ตอนที่22 ทำร้าย

"ไม่นี่คะไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลยถูกจับก็ดีแล้วค่ะคดีเรื่องคุณณดาจะได้เปิดเผยความจริงซะที"

คำที่หลุดอกมาจากปากของเกวรินทร์ทำเอานุดีถึงกับต้องรีบมาดึงมือหญิงสาวเอาไว้เพราะคำปฏิเสธของเธอนั่นแหละที่จะทำให้นิโคลัสรู้ว่าที่โอลิเวอร์เป็นแบบนี้เพราะฝีมือพวกเธอ

"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าโอลิเวอร์ถูกจับเพราะอะไร"

"เอ่อ..."

"พูดออกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าไปทำอะไรกันมา"

และแล้วสองสาวก็ต้องยอมสารภาพแต่โดยดีว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้อย่างไร

"เฮ้อ...บ่นตอนนี้คงไม่มีประโยชน์สินะ"

นิโคลัสและแดเนียลยืนเท่าเอวมองสองสาวด้วยความเหนื่อยใจเพราะรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาเยือนสองสาวแน่นอน

ตู้มมมม..

ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้ปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไรกับการดูแลความปลอดภัยของสองสาวดีเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจนทุกคนแทบจะวิ่งหนีตึกที่กำลังจะถล่มลงมาแทบไม่ทันดีที่ทั้งสี่ไม่ได้อยู่ในตัวอาคาร

"อ๊ายย..."

เกวรินทร์วิ่งเข้าโผกอดนิโคลัสแน่น

"นุดี"

ส่วนแดเนียลเองก็รีบดึงตัวนุดีที่กำลังตัวสั่นด้วยความตกใจเข้ามากอด

"โอลิเวอร์แดเนียลพานุดีหนีไป"

"ครับคุณอา"

นิโคลัสเห็นว่าพวกของโอลิเวอร์เดินดุ่มๆเข้ามาเลยรู้ว่าเสียงดังเมื่อครู่คงเป็นพวกโอลิเวอร์ที่ตั้งใจจะมาแก้แค้นสองสาวแน่นอนจึงต้องรีบให้สองสาวแยกกันโดยเขาจะดูแลเกวรินทร์ส่วนนุดีก็ให้แดเนียลพาแยกตัวออกไปดีที่ตึกไม่มีคนงานอยู่แล้วไม่อย่างนั้นเขาไม่อยากจะนึกถึงความสูญเสียที่จะเกิดขึ้นเลย

“คุณนิโคลัส”

เกวรินทร์กอดนิโคลัสเอาไว้แน่นเมื่อคนของโอลิเวอร์ล้อมรอบเธอและนิโคลัสเอาไว้

“อยู่กับฉันไม่ต้องกลัว”

นิโคลัสกอดหญิงสาวเอาไว้แน่นรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวคงกลัวมากเพราะตัวสั่นเป็นลูกนก

"ถ้าฉันจัดการแกตั้งแต่ตอนนั้นก็สิ้นเรื่อง”

โอลิเวอร์จ่อปืนมาที่เกวรินทร์ก่อนจะพ่นตวาดคำออกมาด้วยท่าทีที่ขึงขังจนนิโคลัสต้องหมุนตัวบังหญิงสาวเอาไว้

"ทำร้ายผู้หญิงมันไม่ใช่วิถีลูกผู้ชายโอลิเวอร์"

"เพราะแกให้ท้ายนังนี่สินะมันถึงกล้ากับฉัน"

"อย่าพาล"

"ส่งตัวมันมาให้ฉัน"

"ไม่"

ระหว่างที่นิโคลัสกำลังเถียงกับโอลิเวอร์อยู่นั้นเกวรินทร์ก็เหลือบไปเห็นเศษก้อนหินที่พื้นจึงรีบก้มเก็บก่อนจะรีบปาไปที่โอลิเวอร์และลูกน้องอีกสองคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับเธอ

ปึ้กกก

"โอ้ยยย..นังบ้า"

พอได้จังหวะนิโคลัสจึงรีบดึงตัวหญิงสาววิ่งหนีเพราะเขาไม่ได้มีอาวุธติดตัวมาแม้นแต่ชิ้นเดียวด้วยประมาทไปว่าคงไม่มีอันตราย

ปั้งๆๆ

เสียงปืนดังขึ้นสนั่นจนนุดีและแดเนียลที่กำลังวิ่งหลบอยู่ตรงซากปลักหักพังต้องลุกขึ้นชะเง้อมองสถานการณ์ด้วยความเป็นห่วง

"เกวจะเป็นอะไรไหม"

"คุณอาไม่ปล่อยให้เกวเป็นอะไรหรอก"

แดเนียลเชื่อว่าอาของเขาดูแลเกวรินทร์ได้เป็นอย่างดีไม่ปล่อยให้หญิงสาวตกอยู่ในอันตรายแน่นอน

ปั้งงง

ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะเดินออกจากซากปลักหักพังนุดีก็ล้มฟุบไปกองกับพื้นเพราะถูกยิงที่หัวไหล่จากการลั่นไกลปืนของลูกน้องโอลิเวอร์ที่สั่งให้มาจัดการเธอ

“นุดี”

เมื่อแดเนียลเห็นว่าชายชุดดำเล็งปากกระบอกปืนมาที่นุดีอีกครั้งเขาจึงเอาตัวของเขาบังกระสุนเอาไว้หากจะปล่อยให้นุดีนั้นตายให้เขาตายไปจะดีกว่า

ปั้งง...

เสียงลั่นไกลปืนดังสนั่นจนแดเนียลสะดุ้งเฮือกกอดร่างบางที่นอนสลบจมกองเลือดเอาไว้แน่นแต่แดเนียลรู้ตัวว่าเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลยสักนิดจึงหันกลับไปดูและได้เห็นว่าคนที่ถูกยิงเมื่อครู่ไม่ใช่เขาแต่เป็นลูกน้องของโอลิเวอร์ที่ถูกตำรวจวิสามัญต่างหาก

"ขึ้นรถเร็ว"

ปั้งงๆๆ

ทางด้านของนิโคลัสตอนนี้ก็พาเกวรินทร์วิ่งหนีมาจนถึงยังไม่ได้เปิดประตูรถเหล่าสกระสุนปืนก็รัวมาตรงที่นิโคลัสและเกวรินทร์ยืนอยู่จนขยับไปไหนไม่ได้

"พวกแกก้าวอีกก้าวเดียวกระสุนฝังที่หัวพวกแกแน่...พวกแกจัดการ"

โอลิเวอร์ออกคำสั่งจบชายชุดดำที่ถือไม้เบสบอลก็เงื้อมหมายจะฟาดไปที่เกวรินทร์จนเธอร้องเสียงหลง

"อ๊ายย"

ปึกกก

"คุณนิโคลัสสสส.."

สาวเจ้าที่หลับตาปี๋รู้สึกได้ว่ามีคนฟุบอยู่ที่ตัวและค่อยๆหล่นลงพื้นจึงลืมตาขึ้นมาดูพบว่าเป็นนิโคลัสที่ปกป้องเธอจนตัวเองเจ็บ

ปั้งๆๆๆ..

"วางปืนลงแล้วมอบตัวโอลิเวอร์ตำรวจล้อมที่นี่ไว้หมดแกไม่รอดหรอก"

ตำรวจวิ่งกรูเข้ามารวบทุกคนที่ยืนอยู่เกวรินทร์ไม่ได้สนใจว่าใครจะเป็นอย่างไรแล้วตอนนี้เธอพยายามเขย่าตัวนิโคลัสให้ฟื้นแต่ก็ไม่มีวี่แวว

“คุณนิโคลัส..คุณตื่นสิ..ฮือๆๆ”

สาวเจ้าร้องให้สะอึกสะอื้นที่ไม่สามารถปลุกนิโคลัสให้ฟื้นได้หัวใจของเธอสั่นระรัวเต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมาข้างนอกเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไรไปเพราะเธอเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

ชั่วโมงต่อมา

โรงพยาบาล

แดเนียลและเกวรินทร์นั่งใจจดใจจ่อรอหน้าห้องผ่าตัดอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วทั้งคู่มีสีหน้าที่หดหู่ไปตามๆกันเพราะไม่รู้ว่านุดีและนิโคลัสอาการเป็นอย่างไรบ้าง

"เป็นเพราะฉันใช่ไหม"

และแล้วความกดดันก็ทำให้เกวรินทร์ร้องให้ออกมาอีกรอบ

"เป็นเพราะโอลิเวอร์ต่างหาก"

แดเนียลรู้ว่าตอนนี้เกวรินทร์คงโทษตัวเองแต่เรื่องทุกอย่างแท้จริงแล้วมันเป็นเพราะโอลิเวอร์ต่างหากที่เป็นคนกระทำทั้งหมดตั้งแต่เริ่มแรก

สามชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่นุดีออกจากห้องผ่าตัดเธอไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงหมอจึงให้เธอออกมาอยู่ที่ห้องพักฟื้นส่วนนิโคลัสยังคงต้องผ่าตัดหลายชั่วโมงเพราะสมองกระทบกระเทือนมากทั้งยังมีเลือดคลั่งหลายจุด

วันต่อมา

ตั้งแต่เมื่อวานเกวรินทร์และแดเนียลยังไม่ได้กลับบ้านไปพักเพราะต้องการอยู่เฝ้าทั้งสองอย่างใจจดใจจ่อแดเนียลให้คนของเขาเตรียมเสื้อผ้าของเขาและเสื้อผ้าผู้หญิงมาให้เกวรินทร์เพราะเสื้อผ้าของเขาและเธอต่างก็มีแต่รอยเลือด

"คุณนิโคลัสเป็นยังไงบ้างคะ"

เกวรินทร์เห็นว่านุดียังคงหลับอยู่เธอจึงออกมาดูอาการนิโคลัสในช่วงเช้าเมื่อเห็นว่าแดเนียลนั่งอยู่ที่หน้าห้องไอซียูจึงรีบเข้าไปถามไถ่อาการนิโคลัสกับแดเนียลทันที

"ตอนนี้หมอบอกว่าอาการยังคงที่..นุดีล่ะ"

แดเนียลยังกังวลในอาการของอาของเขาเพราะขนาดหมอที่นี่นับว่าเก่งแล้วยังดูให้คำตอบว่าอาของเขาจะดีขึ้นเมื่อไรไม่ได้เลย

"หมอบอกว่าอาการไม่น่าเป็นห่วงค่ะตอนนี้ยังหลับเพราะฤทธิ์ยา...”

“อืม..ค่อยโล่งใจ”

“ดูคุณแดเนียลเป็นห่วงพี่นุดีมากเลยนะคะ”

เกวรินทร์ไม่อ้อมค้อมเพราะเธอเห็นอาการแดเนียลที่เป็นห่วงนุดีเมื่อวานแล้วดูเหมือนแค่คนรู้จักกันธรรมดา