บทที่สามสิบสอง

“หืม...ดูท่าลูกชายแม่จะถูกใจหนูนิชาก่อนหน้าที่จะรู้ความจริงใช่ไหม”

มัทนามองสีหน้าลูกชายของเธอคนที่อาบน้ำร้อนอย่างเธอมาก่อนก็ต้องดูออกอยู่แล้วว่าอารมณ์และคำพูดแบบนี้ลูกชายเธอมีอาการเป็นอย่างไร

“อืมม...จะพูดยังไงดีล่ะครับเธอก็น่ารักดีนะแต่ตอนี้เธอดูดื้อสุดๆไปเลย”

เมฆาพยักหน้ารู้ว่าคนเป็นแม่รู้ใจของเขาดีที่สุดแค่มองแปปเดียวก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่

“แม่จะบอกว่าถ้าลูกใช้วิธีบังคับเธอมันไม่โอเคหรอกเป็นแม่เองแม่ก็ไม่ชอบ..ผู้หญิงเวลาเจ็บมันฝังใจต้องให้เวลาหนูนิเค้าหน่อยตอนนี้แม่ว่าลูกควรปล่อยเธอไปก่อน”

มัทนายอมรับว่าลูกชายเธอผิดที่ทำร้ายจิตใจณัฐนิชาและก็รู้ด้วยว่าหญิงสาวคงจะเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยกว่าจะผ่านมาได้เพราะเธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันแต่เธอคิดว่าทางที่ดีที่สุดถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ทั้งสองตกลงกันได้เพื่อเป็นผลดีกับเด็กๆมัทนาจึงเสนอแนวทางให้ลูกชายของเธอนั้นปล่อยหญิงสาวไปก่อนเพื่อให้เธอนั้นจะได้ไม่อึดอัดและยิ่งทำตัวออกห่างชายหนุ่มไปมากกว่านี้

“ปล่อยเธอไปเนี่ยนะครับ”

เมฆาไม่รู้ว่าเขาจะเห็นด้วยกับข้อเสนอของแม่เขาดีหรือไม่

“เอาเถอะน่าเดี่ยวเรื่องนี้แม่จะช่วยอีกแรงแค่ทำตามที่แม่บอกก็พอรับรองมัดใจหนูนิกลับมาได้แน่นอนแค่ลูกต้องใจเย็นๆ”

มัทนารู้ว่าลูกชายเธอกลัวอะไรแต่เธอคิดว่าถ้าลูกชายของเธอทำตามแผนของเธอร้อยทั้งร้อยยังไงณัฐนิชาก็ต้องใจอ่อนเป็นแน่ขอแค่ลูกชายของเธออดทนได้ก็พอ

“โอเค...ก็ได้ครับ”

เมฆาครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลงแม่ของเขาไป..ในใจคิดว่าลองใช้แผนของแม่เขาก็ไม่ได้เสียหายอะไรเพราะดูท่าตอนนี้ดูเหมือนเขาและเธอจะทะเลาะกันหนักขึ้นทุกครั้งที่ได้คุยกัน

“คุณมัทสวัสดีค่ะ”

ป๋อมแป๋มกำลังเดินออกมาจากในห้องพร้อมรินทร์ธาราเห็นมัทนาเดินเข้ามาก็รีบสาวเท้าเข้าหาเพื่อทักทาย

“จ้า...หนูนิเป็นยังไงบ้างฉันขอเข้าไปดูหน่อยได้ไหม”

มัทนารับไหว้หญิงสาวทั้งสองพร้อมถามหาณัฐนิชาทันทีเพราะตอนนี้เธออยากจะคุยกับหญิงสาวเพื่อให้สถานการณ์ตอนนี้มันไม่ตรึงเครียดเกินไป

“พี่นิอยู่ในห้องค่ะคุณมัท”

รินทร์ธาราพอจะรู้ว่ามัทนามาที่นี่ด้วยเหตุอันใดและเธอก็คิดว่ามัทนานี่แหละจะเป็นคนที่คลี่คลายปัญหาทุกอย่างได้เป็นอย่างดีเพราะเธอเชื่อว่าผู้ใหญ่เค้าก็ต้องเคยผ่านเรื่องอะไรที่หนักหนาในชีวิตมาก่อนจึงรีบบอกมัทนาว่าพี่สาวเธออยู่ที่ไหน

ก๊อกๆๆ

“หนูนิจ้ะ”

มัทนาถือวิสาสะเข้าไปในห้องของหญิงสาวเพราะเห็นประตูมันแง้มเปิดอยู่

“คุณมัทสวัสดีค่ะ”

ณัฐนิชาละสายตาจากนอกหน้าต่างเมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบมาสวัสดีพร้อมฉีกยิ้มอ่อนให้อย่างเช่นเคยทั้งที่แววตายังเศร้าอยู่

“ตายแล้วดูซิร้องให้จนตาบวมเลย...”

มัทนารีบเข้าไปจับที่ใบหน้าอันจิ้มลิ้มของหญิงสาวที่บัดนี้มันบวมแดงดูออกว่าเกิดจากการร้องให้เป็นเวลานาน

“เอ่อ.....”

ณัฐนิชาก้มหน้างุดลงเล็กน้อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายทักมาแบบนี้เธอรู้ว่ามัทนาคงจะรู้เรื่องเธอกับเมฆาเรียบร้อยแล้วไอย่างนั้นคงไม่มากะทันหันเป็นแน่ในใจก็ภาวนาขอให้เธออย่ามาพูดประเด็นเดียวกับชายหนุ่มเลยเพราะถ้าจะให้เธอปฏิเสธผู้ใหญ่คงลำบากใจมาก

“คือฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้วหละฉันต้องขอโทษที่ลูกชายฉันทำให้หนูต้องเสียใจด้วยนะ...หนูไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ยอมตาเมฆมาพรากลูกไปจากหนูได้แน่นอนหนูนิสบายใจได้”

มัทนาเห็นสีหน้าของณัฐนิชากังวลและหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัดเธอจึงรีบพูดให้หญิงสาวนั้นคลายกังวลเธอรู้ดีว่าคนอย่างณัฐนิชาต้องใช้วิธีการพูดอย่างไรเพราะดูจากนิสัยของณัฐนิชาก็น่าจะคล้ายๆกับพิริสาอยู่มากเธอไม่ยอมให้ใครมาพรากลูกไปจากหญิงสาวอยู่แล้วแต่จะรวบทั้งแม่ทั้งลูกมาเป็นครอบครัวเดียวกันกับเธอต่างหากเพียงแต่ตอนนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไปไปก่อน

“ขอบคุณมากนะคะคุณมัท”

ณัฐนิชาเริ่มมีตาเป็นประกายมีความหวังอีกครั้งตอนนี้เธอรู้สึกว่ามัทนานั้นเหมือนเป็นแม่พระมาโปรดเธอในยามที่ทุกข์ใจจนหาทางออกไม่เจอเลยทีเดียวเพราะคำพูดของมัทนาเหมือนยกภูเขาออกไปจากอกเธอเลยก็ว่าได้

“เอ่อ..แต่ตัวฉันเองก็พึ่งจะรู้ตัวว่ามีหลานฉันดีใจมากเลยหนูรู้ไหมหนูคงจะไม่ปฏิเสธฉันใช่ไหมจ๊ะที่จะไปมาหาสู่หลานของฉัน”

มัทนาเห็นสีหน้าของหญิงสาวพอจะดีขึ้นแล้วจึงเปิดประเด็นพูดต่อถึงเรื่องหลานของเธอทันทีเพราะเธอเองก็อยากจะมีหลานมาตั้งนานแล้วพอรู้ว่ามีหลานที่น่ารักแบบเจ้าสองแสบก็เห่อเป็นธรรมดา

“ค่ะคุณมัท...ขอแค่อย่ามีอะไรมาพรากลูกกับนิให้ห่างกันก็พอ”

ณัฐนิชาไม่คิดจะขัดขวางให้ลูกเธอไม่เจอกับคุณปู่คุณย่าเลยสักนิดแค่เธอได้อยู่กับลูกอย่างสงบสุขเหมือนที่ผ่านมาก็พอ

“ฉันเข้าใจจะเราผู้หญิงด้วยกัน...ต่อไปนี้ตาเมฆจะไม่มาบังคับอะไรหนูอีกแล้วนะเพราะฉันสั่งห้ามเด็ดขาดแล้วหนูสบายใจได้”

มัทนาเห็นหญิงสาวยิ้มออกเธอก็สบายใจพร้อมให้คำสัญญาว่าต่อไปนี้ลูกชายของเธอจะไม่ไปบังคับขู่เข็ญอะไรหญิงสาวอีกแล้วแต่อนาคตข้างหน้าหากลูกชายเธอจะใช้วิธีที่นุ่มนวลเข้าหาหญิงสาวอันนี้เธอไม่ได้รับปาก

“นิขอบคุณคุณมัทมากเลยนะคะที่เข้าใจนิ”

ณัฐนิชายกมือขอบคุณหญิงตรงหน้าอย่างสุดหัวใจที่เข้าใจเธอเหลือเกินคราแรกเธอคิดว่าหญิงตรงหน้าจะเข้าข้างลูกชายของเธอเสียอีกแต่กลับมาเข้าใจเธอเสียอย่างนั้นเธอจึงรู้สึกว่าเธอโชคดีมากที่คนตรงหน้าเมตตาเธอขนาดนี้

“คราวนี้ก็หมดกังวลได้แล้วนะ”

มัทนาลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดูแบบนี้สิที่มันควรจะเป็นการที่ใช้น้ำเย็นเข้าลูบมันทำให้อะไรๆมันดีขึ้นกว่าเดิมเยอะมากเธอหวังว่าลูกชายของเธอจะปรับเอาวิธีของเธอเอาไปใช้บ้าง