คนรักของเธอหน้าคล้ายอาจารย์สุดเนิร์ด แต่เพราะเวลาอยู่ด้วยกันเขาเร่าร้อน จนเธอคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลยทั้งสองคนจะเป็นคนเดียวกัน
Lihat lebih banyakการมาฝึกงานของพิชญาภาและเพื่อนในบริษัทของ ปัณณวรรธเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ชายหนุ่มเคยแวะมาดูนักศึกษาเพียงสองครั้งเท่านั้น ทำให้พิชญาภารู้สึกสบายใจมากเพราะกลัวเพื่อนคนอื่นจะจับได้ถึงความสัมพันธ์ของเธอและเจ้าของบริษัทแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเรื่องนี้เลยอีกทั้งไอยวริญและดลยาก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ มันทำให้พิชญาภาเลิกกังวลและฝึกงานอย่างมีความสุขเมื่อฝึกงานเสร็จก็กลับไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยจากนั้นก็สอบปลายภาค เมื่อผลสอบออกมาพิชญาภาก็ยิ้มกว้าง หญิงสาวเรียนจบได้เกรดนิยมอันดับสอง เพราะมีช่วงเรียนอยู่ชั้นปีสองที่เธอพลาดไปบางวิชา ทำให้ต้องขยันมากขึ้นในการเรียนปีสามและปีสี่ แต่การขยันและตั้งใจเรียนก็ทำให้เธอคว้าเกียรตินิยมอันดับสองมาได้ถึงแม้มันจะต่ำกว่าความตั้งใจแรกก็ตาม“ดีใจด้วยนะพีช” ดลยาและไอยวริญรู้สึกภูมิใจในเพื่อนของตนเองมากๆ เพราะพิชญาภาเป็นตัวอย่างของความขยันและความอดทนตั้งใจเรียนกว่าใครในกลุ่ม ตั้งใจจดเลคเชอร์ทุกวิชาที่อาจารย์เข้าสอน อีกทั้งยังช่วยติวเพื่อนที่ไม่เข้าใจจนพวกเธอสองคนสอบผ่านและเอาตัวรอดได้ทุกครั้ง“ใจหายเหมือนกันนะเราเรียนด้วยกันมาเจ็ดปีเลย จบแล้วก็ต้องแยกย้าย” ดลยาร
“เรื่องของ ความรักเรื่องของหัวใจบางครั้งมันก็พูดและอธิบายยากนะพีช พีชไม่ใช่คนเดียวที่ทำแบบนี้และพีชก็ไม่ได้ตั้งใจทุกอย่างมันเกิดจากความบังเอิญ ถ้าพีชรู้ก่อนแล้วคบเขานั่นก็อาจจะมีส่วนผิดอยู่บ้าง เป้เข้าใจพีชนะ”“คนอื่นเขาจะคิดว่าพีชเพราะอยากได้คะแนนดีหรือเปล่าล่ะ”“คนอื่นก็อาจจะมีคิดบ้าง แต่เป้กับไอย์ไม่คิดแบบนั้นหรอกนะ อย่ากังวลไปเลยนะเราสองคนเข้าใจพีชและจะอยู่ข้างพีช”“ขอบใจมากนะ รู้มั้ยตั้งแต่รู้ความจริงมาจนถึงตอนนี้หนึ่งเดือนกว่าพีชไม่มีความสุขเลย เวลานั่งเรียนวิชาของพี่วรรธ พีชก็ต้องนั่งก้มหน้าฟังแค่เสียงเท่านั้นพีชกลัวจะทำให้พี่เขาเสียสมาธิในการสอน มันอึดอัดเหมือนกันนะ วันธรรมดาเราไม่เจอกันเลยต้องรอให้เป็นวันหยุดหรือไม่ก็เป็นวันที่เข้าไม่ต้องมาสอน”“แต่เราไม่เห็นความผิดปกติเลยนะอาจารย์เขาก็สอนตามปกตินับว่าเขามีความเป็นมืออาชีพมากเพราะฉะนั้นพีชไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอกพวกเราเข้าใจดี”“ถ้าคนอื่นรู้ล่ะพีชกลัวมันจะมีปัญหาทีหลังแต่ถ้าจะให้พีชเลิกกับเขาพีชก็ทำไม่ได้หรอกพี่วรรธไม่ได้ผิดอะไรเลย ผิดที่พีชต่างหาก”“จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เราสองคนจะเหยียบมันไว้ที่นี่ถ้าออกจากร้านชาบูแล้วเราก
วันนี้เป็นการสอบวันสุดท้ายพิชญาภา ดลยาและไอยวริญพากันมาที่ร้านชาบูเพื่อฉลองหลังจากสอบเสร็จ พวกเธอทั้งสามคนได้ฝึกงานที่เดียวกันที่บริษัทของปัณณวรรธเรื่องที่เป็นแฟนกับอาจารย์สุดเนิร์ดพิชญาภายังไม่บอกใครแม้จะรู้สึกอึดอัดมากแต่เธอก็ต้องพยายามอย่างที่สุดในทุกคาบเรียนที่ต้องนั่งเรียนกับเขาหญิงสาวจะพยายามนั่งก้มหน้าและไม่มองหน้าแฟนหนุ่มเพราะกลัวจะทำให้เขาเสียสมาธิแต่ดูเหมือนไอริณกับนักศึกษาคนอื่นจะไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยเพราะพวกเธอเอาแต่จ้องอาจารย์หนุ่มจนกระทั่งหมดชั่วโมงสอนแต่พิชญาภาก็แอบสังเกตว่าคนรักของเธอไม่ได้สนใจจะมองใครอื่นเลยเขาตั้งหน้าตั้งตาสอนและอธิบายเหมือนกับมองไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่แถวหน้า มันเลยทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น“ตื่นเต้นไหมที่จะได้ไปฝึกงาน” ดลยาถามหลังจากทานอาหารไปได้ไม่นาน“ตื่นเต้นสิไม่รู้ที่บริษัทจะเป็นยังไงบ้าง แล้วอาจารย์ที่จะไปคุมเราตอนฝึกงานใช่อาจารย์สุดเนิร์ดหรือเปล่า” ไอยวริญตื่นเต้นไม่แพ้กับเพื่อนอีกสองคน“ไม่นะเขาแค่ให้สถานที่ฝึกงาน แต่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการฝึกงานเลย” ดลยาตอบตามที่ตนเองทราบมาจากอาจารย์ที่ปรึกษา“ก็ดีเหมือนกันนะถ้ามีสายตาเขาคอยจ้องก็ค
เพราะเมื่อวานพิชญาภาโดดเรียนโดยไม่ได้บอกเพื่อนอีกทั้งยังปิดมือถือตลอดทั้งวัน เช้านี้หญิงสาวจึงรีบมาเรียนแต่เช้าเพื่อจะขอลอกเลคเชอร์ของวิชาที่เรียนในตอนบ่าย ส่วนวิชาของอาจารย์สุดเนิร์ดนั้นเธอไม่ห่วงเพราะเขาเองก็โดดสอนหญิงสาวคิดว่าต่อไปจะต้องหักห้ามใจตัวเองให้มากกว่านี้ไม่ใช่ว่าเขามาออดอ้อนก็ยอมนอนกับเขาโดยไม่สนใจเรื่องเรียน แต่ก็ยากที่จะห้ามความรู้สึกของตัวเองเพราะปัณณวรรธทำให้เธออ่อนระทวยทุกครั้งยามที่อยู่ใกล้ ใครจะเชื่อล่ะว่าอาจารย์สุดเนิร์ดเวลาอยู่บนเตียงนั้นจะมีลีลารักที่เร่าร้อนจนเธอหลอมละลายแทบทุกครั้ง“พีชเป็นอะไรหรือเปล่าโทรหาก็ไม่รับไลน์ไปก็ไม่อ่าน” ดลยาถามด้วยความร้อนใจเมื่อเห็นเพื่อนเดินมาโต๊ะที่พวกเธอนั่งกันเป็นประจำ พิชญาภาไม่เคยเงียบหาบไปแบบนี้เธอก็เลยค่อนข้างจะห่วงมากเป็นพิเศษ“เมื่อวานพีชปวดหัวนิดหน่อย กินยาแล้วก็หลับยาวแล้วมือถือก็แบตหมดไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เพิ่งจะชาร์ตเมื่อเช้า พีชขอโทษเป้กับไอย์ด้วยนะที่ทำให้เป็นห่วง” พิชญาภารู้สึกผิดกับเพื่อน เธอปิดมือถือไว้ตลอดเพราะไม่รู้จะตอบยังไงถ้าเพื่อนโทรศัพท์ไปถาม“แล้วตอนนี้ดีขึ้นหรือยังปวดหัวอย่างเดียวใช่ไหม มีไข้หรือเป
เมื่อคืนฝนตกหนักมากปัณณวรรธเลยไม่ได้ไปส่งพิชญาภาที่คอนโดเพราะรู้ว่ารถติดมาก เช้านี้หญิงสาวเลยตื่นนอนแต่เช้าเพราะเธอจะเอารถของปัณณวรรธไปมหาวิทยาลัย ส่วนชายหนุ่มนั้นจะนั่งรถไฟฟ้าไปอย่างเคยหญิงสาวแต่งชุดนักศึกษาชุดเดิมที่ใส่มาในเย็นวันศุกร์แต่ยังดีว่าแม่บ้านของชายหนุ่มเอาไปซักรีดให้อย่างเรียบร้อยตั้งแต่บ่ายวันเสาร์ วันนี้เธอมีเรียนวิชาของปัณณวรรธซึ่งคิดเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะไปนั่งแถวหน้าสุด“มีเรียนเก้าโมงไม่ใช่เหรอพีชรีบไปจัง” ชายหนุ่มเองก็กำลังแต่งตัวเพราะเขาก็ชอบไปถึงมาหาวิทยาลัยก่อนถึงเวลาสอน“พีชจะรีบไปจองแถวหน้าค่ะ อยากไปไปจ้องหน้าอาจารย์ใกล้ๆ”“ดีจังวันนี้จะมีแฟนไปให้กำลังใจตอนสอนด้วย”“ไม่เสียสมาธิแน่นะคะ”“ไม่หรอก พี่ไม่เคยมองหน้าใครอยู่แล้ว ว่าแต่พีชเถอะอย่าเอาแต่จ้องจนไม่สนใจฟังพี่สอนล่ะ บอกก่อนครับว่าไม่มีการมาทบทวนให้ทีหลัง”“ทำไมอาจารย์สุดเนิร์ดใจร้ายจัง แบบนี้สงสัยต้องตั้งใจเรียนมากกว่าวิชาอื่นแล้ว ถ้างั้นรีบไปดีกว่าไปสายเดี๋ยวกว่าอาจารย์ผู้สอนจะถูกหักคะแนน”“ไม่สายหรอกเพราะอาจารย์ยังไม่ออกจากห้องเลย ขอกำลังใจก่อนไปสอนได้ไหม” ปัณณวรรธรวบเอวคอดไว้อย่างหลวมๆ กดจมูกลงบนสองแก้
พิชญาภาไม่ค่อยสบายเลยที่ได้ยินเพื่อนใหม่พูดถึงคนรักของเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้มีนักศึกษาอีกกี่คนที่พยายามจะใกล้ชิดกับปัณณวรรธถึงแม้ว่าอาจารย์จะไม่สนใจนักศึกษาแต่หญิงสาวกังวลเพราะกลัวว่าสักวันเขาจะใจอ่อนเพราะไอริณนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยมากและไม่ใช่มีเพียงแต่ไอริณคนเดียวนักศึกษาคนอื่นก็สวยมากอยู่เหมือนกันเธออยากพูดเรื่องนี้กับปัณณวรรธแต่ก็กลัวว่าก้าวก่ายการทำงานของเขา หญิงสาวหนักใจจนถอนหายใจออกมาอีกครั้ง“เป็นอะไรหรือเปล่าพีชพี่เห็นถอนหายใจตลอด” ปัณณวรรธถามคนรักเมื่อพาเธอมาทานอาหารเย็นด้วยกัน“วันนี้พีชไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนคณะเภสัชค่ะ”“ครับ แล้วเขาทำอะไรให้พีชล่ะถึงมาถอนหายใจแบบนี้”“เขาไม่ได้ทำอะไรพีชค่ะ แต่เขาบอกว่าเขาลงทะเบียนเรียนวิชาของพี่วรรธซ้ำเป็นเทอมที่สองเพราะอยากมองหน้าที่วรรธ”“มีคนทำแบบนี้เลยเหรอ พี่ไม่เห็นรู้เลย”“เขานั่งเรียนอยู่แถวหน้าสุดเลยนะคะ พีชสังเกตว่าเขานั่งมองพี่ตลอดเลย พี่วรรธจำได้ไหม”“ที่ไม่เคยจำนักศึกษาคนไหนได้เลย การเข้าไปสอนของพี่ก็คือการสอนจริงๆ ถ้าพี่สนใจมองนักศึกษาพี่ก็คงรู้แล้วว่าพีชลงทะเบียนเรียนกับพี่ เรื่องนี้ทำให้พีชไม่สบายใจมากใช่ไหม”“ใช่ค่ะ”“อย่ากั
แม้จะรู้ว่าปัณณวรรธกับอาจารย์สุดเนิร์ดคือคนคนเดียวกันแต่ทุกครั้งที่เข้าเรียนวิชาของเขาพิชญาภาก็ทำตัวเป็นปกติเพราะลักษณะที่เห็นมันช่างแตกต่างกับคนรักของเธออย่างเหลือเกินเธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้กับเพื่อนสนิทสองคนฟังเพราะมันไม่ใช่เรื่องของเธอเพียงคนเดียวแต่มันมีอีกคนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยพิชญาภากลัวว่ามันจะมีผลกระทบกับการทำงานของเขาแต่ก็ไม่คิดจะปิดบังเพื่อนตลอด หญิงสาวอยากจะหาเวลาเหมาะๆ คุยกับดลยาและไอยวริญแต่นั่นต้องหลังจากเรียนจบเทอมนี้ไปก่อน“พีชคิดว่าผู้หญิงจากคณะเภสัชคนนั้นแปลกๆ ไหม”“คุณไหนล่ะเป้”“ก็คนนั้นไง เห็นชอบนั่งหน้าสุดตลอดเลย”“เขาก็คงอยากตั้งใจเรียน”“ไม่หรอกเป้สังเกตเห็นหลายครั้งแล้วนะ เขาไม่ได้มองบนจอเลยด้วยซ้ำ เขาเอาแต่นั่งจ้องหน้าอาจารย์ต่างหากล่ะ”พิชญาภาหันไปมองหญิงสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าสวยหวานและเธอกำลังนั่งจ้องหน้าอาจารย์หนุ่มที่อธิบายอยู่หน้าห้องเลคเชอร์“สงสัยเขาจะชอบอาจารย์มั้ง ดีเหมือนกันนะอาจารย์จะได้หัวใจกระชุ่มกระชวยเผื่อว่าเขาจะยิ้มบ้าง พีชคิดเหมือนไอย์ไหม”“ไม่รู้สิแต่พีชว่าอาจารย์คงไม่สนใจหรอกดูท่าทางเขาเคร่งขรึมเลยตั้งใจสอนมากๆ”“มันก็ไม่แน่นะตอนอยู่ในห้
หลังจากออกจากห้องอาจารย์แล้วพิชญาภาก็ขับรถคอนโดมิเนียมด้วยความรู้สึกสับสน เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะคือพี่วรรธของเธอจริงๆหญิงสาวกลับมาถึงคอนโดฯก็อาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดเป็นเดรสสีหวานรอเวลาที่ปัณณวรรธจะมารับวันนี้เขาบอกว่าจะพาเธอไปทานข้าวกับมารดาของเขาที่บ้านหญิงสาวตอบรับและรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้เจอมารดาของคนรักเป็นครั้งแรกเธอลงมารอเขาก่อนถึงเวลานัดเล็กน้อยเมื่อเห็นรถคุ้นตาเข้ามาจอดก็รีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งอย่างรวดเร็ว“วันนี้พีชแต่งตัวหวานจัง” เขาทักทายพร้อมรอยยิ้ม ตาคมมองคนรักด้วยสายตาชื่นชม“พี่วรรธไม่ต้องมายิ้มเลย พีชยังโกรธพี่อยู่”“อ้าว พี่คิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”“ก็ตอนนั้นพีชคุยกับอาจารย์สุดเนิร์ดรู้เรื่องแต่กับพี่วรรธพีชยังไม่ได้คุยเรื่องนี้เลย”“แล้วพีชจะให้พี่ทำยังไงพี่ถึงจะหายโกรธ” เขาถามขณะขับรถเข้าสู้ถนนเส้นที่จะไปบ้านมารดา“ไม่รู้ค่ะพีชขอคิดดูก่อน”“ทำหน้าบึ้งแบบนี้เดี๋ยวแม่พี่ก็คิดว่าเราทะเลาะกันหรอกนะ”“ก็เรากำลังทะเลาะกันอยู่นี่คะพี่วรรธ”หญิงสาวสะบัดหน้าใส่แต่ในใจเธอไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาพยายามอธิบาย เพียงแต่อดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่บอก
กลับมาจากอัมพวาพิชญาภาก็เรียนอย่างหนักเธอมีเทสย่อยอยู่หลายวิชาจึงไม่ค่อยได้เจอกับปัณณวรรธเท่าไหร่นัก แต่ก็ยังไลน์หาและคุยกันก่อนนอนทุกคืนวันนี้หญิงสาวมีเทสวิชาเคมีเสร็จก็รีบขับรถกลับมายังคอนโด แต่มาได้ครึ่งทาง เสียงแจ้งเตือนจากอีเมลก็ดังขึ้น หญิงสาวจอดรถที่ข้างทางและรีบเปิดอ่านก็พบว่าเป็นเมลจากอาจารย์วิชาเคมีแจ้งว่าให้เธอเข้าไปไปหาเขาที่ห้องเพราะกระดาษคำตอบของเธอมีปัญหาพิชญาภารีบหาที่กลับรถและขับกลับไปมหาวิทยาลัยอย่างรวดเร็ว พอจอดรถเสร็จก็รีบขึ้นไปยังห้องพักของอาจารย์บริเวณชั้นสองของตึกคณะเธอเคาะประตูพอได้ยินเสียงอนุญาตก็เปิดประตูเข้าไปทันที“สวัสดีค่ะอาจารย์หนูได้รับเมลว่ากระดาษคำตอบมีปัญหาค่ะ”“นี่ครับ ดูว่าใช่กระดาษคำตอบของคุณไหม ผมเห็นว่าคุณกรอกรหัสนักศึกษาไม่ครบ” เขาส่งระดาษคำตอบให้กับหญิงสาวแต่ยังไม่เงยหน้าพิชญาภาจำกระดาษคำตอบของตนเองได้จึงรีบกรอกรหัสลงไปจากนั้นเขาก็ส่งคืนกระดาษคำตอบให้เขา อาจารย์หนุ่มรับมาและเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะคุยกับเธอแต่ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง“พี่วรรธใช่ไหม” พิชญาภาเรียกชื่อของชายหนุ่มเบาๆ“พีช”“ทำไมพี่วรรธมาอยู่ที่นี่”“ก็พี่เป็นอาจารย์ที่นี่”“แล้วทำไ
บรรยากาศการเรียนการสอนวิชาเคมีของคณะวิทยาศาสตร์ภาควิชาวิทยาศาสตร์เครื่องสำอางของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งค่อนข้างจะตึงเครียด อาจารย์ประจำวิชาเป็นชายหนุ่มตัวสูงใบหน้าเคร่งขรึม สวมแว่นตากรอบดำแต่งกายภูมิฐาน กางเกงสแล็คกับเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเนกไทสีเดียวกับกางเกงและยังสวมสูทพอดีตัวเข้าชุดกันอีกด้วยเขาเป็นคนพูดน้อยและมีฉายาว่าอาจารย์สุดเนิร์ดเนื่องจากการแต่งตัวและการวางตัวของเขา ที่ไม่สนใจสังคมและคนรอบข้างมาทำงานก็อยู่แต่ในห้องส่วนของตัวเอง แม้แต่อาจารย์ในภาควิชาเดียวกันก็ไม่ค่อยสนิทกับใครเท่าไหร่ แต่ในเรื่องของการเรียนการสอนและประสบการณ์ที่ถ่ายทอดให้กับนักศึกษานั้นเขาไม่เป็นสองรองใครเพราะนอกจากจบการศึกษามาจากต่างประเทศและมีประสบการณ์ทางด้านการสอนและมีประสบการณ์ในการทำงานอื่นนอกจากเป็นอาจารย์เลยทำให้เขาได้รับการยอมรับเป็นอย่างดีวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกนักศึกษาชั้นปีสี่ที่ลงเรียนวิชานี้กับเขามีเกือบหกสิบคนซึ่งนอกจากนักศึกษาวิทยาศาสตร์เครื่องสำอางแล้วยังมีนักศึกษาวิชาเคมีและเภสัชฯมาลงทะเบียนเรียนอีกด้วย แต่ถึงแม้จะมีนักศึกษาเกินครึ่งร้อยทั้งห้องก็ไม่มีเสียงคุยกันเลย นักศึกษานั่งเงียบฟังอ...
Komen