บทที่สี่สิบเก้า

“อือ...อื้มม...”

คนตัวโตก้มลงใช้จมูกสูดดมซอกซอนมาจนถึงพวงแก้มแล้วใช้ริมฝีปากหนาบดจูบริมฝีปากบางอวบอิ่มของเธออย่างดูดดื่มโหยหาส่งลิ้นร้ายเข้าไปตักตวงความหวานจากปากหญิงสาวอย่างไม่มีท่าทีที่จะอิ่มและพอใจกับมันเขายังคงบดจูบเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆจนสร้างอารมณ์วาบหวามให้หญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างได้ดีพอสมควรมือไม้เรียวของหญิงสาวหาที่เกาะยึดปัดป่ายไม่อยู่สุขจนมาจบอยู่ที่ลำแขนแกร่งเล็บบางจิกลงระบายอารมณ์จนกล้ามแขนแกร่งเป็นรอยบีบข่วนแทบเลือดซิบ

ตอนนี้ทั้งสองเหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าแนบชิดติดกันเพราะเมฆาพึ่งจะสลัดผ้าออกจากตัวเขาเมื่อครู่มือไม้ที่บีบคลึงอยู่ที่สองเต้างามพอดีมือก็สลับกับปากหนาดูดคลึงบีบเล่นไปมาเพื่อเรียกอารมณ์รักให้หญิงสาวนั้นมีความสุขเพลิดเพลินกับบทรักที่เขามอบให้

มือเล็กเปลี่ยนที่ยึดเกาะจากลำแขนแกร่งของชายหนุ่มเป็นหมอนนุ่มของเธอบ้างหรือปัดป่ายมาจิกที่ไหล่กว้างของเขาบ้างเพราะอารมณ์วาบหวามเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง

ชายหนุ่มไม่รอช้าเมื่อตัวตนของเขามันพร้อมแล้วก็ค่อยๆแทรกตัวเข้าไปที่ลำขาเรียวเล็กของหญิงสาวค่อยๆแทรกลำขาแกร่งเข้าไปจนตัวตนของทั้งสองแนบชิดติดกันจนหญิงสาวรู้สึกได้จึงแอบตกใจเล็กน้อย

“..อืม..อื้อ...”

เมฆาโน้มตัวลงไปบดจูบหญิงสาวให้เธอได้ผ่อนคลายก่อนจะค่อยๆแทรกตัวตนของเขาเข้าไปที่กลางกายของเธอหญิงสาวมีเสียงต่อต้านในลำคอเล็กน้อยเพราะความรู้สึกเจ็บและจุกชายหนุ่มดึงมือเล็กให้กอดกุมแผ่นหลังของเขาเอาไว้เพื่อให้เธอระบายความเจ็บออกมาให้เต็มที่เพราะรู้ว่าเธอคงรู้สึกแบบนี้ไม่นาน

“อ่าส์..อืมม”

ความคับแน่นของช่องทางรักคนตัวเล็กทำให้เมฆาขยับตัวตนของเขาไม่ถนัดนักแต่ไม่นานทั้งสองก็ปรับตัวเข้าหากันได้อย่างดีบทรักในครั้งนี้ทำให้ชายหนุ่มต้องสบถคำรามในลำคอเป็นระยะเพราะแรงบีบรัดของหญิงสาวที่มันรัดตัวตนของเขาสร้างความวาบหวามในกายให้แก่เขาอย่างมากมายเหลือล้น

“...อื้มม...”

บทรักของชายหนุ่มที่มอบให้หญิงสาวคราแรกค่อนข้างทำให้เธอเครียดเกร็งอยู่มากเพราะความไม่คุ้นชินแต่เมื่อตัวตนของเธอและเขาสอดประสานกันได้ดีตอนนี้หญิงสาวจึงรับรู้ได้แต่ความสุขที่ชายหนุ่มมอบให้อารมณ์ที่แปลกใหม่มันทำให้เธอสุขจากข้างในอย่างอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก

ทั้งสองร่างเปลือยใต้ผ้าห่มผืนหนายังคงขยับร่างกันเป็นจังหวะจนฟูกนอนยับย่นยู่ยี่เสียงครางอ่อนๆดังมาเป็นระยะแผ่นหลังชายหนุ่มเป็นรอยข่วนแดงเพราะเล็บบางของหญิงสาวที่จิกข่วนระบายอารมณ์มันไม่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บเลยสักนิดกลับมีความสุขมากกว่า

เช้าวันต่อมา

“...อื้มม...”

ณัฐนิชารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามีอะไรมาก่อกวนอยู่ที่ใบหน้าและตามเนื้อตัวของเธอ

“คุณเมฆ..พอ..พอก่อนค่ะ”

เมื่อลืมตาขึ้นมาเธอถึงกับต้องรีบปัดป้องตัวของเธอออกจากกาคุกคามของชายหนุ่มนี่มันเช้าตรู่เธอไม่เข้าใจว่าเมื่อคืนเขายังตักตวงความสุขจากตัวของเธอยังไม่เพียงพออีกหรืออย่างไร

“นะครับที่รัก”

เมฆายังไม่หยุดแม้หญิงสาวจะมีท่าทีไม่อนุญาตจะให้เขาอดใจไหวได้อย่างไรเมื่ออยู่ใกล้ชิดเธอแบบเนื้อแนบเนื้อแบบนี้

“ต้องไปโรงพยาบาลแต่เช้านะค....อื้อ..มม”

ณัฐนิชาจำต้องร้องบอกกับเมฆาว่าในตอนเช้านี้เขาจะต้องไปโรงพยาบาลเพราะหมอนัดตัดไหมแต่ก็ไม่สามารถที่จะห้ามปรามชายหนุ่มได้แล้วเพราะตอนนี้เขาเหมือนจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น

คนตัวโตยังคงตักตวงความสุขจากหญิงสาวร่วมครึ่งค่อนชั่วโมงกว่าจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระแล้วจึงอาบน้ำแต่งตัวทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้วจึงพากันมาที่โรงพยาบาลได้

โรงพยาบาล

“เรียบร้อยแล้วครับ”

เมฆาเข้าไปให้หมอตรวจไม่ถึงสิบนาทีก็ออกมาหาณัฐนิชาที่นั่งรออยู่ด้านนอกตอนนี้เขาตัดไหมเรียบร้อยแล้วส่วนแผลก็ห้ามโดนน้ำสองสามวันก็โอเคแล้ว

“ผมว่าไปหาลูกๆจะไปไหมครับ”

เมฆาคิดว่าวันนี้เขาจะแวะไปที่บ้านแม่ของเขาเขาสักหน่อยเพราะรู้สึกคิดถึงลูกๆและก็อยากจะไปบอกข่าวดีกับพ่อและแม่ของเขาเรื่องความสัมพันธ์ของเขาและหญิงสาวในตอนนี้ด้วยอีกอย่างก็ถือโอกาสนี้ไปเยี่ยมน้องชายเขาเสียเลยว่าอาการตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง

“นิว่าจะชวนคุณเมฆอยู่พอดีเลยค่ะคิดถึงแย่แล้วอยากไปหาน้ำหวานด้วยเหมือนกันค่ะ”

ณัฐนิชากำลังคิดว่าจะชวนชายหนุ่มไปหาลูกๆเธออยู่พอดีเพราะตอนนี้เธอก็สามารถที่จะรับลูกๆเธอมาดูแลเองได้แล้วคงไม่ต้องรบกวนเป็นปู่กับย่าของเด็กๆแล้วหละอีกอย่างน้องสาวเธอก็ไปดูแลวายุอยู่ที่นั่นเธอก็อยากจะไปดูด้วยว่าการเป็นอยู่ของน้องสาวเธอสะดวกสบายดีหรือเปล่า

“งั้นเราไปกันเลยนะครับ”

“ค่ะ”

เมื่อทั้งสองคิดเห็นตรงกันชายหนุ่มเลยขับรถดิ่งตรงไปที่บ้านพักของพ่อและแม่ของเขาทันทีเขารู้ว่าแม่ของเขาต้องดีใจมากแน่ๆหากเขาไปบอกข่าวดีที่เขาเองก็ยังใจชื้นอยู่ไม่หายที่เรื่องราวในตอนนี้มันเป็นอะไรที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากเขามีครอบครัวตามที่แม่ของเขาหวังมีภรรยาและมีลูกที่น่ารักอีกตั้งสองคนอีกต่างหากและคิดว่าไม่นานคงจะมีสมาชิกใหม่มาเพิ่มเร็วๆนี้อีกแน่นอนเขาเชื่อในมือของเขา