"บอสคะฉันผิดเองที่ให้เกวมาที่นี่"
นุดีรีบรับผิดแทนเกวรินทร์เพราะเธอเองเป็นคนที่ยอมให้เกวรินทร์มาที่ไม่ได้คัดค้านอะไร
"ก็ผิดกันทั้งคู่ทำอะไรไม่ปรึกษาใคร...แดเนียลไปส่งนุดี"
นิโคลัสไม่โทษคนใดคนหนึ่งเมื่อมาด้วยกันก็คือผิดด้วยกันแต่ตอนนี้เขาต้องตักเตือนกับเกวรินทร์ให้เด็ดขาดจึงให้แดเนียลไปส่งนุดีที่คอนโดของเธอส่วนตัวเขาเองก็รีบลากเกวรินทร์ขึ้นรถดิ่งตรงไปที่บ้านที่เธอพักทันที
"ทำบ้าอะไรของเธอทำไมไม่รู้จักโต"
เมื่อมาถึงนิโคลัสก็ต่อว่าเกวรินทร์ยกใหญ่แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่คิดว่าตัวเองผิดเลยสักนิดเพราะคิดตลอดว่าสิ่งที่เธอทำก็เพื่อเปิดโปงคนชั่ว
"ฉันก็แค่อยากเปิดโปงคนชั่ว"
"เธอเกือบพาตัวเองไปตายไม่ใช่ตายแค่คนเดียวยังรวมนุดีด้วยคิดก่อนทำหรือเปล่า"
"คิดแล้วค่ะคิดดีแล้วด้วย"
"ถามหน่อยก่อนเธอจะทำอะไรเสี่ยงๆคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่บ้างหรือเปล่า...ถ้าเธอเป็นอะไรไปเค้าจะเสียใจแค่ไหน...แถมฉันจะถูกต่อว่าว่าดูแลเธอไม่ดีอีก..."
"คุณไม่อยากให้คนชั่วได้รับผิดหรือไง"
เกวรินทร์ไม่เข้าใจว่านิโคลัสทำไมเอาแต่ต่อว่าเธอทั้งที่ควรจะช่วยเธอหาหลักฐานมากกว่า
"เธอมโนไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้"
ชายหนุ่มเท้าเอวมองหน้าหญิงสาวด้วยความอ่อนใจ
"ฉันบอกว่าฉันเห็นคุณณดาจริงๆ"
หญิงสาวเริ่มขึ้นเสียงใส่อีกฝ่ายเพราะเขาไม่เชื่อสิ่งที่เธอพูดแถมยังว่าเธอคิดเอาเองทั้งที่เธอก็ยืนยันกับเขาหลายครั้งว่าเธอเห็นณดาจริงๆ
"เกวรินทร์..อยู่กับความเป็นจริงหน่อย"
"ก็อยู่ตลอดนี่คะ"
"เถียงคำไม่ตกฟากเถียงข้างๆคูๆเพราะเธอทำให้ฉันต้องเสียที่ที่ไม่อยากจะเสีย"
"ที่ตวาดฉันอยู่เนี่ยเพราะโมโหที่ต้องเสียที่เท่านั้นใช่ไหม...ถ้าโมโหเรื่องนี้ก็บอกมาตรงๆไม่เห็นต้องอ้างพ่ออ้างแม่ฉันเลย...คุณกลับไปเลยนะฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณคนใจร้าย"
ปั้งง
หญิงสาวกอดอกมองค้อนนิโคลัสคิดในใจว่าที่แท้ที่เขาโมโหใส่เธอแบบนี้คงเพราะตัวเองเสียประโยชน์นี่เองทำมาเป็นอ้างว่าเป็นห่วงเธอที่แท้ก็ห่วงตัวเองว่าจบก็ไล่อีกฝ่ายออกไปและรีบวิ่งเข้าห้องนอนปิดประตูใส่นิโคลัสเสียงดัง
"เกวรินทร์...นี่เธอไล่ฉันออกจากบ้านของฉันงั้นเหรอ..เฮ้อ..เป็นคนยังไงกันนะ"
นิโคลัสเชื่อในนิสัยดื้อรั้นของหญิงสาวจริงๆเขาไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะทำตัวเป็นเด็กเล็กที่เข้าใจอะไรยากขนาดนี้
"เมื่อไรคุณจะกลับไปคะ"
ทางด้านแดเนียลที่มาส่งนุดีเขาก็นั่งพักอยู่นานจนเย็นเจียนตะวันตกดินแล้วยังไม่กลับไปเสียทีจนนุดีต้องเสียมารยาทเอ่ยปากไล่เพราะไม่สะดวกใจที่จะให้เขาอยู่ที่นี่นานเท่าไรนัก
"กลัวมากใช่หรือเปล่า"
หลังจากที่นั่งเงียบมาพักใหญ่แดเนียลก็หันมาถามนุดีด้วยความเป็นห่วงตั้งแต่กลับมาเขาเห็นนุดีเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาเขาหรือจะดูเธอไม่ออกว่าเธอกำลังรู้สึกอย่างไรภายในใจ
"..ไม่ค่ะ..ฉันไม่ได้กลัว"
นุดีรีบส่ายหัวปฏิเสธแดเนียลไปแม้นในใจจะรู้สึกกลัวมากจนตอนนี้ก็ยังเห็นภาพตอนที่โอลิเวอร์เอาปืนจ่อมายังเธอและเกวรินทร์ชัดเจน
"ไม่ต้องทำเข้มแข็งก็ได้คิดเหรอว่าพี่จะเดาไม่ออกว่าเรากำลังรู้สึกยังไงนุดี"
"คุณแดเนียลกลับไปเถอะค่ะฉันอยากพักผ่อน"
"ทำไมต้องพูดจาห่างเหินกับพี่ด้วย"
เขาเขยิบเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะรวบมือเรียวของเธอทั้งสองมากุมเอาไว้แม้นเขาจะถูกเธอบอกเลิกหลายปีแล้วแต่ก็ยังไม่ชอบใจที่หญิงสาวใช้คำพูดและทำกิริยาห่างเหินกับเขาต่างจากตอนที่คบกันตัวเขาและเธอแทบจะติดกันตลอดเวลา
"ปล่อยค่ะ"
นุดีพยายามลุกหนีแดเนียลทันทีเพราะไม่ต้องการที่จะใกล้ชิดกับแดเนียลอีกแต่เธอก็ถูกเขาดึงมารวบกอดเอาไว้แน่น
"มันดีจริงๆหรือเปล่าที่เราเลิกกัน"
สามปีที่ผ่านมาที่เขาเลิกกับเธอไปเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าหญิงสาวบอกเลิกเขาเพราะสาเหตุอะไรเขาพยายามตามเธอตลอดแต่เธอก็เอาแต่หลบหน้า
"ปล่อยฉันค่ะจะทำอะไรให้เกียรติคู่หมั้นคุณด้วยนะคะ"
นุดีพยายามไม่หวั่นไหวต่อคำพูดของชายหนุ่มเธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาทั้งยังเตือนสติแดเนียลให้นึกถึงคู่หมั้นของตัวเองมากๆเพราะเขาไม่ใช่คนที่โสดอีกต่อไปแล้ว
"พี่ไม่เคยอยากหมั้นที่หมั้นเพราะแค่อยากประชดเราเท่านั้นคนที่พี่รักมีแค่เรานะนุดี"
แดเนียลยอมรับกับนุดีว่าสองปีก่อนที่เขายอมหมั้นกับริตาลูกติดแม่เลี้ยงของเขาก็เพราะต้องการที่จะประชดเธอเท่านั้นแต่ยิ่งเห็นหญิงสาวไม่ใส่ใจมากเท่าไรหัวใจของเขาก็ยิ่งเรียกร้องและต้องการเธอมากเท่านั้นจนถึงตอนนี้เขาก็ยังตัดใจจากเธอไม่ได้
"จะหมั้นเพราะอะไรมันก็เรื่องของคุณอีกอย่างฉันไม่ได้รักคุณแล้วเลิกยุ่งกับฉันซะที"
นุดียื่นคำขาดเสียงแข็งแต่ดูท่าแดเนียลจะไม่ฟังคำของนุดีแม้แต่น้อยเขากอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิมก่อนจะพลิกร่างบางมาบดจูบด้วยความโหยหายิ่งเขาใกล้เธอมากเท่าไรวันวานที่แสนหวานในหัวก็มีภาพชัดเจนขึ้นเขารักเธอคนเดียวมาตลอดคนที่รักเขาด้วยใจจริงไม่ใช่ฐานะ
"อื้อ...ปล่อยฉันนะคะออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้"
นุดีรีบผลักชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วก่อนจะยื่นคำขาดไล่เขาออกไป
“พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้นขอให้รู้เอาไว้ว่าพี่จะไม่เลิกยุ่งกับเราง่ายๆนุดี”
นุดีไม่ได้โต้ตอบอะไรแดเนียลหากเขาจะอยู่ก็อยู่ไปส่วนเธอก็หนีเข้าห้องนอนล็อคประตูทิ้งให้แดเนียลนั่งหน้าเศร้าอยู่คนเดียว
“..อึก..ฮือๆๆ..”
นุดีเข้าห้องมาได้เธอก็กอดหมอนร้องให้สะอื้นกระซิกมือเรียวทั้งสองปิดปากแน่นไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกไปข้างนอกเมื่อครู่เธอพยายามทำใจแข็งกับแดเนียลสุดชีวิตทั้งที่ใจข้างในพังไม่เป็นชิ้นส่วนเธอไม่ได้อยากเลิกกับแดเนียลเลยสักนิดแต่เพราะความจำเป็นจึงทำให้เธอต้องบอกเลิกเขาทั้งที่ยังรักจนสุดหัวใจ
วันต่อมา
ได้โปรดกรุณาเลิกยุ่งกับฉันเสียทีคุณแดเนียล
"คิดว่าพี่จะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆเหรอนุดี"
แดเนียลตื่นขึ้นมาในช่วงสายเพราะเมื่อคืนกว่าเขาจะนอนได้ก็เกือบสว่างเพราะเป็นห่วงสภาพจิตใจของนุดีพอตื่นมาก็ไม่เห็นหญิงสาวอยู่ในคอนโดแล้วพบเพียงแค่โน๊ตที่เธอแปะเอาไว้ตรงโต๊ะหน้าโซฟาว่าให้เขาเลิกยุ่งกับเธอเท่านั้นหากเขาเลิกยุ่งกับเธอตามคำสั่งของเธอได้ป่านนี้เขาคงเลิกยุ่งไปนานแล้วแต่คนอย่างเขาจะไม่ยอมเลิกข้องเกี่ยวกับหญิงสาวเด็ดขาดเพราะยังไม่เคยหมดรักแม้แต่น้อย
สวนสาธารณะนุดีออกมาจากห้องของเธอตั้งแต่เช้าตรู่เธอมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเงียบๆคนเดียวจนถึงช่วงสายขณะที่นั่งอยู่เพลินๆจู่ๆไหล่ของเธอก็ถูกใครบางคนกระชากจนตัวเอนแทบล่วงจากเก้าอี้ที่นั่ง"นังนุดี""คุณรัต"ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นรัตนาแม่เลี้ยงของแดเนียลเองเพี๊ยะ"โอ๊ย.."ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเอ่ยทักทายอะไรอีกฝ่ายรัตนาก็วาดฝ่ามือมาฟาดที่หน้าของเธอจนหน้าหัน"แกบอกว่าจะไม่ยุ่งกับแดเนียล...ตอแหล...เมื่อคืนมีความสุขที่ได้แอบลักกินขโมยกินสินะ"รัตนาคอยให้คนตามดูแดเนียลตลอดเพื่อที่จะรู้ทุกความเคลื่อนไหวเธอจึงรู้ว่าเมื่อคืนทั้งคืนแดเนียลอยู่กับนุดีทั้งที่เธอเคยสั่งแล้วว่าห้ามให้นุดีมายุ่งกับแดเนียลแต่พอเธอเผลอก็เป็นเช่นเดิม"ถ้าคุณไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับฉันก็ไปบอกเค้าสิคะ"นุดีเห็นทีจะต้องให้รัตนาไปบอกกับแดเนียลเองแล้วว่าอย่าฝห้เขามายุ่งกับเธอเพราะตัวเธอเองก็พยายามที่จะไม่เจอเขามาตลอด"ฉันทำแน่...ไม่ต้องมาสอนเพราะอีกไม่กี่เดือนแดเนียลก็จะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน"ว่าจบรัตนาก็เดินสะบัดก้นหันหลังกลับไปส่วนนุดีก็นั่งฟุบลงกับเก้าอี้แม้นตอนนี้คนที่เดินอยู่ที่สวนประปรายจะมองมาที่เธอเป็นตาเดียวแต่เธอก็ไม
“มีความหวังแล้ว”สาวเจ้ายิ้มหน้าบานดวงตาเป็นประกายเพราะตอนนี้เริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งว่าเธอจะสามารถช่วยณดาและให้คนชั่วรับผิดได้สำเร็จ“ฉันหวังว่าความจริงจะเปิดเผยโดยเร็ว”ไม่เพียงแค่เกวรินทร์ที่สีหน้าดูร่าเริงเป็นณดาที่พลังงานดวงจิตของเธอก็เริ่มมีความหวังความสดใสขึ้นกว่าเดิม“ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกันค่ะ”เกวรินทร์ยกมือประสานแน่นเตรียมคิดแผนการหลังจากที่จบประโยคสุดท้ายของเธอณดาก็ได้หายไปหลังจากนั้นเกวรินทร์ก็นั่งไม่ติดที่โทรหานุดีรีบถามหาชื่อตำรวจคนที่ทำคดีให้ณดาทันทีวันต่อมาสองสาวเกวรินทร์และนุดีมาถึงที่ทำงานได้ก็นั่งสุมหัวกันสองคนตั้งแต่เช้าดูนุดีจะมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอนั้นติดต่อไปที่สำนักงานที่ตำรวจคนทำคดีพี่สาวแต่กลับพบว่าตำรวจคนนั้นไม่ได้ทำงานเป็นตำรวจแล้วและไม่รู้ที่อยู่ของเขาด้วย“เกวนี่คือชื่อตำรวจที่ทำคดีพี่สาวพี่แต่พี่ลองเช็กดูแล้วตำรวจคนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว”“เค้าไปไหนล่ะคะ”“ไม่มีใครรู้เหมือนกัน”“อืม...การทำคดีต้องมีการชันสูตรใช่หรือเปล่าคะ”เกวรินทร์รู้แบบนี้เห็นทีเธอจึงต้องเปลี่ยนแผนเพราะหากตามหาตำรวจคนนั้นก็เท่ากับงมเข็มในมหาสมุทรเธอจึงเปลี่ยน
นิโคลัสรู้ดีว่าหญิงสาวที่หลานชายของเขาพูดถึงคือใครเพราะในตอนที่ทั้งสองเจอกันก็เจอกันที่นี่การคบกันของแดเนียลและนุดีเขารู้มาตลอดแต่ก็ไม่รู้ว่านุดีนั้นเลือกที่จะบอกเลิกหลานชายของเขาเพราะอะไรเหมือนกัน“แล้วทำไมยอมที่จะหมั้นล่ะ...ไม่ใช่ว่าที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ”“ก็...ครับ”แดเนียลยอมรับอย่างลูกผู้ชายเพราะตอนนั้นที่เขาทำไปเพราะอยากเรียกร้องความสนใจและประชดนุดีจริงๆแต่พอมาถึงตอนนี้รู้สึกผิดพลาดมากๆที่ตัดสินใจแบบนั้นไป“อาว่าจะถามเราแต่แรกแล้วว่าทำไมถึงยอมหมั้นง่ายๆ”“ผมขอยกเลิกงานแต่งไปแล้วแต่คุณพ่อไม่ยอม”“เราก็เป็นคนที่รับปากพ่อเราเองรู้กันอยู่ว่าพ่อเราเป็นคนถือสัจจะเด็ดขาดขนาดไหน”นิโคลัสรู้ดีว่าโลแกนรักษาเรื่องคำพูดแค่ไหนหากแดเนียลรับปากว่าจะแต่งกับริตาจนขนาดหมั้นกันไปแล้วหากจะมายกเลิกตอนนี้โลแกนคงจะยอมยากเพราะคนที่แดเนียลหมั้นด้วยไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นอีกคนที่ตอนนี้ก็เหมือนลูกของโลแกนเช่นกัน“ผมรู้ครับ...ผมถึงอยากให้อาช่วย”“วันนี้ที่มาที่นี่ก็ไม่ใช่แค่เรื่องแปลนเท่านั้นสินะ...อาคงจะเปลี่ยนความคิดพ่อเราไม่ได้แต่หากจะพาเจ้าบ่าวหนีอาทำได้”นิโคลัสรักแดเนียลเหมือนลูกคนหนึ่งด้วยอายุแก่กว่
"ยิ่งพี่ได้ยินแบบนี้พี่ยิ่งปวดใจ"ตั้งแต่กลับบ้านมานุดีก็เอาแต่น้ำตาไหลไม่หยุดแม้นจะรับรู้เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆจากปากเกวรินทร์แล้วแต่เมื่อได้ยินคนที่ทำกับพี่ของเธอพูดถึงเรื่องนั้นเธอกลับทวีความเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า"เกวเข้าใจค่ะ...เราได้หลักฐานมาแล้วอีกไม่นานทุกอย่างก็จะต้องจบค่ะเข้มแข็งไว้นะคะพี่นุดีเราต้องเผชิญความจริงกันอีกหลายอย่างค่ะ...พรุ่งนี้เกวจะเอาหลักฐานนี้ไปให้ตำรวจค่ะ""พี่ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นเราไม่รู้ว่าโอลิเวอร์มีพรรคพวกเป็นตำรวจกี่คนพี่ว่ามีวิธีที่ดีกว่านี้"นุดีส่ายหัวเพราะเธอคิดว่าหากโอลิเวอร์ซื้อตำรวจคนนึงได้คนอื่นก็คงไม่ยากเธอคิดว่าถ้าต้องบีบโอลิเวอร์คงต้องใช้คนที่เหนือกว่าเขา"ยังไงคะ"เกวรินทร์ขมวดคิ้วสงสัยเธอไม่รู้ว่านุดีนั้นมีแผนอะไรในใจเพราะเท่าที่คุยกันมานุดีก็รับฟังและทำตามแผนของเธอตลอดวันต่อมาสองสาวเกวรินทร์และนุดีนั่งกันออยู่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งเพื่อรอการมาของเกรซ เฮอร์นันเดซสาวสวยไฮโซเจ้าของบรนด์เสื้อผ้าหรูลูกสาวท่านทูตภรรยาของโอลิเวอร์“พี่นุดีแน่ใจนะคะว่าภรรยาโอลิเวอร์จะมาที่นี่”เกวรินทร์เห็นราคาอาหารที่นี่เธอก็แทบจะกลืนไม่ลงแต่อย่างไรก็ต
"ไม่นี่คะไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลยถูกจับก็ดีแล้วค่ะคดีเรื่องคุณณดาจะได้เปิดเผยความจริงซะที"คำที่หลุดอกมาจากปากของเกวรินทร์ทำเอานุดีถึงกับต้องรีบมาดึงมือหญิงสาวเอาไว้เพราะคำปฏิเสธของเธอนั่นแหละที่จะทำให้นิโคลัสรู้ว่าที่โอลิเวอร์เป็นแบบนี้เพราะฝีมือพวกเธอ"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าโอลิเวอร์ถูกจับเพราะอะไร""เอ่อ...""พูดออกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าไปทำอะไรกันมา"และแล้วสองสาวก็ต้องยอมสารภาพแต่โดยดีว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้อย่างไร"เฮ้อ...บ่นตอนนี้คงไม่มีประโยชน์สินะ"นิโคลัสและแดเนียลยืนเท่าเอวมองสองสาวด้วยความเหนื่อยใจเพราะรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาเยือนสองสาวแน่นอนตู้มมมม.. ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้ปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไรกับการดูแลความปลอดภัยของสองสาวดีเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจนทุกคนแทบจะวิ่งหนีตึกที่กำลังจะถล่มลงมาแทบไม่ทันดีที่ทั้งสี่ไม่ได้อยู่ในตัวอาคาร"อ๊ายย..."เกวรินทร์วิ่งเข้าโผกอดนิโคลัสแน่น"นุดี"ส่วนแดเนียลเองก็รีบดึงตัวนุดีที่กำลังตัวสั่นด้วยความตกใจเข้ามากอด"โอลิเวอร์แดเนียลพานุดีหนีไป""ครับคุณอา"นิโคลัสเห็นว่าพวกของโอลิเวอร์เดินดุ่มๆเข้ามาเลยรู้ว่าเสียงดังเมื่อครู่คงเป็นพวกโอล
“คือ...นุดีกับฉันเราเคยคบกัน...”แดเนียลไม่ได้ปิดบังอะไรเกวรินทร์เขาเล่าให้หญิงสาวฟังทุกอย่างว่าความสัมพันธ์ของเขากับนุดีเริ่มขึ้นและจบลงอย่างไร"อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมพี่นุดีถึงบอกเลิกคุณล่ะคะ""เธอไม่ได้บอกฉัน""แน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้เจ้าชู้จนพี่นุดีทนไม่ได้"เกวรินทร์เห็นทีเรื่องที่ผู้หญิงทนผู้ชายไม่ได้น่าจะเป็นเรื่องเจ้าชู้นี่แหละ"ฉันไม่ใช่แทนไทนะ""ก็เห็นเป็นเพื่อนกัน""ฉันไม่เคยมีใครนอกจากนุดีที่หมั้นกับริตาฉันก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าต้องการประชดนุดีแต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีหวงอะไรฉันแม้แต่น้อย""พี่นุดีอาจจะไม่รักคุณจริงๆแล้วก็ได้เลิกตื๊อเธอเถอะ"เกวรินทร์เอ่ยเตือนแดเนียลด้วยความหวังดีเพราะหากนุดีบอกเลิกดแดเนียลและพยายามหลบหน้าต่างๆนาๆหากเป็นเธอต้องใช้วิธีแบบเดียวกับนุดีเพื่อหลบหน้าใครบางคนคงต้องเป็นคนที่ไม่อยากเจอจริงๆ"นี่คือการให้คำปรึกษาของเธอเหรอ"แดเนียลขมวดคิ้วผูกโบว์เขาเห็นว่าเกวรินทร์ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุดีคิดว่าเล่าให้เธอฟังจะช่วยอะไรเขาได้บ้างแต่กลับทำให้เขาปวดหัวกว่าเดิมเสียอีก"อ้าว...การที่ผู้หญิงผลักไสไล่ส่งขนาดนี้ไม่รักแล้วจะเรียกอะไรล่ะคะ""ถ้านุดีไม่รักฉันทำไมตอนนี
วันต่อมาเช้านี้มีเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเกวรินทร์ที่รับรู้ข่าวจากแดเนียลว่านิโคลัสนั้นฟื้นแล้ว"คุณนิโคลัสฟื้นแล้วเหรอคะเกวขอเข้าไปหาหน่อยได้ไหม""ได้สิ..แต่ว่า”สีหน้าของแดเนียลไม่ค่อยแสดงความดีใจเท่าที่ควรจะเป็นจึงทำให้เกวรินทร์เกิดอาการสงสัยขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้น"มีอะไรเหรอคะทำไมคุณทำหน้าแบบนั้น""คุณอาสูญเสียการมองเห็น"แดเนียลอยากบอกให้เกวรินทร์รับรู้ก่อนที่จะเข้าไปเห็นนิโคลัสเพราะไม่อยากให้เธอตกใจในตอนที่เข้าห้องไปหาอาของเขา"อะไรนะคะ"ทั้งนุดีและเกวรินทร์อุทานออกมาพร้อมกับทั้งหน้าเจื่อนกันทั้งคู่"เส้นประสาทถูกกระทบกระเทือนหลายจุดตอนนี้คุณอาจึงยังไม่สามารถมองเห็นได้""เพราะฉันแท้ๆ.."เกวรินทร์เข่าทรุดนั่งฟุบลงกับโซฟาเอาแต่โทษตัวเองว่าทีร่นิโคลัสเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดไม่นานนักก็มีน้ำตาพรั่งพรูออกมา"ใจเย็นๆเกวโอลิเวอร์ต่างหากที่ผิด"นุดีพยายามพูดปลอบเกวรินทร์"จริงเธอไม่ได้ผิด"แดเนียลยกมือหน้าจับบ่าหญิงสาวที่กำลังสะอื้นตัวสั่นเบาๆ"เพราะคุณนิโคลัสช่วยฉันถึงได้เป็นแบบนี้"เกวรินทร์ปาดน้ำตาลวกๆตอนนี้ทั้งความรู้สึกห่วงใยและความรู้สึกผิดมันประดังประเดเข้ามาจนเก
"จะทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายโดยไม่ข่วยอะไรได้ยังไงล่ะครับ"นิคลัสตอบปัดโลแกนไปอันที่จริงเขารู้ตัวว่าคงจริงอย่างที่พี่เขาพูดว่าเขาห่วงเกวรินทร์มากแต่ก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไรก๊อกๆๆบทสนทนาของทั้งสองเงียลลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู"เอ่อ.. สวัสดีค่ะ"เกวรินทร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาก็มีสีหน้าแปลกใจพอสมควรที่เห็นชายวัยกลางคนที่ลักษระท่าทางคล้ายกับนิโคลัสนั่งอยู่เธอเอ่ยทักทายเขาก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร"เกว..นี่โลแกนพี่ชายฉันพ่อของแดเนียล"นิโคลัสได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเกวรินทร์เขารีบแนะนำตัวพี่ชายตนให้หญิงสาวได้รู้จักเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงสงสัยอยู่พอสมควร"ฉันเกวรินทร์เป็นเลขาคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักค่ะ""ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โลแกนทักทายหญิงสาวกลับด้วยสีหน้ทที่เป็นมิตรก่อนจะขอตัวกลับเพราะดูท่าน้องชายของเขาจะอยากอยู่กับเด็กสาวคนนี้สองต่อสองมากกว่าดูจากน้ำเสียงดีใจที่ทักทายกันเมื่อครู่"มีคนดูแลแล้วฉันกลับก่อนล่ะนะ""ครับพี่"เกวรินทร์ก้มหัวให้โลแกนก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอดูลักษณะท่าทางของโลแกนแล้วก็ไม่ใช่คนที่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างแต่ทำไมถึงสั่งห้ามแดเนียลไม่ให้รักกับนุดีไ