ตอนที่23 เคยคบกัน

“คือ...นุดีกับฉันเราเคยคบกัน...”

แดเนียลไม่ได้ปิดบังอะไรเกวรินทร์เขาเล่าให้หญิงสาวฟังทุกอย่างว่าความสัมพันธ์ของเขากับนุดีเริ่มขึ้นและจบลงอย่างไร

"อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมพี่นุดีถึงบอกเลิกคุณล่ะคะ"

"เธอไม่ได้บอกฉัน"

"แน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้เจ้าชู้จนพี่นุดีทนไม่ได้"

เกวรินทร์เห็นทีเรื่องที่ผู้หญิงทนผู้ชายไม่ได้น่าจะเป็นเรื่องเจ้าชู้นี่แหละ

"ฉันไม่ใช่แทนไทนะ"

"ก็เห็นเป็นเพื่อนกัน"

"ฉันไม่เคยมีใครนอกจากนุดีที่หมั้นกับริตาฉันก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าต้องการประชดนุดีแต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีหวงอะไรฉันแม้แต่น้อย"

"พี่นุดีอาจจะไม่รักคุณจริงๆแล้วก็ได้เลิกตื๊อเธอเถอะ"

เกวรินทร์เอ่ยเตือนแดเนียลด้วยความหวังดีเพราะหากนุดีบอกเลิกดแดเนียลและพยายามหลบหน้าต่างๆนาๆหากเป็นเธอต้องใช้วิธีแบบเดียวกับนุดีเพื่อหลบหน้าใครบางคนคงต้องเป็นคนที่ไม่อยากเจอจริงๆ

"นี่คือการให้คำปรึกษาของเธอเหรอ"

แดเนียลขมวดคิ้วผูกโบว์เขาเห็นว่าเกวรินทร์ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุดีคิดว่าเล่าให้เธอฟังจะช่วยอะไรเขาได้บ้างแต่กลับทำให้เขาปวดหัวกว่าเดิมเสียอีก

"อ้าว...การที่ผู้หญิงผลักไสไล่ส่งขนาดนี้ไม่รักแล้วจะเรียกอะไรล่ะคะ"

"ถ้านุดีไม่รักฉันทำไมตอนนี้ยังไม่มีคนอื่นล่ะ"

"ก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจมั้งคะ...ไม่เห็นแปลก"

"คุยกับเธอนี่ปวดหัวจริงๆ"

แดเนียลส่ายหัวเบาๆก่อนจะลุกหนีเกวรินทร์

"อ้าว.."

ทำเอาหญิงสาวนั่งเกาหัวแกลกๆเพราะคิดว่าตัวเองให้คำปรึกษาได้ดีที่สุดแล้วแต่ไหนแดเนียลกลับไม่พอใจเสียอย่างนั้น

สามวันต่อมา

"หน้าตาสดใสขึ้นนะคะพี่นุดีเจ็บแผลอยู่หรือเปล่าคะ"

เกวรินทร์ทักทายนุดียามเช้าเธอพอจะยิ้มได้บ้างเมื่อเห็นนุดีหน้าตาสดใสขึ้น

"นิดหน่อย..แล้วบอสเราเป็นไงบ้าง"

นุดียังคงเจ็บแผลอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้มากเท่าไรเธอเป็นห่วงก็แต่เจ้านายของเธอที่รู้มาว่าเขานั้นเจ็บหนักถึงขั้นต้องผ่าตัดสมอง

"ยังไม่ฟื้นเลยค่ะแต่หมอบอกว่าอาการดีขึ้นเรื่อยๆ"

เกวรินทร์ส่ายหัวเบาๆสีหน้าของเธอเป็นกังวลขึ้นทันทีเมื่อต้องพูดถึงนิโคลัส

"ขอบใจนะเกวมาดูแลพี่ทุกวันเลย"

"อืม...อันที่จริงก็มีอีกคนที่มาดูแลพี่นุดีนะคะ"

เกวรินทร์จะรับความดีความชอบนี้คนเดียวไม่ได้เพราะมีคนมาสลับกันดูแลนุดีกับเธอก็คือแดเนียลแต่ที่นุดีไม่เห็นเพราะแดเนียลชอบมาตอนนุดีนั้นหลับ

"ใครเหรอ"

"คุณแดเนียลไงคะเกวรู้แล้วนะคะว่าพี่นุดีเป็นคนรักของคุณแดเนียล"

"คือ..เรื่องพี่กับเค้ามันจบไปนานแล้วล่ะ"

นุดีหน้าเสียเล็กน้อยไม่คิดว่าแดเนียลจะบอกเรื่องนี้กับเกวรินทร์

"อืม..ค่ะ..พี่นุดีหิวหรือเปล่าคะอาหารที่พยาบาลให้อิ่มหรือเปล่าเกวซื้อของกินมาเต็มเลย"

เมื่อเห็นหน้าของนุดีไม่ได้อยากพูดถึงเรื่องนี้เท่าไรนักเธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศยามเช้า

"เกวกินเถอะหมอยังให้พี่กินอาหารอ่อนๆอยู่"

"ค่ะเกวขอตัวกินก่อนนะคะหิ๊วหิว"

"เอาเลยจ่ะ"

เกวรินทร์นั่งทานอาหารเช้าไปคิดไปเพราะเธอเห็นนุดีสีหน้าไม่ค่อยดีนักเมื่อเอ่ยถึงเรื่องราวความรักที่จบไปแล้วหากคนที่ไม่ได้คิดอะไรแล้วจริงๆจะมีอาการอย่างนี้หรือเธอจึงสงสัยอยู่ในใจไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรนุดีออกไปเพราะไม่ได้อยากก้าวก่ายมากมายขนาดนั้น

20.00​ น.

"เกว.."

"คุณณดา"

เกวรินทร์รีบละมือจากมือถือที่กำลังเล่นผุดลุกนั่งมองมายังต้นเสียงทมี่กำลังเรียกเธอไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นดวงจิตของณดาที่ตอนนี้ยืนอยู่ปลายเตียงของนุดี

"พี่ณดาเหรอเกว"

นุดีรีบมองตามสายตาของเกวรินทร์ด้วยสีหน้าและแววตาที่ดีใจ

"ค่ะ.."

"เธอเป็นยังไงบ้าง"

"ดวงจิตของคุณณดาสว่างมากเลยค่ะเกวรับรู้ได้ถึงความสุขด้วย"

เกวรินทร์พูดไปยิ้มไปเพราะเธอรู้สึกมีความสุขกับดวงจิตของณดาที่สว่างสไวตอนนี้เหลือเกิน

"บอกนุดีว่าฉันรักเธอมากๆต่อจากนี้ขอให้ใช้ชีวิตตามหัวใจตัวเองอย่าปิดโอกาสเพราะความต้องการของคนอื่น"

"ได้ค่ะเกวจะบอกพี่นุดี"

"ฉันต้องไปแล้วเกวขอบคุณมากๆที่ช่วยฉันหลังจากนี้เธออาจจะต้องช่วยวิญญาณตนอื่นเหมือนกับฉันหากเธอยังทำไม่ได้ตามคำสัจฉันบอกเธอได้เท่านี้"

ณดาบอกเกวรินทร์กับสิ่งที่เธอพึ่งจะรับรู้ได้

"เอ่อ.. เรื่องนั้นฉันจะพยายามค่ะ"

เกวรินทร์หน้าเสียกะทันหันที่แท้เธอเห็นณดาได้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง

"ดีแล้วล่ะ...ฉันต้องไปแล้วลาก่อนนะ"

"คุณณดาจะไปแล้วค่ะพี่นุดี"

เกวรินทร์รีบบอกกับนุดีก่อนที่ดวงจิตของณดาจะค่อยๆสลายหายไป

"ไปสู่สุขคตินะคะพี่ณดา"

นุดีอวยพรพี่สาวของเธอด้วยน้ำตาและแล้วพี่เธอก็ไปสู่สุขคติเสียที

"เธอไปแล้วค่ะพี่นุดีเธอไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไปแล้ว...เธอฝากเกวมาบอกพี่นุดีว่าให้พี่นุดีใช้ชีวิตตามใจตัวเองอย่าปิดโอกาสเพราะความต้องการของคนอื่นเกวก็ไม่ค่อยเข้าใจความหมายพี่นุดีล่ะคะ"

เกวรินทร์กอดปลอบนุดีพร้อมทั้งพูดคำสั่งเสียงที่ณดาฝากมาให้นุดีได้ฟังแม้นเธอจะฟังทุกคำพูดแต่เธอก็ไม่ได้เข้าใจสิ่งที่ณดาจะสื่ออยุ่ดีว่ามันหมายถึงอะไร

"พี่เข้าใจดี..แต่"

นุดีเข้าใจดีว่าณดาหมายถึงอะไร

"อะไรคะ?"

"ถ้าพี่บอกอะไรเกวขอให้ทุกอย่างเป็นความลับสัญญากับพี่นะเกว"

"ค่ะเกวสัญญา"

"คุณรัตมาขอร้องให้พี่เลิกยุ่งกับคุณแดเนียลเพราะหากคุณแดเนียลยังคบกับพี่เค้าจะถูกตัดหางปล่อยวัดพี่ยอมให้เค้ามาลำบากเพราะพี่ไม่ได้"

"เกวนึกว่าเรื่องแบบนี้มีแต่ในละครซะอีก...อืม..แล้วตอนนี้พี่นุดียังรักคุณแดเนียลอยู่หรือเปล่าคะ"

เกวรินทร์ฟังไปก็ขมวดคิ้วไปไม่คิดว่าการกีดกันความรักยังมีในยุคสมัยนี้อีก

“......”

นุดีไม่ได้ตอบอะไรกับคำถามของเกวรินทร์ได้แต่เพียงก้มหน้าก้มตาแม้นไม่ต้องตอบเกวรินทร์ก้พอจะรู้เพราะหากไม่เหลือใจแล้วนุดีคงเอ่ยปากปฏิเสธเธอโดยง่าย

"เกวพอจะเดาออกแล้วค่ะ...นับว่าพี่นุดีใจแข็งเหมือนกันนะคะที่ปฏิเสธคุณแดเนียลได้ตลอด"

"พี่ไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับพี่บ่อยๆเพราะพี่ก็กลัวใจตัวเองเหมือนกันไม่ได้ใจแข็งอย่างที่เกวว่าหรอก"

นุดีส่ายหัวเบาๆที่เห็นเธอใจแข็งกับแดเนียลข้างในของเธอก็มีแต่ความกลัวทั้งนั้นกลัวใจตัวเองว่าจะปฏิเสธแดเนียลไม่ได้ตลอด