ตอนที่14 ฉันไม่ได้ขโมย

"หน้าฉันดูอยากจะล้อเล่นกับเธอหรือไง"

สีหน้าของฟรานซิสตอนนี้ไม่สบอารมณ์อย่างมากไม่รู้ว่าหญิงสาวทำไมถึงดูจะพูดอะไรเป็นเล่นไปหมดเสียทุกเรื่อง

"หื้มม..อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับพวกพี่พีนานแล้วแค่บังเอิญเจอเท่านั้นเองไม่ต้องห่วงว่าฉันจะไปสนิทกับเค้าหรอกน่า"

"...."

ฟรานซิสยังมีสีหน้าบึ้งตึง

"คุณ..ฉันยังไม่ได้ซื้อของสดเลยนะแล้ววันนี้ฉันจะทำอะไรให้คุณกินล่ะ"

"มอแกน"

"ครับ"

"แวะไปห้างอื่น"

หากหญิงสาวอยากจะซื้อของเขาก็จะให้เธอซื้อแต่ว่าไม่ใช่ที่ซุปเปอร์เมื่อครู่แน่นอน

"ครับนาย"

สองวันต่อมา

บริษัทxxx

12.30น.

"คุณภัทรครับนี่แบบผังโครงการใหม่ฝากให้ท่านประธานด้วยนะครับ"

คเชนทร์ยื่นเอกสารฝากภัทรินทร์ไว้ให้ฟรานซิสเพราะรู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องคเชนมีธุระที่จะต้องรีบไปไม่สามารถรอคุยกับฟรานซิสได้

"โอเคค่ะ"

ภัทรินทร์รับเอกสารไว้ด้วยสีหน้าที่มีเลศนัยเล็กน้อย

ครู่ต่อมา

"หนาวกินข้าวกับแดดดี๊"

"ครับ...เราจะเข้าไปหาแดดดี๊กัน"

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ปลายฝนพาต้นหนาวมาทานกินข้าวกลางวันกับฟรานซิสโดยที่ไม่บอกเขาก่อนเพื่อที่จะเซอร์ไพรส์

"เอ่อ..คุณปลายฝนคะตอนนี้ท่านประธานออกไปข้างนอกยังไม่กลับค่ะ"

ภัทรินทร์เห็นว่าปลายฝนกำลังอุ้มลูกชายของเธอเข้ามาเธอจึงไปดักหน้าไว้ก่อน...เธอมีอะไรบางอย่างที่คิดเอาไว้และปลายฝนช่างมาได้ประจวบเหมาะกับสิ่งที่เธอคิดเหลือเกิน

"อ้าวเหรอคะ"

"แต่อีกสักพักก็คงจะกลับแล้วคุณไปรอท่านด้านในก็ได้ค่ะ"

"โอเคค่ะ"

"เชิญค่ะ"

ภัทรินทร์เปิดประตูห้องของฟรานซิสให้หญิงสาวเข้าไปโดยมีเธอเดินตามเข้าไปด้วย

"ขอบคุณค่ะ"

"เดี๋ยวภัทรฝากซองนี้ให้ท่านประธานด้วยนะคะถ้าท่านมาแล้วฝากคุณปลายฝนบอกว่านี่คือแบบแปลนโครงการใหม่ค่ะ"

" อ๋อ..ได้ค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ..ขอตัวนะคะ"

"หนาวหิว"

"หิวเหรอครับงั้นเรากินข้าวกันก่อนก็ได้เนอะ"

"ฮับ.."

ปลายฝนเห็นว่านี่มันก็ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วหากจะรอฟรานซิสมาก็คงจะช้าเกินไปเธอจึงเลือกที่จะกินอาหารกับลูกเธอก่อน

เมื่อกินข้าวกลางวันกันเรียบร้อยแล้วปลายฝนก็ยังไม่เห็นว่าฟรานซิสจะเข้ามาเสียทีเธอจึงพาลูกเธอไปนอนรอที่โซฟาจนหลับปุ๋ยกันไปทั้งคู่

"ปลายฝน"

ฟรานซิสเข้ามาในช่วงบ่ายเขาเห็นปลายฝนนอนอยู่กับลูกชายที่โซฟาจึงสะกิดปลุกหญิงสาวให้ตื่นขึ้นหากเขารู้ว่าเธอจะมาเขาก็คงยังไม่ออกไปตั้งแต่แรก

"อืม.. คุณไปไหนมาคะ"

"ออกไปคุยกับลูกค้ามา... เธอนี่ก็ขยันมาที่นี่จริงๆเลยนะแล้วก็ไม่ยอมบอกกันก่อนด้วย"

"ก็ฉันอยากเซอร์ไพรซ์นี่คะ"

"กลับกันเถอะ...ฉันเสร็จธุระแล้ว"

"ค่ะ"

ดีที่วันนี้ฟรานซิสเลือกที่จะเข้าบริษัทมาก่อนถ้าหากเขากลับบ้านเลยก็คงจะไม่ได้รู้ว่าหญิงสาวอยู่กับลูกที่นี่

สองวันต่อมา

บริษัทxxx

"ฉันจำได้ว่ารูปแบบโครงการในเมลที่คเชนส่งมาให้มันเหมือนกับที่ไอ้พิรัชมันโปรโมทโครงการมันเลย"

ฟรานซิสรู้สึกหัวเสียอย่างมากเมื่อดูข่าวการโปรโมทบริษัทของพิรัชซึ่งรูปแบบที่พิรัชโปรโมทมันเหมือนของเขาอย่างกับแกะจนอดคิดไม่ได้ว่าผลงานของเขามันถูกขโมยไป

"แล้วรูปแบบโครงการอยู่ไหนครับวันนั้นคเชนแจ้งผมว่าส่งเอกสารผ่านคุณภัทรมาเรียบร้อยแล้ว"

มอแกนจำได้ว่าคเชนแจ้งกับเขาแล้วว่าจะส่งเอกสารมาให้เจ้านายของเขาแต่ไม่รู้ว่าเจ้านายของเขาได้รับหรือยังเพราะถ้าได้รับแล้วข้อมูลก็ไม่น่าจะรั่วไหล

"ฉันไม่ได้รับ...โทรเรียกภัทรินทร์เข้ามาหน่อย"

"ครับ"

ครู่ต่อมา

ก๊อกๆๆ

"ท่านประธานเรียกภัทรเข้ามามีอะไรเหรอคะ??"

ภัทรินทร์เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยแต่ในใจของเธอแอบหวั่นใจเล็กน้อยกลัวว่าเธอจะถูกจับได้

"เอกสารแบบโครงการใหม่อยู่ไหน"

ฟรานซิสถามภัทรินทร์เสียงแข็ง

"อ๋อ... เมื่อสองวันก่อนที่คุณปลายฝนมาที่นี่ฉันฝากเธอบอกท่านประธานเธอไม่ได้บอกเหรอคะ"

"เปล่านี่"

"แต่ภัทรวางไว้ที่โต๊ะทำงานท่านประธานแล้วนะคะ"

ภัทรินทร์ยังยืนยันว่าเธอได้วางเอกสารเอาไว้ให้เขาแล้ว

"โอเค... คุณออกไปก่อน"

ฟรานซิสพอจะปะติดปะต่อเรื่องได้แล้วเหมือนในใจของเขาตอนนี้จะเชื่อว่าคนที่ทำจะเป็นปลายฝนเพราะรู้ว่าปลายฝนเคยสนิทสนมกับพิรัชมาก่อน

คฤหาสน์ฮันส์

"วันนี้ว่างอีกแล้วเหรอคะถึงกลับมาไว"

ปลายฝนกำลังนั่งเล่นกับต้นหนาวอยู่ที่ลานของเล่นเมื่อเห็นว่าฟรานซิสกลับมาเร็วอีกวันแล้วเธอจึงถามเขาด้วยความสงสัยว่างานของเขาว่างขนาดนั้นเชียวหรือ

"อีธานนายพาต้นหนาวไปเล่นที่อื่นก่อน"

ฟรานซิสสั่งอีธานให้พาต้นหนาวไปที่อื่นก่อนเพราะเขามีเรื่องที่จะต้องคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัว

"ครับนาย"

"เอกสารโครงการใหม่ฉันอยู่ที่ไหน"

เมื่ออีธานพาต้นหนาวออกไปแล้วฟรานซิสก็เริ่มสอบสวนหญิงสาวด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์อย่างมากเพราะในใจของเขามันเชื่อไปเกือบร้อยเปอร์เซ็นแล้วว่าเธอเป็นคนทำเรื่องนี้

"เอกสารโครงการ... อ๋อวันนั้นฉันลืมบอกคุณมันวางอยู่ที่โต๊ะทำงานคุณน่ะค่ะ"

ปลายฝนนึกขึ้นได้ว่าวันนั้นภัทรินทร์ฝากเธอบอกเขาแต่เธอดันลืมแล้วก็จำได้ว่าเอกสารนั้นมันวางอยู่ที่บนโต๊ะของเขาเธอไม่ได้หยิบไปไหน

"มันไม่มี... แล้วตอนนี้บริษัทของไอ้พิรัชคู่แข่งของฉันมันเปิดตัวโปรโมทโครงการใหม่รูปแบบเดียวกับของฉันอย่างกับแกะกันมาเลย"

ฟรานซิสเดินเข้ามาบีบหัวไหล่หญิงสาวอย่างแรงด้วยความโมโห

"ที่คุณพูดแบบนี้คือกำลังจะกล่าวหาว่าฉันเป็นคนขโมยแบบโครงการของคุณเอาไปให้พี่พีงั้นเหรอคะ"

ปลายฝนพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรีบกลับมานัก

"เข้าใจอะไรง่ายดีนี่ที่พยายามทำตัวสนิทกับฉันจู้จี้จุกจิกทุกอย่างคอยไปหาที่ทำงานก็เพราะเหตุผลนี้ใช่ไหม"

ฟรานซิสรู้สึกเสียใจอย่างมากที่การกระทำก่อนหน้านี้ของหญิงสาวมันคือการกระทำที่หวังผลประโยชน์และไม่จริงใจ

"หึ่...โง่..โง่ที่สุด..โง่แล้วยังจะมาปรักปรำคนอื่นอีก"

ปลายฝนกัดฟันกรอดที่เขากล้ามาดูถูกเธอในขณะที่เธอไม่ได้เป็นคนทำและตอนนี้เขาก็ไม่ได้มีหลักฐานแค่คิดเองเออเองเท่านั้น

"ฉันมันโง่ที่ไว้ใจคนขี้ขโมยอย่างเธอไงล่ะ"

ฟรานซิสชี้หน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

"ฉันไม่ได้ขโมย"

ปลายฝนยืนยันเสียงแข็ง