ตอนที่14

 วันต่อมา

"วันนี้คุณไม่ไปไร่กับฉันเหรอ" ว่านรักเอ่ยถามไรอันเมื่อเห็นว่าเขายังไม่แต่งตัวเตรียมจะออกไปไร่ในขณะที่เธอจัดการเรียบร้อยแล้ว

"ไม่หรอกครับ...วันนี้ท่าจะร้อน" ไรอันยังไม่ยอมบอกกับว่านรักว่าวันนี้เขาจะไปทำอะไร

"อ่อ..งั้นฉันไปนะคะ"

"ครับ"

ว่านรักเดินออกจากบ้านไปด้วยสีหน้าสงสัยที่วันนี้ไรอันมาแปลกเพราะทุกวันอยากจะตามเธอไปไร่ให้ได้แต่วันนี้กลับกลัวร้อนทั้งที่วันนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝนแต่เช้า

ช่วงบ่ายของวัน

สนามมวย

"ผัวหนูว่านนี่จะไหวเหรอพ่อดูทรงไม่น่าจะต่อยมวยเป็น" เมื่อย่างเข้ายกที่สองของการแข่งต่อยมวยของไรอันปราโมทย์และมนัสต่างก็ยืนกุมขมับเพราะดูท่าไรอันจะเสียเปรียบอยู่มากเสียงเชียร์ตอนนี้ก็เป็นของอีกฝ่ายพวกเขายิ่งไม่มีกำลังใจเข้าไปใหญ่

"ข้าก็ลืมลองดูเชิงซะอีก..เฮ้อ.." ปราโมทย์เห็นว่าไรอันมั่นอกมั่นใจเขาก็คิดว่าหลานเขยคนนี้พอจะเป็นมวยอยู่บ้างแต่ไม่เลย

 พลั้กก... ตุ้บบบบ.. ตั้บบบ

"ต่อยบ้างสิวะ" 

"มาต่อยมวยนะโว้ยไม่ได้ยืนเป็นกระสอบทราย5555" เสียงของคนที่ตะโกนหัวเราะใส่ไรอันทำให้ปราโมทย์และมนัสไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนักแถมตอนนี้ไรอันยังดูจะมึนหมัดอีกฝ่ายเข้าไปอีก

“..อืม..” ไรอันสลัดภาพซ้อนออกจากหัวเพราะจู่ๆเขาก็เห็นตัวเองอยู่ในสนามฝึกทั้งยิงปืนทั้งฝึกการต่อสู้

พลั้กกกก​ ตุ้บบบบ

"เฮ้ยยยย" ภาพตรงหน้ามนัสที่มองเห็นคู่ต่อสู้ของไรอันล้มสลบลงไปเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองทั้งคนที่สนามมวยตอนนี้ก็เงียบกริบเพราะต่างก็คิดว่าอย่างไรไรอันก็ต้องแพ้ในเกมส์นี้แน่นอน

เป๊งๆๆ

เสียงระฆังดังก้องเพราะไรอันวาดหมัดใส่คู่ต่อสู้จนล่วงลงไปตอนนี้ดวงตาคมแทบจะปิดเพราะระบมจากการถูกต่อยเขารีบหันมามองปราโมทย์และมนัสก่อนจะยิ้มอ่อนด้วยความภูมิใจตอนนี้ความเจ็บแทบจะไม่มีเพราะมันแทนที่ด้วยความดีใจไปหมดแล้ว

"ไอ้หนุ่มมันชนะน็อคพ่อ"   มนัสไม่อยากจะเชื่อว่าไรอันก็มีดีกับเขาอยู่เหมือนกัน

"เออ...หมัดหนักเหมือนกันโว้ย..ฮ่าๆๆ" ปราโมทย์ยืนเท้าเอวยิ้มกริ่มก่อนจะพยักหน้าด้วยความทึ่ง

 เย็นของวัน

"ทำไมทำอะไรไม่คิดคะ...ถ้าแขนคุณเป็นอะไรขึ้นมาอีกจะทำยังไง" ว่านรักนั่งหน้ามุ่ยทำแผลให้ไรอันที่ใต้ถุนบ้านของปราโมทย์หลังจากไปต่อยมวยกลับมาตาปูดตาบวม

"ผมไม่ได้เป็นอะไรนี่นาแค่ฟกช้ำนิดหน่อยเอง"  

"ตาปูดตาบวมแบบนี้เรียกนิดหน่อยเหรอคะ"  

"เอาน่าอีหนูผัวเราก็อยากหาเงินซื้อแหวนแต่งงานเท่านั้นเอง" ปราโมทย์ออกตัวช่วยหลานเขยอีกแรง

"แหวนแต่งงาน" 

"นี่ไง.. แล้วนี่ก็เงินสดผมให้คุณ"  คนตัวโตรีบหยิบกล่องแหวนขึ้นมาพร้อมเงินสดที่เหลือจากการซื้อแหวนส่งให้ว่านรัก

"นี่ยอมเจ็บตัวเพื่อเรื่องแค่นี้เหรอคะ" ว่านรักค่อนข้างที่จะโมโหเพราะไอ้ของพวกนี้เธอไม่ได้ต้องการอีกอย่างเธอคิดว่าเธอคุยกับไรอันจบไปแล้วเสียอีกเรื่องหาเงินจัดงานแต่ง

"ไม่ใช่เรื่องแค่นี้งานแต่งงานเราทั้งทีนะครับ" ไรอันเริ่มไม่เข้าใจว่าทำไมว่านรักถึงไม่พอใจที่เขาทำแบบนี้ทั้งที่เขาทำทุกอย่างก็เพื่อเธอ

 ครู่ต่อมา

" สองสาวออกมานั่งคุยกันตามลำพังในขณะที่ปราโมทย์อธิบายถึงพิธีวันแต่งงานให้ไรอันได้ฟัง

"อีตาไรอันดูๆไปจิตใต้สำนึกเค้าก็น่าจะเป็นคนดีเหมือนกันนะว่าน...ตอนนั้นก็ช่วยแกแบบไม่คิดชีวิต..แล้วดูตอนนี้สิยอมเจ็บตัวจนแทบเสียโฉมก็เพราะอยากทำเพื่อแก...ฉันว่าไรอันต้องตกหลุมรักแกเข้าแล้วล่ะ” เมษาดูยังไงก็ไม่ผิดไปจากที่เธอคิดหากไรอันรู้ว่าว่านรักไม่ได้เป็นคนทำน้องสาวของเขาตายทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ติดที่ว่านรักขอร้องให้เธอห้ามพูดเรื่องนี้เด็ดขาดนี่สิไม่อย่างนั้นมีหรือเธอจะไม่พูดเพราะอันที่จริงเพื่อนเธอไม่น่ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของน้องสาวไรอันแม้แต่น้อยหากไม่ติดบุญคุณที่เขมิกามีต่อว่านรัก

"เรื่องนั้นฉันไม่สนใจหรอกฉันรู้แค่ถ้าเค้าจำความได้ฉันน่าจะโดนหนักกว่าเดิมแน่" ว่านรักไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ไรอันคิดอย่างไรกับเธอกันแน่แต่ที่เธอเครียดตอนนี้ก็คือกลัวว่าวันนึงหากไรอันจำเรื่องราวได้เธออาจจะถูกเขาแค้นหนักกว่าเดิม

  วันต่อมา

วันนี้คนในไร่และคนที่รู้จักกับปราโมทย์ต่างก็เข้ามาช่วยกันตกแต่งบ้านของว่านรักก่อนที่พิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้

"นี่หนุ่มมีค่าสินสอดให้หนูว่านเท่าไรล่ะ" แน่งน้อยแม่ค้าในตลาดที่รับผักที่นี่ไปขายประจำเธอมาช่วยงานที่บ้านงานด้วยความที่เป็นแม่ค้าเธอจึงคอยตามซอกแซกคนโน้นทีคนนี้ทีด้วยความอยากรู้

"อ๋อ..ผมก็มีแหวนทองหนึ่งบาทกับเงินอีก6หมื่นครับผมพึ่งต่อยมวยได้มา" ไรอันเอ่ยไปตามความจริงเงินที่เขาหาได้ตอนนี้ก็มีเท่านี้

"ฮ่าๆๆ... ต่อยมวยได้งั้นเหรอแล้วถ้าไม่ได้ต่อยมวยจะทำอะไรเลี้ยงหนูว่าน... คงไม่ใช่ให้เมียเลี้ยงหรอกนะ" เมื่อฟังชายหนุ่มพูดจบแม่ค้าปากตลาดอย่างแน่งน้อยก็ขบขับยกใหญ่เป็นวิสัยของคนชอบดูถูกคน

"ไรอันไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะก่อนหน้านี้เค้าก็เลี้ยงหนูไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไรถ้าไรอีกหน่อยไรอันก็ไปทำงานหาเลี้ยงหนูแล้วพวกป้าๆไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" ว่านรักได้ยินแน่งน้อยคุยกับไรอันทุกคำจนมาถึงตอนนี้เธอก็ทนฟังไม่ได้อีกต่อไปเพราะเธอเกลียดที่สุดคือคนที่ไม่เคารพศักดิ์ศรีของคนอื่น