บทที่สิบห้า

เมฆาหันมาหาหญิงสาวด้วยสีหน้าที่กำลังงงนิดหน่อยเพราะเขาเลือกของอยู่นานแล้วแต่ไม่ยักจะมีป้ายที่เขียนชื่อตรงกับสิ่งของที่ธาดานั้นให้รายการเขามาเลย

“มาค่ะเดี๋ยวนิช่วยนะคะ”

ณัฐนิชาเห็นว่าคนอย่างชายหนุ่มคงไม่เคยมาซื้อของพวกนี้เป็นแน่จึงอาสาช่วยเขาหาท่าจะดีกว่าเพราะเธอเข้าใจภาษาของแม่บ้านที่ทำงานอยู่ในครัวดีบางทีชื่อเรียกในครัวกับป้ายที่ขายมันอาจจะไม่ตรงกันเธอแอบขำในใจเหมือนกันที่มาเห็นภาพคนอย่างชายหนุ่มมาเลือกซื้อของใช้ในครัว

“อยู่ตรงนี้นี่เอง”

ณัฐนิชาอ่านรายการที่ธาดาจดมาให้ชายหนุ่มเธอก็เดินหยิบของพวกนั้นมาใส่รถเข็นได้อย่างรวดเร็ว

“คุณนินี่เก่งจังเลยนะครับ”

เมฆาเดินตามหญิงสาวที่กำลังเลือกซื้อของอย่างชำนาญเขาก็อดชมเธอไม่ได้เขาได้เห็นเธอในโมเม้นของคนเป็นแม่เวลาอยู่กับเด็กๆก็ว่าน่ารักแล้วมาเห็นเธอดูเป็นแม่บ้านที่ชำนาญเธอก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

“มันเป็นของใช้ในครัวผู้หญิงส่วนมากก็จะรู้จักอยู่แล้วค่ะ...นี่แสดงว่าปกติคุณเมฆไม่ค่อยได้มาซื้อเองใช่ไหมคะ”

ณัฐนิชาหันมายิ้มหวานให้ชายหนุ่มขอบคุณที่เขาเอ่ยชมเธอพร้อมบอกว่ามันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอพลางคิดว่าถ้าชายหนุ่มอย่างเขาเลือกซื้อได้อย่างชำนาญน่ะสิแปลก

“เอ่อ...ครับส่วนมากก็จะเป็นเวที่จัดการดีนะครับที่คุณนิมาช่วยไม่งั้นผมคงต้องเดินหาอีกนานแน่คุณนินี่ดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากเลยนะครับน่ารักดี”

เมฆายอมรับว่าเขาไม่ค่อยได้มาเลือกซื้อของเองเพราะส่วนมากก็จะเป็นหน้าที่ของเวที่จัดการทุกอย่างในบ้านหลังนั้นพร้อมหลุดปากเอ่ยชมหญิงสาวออกมา

“คะ!!!”

ณัฐนิชาที่กำลังลากรถเข็ญอยู่เพลินๆต้องสะดุดกับคำสุดท้ายของชายหนุ่มแล้วหันมามองหน้าเขากะทันหันเพราะเธอเข้าใจว่าเธอคงได้ยินผิดเป็นแน่

“เอ่อ...เปล่าครับงั้นเราไปจ่ายเงินกันดีกว่าจะได้รีบกลับ”

“ค่ะ”

เมฆารู้ตัวว่าหลุดปากพูดในสิ่งที่ใจคิดออกมาจึงรีบเบี่ยงประเด็นกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ว่าเขาคิดอะไร

คฤหาสน์เพตราพิทักษ์

“สวัสดีค่ะคุณมัท”

รินทร์ธาราลงจากรถได้เห็นผู้หญิงที่ยืนต้อนรับเธออยู่หน้าบ้านก็พอจะเดาออกว่าเป็นมัทนาตามที่ป๋อมแป๋มบอกลักษณะกับเธอมาจึงรีบเข้าไปสวัสดี

“จ้า...หนูน้ำหวานเหมือนแม่มากเลยนะ”

มัทนาเห็นรินทร์ธาราก็ทำให้นึกถึงพิริสาเลขาคนสนิทของเธอเพราะหญิงสาวมีทั้งหน้าตาและรูปร่างที่เหมือนกับพิริสาอย่างมากแถมยังสวยคนละแบบกับพี่สาวอีกต่างหากคนเป็นพี่นั้นจะดูน่ารักจิ้มลิ้มส่วนคนนี้องก็จะแอบหน้าสวยโฉบเฉี่ยวเฉกเช่นกับพิริสา

“ค่ะ...ใครๆก็บอกหนูเหมือนแม่แต่พี่สาวหนูเหมือนพ่อ”

รินทร์ธารรู้ตัวดีว่าเธอนั้นเหมือนกับแม่เพราะไปที่ไหนก็มีแต่คนทักส่วนพี่เธอมีแต่คนบอกเหมือนกับพ่อ

“นี่สามีฉันเองจะ”

มัทนาพาหญิงสาวเข้ามาในบ้านพร้อมแนะนำตัวผู้ชายที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในบ้านนั้นเป็นสามีของเธอเอง

“สวัสดีค่ะ”

รินทร์ธารารีบยกมือไหว้ชายตรงหน้าอย่างรวดเร็วเธอจะต้องทำตัวนอบน้อมกับพวกท่านเข้าไว้พวกท่านจะได้เอ็นดูและเผื่อจะจ้างงานพี่สาวเธอเยอะๆอันนี้ป๋อมแป๋มสอนเธอมา

“จ้าไหว้พระเถอะลูก..มานั่งพักด้านในก่อนอีกเดี๋ยวหนูนิกับตาเมฆก็คงจะกลับกันแล้ว”

ธำมรงค์รับไหว้หญิงสาวตรงหน้าพร้อมบอกให้เธอนั่งพักตามสบายเพราะคิดว่าอีกสักพักพี่สาวของเธอก็คงจะกลับกันมาแล้ว

“แม่ครับ...”

วายุที่พึ่งตื่นตอนสายโด่งจนเลยเวลาอาหารเช้าจวบจะได้เวลาอาหารเที่ยงแล้วเขาพึ่งจะลงมา

“คุณ!!!”

รินทร์ธาราหันไปตามเสียงเรียกของผู้ชายคนหนึ่งเธอถึงกับตัวชาวาบเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าที่กำลังเดินเข้ามาคือใครพร้อมรีบหมุนตัวไปหลบที่หลังของมัทนาอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ยย...คุณ...เจอตัวก็ดีแล้วมานี่เลยแม่ตัวดี”

วายุไม่คิดว่าโลกจะกลมทำให้เขาได้มาเจอเธออีกครั้งผู้หญิงที่ทำให้เขาเกือบตายและพลาดการลงแข่งเมื่อครั้งที่แล้วเมื่อเห็นเธอเขาก็รีบเร่งฝีเท้าดุ่มๆเข้ามาที่แม่สาวเจ้าที่หลบอยู่หลังของคนเป็นแม่เขาทันที

“นี่คุณจะทำอะไร”

รินทร์ธาราเห็นสีหน้าของผู้ชายที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอก็รีบหลบก้มหน้างุดด้วยความตื่นกลัว

“ตาไวท์ทำกับแขกแบบนี้ได้ยังไง”

มัทนารีบห้ามลูกชายไร้มารยาทของเธอที่มีทีท่าเหมือนจะฆ่าจะแกงแขกที่มาใหม่เสียอย่างนั้น

“เธอนี่แหละครับที่ทำให้ผมท้องเสียแข่งรถไม่ได้ตอนที่ลงสนามแข่งครั้งที่แล้ว”

วายุสบถออกมาให้แม่ของเขาฟังด้วยความโมโหเขาจำได้ว่าวันนั้นก่อนที่เขาจะท้องเสียมีหญิงสาวนี่แหละที่ยื่นขวดน้ำนั้นให้เขาดื่ม

“แล้วคุณมาลวนลามฉันก่อนทำไมล่ะ”

รินทร์ธารารีบตอบกลับว่าเธอไม่ได้เป็นฝ่ายผิดอยู่ฝ่ายเดียวตอนที่เธอทำงานพาร์ทไทม์เป็นพริตตี้ชายหนุ่มต่างหากที่มาลวนลามเธอก่อนจนเธอต้องหาเรื่องเอาคืน

“นี่มันเรื่องอะไรกันตาไวท์แล้วแกไปลวนลามน้องเค้าก่อนจริงหรือเปล่า”

จากที่มัทนาได้ฟังทั้งสองเถียงกันก็พอจะเดาออกว่าลูกชายตัวแสบของเธอน่าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

 “เอ่อ...ก็...ผมไม่ได้ตั้งใจนี่นา”

วายุได้ยินคำถามของคนเป็นแม่เขาก็หลบสายตาเล็กน้อยพลางมองไปทางอื่นพร้อมตอบอย่างอึกๆอักๆว่าเขานั้นทำจริงไม่ได้ตั้งใจในวันนั้นเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะจับหน้าอกของเธอแต่มันเป็นเพราะอุบัติเหตุนิดหน่อย

“ทำหน้าแบบนี้ชัว”

ธำมรงค์ส่ายหัวให้กับลูกชายคนเล็กพอเห็นทีท่าของวายุเขาก็ดูออกว่าลูกชายของเขาคงจะทำจริงแต่จะตั้งใจหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่งแต่ยังไงคนเป็นผู้หญิงก็ต้องเสียหายอยู่แล้ว