ตอนที่30 คนที่ตายไปแล้ว

"เธอใส่ชุดสีฟ้า"

นิโคลัสยิ้มให้หญิงสาวใส่เดรสยาวสีฟ้าตรงหน้าเขาเอ่ยทักสีเสื้อเธอแทนคำตอบ

"คุณนิคคุณเห็นแล้วฉันดีใจที่สุดเลยค่ะ"

เกวรินทร์กระโดดสวมกอดนิโคลัสแน่นดีใจที่เขากลับมามองเห็นอีกครั้ง

"อืม..ฉันก็ดีใจเหมือนกัน"

นิโคลัสกอดร่างบางเอาไว้แน่นเขาเองก็ดีใจเช่นกันทั้งสองกอดกันอยู่แบบนั้นจนลืมไปเลยว่าในห้องนี้ก็มีคนอื่นอยู่ด้วยเหมือนกันทำให้แดเนียลต้องส่งเสียงให้ทั้งสองได้รู้ว่ายังมีคนที่รอยินดีด้วยอยู่ตรงนี้อีกสองคน

"อะ..แฮ่มม..อื้มม..อืม.."

สิ้นเสียงกระแอมกระไปเกวรินทร์และนิโคลัสจึงผละออกจากกันได้

"เอ่อ...ดีใจด้วยนะคะบอส"

นุดีอมยิ้มอ่อนเขินแทนทั้งคู่เล็กน้อย

"เห็นหลานยืนอยู่ตรงนี้หรือเปล่านะ"

“เห็นสิ..เห็นทุกคนนั่นแหละแต่ตอนนี้ยังไม่ได้ชัดมากเท่าไร”

“อีกวันสองวันคงจะชัดขึ้นครับแต่อาทิตย์นี้หมอขอให้ใช้สายตาน้อยๆก่อนนะครับ”

“ครับหมอ”

หลังจากทุกอย่างไม่มีอะไรต้องห่วงหมอจึงให้นิโคลัสอยู่ที่โรงพยาบาลคืนนึงเพื่อดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจริงๆเช้าจึงยอมให้กลับ

09.00 น.

"หมอบอกว่าอย่าให้คุณนิคใช้สายตามากคุณโอดินกับคุณลูคัสดูเจ้านายคุณด้วยนะคะ"

โอดินและลูคัสไปรับนิโคลัสและเกวรินทร์กลับจากโรงพยาบาลเมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านเกวรินทร์ก็ไม่ลืมที่จะกำชับกับคนสนิทของนิโคลัสทั้งสองว่าให้ดูแลนิโคลัสให้ดีอย่าพึ่งให้ทำงานแม้นเธอจะรู้ว่าเขาใกล้หายดีแล้วแต่ก็ยังคงเป็นห่วงอยู่ดี

"นายบอกว่าจะอยู่ที่นี่ต่อครับ...คงต้องเป็นคุณเกวที่ต้องบอกแล้วล่ะครับ"

โอดินหันมาตอบกลับตอบกลับหญิงสาวที่นั่งข้างเจ้านายของเขาด้วยรอยยิ้ม

"อ้าว.. เหรอคะคุณไม่เห็นบอกฉันเลย"

"ฉันอยู่กับเธอที่นี่ดีแล้วเธอจะได้ปลอดภัย...อีกอย่างฉันจะรอเจอคุณป้า...หรือเธอไม่อยากให้ฉันอยู่"

"เปล่านี่คะก็ที่นี่บ้านคุณ...คุณ..จะอยู่นานเท่าไรก็ได้..รีบลงมาสิคะจะได้เข้าบ้าน"

จากคราแรกที่หัวใจห่อเหี่ยวเพราะคิดว่านิโคลัสจะกลับไปอยู่ที่บ้านของเขาตอนนี้กลับกระชุ่มกระชวยมาอีกครั้งเพราะเขาจะอยู่กับเธอที่นี่ต่อ

วันต่อมา

18.00 น.

"เมื่อวานคุณป้าก็ไม่มา...วันนี้เธอจะมาหรือเปล่า"

เป็นอีกครั้งที่เกวรินทร์กับนิโคลัสมานั่งรอคุณป้าใจดีที่หน้าบ้านนิโคลัสอยากเจอเธอใจจะขาดแต่ไม่รู้ว่าเธอจะมาหรือไม่เพราะเมื่อวานเขากับเกวรินทร์ก็รอเก้อไปวันนึงแล้ว

"นั่นสิคะ...อ้าวนั่นคุณแดเนียลกับพี่นุดี"

ขณะที่ทั้งสองรอคุณป้าใจดีอยู่รถของแดเนียลก็เข้ามาจอดหน้าบ้านเธอทั้งยังหอบหิ้วของพะลุงพะลังมาเต็มรถ

"ซื้ออะไรมาเยอะเลยคะ"

เกวรินทร์รีบเข้าไปช่วยแดเนียลถือของ

"ฉันจะฉลองที่คุณอามองเห็นไง"

"อาบอกว่าไม่ต้องซื้อมาไง"

นิโคลัสรู้แล้วว่าแดเนียลและนุดีจะมาเพราะแดเนียลโทรมาบอกแต่เช้าแต่ก็ไม่คิดว่าจะซื้ออะไรมาเยอะแยะขนาดนี้ทั้งที่กำชับแล้วว่าไม่ต้องซื้ออะไรมา

"ไม่เป็นไรหรอกครับซื้ออาหารแค่นี้ขนหน้าแข้งผมไม่ล่วงหรอก"

ทั้งสี่ช่วยกันจัดโต๊ะอาหารและนั่งทานอาหารเย็นกันพักใหญ่จนเรียบร้อยแล้วจึงมานั่งคุยกันที่หน้าบ้านต่อ

"ชะเง้อหาอะไรเหรอเกว"

นุดีสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่าเกวรินทร์เอาแต่ชะเง้อหน้าบ้านแต่เธอก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวมองหาอะไรจึงต้องถามขึ้น

"คุณป้าน่ะค่ะ... ก่อนหน้านี้เธอเอาของมาให้เกวกับคุณนิคทุกวัน"

ติ๊ง... ต่องง

"นั่นไงเธอมาแล้ว...คุณนิคคะคุณป้ามาแล้วค่ะ"

"อ่อ..เดี๋ยวอามานะ"

นิโคลัสที่กำลังเดินคุยตามประสาผู้ชายอยู่กับแดเนียลได้ยินเสียงเกวรินทร์บอกว่าคุณป้าใจดีที่เขาอยากเห็นหน้ามาแล้วจึงรีบขอตัวจากแดเนียลและเดินตามเกวรินทร์ไปที่หน้าบ้าน

"บอสกับเกวยืนคุยกับใครนุดีไม่เห็นเลยค่ะ"

"นั่นน่ะสิ"

นุดีและแดเนียลยืนมองทั้งสองอยู่เป็นพักเห็นเพียงแค่เกวรินทร์และนิโคลัสยืนอยู่สองคนแต่ไม่เห็รเหมือนกันว่าทั้งสองคุยอยู่กับอะไร

ครู่ต่อมา

"คุณอาคุยกับใครเหรอครับ"

หลังจากที่นิโคลัสและเกวรินทร์เดินกลับมานั่งแล้วแดเนียลจึงได้โอกาสถามให้หายคาใจว่าเมื่อครู่อาของเขาและเกวรินทร์คุยอยู่กับอะไรเพราะเขาไม่เห็นคนอื่นนอกจากทั้งสอง

"ก็ป้าเอมม่าเจ้าของที่ตรงนี้ที่อาซื้อไงตอนแรกอาก็ว่าใครเพราะเธอไม่ยอมบอกรอให้อาเห็นแล้วจะรู้เอง"

นิโคลัสตอบแดเนียลเมื่อครู่นึกว่าแดเนียลเห็นแล้วเสียอีกเขาเองก็นึกว่าใครที่เอาผลไม้มาให้แทบทุกวันที่แท้ก็คนกันเอง

"อะไรนะครับ"

แดเนียลถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอ

"มีอะไรเหรอ"

“นั่นสิคะ”

นิโคลัสและเกวรินทร์เริ่มมองแดเนียลแปลกๆแลวเพราะดูอีกฝ่ายจะมีสีหน้าที่ตระหนกขึ้นมากะทันหัน

"ก็ป้าเอมม่าเธอไม่อยู่เป็นปีแล้วนะครับ"

"หมายความว่า..."

สิ้นเสียงแดเนียลเกวรินทร์ก็หันมามองหน้ากับนิโคลัสคราแรกคิดว่าตัวเองไม่เห็นอะไรแบบนี้แล้วเชียวอันที่จริงเจอมาตลอดแต่ไม่รู้เองเท่านั้นแต่นึกๆไปครั้งนี้ก็แปลกเพราะเธอไม่ได้สัมผัสได้เพียงคนเดียวแต่เป็นนิโคลัสก็สัมผัสและเห็นได้ด้วย

"เห็นไหมฉันบอกคุณแล้วว่าฉันเห็นจริงๆคุณก็ไม่เชื่อ...ตอนนี้คุณก็เห็นด้วยทีนี้จะยอมมีลูกกับฉันหรือยัง"

คราวนี้นิโคลัสจะไม่เชื่อเธอคงไม่ได้เพราะเขาก็เห็นกับเธอนี่คงเป็นสัญญาณเตือนที่ทวีคูณขึ้นกว่าเดิมเป็นแน่เธอรู้สึกได้ดังนั้นเธอต้องรีบแก้บนเรื่องสุดท้ายให้เสร็จสิ้นในเร็ววันแล้วล่ะ

"ม...มีลูกมันเรื่องอะไรกันงงไปหมดแล้ว"

แดเนียลยืนกอดอกจ้องหน้าเกวรินทร์ด้วยความสงสัย

"เอ่อ.​.."

เจ้าตัวที่หลุดปากพูดถึงกับอึกอักเพราะจะปฏิเสธยังไงเธอคิดไม่ออกแล้ว

"นั่นสิเกว...เกี่ยวอะไรกับมีลูก"

"เฮ้อ...เดี๋ยวอาเล่าให้ฟัง"

นิโคลัสเห็นว่าไหนๆแดเนียลกับนุดีก็สงสัยแล้วเขาจะเล่าความจริงให้ทุกคนฟังเลยแล้วกันว่าเกิดอะไรขึ้นเพื่อให้ทุกคนได้รู้ว่าความคิดของเกวรินทร์มันแปลกแค่ไหนและเรื่องมีลูกเขาคิดว่ายังไงก็น่าจะไม่มีคนที่เห็นด้วยกับการกระทำแปลกๆของเกวรินทร์แน่