LOGINShare
ตอนที่ 10 ความลับ
Last Updated:
2025-02-12 21:01:20“สุดยอดเลยค่ะพี่ แบบนี้มะเหมี่ยวชักอยากทำงานที่นี่แล้ว เขารับพนักงานเพิ่มไหมคะ”
“ถ้าเป็นแผนกบัญชียังไม่รับจ้ะ แต่แผนกอื่นพี่ก็ไม่แน่ใจเพราะบริษัทเพิ่งได้งานใหญ่มาก็คงต้องการคนเพิ่ม”
“ว้าแย่จังมะเหมี่ยวนึกว่าจะได้ทำงานเสียอีก”
“มะเหมี่ยวลืมไปหรือเปล่าว่าที่บ้านตัวเองก็มีบริษัทนะ จะไม่กลับไปช่วยงานที่บ้านเหรอ” กัญญ์วราเตือนสติเพื่อน
“ก็ที่นี่น่าสนใจกว่านี่ เจ้านายก็หล่อด้วย”
สี่สาวจบบทสนทนากับแค่นั้นเพราะอาหารที่พวกเธอสั่งมาเสิร์ฟแล้ว หลังทานอาหารกลางวันเสร็จพี่ทั้งสองคนก็กลับขึ้นไปด้านบนส่วนกัญญ์วราและธิชากรก็ขอเดินเล่นดูร้านต่างๆ รอบบริษัทซึ่งรุ่นพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ขอให้กลับขึ้นไปก่อนบ่ายโมง
ทั้งสองคนพากันมายังร้านกาแฟที่อยู่ไกลออกมาอีกสองช่วงตึกระหว่างนั้นธิชากรก็ไลน์ถามรุ่นพี่ทั้งสองว่าจะกินอะไรเพราะพวกเธอจะซื้อขึ้นไปฝาก พอได้คำตอบแล้วก็มานั่งรอที่มุมหนึ่งของร้าน
“มะเหมี่ยว”
“ว่าไง” ธิชากรที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ขานรับเพื่อนแต่ยังไม่ยอมละมือออกจากหน้าจอ
“เรามีความลับจะบอก”
“อือ บอกมาเลย”
“มะเหมี่ยว เราจริงจังนะ” เมื่อเห็นเพื่อนยังไม่ยอมวางโทรศัพท์กัญญ์วราก็พูดย้ำอีกครั้ง
“ความลับอะไรทำไมทำหน้าเครียดจัง”
“สัญญาก่อนว่าจะไม่บอกใคร”
“สัญญา” ธิชากรทำหน้าจริงจัง
“เราจะบอกว่าตอนนี้เราพักอยู่กับบอส”
“อะไรนะใบตอง” ธิชากรอุทานเสียงดังลั่น
“เบาๆ หน่อยสิมะเหมี่ยว”
“พูดใหม่อีกทีสิ ช้าๆ ชัดๆ นะใบตอง”
“ตอนนี้เราพักอยู่กับบอสที่คอนโด”
“เกิดอะไรขึ้น ไหนบอกเราว่าไปพักกับญาติพ่อหรือบอสเป็นญาติของพ่อ” ธิชากรถามต่อ
“ไม่ใช่หรอก ที่เราบอกไปวันก่อนเป็นเรื่องโกหก มะเหมี่ยวอย่าโกรธเรานะ”
“ถ้าไม่อยากให้โกรธก็เล่ามาก่อนว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง แล้วไปพักอยู่กับบอสได้ยังไง”
“มะเหมี่ยวจำเรื่องที่เราช่วยเย็บกระดุมให้เจ้านายของน้าสุชาติได้ใช่ไหม”
“ได้สิ ใบตองบอกว่าเขาหล่อมาก”
“อือ เขาก็คือบอสของเรา”
“โลกกลมจัง อย่าบอกนะเพราะเรื่องนั้นเขาเลยชวนใบตองไปอยู่ด้วย”
“มันมีมากกว่านั่นน่ะสิ”
กัญญ์วราเล่าความจริงทุกอย่างให้กับธิชากรฟังเริ่มตั้งแต่น้านภาวรรณขายเธอให้เสี่ยสมานจนกระทั่งเขามาเจอและชวนให้ไปทำงานกับเขา
“เขารู้มากก่อนไหมว่าเราจะไปฝึกงานที่บริษัทของเขา”
“เขารู้เมื่อวาน”
“แล้วเขาว่าอะไรไหม”
“ไม่นะ เขายังชวนให้เรามานั่งรถมาด้วย แต่เราไม่กล้าหรอกกลัวคนอื่นรู้”
“ไม่เห็นต้องกลัวเลย เราว่าดีออกเป็นเด็กของบอสใครก็ต้องเกรงใจ”
“แต่เราว่าจะอึดอัดมากกว่า แล้วเราก็กลัวว่าคนอื่นจะมองบอสไม่ดีด้วย”
“มองไม่ดียังไง”
“บางคนอาจจะคิดว่าบอสแอบเลี้ยงนักศึกษาไว้น่ะสิ เหมือนที่พวกเสี่ยชอบทำกัน”
“อ้อ แล้วบอสเขามีท่าทีชอบใบตองบ้างไหม”
“ไม่เลย เขามองเราเป็นน้องสาว”
“แล้วใบตองอยากเป็นแค่น้องสาวเหรอ”
“ตอนนี้อยากเป็นน้องสาวก่อน แต่อนาคตไม่แน่นะ”
“ชอบก็จีบเลยรออะไร ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนั้นชายในฝันของสาวๆ เลยนะ”
“ใครจะกล้าล่ะ เกิดเราไปจีบเขาแล้วเขาไม่จ้างขึ้นมาก็อดตายกันพอดี”
“แต่อยู่ใกล้กันทุกวันมันก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างล่ะน่า”
“ไม่รู้เหมือนกันสิ ตอนนี้เราขอแค่มีงาน มีเงินก่อนเรื่องอื่นยังไม่อยากคิดเลย” กัญญ์วราบอกกับเพื่อนไปตามตรงเพราะเธออยากทำงานเก็บเงินให้ได้มากที่สุด
เมื่อได้กาแฟครบแล้วทั้งสองคนก็เดินกลับมายังบริษัทอีกครั้ง ระหว่างเข้าลิฟต์ก็บังเอิญเจอกับภูเมฆาที่เดินกลับมาจากการรับประทานอาหารกลางวันพอดี
“ว่าไงใบตอง ไปพักกลางวันมาเหรอ” เขาทักทายเธอก่อนเพราะขณะนี้ในลิฟต์ไม่มีใครอื่น
“ค่ะ”
“ฝึกงานวันแรก มีปัญหาอะไรไหม”
“ไม่มีค่ะ พี่ภูคะ นี่เพื่อนสนิทของใบตองชื่อมะเหมี่ยวค่ะ” กัญญ์วรารีบแนะนำให้เพื่อนรู้จัก
“สวัสดีค่ะบอส” ธิชากรกล่าวทักทายพร้อมผงกศีรษะเพราะในมือของหญิงสาวถือแก้วกาแฟทั้งสองข้าง
“สวัสดีครับ” ภูเมฆาทักทายกลับก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออก
ธิชากรมองตามหลังเจ้านายไปจนสุดสายตาก่อนที่จะเดินตามกัญญ์วรากลับมายังแผนกของตนเอง จากนั้นส่งกาแฟให้กับพี่ทั้งสองและชาเขียวให้กับหัวหน้า
“อิจฉาใบตองจังได้อยู่กับคนหล่อ” ธิชากรกระซิบกับเพื่อน
“อยากไปอยู่ด้วยไหมล่ะ เราจะลองถามให้ว่าพาเพื่อนไปที่คอนโดได้ไหม”
“อย่าเลยใบตองเรากลัวว่าอยู่ใกล้บอสมากๆ แล้วจะหลงรักบอส”
“สองคนนั่นกระซิบอะไรกันจ้ะ แอบนินทาพี่หรือเปล่า” เสียงของพี่ขวัญทำให้ทั้งสองคนรีบกลับมาตั้งใจทำงาน
“เปล่าค่ะพี่ขวัญ มะเหมี่ยวแต่กระซิบกับใบตองว่าบอสของพวกเราหล่อมาก ยิ่งอยู่ใกล้ๆ ยิ่งหล่อสุดๆ ไปเลยค่ะ”
“แล้วไปอยู่ใกล้บอสตอนไหนล่ะ”
“เมื่อกี้ตอนกลับจากร้านกาแฟ มะเหมี่ยวเจอบอสในลิฟต์ค่ะ”
“ว้าว มาทำงานวันแรกก็ได้เจอบอสแล้วเหรอ”
“ปกติบอสเจอตัวยากเหรอคะพี่ฟ้า” กัญญ์วราถามกลับ
“ก็ไม่เชิงหรอก ปกติบอสจะไม่ค่อยออกจากห้องทำงานในเวลากลางวันล่ะ ก็เลยไม่ค่อยมีใครเจอเท่าไหร่”
“แล้วบอสเข้าบริษัททุกวันไหมคะ”
“ไม่ทุกวันหรอกมะเหมี่ยว บอสมักแวะไปดูตามโครงการก่อสร้างน่ะ”
“นั้นมันหน้าที่วิศวกรไม่ใช่เหรอคะพี่” ธิชากรพอรู้มาบ้างว่าตำแหน่งผู้บริหารนั้นไม่ค่อยออกไปหน้างานเท่าไหร่
“บอสของเราก็เป็นวิศวกรไง ก็เลยไปตรวจงานบ่อยแล้วงานก็มีหลายที่ด้วย อีกอย่างหัวหน้าวิศวกรก็เป็นเพื่อนๆ ของบอสทั้งนั้น” ขวัญขยายความให้กับรุ่นน้องฟัง
“อ้อ” กัญญ์วราพยักหน้าเข้าใจ เพราะเรื่องนี้เธอไม่เคยรู้มาก่อนก็ติดว่าเขาแค่นั่งทำงานในออฟฟิศเพียงอย่างเดียว
“แบบนี้คงเหนื่อยแย่เลยนะคะ”
“ใช่สิ เพราะบอสทุ่มเทกับงานมากบริษัทเลยเติบโตแบบก้าวกระโดดแค่ บริษัทเราเพิ่งเปิดมาได้แค่ 6 ปี แต่กำไรรวมๆ แล้วไม่รู้กี่ร้อยล้าน
“ทั้งเก่งทั้งขยัน แถมยังหล่อด้วยสุดยอดไปเลยนะคะ แบบนี้ใครได้ไปเป็นแฟนคงโชคดีมาก” ธิการกรพูดพลางหันมามองหน้าเพื่อนรัก
“พี่ก็ว่าอย่างั้นแหละ มะเหมี่ยวสนใจจะส่งใบสมัครไหมล่ะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะพี่ขวัญ มะเหมี่ยวว่าคู่แข่งต้องเยอะมากๆ แน่เลยค่ะ”
“ก็เยอะมากเหมือนกันนะ แต่ละคนก็สวยๆ ทั้งนั้นเลย ทั้งประชาสัมพันธ์ข้างล่างตึก หัวหน้าการตลาดของบริษัทเราอีกคน”
“คนหล่อก็ต้องคู่กับคนสวยใช่ไหมคะ”
“มันก็ไม่แน่นะ ของแบบนี้ทันอยู่ที่ความเข้าใจมากกว่า แต่พี่ว่าถ้าใบตองจะลงแข่งก็พอจะมีสิทธิ์ลุ้นนะ เพราะอายุยังน้อยแล้วก็สวยกว่าสองคนที่พี่พูดถึงด้วย”
“นั้นสิคะพี่ฟ้า มะเหมี่ยวก็ว่าเพื่อนมะเหมี่ยวสวย”
“สี่คนนั้นจะคุยหรือจะทำงานกันล่ะ” พรกมลที่เห็นสี่สาวจับกลุ่มคุยกันก็ส่งเสียงมาเตือนทำให้ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องต่างรีบก้มหน้าทำงานของตนเองอย่างรวดเร็ว
Related chapters
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 11 เป็นห่วง
การได้ฟังเรื่องราวของภูเมฆาจากรุ่นพี่ทำให้กัญญ์วราปลื้มในตัวชายหนุ่มมากขึ้น ไม่ใช่เพราะเขาหล่อหรือรวยแต่เพราะชอบที่เขาเป็นคนขยันและสร้างตัวขึ้นมาได้ด้วยตนเองถึงแม้ไม่มีแรงสนับสนุนจากครอบครัวก็ตามในทุกวันที่อยู่ร่วมกันนอกจากกัญญ์วราจะทำหน้าที่แม่บ้านได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอตื่นนอนแต่เช้าทำความสะอาดบ้านและห้องนอนของชายหนุ่มขณะที่เขาลงไปออกกำลังกาย จากนั้นก็เตรียมอาหารเช้าง่าย พอตกเย็นก็แวะซื้อของสดที่ซุเปอร์มาร์เก็ตเพื่อมาทำอาหารให้เขา อันที่จริงกัญญ์วราก็อยากไปซื้อของในตลาดสดมากกว่าเพราะราคาถูกกว่ากันมาก แต่บริเวณที่เธออยู่นั้นไม่มีตลาดสดเลย ถ้าจะนั่งรถไปซื้อก็คงกินเวลาไปมาก และภูเมฆาก็เป็นคนบอกให้เธอซื้อที่นี่เพราะประหยัดเวลาได้มากขณะที่กำลังคิดว่าจะเมนูอะไรให้กับเจ้านายสำหรับมื้อเย็นพี่ฟ้าก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาจนทุกคนในแผนกตกใจ“ข่าวใหญ่ๆ”“ข่าวอะไรฟ้า วิ่งหน้าตื่นมาเชียว”“ฟ้าได้ยินแผนกวิศวะคุยกันว่าบอสของเราโดนแทง”“อะไรนะคะพี่ฟ้า ใครโดนแทง” กัญญ์วราภาวนาให้ตนเองหูฟาด“ก็บอสของเรานะสิ โดนแทง”“ใครแทงคะ แล้วเจ็บมากไหม”“คนงานเมาทะเลาะกันแล้วบอสไปห้ามก็เลยโดนแทง ตอนนี้กำลังพาไ
Last Updated : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 12 ฝังใจ
“พี่ภูไปนอนในห้องดีกว่าไหม ตรงนี้นอนไม่สบายหรอกค่ะ เดี๋ยวใบตองพาไปนะคะ”“ไม่เป็นไรพี่อยากนอนตรงนี้”“แต่มันไม่สบายเหมือนนอนบนเตียงนะคะ” กัญญ์วราสังเกตว่าเขามีท่าทีแปลกก็เลยเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงใย“พี่ภู ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะบอกใบตองได้นะ”“ไม่มีอะไรหรอก”“แต่ใบตองว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เล่าให้ใบตองฟังนะคะ”“พี่ไม่รู้ว่าควรเล่าดีไหม เรื่องมันนานมาแล้ว” ภูเมฆาคิดว่าตนเองลืมเรื่องนี้ไปสนิทแล้วแต่พอวันนี้ภาพในวันเก่าๆ มันก็ชัดเจนขึ้นมาในความทรงจำของเขาอีกครั้ง ความทรงจำที่เขาอยากจะลืมไปให้หมด“เรื่องมันนานมาแล้วแต่พี่ภูยังเก็บมาคิดอีก แสดงว่ามันต้องสำคัญมากๆ ใช่ไหมคะ”“อือ”“เล่ามาเถอะค่ะ พี่ก็รู้ใบตองเป็นผู้ฟังที่ดี”“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่โดนแทง”“อะไรนะคะ แล้วครั้งแรกตอนไหนคะ”“น่าจะห้าขวบได้มั้ง”“พี่ภู” กัญญ์วราขยับเข้ามานั่งบนพื้นขณะที่เขานอนเล่าอยู่บนโซฟา แล้วหันหน้าออกมาทางที่เธอนั่งอยู่ ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างเพียงนิด เธอเห็นความเจ็บปวดอยู่ในแววตาคู่นั้นภูเมฆาหลับตาลงจากนั้นก็เล่าเรื่องราวในอดีตของตนเองให้กับกัญญ์วราฟังเรื่องมันเกิดขึ้นในขณะที่เขายังเด็กมาก แต่ชายหนุ่มก็จำไ
Last Updated : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 13 ดูแล
ภูเมฆาหลับไปนานพอสมควร เขารู้สึกตัวตื่นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงกัญญ์วรากลับเข้ามา“ใบตองเหรอ” เขาถามออกไปทั้งที่ยังไม่ลืมตา“ใบตองเองค่ะพี่ภู ขอโทษนะคะที่ทำเสียงดังจนพี่ตื่น”“เอาน้ำให้หน่อยได้ไหมคอแห้งมากเลย”“ได้ค่ะ ใบตองซื้อน้ำส้มมาด้วย คั้นสดๆ เลยนะคะ” เธอส่งน้ำส้มขวดเล็กให้ก่อนจะเดินกลับมาเก็บของที่เพิ่งซื้อมาเข้าตู้เย็น“อร่อยดีไม่เปรี้ยวอย่างที่คิดนะ”“ถ้าชอบเดี๋ยววันหลังใบตองจะซื้อให้อีกนะคะ ไหนๆ ที่ภูก็ตื่นมาแล้วใบตองจะถามว่าเย็นนี้อยากกินอะไรคะ”“เอาเหมือนตอนกลางวันก็ได้นะ อร่อยดี”“ไม่เบื่อเหรอคะ”“ยังไม่เบื่อนะ” ภูเมฆาเป็นคนกินง่ายไม่ว่ากัญญ์วราจะทำเมนูไหนเขาก็ทานได้หมด“ได้ค่ะ ว่าแต่พี่ภูมียาก่อนอาหารไหมคะ เดี๋ยวใบตองดูให้ค่ะ” เมื่อเห็นเขาจะลุกจากโซฟากัญญ์วราเลยรีบเดินมาหยิบถุงย่าที่อยู่บนโต๊ะทานข้าว เธอเปิดถุงยาของเขาดูอีกครั้งเมื่อเห็นว่าไม่มีก็เก็บเข้าที่เดิม“ไม่มีใช่ไหม”“ไม่มีค่ะ”กัญญ์วราลงมือทำอาหารเย็นอีกครั้งนอกจากจะมีข้าวผัดกุ้ง ต้มจืดเต้าหู้หมูสับแล้วเธอยังเพิ่มฉู่ฉี่กุ้งอีกอย่างเพราะเห็นว่ากุ้งที่ซื้อมายังพอทำได้อีกเมนู“อาหารพร้อมแล้วค่ะพี่ภู” กัญญ์วราเดินไป
Last Updated : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 14 คนเคยถูกทิ้ง
เช้าวันใหม่กัญญ์วราตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพื่อลงไปซื้อโจ๊กมาให้กับภูเมฆา และยังทำอาหารกลางวันใส่กล่องไว้ให้เขาอุ่นทานอีกด้วย“พี่ภูรอตรงนี้เดี๋ยวใบตองไปเอาโจ๊กมาให้นะคะ”“ไม่เป็นไรพี่เดินไปกินเองได้”“แต่หน้าพี่ไม่ดีเลย ไหนดูซิมีไข้หรือเปล่า” กัญญ์วราเอามือแตะหน้าผากของเขาเพื่อวัดไข้“พี่ว่าไม่มีแล้วนะ”“ยังตัวอุ่นๆ อยู่เลยค่ะเดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักนะคะ ถ้าไม่ไหวจริงก็โทรหาใบตองหรือจะโทรเรียกรถพยาบาลก็เลือกมาหนึ่งอย่าง”“ถ้าไม่ไหวพี่จะโทรหาใบตองก็แล้วกัน”พอเขารับปากแบบนั้นกัญญ์วราก็รีบเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางลงบนเตียงจากนั้นก็ตามด้วยชามโจ๊ก แก้วน้ำและยาหลังอาหาร“รีบกินนะคะ จะได้กินยาแล้วเช้านี้ก็ห้ามอาบน้ำเด็ดขาด”“ใบตองไม่กินด้วยกันเหรอ”“ใบตองกินแซนด์วิชแล้วค่ะ ทำเผื่อพี่ภูด้วยนะคะอยู่ในตู้เย็น ส่วนกลางวันใบตองก็ทำกับข้าวไว้ให้แล้วพี่ภูก็แค่เอาออกมาอุ่น ทำได้ใช่ไหมคะ”“ได้สิ พี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ภูเมฆายิ้มกับท่าทางห่วงใยของหญิงสาวที่ทำเหมือนกับเขาเป็นเด็กที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้“ใบตองรู้ว่าพี่ภูไม่ใช่เด็ก แต่เวลาคนเราป่วยก็มักจะกลับไปเป็นเด็กด้วยกันทั้งนั้น ตอนใบตองไม่สบายเป็นช่วงที่ใบตองมีค
Last Updated : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 15 เพราะหน้าที่หรือมีใจ
หลังจากกัญญ์วราออกไปจากห้องนอนแล้วภูเมฆาก็เริ่มคิดตามที่เธอพูด ตอนนี้เขาสร้างเนื้อสร้างตัวได้แล้ว ขาดก็แต่สร้างครอบครัว แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ไม่เดือดร้อนถึงแก่ไปจะไม่มีใครดูแลแต่จะต้องกลัวเรื่องนั้นทำไมในเมื่อเขามีเงินมากพอที่จะจ้างคนมาดูแลกี่คนก็ได้ภูเมฆาไม่อยากเจ็บกับความรักอีกแล้ว เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่อยากผูกมัดกับใคร แม้ว่าในกลุ่มเพื่อนจะมีคนที่แต่งงานและมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วแต่ภูเมฆาก็ยังนึกภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าจะเป็นหัวหน้าครอบครัวได้อย่างไร ในเมื่อตั้งแต่เติบโตมาครอบครัวของเขาก็ไม่เคยอบอุ่นเลย และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่อยากมีครอบครัวชายหนุ่มเอาชามไปเก็บจากนั้นก็กลับมาจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เขาลังเลว่าจะอาบน้ำดีหรือเปล่าแต่ก็นึกขึ้นได้ว่ากัญญ์วราสั่งเอาไว้เขามองตัวเองในกระจกแล้วหัวเราะที่เชื่อคำพูดของคนที่จ้างมาเพื่อทำงานบ้านให้อันที่จริงภูเมฆาก็ไม่ได้มองว่ากัญญ์วราเป็นลูกจ้างเท่าไหร่เขามองเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง และก็เผลอคิดว่าคงดีไม่น้อยที่เธอจะอยู่กับเขาแบบนี้ไปตลอดทางด้านกัญญ์วราก็นั่งทำงานไปด้วย อีกมือก็คอยจับโทรศัพท
Last Updated : 2025-02-14ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 16 รู้สึกทีละนิด
ตลอดทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์กัญญ์วราดูแลภูเมฆาอย่างดี จนถึงตอนนี้ชายหนุ่มก็อาการดีขึ้น เขามีไข้ครั้งสุดท้ายก็เช้าวันเสาร์ เช้านี้เขาจึงไปทำงานได้“ใบตอง เย็นนี้ไม่ต้องกับข้าวนะ”“ทำไมคะ พี่ภูเบื่อฝีมือใบตองแล้วเหรอคะ”“เปล่าๆ พี่เห็นใบตองเหนื่อยมาหลายวันแล้วเย็นนี้เลยว่าจะพาไปกินข้าวข้างนอกบ้าง”“จะไปได้ยังไงคะ เดี๋ยวก็เจอคนอื่น”“ถ้าอย่างนั้นเราสั่งมากินก็ได้นะ อยากกินอะไรล่ะ”“พิซซ่าดีไหมคะ ตั้งแต่วันนั้นเรายังไม่ได้กินอีกเลยนะคะ”“ได้สิ ใบตองมาถึงก่อนก็สั่งเลยนะ”“ได้ค่ะ”“พี่ภูคะ ขอสั่งไก่ทอดมากินด้วยได้ไหม”“เอาสิ ตามใจใบตองเลย เดี๋ยวโอนเงินเพิ่มให้นะ”“เงินยังเหลืออยู่เลยค่ะ ถ้าใช้หมดแล้วจะบอกนะคะ”“แน่ใจเหรอว่าจะกล้าบอก”“แน่ใจสิคะ”“แล้วทำไมเงินเดือนของเดือนนี้ถึงไม่กล้าบอกล่ะว่าพี่ลืมโอนให้”“ก็ใบตองเห็นว่าพี่ไม่สบายก็เลยไม่กล้าทวง”“ต่อไปต้องทวงนะรู้ไหม เพราะบางครั้งพี่อาจจะลืมแล้วตีมึนใช้งานใบตองฟรีๆ ก็ได้”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงพี่ไม่จ่ายใบตองก็ไม่เดือดร้อนอะไรเลยเพราะยังไงก็กินฟรีอยู่ฟรี”“แล้วถ้าจากนี้พี่ไม่จ่ายล่ะ เราจะเอาเงินที่ไหนใช้”“ใบตองพอมีเงินเก็บอยู่ค่ะ แล้วถ้า
Last Updated : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 17 งานที่เธอเคยทำ
สามเดือนที่ภูเมฆาให้กัญญ์วราเข้ามาอยู่ด้วย ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น เขาพูดคุยกับเธอได้ทุกเรื่องอย่างสบายใจ จากคนที่ชอบอยู่เดียวกลับกลายเป็นว่าถ้าไม่เห็นกัญญ์วราเขาก็จะมองหาตลอด จนบางครั้งก็ลืมนึกไปว่าเธอก็อยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างแต่กัญญ์วราเองก็ไม่ต่างกัน ถ้าเขานั่งทำงานในห้องไม่ยอมออกมาก็เป็นเธอเองที่เข้าไปนั่งอ่านหนังสือหรือนอนเล่นโทรศัพท์บนโซฟาในห้องทำงานของเขามันเป็นความเคยชินอย่างหนึ่งที่ต้องทานอาหารเช้าและอาหารค่ำด้วยกัน แม้จะมีบ้างที่เขาออกไปดื่มกับเพื่อนแต่ก็ยังคงกลับมาค้างที่คอนโดทุกคืน“ปีใหม่หยุดตั้งหลายวันไปเที่ยวกันดีไหมวะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ” ธนสิทธิ์เอ่ยชวนเพื่อนที่นัดกันมาดื่มเป็นประจำทุกคืนวันศุกร์“ไม่ล่ะ กูว่าจะพาเด็กไปเที่ยว” เมคินตอบพลางยกแก้วขึ้นมาดื่ม “มึงพูดเหมือนมึงมีแฟนเลยนะไอ้คิน หรือว่ามึงแอบมีแล้วไม่บอกพวกกู” “มึงสองคนก็น่าจะรู้นะว่ากูไม่ชอบผูกมัด เรื่องมีแฟนเป็นตัวเป็นตนคงยากว่ะ” เมคินเป็นคนชอบสนุกและเบื่อง่ายเขาเลยไม่คิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน “แล้วยังไง ไม่ชอบผูกมัดแต่จะพาเขาไปเที่ยว ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยเขาก็ต้
Last Updated : 2025-02-15ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 18 ไม่รอ
เขาเปิดประตูห้องเข้ามาทุกอย่างก็เงียบอย่างเคย เพราะเป็นอันรู้กันว่าคืนวันศุกร์เขาจะกลับดึกและกัญญ์วราก็จะเข้านอนก่อน แต่คืนนี้ไม่เป็นแบบนั้นเพราะคนที่เขาคิดว่าเข้านอนไปแล้วเปิดประตูออกมาในขณะที่เขากำลังล้มตัวพิงบนโซฟา “พี่ภู เมาเหรอคะถึงมานอนตรงนี้” หญิงสาวถามก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆ แล้วนั้นก็ทำให้เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาจากตัวเธอกลิ่นที่เขาคุ้นเคยมาตลอด โดยเฉพาะช่วงที่เขาไม่สบาย นั่นทำให้เธอกับเขาใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม “ไม่เมา แค่อยากนั่งพักน่ะ ใบตองยังไม่นอนอีกเหรอ” “นอนไปแล้วค่ะ แต่หิวน้ำก็เลยออกมากิน พี่ภูกินน้ำไหมคะจะได้สดชื่น” กัญญ์วราเดินไปดื่มน้ำจากนั้นก็เทใส่แก้วแล้วเดินกลับมาส่งให้กับชายหนุ่ม “เข้านอนเถอะเดี๋ยวพี่ก็จะเข้านอนแล้ว” เขาไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของกัญญ์วราแต่ความรู้สึกของเขานั้นช่างดีเหลือเกิน ดีที่รู้ว่ามีคนรอและคอยเป็นห่วงแบบนี้ “เดินไหวหรือเปล่า ให้ใบตองช่วยพาไปนอนไหม” เธอได้กลิ่นเหล้าจากตัวเขาเลยอาสาจะเดินไปส่งเพราะไม่อยากให้เขานอนอยู่บนโซฟาถึงเช้า “คิดว่าพี่เมาเหรอ แล้วที่บอ
Last Updated : 2025-02-15
Latest chapter
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 44 กลืนน้ำลายตัวเอง (ตอนจบ)
ภูเมฆากึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อหลานสาวเจ้าสัวมาเรียกให้เขาไปทานอาหารเย็น “ใบตอง” ชายหนุ่มรู้สึกราวกับตนเองกำลังฝัน ผู้หญิงคนที่เขาตามหามาตลอดยืนอยู่ตรงหน้าและเธอกำลังยิ้มให้เขา ภูเมฆาสลัดศีรษะไปมาและตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติของตนกลับมา “ตบตัวเองแบบนั้นไม่เจ็บเหรอคะ” “ใบตอง นี่ใบตองจริงๆ ใช่ไหม พี่ไม่ได้ฝันใช่ไหม” ภูเมฆารีบลุกขึ้นแล้วดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดด้วยความรักและความคิดถึง “เบาๆ สิคะกอดแบบนี้หนูก็หายใจไม่ออกกันพอดี” “พี่ดีใจที่เจอหนู หนูไปอยู่ไหนมา สบายดีไหม แพ้ท้องหรือเปล่า หนูลำบากไหม แล้วมาที่นี่ได้ยังไง” “ใจเย็นๆ สิคะ ถามรัวแบบนั้นหนูคิดคำตอบไม่ทัน” “ใบตองหนูจะไม่ทิ้งพี่ไปอีกแล้วใช่ไหม พี่รักหนูนะ รักลูกของเราด้วย พี่ขอโทษที่ทำให้หนูรู้สึกแย่ ขอโทษที่บอกหนูช้าไปหนูให้อภัยพี่ได้ไหมคะ” “หนูก็ต้องขอโทษพี่ภูด้วยที่ใจร้อนและหนีมา” “ไม่เลยหนูไม่ผิดอะไรเรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว พี่สัญญาจะไม่ทำให้หนูต้องน้อยใจอีก เรากลับมาอยู่กันเหมือนเดิมนะคะ”“ไปอยู่ที่คอนโดเหรอคะหรือที่บ้านหลังใหม่ล่ะคะ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 43 แต่งงานกับหลานผมสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่าง
ผ่านอีกเดือนที่ภูเมฆาต้องอยู่คนเดียวในคอนโด เขารอเธอกลับมาแม้ว่าความหวังจะค่อนข้างจะริบหรี่ลงไปทีละนิด “กูว่ามึงเลิกรอเหอะภู” “นั่นสิ นี่มันสองเดือนแล้วนะ ภูกูว่ามึงทำใจเถอะ” เมคินก็เห็นด้วยกับคำพูดของธนสิทธิ์ “ลูกกับเมียกูนะเว้ย นานแค่ไหนกูก็จะรอ” “แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ มึงจะจมอยู่กับความทุกข์แบบนี้ตลอดเหรอ” เมคินเห็นใจเพื่อนที่ดูไม่มีความสุขเลย “พวกมึงว่ากูประกาศตามหาดีไหมหรือไม่แจ้งความคนหาย” “มึงอย่าเชียวนะไอ้ภู แบบนั้นเขาจะยิ่งโกรธไปอีก” ธนสิทธิ์รีบห้ามเพื่อน “กูหมดหนทางแล้วจริงๆ” ภูเมฆาถอนหายใจยาว “เอาน่า กูว่าถ้าเขารักมึงยังไงวันหนึ่งเขาก็ต้องกลับมา” เมคินได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนไปแบบนั้นทั้งที่เขาก็นึกไม่ออกเลยว่าเธอคนนั้นของภูเมฆาจะกลับมาหรือเปล่า ภูเมฆาดื่มกับเพื่อนจนถึงเวลาร้านปิดก็กลับมานั่งดื่มต่อที่คอนโดต่อเพราะอยากให้ตัวเองเมาและจะได้ลืมเรื่องที่กำลังทุกข์ใจอยู่แม้จะรู้ว่าตื่นมาเรื่องทุกอย่างก็ยังคงเหมือนก็ตาม เพราะเมื่อกว่าจะนอนก็เกือบจะเช้า วันนี้ภูเมฆาเ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 42 ยังมีความหวัง
การมีชีวิตอยู่โดยไม่เหลือใครมันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ ไม่ว่าจะมองไปทางในเขาก็เห็นแต่เงาของกัญญ์วราอยู่เต็มห้องไปหมด และพอหลับตาภาพความทรงจำก็แจ่มชัดขึ้น “เฮ้อ หนูหายไปไหนพี่จะต้องแจ้งความไหมว่าเมียหาย” เขาบ่นไปเรื่อยเปื่อย เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาพยายามตามหาแต่ก็ยังมีวี่แววของเธอเลย เขาโทรไปที่โมเดลลิ่งแต่ทางนั้นบอกว่าหญิงสาวไม่ได้รับงานที่นี่แล้วและเพื่อสนิทของเธอทั้งสองคนก็ยังไม่มีใครติดต่อกับกัญญ์วราได้เลย ชายหนุ่ม พยายามข่มตานอนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันพฤหัสบดีซึ่งตรงกับวันที่เธอไปตรวจที่โรงพยาบาลครั้งสุดท้ายและมันก็ครบหนึ่งเดือนพอดี เขาหวังว่าเธอจะมาตรวจตามที่ได้สอบถามจากพยาบาลว่าหญิงตั้งครรภ์ไตรมาสแรกจะต้องมาตรวจทุกเดือน ภูเมฆามาดักรอที่หน้าห้องตรวจตั้งแต่เช้าและหวังว่าจะเจอกับกัญญ์วราแต่รอจนกระทั่งหมดเวลาตรวจของแผนกผู้ป่วยนอกแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย ที่นี่คือความหวังสุดท้ายที่เขาคิดว่าจะเจอเธอแต่ตอนนี้ความหวังของเขามันไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว เขาเดินคอตกออกมาจากโรงพยาบาลก่อนจะขับรถกลับไปยังคอนโดซึ่งครั้งหนึ่งมันเต็มไปด้ว
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 41 เดี๋ยวก็กลับมา
ภูเมฆากลับเข้ามาที่คอนโดในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เขาเดินหากัญญ์วราไปทั่วห้องแต่ก็เหมือนว่าเธอจะไม่อยู่ และน่าแปลกใจที่เธอไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้รอ เขานึกถึงคำพูดของเธอที่บอกว่าไม่สบายก็รู้สึกเป็นห่วงจึงรีบโทรหาแต่โทรเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด ถ้างานไม่เร่งเขาคงมีเวลาพาเธอไปหาหมอและให้เวลากับเธอได้มากกว่านี้ แต่ภูเมฆาเชื่อว่าเชื่อว่ากัญญ์วราจะเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาทำลงไป ชายหนุ่มทั้งโทรหาและทิ้งข้อความให้โทรกลับแต่ผ่านไปเกือบชั่วโมงทุกอย่างก็ยังเงียบสนิท เขาเริ่มกังวลมากขึ้นครั้นจะโทรถามเพื่อนของเธอก็ไม่มีเบอร์ติดต่อใครเลย ถ้าหากยังติดต่อไม่ได้จริงๆ ก็คงจะต้องโทรไปถามฝ่ายบุคคลซึ่งน่าจะมีข้อมูลติดต่อเพื่อนของเธอบ้าง แต่ถ้าโทรไปเวลานี้คงไม่ได้เรื่องเนื่องจากเป็นวันหยุด เขาเดินวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นขณะที่มือก็กดโทรออกอย่างไม่พัก แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเขาเดินเข้ามายังห้องนอนจากนั้นก็โทรหาเธออีกครั้งแล้วสายตาของเขาก็สะดุดดับกระดาษแผ่นเล็กและแหวนเพชรที่เขาซื้อให้เธอซึ่งวางทับกันอยู่ ภูเมฆารีบหยิบขึ้นมาแล้วก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลยเมื่ออ่านข้อค
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 40 คำตอบที่เหมือนเดิม
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว กัญญ์วราเรียนจบและเริ่มทำงานได้เกือบหนึ่งสัปดาห์ หญิงสาวได้ทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโด พอเริ่มทำงานชีวิตก็เปลี่ยนไป เพราะในแต่ละวันเธอต้องทำงานอย่างหนักและพอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยจนแทบไม่มีเวลาให้กับภูเมฆา ทางด้านชายหนุ่มก็ไม่ต่างกันช่วงนี้เขามีงานด่วนเข้ามาทำให้ในแต่ละวันจะกลับค่อนข้างดึก พอมาถึงคอนโดก็รีบอาบน้ำเข้านอน พอเข้าเดือนที่สองงานของกัญญ์วราก็เริ่มลงตัวมากขึ้นแต่ดูเหมือนว่างานของภูเมฆานั้นจะยังคงยุ่งอยู่จนเธออดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่มีเวลาให้ “พี่ภูคะ วันหยุดนี้เราไปเที่ยวกันดีไหมคะ” “พี่ไม่ว่างเลยน่ะสิ” “แล้วอาทิตย์หน้าล่ะคะ ว่างไหม” “ต้องรอดูอีกทีนะ พี่ขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้หนูเลย” “หนูเข้าใจค่ะ” กัญญ์วราได้แต่ฝืนยิ้มให้กับสิ่งที่เขากำลังโกหก วันนี้หญิงสาวบังเอิญเจอกับเลขาของแฟนหนุ่มจึงถามว่างานยุ่งไหม แต่คำตอบที่ได้คือไม่มีงานยุ่งหรืองานเร่งอะไรและยังบอกเธอว่ารู้สึกอิจฉาที่ภูเมฆารีบกลับก่อนเวลาทุกวัน ซึ่งมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอรู้จากภูเมฆา
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 39 ทุกๆ วันคือความสุข
ความกังวลของกัญญ์วราหมดไปพร้อมกับการฝึกงานที่จบลง เธอบอกความจริงกับหัวหน้าแผนกในวันสุดท้ายที่ทำงานด้วยกัน และพรกมลก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจแต่กลับชื่นชมที่หญิงสาวไม่อ้างตัวว่าตนเองเป็นใครอีกทั้งยังตั้งใจฝึกงานอย่างเต็มที่ “พี่ภูคะ พรุ่งนี้ใบตองจะเข้าไปมหาวิทยาลัยนะคะ” “พี่นึกว่าฝึกงานเสร็จแล้วจะจบเลย นี่ยังต้องไปเรียนอีกเหรอ” “ยังต้องเรียนเพิ่มอีกนิดหน่อย แต่ไม่ได้เรียนทั้งวันค่ะ” “ส่งตารางเรียนให้พี่ด้วยนะ” กัญญ์วราส่งตารางเรียนให้กับภูเมฆาเพราะจะได้ไม่ต้องตอบเขาว่าในแต่ละวันเธอต้องไปเรียนและเลิกเรียนเวลาไหน “พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ ทางไปมหาวิทยาลัยกับทางไปบริษัทคนละทางกันเลยนะคะ หนูไม่อยากให้พี่เสียเวลา” “พี่ไปดูไซต์งานของเจ้าสัว มันผ่านทางนั้นพอดี” “อ้อ” กัญญวราเคยไปที่นั่นมาแล้วหนึ่งเธอจึงไม่ปฏิเสธที่เขาจะไปส่ง “แต่ตอนเย็นไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปรับนะคะ” “ไม่เป็นไรค่ะหนูคิดว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเดินเที่ยวห้างแล้วก็หาอะไรกินกับเพื่อนค่ะ”
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 38 ความจริงที่น่าตกใจ
เช้าวันจันทร์กัญญ์วราก็มาทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนอย่างทุกครั้งแต่พอมาถึงแผนกก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะพี่ฟ้ามาถึงที่ทำงานก่อนทั้งพี่ปกติแล้วพี่ฟ้าจะเข้ามาทำงานทีหลังเธอครึ่งชั่วโมง “สวัสดีค่ะพี่ฟ้า วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ” “สวัสดีจ้ะใบตอง” “พี่ฟ้ามองหน้าใบตองแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า” “อันที่จริงพี่ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่ถามก็คงไม่สบายใจและระแวงอยู่แบบนี้แน่ๆ เอาเป็นว่าพี่จะถามคำถามใบตองสักคำถามหนึ่งถ้าคำตอบคือไม่ใช่ใบตองต้องสัญญาว่าจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติม” “พี่ฟ้า ทำไมมันซับซ้อนจังคะ ใบตองชักจะกลัวกับคำถามของพี่แล้วนะคะ” “คำถามง่ายเองๆ”“อย่าเพิ่งถามได้ไหม รอให้มะเหมี่ยวมาก่อน” “เรื่องนี้มันเป็นความลับพี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้พี่ถึงต้องมาคุยกับใบตองตั้งแต่เช้าไงล่ะ” “ใบตองใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ พี่ฟ้าจะถามอะไรคะ แล้วถ้าคำตอบไม่ดี พี่จะฟ้าจะประเมินให้ใบตองผ่านงานไหม” “คะแนนประเมินของใบตองกับมะเหมี่ยวพี่ส่งให้พี่พรตั้งแต่วันศุกร์แล้วเพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับคะแนนเลย” “แบบนี้ค่อย
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 37 ทุกอย่างลงตัว
กลับมาถึงห้องพักกัญญ์วราก็รีบขอตัวไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากไอศกรีมที่เปื้อนตอนที่ชนกับเลขาของภูเมฆา อาบน้ำเสร็จเธอก็ออกมายังมุมของระเบียงเพื่อนอนดูดาวและฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ไม่นานนักภูเมฆาก็ตามออกมานั่งด้วย “ชอบที่นี่ไหม” “ค่ะ บรรยากาศดีมาก วิวกลางคืนก็สวยค่ะ” เพราะคืนนี้เป็นคืนเดือนมืดเธอจึงมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน “ระหว่างทะเลกับภูเขาใบตองชอบอะไรมากกว่ากัน” “ชอบทะเลค่ะ เพราะตอนที่ยังเป็นเด็ก หนูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ก็เลยเห็นภูเขามาเยอะแล้ว” “พี่ภูล่ะคะ” “พี่ก็ชอบทะเลนะ พี่ได้เที่ยวทะเลครั้งแรกก็ตอนเรียนอยู่ ม.4 ถ้าคุณครูที่โรงเรียนไม่ให้มีการจัดทัศนศึกษาพี่ก็คงไม่มีโอกาสหรอก เรื่องเที่ยวสำหรับพี่ตอนนั้นมันไกลตัวมาก” “ตอนนี้พี่ภูมีทุกอย่างแล้วพี่เที่ยวบ่อยไหมคะ” “ไม่นะ ส่วนใหญ่ก็จะทำงานแล้วถือโอกาสเที่ยว ถ้าตั้งใจไปเที่ยวจริงๆ น้อยมาก” “ทำไมล่ะคะ พี่ภูมีเงินตั้งเยอะ” “ไปเที่ยวคนเดียวมันไม่สนุกหรอกนะใบตอง” น้ำเสียงของเขาฟังดูเศร้าและตัดพ
ไม่คิดจะรัก ตอนที่ 36 แฟนบอส
กัญญ์วราเลือกซื้ออาหารและเดินทานไปด้วยบางครั้งก็หันมาป้อนให้คนตัวโตที่เดินอยู่ข้างๆ การเดินเที่ยวแบบนี้ให้ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่มาออกเดตและนั่นก็ทำให้หญิงสาวเดินยิ้มอย่างมีความสุข แต่คงเพราะเอาแต่ยิ้มและอยู่กับความคิดของตัวเองมากไปหน่อยเธอเลยเดินชนกับคนที่เดินสวนมาอย่างจัง “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” กัญญ์วรารีบขอโทษ “ไม่เป็นไรค่ะ” อีกคนก็เดินเหม่อมาเหมือนกันเลยไม่ติดใจอะไร “เป็นอะไรไหมคะ” “พี่ไม่เป็นไรค่ะ แต่เสื้อน้องเลอะไปหมดแล้ว ไปหาที่เปลี่ยนก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวพี่ซื้อตัวใหม่ให้” พอหญิงสาวคนนั้นพูดกัญญ์วราเลยก้มหน้ามองก็เห็นว่าเสื้อยืดของตัวเองนั้นเปื้อนไปด้วยคราบไอติมเต็มไปหมด “ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง” “ใบตองมันยืนทำอะไรอยู่” ภูเมฆาที่เดินล่วงหน้าไปแล้วย้อนกลับมาตามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่เดินตามเขาไปที่รถ “บอส” “คุณดา” “บอสมาเที่ยวเหรอคะ” “ครับ” กัญญ์วรามองหน้าคนรักสลับกับผู้หญิงที่เธอเดินชนแล้วก็พอจะเดาออกว่าเธอน่าจะเป็นเลขาของภูเมฆาเพราะเคยได้ย
