ตอนที่18 เบื่อหน้ายักษ์

สวนสาธารณะ

นุดีออกมาจากห้องของเธอตั้งแต่เช้าตรู่เธอมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเงียบๆคนเดียวจนถึงช่วงสายขณะที่นั่งอยู่เพลินๆจู่ๆไหล่ของเธอก็ถูกใครบางคนกระชากจนตัวเอนแทบล่วงจากเก้าอี้ที่นั่ง

"นังนุดี"

"คุณรัต"

ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นรัตนาแม่เลี้ยงของแดเนียลเอง

เพี๊ยะ

"โอ๊ย.."

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเอ่ยทักทายอะไรอีกฝ่ายรัตนาก็วาดฝ่ามือมาฟาดที่หน้าของเธอจนหน้าหัน

"แกบอกว่าจะไม่ยุ่งกับแดเนียล...ตอแหล...เมื่อคืนมีความสุขที่ได้แอบลักกินขโมยกินสินะ"

รัตนาคอยให้คนตามดูแดเนียลตลอดเพื่อที่จะรู้ทุกความเคลื่อนไหวเธอจึงรู้ว่าเมื่อคืนทั้งคืนแดเนียลอยู่กับนุดีทั้งที่เธอเคยสั่งแล้วว่าห้ามให้นุดีมายุ่งกับแดเนียลแต่พอเธอเผลอก็เป็นเช่นเดิม

"ถ้าคุณไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับฉันก็ไปบอกเค้าสิคะ"

นุดีเห็นทีจะต้องให้รัตนาไปบอกกับแดเนียลเองแล้วว่าอย่าฝห้เขามายุ่งกับเธอเพราะตัวเธอเองก็พยายามที่จะไม่เจอเขามาตลอด

"ฉันทำแน่...ไม่ต้องมาสอนเพราะอีกไม่กี่เดือนแดเนียลก็จะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน"

ว่าจบรัตนาก็เดินสะบัดก้นหันหลังกลับไปส่วนนุดีก็นั่งฟุบลงกับเก้าอี้แม้นตอนนี้คนที่เดินอยู่ที่สวนประปรายจะมองมาที่เธอเป็นตาเดียวแต่เธอก็ไม่รู้สึกว่ามีพวกเขาอยู่แม้แต่น้อยหัวใจของเธอตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินเธอไม่ได้อยากให้แดเนียลมายุ่งกับเธอเพราะรู้จากรัตนาว่าหากแดเนียลยังคบอยู่กับเธอเขาจะถูกคนเป็นพ่อตัดออกจากกองมรดกเธอทนเห็นแดเนียลเป็นทุกข์ไม่ได้จึงต้องจำใจบอกเลิกเขาทั้งที่ไม่ได้อยากเลิก

วันต่อมา

11.00 น.

"หวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้คุณทั้งสองไม่ไปยุ่งอะไรกับโอลิเวอร์อีก"

นิโคลัสเรียกสองสาวเข้ามาคุยเพื่อสั่งห้ามให้นุดีและเกวรินทร์เลิกยุ่งกับนิโคลัสเด็ดขาดในช่วงสายของวันแรกของการทำงานในสัปดาห์

"ค่ะบอส...ฉันต้องขอโทษที่ทำให้บอสเดือดร้อน"

นุดีรีบขอโทษนิโคลัสเห็นทีเธอคงต้องหาวิธีหาหลักฐานใหม่เสียแล้วครั้งนี้เธอรู้ดีว่าเจ้านายของเธอเสียประโยชน์มากแค่ไหนเพื่อช่วยพวกเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิด

"กลับไปทำงานได้แล้วยกเว้นเกวรินทร์"

“ค่ะ..พี่ไปก่อนนะ”

นุดีแตะมือเกวรินทร์เบาๆก่อนจะเดินออกไปตามคำสั่งของนิโคลัสสีหน้าของเธอแอบเป็นห่วงเกวรินทร์อยู่มากเพราะรู้ว่าเกวรินทร์คงโดนดุอีกแน่

"มีอะไรจะคุยกับฉันคะ"

สาวเจ้าไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวนิโคลัสแม้แต่น้อยเพราะตอนนี้ยังเคืองใจเขาเรื่องที่ทะเลาะกันวันนั้นอยู่

"วันนี้โอลิเวอร์จะมาคุยเรื่องที่กับฉันที่นี่ขอร้องให้เธอห้ามยุ่งกับโอลิเอวร์เด็ดขาดตอบฉันมาว่าจะไม่ยุ่งกับโอลิเวอร์อีก"

นิโคลัสเค้นให้หญิงสาวที่ยืนเงียบตั้งแต่แรกรับปากให้ได้

"ไม่ค่ะ...ขอตัวนะคะ"

คนหน้ามึนตอบกลับทันควันเพราะเธอไม่ล้มเลิกความคิดแน่นอนว่าจบก็หันหลังกลับ

"ตั้งแต่วันนี้ฉันจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอเองเพื่อความปลอดภัยเย็นนี้รอกลับพร้อมฉันด้วย"

นิโคลัสรีบบอกให้หญิงสาวรู้ตัวว่าต่อไปนี้เขาจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอที่บ้านเองเพราะยังกังวลเรื่องความปลอดภัยอยู่พอสมควร

เกวรินทร์หันมามองนิโคลัสด้วยสีหน้าที่กวนประสาทและเชิดใส่นิคลัสและรีบเปิดประตูออกไปจากห้องของเขาโดยที่ไม่ได้ให้คำตอบว่าจะรอเขาหรือไม่รอ

“เฮ้อ...”

เป็นครั้งที่เท่าไรนับไม่ได้ที่นิโคลัสต้องถอนหายใจให้กับนิสัยเด็กๆของเกวรินทร์

18.00 น.

"นายให้ผมไปรับไปส่งคุณเพื่อความปลอดภัยครับคุณนุดีเก็บของเรียบร้อยหรือยังครับ"

โอดินเดินมาหานุดีในช่วงเวลาเลิกงานเพื่อทำตามคำสั่งของนิโคลัส

"ค่ะ... เอ่อแล้วเกวล่ะคะ"

นุดีรู้ตั้งแต่เมื่อช่วงบ่ายแล้วว่าโอดินจะไปรับไปส่งเธอแต่เกวรินทร์เธอยังรู้สึกเป็นห่วงเพราะไม่เห็นเจ้านายของเธอบอกว่าจะให้ใครดูแลเรื่องรับส่งเกวรินทร์

"นายจัดการเองครับ"

"ค่ะ...งั้นไปกันเถอะค่ะ"

เมื่อรู้ดังนั้นนุดีจึงโล่งใจแต่ก็แอบแปลกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเจ้านายเธอจะจัดการเรื่องนี้เอง

"อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"

นิโคลัสที่พึ่งรับเกวรินทร์ขึ้นรถคันหรูของเขามาด้วยเห็นเธอเอาแต่ทำนิ่งไม่พูดไม่จาเขาจึงต้องหาเรื่องคุยกับเธอเพราะไม่อยากให้หญิงสาวทำเป็นประชดประชันเขาแบบนี้ด้วยไม่อยากทำงานด้วยกันแล้วต้องมานั่งรู้สึกอึดอัดใจเรียกง่ายๆว่าตอนนี้เขากำลังง้อเธอให้กลับมาพูดคุยกับเขาปกติ

เกวรินทร์ยังคงทำนิ่งไม่โต้ตอบอะไรกับอีกฝ่ายที่พยายามหาเรื่องพูดคุยกับเธอ

"นี่...เธออย่าทำให้ฉันอึดอัดได้ไหมแค่เรื่องงานฉันก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้วยังต้องมาเจอเธอกวนประสาทใส่อีก"

นิโคลัสเริ่มขึ้นเสียงใส่หญิงสาวเพราะท่าจะพูดดีด้วยแล้วไม่ชอบ

"ใครให้มาสนใจฉันล่ะคะ"

สาวเจ้ากอดอกพร้อมหันมามองค้อนคนที่กำลังขับรถ

"ถ้าเธอไม่ยอมพูดกับฉันและเชื่อฟังฉันดีๆอย่าลืมว่าฉันกุมความลับอะไรของเธออยู่"

"หึ่...ขู่ได้ขู่ดีเบื่อหน้ายักษ์ของคุณที่สุด"

"ทนอีกสักสามสี่เดือนก็จะได้ไม่เห็นหน้ายักษ์ของฉันแล้วและฉันก็จะได้ไม่ต้องมาประสาทเสียเพราะเธอ"

นิโคลัสว่าจบบรรยากาศในรถก็อยู่ในความเงียบต่างคนต่างก็ตึงใส่กันแล้วในตอนนี้และแล้วสองคนนี้ก็ยังคุยดีกันไม่ได้อีกเช่นเคย

20.00 น.

“เกว..”

“คุณณดา”

เกวรินทร์ลุกขึ้นพรวดเมื่อณดาโผล่มาตรงหน้าเธอขณะที่นอนดูทีวีอยู่บนโซฟา

“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเดือดร้อน”

วิญญาณสาวเอ่ยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเมื่อรู้ตัวว่าตนนั้นทำให้น้องสาวและเกวรินทร์ตกอยู่ในอันตราย

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ...จริงสิตอนนี้ฉันจะทำยังไงต่อไปดีคะท่าจะเข้าถึงตัวโอลิเวอร์ยากแล้วด้วย”

เกวรินทร์ทั้งโดนนิโคลัสสั่งห้ามในการยุ่งกับโอลิเวอร์เธอคงถูกเขาจับตามองเรื่องนี้ตลอดแน่แถมโอลิเวอร์เองก็น่าจะระวังตัวมากขึ้น

“คนที่ทำคดีฉันล่ะ”

“จริงด้วย...คุณรู้หรือเปล่าว่าเค้าเป็นใคร”

ณดาเอ่ยขึ้นมาหนึ่งคำทำให้เกวรินทร์คิดอะไรออกเพราะหากคดีณดาออกมาในรูปแบบที่ไม่จริงเท่ากับว่าตำรวจคนที่ทำคดีคงต้องมีการรับใต้โต๊ะกับโอลิเวอร์แน่นอน

“ชื่อตำรวจที่ทำคดีฉันอยู่กับนุดี”

ณดาบอกกับเกวรินทร์ได้เท่านี้เพราะเธอเองก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าตำรวจคนนั้นอยู่ที่ไหน