"โอ้โห...ใช้วิธีนี้เลยเหรอเกว"
นุดีถึงกับอยากเจอย่าของเกวรินทร์จริงๆหลังจากที่ฟังนิโคลัสเล่าจบรู้เลยว่านิสัยแก่นแก้วของเกวรินทร์ได้มาจากใคร
"ก็ตอนนั้นอยากหายนี่คะ...อ่อคุณแดเนียลกับพี่นุดีต้องปิดเรื่องนี้ให้เงียบเลยนะคะ"
"ต้องปิดอยู่แล้ว...ใครจะเชื่อว่าอาฉันเสียท่าให้เธอ..ฮ่าๆๆ"
แดเนียลแอบตกใจกับวิธีการที่ทางบ้านเกวรินทร์จัดการกับอาของเขาเหมือนกันแต่ก็มองเป็นเรื่องตลกที่น้อยคนจะมาลบเหลี่ยมอาของเขาได้
"ขำอะไรแดเนียล"
นิโคลัสส่งสายตาคาดโทษให้หลานชายตนเล็กน้อย
"เปล่าครับ"
"เกว..ยังไงฉันก็มีลูกกับเธอไม่ได้เราไม่ได้รักกัน"
นิโคลัสยืนยันกับเกวรินทร์ต่อหน้านุดีและแดเนียลให้ได้ฟังพร้อมกันว่าอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะมีลูกกับญิงสาวได้เพราะการมีลูกเท่ากับมีพันธะผูกพันธ์กันไปชั่วชีวิต
"เอ่อ...นั่นสิคะเราไม่ได้รักกัน...แต่...ถ้าเราต้องเจออะไรแบบนี้อีกล่ะ...คุณแดเนียลกับพี่นุดีคิดว่ายังไงคะ"
คำว่าไม่ได้รักกันของนิโคลัสทำเอาเกวรินทร์หน้าเสียพอสมควรแต่เธอจะให้เธอทำอย่างไรถ้าหากไม่แก้บนให้มันเสร็จเธอก็จะต้องเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้ไปตลอดไม่รู้ว่านิโคลัสจะเห็นใจเธอบ้างหรือเปล่า
"พี่ก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไงเลย"
"ฉันขอไม่ออกความเห็นละกันนะ...มันเป็นเรื่องคนสองคนเคลียกันเอาผมกับนุดีต้องกลับก่อนแล้ว"
แดเนียลกับนุดีที่จู่ๆก็ถูกเกวรินทร์มาขอความเห็นพวกเขาทั้งสองก็ตอบแทนไม่ได้เหมือนกันเพราะก็เข้าใจกันทั้งคู่เรื่องที่เกวรินทร์เจอมาก้ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องไม่จริงส่วนที่นิโคลัสปฏิเสธเกวรินทร์ก็ไม่ผิดเพราะการมีลูกด้วยกันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
อาทิตย์ต่อมา
อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่หญิงสาวกลับมาทำงานพร้อมนิโคลัสหลังจากเรื่องราววันนั้นนิโคลัสกับเกวรินทร์ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องการมีลูกอีกเพราะตอนนี้โครงการใหม่พึ่งเสร็จต้องเร่งทำการตลาดและโฆษณาโปรโมทจึงค่อนข้างยุ่งกับงานกันเป็นพิเศษ
10.00 น.
ตอนนี้เกวรินทร์กับนุดีเตรียมเอกสารการประชุมกันเสร็จก่อนหน้าการประชุมกันประมาณหนึ่งชั่วโมงเกวรินทร์จึงปรึกษาปัญหาส่วนตัวกับนุดีอีกครั้ง
"เรื่องนั้นพี่เป็นบอสพี่ก็ลำบากใจนะเกว"
นุดีไม่ใช่ไม่เชื่อในเรื่องลี้ลับที่เกวรินทร์เจอแต่ให้เธอเป็นนิโคลัสเธอก็ลำบากใจเหมือนกัน
"แต่ถ้าเกวไม่ทำตามที่บนเอาไว้ก็ต้องเจอเรื่องลี้ลับไปตลอดตอนนี้ไม่ใช่เกวคนเดียวที่เห็นนะคะ"
"อืม...เอางี้ถือว่าเกวเคยช่วยพี่ณดาจะให้พี่ช่วยยังไงก็บอกมาเลย"
นุดีเห็นแก่เกวรินทร์ที่ช่วยพี่สาวเธอก่อนหน้าตอนนี้หากเกวรินทร์อยากจะให้เธอทำอะไรก็ขอให้บอกแต่จะให้เธอไปบอกให้นิโคลัสยอมมีลูกกับเกวรินทร์ตรงๆคงเป็นเรื่องที่ยาก
"ตอนนี้เกวคิดว่าถ้าคุณนิคได้ลองเลี้ยงเด็กสักคนอาจจะอยากมีลูกก็ได้ค่ะ"
เท่าที่เกวรินทร์คิดได้ก็ประมาณนี้แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะหาเด็กที่ไหนให้นิโคลัสเอามาเลี้ยง
"คิดงั้นเหรอ"
"ค่ะ.."
"อืม..แล้วพี่จะหาทางช่วยนะ"
"ขอบคุณนะคะ"
แม้นไม่รู้ว่านุดีจะทำอย่างไรเพื่อช่วยเธอแต่ตอนนี้ก็อุ่นใจหนึ่งเปราะว่ามีคนคอยซัพพอร์ตข้างๆ
11.00 น.
เมื่อถึงเวลาประชุมตอนนี้ทุกคนในบริษัททุกทีมประชุมร่วมกันและนิโคลัสให้โอกาสทุกคนเสนอการทำโฆษณาว่าจะให้ออกมาในรูปแบบไหนกันดี
"ฉันคิดว่าการโปรโมทความสะดวกทันสมัยที่โครงการเรามีให้มันดูไม่น่าสนใจเท่าไรแล้วค่ะคนที่จะซื้อบ้านเค้าคือคนที่ต้องการสร้างครอบครัวลองจำลองการใช้ชีวิตในบ้านแบบครอบครัวนุดีว่าดีนะคะ"
นุดีคิดข้อนี้ออกมาเป็นอาทิตย์แล้วว่าไม่อยากให้ขายเรื่องความทันสมัยของสิ่งอำนวยความสะดวกในบ้านแล้วเพราะก่อนหน้านี้หลายโครงการของบริษัทก็นำเสนอแบบนี้จนลูกค้ามั่นใจแล้วว่าความทันสมัยของบ้านจัดสรรของบริษัทน่าเชื่อถือ
แต่สิ่งที่เธออยากให้มีความแปลกใหม่ก็คืออยากให้บ้านดูเป็นบ้านโดยการโฆษณาแบบครอบครัวใช้ชีวิตอยู่กันจริงๆ
"แต่ฉันว่าคนที่จะซื้อบ้านก็ต้องมองสิ่งอำนวยความสะดวกในบ้านเป็นหลักอยู่แล้วโฆษณาแบบเดิมก็ขายดีทุกครั้งนะคะ"
เอเลน่ายกมือขึ้นขัดนุดีเพราะเธอเห็นว่าการขายแบบเดิมก็ดีอยู่แล้วไม่เห็นต้องเปลี่ยนอะไรมากเลย
"อืม.. ผมว่าการโปรโมทเรื่องสิ่งอำนวยความสะดวกความทันสมัยบริษัทเราโปรโมทแบบนี้มานานแล้วและคนก็มั่นใจในความทันสมัยที่เรามีให้แต่การโปรโมทโฆษณาแบบที่นุดีว่าเรายังไม่เคยทำลองดูก็ไม่เสียหาย...แต่อาทิตย์เดียวจะเตรียมการทันหรือเปล่า"
เอเลน่าหน้าเสียเล็กน้อยที่เห็นนิโคลัสชอบในข้อเสนอของนุดีมากกว่าของเธอจึงเอาแต่นั่งเงียบไม่ขอออกความเห็นอะไรอีกและค่อนข้างมีคสามรู้สึกไม่พอใจนุดีอยู่พอสมควร
"ทันค่ะ...นายแบบก็ให้บอสเป็นเองเลยค่ะเพราะรู้รายละเอียดของทุกอย่างอยู่แล้ว"
คราแรกว่าจะเสนอให้บริษัทจ้างนางแบบนายแบบมาแต่เธอพึ่งจะนึกอะไรออกตอนคุยกับเกวรินทร์เห็นทีหากจะให้นิโคลัสได้ลองเลี้ยงเด็กคงต้องให้นิโคลัสมาเป็นนายแบบโฆษณาเองแล้วและคนที่เป็นนางแบบก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเกวรินทร์นั่นเองที่เธอคิดเอาไว้
"ผมงั้นเหรอ"
"คนที่เห็นบอสเค้าก็จะเชื่อถือมากขึ้นค่ะ...ส่วนนางแบบนุดีหาให้เองค่ะ"
"งั้นก็ทำตามที่คุณบอกแล้วกัน"
"ค่ะบอส"
นุดีพูดกับนิโคลัสจบก็หันมาอมยิ้มกับเกวรินทร์ตัวเกวรินทร์เองก้นั่งอมยิ้มกริ่มเธอพอจะรู้แล้วว่านุดีจะช่วยเธออย่างไร
ครู่ต่อมา
"อย่างว่าล่ะนะบอสก็ต้องเชื่อว่าที่หลานสะใภ้อยู่แล้วแต่ก็นะแย่งเค้ามามันก็ไม่น่าภูมิใจนักหรอก"
ด้วยความที่ไม่พอใจนุดีตั้งแต่อยู่ในห้องประชุมเอเลน่าจึงถือโอกาสขระเดินผ่นโต๊ะทำงานของนุดีพูดจาแดกดันหญิงสาวระบายอารมณ์เสียนิดหน่อย
“...”
นุดีถอนหายใจเฮือกใหญ่เธอรู้ว่าภาพเธออาจจะมองว่าแย่งแดเนียลมาจากริตาแต่ความจริงเป็นอย่างไรเธอก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายเพราะดุออกว่าเอเลน่าจงใจอยากหาเรื่องเท่านั้นอธิบายอะไรไปเธอคงไม่ฟัง
"พูดอะไรของเธอ...ฉันทนกับปากเธอมานานแล้วนะ"
เกวรินทร์ยืนเท้าเอวมองหน้าเอเลน่าตาเขม็งเพราะเธอจะไม่ทนกับพฤติกรรมแย่ๆของเอเลน่าอีกแล้ว
"ทำไมจะทำอะไรฉัน"
"เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันเป็นคนของบอส"
"ยอมรับแล้วสิ...ว่าเอาเนื้อตัวเข้าแลก"
"ฉันไม่ได้ยอมรับว่าเอาเนื้อตัวเข้าแลกไม่ได้มีความคิดอย่างที่เธอคิดจะทำ...ฉันแค่ทำงานให้ดีแค่นี้บอสก็เอ็นดูแล้ว...แล้วถ้าคนที่บอสเอ็นดูมากๆอย่างฉันบอกไปฟ้องบอสว่าเธอพูดอะไรไว้บ้างและก็แอบเป่าหูบอสว่าเธอไม่สมควรทำงานที่นี่ต่อไปบอสก็คงเชื่อฉัน"เอเลน่าเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรเกวรินทร์กลับเพราะเธอรู้ว่าช่วงที่นิโคลัสป่วยเกวรินทร์เป็นคนดูแลใกล้ชิดหากเธอต้องถูกไล่ออกตอนนี้คงไม่ดีแน่เพราะบริษัทนี้สร้างเงินให้เธอไม่น้อย"ที่แท้ก็ไม่แน่จริง..คนแบบนี้ใครได้ใกล้เป็นประสาทเสีย"“เอเลน่าคงไม่กล้าแล้วล่ะขอบใจนะเกว”สองสาวรู้ว่าคนอย่างเอเลน่าเก่งแต่ปากแต่ความเก่งแต่ปากของเธอก้ทำคนอื่นประสาทได้เช่นกันเกวรินทร์จึงต้องอ้างนิโคลัสขู่เอาไว้ก่อนเพราะใช้วิธีนี้ทีไรก็ได้ผลทุกทีไปบ้านริตา“เรียกฉันมามีอะไรจะคุย”รัตนาเข้ามาหาริตาที่บ้านได้ก็รีบถามถึงธุระสำคัญที่ลูกสาวเธอจะคุยด้วยทันที"คุณแม่คะริตามีเรื่องจะปรึกษาค่ะ""มีอะไร...""คือ..ริตาท้องค่ะ""ห้ะ...จริงเหรอลูกแดเนียลใช่ไหม"รัตนายิ้มร่าเพราะคิดว่าลูกในท้องของริตาคือลูกแดเนียล"ไม่ใช่ค่ะ..."ริตารับส่ายหัวก่อนที่แม่เธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้"อะไรนะ"ริต
“เอ่อ...คุยอะไรเหรอคะ?”นุดีถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเกือบถูกจับได้“เปล่า...ผมถามไปอย่างนั้น”“เกวออกมาแล้วไปเตรียมตัวถ่ายกันดีกว่าค่ะ”นุดีรีบลุกหนีจากนิโคลัสเมื่อเห็นเกวรินทร์ออกมาจากโซนแต่งตัวเพราะกลัวว่าหากเธอเผลอพูดอะไรมากไปคงถูกนิโคลัสสงสัยแน่นอนว่าเธอกำลังช่วยเหลือเกวรินทร์อยู่ครึ่งชั่วโมงต่อมาตอนนี้ถึงขั้นตอนการถ่ายทำของฉากแรกอาเทอร์ผู้กำกับหนุ่มฝีมือดีจัดฉากให้เกวรินทร์และนิโคลัสนอนหลับกันอยู่บนเตียงโดยให้นิโคลัสรวบกอดหญิงสาวจกทางด้านหลังและมีเดนิสคลานอยู่ใกล้ๆ"คุณนิโคลัสกอดแน่นอีกนิดครับคุณเกวอย่าพึ่งลืมตาปล่อยให้เดนิสคลานเล่นบนตัวพวกคุณเลย"เกวรินทร์รีบหลับตาปี๋เมื่ออาเทอร์ตะโกนให้เธอหลับตาตอนนี้ทั้งสองนอนตัวเกร็งกันพอสมควรเพราะไม่เคยใกล้ชิดกันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มาก่อนหลังจากถ่ายฉากบนเตียงเสร็จตอนนี้ทุกคนก็ออกจากบ้านมาถ่ายที่สวนหน้าบ้านต่อแต่กว่าจะผ่านฉากบนเตียงอาเทอร์ก็ต้องบรีฟทั้งสองนานอยู่พอสมควร"พูดคุยอะไรกันก็ได้ครับแต่ขอให้ใบหน้ายิ้มเข้าไว้"ตอนนี้อาเทอร์ให้ทั้งสามนั่งปิกนิคกันที่สวนหน้าบ้านก่อนเริ่มถ่ายเขาก็บอกให้เกวรินทร์และแดเนียลพูดคุยอะไรกันก็ได้แต่ขอให้ยิ้มแย้ม
"เธอตั้งครรภ์อ่อนๆประมาณหกสัปดาห์แล้วช่วงนี้ต้องระวังให้มากนะคะ""หา..."แดเนียลอ้าปากค้างดีใจและเสียใจไปในเวลาเดียวกันเพราะวันที่เขารู้ว่าเขามีลูกแต่ดันเกือบจะเสียลูกไปเสียอย่างนั้นเพราะคนนิสัยเสียสองแม่ลูกนั่นยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเจ็บใจ"จะหาอะไรล่ะคะคุณกำลังจะมีลูกไม่ดีใจหรือไง""เธอรู้"แดเนียลตกใจกว่าที่รู้ว่าเกวรินทร์รู้แสดงว่าก่อนหน้านี้นุดีก็ต้องรู้ตัวแล้วแต่ยังไม่ได้บอกกับเขา"อืม.."หญิงสาวพยักหน้ารับเบาๆ"เดี๋ยวแล้วเธอทำไมไม่บอกฉันจะได้ให้นุดีหยุดทำงาน"นิโคลัสดึงเกวรินทร์มาคุยนี่ถือเป็นเรื่องร้ายแรงหากนุดีท้องที่จริงจะต้องแจ้งกับเขาจะได้ให้เธอหยุดงานแต่นี่เท่ากับหญิงสาวทั้งสองช่วยกันปกปิดดีที่ตอนนี้ลูกในท้องนุดีไม่เป็นอะไรไม่อย่างนั้นเขาคงรู้สึกผิดกว่านี้แน่เพราะก่อนหน้านี้ให้นุดีจัดการงานหลายเรื่องโดยไม่รู้ว่าเธอท้องอ่อนๆ"ก็พี่นุดีไม่ให้บอกใครไงคะเธอบอกว่าจะเซอร์ไพรซ์คุณในวันเกิด"เกวรินทร์ไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่เธอถูกนุดีของเอาไว้ต่างหากและเธอก้ไม่รู้ด้วยว่าสองแม่ลูกนั่นจะมาทำเรื่อง"อาว่าต้องรีบทำอะไรให้มันจบเร็วๆแล้วล่ะ"นิโคลัสยกมือจับบ่าแดเนียลเห็นทีเรื่องของริตาแดเนียลต้องร
โรงพยาบาล"พี่นุดีคะสบายใจได้แล้วนะคะริตารับสารภาพแล้วว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกคุณแดเนียล"เกวรินทร์รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากการคุยโทรศัพท์กับนิโคลัสเมื่อครู่ก็รีบมาบอกความจริงให้นุดีรู้ว่าสองแม่ลูกนั่นหลอกลวงให้นุดีสบายใจได้ว่าแดเนียลไม่ได้โกหก"อืม...ตอนนี้พี่แดนเป็นยังไงบ้าง"ตอนนี้นุดีค่อนข้างห่วงสภาพจิตใจของแดเนียลมากกว่าว่าจะเป็นอย่างไรเพราะเธอรู้ว่าแดเนียลรักแม่ของเขามากยิ่งรู้ว่าการตายของแม่ไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุแต่เกิดจากการถูกฆาตกรรมสภาพจิตใจแดเนียลจะเป็นอย่างไร"คุณนิคบอกว่าค่อนข้างเครียดค่ะ""พี่อยากไปหาพี่แดน""อย่าพึ่งขยับตัวค่ะ...ตอนนี้คุณนิคกับคุณแดเนียลกำลังกลับมาค่ะ"เกวรินทร์รีบห้ามไม่ให้นุดีลุกเพราะตอนนี้หมอยังไม่ให้นุดีขยับตัวแกร๊กก"คุณแดเนียลมาพอดีเลยเกวขอตัวนะคะ"เกวรินทร์เห็นแดเนียลเปิดประตูเข้ามาพอดีเธอจึงขอตัวออกจากห้องไปเพราะรู้ว่าทั้งสองมีเรื่องที่จะต้องคุยกันเป็นการส่วนตัวส่วนเธอก็ออกมานั่งคุยกับนิโคลัสด้านนอก"สองแม่ลูกนั่นร้ายเหมือนกันนะคะ""นี่แหละความอยากได้อยากมีจนหน้ามืดตามัวไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี"นิโคลัสรู้เลยว่าความอยากได้อยากมีของคนมันทำให้เห็นแก่
"ดี...ตามมาเลย"เกวรินทร์เห็นนิโคลัสพูดคุยด้วยสีหน้าระรื่นกับยูกิเธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศในร้านค่อนข้างอึดอัดสำหรับเธอพอสมควรเลยยิ้มไม่ค่อยจะออกเท่าไร"เธอเป็นใครเหรอคุณแดเนียลทำไมดูสนิทกับคุณนิคจัง"หลังจากที่นิโคลัสตามยูกิไปในครัวแล้วเกวรินทร์ก็ได้ทีถามแดเนียลให้หายคาใจ"เป็นเพื่อนกับคุณอาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วน่าจะเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่สนิท""สนิทแบบแค่เพื่อนจริงเหรอ"เกวรินทร์รู้มาว่านิโคลัสไม่ค่อยสุงสิงกับผู้หญิงทั้งยังรักความเป็นส่วนตัวการที่เขาจะสนิทกับยูกิเธอคิดว่าไม่น่าจะใช่เพื่อนธรรมดา“อืม..ก็คุณยูกิเธอไม่ได้ชอบผู้ชายแถมมีนิสัยแบบผู้ชายด้วย”แดเนียลยืนยันว่ายูกิเป็นเค่เพื่อนของอาเขาจริงๆเพราะยูกิไม่ได้ชอบผู้ชาย“อืม..เข้าใจแล้วค่ะ”เกวรินทร์แอบอมยิ้มอ่อนเธอรู้แบบนี้ก็ค่อยลดอาการอึดอัดหัวใจลงได้หน่อยนุดีมองหน้ากับแดเนียลทั้งคู่อมยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัยรู้ว่าทำไมเกวรินทร์ถึงอยากจะรู้นักว่านิโคลัสและยูกิมีความสัมพันธ์เป็นแบบไหนที่นั่งหน้ามุ่ยก่อนหน้าคงเป็นเพราะแอบหวงนิโคลัสเป็นแน่ครู่ต่อมาตอนนี้เกวรินทร์นั่งอยู่คนเดียวเพราะนุดีและแดเนียลเดินออกจากร้านไปหาซื้อของว่างมานั่งท
"นอนทับแขนฉันทั้งคืนยังจะแกล้งกวนฉันอีกเหรอ"ดวงตาคมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะบ่นหญิงสาวที่เธอเล่นนอนดิ้นไปมากวนเขาจนนอนไม่หลับจนต้องรวบตัวกอดเอาไว้กว่าจะหลับได้ก็เกือบฟ้าสางพอตื่นมาก็ยังไม่หยุดกวนเขาอีก"เอ่อ...ฉันขอโทษค่ะไม่รู้ว่ามานอนติดคุณตั้งแต่เมื่อไร...น่าจะสายแล้วฉันไปล้างหน้าก่อนนะคะ"เกวรินทร์ก้มหน้างุดไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าเธอกำลังเขินจึงรีบลุกยืนขึ้นหมายจะออกไปจากห้องเพื่อไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำแต่ก็ถูกนิโคลัสดึงมือไว้เพราะเขาก็จะไปเหมือนกัน"อืม...ฉันไปด้วย"ทั้งสองเลื่อนประตูออกจากห้องมาพร้อมกันแล้วก็ต้องชะงักงันกันไปทั้งคู่เมื่อเห็นว่านุดีและแดเนียลนั่งอยู่ที่กลางบ้าน"เอ่อ...คือเมื่อคืน..เอ่อ...ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ"เกวรินทร์เห็นสายตาของแดเนียลและนุดีก็รู้เลยว่าทั้งคู่กำลังคิดอะไรอยู่จึงรีบอธิบายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก"อาเห็นว่าเกวนอนไม่หลับเลยมานอนเป็นเพื่อนเท่านั้น"นิโคลัสเอ่ยเสริมช่วยเกวรินทร์อีกแรงเพราะไม่อยากถูกมองไม่ดีไม่คิดว่าทั้งสองจะมานั่งรอแบบนี้"อ๋อ.. ครับนอนเป็นเพื่อน"แดเนียลอมยิ้มกริ่มทั้งส่งสายตาหยอกเย้าคนเป็นอาก่อนจะหันมายิ้มกับนุดี"เอ่อ...เราไปเดิ
"ทำไม...รักฉันไม่ใช่หรือไง"นิโคลัสรีบรัดร่างบางมากอดเอาไว้ก่อนที่จะก่ายกระซิบข้างใบหน้านวลด้วยน้ำเสียงแหบพร่า"...การที่ฉันบอกรักไม่ใช่ว่าฉันจะง่ายกับคุณที่ยังไม่ได้รักฉันตอบนะ""ใครบอกว่าฉันไม่ได้รักเธอ...ยัยเด็กบ้าเอ้ย..ฉันต้องวุ่นวายใจก็เพราะเธอ""คุณนิค...จ...จริงเหรอคะ"ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความดีใจที่ได้ยินคำว่ารักจากปากของคนที่เธอมีใจให้เขานิโคลัสพยักหน้าเบาๆทั้งรวบรัดร่างบางบดจูบให้ชื่นใจอีกรอบ"อื้อ..."คนตัวโตที่กำลังมีอารมณ์รักพลุ่งพล่านอีกรอบในรอบหลายปีเขาผละริมฝีปากออกมามองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาหยาดเยิ้มไม่ได้อยากหยุดการกระทำแม้นแต่วินาทีเดียวแต่เห็นว่าคนอ่อนประสปการณ์กำลังหายใจไม่ออกจึงจำใจต้องหยุดให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอดฟู่วว..หายใจไม่ออก""ฉันว่าต้องสอนกันอีกเยอะ""อื้อ.."เมื่อเห็นหญิงสาวได้ออกซิเจนพอประมาณแล้วนิโคลัสก็รีบอุ้มร่างบางเข้าห้องนอนค่อยๆวางร่างบางนอนราบกับฟูกประสานมือทั้งสองของเขากับมือเรียวของหญิงสาวเขาบดจูบดูดดึงริมฝีปางบางด้วยความนุ่มนวลอีกรอบค่อยๆสอดส่ายลิ้นร้ายตวัดฉกชิมความหวานเป็นระยะจนตอนนี้หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างคนตัวโตรู้สึกถึงอารมณ์แห่งความสุ
"ยังไม่ได้ตรวจเลยย่า""ตอนนั้นพ่อเราก็อย่างนี้แหละอีหนู...ย่าว่าต้องท้องแล้วล่ะ"ทองม้วนค่อนข้างมั่นใจนิโคลัสเองก็ยืนยิ้มแก้มปริเมื่อรู้ตัวส่ากำลังมีทายาทกับคนที่ตัวเองรักส่วนเกวรินทร์คิดไปคิดมาเธอก็ไม่เจอเรื่องแปลกมาเป็นเดือนกว่าแล้วเหมือนกันคงจะจริงอย่างที่ย่าเธอว่าตอนนี้เธอมีลูกกับนิโคลัสอย่างที่อยากมีแล้วจริงๆ"เค้าเป็นยังไงล่ะลูกถึงไปตกหลุมรักเค้าได้"หลังมื้อเย็นมาลีและเกวรินทร์ก็ช่วยกันล้างถ้วยล้างชามเวลานี้มาลีจึงได้โอกาสถามไถ่เรื่องความรักของลูกสาวเธอด้วยอยากรู้เหมือนกันว่าลูกเธอไปรักไปชอบคนมีอายุรุ่นราวคราวพ่ออย่างนิโคลัสได้อย่างไร"ตอนแรกก็ดูดุจนน่ากลัวแต่พอรู้จักจริงๆเค้าอบอุ่นมากเลยจ่ะแม่...ขี้บ่นนิดหน่อยแต่มีปัญหาทีไรเป็นเค้าที่ช่วยเหลือหนูทุกครั้ง""อืม... เห็นลูกสาวแม่มีความสุขแบบนี้แม่ก็ดีใจ"มาลีเห็นลูกสาวเธอพูดถึงนิโคลัสไปยิ้มไปก็รีบรู้ได้ว่าลูกเธอคงมีความสุขที่จะรักนิโคลัสจริงๆไม่ใช่เพียงแค่ผูกพันธ์เพราะความใกล้ชิดเท่านั้นเธอรู้อย่างนี้ก็ค่อยโล่งใจที่เกวรินทร์ไม่ได้รู้สึกแค่ชั่ววูบส่วนนิโคลัสมาลีก็วางใจที่เขาเป็นคนดูแลลูกของเธอเพราะนิโคลัสเป็นผู้ใหญ่มีวุฒิภาวะและ