สวนสาธารณะ
นุดีออกมาจากห้องของเธอตั้งแต่เช้าตรู่เธอมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเงียบๆคนเดียวจนถึงช่วงสายขณะที่นั่งอยู่เพลินๆจู่ๆไหล่ของเธอก็ถูกใครบางคนกระชากจนตัวเอนแทบล่วงจากเก้าอี้ที่นั่ง
"นังนุดี"
"คุณรัต"
ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นรัตนาแม่เลี้ยงของแดเนียลเอง
เพี๊ยะ
"โอ๊ย.."
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเอ่ยทักทายอะไรอีกฝ่ายรัตนาก็วาดฝ่ามือมาฟาดที่หน้าของเธอจนหน้าหัน
"แกบอกว่าจะไม่ยุ่งกับแดเนียล...ตอแหล...เมื่อคืนมีความสุขที่ได้แอบลักกินขโมยกินสินะ"
รัตนาคอยให้คนตามดูแดเนียลตลอดเพื่อที่จะรู้ทุกความเคลื่อนไหวเธอจึงรู้ว่าเมื่อคืนทั้งคืนแดเนียลอยู่กับนุดีทั้งที่เธอเคยสั่งแล้วว่าห้ามให้นุดีมายุ่งกับแดเนียลแต่พอเธอเผลอก็เป็นเช่นเดิม
"ถ้าคุณไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับฉันก็ไปบอกเค้าสิคะ"
นุดีเห็นทีจะต้องให้รัตนาไปบอกกับแดเนียลเองแล้วว่าอย่าฝห้เขามายุ่งกับเธอเพราะตัวเธอเองก็พยายามที่จะไม่เจอเขามาตลอด
"ฉันทำแน่...ไม่ต้องมาสอนเพราะอีกไม่กี่เดือนแดเนียลก็จะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน"
ว่าจบรัตนาก็เดินสะบัดก้นหันหลังกลับไปส่วนนุดีก็นั่งฟุบลงกับเก้าอี้แม้นตอนนี้คนที่เดินอยู่ที่สวนประปรายจะมองมาที่เธอเป็นตาเดียวแต่เธอก็ไม่รู้สึกว่ามีพวกเขาอยู่แม้แต่น้อยหัวใจของเธอตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินเธอไม่ได้อยากให้แดเนียลมายุ่งกับเธอเพราะรู้จากรัตนาว่าหากแดเนียลยังคบอยู่กับเธอเขาจะถูกคนเป็นพ่อตัดออกจากกองมรดกเธอทนเห็นแดเนียลเป็นทุกข์ไม่ได้จึงต้องจำใจบอกเลิกเขาทั้งที่ไม่ได้อยากเลิก
วันต่อมา
11.00 น.
"หวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้คุณทั้งสองไม่ไปยุ่งอะไรกับโอลิเวอร์อีก"
นิโคลัสเรียกสองสาวเข้ามาคุยเพื่อสั่งห้ามให้นุดีและเกวรินทร์เลิกยุ่งกับนิโคลัสเด็ดขาดในช่วงสายของวันแรกของการทำงานในสัปดาห์
"ค่ะบอส...ฉันต้องขอโทษที่ทำให้บอสเดือดร้อน"
นุดีรีบขอโทษนิโคลัสเห็นทีเธอคงต้องหาวิธีหาหลักฐานใหม่เสียแล้วครั้งนี้เธอรู้ดีว่าเจ้านายของเธอเสียประโยชน์มากแค่ไหนเพื่อช่วยพวกเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิด
"กลับไปทำงานได้แล้วยกเว้นเกวรินทร์"
“ค่ะ..พี่ไปก่อนนะ”
นุดีแตะมือเกวรินทร์เบาๆก่อนจะเดินออกไปตามคำสั่งของนิโคลัสสีหน้าของเธอแอบเป็นห่วงเกวรินทร์อยู่มากเพราะรู้ว่าเกวรินทร์คงโดนดุอีกแน่
"มีอะไรจะคุยกับฉันคะ"
สาวเจ้าไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวนิโคลัสแม้แต่น้อยเพราะตอนนี้ยังเคืองใจเขาเรื่องที่ทะเลาะกันวันนั้นอยู่
"วันนี้โอลิเวอร์จะมาคุยเรื่องที่กับฉันที่นี่ขอร้องให้เธอห้ามยุ่งกับโอลิเอวร์เด็ดขาดตอบฉันมาว่าจะไม่ยุ่งกับโอลิเวอร์อีก"
นิโคลัสเค้นให้หญิงสาวที่ยืนเงียบตั้งแต่แรกรับปากให้ได้
"ไม่ค่ะ...ขอตัวนะคะ"
คนหน้ามึนตอบกลับทันควันเพราะเธอไม่ล้มเลิกความคิดแน่นอนว่าจบก็หันหลังกลับ
"ตั้งแต่วันนี้ฉันจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอเองเพื่อความปลอดภัยเย็นนี้รอกลับพร้อมฉันด้วย"
นิโคลัสรีบบอกให้หญิงสาวรู้ตัวว่าต่อไปนี้เขาจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอที่บ้านเองเพราะยังกังวลเรื่องความปลอดภัยอยู่พอสมควร
เกวรินทร์หันมามองนิโคลัสด้วยสีหน้าที่กวนประสาทและเชิดใส่นิคลัสและรีบเปิดประตูออกไปจากห้องของเขาโดยที่ไม่ได้ให้คำตอบว่าจะรอเขาหรือไม่รอ
“เฮ้อ...”
เป็นครั้งที่เท่าไรนับไม่ได้ที่นิโคลัสต้องถอนหายใจให้กับนิสัยเด็กๆของเกวรินทร์
18.00 น.
"นายให้ผมไปรับไปส่งคุณเพื่อความปลอดภัยครับคุณนุดีเก็บของเรียบร้อยหรือยังครับ"
โอดินเดินมาหานุดีในช่วงเวลาเลิกงานเพื่อทำตามคำสั่งของนิโคลัส
"ค่ะ... เอ่อแล้วเกวล่ะคะ"
นุดีรู้ตั้งแต่เมื่อช่วงบ่ายแล้วว่าโอดินจะไปรับไปส่งเธอแต่เกวรินทร์เธอยังรู้สึกเป็นห่วงเพราะไม่เห็นเจ้านายของเธอบอกว่าจะให้ใครดูแลเรื่องรับส่งเกวรินทร์
"นายจัดการเองครับ"
"ค่ะ...งั้นไปกันเถอะค่ะ"
เมื่อรู้ดังนั้นนุดีจึงโล่งใจแต่ก็แอบแปลกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเจ้านายเธอจะจัดการเรื่องนี้เอง
"อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"
นิโคลัสที่พึ่งรับเกวรินทร์ขึ้นรถคันหรูของเขามาด้วยเห็นเธอเอาแต่ทำนิ่งไม่พูดไม่จาเขาจึงต้องหาเรื่องคุยกับเธอเพราะไม่อยากให้หญิงสาวทำเป็นประชดประชันเขาแบบนี้ด้วยไม่อยากทำงานด้วยกันแล้วต้องมานั่งรู้สึกอึดอัดใจเรียกง่ายๆว่าตอนนี้เขากำลังง้อเธอให้กลับมาพูดคุยกับเขาปกติ
เกวรินทร์ยังคงทำนิ่งไม่โต้ตอบอะไรกับอีกฝ่ายที่พยายามหาเรื่องพูดคุยกับเธอ
"นี่...เธออย่าทำให้ฉันอึดอัดได้ไหมแค่เรื่องงานฉันก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้วยังต้องมาเจอเธอกวนประสาทใส่อีก"
นิโคลัสเริ่มขึ้นเสียงใส่หญิงสาวเพราะท่าจะพูดดีด้วยแล้วไม่ชอบ
"ใครให้มาสนใจฉันล่ะคะ"
สาวเจ้ากอดอกพร้อมหันมามองค้อนคนที่กำลังขับรถ
"ถ้าเธอไม่ยอมพูดกับฉันและเชื่อฟังฉันดีๆอย่าลืมว่าฉันกุมความลับอะไรของเธออยู่"
"หึ่...ขู่ได้ขู่ดีเบื่อหน้ายักษ์ของคุณที่สุด"
"ทนอีกสักสามสี่เดือนก็จะได้ไม่เห็นหน้ายักษ์ของฉันแล้วและฉันก็จะได้ไม่ต้องมาประสาทเสียเพราะเธอ"
นิโคลัสว่าจบบรรยากาศในรถก็อยู่ในความเงียบต่างคนต่างก็ตึงใส่กันแล้วในตอนนี้และแล้วสองคนนี้ก็ยังคุยดีกันไม่ได้อีกเช่นเคย
20.00 น.
“เกว..”
“คุณณดา”
เกวรินทร์ลุกขึ้นพรวดเมื่อณดาโผล่มาตรงหน้าเธอขณะที่นอนดูทีวีอยู่บนโซฟา
“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเดือดร้อน”
วิญญาณสาวเอ่ยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเมื่อรู้ตัวว่าตนนั้นทำให้น้องสาวและเกวรินทร์ตกอยู่ในอันตราย
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ...จริงสิตอนนี้ฉันจะทำยังไงต่อไปดีคะท่าจะเข้าถึงตัวโอลิเวอร์ยากแล้วด้วย”
เกวรินทร์ทั้งโดนนิโคลัสสั่งห้ามในการยุ่งกับโอลิเวอร์เธอคงถูกเขาจับตามองเรื่องนี้ตลอดแน่แถมโอลิเวอร์เองก็น่าจะระวังตัวมากขึ้น
“คนที่ทำคดีฉันล่ะ”
“จริงด้วย...คุณรู้หรือเปล่าว่าเค้าเป็นใคร”
ณดาเอ่ยขึ้นมาหนึ่งคำทำให้เกวรินทร์คิดอะไรออกเพราะหากคดีณดาออกมาในรูปแบบที่ไม่จริงเท่ากับว่าตำรวจคนที่ทำคดีคงต้องมีการรับใต้โต๊ะกับโอลิเวอร์แน่นอน
“ชื่อตำรวจที่ทำคดีฉันอยู่กับนุดี”
ณดาบอกกับเกวรินทร์ได้เท่านี้เพราะเธอเองก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าตำรวจคนนั้นอยู่ที่ไหน
“มีความหวังแล้ว”สาวเจ้ายิ้มหน้าบานดวงตาเป็นประกายเพราะตอนนี้เริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งว่าเธอจะสามารถช่วยณดาและให้คนชั่วรับผิดได้สำเร็จ“ฉันหวังว่าความจริงจะเปิดเผยโดยเร็ว”ไม่เพียงแค่เกวรินทร์ที่สีหน้าดูร่าเริงเป็นณดาที่พลังงานดวงจิตของเธอก็เริ่มมีความหวังความสดใสขึ้นกว่าเดิม“ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกันค่ะ”เกวรินทร์ยกมือประสานแน่นเตรียมคิดแผนการหลังจากที่จบประโยคสุดท้ายของเธอณดาก็ได้หายไปหลังจากนั้นเกวรินทร์ก็นั่งไม่ติดที่โทรหานุดีรีบถามหาชื่อตำรวจคนที่ทำคดีให้ณดาทันทีวันต่อมาสองสาวเกวรินทร์และนุดีมาถึงที่ทำงานได้ก็นั่งสุมหัวกันสองคนตั้งแต่เช้าดูนุดีจะมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอนั้นติดต่อไปที่สำนักงานที่ตำรวจคนทำคดีพี่สาวแต่กลับพบว่าตำรวจคนนั้นไม่ได้ทำงานเป็นตำรวจแล้วและไม่รู้ที่อยู่ของเขาด้วย“เกวนี่คือชื่อตำรวจที่ทำคดีพี่สาวพี่แต่พี่ลองเช็กดูแล้วตำรวจคนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว”“เค้าไปไหนล่ะคะ”“ไม่มีใครรู้เหมือนกัน”“อืม...การทำคดีต้องมีการชันสูตรใช่หรือเปล่าคะ”เกวรินทร์รู้แบบนี้เห็นทีเธอจึงต้องเปลี่ยนแผนเพราะหากตามหาตำรวจคนนั้นก็เท่ากับงมเข็มในมหาสมุทรเธอจึงเปลี่ยน
นิโคลัสรู้ดีว่าหญิงสาวที่หลานชายของเขาพูดถึงคือใครเพราะในตอนที่ทั้งสองเจอกันก็เจอกันที่นี่การคบกันของแดเนียลและนุดีเขารู้มาตลอดแต่ก็ไม่รู้ว่านุดีนั้นเลือกที่จะบอกเลิกหลานชายของเขาเพราะอะไรเหมือนกัน“แล้วทำไมยอมที่จะหมั้นล่ะ...ไม่ใช่ว่าที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ”“ก็...ครับ”แดเนียลยอมรับอย่างลูกผู้ชายเพราะตอนนั้นที่เขาทำไปเพราะอยากเรียกร้องความสนใจและประชดนุดีจริงๆแต่พอมาถึงตอนนี้รู้สึกผิดพลาดมากๆที่ตัดสินใจแบบนั้นไป“อาว่าจะถามเราแต่แรกแล้วว่าทำไมถึงยอมหมั้นง่ายๆ”“ผมขอยกเลิกงานแต่งไปแล้วแต่คุณพ่อไม่ยอม”“เราก็เป็นคนที่รับปากพ่อเราเองรู้กันอยู่ว่าพ่อเราเป็นคนถือสัจจะเด็ดขาดขนาดไหน”นิโคลัสรู้ดีว่าโลแกนรักษาเรื่องคำพูดแค่ไหนหากแดเนียลรับปากว่าจะแต่งกับริตาจนขนาดหมั้นกันไปแล้วหากจะมายกเลิกตอนนี้โลแกนคงจะยอมยากเพราะคนที่แดเนียลหมั้นด้วยไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นอีกคนที่ตอนนี้ก็เหมือนลูกของโลแกนเช่นกัน“ผมรู้ครับ...ผมถึงอยากให้อาช่วย”“วันนี้ที่มาที่นี่ก็ไม่ใช่แค่เรื่องแปลนเท่านั้นสินะ...อาคงจะเปลี่ยนความคิดพ่อเราไม่ได้แต่หากจะพาเจ้าบ่าวหนีอาทำได้”นิโคลัสรักแดเนียลเหมือนลูกคนหนึ่งด้วยอายุแก่กว่
"ยิ่งพี่ได้ยินแบบนี้พี่ยิ่งปวดใจ"ตั้งแต่กลับบ้านมานุดีก็เอาแต่น้ำตาไหลไม่หยุดแม้นจะรับรู้เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆจากปากเกวรินทร์แล้วแต่เมื่อได้ยินคนที่ทำกับพี่ของเธอพูดถึงเรื่องนั้นเธอกลับทวีความเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า"เกวเข้าใจค่ะ...เราได้หลักฐานมาแล้วอีกไม่นานทุกอย่างก็จะต้องจบค่ะเข้มแข็งไว้นะคะพี่นุดีเราต้องเผชิญความจริงกันอีกหลายอย่างค่ะ...พรุ่งนี้เกวจะเอาหลักฐานนี้ไปให้ตำรวจค่ะ""พี่ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นเราไม่รู้ว่าโอลิเวอร์มีพรรคพวกเป็นตำรวจกี่คนพี่ว่ามีวิธีที่ดีกว่านี้"นุดีส่ายหัวเพราะเธอคิดว่าหากโอลิเวอร์ซื้อตำรวจคนนึงได้คนอื่นก็คงไม่ยากเธอคิดว่าถ้าต้องบีบโอลิเวอร์คงต้องใช้คนที่เหนือกว่าเขา"ยังไงคะ"เกวรินทร์ขมวดคิ้วสงสัยเธอไม่รู้ว่านุดีนั้นมีแผนอะไรในใจเพราะเท่าที่คุยกันมานุดีก็รับฟังและทำตามแผนของเธอตลอดวันต่อมาสองสาวเกวรินทร์และนุดีนั่งกันออยู่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งเพื่อรอการมาของเกรซ เฮอร์นันเดซสาวสวยไฮโซเจ้าของบรนด์เสื้อผ้าหรูลูกสาวท่านทูตภรรยาของโอลิเวอร์“พี่นุดีแน่ใจนะคะว่าภรรยาโอลิเวอร์จะมาที่นี่”เกวรินทร์เห็นราคาอาหารที่นี่เธอก็แทบจะกลืนไม่ลงแต่อย่างไรก็ต
"ไม่นี่คะไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลยถูกจับก็ดีแล้วค่ะคดีเรื่องคุณณดาจะได้เปิดเผยความจริงซะที"คำที่หลุดอกมาจากปากของเกวรินทร์ทำเอานุดีถึงกับต้องรีบมาดึงมือหญิงสาวเอาไว้เพราะคำปฏิเสธของเธอนั่นแหละที่จะทำให้นิโคลัสรู้ว่าที่โอลิเวอร์เป็นแบบนี้เพราะฝีมือพวกเธอ"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าโอลิเวอร์ถูกจับเพราะอะไร""เอ่อ...""พูดออกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าไปทำอะไรกันมา"และแล้วสองสาวก็ต้องยอมสารภาพแต่โดยดีว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้อย่างไร"เฮ้อ...บ่นตอนนี้คงไม่มีประโยชน์สินะ"นิโคลัสและแดเนียลยืนเท่าเอวมองสองสาวด้วยความเหนื่อยใจเพราะรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาเยือนสองสาวแน่นอนตู้มมมม.. ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้ปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไรกับการดูแลความปลอดภัยของสองสาวดีเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจนทุกคนแทบจะวิ่งหนีตึกที่กำลังจะถล่มลงมาแทบไม่ทันดีที่ทั้งสี่ไม่ได้อยู่ในตัวอาคาร"อ๊ายย..."เกวรินทร์วิ่งเข้าโผกอดนิโคลัสแน่น"นุดี"ส่วนแดเนียลเองก็รีบดึงตัวนุดีที่กำลังตัวสั่นด้วยความตกใจเข้ามากอด"โอลิเวอร์แดเนียลพานุดีหนีไป""ครับคุณอา"นิโคลัสเห็นว่าพวกของโอลิเวอร์เดินดุ่มๆเข้ามาเลยรู้ว่าเสียงดังเมื่อครู่คงเป็นพวกโอล
“คือ...นุดีกับฉันเราเคยคบกัน...”แดเนียลไม่ได้ปิดบังอะไรเกวรินทร์เขาเล่าให้หญิงสาวฟังทุกอย่างว่าความสัมพันธ์ของเขากับนุดีเริ่มขึ้นและจบลงอย่างไร"อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมพี่นุดีถึงบอกเลิกคุณล่ะคะ""เธอไม่ได้บอกฉัน""แน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้เจ้าชู้จนพี่นุดีทนไม่ได้"เกวรินทร์เห็นทีเรื่องที่ผู้หญิงทนผู้ชายไม่ได้น่าจะเป็นเรื่องเจ้าชู้นี่แหละ"ฉันไม่ใช่แทนไทนะ""ก็เห็นเป็นเพื่อนกัน""ฉันไม่เคยมีใครนอกจากนุดีที่หมั้นกับริตาฉันก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าต้องการประชดนุดีแต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีหวงอะไรฉันแม้แต่น้อย""พี่นุดีอาจจะไม่รักคุณจริงๆแล้วก็ได้เลิกตื๊อเธอเถอะ"เกวรินทร์เอ่ยเตือนแดเนียลด้วยความหวังดีเพราะหากนุดีบอกเลิกดแดเนียลและพยายามหลบหน้าต่างๆนาๆหากเป็นเธอต้องใช้วิธีแบบเดียวกับนุดีเพื่อหลบหน้าใครบางคนคงต้องเป็นคนที่ไม่อยากเจอจริงๆ"นี่คือการให้คำปรึกษาของเธอเหรอ"แดเนียลขมวดคิ้วผูกโบว์เขาเห็นว่าเกวรินทร์ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุดีคิดว่าเล่าให้เธอฟังจะช่วยอะไรเขาได้บ้างแต่กลับทำให้เขาปวดหัวกว่าเดิมเสียอีก"อ้าว...การที่ผู้หญิงผลักไสไล่ส่งขนาดนี้ไม่รักแล้วจะเรียกอะไรล่ะคะ""ถ้านุดีไม่รักฉันทำไมตอนนี
วันต่อมาเช้านี้มีเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเกวรินทร์ที่รับรู้ข่าวจากแดเนียลว่านิโคลัสนั้นฟื้นแล้ว"คุณนิโคลัสฟื้นแล้วเหรอคะเกวขอเข้าไปหาหน่อยได้ไหม""ได้สิ..แต่ว่า”สีหน้าของแดเนียลไม่ค่อยแสดงความดีใจเท่าที่ควรจะเป็นจึงทำให้เกวรินทร์เกิดอาการสงสัยขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้น"มีอะไรเหรอคะทำไมคุณทำหน้าแบบนั้น""คุณอาสูญเสียการมองเห็น"แดเนียลอยากบอกให้เกวรินทร์รับรู้ก่อนที่จะเข้าไปเห็นนิโคลัสเพราะไม่อยากให้เธอตกใจในตอนที่เข้าห้องไปหาอาของเขา"อะไรนะคะ"ทั้งนุดีและเกวรินทร์อุทานออกมาพร้อมกับทั้งหน้าเจื่อนกันทั้งคู่"เส้นประสาทถูกกระทบกระเทือนหลายจุดตอนนี้คุณอาจึงยังไม่สามารถมองเห็นได้""เพราะฉันแท้ๆ.."เกวรินทร์เข่าทรุดนั่งฟุบลงกับโซฟาเอาแต่โทษตัวเองว่าทีร่นิโคลัสเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดไม่นานนักก็มีน้ำตาพรั่งพรูออกมา"ใจเย็นๆเกวโอลิเวอร์ต่างหากที่ผิด"นุดีพยายามพูดปลอบเกวรินทร์"จริงเธอไม่ได้ผิด"แดเนียลยกมือหน้าจับบ่าหญิงสาวที่กำลังสะอื้นตัวสั่นเบาๆ"เพราะคุณนิโคลัสช่วยฉันถึงได้เป็นแบบนี้"เกวรินทร์ปาดน้ำตาลวกๆตอนนี้ทั้งความรู้สึกห่วงใยและความรู้สึกผิดมันประดังประเดเข้ามาจนเก
"จะทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายโดยไม่ข่วยอะไรได้ยังไงล่ะครับ"นิคลัสตอบปัดโลแกนไปอันที่จริงเขารู้ตัวว่าคงจริงอย่างที่พี่เขาพูดว่าเขาห่วงเกวรินทร์มากแต่ก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไรก๊อกๆๆบทสนทนาของทั้งสองเงียลลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู"เอ่อ.. สวัสดีค่ะ"เกวรินทร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาก็มีสีหน้าแปลกใจพอสมควรที่เห็นชายวัยกลางคนที่ลักษระท่าทางคล้ายกับนิโคลัสนั่งอยู่เธอเอ่ยทักทายเขาก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร"เกว..นี่โลแกนพี่ชายฉันพ่อของแดเนียล"นิโคลัสได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเกวรินทร์เขารีบแนะนำตัวพี่ชายตนให้หญิงสาวได้รู้จักเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงสงสัยอยู่พอสมควร"ฉันเกวรินทร์เป็นเลขาคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักค่ะ""ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โลแกนทักทายหญิงสาวกลับด้วยสีหน้ทที่เป็นมิตรก่อนจะขอตัวกลับเพราะดูท่าน้องชายของเขาจะอยากอยู่กับเด็กสาวคนนี้สองต่อสองมากกว่าดูจากน้ำเสียงดีใจที่ทักทายกันเมื่อครู่"มีคนดูแลแล้วฉันกลับก่อนล่ะนะ""ครับพี่"เกวรินทร์ก้มหัวให้โลแกนก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอดูลักษณะท่าทางของโลแกนแล้วก็ไม่ใช่คนที่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างแต่ทำไมถึงสั่งห้ามแดเนียลไม่ให้รักกับนุดีไ
"ฉันขอให้เธออยู่กับความเป็นจริงอย่าไปเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้มากเลยเกว"นิโคลัสคิดว่าเรื่องที่เกวรินทร์เห็นณดาอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็เป็นได้เขาไม่อยากให้เธอมายึดติดอะไรกับเรื่องการบนบานอะไรมากมายเพราะดูมันจะทำให้ชีวิตของเธอยุ่งยากลามมาถึงชีวิตของเขาด้วย"เฮ้อ..."หญิงสาวเห็นนิโคลัสค้านคอเป็นเอ็นขนาดนั้นจึงต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อนแล้วเรื่องนี้ค่อยหาแผนการอีกทีว่าจะทำอย่างไรให้นิโคลัสยอมทางด้านแดเนียลตอนนี้ก็รีบมุ่งหน้าตามหานุดีเจ้าละหวั่นตอนนี้เขามานั่งรอนุดีที่หน้าคอนโดของเธอพักใหญ่แล้วในมือก็โทรติดต่อกับคนของตนตลอดว่าเจอนุดีที่ไหนบ้างหรือเปล่าปลายสายทุกสายก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่แต่นับว่าเป็นโชคดีของแดเนียลที่ไม่นานนักนุดีก็เดินกลับมาที่คอนโดด้วยท่าทีอิดโรยพอสมควร"นุดี"แดเนียลรีบเข้าไปประคองนุดีอย่างเร่งรีบทั้งดีใจและกังวลในอาการของหญิงสาวในเวลาเดียวกันไม่รู้ว่าเธอออกไปไหนมาทั้งที่ป่วยยังไม่หายเต็มร้อยดี"เอ่อ..""หายไปไหนมาพี่เป็นห่วงแทบแย่เกวบอกว่ามาหาเราแต่เช้าก็ไม่เจอโทรหาก็ไม่ติด""ฉันมีธุระนิดหน่อยขอตัวนะคะ...คุณแดเนียล"นุดีพี่พยายามเดินหลบแดเนียลแต่ก็ถูกเขานั้นอุ้มขึ้นร