ได้เห็นครั้งเดียวก็พอแล้ว”“ไหนว่าจะถ่ายรูปไปอวดเพื่อน”“นั้นสิ แต่สภาพตอนนี้ดูไม่ได้เลยค่ะ ขอไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
บทล่าสุด
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 44 กลืนน้ำลายตัวเอง (ตอนจบ)
ภูเมฆากึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อหลานสาวเจ้าสัวมาเรียกให้เขาไปทานอาหารเย็น “ใบตอง” ชายหนุ่มรู้สึกราวกับตนเองกำลังฝัน ผู้หญิงคนที่เขาตามหามาตลอดยืนอยู่ตรงหน้าและเธอกำลังยิ้มให้เขา ภูเมฆาสลัดศีรษะไปมาและตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติของตนกลับมา “ตบตัวเองแบบนั้นไม่เจ็บเหรอคะ” “ใบตอง นี่ใบตองจริงๆ ใช่ไหม พี่ไม่ได้ฝันใช่ไหม” ภูเมฆารีบลุกขึ้นแล้วดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดด้วยความรักและความคิดถึง “เบาๆ สิคะกอดแบบนี้หนูก็หายใจไม่ออกกันพอดี” “พี่ดีใจที่เจอหนู หนูไปอยู่ไหนมา สบายดีไหม แพ้ท้องหรือเปล่า หนูลำบากไหม แล้วมาที่นี่ได้ยังไง” “ใจเย็นๆ สิคะ ถามรัวแบบนั้นหนูคิดคำตอบไม่ทัน” “ใบตองหนูจะไม่ทิ้งพี่ไปอีกแล้วใช่ไหม พี่รักหนูนะ รักลูกของเราด้วย พี่ขอโทษที่ทำให้หนูรู้สึกแย่ ขอโทษที่บอกหนูช้าไปหนูให้อภัยพี่ได้ไหมคะ” “หนูก็ต้องขอโทษพี่ภูด้วยที่ใจร้อนและหนีมา” “ไม่เลยหนูไม่ผิดอะไรเรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว พี่สัญญาจะไม่ทำให้หนูต้องน้อยใจอีก เรากลับมาอยู่กันเหมือนเดิมนะคะ”“ไปอยู่ที่คอนโดเหรอคะหรือที่บ้านหลังใหม่ล่ะคะ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 43 แต่งงานกับหลานผมสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่าง
ผ่านอีกเดือนที่ภูเมฆาต้องอยู่คนเดียวในคอนโด เขารอเธอกลับมาแม้ว่าความหวังจะค่อนข้างจะริบหรี่ลงไปทีละนิด “กูว่ามึงเลิกรอเหอะภู” “นั่นสิ นี่มันสองเดือนแล้วนะ ภูกูว่ามึงทำใจเถอะ” เมคินก็เห็นด้วยกับคำพูดของธนสิทธิ์ “ลูกกับเมียกูนะเว้ย นานแค่ไหนกูก็จะรอ” “แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ มึงจะจมอยู่กับความทุกข์แบบนี้ตลอดเหรอ” เมคินเห็นใจเพื่อนที่ดูไม่มีความสุขเลย “พวกมึงว่ากูประกาศตามหาดีไหมหรือไม่แจ้งความคนหาย” “มึงอย่าเชียวนะไอ้ภู แบบนั้นเขาจะยิ่งโกรธไปอีก” ธนสิทธิ์รีบห้ามเพื่อน “กูหมดหนทางแล้วจริงๆ” ภูเมฆาถอนหายใจยาว “เอาน่า กูว่าถ้าเขารักมึงยังไงวันหนึ่งเขาก็ต้องกลับมา” เมคินได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนไปแบบนั้นทั้งที่เขาก็นึกไม่ออกเลยว่าเธอคนนั้นของภูเมฆาจะกลับมาหรือเปล่า ภูเมฆาดื่มกับเพื่อนจนถึงเวลาร้านปิดก็กลับมานั่งดื่มต่อที่คอนโดต่อเพราะอยากให้ตัวเองเมาและจะได้ลืมเรื่องที่กำลังทุกข์ใจอยู่แม้จะรู้ว่าตื่นมาเรื่องทุกอย่างก็ยังคงเหมือนก็ตาม เพราะเมื่อกว่าจะนอนก็เกือบจะเช้า วันนี้ภูเมฆาเ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 42 ยังมีความหวัง
การมีชีวิตอยู่โดยไม่เหลือใครมันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ ไม่ว่าจะมองไปทางในเขาก็เห็นแต่เงาของกัญญ์วราอยู่เต็มห้องไปหมด และพอหลับตาภาพความทรงจำก็แจ่มชัดขึ้น “เฮ้อ หนูหายไปไหนพี่จะต้องแจ้งความไหมว่าเมียหาย” เขาบ่นไปเรื่อยเปื่อย เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาพยายามตามหาแต่ก็ยังมีวี่แววของเธอเลย เขาโทรไปที่โมเดลลิ่งแต่ทางนั้นบอกว่าหญิงสาวไม่ได้รับงานที่นี่แล้วและเพื่อสนิทของเธอทั้งสองคนก็ยังไม่มีใครติดต่อกับกัญญ์วราได้เลย ชายหนุ่ม พยายามข่มตานอนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันพฤหัสบดีซึ่งตรงกับวันที่เธอไปตรวจที่โรงพยาบาลครั้งสุดท้ายและมันก็ครบหนึ่งเดือนพอดี เขาหวังว่าเธอจะมาตรวจตามที่ได้สอบถามจากพยาบาลว่าหญิงตั้งครรภ์ไตรมาสแรกจะต้องมาตรวจทุกเดือน ภูเมฆามาดักรอที่หน้าห้องตรวจตั้งแต่เช้าและหวังว่าจะเจอกับกัญญ์วราแต่รอจนกระทั่งหมดเวลาตรวจของแผนกผู้ป่วยนอกแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย ที่นี่คือความหวังสุดท้ายที่เขาคิดว่าจะเจอเธอแต่ตอนนี้ความหวังของเขามันไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว เขาเดินคอตกออกมาจากโรงพยาบาลก่อนจะขับรถกลับไปยังคอนโดซึ่งครั้งหนึ่งมันเต็มไปด้ว
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 41 เดี๋ยวก็กลับมา
ภูเมฆากลับเข้ามาที่คอนโดในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เขาเดินหากัญญ์วราไปทั่วห้องแต่ก็เหมือนว่าเธอจะไม่อยู่ และน่าแปลกใจที่เธอไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้รอ เขานึกถึงคำพูดของเธอที่บอกว่าไม่สบายก็รู้สึกเป็นห่วงจึงรีบโทรหาแต่โทรเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด ถ้างานไม่เร่งเขาคงมีเวลาพาเธอไปหาหมอและให้เวลากับเธอได้มากกว่านี้ แต่ภูเมฆาเชื่อว่าเชื่อว่ากัญญ์วราจะเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาทำลงไป ชายหนุ่มทั้งโทรหาและทิ้งข้อความให้โทรกลับแต่ผ่านไปเกือบชั่วโมงทุกอย่างก็ยังเงียบสนิท เขาเริ่มกังวลมากขึ้นครั้นจะโทรถามเพื่อนของเธอก็ไม่มีเบอร์ติดต่อใครเลย ถ้าหากยังติดต่อไม่ได้จริงๆ ก็คงจะต้องโทรไปถามฝ่ายบุคคลซึ่งน่าจะมีข้อมูลติดต่อเพื่อนของเธอบ้าง แต่ถ้าโทรไปเวลานี้คงไม่ได้เรื่องเนื่องจากเป็นวันหยุด เขาเดินวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นขณะที่มือก็กดโทรออกอย่างไม่พัก แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเขาเดินเข้ามายังห้องนอนจากนั้นก็โทรหาเธออีกครั้งแล้วสายตาของเขาก็สะดุดดับกระดาษแผ่นเล็กและแหวนเพชรที่เขาซื้อให้เธอซึ่งวางทับกันอยู่ ภูเมฆารีบหยิบขึ้นมาแล้วก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลยเมื่ออ่านข้อค
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 40 คำตอบที่เหมือนเดิม
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว กัญญ์วราเรียนจบและเริ่มทำงานได้เกือบหนึ่งสัปดาห์ หญิงสาวได้ทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโด พอเริ่มทำงานชีวิตก็เปลี่ยนไป เพราะในแต่ละวันเธอต้องทำงานอย่างหนักและพอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยจนแทบไม่มีเวลาให้กับภูเมฆา ทางด้านชายหนุ่มก็ไม่ต่างกันช่วงนี้เขามีงานด่วนเข้ามาทำให้ในแต่ละวันจะกลับค่อนข้างดึก พอมาถึงคอนโดก็รีบอาบน้ำเข้านอน พอเข้าเดือนที่สองงานของกัญญ์วราก็เริ่มลงตัวมากขึ้นแต่ดูเหมือนว่างานของภูเมฆานั้นจะยังคงยุ่งอยู่จนเธออดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่มีเวลาให้ “พี่ภูคะ วันหยุดนี้เราไปเที่ยวกันดีไหมคะ” “พี่ไม่ว่างเลยน่ะสิ” “แล้วอาทิตย์หน้าล่ะคะ ว่างไหม” “ต้องรอดูอีกทีนะ พี่ขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้หนูเลย” “หนูเข้าใจค่ะ” กัญญ์วราได้แต่ฝืนยิ้มให้กับสิ่งที่เขากำลังโกหก วันนี้หญิงสาวบังเอิญเจอกับเลขาของแฟนหนุ่มจึงถามว่างานยุ่งไหม แต่คำตอบที่ได้คือไม่มีงานยุ่งหรืองานเร่งอะไรและยังบอกเธอว่ารู้สึกอิจฉาที่ภูเมฆารีบกลับก่อนเวลาทุกวัน ซึ่งมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอรู้จากภูเมฆา
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 39 ทุกๆ วันคือความสุข
ความกังวลของกัญญ์วราหมดไปพร้อมกับการฝึกงานที่จบลง เธอบอกความจริงกับหัวหน้าแผนกในวันสุดท้ายที่ทำงานด้วยกัน และพรกมลก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจแต่กลับชื่นชมที่หญิงสาวไม่อ้างตัวว่าตนเองเป็นใครอีกทั้งยังตั้งใจฝึกงานอย่างเต็มที่ “พี่ภูคะ พรุ่งนี้ใบตองจะเข้าไปมหาวิทยาลัยนะคะ” “พี่นึกว่าฝึกงานเสร็จแล้วจะจบเลย นี่ยังต้องไปเรียนอีกเหรอ” “ยังต้องเรียนเพิ่มอีกนิดหน่อย แต่ไม่ได้เรียนทั้งวันค่ะ” “ส่งตารางเรียนให้พี่ด้วยนะ” กัญญ์วราส่งตารางเรียนให้กับภูเมฆาเพราะจะได้ไม่ต้องตอบเขาว่าในแต่ละวันเธอต้องไปเรียนและเลิกเรียนเวลาไหน “พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ ทางไปมหาวิทยาลัยกับทางไปบริษัทคนละทางกันเลยนะคะ หนูไม่อยากให้พี่เสียเวลา” “พี่ไปดูไซต์งานของเจ้าสัว มันผ่านทางนั้นพอดี” “อ้อ” กัญญวราเคยไปที่นั่นมาแล้วหนึ่งเธอจึงไม่ปฏิเสธที่เขาจะไปส่ง “แต่ตอนเย็นไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปรับนะคะ” “ไม่เป็นไรค่ะหนูคิดว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเดินเที่ยวห้างแล้วก็หาอะไรกินกับเพื่อนค่ะ”
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 38 ความจริงที่น่าตกใจ
เช้าวันจันทร์กัญญ์วราก็มาทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนอย่างทุกครั้งแต่พอมาถึงแผนกก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะพี่ฟ้ามาถึงที่ทำงานก่อนทั้งพี่ปกติแล้วพี่ฟ้าจะเข้ามาทำงานทีหลังเธอครึ่งชั่วโมง “สวัสดีค่ะพี่ฟ้า วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ” “สวัสดีจ้ะใบตอง” “พี่ฟ้ามองหน้าใบตองแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า” “อันที่จริงพี่ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่ถามก็คงไม่สบายใจและระแวงอยู่แบบนี้แน่ๆ เอาเป็นว่าพี่จะถามคำถามใบตองสักคำถามหนึ่งถ้าคำตอบคือไม่ใช่ใบตองต้องสัญญาว่าจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติม” “พี่ฟ้า ทำไมมันซับซ้อนจังคะ ใบตองชักจะกลัวกับคำถามของพี่แล้วนะคะ” “คำถามง่ายเองๆ”“อย่าเพิ่งถามได้ไหม รอให้มะเหมี่ยวมาก่อน” “เรื่องนี้มันเป็นความลับพี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้พี่ถึงต้องมาคุยกับใบตองตั้งแต่เช้าไงล่ะ” “ใบตองใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ พี่ฟ้าจะถามอะไรคะ แล้วถ้าคำตอบไม่ดี พี่จะฟ้าจะประเมินให้ใบตองผ่านงานไหม” “คะแนนประเมินของใบตองกับมะเหมี่ยวพี่ส่งให้พี่พรตั้งแต่วันศุกร์แล้วเพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับคะแนนเลย” “แบบนี้ค่อย
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 37 ทุกอย่างลงตัว
กลับมาถึงห้องพักกัญญ์วราก็รีบขอตัวไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากไอศกรีมที่เปื้อนตอนที่ชนกับเลขาของภูเมฆา อาบน้ำเสร็จเธอก็ออกมายังมุมของระเบียงเพื่อนอนดูดาวและฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ไม่นานนักภูเมฆาก็ตามออกมานั่งด้วย “ชอบที่นี่ไหม” “ค่ะ บรรยากาศดีมาก วิวกลางคืนก็สวยค่ะ” เพราะคืนนี้เป็นคืนเดือนมืดเธอจึงมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน “ระหว่างทะเลกับภูเขาใบตองชอบอะไรมากกว่ากัน” “ชอบทะเลค่ะ เพราะตอนที่ยังเป็นเด็ก หนูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ก็เลยเห็นภูเขามาเยอะแล้ว” “พี่ภูล่ะคะ” “พี่ก็ชอบทะเลนะ พี่ได้เที่ยวทะเลครั้งแรกก็ตอนเรียนอยู่ ม.4 ถ้าคุณครูที่โรงเรียนไม่ให้มีการจัดทัศนศึกษาพี่ก็คงไม่มีโอกาสหรอก เรื่องเที่ยวสำหรับพี่ตอนนั้นมันไกลตัวมาก” “ตอนนี้พี่ภูมีทุกอย่างแล้วพี่เที่ยวบ่อยไหมคะ” “ไม่นะ ส่วนใหญ่ก็จะทำงานแล้วถือโอกาสเที่ยว ถ้าตั้งใจไปเที่ยวจริงๆ น้อยมาก” “ทำไมล่ะคะ พี่ภูมีเงินตั้งเยอะ” “ไปเที่ยวคนเดียวมันไม่สนุกหรอกนะใบตอง” น้ำเสียงของเขาฟังดูเศร้าและตัดพ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 36 แฟนบอส
กัญญ์วราเลือกซื้ออาหารและเดินทานไปด้วยบางครั้งก็หันมาป้อนให้คนตัวโตที่เดินอยู่ข้างๆ การเดินเที่ยวแบบนี้ให้ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่มาออกเดตและนั่นก็ทำให้หญิงสาวเดินยิ้มอย่างมีความสุข แต่คงเพราะเอาแต่ยิ้มและอยู่กับความคิดของตัวเองมากไปหน่อยเธอเลยเดินชนกับคนที่เดินสวนมาอย่างจัง “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” กัญญ์วรารีบขอโทษ “ไม่เป็นไรค่ะ” อีกคนก็เดินเหม่อมาเหมือนกันเลยไม่ติดใจอะไร “เป็นอะไรไหมคะ” “พี่ไม่เป็นไรค่ะ แต่เสื้อน้องเลอะไปหมดแล้ว ไปหาที่เปลี่ยนก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวพี่ซื้อตัวใหม่ให้” พอหญิงสาวคนนั้นพูดกัญญ์วราเลยก้มหน้ามองก็เห็นว่าเสื้อยืดของตัวเองนั้นเปื้อนไปด้วยคราบไอติมเต็มไปหมด “ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง” “ใบตองมันยืนทำอะไรอยู่” ภูเมฆาที่เดินล่วงหน้าไปแล้วย้อนกลับมาตามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่เดินตามเขาไปที่รถ “บอส” “คุณดา” “บอสมาเที่ยวเหรอคะ” “ครับ” กัญญ์วรามองหน้าคนรักสลับกับผู้หญิงที่เธอเดินชนแล้วก็พอจะเดาออกว่าเธอน่าจะเป็นเลขาของภูเมฆาเพราะเคยได้ย
