ปราณวารี

บทนำ

“มาทำหน้าที่ของคุณสิวารี” ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่นั่งไขว้ห้างปลายเตียงเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับเปลี่ยนท่านั่งเอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อย ใช้มือทั้งสองข้างค้ำยันที่นอนไว้ จับจ้องคนรักเก่าด้วยแววตาว่างเปล่าเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร ทั้งที่ในใจเขานั้นรู้สึกเจ็บปวด ผิดหวัง และเสียใจมากเพียงคิดว่าผู้หญิงที่เคยรักสุดหัวใจทำงานแบบนี้ เคยผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน ไม่สิเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เคยรักแต่เธอยังเป็นคนที่เขารักสุดหัวใจเหมือนเดิมต่างหากถึงแม้เธอจะทำให้เขาเจ็บปวดเจียนตายก็ตาม ความจริงเขาสมควรเกลียดเธอมากกว่าแต่ไม่รู้ทำไมถึงเกลียดไม่ลง มันมีแต่ความโกรธและความเสียใจเท่านั้น ระยะเวลาสี่ปีกว่าไม่ได้ทำให้ความรักของเขาที่มีต่อเธอลดน้อยลงเลยยังคงฝังรากลึกในใจพยายามลบเท่าไรก็ไม่ออกส่วนวารีไม่ได้คิดเช่นนั้นกลับคิดว่าชายหนุ่มคงเกลียดเธอเข้ากระดูกคงสมเพชที่เธออุตส่าห์ทิ้งเขามา แต่กลับมีชีวิตตกต่ำจนถึงขั้นขายศักดิ์ศรีกิน พยายามข่มความรู้สึกกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดก่อนเปล่งเสียงปฏิเสธไปทั้งที่ยังเบนหน้าหนีไปทางอื่น “ฉะ..ฉันไม่ทำแล้วค่ะ” “แต่ผมจ่ายเงินไปแล้ว” คำปฏิเสธจากคนรักเก่าพา...