"ป้อนแดดดี๊อีกสิครับ"
ไม่รู้ว่าฟรานซิสชอบใจที่ลูกชายป้อนหรือชอบใจที่หญิงสาวคอยเช็ดปากให้เขากันแน่จึงอยากจะให้ต้นหนาวป้อนเขาอีกครั้ง
"ฮับผม"
"ต้นหนาวครับ"
ปลายฝนตักไอศครีมในถ้วยของเธอป้อนต้นหนาวเพราะเห็นว่าลูกเธอจะเอาแต่ป้อนคนเป็นพ่อไปเสียแล้ว
"อืม... เย็นๆชอบ"
ดูท่าต้นหนาวจะชอบไอศครีมสตรอเบอรี่ในถ้วยของแม่เขาเสียแล้วสิพอได้ชิมก็หยุดป้อนพ่อของเจ้าตัวแล้วหันมาตักไอศครีมที่อยู่ในถ้วยของแม่กินหน้าตาเฉย
"ชอบเหรอครับมามี๊ให้"
ปลายฝนเห็นว่าต้นหนาวท่าทางจะชอบไอศครีมของเธอจึงยื่นถ้วยไปให้ลูกชายตัวกลมได้กินให้หนำใจ
"ขอบคุณฮับ"
"เธอ"
"คะ.."
"ฉันไม่มีคนป้อนแล้ว"
ฟรานซิสพูดพลางมองไปที่ลูกชายบนตักของเขาให้เธอได้รู้ว่าเขามือไม่ว่างเพราะว่าจับลูกชายอยู่
"โอเคค่ะ...ฉันยินดี"
ปลายฝนไม่ปฏิเสธเลยสักนิดเธอรีบตักไอศครีมคำโตป้อนชายหนุ่มทั้งยังนั่งยิ้มส่งตาหวานให้เขาอยู่ไม่ขาดระยะ
คฤหาสน์ฮันส์
21.00น.
หลังจากที่ต้นหนาวหลับแล้วปลายฝนก็ไปจัดแจงกับขวดน้ำหอมที่เอาไว้ปรับอากาศในห้องบนโต๊ะเล็กๆวางเอาไว้มุมห้อง
"คุณชอบไหม"
ปลายฝนเดินมานั่งบนเตียงถามชายหนุ่มที่กำลังนั่งพิงหัวเตียงดูโน้ตบุ้คอยู่
"อะไร"
ฟรานซิสถามหญิงสาวในขณะที่สายตาของเขายังจับจ้องอยู่ที่โน้ตบุ้ค
"ก็นี่ไงฉันอุตส่าห์ซื้อน้ำหอมมาไว้ในห้องกลิ่นนี้ผ่อนคลายมากเลยนะเวลาคุณกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆจะได้สดชื่นด้วย"
ปลายฝนชี้ไปที่ขวดน้ำหอมที่มีก้านไม้เสียบอยู่บนโต๊ะที่มุมห้อง
"ไปซื้อมาตอนไหน"
"ก็ไปเลือกกับลินมาก่อนที่จะไปเล่นที่ลานสเก็ต"
"อืมก็หอมดี"
เขาพยักหน้าอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก
"คนขายเค้าบอกว่ากลิ่นนี้ถ้าเอาไว้ในห้องนอนคู่รักก็จะทำให้บรรยากาศโรแมนติกมากขึ้น"
ปลายฝนค่อยๆขยับมานั่งติดกับเขาอย่างเนียนๆ
"แต่ห้องฉันไม่ใช่ห้องนอนคู่รัก"
"ฉันไงคนรักคุณ"
"เลิกเพ้อเจ้อแล้วเงียบได้แล้วฉันจะดูตารางงาน"
ฟรานซิสละสายตาจากโน๊ตบุ๊คหันมามองหญิงสาวคิ้วขมวดหลี่ตาเล็กน้อยดูท่าเธอจะชอบพูดเพ้อเจ้อใส่เขาเสียจริง
"ก็ได้ก็ได้... งั้นฉันขอนอนตรงนี้ก่อนนะรู้สึกผ่อนคลายดี"
ปลายฝนอมยิ้มเล็กน้อยที่เธอพูดกับเขาขนาดนี้ยังจะหาว่าเธอมาเพ้อเจ้อหากเขาอยากให้เธอเงียบๆเธอก็จะนั่งเงียบๆและขอพื้นที่ตรงไหล่ของเขาเป็นที่พักของเธอครู่หนึ่งก็แล้วกันว่าจบก็หลับตาเอาหัวซบไหล่ของเขาอย่างสบายอารมณ์
"....."
ฟรานซิสละสายตาจากโน๊ตบุ๊คมามองหญิงสาวเล็กน้อยเขาไม่รู้ว่าคำพูดเมื่อครู่ของหญิงสาวต้องการที่จะทำให้เขาหวั่นไหวหรือแกล้งแหย่เขาเล่นกันแน่เพราะคนอย่างเธอเขาก็เดาใจไม่ถูกเช่นกัน
21.30 น.
ฟึ่บ...
"หึ่.."
ไม่นานปลายฝนก็ตัวพับลงมาที่หน้าตักของเขาชายหนุ่มสบถขำเล็กน้อยพร้อมอุ้มเธอไปนอนที่ของเธอดีๆพร้อมจัดผมเผ้าที่กระจัดกระจายให้อยู่ถูกที่ถูกทาง
"...."
ฟรานซิสนั่งมองหน้าหญิงสาวที่หลับตาพริ้มครู่หนึ่งลองถามใจตัวเองดูว่าหากข้างๆเขาไม่ใช่ปลายฝนเขาจะยอมให้หญิงสาวมาทำตัวสนิทสนมกับเขาแบบนี้หรือไม่หรือด้วยนิสัยที่กล้าได้กล้าเสียของเธอกันแน่ที่ทำให้เขาต้องยอมให้เธอมาอยู่ใกล้เขาแบบนี้
23.00 น.
โรงแรม
"ผัวเก่าเธอก็โง่ดีนี่"
พิรัชหนุ่มหล่อวัย38ปีเป็นหนุ่มเจ้าสำราญรูปหล่อที่เจ้าเล่ห์เป็นที่สุดสายตาของเขาบ่งบอกถึงความฉลาดแกมโกงอยู่ตลอดเวลาแต่ก็มีผู้หญิงเข้าหาไม่เว้นว่างกำลังนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนุ่มกอดก่ายอยู่กับภัทรินทร์ที่ล่อนจ้อนอยู่อย่างเดียวกัน
เขาเป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาที่กำลังแข่งขันกับฟรานซิสและเขาต้องการแย่งการเป็นที่หนึ่งจากบริษัทของฟรานซิสให้ได้ไม่ว่าจะใช้กลอุบายใดๆก็ยอม
ล่าสุดเขาก็ใช้ภัทรินทร์ให้เป็นประโยชน์โดยมีวิธีบังคับเธอด้วยคลิปฉาวของเธอเองผู้รับเหมาที่เทงานของบริษัทฟรานซิสล้วนก็แต่เป็นคนของเขาทั้งนั้น
"ถึงนายนั่นจะทำท่าเกลียดฉันแต่ฉันก็ฉลาดพอที่จะใช้งานมันหรอกน่า"
ภัทรินทร์รู้ดีว่าถึงแม้วีกิจจะมีท่าทีโกรธเคืองเธอแต่ในใจลึกๆวีกิจก็ยังรักเธอและพร้อมจะทำเพื่อเธอทุกอย่าง
"แล้วเจ้านายเธอมีลูกมีเมียเมื่อไรทำไมฉันถึงไม่รู้"
พิรัชเองก็พึ่งจะรู้จากปากของภัทรินทร์วันนี้นี่เองว่าฟรานซิสมีภรรยาแล้วแถมผู้หญิงคนนั้นเขาก็รู้จักอีกด้วย
"ฉันก็พึ่งรู้เหมือนกันนี่แหละ... หึ่... มีได้ก็เลิกได้เหมือนกัน"
เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ภัทรินทร์เจ็บใจอยู่ไม่น้อย
"ท่าทางเธอนี่จะอยากได้มันมากเลยสินะ"
"มากพอที่จะแลกทุกอย่าง"
ภัทรินทร์พูดด้วยแววตาที่แน่วแน่เธอจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด
"ได้ข่าวว่ามันได้แบบโครงการใหม่มาแล้วนี่"
"คุณจะทำอะไรอีก"
พัชรินทร์มองค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างไม่พอใจรู้ว่าหากเขาพูดอะไรมาแบบนี้จะต้องมีเรื่องให้เธอได้ทำผิดกับบริษัทตนเองเป็นแน่
"ฉันก็แค่อยากได้"
"ฉันไม่อยากทำ"
"เดี๋ยวๆๆ...ลืมอะไรไปหรือเปล่าทั้งคลิปเสียงคลิปการกระทำของเธอยังอยู่ที่ฉันนะ"
พิรัชรู้ว่าหาเขายกข้อนี้มาหญิงสาวจะไม่มีวันปฏิเสธเขาได้ต้องโทษเธอที่วันนั้นเธอพลาดมานอนกับเขาเอง
"เมื่อไรจะเลิกขู่ฉันซะที"
ภัทรินทร์กำมือแน่นอย่างไม่พอใจ
"อย่าพึ่งโมโหไปสินี่งานสุดท้ายฉันว่าถ้าเธอขโมยมันมาได้บริษัทฉันก็น่าจะนำหน้าบริษัทของไอ้ฟรานซิสมาหลายก้าวแล้วล่ะ"
"สัญญากับฉันแล้วอย่าคืนคำล่ะ"
"โอเคอยู่แล้ว"
วันต่อมา
"วันนี้เธอจะออกไปไหนอีกหรือเปล่า"
ฟรานซิสกำลังจะไปทำงานเมื่อหญิงสาวเดินลงมาส่งเขาจึงต้องถามเธอว่าวันนี้เธอจะออกไปไหนอีกหรือไม่เพราะเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
"อืม... น่าจะไม่มั้งคะทำไมเหรอ"
ปลายฝนทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเธอคิดว่าเธอน่าจะไม่ได้ไปไหนในวันนี้
"เปล่า.. ก็แค่ถามดู"
"ตั้งใจทำงานนะคะบ๊ายบายค่ะ"
เมื่อเขาจะขึ้นรถปลายฝนจึงโบกไม้โบกมือส่งยิ้มกว้างให้เขาเป็นกำลังใจในการทำงานรอยยิ้มสดใสของหญิงสาวที่ส่งให้ชายหนุ่มทำให้เหล่าบอดี้การ์ดต่างก็อมยิ้มไปตามๆกันเพราะดูท่าเจ้านายของพวกเขาก็มีอมยิ้มแอบเขินหญิงสาวอยู่ไม่น้อย
สองชั่วโมงต่อมาร้านดอกไม้"อืม.. แบบไหนดีน้าาา...ต้นหนาวว่าแดดดี๊จะชอบไหมครับ"ปลายฝนรู้สึกว่าวันนี้เธอเบื่อการอยู่บ้านนิดหน่อยจึงพาลูกเธอออกไปที่ร้านดอกไม้เพราะอยากจะจัดให้บ้านมีดอกไม้วางอยู่บ้างหากชายหนุ่มกลับมาจะได้สดชื่นคนในบ้านก็เช่นเดียวกันชั่วโมงต่อมาเมื่อเลือกดอกไม้ได้พักใหญ่เธอจึงกลับมาที่คฤหาสน์ประจวบเหมาะต้นหนาวก็หลับพอดีเธอจึงมีเวลาที่จะจัดดอกไม้เต็มที่"วางตรงนี้ดีกว่า... อืม.. หรือตรงนี้ดี"หญิงสาวจัดดอกไม้ใส่แจกันไม่นานมากนักแต่ที่ต้องใช้เวลานานคือเธอไม่ค่อยแน่ใจว่าเธอจะวางอะไรตรงไหนดี"คุณอีธานคะคุณว่าฉันควรจะวางแจกันดอกไม้นี้ไว้ตรงไหนดีคะ"ปลายฝนเห็นอีธานเดินเข้ามาจึงขอความเห็นจากเขา"ผมไม่ค่อยรู้เรื่องดอกไม้เท่าไรหรอกครับ"อีธานตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าที่เจื่อนๆเพราะเขาเองก็เป็นผู้ชายไม่ค่อยจะรู้เรื่องนี้ดีเท่าไหร่นัก"จริงสิคุณเป็นผู้ชายนี่เนอะ... แล้วดอกไม้พวกนี้คุณคิดว่ามันอยู่ในบ้านแล้วเป็นยังไงบ้างคะ"หญิงสาวคิดว่าเธอควรจะเปลี่ยนคำถามจะดีกว่า"ก็ทำให้บ้านสดชื่นดีนะครับ"อีธานตอบไปตามความรู้สึกของเขา"งั้นเหรอคะ... นี่ถ้าบ้านนี้มีผู้หญิงอยู่ด้วยก็คงจะดีอืม.. ฉันอย
"หน้าฉันดูอยากจะล้อเล่นกับเธอหรือไง"สีหน้าของฟรานซิสตอนนี้ไม่สบอารมณ์อย่างมากไม่รู้ว่าหญิงสาวทำไมถึงดูจะพูดอะไรเป็นเล่นไปหมดเสียทุกเรื่อง"หื้มม..อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับพวกพี่พีนานแล้วแค่บังเอิญเจอเท่านั้นเองไม่ต้องห่วงว่าฉันจะไปสนิทกับเค้าหรอกน่า""...."ฟรานซิสยังมีสีหน้าบึ้งตึง"คุณ..ฉันยังไม่ได้ซื้อของสดเลยนะแล้ววันนี้ฉันจะทำอะไรให้คุณกินล่ะ""มอแกน""ครับ""แวะไปห้างอื่น"หากหญิงสาวอยากจะซื้อของเขาก็จะให้เธอซื้อแต่ว่าไม่ใช่ที่ซุปเปอร์เมื่อครู่แน่นอน"ครับนาย"สองวันต่อมาบริษัทxxx12.30น."คุณภัทรครับนี่แบบผังโครงการใหม่ฝากให้ท่านประธานด้วยนะครับ"คเชนทร์ยื่นเอกสารฝากภัทรินทร์ไว้ให้ฟรานซิสเพราะรู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องคเชนมีธุระที่จะต้องรีบไปไม่สามารถรอคุยกับฟรานซิสได้"โอเคค่ะ"ภัทรินทร์รับเอกสารไว้ด้วยสีหน้าที่มีเลศนัยเล็กน้อยครู่ต่อมา"หนาวกินข้าวกับแดดดี๊""ครับ...เราจะเข้าไปหาแดดดี๊กัน"วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ปลายฝนพาต้นหนาวมาทานกินข้าวกลางวันกับฟรานซิสโดยที่ไม่บอกเขาก่อนเพื่อที่จะเซอร์ไพรส์"เอ่อ..คุณปลายฝนคะตอนนี้ท่านประธานออกไปข้างนอกยังไม่กลับค่ะ"ภัทริน
"อย่ามาโกหกเธอรู้จักกับไอ้พิรัชแล้วของฉันก็หายในวันที่เธอไปหาเธอจะให้ฉันคิดว่าเป็นคนอื่นงั้นเหรอ""ก็บอกว่าไม่ได้เอาไปไงเล่า"ปลายฝนดูท่าชายหนุ่มจะคุยไม่รู้เรื่องเธอจึงคิดว่าเดินหนีไปก่อนจะดีกว่า"จะไปไหน.. ""โอ้ยย.. "ด้วยความโมโหฟรานซิสจึงเผลอกระชากหญิงสาวจนเธอนั้นล้มลงไปไหลไปกระแทกกับราวบันไดจนเธอร้องเสียงดังออกมาด้วยความเจ็บ"คุณปลาย...นายใจเย็นๆก่อนครับตอนนี้ก็ยังไม่มีหลักฐานอะไรแน่ชัดว่าคุณปลายเป็นคนเอาไปอย่าพึ่งเค้นเธอเลยครับ"มอแกนเห็นว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่เขาคงจะทนดูเฉยๆไม่ได้จึงรีบไปคว้าตัวหญิงสาวออกมาจากตรงนั้นเสียก่อนและบอกให้นายของเขาใจเย็นๆ"ฮือ..ๆๆๆ..อือ..คุณมอแกนยังฉลาดซะกว่า..ไอ้คนโง่เอ้ย..ฮือๆๆๆๆ..ฮือๆๆๆ.."ความเจ็บที่หัวไหล่ของเธอตอนนี้มันไม่เท่าความเจ็บในใจสักนิดหญิงสาวพรั่งพรูน้ำตาออกมาเป็นทางทั้งยังต่อว่าในความโง่ของเขาอีกไม่ขาด"หึ้ยย.."ฟรานซิสเดินหนีไปสงบสติอารมณ์เมื่อครู่เขาก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่พลั้งมือดึงหญิงสาวแรงขนาดนั้น"เงียบก่อนเถอะครับคุณปลายเดี๋ยวนายน้อยเข้ามาเห็นแม่เค้าร้องให้คงจะไม่ดี"มอแกนพาปลายฝนมานั่งที่โซฟาและปลอบเธอที่กำลังสะอื้นร่ำให้อยู
บริษัทxxx"คุณวีเท่าที่ผมรู้จักคุณมาคุณเป็นคนดีแถมยังดีซะจนชอบโดนหลอกใช้ง่ายๆด้วย"มอแกนพยายามพูดรบเร้าให้วีกิจพูดความจริงออกมาให้หมดเพราะเรื่องที่เขาสืบกับอีธานนั้นมันน่าจะไม่ใช่คำตอบของเขาที่พูดออกมากับเจ้านายของเขา"บอกความจริงเถอะ... คุณจะไปแคร์อะไรกับผู้หญิงที่เอาแต่หลอกใช้คุณรู้ไหมการที่คุณทำแบบนี้นายผมก็ต้องทะเลาะกับคุณปลายฝนแล้วมันจะเกิดผลกระทบอะไรกับลูกเค้าบ้างคุณรู้ใช่ไหม""คือ...."วีกิจเริ่มหน้าเสียเขาไม่ได้ต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้แค่เพราะเขารักภัทรินทร์มากเกินไป"หากคุณยอมพูดอะไรที่มันเป็นความจริงออกมาผมจะช่วยคุณเอง... ตอนนี้ถ้าคุณออกจากงานแม่คุณก็น่าจะลำบากมากคุณคิดดีๆนะ""คุณจะช่วยผมจริงๆใช่ไหมคุณมอแกน"เมื่อมอแกนพูดถึงแม่ของเขาทำให้ชายหนุ่มเริ่มที่จะฉุกคิดได้และนั่งพิจารณาตัวเองอยู่พักใหญ่จึงยอมเงยหน้ามาพูดกับมอแกน"คนอย่างผมไม่เคยพูดเล่น"มอแกนมองวีกิจด้วยท่าทีที่จริงจังเขาร้ว่าเนื้อแท้วีกิจเป็นคนอย่างไรและเขาโดนหลอกใช้อะไรมาบ้างชั่วโมงต่อมาโรงพยาบาล"พาฉันมาหาหมอทำไมเกลียดหน้าฉันไม่ใช่เหรอ"ปลายฝนอยู่บนรถตู้คันหรูข้างๆกับฟรานซิสหลังจากที่หมอเย็บแผลทำแผลและจ่าย
เช้าวันต่อมา08.00 น."อ.. อืมม..""เป็นไงบ้าง"ลัลลลิลมาที่นี่ได้ก็เพราะฟรานซิสส่งคนไปรับเธอมาที่นี่เพื่อที่จะให้เธอช่วยพูดกับปลายฝนให้ดูแลตัวเองหญิงสาวคุยกับฟรานซิสได้ครู่หนึ่งถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนของเพื่อนเธอก็เห็นว่าปลายฝนรู้สึกตัวตื่นมาพอดีจึงรีบเข้าไปช่วยพยุงตัวปลายฝนให้ลุกขึ้นนั่ง"ลิน"ปลายฝนมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่ตื่นมาแล้วเห็นลัลลลิล"คุณฟรานบอกว่าแกไม่ยอมกินยาจนไข้ขึ้นทำไมไม่ดูแลตัวเองเลยห้ะ"ลัลลลินแอบมองค้อนเพื่อนเธอเล็กน้อยเข้าใจว่าเพื่อนเธอกำลังโมโหชายหนุ่มแต่ก็น่าจะห่วงสุขภาพตัวเองบ้าง"ถ้าเค้าไม่มาเจ้ากี้เจ้าการฉันก็จะกินอยู่หรอกพูดแล้วก็โมโหเค้าปรักปรำฉันว่าฉันเป็นขโมยแล้วยังทำฉันเจ็บอีก"ปลายฝนหลุบสายตาลงอย่างน้อยใจ"ฉันรู้แล้ว""นายนั่นบอกแกเหรอ"ปลายฝนเงยหน้าเบิกตาถามเพื่อนของเธออย่างอยากรู้ไม่คิดว่าเรื่องที่ชายหนุ่มทำผิดพลาดเช่นนี้จะยอมเล่าให้คนอื่นฟัง"อืม.. ดูท่าเค้าก็รู้สึกผิดกับแกมากเหมือนกัันนะฉันเข้าใจแกและก็เข้าใจคุณฟรานด้วยอย่างอนเวิ่นเว้อให้มันมากนักเลยเดี๋ยวเค้าเบื่อหน้าแกไม่อยากอยู่บ้านไปหาผู้หญิงคนอื่นไม่รู้ด้วยนะ"ลัลลลิลดูท่
"แล้วทำไมคุณวีคุณถึงไม่เอาเรื่องด้วยล่ะคะทำไมยังปล่อยให้ลอยหน้าลอยตาอยู่แบบนี้อีก"ภัทรินทร์พาลไปต่อว่ามอแกนที่ลำเอียงที่เลือกจะช่วยวีกิจคนเดียว"คุณวีมีความผิดก็จริงแต่ก็ยังอยู่ในขั้นที่คุยกันได้แต่อย่างคุณ.... คนที่จงใจทำลายทั้งบริษัทและคุณปลายฝนที่บริสุทธิ์คงไม่มีอะไรจะต้องคุย"มอแกนไม่คิดว่าภัทรินทร์จะกล้าใช้วีกิจให้ปรักปรำปลายฝนนับว่าเธอเป็นคนที่ร้ายลึกอย่างมากคราแรกเขาคิดเพียงแค่ว่าเธอแอบชอบเจ้านายของเขาเท่านั้นแต่นี่ดูเหมือนเขาจะคิดผิด"ฉันขอคุยกับท่านประธานก่อนได้ไหมคะ"ภัทรินทร์ยังอยากหาข้ออ้างอยู่ทุกวิถีทางเพื่อที่จะไม่ให้ฟรานซิสเอาเรื่องเธอ"คุยกับนายเหรอชื่อของคุณตอนนี้นายยังไม่อยากได้ยินอย่าหวังเลยว่าจะได้เจอนาย...อันที่จริงคุณต้องดีใจด้วยซ้ำที่นายเลือกจะให้ตำรวจจัดการคุณแทน"มอแกนได้รับคำสั่งว่าให้จัดการทุกอย่างแทนเขาเพราะตอนนี้เวลาทั้งหมดเจ้านายของเขาทุ่มไปเพื่อการดูแลปลายฝนนับว่าเจ้านายของเขาปราณีภัทรินทร์อยู่มากแล้วจึงเลือกให้ตำรวจจัดการเพราะหากเจ้านายของเขาจะจัดการเองมีหวังเธอได้ส่งไปอยู่ชายแดนไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันหรือไม่ก็อาจจะเสียโฉมหรือพิการไปตลอดชีวิต"ไม่..ม
"เปล่าซะหน่อย"ปลายฝนส่ายหัวหงึกหงักที่ทำไปทุกอย่างก็เพื่อที่จะได้อยู่กับลูกอย่างสงบสุขเท่านั้น"หืม..ให้จริงเถอะอยู่ใกล้กันทุกวันขนาดนั้นแต่ถ้าแกคิดจะรักเค้าจริงจังฉันว่ามันก็ดีนะไม่ใช่ไปหยอดเค้าให้รักแกข้างเดียว""หื้ม..เลิกพูดเรื่องนี้เถอะฉันทำทุกอย่างก็เพราะเพื่อสิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตฉันกับลูกนะ""อืม..ไม่ลองคิดดูตามที่ฉันบอกหน่อยเหรอ"ลัลลลินย้ำเพื่อนเธอด้วยอาการหยอกเล่นอีกรอบ"ฉันกลับก่อนนะ..."ปลายฝนส่ายหัวเบาๆพร้อมดันตัวขึ้นจากเก้าอี้ขอตัวกลับเพราะไม่อยากรบกวนเวลาของเพื่อนเธอนานอีกอย่างเธอก็ห่วงลูกน้อยของเธอที่บ้านด้วย"โอเคๆ"ลัลลลินอมยิ้มตามหลังเพื่อนเธอครุ่นคิดว่าสักวันเพื่อนเธอคงมิวายตกหลุมรักฟรานซิสแบบไม่รู้ตัววันต่อมาบริษัทxxx"คุณพิรัชคะนักข่าวโทรมาขอสัมภาษณ์เรื่องคดีความที่เกิดขึ้นจะให้ทำยังไงคะ"เลขาสาวเข้ามารายงานกับเจ้านายของเธอที่ตอนนี้มีสื่อโทรมาขอสัมภาษณ์พิรัชเกี่ยวกับคดีที่เขาให้คนไปขโมยผลงานของฟรานซิสมาเต็มไปหมดจนเธอเองไม่มีเวลาทำงานอย่างอื่นคอยแต่รับสายสื่อไม่เว้นว่าง"บอกพวกมันว่าฉันไม่ว่างถ้าเป็นไปได้เธอก็ไม่ต้องรับสายใครเลย"พิรัชกำลังนั่งหัวเสียอยู่กับข
วันต่อมา10.00 น."ที่นี่มีที่สวยๆติดไร่แบบนี้ด้วยเหรอ"ฟรานซิสนั่งอยู่ที่เพิงแคร่ไม้ที่มีหลังคามุงแฝกกับปลายฝนริมธารน้ำตกส่วนอีธานก็พาต้นหนาวเดินเล่นอยู่กับเหล่าบอดี้การ์ดหญิงสาวรบเร้าชวนเขามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนให้เขายอมพาเธอและลูกเข้าป่ามาที่นี่เดินจากบ้านมาไกลพอสมควร..แต่ธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และสวยงามก็มักจะอยู่ไกลหูไกลตาผู้คนเสมอเมื่อมาถึงแล้วค่อยหายเหนื่อยคุ้มค่ากับที่เสียเวลามาอยู่เหมือนกัน"อืมม...ตอนเด็กๆเวลาคุณพ่อกับคุณแม่มาที่นี่ก็จะพากันมานั่งที่นี่ตลอด""แล้วนี่คุณใส่อะไรมาเต็มกระเป๋า"ฟรานซิสว่าจะถามหญิงสาวตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอแบกเป้อะไรมาด้วยทั้งที่พวกอุปกรณ์ของต้นหนาวก็มีลูกน้องของเขาจัดการถือให้อยู่แล้ว"ก็พวกเสื้อผ้าผ้าขนหนูแล้วก็พวกอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเวลามาที่นี่ก็เตรียมแบบนี้เป็นประจำ"เธอมักจะพกของพวกนี้ติดตัวประจำเวลาเข้าป่าหรือไปไหนไกลๆเพราะทุกที่อาจจะเกิดอุบัติเหตุฉุกเฉินขึ้นได้เสมอ"รอบคอบจริงนะ""คุณลืมรึเปล่าฉันเรียนหมอนะคะรอบคอบปลอดภัยไว้ก่อนเสมอ"ปลายฝนยกคิ้วทำหน้าทะเล้นใส่ชายหนุ่มทำให้เขาต้องใช้มือหนาผลักหัวเธอเล่นด้วยความหมั่นไส้เบาๆ"น้ำตก... น้ำตก... เ