"จะทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายโดยไม่ข่วยอะไรได้ยังไงล่ะครับ"
นิคลัสตอบปัดโลแกนไปอันที่จริงเขารู้ตัวว่าคงจริงอย่างที่พี่เขาพูดว่าเขาห่วงเกวรินทร์มากแต่ก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไร
ก๊อกๆๆ
บทสนทนาของทั้งสองเงียลลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
"เอ่อ.. สวัสดีค่ะ"
เกวรินทร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาก็มีสีหน้าแปลกใจพอสมควรที่เห็นชายวัยกลางคนที่ลักษระท่าทางคล้ายกับนิโคลัสนั่งอยู่เธอเอ่ยทักทายเขาก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
"เกว..นี่โลแกนพี่ชายฉันพ่อของแดเนียล"
นิโคลัสได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเกวรินทร์เขารีบแนะนำตัวพี่ชายตนให้หญิงสาวได้รู้จักเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงสงสัยอยู่พอสมควร
"ฉันเกวรินทร์เป็นเลขาคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"
โลแกนทักทายหญิงสาวกลับด้วยสีหน้ทที่เป็นมิตรก่อนจะขอตัวกลับเพราะดูท่าน้องชายของเขาจะอยากอยู่กับเด็กสาวคนนี้สองต่อสองมากกว่าดูจากน้ำเสียงดีใจที่ทักทายกันเมื่อครู่
"มีคนดูแลแล้วฉันกลับก่อนล่ะนะ"
"ครับพี่"
เกวรินทร์ก้มหัวให้โลแกนก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอดูลักษณะท่าทางของโลแกนแล้วก็ไม่ใช่คนที่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างแต่ทำไมถึงสั่งห้ามแดเนียลไม่ให้รักกับนุดีได้ลง
"พี่ชายคุณก็ดูใจดีนะคะแต่ทำไมต้องกีดกันความรักลูกด้วย"
สาวเจ้าคิดเพลินจนเผลอเอ่ยออกมาขระที่หย่อนก้นลงนั่งข้างเตียงของนิโคลัส
"พี่ชายฉันไปหีดกันอะไรใคร"
นิโคลัสขมวดคิ้วเล็กน้อยว่าคนอย่างพี่ชายเขาจะไปกีดกันความรักของใครตามที่เกวรินทร์เอ่ยออกมา
"อ่อ...เอ่อ..เปล่าค่ะพูดลอยๆ"
"ฉันว่าฉันพอจะรู้จักนิสัยเธอนะเกว...มีอะไรพูดมาเดี๋ยวนี้"
"ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงคะ"
ก๊อกๆๆ
"ขออนุญาตวัดความดันสักครู่นะคะ"
เกวรินทร์โล่งใจที่ตอนนี้เหมือนสวรรค์เข้าข้างเธอให้พยาบาลมาขัดจังหวะได้ไม่อย่างนั้นเธอคงผิดสัญญากับนุดีแน่
วันต่อมา
"คุณแดเนียลฉันติดต่อกับพี่นุดีไม่ได้เลยไปหาที่ห้องก็ไม่มีค่ะ"
เกวรินทร์รีบมาหาแดเนียลที่โรงพยาบาลเพราะเธอติดต่อหานุดีไม่ได้แถมไปที่คอนโดก็ไม่มีใครอยู่
"นุดีเจ็บอยู่จะไปไหนได้"
"ฉันว่าต้องเป็นเพราะวันนั้นแน่เลย"
เกวรินทร์นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นวันที่ริตามาหานุดีทุการกระทำและคำพูดของทั้งสองเธอถ่ายวิดิโอไว้เป็นหลักฐานทั้งหมดแต่ไม่มีใครรู้และยังไม่ได้ให้ใครดูเพราะคิดว่านุดีคงไม่ตัดสินใจไปจากที่นี่จริงๆแต่ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วจึงเปิดคลิปแล้วยื่นให้แดเนียลได้ดู
"ริตา.."
แดเนียลดูคลิปจนจบเขากำมือแน่นกัดฟันกรอดหากนุดีหนีเขาไปเพราะริตาจริงๆเขาต้องจัดการกับริตาแน่
"ฉันขอถามคุณจริงๆนะคะพ่อคุณไม่ยอมให้คุณคบกับพี่นุดีจริงๆเหรอ"
เกวรินทร์เห็นทีจะปิดเรื่องที่นุดีขอไม่ได้แล้วเพราะอยากรู้เหลือเกินว่าทำไมพ่อของแดเนียลถึงได้สั่งห้ามแดเนียลให้คบกับนุดีหากเป็นเพราะนุดีไม่คู่ควรสมัยนี้มันไม่ใช่เรื่องที่พ่อแม่จะมากีดกันลูกแล้ว
"พ่อฉันไม่เคยยุ่งเรื่องความรักของฉัน"
แดเนียลเริ่มมีสีหน้าสงสัยกับคำพูดของเกวรินทร์
"หืม...งั้นฉันว่าต้องมีคนร้ายในเรื่องนี้อย่างแน่นอนค่ะ"
สาวเจ้ายืนกอดอกหากแดเนียลยืนยันมาแบบนี้แสดงว่าสองแม่ลูกนั่นต้องเล่นตลกอะไรกับความรักของนุดีและแดเนียลแล้ว
"หมายความว่าไง"
จบประโยคคำถามของแดเนียลเกวรินทร์ก็รีบเล่าให้ชายหนุ่มฟังหมดทุกอย่างว่ารัตนาและริตาพูดและทำอะไรกับนุดีเอาไว้บ้างแดเนียลจะได้ตาสว่างว่าที่นุดีบอกเลิกแดเนียลเพราะอะไร
หลังจากที่แดเนียลรู้ความจริงเขาก็ฉุนจนควันออกหูแต่ยังไม่ได้จัดการอะไรกับสองแม่ลูกนั่นตอนนี้เขาขอตามหานุดีและเคลียใจกันก่อนที่เขาจะไม่มีโอกาสได้เจอคนที่เขารักอีก
17.00 น.
"เกว"
"คะ?"
"ตกลงนี่เธอเห็นวิญญาณจริงๆงั้นเหรอ"
นิโคลัสเอ่ยปากถามเกวรินทร์จริงจังเรื่องที่เธอเห็นณดา
"ใช่สิคะฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้โกหกคุณแล้วฉันก็คงจะต้องได้เห็นแบบนี้ไปเรื่อยๆถ้าหากฉันยังไม่มีลูก"
"ทำไม?"
"ก็ที่ฉันบนเอาไว้ฉันยังแก้บนไม่ครบเลยอันที่จริงฉันต้องมีลูกด้วยไม่ใช่แค่แต่งงานอย่างเดียว"
เกวรินทร์เห็นว่าไหนๆนิโคลัสก็เอ่ยถามเธอมาเรื่องนี้แล้วเธอก็ขอบอกความจริงเลยก็แล้วกันจะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคาใจแต่ก็เดาไม่ออกว่าชายหนุ่มจะว่าอย่างไรกับเรื่องนี้
"ถ้าเธอเชื่อเรื่องแบบนี้ทำไมเธอไม่รีบๆมีแฟนแล้วมีลูกล่ะ"
"คือ...ที่ฉันบนเอาไว้คือต้องมีลูกกับคนที่แต่งงานด้วยแล้วคนนั้นก็...คือคุณ"
เกวรินทร์ค่อยๆกระซิบข้างๆหูชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงคราแรกเธอก็คิดว่าเขาทำไมไม่ตกใจกับสิ่งที่เธอพูดที่แท้ก็ไม่คิดว่าคนๆนั้นจะเป็นตัวเอง
"อะไรนะ"
"มีลูกกับฉันน้า..ค้า.."
มือเรียวทั้งสองกุมหน้าแขนแกร่งของนิโคลัสพร้อมทั้งเขย่าเบาๆ
"เธอจะบ้าหรือไงการมีลูกไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ"
นิโคลัสเห็นทีเกวรินทร์จะเพี้ยนไปกันใหญ่แล้วการแก้บนอะไรของเธอดูจะเป็นเรื่องเปลืองเนื้อเปลืองตัวเสียจริงตั้งแต่เรื่องแต่งงานจนมาถึงเรื่องมีลูกไม่รู้ว่าหากผู้ชายคนที่เป็นเหยื่อของเธอไม่ใช่เขาไม่รู้ป่านนี้เธอจะมีชีวิตเป็นอย่างไรเลย
"ฉันรู้แต่ฉันบนไปแบบนั้นแล้วนี่นา"
"ไม่มีทางฉันไม่ยอมมีลูกกับเธอเด็ดขาด"
"แค่ทำให้ฉันท้องมันยากนักหรือไงคะ"
สาวเจ้าบ่นอู้อี้ปากติดจมูก
"นี่เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันจะให้ผู้ชาย...เอ่อ.."
นิโคลัสเอ่ยเสียงแข็งและมีบางคำที่เขากระดากปากที่จะพูดออกมา
"ฉันหมายความว่าให้หมอช่วยทำค่ะคุณคิดลึกไปแล้ว"
เกวรินทร์รู้ว่าคำที่นิโคลัสพูดไม่ออกมันคือเรื่องอะไรเธอก็ไม่ได้หวังให้เขามาทำเรื่องแบบนั้นกับเธอเพราะสมัยนี้มันมีวิธีการที่จะมีลูกโดยที่ไม่ต้องมีสัมพันธ์แบบเนื้อแนบเนื้อกันแล้ว
"จะวิธีไหนก็แล้วแต่ฉันไม่ยอมมีลูกกับเธอเด็ดขาด"
"งั้นฉันต้องเห็นผีไปตลอดแถมถ้าต้องเจอเรื่องร้ายอีกจะทำยังไง"
"ฉันขอให้เธออยู่กับความเป็นจริงอย่าไปเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้มากเลยเกว"นิโคลัสคิดว่าเรื่องที่เกวรินทร์เห็นณดาอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็เป็นได้เขาไม่อยากให้เธอมายึดติดอะไรกับเรื่องการบนบานอะไรมากมายเพราะดูมันจะทำให้ชีวิตของเธอยุ่งยากลามมาถึงชีวิตของเขาด้วย"เฮ้อ..."หญิงสาวเห็นนิโคลัสค้านคอเป็นเอ็นขนาดนั้นจึงต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อนแล้วเรื่องนี้ค่อยหาแผนการอีกทีว่าจะทำอย่างไรให้นิโคลัสยอมทางด้านแดเนียลตอนนี้ก็รีบมุ่งหน้าตามหานุดีเจ้าละหวั่นตอนนี้เขามานั่งรอนุดีที่หน้าคอนโดของเธอพักใหญ่แล้วในมือก็โทรติดต่อกับคนของตนตลอดว่าเจอนุดีที่ไหนบ้างหรือเปล่าปลายสายทุกสายก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่แต่นับว่าเป็นโชคดีของแดเนียลที่ไม่นานนักนุดีก็เดินกลับมาที่คอนโดด้วยท่าทีอิดโรยพอสมควร"นุดี"แดเนียลรีบเข้าไปประคองนุดีอย่างเร่งรีบทั้งดีใจและกังวลในอาการของหญิงสาวในเวลาเดียวกันไม่รู้ว่าเธอออกไปไหนมาทั้งที่ป่วยยังไม่หายเต็มร้อยดี"เอ่อ..""หายไปไหนมาพี่เป็นห่วงแทบแย่เกวบอกว่ามาหาเราแต่เช้าก็ไม่เจอโทรหาก็ไม่ติด""ฉันมีธุระนิดหน่อยขอตัวนะคะ...คุณแดเนียล"นุดีพี่พยายามเดินหลบแดเนียลแต่ก็ถูกเขานั้นอุ้มขึ้นร
"เป็นอะไรทำไมตัวสั่น...ร้องให้งั้นเหรอ"นิโคลัสสัมผัสได้ว่าร่างบางที่นั่งอยู่ใกล้ๆกำลังตัวสั่นและน่าจะร้องให้จึงวาดแขนดึงร่างบางกอดปลอบเอาไว้หลวมๆ"ฉันคิดถึงย่าคิดถึงพ่อคิดถึงแม่...คุณรู้ไหมตอนที่อยู่ในอันตรายฉันนึกถึงแต่หน้าพวกเค้าเมื่อกี้ฉันไม่อยากวางสายเลยแต่กลัวว่าจะร้องให้ออกมาก่อน"สาวเจ้าพรั่งพรูความรู้สึกออกมาทั้งซบใบหน้าเข้ากับอกแกร่งพักใหญ่จึงทำให้เธอพอทุเลาความเสียใจได้บ้าง"ฉันเข้าใจ...ดวงตาฉันหายดีเมื่อไรจะพาเธอกลับบ้านดีหรือเปล่า""จริงนะ""อืม.."ตอนนี้นิโคลัสไม่รู้ว่าจะปลอบหญิงสาวอย่างไรที่ทำได้ดีที่สุดก็คือให้เธอได้อยู่ในอ้อมกอดและคำสัญญาว่าจะพาเธอกลับบ้านยอมรับเลยว่าหญิงสาวเวลาหัวดื้อน่าตีเสียเหลือเกินแต่เวลาเสียใจก็น่าสงสารไม่น้อยเหมือนกันสามวันต่อมาเป็นเวลาสามวันแล้วที่เกวรินทร์ดูแลนิโคลัสไม่เคยขาดตกบกพร่องเธอไม่เคยรู้สึกว่าลำบากกลับสุขใจตลอดเวลาที่ได้ดูแลเขานิโคลัสเองก็ดูจะมีความสุขมากทั้งที่ตาของเขามองไม่เห็นแต่รู้สึกดีเป็นพิเศษที่มีหญิงสาวคอยอยู่ใกล้ไม่เคยห่างไม่เคยมีความรำคาญหญิงสาวทั้งที่เขาค่อนข้างรักความเป็นส่วนตัวนิโคลัสรู้ตัวว่าทำไมเขาถึงมีความสุขแบบนี
22.00 น."ตอนนี้นุดีใช้ชีวิตได้ปกติแล้วพี่แดนไม่ต้องมาดูแลนุดีก็ได้ค่ะ"สาวเจ้าที่กำลังนอนซุกอกคนรักเธอเงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้มตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตได้ปกติมานานแล้วจึงไม่อยากให้เขาต้องมาเสียเวลางานดูแลเธอ"ไล่เหรอ"แดเนียลบุ้ยปากใส่หญิงสาวเล็กน้อย"เปล่าค่ะ...แค่เกรงใจ""ไม่ต้องเกรงใจหรอกตั้งแต่นี้ไปพี่ก็จะเป็นคนดูแลนุดีตลอดไป...แต่งงานกับพี่นะครับ""คะ?"นุดีตกใจอยู่พอสมควรที่จู่ๆแดเนียลก็ดึงกล่องแหวนออกมาจากใต้หมอนและหยิบแหวนในกล่องสวมเข้ามาที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอทั้งที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวแต่เธอก็ดีใจมากเพราะตั้งแต่เนิ่มต้นคบกับแดเนียลเมื่อหลายปีก่อนเธอไม่ได้มองถึงเรื่องแต่งงานเลยด้วยคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แต่วันนี้มันเป็นไปแล้ว"ตกใจอะไร""ก็...นุดีไม่คิดว่าจะมีวันนี้"นุดีซุกใบหน้านวลกับอกของแดเนียลปล่อยน้ำตาแห่งความดีใจให้ไหลออกมาอย่างไม่คิดจะกลั้น"พี่รักนุดีขนาดนี้ก็ต้องเลือกนุดีเป็นแม่ของลูกพี่อยู่แล้ว"มือหนาเชยคางคนรักของเขาเพื่อที่จะมองหน้าเธอให้ชัดๆเขาค่อยๆเช็ดน้ำตาให้เธอก่อนจะประโลมจูบอย่างนุ่มนวลค่อยๆถอดเสื้อผ้าเธอและเขาออกทีละชิ้นและเริ่มกระชับความสัมพันธ์ให
"ใครจะไปรู้""คุณนิค...ถ้าฉันจะทำอะไรคุณฉันทำไปนานแล้วค่ะ""งั้นเหรอ..ฉันไว้ใจเธอได้ใช่หรือเปล่า""คุณกำลังกวนประสาทฉันนะคะ""ฮ่าๆๆ..น้ำเสียงเธอตอนโกรธนี่ตลกจริงๆ"นิโคลัสยังไม่หยุดหยอกยิ่งรู้สึกได้ว่าหญิงสาวกำลังหัวร้อนเขายิ่งรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเธอเล่น"......"เกวรินทร์ที่กำลังหน้าหงิกหน้างอจะต่อว่านิโคลัสกลับ..ตอนนี้เธอกลับเงียบและสีหน้าที่ยับยู่ยี่เมื่อถูกแกล้งด้วยคำพูดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอมยิ้มตามคนที่นอนอยู่บนเตียงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นนิโคลัสหัวเราะจริงจังเขาดูเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้และรอยยิ้มของเขาที่เธอเห็นครั้งแรกก็ทำให้เธอประทับใจในตัวของเขาอย่างมากเลยทีเดียว"เงียบทำไมโกรธฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"นิโคลัสเริ่มหัวเราะไม่ออกเมื่อไม่ได้ยินเสียงหญิงสาวโต้ตอบคิดในใจว่าเธอคงจะไม่เคืองกับเรื่องที่เขาแกล้งเธอด้วยคำพูดเมื่อครู่หรอกนะ"เปล่าค่ะ...ฉันแค่เห็นว่าเวลาคุณหัวเราะแล้วดูเป็นคนละคนกับที่ฉันรู้จัก""ทำไม...ฉันในมุมของเธอเป็นแบบไหน""เปล่าค่ะ... คุณก็เป็นคุณนั่นแหละ...ดึกแล้วฉันนอนก่อนนะคะ""อืม...ฝันดี""เอ่อ...ค่ะเช่นกันค่ะ"เกวรินทร์อมยิ้มแก้มปริ..คำว่าฝันดีก็เป็นคร
"เธอใส่ชุดสีฟ้า"นิโคลัสยิ้มให้หญิงสาวใส่เดรสยาวสีฟ้าตรงหน้าเขาเอ่ยทักสีเสื้อเธอแทนคำตอบ"คุณนิคคุณเห็นแล้วฉันดีใจที่สุดเลยค่ะ"เกวรินทร์กระโดดสวมกอดนิโคลัสแน่นดีใจที่เขากลับมามองเห็นอีกครั้ง"อืม..ฉันก็ดีใจเหมือนกัน"นิโคลัสกอดร่างบางเอาไว้แน่นเขาเองก็ดีใจเช่นกันทั้งสองกอดกันอยู่แบบนั้นจนลืมไปเลยว่าในห้องนี้ก็มีคนอื่นอยู่ด้วยเหมือนกันทำให้แดเนียลต้องส่งเสียงให้ทั้งสองได้รู้ว่ายังมีคนที่รอยินดีด้วยอยู่ตรงนี้อีกสองคน"อะ..แฮ่มม..อื้มม..อืม.."สิ้นเสียงกระแอมกระไปเกวรินทร์และนิโคลัสจึงผละออกจากกันได้"เอ่อ...ดีใจด้วยนะคะบอส"นุดีอมยิ้มอ่อนเขินแทนทั้งคู่เล็กน้อย"เห็นหลานยืนอยู่ตรงนี้หรือเปล่านะ"“เห็นสิ..เห็นทุกคนนั่นแหละแต่ตอนนี้ยังไม่ได้ชัดมากเท่าไร”“อีกวันสองวันคงจะชัดขึ้นครับแต่อาทิตย์นี้หมอขอให้ใช้สายตาน้อยๆก่อนนะครับ”“ครับหมอ”หลังจากทุกอย่างไม่มีอะไรต้องห่วงหมอจึงให้นิโคลัสอยู่ที่โรงพยาบาลคืนนึงเพื่อดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจริงๆเช้าจึงยอมให้กลับ09.00 น."หมอบอกว่าอย่าให้คุณนิคใช้สายตามากคุณโอดินกับคุณลูคัสดูเจ้านายคุณด้วยนะคะ"โอดินและลูคัสไปรับนิโคลัสและเกวรินทร์กลั
"โอ้โห...ใช้วิธีนี้เลยเหรอเกว"นุดีถึงกับอยากเจอย่าของเกวรินทร์จริงๆหลังจากที่ฟังนิโคลัสเล่าจบรู้เลยว่านิสัยแก่นแก้วของเกวรินทร์ได้มาจากใคร"ก็ตอนนั้นอยากหายนี่คะ...อ่อคุณแดเนียลกับพี่นุดีต้องปิดเรื่องนี้ให้เงียบเลยนะคะ""ต้องปิดอยู่แล้ว...ใครจะเชื่อว่าอาฉันเสียท่าให้เธอ..ฮ่าๆๆ"แดเนียลแอบตกใจกับวิธีการที่ทางบ้านเกวรินทร์จัดการกับอาของเขาเหมือนกันแต่ก็มองเป็นเรื่องตลกที่น้อยคนจะมาลบเหลี่ยมอาของเขาได้"ขำอะไรแดเนียล"นิโคลัสส่งสายตาคาดโทษให้หลานชายตนเล็กน้อย"เปล่าครับ""เกว..ยังไงฉันก็มีลูกกับเธอไม่ได้เราไม่ได้รักกัน"นิโคลัสยืนยันกับเกวรินทร์ต่อหน้านุดีและแดเนียลให้ได้ฟังพร้อมกันว่าอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะมีลูกกับญิงสาวได้เพราะการมีลูกเท่ากับมีพันธะผูกพันธ์กันไปชั่วชีวิต"เอ่อ...นั่นสิคะเราไม่ได้รักกัน...แต่...ถ้าเราต้องเจออะไรแบบนี้อีกล่ะ...คุณแดเนียลกับพี่นุดีคิดว่ายังไงคะ"คำว่าไม่ได้รักกันของนิโคลัสทำเอาเกวรินทร์หน้าเสียพอสมควรแต่เธอจะให้เธอทำอย่างไรถ้าหากไม่แก้บนให้มันเสร็จเธอก็จะต้องเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้ไปตลอดไม่รู้ว่านิโคลัสจะเห็นใจเธอบ้างหรือเปล่า"พี่ก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไงเล
"ฉันไม่ได้ยอมรับว่าเอาเนื้อตัวเข้าแลกไม่ได้มีความคิดอย่างที่เธอคิดจะทำ...ฉันแค่ทำงานให้ดีแค่นี้บอสก็เอ็นดูแล้ว...แล้วถ้าคนที่บอสเอ็นดูมากๆอย่างฉันบอกไปฟ้องบอสว่าเธอพูดอะไรไว้บ้างและก็แอบเป่าหูบอสว่าเธอไม่สมควรทำงานที่นี่ต่อไปบอสก็คงเชื่อฉัน"เอเลน่าเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรเกวรินทร์กลับเพราะเธอรู้ว่าช่วงที่นิโคลัสป่วยเกวรินทร์เป็นคนดูแลใกล้ชิดหากเธอต้องถูกไล่ออกตอนนี้คงไม่ดีแน่เพราะบริษัทนี้สร้างเงินให้เธอไม่น้อย"ที่แท้ก็ไม่แน่จริง..คนแบบนี้ใครได้ใกล้เป็นประสาทเสีย"“เอเลน่าคงไม่กล้าแล้วล่ะขอบใจนะเกว”สองสาวรู้ว่าคนอย่างเอเลน่าเก่งแต่ปากแต่ความเก่งแต่ปากของเธอก้ทำคนอื่นประสาทได้เช่นกันเกวรินทร์จึงต้องอ้างนิโคลัสขู่เอาไว้ก่อนเพราะใช้วิธีนี้ทีไรก็ได้ผลทุกทีไปบ้านริตา“เรียกฉันมามีอะไรจะคุย”รัตนาเข้ามาหาริตาที่บ้านได้ก็รีบถามถึงธุระสำคัญที่ลูกสาวเธอจะคุยด้วยทันที"คุณแม่คะริตามีเรื่องจะปรึกษาค่ะ""มีอะไร...""คือ..ริตาท้องค่ะ""ห้ะ...จริงเหรอลูกแดเนียลใช่ไหม"รัตนายิ้มร่าเพราะคิดว่าลูกในท้องของริตาคือลูกแดเนียล"ไม่ใช่ค่ะ..."ริตารับส่ายหัวก่อนที่แม่เธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้"อะไรนะ"ริต
“เอ่อ...คุยอะไรเหรอคะ?”นุดีถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเกือบถูกจับได้“เปล่า...ผมถามไปอย่างนั้น”“เกวออกมาแล้วไปเตรียมตัวถ่ายกันดีกว่าค่ะ”นุดีรีบลุกหนีจากนิโคลัสเมื่อเห็นเกวรินทร์ออกมาจากโซนแต่งตัวเพราะกลัวว่าหากเธอเผลอพูดอะไรมากไปคงถูกนิโคลัสสงสัยแน่นอนว่าเธอกำลังช่วยเหลือเกวรินทร์อยู่ครึ่งชั่วโมงต่อมาตอนนี้ถึงขั้นตอนการถ่ายทำของฉากแรกอาเทอร์ผู้กำกับหนุ่มฝีมือดีจัดฉากให้เกวรินทร์และนิโคลัสนอนหลับกันอยู่บนเตียงโดยให้นิโคลัสรวบกอดหญิงสาวจกทางด้านหลังและมีเดนิสคลานอยู่ใกล้ๆ"คุณนิโคลัสกอดแน่นอีกนิดครับคุณเกวอย่าพึ่งลืมตาปล่อยให้เดนิสคลานเล่นบนตัวพวกคุณเลย"เกวรินทร์รีบหลับตาปี๋เมื่ออาเทอร์ตะโกนให้เธอหลับตาตอนนี้ทั้งสองนอนตัวเกร็งกันพอสมควรเพราะไม่เคยใกล้ชิดกันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มาก่อนหลังจากถ่ายฉากบนเตียงเสร็จตอนนี้ทุกคนก็ออกจากบ้านมาถ่ายที่สวนหน้าบ้านต่อแต่กว่าจะผ่านฉากบนเตียงอาเทอร์ก็ต้องบรีฟทั้งสองนานอยู่พอสมควร"พูดคุยอะไรกันก็ได้ครับแต่ขอให้ใบหน้ายิ้มเข้าไว้"ตอนนี้อาเทอร์ให้ทั้งสามนั่งปิกนิคกันที่สวนหน้าบ้านก่อนเริ่มถ่ายเขาก็บอกให้เกวรินทร์และแดเนียลพูดคุยอะไรกันก็ได้แต่ขอให้ยิ้มแย้ม