“มีความหวังแล้ว”
สาวเจ้ายิ้มหน้าบานดวงตาเป็นประกายเพราะตอนนี้เริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งว่าเธอจะสามารถช่วยณดาและให้คนชั่วรับผิดได้สำเร็จ
“ฉันหวังว่าความจริงจะเปิดเผยโดยเร็ว”
ไม่เพียงแค่เกวรินทร์ที่สีหน้าดูร่าเริงเป็นณดาที่พลังงานดวงจิตของเธอก็เริ่มมีความหวังความสดใสขึ้นกว่าเดิม
“ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกันค่ะ”
เกวรินทร์ยกมือประสานแน่นเตรียมคิดแผนการหลังจากที่จบประโยคสุดท้ายของเธอณดาก็ได้หายไปหลังจากนั้นเกวรินทร์ก็นั่งไม่ติดที่โทรหานุดีรีบถามหาชื่อตำรวจคนที่ทำคดีให้ณดาทันที
วันต่อมา
สองสาวเกวรินทร์และนุดีมาถึงที่ทำงานได้ก็นั่งสุมหัวกันสองคนตั้งแต่เช้าดูนุดีจะมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอนั้นติดต่อไปที่สำนักงานที่ตำรวจคนทำคดีพี่สาวแต่กลับพบว่าตำรวจคนนั้นไม่ได้ทำงานเป็นตำรวจแล้วและไม่รู้ที่อยู่ของเขาด้วย
“เกวนี่คือชื่อตำรวจที่ทำคดีพี่สาวพี่แต่พี่ลองเช็กดูแล้วตำรวจคนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว”
“เค้าไปไหนล่ะคะ”
“ไม่มีใครรู้เหมือนกัน”
“อืม...การทำคดีต้องมีการชันสูตรใช่หรือเปล่าคะ”
เกวรินทร์รู้แบบนี้เห็นทีเธอจึงต้องเปลี่ยนแผนเพราะหากตามหาตำรวจคนนั้นก็เท่ากับงมเข็มในมหาสมุทรเธอจึงเปลี่ยนเป้าหมายแทน
“ใช่..”
“หากรูปคดีออกมาว่าคุณณดาเกิดอุบัติเหตุจริงเท่ากับหมอคนที่ชันสูตรก็ต้องร่วมมือกับโอลิเวอร์และตำรวจคนนั้น...พี่นุดีรู้หรือเปล่าคะว่าหมอคนนั้นอยู่ที่ไหน”
“โรงพยาบาลXXX”
นุดีรีบพยักหน้าหงึกหงักเพราะเธอรู้ดีว่าหมอคนที่ชันสูตรพี่สาวเธอทำงานอยู่ที่ไหนด้วยเคยเจอตอนไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลแห่งนั้นเมื่อไม่นานมานี้
“ดีเลยงั้นเป้าหมายของเราคงต้องพุ่งเป้าไปที่หมอแล้วล่ะค่ะ”
“เกวจะทำอะไร”
“เกวจะต้องทำให้หมอคนนั้นยอมรับให้ได้ว่าเค้าร่วมมือกับโอลิเวอร์พี่นุดีเชื่อมือเกวเถอะค่ะครั้งนี้สำเร็จแน่”
เป็นอีกครั้งที่เกวรินทร์มั่นอกมั่นในเต็มร้อยว่ายังไงคราวนี้เธอก็จะต้องได้หลักฐานอะไรจากหมอคนนั้นแน่นอน
“เกว”
ขณะที่สองสาวกำลังนั่งคุยกันอยู่นั้นจู่ๆแดเนียลก็เดินเข้ามาทักทายเกวรินทร์ด้วยน้ำเสียงและท่าทีสนิทสนมจนนุดีเองก็แอบสงสัยว่าสองคนนี้ไปสนิทกันตอนไหน
“คุณแดเนียล”
เกวรินทร์หันมายิ้มร่าให้แดเนียลเพราะคุ้นเคยกันดีเนื่องจากแดเนียลเป็นเพื่อนกับเหนือเมฆสามีของเจ้าเอยเพื่อนสาวเธอ
“ไง..วันนั้นฉันไม่ได้ทักทายเธอเลยทำงานที่นี่โอเคดีหรือเปล่า”
แม้นคำพูดจะดูพูดกับเกวรินทร์แต่สายตาของเขายังจับจ้องอยู่ที่นุดีหญิงสาวที่กำลังนั่งก้มหน้างุดไม่ยอมมองหน้าเขาแทบจะตลอดเวลา
“งานที่นี่ฉันไม่เคยถนัดเลยค่ะคุณอาคุณก็ยังจะให้ฉันทำ”
เกวรินทร์ได้ทีก็บ่นอู้อี้ยกใหญ่
“คงอยากให้เธอเก่งนั่นแหละ...ฉันขอตัวก่อนนะมีธุระกับคุณอานิดหน่อย”
“ค่ะ”
แดเนียลหันหลังกลับไปด้วยความผิดหวังที่แม้นแต่เขาจ้องมองเธอออกถี่ขนาดนี้แต่สาวเจ้าไม่ยักจะเงยหน้ามามองเขาแม้นแต่น้อย
“เกวรู้จักกับคุณแดเนียลมาก่อนเหรอดูพูดคุยสนิทสนมกันจังเลย”
หลังจากที่แดเนียลออกไปแล้วนุดีจึงได้ถามเกวรินทร์หายคาใจตอนนี้ไม่ใช่อารมณ์หึงหรือหวงอะไรแดเนียลเพียงแค่อยากรู้เท่านั้น
“อ๋อ...คุณแดเนียลเป็นเพื่อนกับคุณเหนือสามีของเอยเพื่อนเกวน่ะค่ะรู้จักตั้งแต่เกวเรียนอยู่ปีหนึ่งตอนนั้นเกวได้ยินว่าคุณแดเนียลน่าจะอกหักเลยไปพักใจที่เมืองไทยเลยได้เจอกันค่ะตอนนั้นคุณแดเนียลดูไม่มีชีวิตชีวาเท่าไรเลยอยากรู้จังว่าใครกันที่หักอกคนอย่างคุณแดเนียลได้”
เมื่อเกวรินทร์พูดถึงผู้หญิงที่ทำให้แดเนียลอกหักนุดีก็รู้ได้เลยว่าเป็นเธอทั้งยังหน้าเสียในตอนที่หญิงสาวว่าอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำให้แดเนียลอกหักจึงตัดสินใจหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องคุยจะดีกว่า
“อ๋อ..อย่างนี้สินะที่เกวถึงได้มาทำงานกับบอสเพราะรู้จักกับคุณแดเนียลนี่เอง”
“ก็...เอ่อ...มันมีอะไรมากกว่านั้นค่ะ”
เกวรินทร์ยิ้มแห้งกับนุดี
“อะไรเหรอ”
“ก็...”
สาวเจ้าไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรเรื่องนี้กับนุดีอยู่แล้วไหนๆมาถึงตอนนี้ก็เล่าความจริงเสียเลยแต่เล่าแค่เพียงเรื่องเดียวคือเรื่องที่เธอขโมยเงินของนิโคลัสเลยต้องทำงานใช้หนี้แต่เรื่องที่เธอแต่งงานกับเขายังคงเป็นความลับ
“แก่นแก้วจังเลยนะเรา...ดีนะที่บอสยังใจดีแบบนี้ถ้าเกวใช้หนี้บอสหมดแล้วเกวก็ไม่ได้อยู่กับพี่แล้วสิ”
นุดีตกใจที่เกวรินทร์กล้าที่จะเสี่ยงขนาดนั้นแต่ก็เข้าใจว่าหญิงสาวทำเพื่อครอบครัวแต่ก็แอบใจหายพอสมควรเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่เดือนหนี้ที่เกวรินทร์ต้องใช้นิโคลัสก็จะหมดเท่ากับว่าเธอก็จะไม่มีน้องสาวคนนี้อยู่ใกล้ๆแล้ว
“อืม...เกวก็ชอบที่นี่นะคะแต่ถ้าถึงวันนั้นคงต้องดูกันอีกทีค่ะ”
เกวรินทร์เห็นนุดีทำหน้าเศร้าเธอเองก็เศร้าตามไปด้วยเธอไม่รู้เลยว่าถึงวันที่ใช้หนี้หมดแล้วชีวิตเธอจะเป็นอย่างไรจะอยู่ที่นี่ต่อไปหรือกลับบ้านที่ไทย
เพราะเธอยังเหลือเรื่องอีกหนึ่งเรื่องที่เธอยังไม่ได้ทำเพื่อเป็นการแก้บนให้สำเร็จก็คือการมีลูกกับนิโคลัสคิดไปคิดมานี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องมาเห็นวิญญาณของณดาก็เป็นได้
“แปลนของเราก็โอเคแล้วนะเดี๋ยวอาจะให้ลูคัสส่งทีมก่อสร้างไปจัดการให้จะได้เสร็จเร็วๆ”
“ขอบคุณครับคุณอา”
“แล้วเรื่องงานแต่งเราจะเริ่มเมื่อไร”
หลังจากนั่งคุยธุระเรื่องงานกันเสร็จนิโคลัสก็ถามเรื่องงานแต่งของหลานชายเพราะเห็นรัตนามาเกริ่นกับเขาว่าจะเร่งงานแต่งให้เร็วขึ้น
“เฮ้อ...”
ยิ่งพูดเรื่องนี้แดเนียลก็ยิ่งห่อเหี่ยวหัวใจเพราะเขาไม่ได้อยากแต่งงานกับริตาลูกสาวของรัตนาที่วันๆไม่ทำงานทำการเอาแต่แต่งตัวช้อปปิ้งสังสรรค์ไปวันๆไม่รู้ว่าพ่อของเขาเห็นดีเห็นงามอะไรกับสะใภ้แบบนี้
“ดูท่าว่าที่เจ้าบ่าวจะไม่ดีใจกับงานแต่งนี้สักเท่าไร”
นิโคลัสเอ่ยหยอกหลานชายตนเล่น
“ผม...ยังลืมเธอไม่ได้ครับ”
แดเนียลก้มหน้างุดก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงปนเศร้าหมอง
นิโคลัสรู้ดีว่าหญิงสาวที่หลานชายของเขาพูดถึงคือใครเพราะในตอนที่ทั้งสองเจอกันก็เจอกันที่นี่การคบกันของแดเนียลและนุดีเขารู้มาตลอดแต่ก็ไม่รู้ว่านุดีนั้นเลือกที่จะบอกเลิกหลานชายของเขาเพราะอะไรเหมือนกัน“แล้วทำไมยอมที่จะหมั้นล่ะ...ไม่ใช่ว่าที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ”“ก็...ครับ”แดเนียลยอมรับอย่างลูกผู้ชายเพราะตอนนั้นที่เขาทำไปเพราะอยากเรียกร้องความสนใจและประชดนุดีจริงๆแต่พอมาถึงตอนนี้รู้สึกผิดพลาดมากๆที่ตัดสินใจแบบนั้นไป“อาว่าจะถามเราแต่แรกแล้วว่าทำไมถึงยอมหมั้นง่ายๆ”“ผมขอยกเลิกงานแต่งไปแล้วแต่คุณพ่อไม่ยอม”“เราก็เป็นคนที่รับปากพ่อเราเองรู้กันอยู่ว่าพ่อเราเป็นคนถือสัจจะเด็ดขาดขนาดไหน”นิโคลัสรู้ดีว่าโลแกนรักษาเรื่องคำพูดแค่ไหนหากแดเนียลรับปากว่าจะแต่งกับริตาจนขนาดหมั้นกันไปแล้วหากจะมายกเลิกตอนนี้โลแกนคงจะยอมยากเพราะคนที่แดเนียลหมั้นด้วยไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นอีกคนที่ตอนนี้ก็เหมือนลูกของโลแกนเช่นกัน“ผมรู้ครับ...ผมถึงอยากให้อาช่วย”“วันนี้ที่มาที่นี่ก็ไม่ใช่แค่เรื่องแปลนเท่านั้นสินะ...อาคงจะเปลี่ยนความคิดพ่อเราไม่ได้แต่หากจะพาเจ้าบ่าวหนีอาทำได้”นิโคลัสรักแดเนียลเหมือนลูกคนหนึ่งด้วยอายุแก่กว่
"ยิ่งพี่ได้ยินแบบนี้พี่ยิ่งปวดใจ"ตั้งแต่กลับบ้านมานุดีก็เอาแต่น้ำตาไหลไม่หยุดแม้นจะรับรู้เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆจากปากเกวรินทร์แล้วแต่เมื่อได้ยินคนที่ทำกับพี่ของเธอพูดถึงเรื่องนั้นเธอกลับทวีความเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า"เกวเข้าใจค่ะ...เราได้หลักฐานมาแล้วอีกไม่นานทุกอย่างก็จะต้องจบค่ะเข้มแข็งไว้นะคะพี่นุดีเราต้องเผชิญความจริงกันอีกหลายอย่างค่ะ...พรุ่งนี้เกวจะเอาหลักฐานนี้ไปให้ตำรวจค่ะ""พี่ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นเราไม่รู้ว่าโอลิเวอร์มีพรรคพวกเป็นตำรวจกี่คนพี่ว่ามีวิธีที่ดีกว่านี้"นุดีส่ายหัวเพราะเธอคิดว่าหากโอลิเวอร์ซื้อตำรวจคนนึงได้คนอื่นก็คงไม่ยากเธอคิดว่าถ้าต้องบีบโอลิเวอร์คงต้องใช้คนที่เหนือกว่าเขา"ยังไงคะ"เกวรินทร์ขมวดคิ้วสงสัยเธอไม่รู้ว่านุดีนั้นมีแผนอะไรในใจเพราะเท่าที่คุยกันมานุดีก็รับฟังและทำตามแผนของเธอตลอดวันต่อมาสองสาวเกวรินทร์และนุดีนั่งกันออยู่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งเพื่อรอการมาของเกรซ เฮอร์นันเดซสาวสวยไฮโซเจ้าของบรนด์เสื้อผ้าหรูลูกสาวท่านทูตภรรยาของโอลิเวอร์“พี่นุดีแน่ใจนะคะว่าภรรยาโอลิเวอร์จะมาที่นี่”เกวรินทร์เห็นราคาอาหารที่นี่เธอก็แทบจะกลืนไม่ลงแต่อย่างไรก็ต
"ไม่นี่คะไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลยถูกจับก็ดีแล้วค่ะคดีเรื่องคุณณดาจะได้เปิดเผยความจริงซะที"คำที่หลุดอกมาจากปากของเกวรินทร์ทำเอานุดีถึงกับต้องรีบมาดึงมือหญิงสาวเอาไว้เพราะคำปฏิเสธของเธอนั่นแหละที่จะทำให้นิโคลัสรู้ว่าที่โอลิเวอร์เป็นแบบนี้เพราะฝีมือพวกเธอ"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าโอลิเวอร์ถูกจับเพราะอะไร""เอ่อ...""พูดออกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าไปทำอะไรกันมา"และแล้วสองสาวก็ต้องยอมสารภาพแต่โดยดีว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้อย่างไร"เฮ้อ...บ่นตอนนี้คงไม่มีประโยชน์สินะ"นิโคลัสและแดเนียลยืนเท่าเอวมองสองสาวด้วยความเหนื่อยใจเพราะรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาเยือนสองสาวแน่นอนตู้มมมม.. ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้ปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไรกับการดูแลความปลอดภัยของสองสาวดีเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจนทุกคนแทบจะวิ่งหนีตึกที่กำลังจะถล่มลงมาแทบไม่ทันดีที่ทั้งสี่ไม่ได้อยู่ในตัวอาคาร"อ๊ายย..."เกวรินทร์วิ่งเข้าโผกอดนิโคลัสแน่น"นุดี"ส่วนแดเนียลเองก็รีบดึงตัวนุดีที่กำลังตัวสั่นด้วยความตกใจเข้ามากอด"โอลิเวอร์แดเนียลพานุดีหนีไป""ครับคุณอา"นิโคลัสเห็นว่าพวกของโอลิเวอร์เดินดุ่มๆเข้ามาเลยรู้ว่าเสียงดังเมื่อครู่คงเป็นพวกโอล
“คือ...นุดีกับฉันเราเคยคบกัน...”แดเนียลไม่ได้ปิดบังอะไรเกวรินทร์เขาเล่าให้หญิงสาวฟังทุกอย่างว่าความสัมพันธ์ของเขากับนุดีเริ่มขึ้นและจบลงอย่างไร"อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมพี่นุดีถึงบอกเลิกคุณล่ะคะ""เธอไม่ได้บอกฉัน""แน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้เจ้าชู้จนพี่นุดีทนไม่ได้"เกวรินทร์เห็นทีเรื่องที่ผู้หญิงทนผู้ชายไม่ได้น่าจะเป็นเรื่องเจ้าชู้นี่แหละ"ฉันไม่ใช่แทนไทนะ""ก็เห็นเป็นเพื่อนกัน""ฉันไม่เคยมีใครนอกจากนุดีที่หมั้นกับริตาฉันก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าต้องการประชดนุดีแต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีหวงอะไรฉันแม้แต่น้อย""พี่นุดีอาจจะไม่รักคุณจริงๆแล้วก็ได้เลิกตื๊อเธอเถอะ"เกวรินทร์เอ่ยเตือนแดเนียลด้วยความหวังดีเพราะหากนุดีบอกเลิกดแดเนียลและพยายามหลบหน้าต่างๆนาๆหากเป็นเธอต้องใช้วิธีแบบเดียวกับนุดีเพื่อหลบหน้าใครบางคนคงต้องเป็นคนที่ไม่อยากเจอจริงๆ"นี่คือการให้คำปรึกษาของเธอเหรอ"แดเนียลขมวดคิ้วผูกโบว์เขาเห็นว่าเกวรินทร์ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุดีคิดว่าเล่าให้เธอฟังจะช่วยอะไรเขาได้บ้างแต่กลับทำให้เขาปวดหัวกว่าเดิมเสียอีก"อ้าว...การที่ผู้หญิงผลักไสไล่ส่งขนาดนี้ไม่รักแล้วจะเรียกอะไรล่ะคะ""ถ้านุดีไม่รักฉันทำไมตอนนี
วันต่อมาเช้านี้มีเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเกวรินทร์ที่รับรู้ข่าวจากแดเนียลว่านิโคลัสนั้นฟื้นแล้ว"คุณนิโคลัสฟื้นแล้วเหรอคะเกวขอเข้าไปหาหน่อยได้ไหม""ได้สิ..แต่ว่า”สีหน้าของแดเนียลไม่ค่อยแสดงความดีใจเท่าที่ควรจะเป็นจึงทำให้เกวรินทร์เกิดอาการสงสัยขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้น"มีอะไรเหรอคะทำไมคุณทำหน้าแบบนั้น""คุณอาสูญเสียการมองเห็น"แดเนียลอยากบอกให้เกวรินทร์รับรู้ก่อนที่จะเข้าไปเห็นนิโคลัสเพราะไม่อยากให้เธอตกใจในตอนที่เข้าห้องไปหาอาของเขา"อะไรนะคะ"ทั้งนุดีและเกวรินทร์อุทานออกมาพร้อมกับทั้งหน้าเจื่อนกันทั้งคู่"เส้นประสาทถูกกระทบกระเทือนหลายจุดตอนนี้คุณอาจึงยังไม่สามารถมองเห็นได้""เพราะฉันแท้ๆ.."เกวรินทร์เข่าทรุดนั่งฟุบลงกับโซฟาเอาแต่โทษตัวเองว่าทีร่นิโคลัสเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดไม่นานนักก็มีน้ำตาพรั่งพรูออกมา"ใจเย็นๆเกวโอลิเวอร์ต่างหากที่ผิด"นุดีพยายามพูดปลอบเกวรินทร์"จริงเธอไม่ได้ผิด"แดเนียลยกมือหน้าจับบ่าหญิงสาวที่กำลังสะอื้นตัวสั่นเบาๆ"เพราะคุณนิโคลัสช่วยฉันถึงได้เป็นแบบนี้"เกวรินทร์ปาดน้ำตาลวกๆตอนนี้ทั้งความรู้สึกห่วงใยและความรู้สึกผิดมันประดังประเดเข้ามาจนเก
"จะทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายโดยไม่ข่วยอะไรได้ยังไงล่ะครับ"นิคลัสตอบปัดโลแกนไปอันที่จริงเขารู้ตัวว่าคงจริงอย่างที่พี่เขาพูดว่าเขาห่วงเกวรินทร์มากแต่ก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไรก๊อกๆๆบทสนทนาของทั้งสองเงียลลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู"เอ่อ.. สวัสดีค่ะ"เกวรินทร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาก็มีสีหน้าแปลกใจพอสมควรที่เห็นชายวัยกลางคนที่ลักษระท่าทางคล้ายกับนิโคลัสนั่งอยู่เธอเอ่ยทักทายเขาก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร"เกว..นี่โลแกนพี่ชายฉันพ่อของแดเนียล"นิโคลัสได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเกวรินทร์เขารีบแนะนำตัวพี่ชายตนให้หญิงสาวได้รู้จักเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงสงสัยอยู่พอสมควร"ฉันเกวรินทร์เป็นเลขาคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักค่ะ""ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โลแกนทักทายหญิงสาวกลับด้วยสีหน้ทที่เป็นมิตรก่อนจะขอตัวกลับเพราะดูท่าน้องชายของเขาจะอยากอยู่กับเด็กสาวคนนี้สองต่อสองมากกว่าดูจากน้ำเสียงดีใจที่ทักทายกันเมื่อครู่"มีคนดูแลแล้วฉันกลับก่อนล่ะนะ""ครับพี่"เกวรินทร์ก้มหัวให้โลแกนก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอดูลักษณะท่าทางของโลแกนแล้วก็ไม่ใช่คนที่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างแต่ทำไมถึงสั่งห้ามแดเนียลไม่ให้รักกับนุดีไ
"ฉันขอให้เธออยู่กับความเป็นจริงอย่าไปเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้มากเลยเกว"นิโคลัสคิดว่าเรื่องที่เกวรินทร์เห็นณดาอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็เป็นได้เขาไม่อยากให้เธอมายึดติดอะไรกับเรื่องการบนบานอะไรมากมายเพราะดูมันจะทำให้ชีวิตของเธอยุ่งยากลามมาถึงชีวิตของเขาด้วย"เฮ้อ..."หญิงสาวเห็นนิโคลัสค้านคอเป็นเอ็นขนาดนั้นจึงต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อนแล้วเรื่องนี้ค่อยหาแผนการอีกทีว่าจะทำอย่างไรให้นิโคลัสยอมทางด้านแดเนียลตอนนี้ก็รีบมุ่งหน้าตามหานุดีเจ้าละหวั่นตอนนี้เขามานั่งรอนุดีที่หน้าคอนโดของเธอพักใหญ่แล้วในมือก็โทรติดต่อกับคนของตนตลอดว่าเจอนุดีที่ไหนบ้างหรือเปล่าปลายสายทุกสายก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่แต่นับว่าเป็นโชคดีของแดเนียลที่ไม่นานนักนุดีก็เดินกลับมาที่คอนโดด้วยท่าทีอิดโรยพอสมควร"นุดี"แดเนียลรีบเข้าไปประคองนุดีอย่างเร่งรีบทั้งดีใจและกังวลในอาการของหญิงสาวในเวลาเดียวกันไม่รู้ว่าเธอออกไปไหนมาทั้งที่ป่วยยังไม่หายเต็มร้อยดี"เอ่อ..""หายไปไหนมาพี่เป็นห่วงแทบแย่เกวบอกว่ามาหาเราแต่เช้าก็ไม่เจอโทรหาก็ไม่ติด""ฉันมีธุระนิดหน่อยขอตัวนะคะ...คุณแดเนียล"นุดีพี่พยายามเดินหลบแดเนียลแต่ก็ถูกเขานั้นอุ้มขึ้นร
"เป็นอะไรทำไมตัวสั่น...ร้องให้งั้นเหรอ"นิโคลัสสัมผัสได้ว่าร่างบางที่นั่งอยู่ใกล้ๆกำลังตัวสั่นและน่าจะร้องให้จึงวาดแขนดึงร่างบางกอดปลอบเอาไว้หลวมๆ"ฉันคิดถึงย่าคิดถึงพ่อคิดถึงแม่...คุณรู้ไหมตอนที่อยู่ในอันตรายฉันนึกถึงแต่หน้าพวกเค้าเมื่อกี้ฉันไม่อยากวางสายเลยแต่กลัวว่าจะร้องให้ออกมาก่อน"สาวเจ้าพรั่งพรูความรู้สึกออกมาทั้งซบใบหน้าเข้ากับอกแกร่งพักใหญ่จึงทำให้เธอพอทุเลาความเสียใจได้บ้าง"ฉันเข้าใจ...ดวงตาฉันหายดีเมื่อไรจะพาเธอกลับบ้านดีหรือเปล่า""จริงนะ""อืม.."ตอนนี้นิโคลัสไม่รู้ว่าจะปลอบหญิงสาวอย่างไรที่ทำได้ดีที่สุดก็คือให้เธอได้อยู่ในอ้อมกอดและคำสัญญาว่าจะพาเธอกลับบ้านยอมรับเลยว่าหญิงสาวเวลาหัวดื้อน่าตีเสียเหลือเกินแต่เวลาเสียใจก็น่าสงสารไม่น้อยเหมือนกันสามวันต่อมาเป็นเวลาสามวันแล้วที่เกวรินทร์ดูแลนิโคลัสไม่เคยขาดตกบกพร่องเธอไม่เคยรู้สึกว่าลำบากกลับสุขใจตลอดเวลาที่ได้ดูแลเขานิโคลัสเองก็ดูจะมีความสุขมากทั้งที่ตาของเขามองไม่เห็นแต่รู้สึกดีเป็นพิเศษที่มีหญิงสาวคอยอยู่ใกล้ไม่เคยห่างไม่เคยมีความรำคาญหญิงสาวทั้งที่เขาค่อนข้างรักความเป็นส่วนตัวนิโคลัสรู้ตัวว่าทำไมเขาถึงมีความสุขแบบนี