ตอนที่13 เอาใจแบบนี้ต้องการอะไร

สองชั่วโมงต่อมา

ร้านดอกไม้

"อืม.. แบบไหนดีน้าาา...ต้นหนาวว่าแดดดี๊จะชอบไหมครับ"

ปลายฝนรู้สึกว่าวันนี้เธอเบื่อการอยู่บ้านนิดหน่อยจึงพาลูกเธอออกไปที่ร้านดอกไม้เพราะอยากจะจัดให้บ้านมีดอกไม้วางอยู่บ้างหากชายหนุ่มกลับมาจะได้สดชื่นคนในบ้านก็เช่นเดียวกัน

ชั่วโมงต่อมา

เมื่อเลือกดอกไม้ได้พักใหญ่เธอจึงกลับมาที่คฤหาสน์ประจวบเหมาะต้นหนาวก็หลับพอดีเธอจึงมีเวลาที่จะจัดดอกไม้เต็มที่

"วางตรงนี้ดีกว่า... อืม.. หรือตรงนี้ดี"

หญิงสาวจัดดอกไม้ใส่แจกันไม่นานมากนักแต่ที่ต้องใช้เวลานานคือเธอไม่ค่อยแน่ใจว่าเธอจะวางอะไรตรงไหนดี

"คุณอีธานคะคุณว่าฉันควรจะวางแจกันดอกไม้นี้ไว้ตรงไหนดีคะ"

ปลายฝนเห็นอีธานเดินเข้ามาจึงขอความเห็นจากเขา

"ผมไม่ค่อยรู้เรื่องดอกไม้เท่าไรหรอกครับ"

อีธานตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าที่เจื่อนๆเพราะเขาเองก็เป็นผู้ชายไม่ค่อยจะรู้เรื่องนี้ดีเท่าไหร่นัก

"จริงสิคุณเป็นผู้ชายนี่เนอะ... แล้วดอกไม้พวกนี้คุณคิดว่ามันอยู่ในบ้านแล้วเป็นยังไงบ้างคะ"

หญิงสาวคิดว่าเธอควรจะเปลี่ยนคำถามจะดีกว่า

"ก็ทำให้บ้านสดชื่นดีนะครับ"

อีธานตอบไปตามความรู้สึกของเขา

"งั้นเหรอคะ... นี่ถ้าบ้านนี้มีผู้หญิงอยู่ด้วยก็คงจะดีอืม.. ฉันอยากรู้ว่าทำไมคุณฟรานถึงไม่จ้างแม่บ้านแม่ครัวมาประจำเลยล่ะคะ"

หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจแต่ถ้าหากในบ้านนี้มีผู้หญิงอยู่ช่วยเธอคิดก็คงจะดีเมื่อนึกถึงเรื่องนี้เธอก็ถึงถามอีธานขึ้นว่าทำไมที่นี่จึงไม่มีแม่บ้านผู้หญิงอยู่เลย

"อ๋อ..คุณฟรานชอบความเป็นส่วนตัวน่ะครับส่วนมากจะจ้างแม่บ้านกับแม่ครัวจากข้างนอกมาทำที่บ้านเล็กข้างหลังแล้วก็มาเสริฟที่นี่ครับ"

"อ๋อ..ถึงว่า..ครัวที่นี่ดูจะไม่ค่อยได้ใช้งานเลย​"

ปลายฝนเข้าใจแล้วว่าทำไมกลัวที่นี่ในวันที่ทำคุกกี้วันนั้นจึงดูใหม่และดูเหมือนว่าไม่มีคนมาแตะต้องมันเลยและคิดว่าต่อไปนี้เธอจะเป็นคนใช้ครัวนี้ทำอาหารให้ฟรานซิสเอง

เย็นของวัน

"คุณฟรานมานี่ๆ"

ปลายฝนเดินไปต้อนรับชายหนุ่มเมื่อเห็นว่ารถตู้ของเขาเข้ามาในบ้านแล้วเมื่อชายหนุ่มลงจากรถเธอจึงรีบจูงมือเขาเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็วเพื่อดูสิ่งที่เธอเตรียมเอาไว้รอเขาในตอนกลับมา

"อะไร.."

"ชอบไหม...ฉันกับต้นหนาวไปเลือกเองเลย"

"ทำไมเธอดูเอาใจฉันจังมีแผนอะไรหรือเปล่า"

ชายหนุ่มเข้ามาในบ้านก็เห็นว่ามันเต็มไปด้วยแจกันดอกไม้เขาอยากจะรู้นักที่เธอทำแบบนี้ถามว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไรเธอต้องการอะไรกันแน่

"ไม่มีๆ..ก็ฉันมาอยู่กับคุณก็แค่อยากทำอะไรตอบแทนบ้างก็เท่านั้น..ตกลงชอบไหม"

ปลายฝนไม่ยอมเผยแผนการในใจของเธอออกมาให้เขาได้รู้เป็นแน่เพราะเดี๋ยวจะเสียแผนหมด

"อืม...ก็ดี"

ชายหนุ่มพูดจบก็เดินไปหาลูกชายของเขาที่กำลังนั่งเล่นอยู่

"หืม...คุณนี่ฉันจัดตั้งนานคุณแค่บอกว่าก็ดีเนี่ยนะ...เฮ้อ.."

ปลายฝนบ่นอู้อี้เล็กน้อยค่อยๆเดินตามหลังฟรานซิสไปด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์

"...."

อีธานดูออกว่าเจ้านายเขาพอใจถ้าไม่อย่างนั้นคงสั่งให้โยนทิ้งแต่แรกเห็นไปแล้วแค่ไม่บอกหญิงสาวตรงๆเท่านั้นเอง

"แดดดี๊ฮับ.."

"ต้นหนาวไปเลือกดอกไม้กับมามี๊เองจริงเหรอเปล่า"

ฟรานซิสตรงไปนั่งเล่นกับลูกชายของเขายังถามเรื่องที่ต้นหนาวนั้นไปเลือกดอกไม้กับคนเป็นแม่ด้วยกันจริงหรือไม่

"ฮับ.. หนาวไปเลือกให้แดดดี๊ชอบ"

เด็กชายตัวกลมที่ในมือมีของเล่นเต็มมือพยักหน้าตอบกลับคนเป็นพ่อ

"อ๋อถ้าต้นหนาวเลือกแดดดี๊ก็ชอบครับ"

ฟรานซิสอมยิ้มเล็กน้อย

"ชิ... ทีเราถามไม่เห็นพูดงี้"

ปลายฝนแอบเบ้ปากทีกับเธอไม่เห็นเขาจะตอบแบบนี้ทีกับลูกกับพูดผิดกับที่พูดกับเธอพลางคิดในใจว่าไม่น่าเสียเวลานั่งจัดดอกไม้ให้เขาเลย

วันต่อมา

14.00 น.

"คุณอีธานคะต้นหนาวกำลังหลับฝากคุณดูหน่อยนะคะฉันจะออกไปซุปเปอร์มาเก็ตแปปนึง"

ปลายฝนเห็นว่าตอนนี้ต้นหนาวกำลังหลับเย็นนี้เธออยากจะทำอาหารให้ฟรานซิสได้กินจึงอยากจะออกไปที่ซุปเปอร์ใกล้ๆและฝากลูกเธอกับอีธานไว้

"ครับคุณปลาย"

ซุปเปอร์มาเก็ต

"อืม... จะทำอะไรดีน้าาา.."

ปลายฝนยืนเลือกอยู่ที่หน้าตู้ของสดเธอทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยว่าเย็นนี้จะทำอะไรให้เขากินดี

พลั้กกก

"อุ้ยย.. ขอโทษค่ะ"

ในขณะที่เธอกำลังเดินไปเดินมาอยู่นั้นได้เดินชนกับคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

"ไม่เป็นไรครับ.."

"พี่พี"

ปลายฝนเห็นว่าเป็นพิรัชเธอจึงรีบทักด้วยท่าทีตื่นเต้นเพราะไม่ได้เจอกับชายหนุ่มมานานแล้ว

"ปลาย... ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"

"ค่ะ...พี่พีสบายดีนะคะ"

"สบายดี..แล้วนี่เราล่ะตอนนี้ทำอะไรอยู่เห็นว่าลาออกจากโรงพยาบาลนานแล้วนี่"

"อ๋อ...เลี้ยงลูกอยู่บ้านน่ะค่ะ"

ชายหนุ่มและหญิงสาวพูดคุยกันด้วยท่าทีสนิทสนมจนใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามามีท่าทีไม่พอใจอย่างมาก

"ปลายฝน..กลับ"

ฟรานซิสเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมดึงแขนปลายฝนให้กลับไปพร้อมเขา

"กลับไปไหนคะฉันยังไม่ได้ซื้อของเลยแล้ววันนี้คุณไปทำงานไม่ใช่เหรอทำไมรีบกลับ"

ปลายฝนมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยเธอจำได้ว่าวันนี้เขาไปทำงานแต่จู่ๆเขาก็ดันมาโผล่ที่นี่

"ฉันบอกให้กลับก็กลับเถอะน่า"

"เอ่อ...ก็ได้ๆ"

ฟรานซิสดึงร่างหญิงสาวกลับมาขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่หน้าซุปเปอร์อย่างรวดเร็ว

"รู้จักกับมันได้ไง"

เมื่อขึ้นรถตู้มาได้เขาก็ยิงคำถามถามหญิงสาวว่าไปรู้จักกับพิรัชได้อย่างไร

"มัน??"

"นายพิรัช"

"อ๋อ...เมื่อก่อนครอบครัวพี่พีรู้จักกับครอบครัวฉันน่ะตั้งแต่คุณพ่อกับคุณแม่ฉันเสียเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย..ว่าแต่ทำไมเมื่อกี้คุณต้องลากฉันมาแบบนั้นด้วย"

"หากเธอจะอยู่กับฉัน... ขอสั่งให้เธอเลิกยุ่งกับมัน"

ฟรานซิสยื่นคำขาดห้ามหญิงสาวเพราะเขาไม่ชอบหน้าผู้ชายคนนั้นเพราะรู้ว่าพิรัชต้องการที่จะแก่งแย่งชิงดีกับเขาเรื่อยมา

"ทำไมเหรอ... หรือคุณหึง..."

ปลายฝนเลิกคิ้วถามชายหนุ่มอย่างสงสัยทั้งอมยิ้มหยอกเล่นเขาเล็กน้อย