"ยิ่งพี่ได้ยินแบบนี้พี่ยิ่งปวดใจ"
ตั้งแต่กลับบ้านมานุดีก็เอาแต่น้ำตาไหลไม่หยุดแม้นจะรับรู้เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆจากปากเกวรินทร์แล้วแต่เมื่อได้ยินคนที่ทำกับพี่ของเธอพูดถึงเรื่องนั้นเธอกลับทวีความเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
"เกวเข้าใจค่ะ...เราได้หลักฐานมาแล้วอีกไม่นานทุกอย่างก็จะต้องจบค่ะเข้มแข็งไว้นะคะพี่นุดีเราต้องเผชิญความจริงกันอีกหลายอย่างค่ะ...พรุ่งนี้เกวจะเอาหลักฐานนี้ไปให้ตำรวจค่ะ"
"พี่ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นเราไม่รู้ว่าโอลิเวอร์มีพรรคพวกเป็นตำรวจกี่คนพี่ว่ามีวิธีที่ดีกว่านี้"
นุดีส่ายหัวเพราะเธอคิดว่าหากโอลิเวอร์ซื้อตำรวจคนนึงได้คนอื่นก็คงไม่ยากเธอคิดว่าถ้าต้องบีบโอลิเวอร์คงต้องใช้คนที่เหนือกว่าเขา
"ยังไงคะ"
เกวรินทร์ขมวดคิ้วสงสัยเธอไม่รู้ว่านุดีนั้นมีแผนอะไรในใจเพราะเท่าที่คุยกันมานุดีก็รับฟังและทำตามแผนของเธอตลอด
วันต่อมา
สองสาวเกวรินทร์และนุดีนั่งกันออยู่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งเพื่อรอการมาของเกรซ เฮอร์นันเดซสาวสวยไฮโซเจ้าของบรนด์เสื้อผ้าหรูลูกสาวท่านทูตภรรยาของโอลิเวอร์
“พี่นุดีแน่ใจนะคะว่าภรรยาโอลิเวอร์จะมาที่นี่”
เกวรินทร์เห็นราคาอาหารที่นี่เธอก็แทบจะกลืนไม่ลงแต่อย่างไรก็ต้องสั่งมาอยู่ดีเพื่อที่จะรอเจอกับภรรยาของโอลิเวอร์ตอนนี้เธอสองคนก็นั่งได้พักใหญ่แล้วแต่ยังไม่มีวี่แววว่าเกรซและพ่อของเธอจะมาที่นี่เลย
“ใช่พี่โทรเช็กกับเลขาของเธอแล้วเลขาบอกว่าเธอจะมาทานข้าวกับคุณพ่อเธอที่นี่”
นุดีต้องการที่จะบอกเรื่องความเลวร้ายของโอลิเวอร์ให้เกรซและจอร์นพ่อตาของโอลิเวอร์ฟังเชื่อว่าจอร์นคงไม่ยอมให้โอลิเวอร์ลอยนวลแน่หากรู้ว่าลูกเขยตนทำผิดเมื่อวานนี้เธอจึงหาทางติดต่อกับเลขาของเกรซและอ้างว่านิโคลัสให้มาติดต่อจึงรู้ว่าวันนี้เกรซและจอร์นจะมาทานอาหารกลางวันกันที่นี่
“แล้วถ้าเธอมากับโอลิเวอร์ด้วยล่ะคะ”
เกวรินทร์หวั่นใจว่าเกรซจะไม่ได้มาคนเดียวและจะทำให้เสียแผนเพราะคิดว่าสามีภรรยาคงไปไหนมาไหนด้วยกันในวันหยุดที่เป็นวันครอบครัวของอาทิตย์แบบนี้
“ไม่หรอกพี่รู้มาว่าพ่อของคุณเกรซไม่ค่อยชอบโอลิเวอร์เท่าไร”
นุดีมั่นใจว่าอย่างไรโอลิเวอร์ก็ไม่มาด้วยเพราะเธอเคยได้ยินตามข่าวบ่อยๆว่าจอร์นไม่ได้ปลื้มในลูกเขยตัวเองนักเพราะโอลิเวอร์นั้นไม่ได้ทำธุรกิจสีขาวอย่างเดียว
“นั่นไงเข้ามากันแล้ว”
เมื่อพูดถึงโอลิเวอร์จบเกรซและจอร์นก็เดินเข้าร้านอาหารมาพอดีทั้งสองเป็นที่จับจ้องของคนในร้านเพราะมีคนมาคอยคุ้มกันดูแลความปลอดภัยค่อนข้างเยอะพอสมควร
ครู่ต่อมา
“เค้าทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วค่ะพี่นุดี”
“อืม..ตามพี่มา”
สองสาวนั่งรอให้เกรซและจอร์นทานอาหารกลางวันจนเรียบร้อยแล้วจึงลุกออกจากโต๊ะตนเองเข้าไปหาทั้งสอง
“พวกคุณจะทำอะไร”
ยังไม่ทันที่สองสาวจะเข้าถึงตัวของเกรซก็มีเหล่าบอดี้การ์ดมาขวางพวกเธอเอาไว้เสียก่อนจนเกรซและจอร์นที่กำลังจะลุกออกจากโต๊อาหารหันมามองสองสาวเป็นตาเดียว
“ฉันเป็นคนของคุณนิโคลัสค่ะคุณเกรซขอเวลาคุยธุระสักครู่นะคะ”
นุดีรีบบอกกับเกรซทันทีว่าเธอต้องการอะไร
“ที่โทรหาเลขาฉันใช่หรือเปล่า”
“ค่ะ”
“ปล่อยพวกเธอเถอะ”
เกรซเห็นว่าสองสาวนั้นเป็นคนของนิโคลัสและดูท่าไม่น่าจะเป็นอันตรายอะไรกับเธอได้จึงสั่งให้คนปล่อยให้ทั้งสองเดินเข้ามาหาเธอ
“ฉันนุดีและนี่ก็เกวรินทร์เลขาของคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
เมื่อสองสาวแนะนำตัวทักทายกันเสร็จพวกเธอก็เริ่มเข้าเรื่องและเปิดคลิปให้เกรซและจอร์นได้ดู
“หากคุณไม่เชื่อคุณลองไปเค้นกับหมอชาร์ลดูได้...ขอโทษที่ฉันต้องใช้วิธีนี้เพื่อเข้าหาคุณแต่ฉันต้องการที่จะทวงความยุติธรรมให้พี่สาวของฉัน”
“พวกเธอรู้ใช่หรือเปล่าว่าถ้ามันเป็นเรื่องไม่จริงพวกเธอจะโดนอะไร”
เกรซมีท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจเรื่องที่สองคนนี้กล่าวหาสามีเธอเท่าไรเพราะเธอรักและเชื่อใจสามีเธอเสมอมา
“แต่พ่อเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง...พ่อบอกลูกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าสามีของลูกมันไว้ใจอะไรไม่ได้แต่ลูกก็ยังจะเชื่อใจมัน”
จอร์นคิดต่างกับลูกสาวตนเขาเชื่อที่สองสาวนี้พูดเพราะหากเธอเอาเรื่องไม่จริงมาลวงหลอกพวกเขานับว่าพาตัวเองมาอยู่ในอันตรายและสิ่งที่ทำให้เขาเชื่อมากขึ้นก็เพราะคลิปเสียงในมือถือเขาจำได้ดีว่าเสียงนี้เป็นเสียงของหมอชาร์ลจริงเพราะรู้จักกันดี
วันต่อมา
"เกวคิดว่ามันจะได้ผลหรือเปล่า"
นุดีกับเกวนั่งปรึกษากันในช่วงเช้าของวันจันทร์นุดีไม่มั่นใจเท่าไรนักว่าโอลิเวอร์จะถูกจัดการเพราะดูท่าเกรซภรรยาของโอลิเวอร์ดูจะเข้าข้างสามีของตัวเองมากเสียเหลือเกิน
"ได้ผลสิคะดูพ่อตาโอลิเวอร์ท่าจะเชื่อเราตอนนี้ก็แค่รอดูสถานการณ์ว่าจะเป็นยังไง"
เกวรินทร์เชื่อว่างานนี้ยังไงโอลิเวอร์ก็ไม่รอดเพราะเธอเห็นว่าพ่อตาของโอลิเวอร์เชื่อพวกเธอมากพอสมควร
14.00 น.
ช่วงบ่ายวันนี้นิโคลัสว่างจึงพานุดีและเกวรินทร์มาดูความเรียบร้อยที่ออฟฟิศใหม่ของแดเนียลด้วยอันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ก็ได้แต่เพราะอยากให้หลานชายกระชุ่มกระชวยหัวใจจึงพานุดีมาที่นี่ครั้นจะพานุดีมาคนเดียวคงดูแปลกๆจึงต้องลากเกวรินทร์มาด้วย
"นี่ออฟฟิศคุณแดเนียลเหรอคะ"
เกวรินทร์เดินดูตึกสามชั้นดีไซน์ทันสมัยเธอรู้ว่าตึกนี้พึ่งเริ่มสร้างได้ประมาณสองอาทิตย์นับว่าเสร็จเร็วเกินคาด
"อืม.."
"ทำไมคุณต้องมาดูด้วยตัวเองด้วยล่ะ"
ปกติแล้วงานของนิโคลัสไม่จำเป็นต้องมาดูงานเล็กๆแบบนี้เองไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงชวนเธอออกมาได้
"ว่างพอดี"
"ไวเหมือนกันนะเนี่ย"
"ทีมงานที่ทำงานกับฉันมืออาชีพอยู่แล้วเหลือแค่รอทีมตกแต่งภายในมาจัดการก็เรียบร้อยทุกอย่างแล้ว"
"คุณอาครับดูนี่สิ"
แดเนียลที่พึ่งเห็นข่าวจากในอินเตอร์เน็ตเขาก็รีบวิ่งเอามาให้นิโคลัสดูทันที
"โอลิเวอร์ถูกหมายจับ"
นิโคลัสอ่านข่าวจนพอจะจับใจความได้ว่าที่โอลิเวอร์ถูกจับเพราะมีหลักฐานว่าฆ่าคนตายแถมยังปลอมแปลงหลักฐานอำพรางคดีอีก
"จริงเหรอคะ?"
เกวลินได้ยินเช่นนั้นก็หูผึ่งรีบถามย้ำกับนิโคลัสอีกรอบ
"ไม่เกี่ยวกับเธอใช่ไหมเกว"
สายตาของนิโคลัสที่มองอาการดีใจของเกวรินทร์ดูกังวลเป็นพิเศษถ้าหากเรื่องนี้เกี่ยวกับเกวรินทร์จริงเธอไม่ปลอดภัยแน่เพราะตอนนี้ตำรวจยังรวบตัวโอลิเวอร์และพรรคพวกไม่ได้
"ไม่นี่คะไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลยถูกจับก็ดีแล้วค่ะคดีเรื่องคุณณดาจะได้เปิดเผยความจริงซะที"คำที่หลุดอกมาจากปากของเกวรินทร์ทำเอานุดีถึงกับต้องรีบมาดึงมือหญิงสาวเอาไว้เพราะคำปฏิเสธของเธอนั่นแหละที่จะทำให้นิโคลัสรู้ว่าที่โอลิเวอร์เป็นแบบนี้เพราะฝีมือพวกเธอ"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าโอลิเวอร์ถูกจับเพราะอะไร""เอ่อ...""พูดออกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าไปทำอะไรกันมา"และแล้วสองสาวก็ต้องยอมสารภาพแต่โดยดีว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้อย่างไร"เฮ้อ...บ่นตอนนี้คงไม่มีประโยชน์สินะ"นิโคลัสและแดเนียลยืนเท่าเอวมองสองสาวด้วยความเหนื่อยใจเพราะรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาเยือนสองสาวแน่นอนตู้มมมม.. ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้ปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไรกับการดูแลความปลอดภัยของสองสาวดีเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจนทุกคนแทบจะวิ่งหนีตึกที่กำลังจะถล่มลงมาแทบไม่ทันดีที่ทั้งสี่ไม่ได้อยู่ในตัวอาคาร"อ๊ายย..."เกวรินทร์วิ่งเข้าโผกอดนิโคลัสแน่น"นุดี"ส่วนแดเนียลเองก็รีบดึงตัวนุดีที่กำลังตัวสั่นด้วยความตกใจเข้ามากอด"โอลิเวอร์แดเนียลพานุดีหนีไป""ครับคุณอา"นิโคลัสเห็นว่าพวกของโอลิเวอร์เดินดุ่มๆเข้ามาเลยรู้ว่าเสียงดังเมื่อครู่คงเป็นพวกโอล
“คือ...นุดีกับฉันเราเคยคบกัน...”แดเนียลไม่ได้ปิดบังอะไรเกวรินทร์เขาเล่าให้หญิงสาวฟังทุกอย่างว่าความสัมพันธ์ของเขากับนุดีเริ่มขึ้นและจบลงอย่างไร"อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมพี่นุดีถึงบอกเลิกคุณล่ะคะ""เธอไม่ได้บอกฉัน""แน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้เจ้าชู้จนพี่นุดีทนไม่ได้"เกวรินทร์เห็นทีเรื่องที่ผู้หญิงทนผู้ชายไม่ได้น่าจะเป็นเรื่องเจ้าชู้นี่แหละ"ฉันไม่ใช่แทนไทนะ""ก็เห็นเป็นเพื่อนกัน""ฉันไม่เคยมีใครนอกจากนุดีที่หมั้นกับริตาฉันก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าต้องการประชดนุดีแต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีหวงอะไรฉันแม้แต่น้อย""พี่นุดีอาจจะไม่รักคุณจริงๆแล้วก็ได้เลิกตื๊อเธอเถอะ"เกวรินทร์เอ่ยเตือนแดเนียลด้วยความหวังดีเพราะหากนุดีบอกเลิกดแดเนียลและพยายามหลบหน้าต่างๆนาๆหากเป็นเธอต้องใช้วิธีแบบเดียวกับนุดีเพื่อหลบหน้าใครบางคนคงต้องเป็นคนที่ไม่อยากเจอจริงๆ"นี่คือการให้คำปรึกษาของเธอเหรอ"แดเนียลขมวดคิ้วผูกโบว์เขาเห็นว่าเกวรินทร์ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุดีคิดว่าเล่าให้เธอฟังจะช่วยอะไรเขาได้บ้างแต่กลับทำให้เขาปวดหัวกว่าเดิมเสียอีก"อ้าว...การที่ผู้หญิงผลักไสไล่ส่งขนาดนี้ไม่รักแล้วจะเรียกอะไรล่ะคะ""ถ้านุดีไม่รักฉันทำไมตอนนี
วันต่อมาเช้านี้มีเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเกวรินทร์ที่รับรู้ข่าวจากแดเนียลว่านิโคลัสนั้นฟื้นแล้ว"คุณนิโคลัสฟื้นแล้วเหรอคะเกวขอเข้าไปหาหน่อยได้ไหม""ได้สิ..แต่ว่า”สีหน้าของแดเนียลไม่ค่อยแสดงความดีใจเท่าที่ควรจะเป็นจึงทำให้เกวรินทร์เกิดอาการสงสัยขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้น"มีอะไรเหรอคะทำไมคุณทำหน้าแบบนั้น""คุณอาสูญเสียการมองเห็น"แดเนียลอยากบอกให้เกวรินทร์รับรู้ก่อนที่จะเข้าไปเห็นนิโคลัสเพราะไม่อยากให้เธอตกใจในตอนที่เข้าห้องไปหาอาของเขา"อะไรนะคะ"ทั้งนุดีและเกวรินทร์อุทานออกมาพร้อมกับทั้งหน้าเจื่อนกันทั้งคู่"เส้นประสาทถูกกระทบกระเทือนหลายจุดตอนนี้คุณอาจึงยังไม่สามารถมองเห็นได้""เพราะฉันแท้ๆ.."เกวรินทร์เข่าทรุดนั่งฟุบลงกับโซฟาเอาแต่โทษตัวเองว่าทีร่นิโคลัสเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดไม่นานนักก็มีน้ำตาพรั่งพรูออกมา"ใจเย็นๆเกวโอลิเวอร์ต่างหากที่ผิด"นุดีพยายามพูดปลอบเกวรินทร์"จริงเธอไม่ได้ผิด"แดเนียลยกมือหน้าจับบ่าหญิงสาวที่กำลังสะอื้นตัวสั่นเบาๆ"เพราะคุณนิโคลัสช่วยฉันถึงได้เป็นแบบนี้"เกวรินทร์ปาดน้ำตาลวกๆตอนนี้ทั้งความรู้สึกห่วงใยและความรู้สึกผิดมันประดังประเดเข้ามาจนเก
"จะทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายโดยไม่ข่วยอะไรได้ยังไงล่ะครับ"นิคลัสตอบปัดโลแกนไปอันที่จริงเขารู้ตัวว่าคงจริงอย่างที่พี่เขาพูดว่าเขาห่วงเกวรินทร์มากแต่ก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไรก๊อกๆๆบทสนทนาของทั้งสองเงียลลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู"เอ่อ.. สวัสดีค่ะ"เกวรินทร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาก็มีสีหน้าแปลกใจพอสมควรที่เห็นชายวัยกลางคนที่ลักษระท่าทางคล้ายกับนิโคลัสนั่งอยู่เธอเอ่ยทักทายเขาก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร"เกว..นี่โลแกนพี่ชายฉันพ่อของแดเนียล"นิโคลัสได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเกวรินทร์เขารีบแนะนำตัวพี่ชายตนให้หญิงสาวได้รู้จักเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงสงสัยอยู่พอสมควร"ฉันเกวรินทร์เป็นเลขาคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักค่ะ""ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โลแกนทักทายหญิงสาวกลับด้วยสีหน้ทที่เป็นมิตรก่อนจะขอตัวกลับเพราะดูท่าน้องชายของเขาจะอยากอยู่กับเด็กสาวคนนี้สองต่อสองมากกว่าดูจากน้ำเสียงดีใจที่ทักทายกันเมื่อครู่"มีคนดูแลแล้วฉันกลับก่อนล่ะนะ""ครับพี่"เกวรินทร์ก้มหัวให้โลแกนก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอดูลักษณะท่าทางของโลแกนแล้วก็ไม่ใช่คนที่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างแต่ทำไมถึงสั่งห้ามแดเนียลไม่ให้รักกับนุดีไ
"ฉันขอให้เธออยู่กับความเป็นจริงอย่าไปเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้มากเลยเกว"นิโคลัสคิดว่าเรื่องที่เกวรินทร์เห็นณดาอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็เป็นได้เขาไม่อยากให้เธอมายึดติดอะไรกับเรื่องการบนบานอะไรมากมายเพราะดูมันจะทำให้ชีวิตของเธอยุ่งยากลามมาถึงชีวิตของเขาด้วย"เฮ้อ..."หญิงสาวเห็นนิโคลัสค้านคอเป็นเอ็นขนาดนั้นจึงต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อนแล้วเรื่องนี้ค่อยหาแผนการอีกทีว่าจะทำอย่างไรให้นิโคลัสยอมทางด้านแดเนียลตอนนี้ก็รีบมุ่งหน้าตามหานุดีเจ้าละหวั่นตอนนี้เขามานั่งรอนุดีที่หน้าคอนโดของเธอพักใหญ่แล้วในมือก็โทรติดต่อกับคนของตนตลอดว่าเจอนุดีที่ไหนบ้างหรือเปล่าปลายสายทุกสายก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่แต่นับว่าเป็นโชคดีของแดเนียลที่ไม่นานนักนุดีก็เดินกลับมาที่คอนโดด้วยท่าทีอิดโรยพอสมควร"นุดี"แดเนียลรีบเข้าไปประคองนุดีอย่างเร่งรีบทั้งดีใจและกังวลในอาการของหญิงสาวในเวลาเดียวกันไม่รู้ว่าเธอออกไปไหนมาทั้งที่ป่วยยังไม่หายเต็มร้อยดี"เอ่อ..""หายไปไหนมาพี่เป็นห่วงแทบแย่เกวบอกว่ามาหาเราแต่เช้าก็ไม่เจอโทรหาก็ไม่ติด""ฉันมีธุระนิดหน่อยขอตัวนะคะ...คุณแดเนียล"นุดีพี่พยายามเดินหลบแดเนียลแต่ก็ถูกเขานั้นอุ้มขึ้นร
"เป็นอะไรทำไมตัวสั่น...ร้องให้งั้นเหรอ"นิโคลัสสัมผัสได้ว่าร่างบางที่นั่งอยู่ใกล้ๆกำลังตัวสั่นและน่าจะร้องให้จึงวาดแขนดึงร่างบางกอดปลอบเอาไว้หลวมๆ"ฉันคิดถึงย่าคิดถึงพ่อคิดถึงแม่...คุณรู้ไหมตอนที่อยู่ในอันตรายฉันนึกถึงแต่หน้าพวกเค้าเมื่อกี้ฉันไม่อยากวางสายเลยแต่กลัวว่าจะร้องให้ออกมาก่อน"สาวเจ้าพรั่งพรูความรู้สึกออกมาทั้งซบใบหน้าเข้ากับอกแกร่งพักใหญ่จึงทำให้เธอพอทุเลาความเสียใจได้บ้าง"ฉันเข้าใจ...ดวงตาฉันหายดีเมื่อไรจะพาเธอกลับบ้านดีหรือเปล่า""จริงนะ""อืม.."ตอนนี้นิโคลัสไม่รู้ว่าจะปลอบหญิงสาวอย่างไรที่ทำได้ดีที่สุดก็คือให้เธอได้อยู่ในอ้อมกอดและคำสัญญาว่าจะพาเธอกลับบ้านยอมรับเลยว่าหญิงสาวเวลาหัวดื้อน่าตีเสียเหลือเกินแต่เวลาเสียใจก็น่าสงสารไม่น้อยเหมือนกันสามวันต่อมาเป็นเวลาสามวันแล้วที่เกวรินทร์ดูแลนิโคลัสไม่เคยขาดตกบกพร่องเธอไม่เคยรู้สึกว่าลำบากกลับสุขใจตลอดเวลาที่ได้ดูแลเขานิโคลัสเองก็ดูจะมีความสุขมากทั้งที่ตาของเขามองไม่เห็นแต่รู้สึกดีเป็นพิเศษที่มีหญิงสาวคอยอยู่ใกล้ไม่เคยห่างไม่เคยมีความรำคาญหญิงสาวทั้งที่เขาค่อนข้างรักความเป็นส่วนตัวนิโคลัสรู้ตัวว่าทำไมเขาถึงมีความสุขแบบนี
22.00 น."ตอนนี้นุดีใช้ชีวิตได้ปกติแล้วพี่แดนไม่ต้องมาดูแลนุดีก็ได้ค่ะ"สาวเจ้าที่กำลังนอนซุกอกคนรักเธอเงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้มตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตได้ปกติมานานแล้วจึงไม่อยากให้เขาต้องมาเสียเวลางานดูแลเธอ"ไล่เหรอ"แดเนียลบุ้ยปากใส่หญิงสาวเล็กน้อย"เปล่าค่ะ...แค่เกรงใจ""ไม่ต้องเกรงใจหรอกตั้งแต่นี้ไปพี่ก็จะเป็นคนดูแลนุดีตลอดไป...แต่งงานกับพี่นะครับ""คะ?"นุดีตกใจอยู่พอสมควรที่จู่ๆแดเนียลก็ดึงกล่องแหวนออกมาจากใต้หมอนและหยิบแหวนในกล่องสวมเข้ามาที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอทั้งที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวแต่เธอก็ดีใจมากเพราะตั้งแต่เนิ่มต้นคบกับแดเนียลเมื่อหลายปีก่อนเธอไม่ได้มองถึงเรื่องแต่งงานเลยด้วยคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แต่วันนี้มันเป็นไปแล้ว"ตกใจอะไร""ก็...นุดีไม่คิดว่าจะมีวันนี้"นุดีซุกใบหน้านวลกับอกของแดเนียลปล่อยน้ำตาแห่งความดีใจให้ไหลออกมาอย่างไม่คิดจะกลั้น"พี่รักนุดีขนาดนี้ก็ต้องเลือกนุดีเป็นแม่ของลูกพี่อยู่แล้ว"มือหนาเชยคางคนรักของเขาเพื่อที่จะมองหน้าเธอให้ชัดๆเขาค่อยๆเช็ดน้ำตาให้เธอก่อนจะประโลมจูบอย่างนุ่มนวลค่อยๆถอดเสื้อผ้าเธอและเขาออกทีละชิ้นและเริ่มกระชับความสัมพันธ์ให
"ใครจะไปรู้""คุณนิค...ถ้าฉันจะทำอะไรคุณฉันทำไปนานแล้วค่ะ""งั้นเหรอ..ฉันไว้ใจเธอได้ใช่หรือเปล่า""คุณกำลังกวนประสาทฉันนะคะ""ฮ่าๆๆ..น้ำเสียงเธอตอนโกรธนี่ตลกจริงๆ"นิโคลัสยังไม่หยุดหยอกยิ่งรู้สึกได้ว่าหญิงสาวกำลังหัวร้อนเขายิ่งรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเธอเล่น"......"เกวรินทร์ที่กำลังหน้าหงิกหน้างอจะต่อว่านิโคลัสกลับ..ตอนนี้เธอกลับเงียบและสีหน้าที่ยับยู่ยี่เมื่อถูกแกล้งด้วยคำพูดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอมยิ้มตามคนที่นอนอยู่บนเตียงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นนิโคลัสหัวเราะจริงจังเขาดูเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้และรอยยิ้มของเขาที่เธอเห็นครั้งแรกก็ทำให้เธอประทับใจในตัวของเขาอย่างมากเลยทีเดียว"เงียบทำไมโกรธฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"นิโคลัสเริ่มหัวเราะไม่ออกเมื่อไม่ได้ยินเสียงหญิงสาวโต้ตอบคิดในใจว่าเธอคงจะไม่เคืองกับเรื่องที่เขาแกล้งเธอด้วยคำพูดเมื่อครู่หรอกนะ"เปล่าค่ะ...ฉันแค่เห็นว่าเวลาคุณหัวเราะแล้วดูเป็นคนละคนกับที่ฉันรู้จัก""ทำไม...ฉันในมุมของเธอเป็นแบบไหน""เปล่าค่ะ... คุณก็เป็นคุณนั่นแหละ...ดึกแล้วฉันนอนก่อนนะคะ""อืม...ฝันดี""เอ่อ...ค่ะเช่นกันค่ะ"เกวรินทร์อมยิ้มแก้มปริ..คำว่าฝันดีก็เป็นคร