ตอนที่16 พากันมาตาย

"แต่คนคุ้มกันที่นี่แน่นหนามากเลยนะเกว"

นุดีไม่เห็นด้วยเท่าไรที่เกวรินทร์จะออกไปเพราะคนคุ้มกันที่นี่ค่อนข้างแน่นหนาหากถูกจับดึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่แน่

"เกวเอาอยู่ค่ะถ้าใครถามว่าเกวไปไหนบอกไปเข้าห้องน้ำนะคะ"

เกวรินทร์มีหรือจะฟังว่าจบก็รีบออกไปจากห้องไวปานลิงข้างทิ้งให้นุดีนั่งหน้าเสียใจเต้นไม่เป็นส่ำอยู่คนเดียว

"เกว.."

หญิงสาวนั่งกำมือแน่นเหงื่อไหลซิกแม้นอากาศไม่ได้ร้อนแต่ตอนนี้เลือดสูบฉีดพลุ่งพล่านเพราะความกลัว

"คุณณดา.. คุณอยู่ที่ไหนมาหาฉันหน่อยได้ไหมคะ"

ทางด้านเกวรินทร์ตอนนี้ทำตัวดั่งลิงลมหลบซ้ายทีขวาทีเพื่อไม่ให้เหล่าบอดี้การ์ดที่นี่เห็นเธอได้เธอเข้ามาถึงด้านในตัวบ้านของโอลิเวอร์เธอไม่รู้ว่าจะไปทางซ้ายหรือขวาหรือจะขึ้นด้านบนจึงยืนหลับตาปี๋เรียกให้ณดามาหาเธอตอนนี้

"เกว.."

ไม่ทันได้ลืมตาเสียงของณดาก็เรียกเกวรินทร์จนเธอสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย

"อุ้ย...ตอนนั้นคุณบอกว่าเข้ามาไม่ได้ไงคะ"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันพอฉันได้ยินเสียงเธอเรียกก็มาโผล่ที่นี่...ตามฉันมาทางนี้เร็ว"

วิญญาณสาวไม่รู้ว่าทำไมดวงจิตเธอถึงเข้ามาที่นี่ได้ทั้งที่ก่อนหน้าพยายามเท่าไรก็เข้ามาไม่ได้แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหาคำตอบณดารีบเรียกให้เกวรินทร์เดินตามเธอขึ้นมาที่ชั้นบนของบ้านโอลิเวอร์

"ค่ะ"

เกวรินทร์มองซ้ายมองขวาแล้วรีบย่องเบาขึ้นไปด้านบนตามณดาทันทีทั้งยังใจชื้นว่างานนี้อย่างไรเธอก็ทำสำเร็จ

ครู่ต่อมา

"เกวนะเกว"

นุดีนั่งไม่ติดโซฟาแล้วในเวลานี้เพราะไม่มีวี่แววว่าเกวรินทร์นั้นจะกลับมาเสียที

"ว่าไงเห็นคนของผมบอกว่าพวกคุณมีธุระกับผมแล้วเกวรินทร์ล่ะ"

โอลิเวอร์เดินเข้ามาทักทายนุดีวินาทีนี้สาวเจ้าตัวชาวาบไปทั้งตัวรีบเด้งตัวยืนผึงก่อนจะเอ่ยตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

"เอ่อ...เธอไปเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ"

"นานหรือยัง"

โอลิเวอร์ชักจะยิ้มไม่ออกเสียแล้วในตอนนี้เพราะเขาไม่ค่อยจะไว้ใจเกวรินทร์เท่าไร

"อ่อ..อีกเดี๋ยวก็คงมาค่ะ"

"นายครับ...ผู้หญิงคนนี้แอบเข้าไปในห้องทำงานของนายครับ"

นุดีพูดจบประโยคเกวรินทร์ก็เดินเข้ามาทันทีแต่เธอเหมือนจะถูกบอดี้การ์ดผู้ชายร่างใหญ่สองคนเดินคุมตัวมามากกว่า

"ว่าไงนะ"

โอลิเวอร์เท้าเอวมองร่างบางที่กำลังก้มหน้าก้มตาด้วยสายตาที่แทบจะกินเลือดกินเนื้อ

"เอ่อ...ฉันแค่หาห้องน้ำไม่เจอ"

เกวรินทร์ยังคงปฏิเสธคำเดิมหลังจากที่ถูกคนของโอลิเวอร์จับได้ขณะที่เธอกำลังค้นห้องทำงานของโอลิเวอร์

"พวกเธอมาที่นี่ต้องการอะไรกันแน่"

โอลิเวอร์เริ่มเสียงแข็งเขาสังหรณ์ใจตั้งแต่แรกแล้วว่าเกวรินทร์คงไม่มาที่นี่เพื่อขอโทษเขาอย่างเดียวแน่

"ฉันแค่จะเอากระเช้ามาขอโทษคุณแล้วที่ฉันเผลอเข้าห้องทำงานคุณก็เพราะฉันแค่หาห้องน้ำบ้านคุณหลังใหญ่โตจะตายใครจะไปรู้ว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน"

เกวรินทร์ยังยืนยันหัวชนฝาหวังว่าโอลิเวอร์จะเชื่อ

"หาไม่เจอทำไมไม่ถามคนของฉันบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกเธอมาไม่อย่างนั้นอย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอดกลับไป"

"อย่านะ.."

โอลิเวอร์จ่อปืนมาที่เกวรินทร์นุดีรีบวิ่งเข้ามาขวางเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่สาวเธอจะให้เกวรินทร์มาเป็นอะไรไปเธอยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้แม่นตอนนี้เธอจะกลัวจนตัวสั่นหน้าซีดเผือดเป็นไก่ต้มก็ตาม

"โอลิเวอร์...ทำอะไร"

และแล้วนิโคลัสกับแดเนียลก็ปรากฏตัวทำให้เกวรินทร์โล่งใจไปหนึ่งเปราะไม่รู้เลยว่าเขามาได้อย่างไรแต่ก็ขอบคุณที่เขามาได้ถูกเวลา

แดเนียลมองไปที่นุดีด้วยความเป็นห่วงเขารู้ได้เลยว่าเธอกำลังกลัวดีที่ตอนนี้โอลิเวอร์ลดปืนลงแล้วเขาจึงเข้าไปดึงตัวนุดีและเกวรินทร์มาอยู่ด้านหลังตนส่วนโอลิเวอร์นั้นนิโคลัสเป็นคนรับหน้าอยู่ในตอนนี้

"คุณก็ถามคนของคุณเองสิว่าต้องการมาที่นี่เพราะแค่อยากขอโทษจริงหรือเปล่า...หรือว่ามาทำตัวเป็นหัวขโมยย่องเบาบ้านคนอื่น"

"เธออยากมาขอโทษคุณจริงๆผมเลยให้เธอมาที่นี่...ถ้าพวกเธอทำอะไรให้คุณไม่พอใจผมต้องขอโทษด้วยยังไงพวกเราขอตัวกลับก่อน"

นิโคลัสรีบตัดจบบทสนทนาเพื่อที่จะรีบพาสองสาวกลับเขาใจเสียไม่น้อยเมื่อเข้ามาเห็นเหตุการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานหากเขามาช้ากว่านี้อีกสักนิดไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

"เดี๋ยว...คนของคุณทำผิดถ้าคิดว่าผมจะยอมจบง่ายๆคงต้องมีข้อตกลงกันหน่อย"

โอลิเวอร์ไม่ยอมให้นิโคลัสกลับไปง่ายๆตอนนี้เขารู้ตัวว่ากำลังอยูเหนืออีกฝ่ายหากจะต่อรองเจรจาอะไรๆก็คงจะง่าย

"ต้องการอะไร”

นิโคลัสหันมามองหน้าโอลิเวอร์ด้วยสายตาแข็งกร้าวพอจะเดาออกว่าโอลิเวอร์นั้นต้องการอะไร

"คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไรถ้าคุณไม่ตกลงเรื่องคนของคุณย่องเบาเข้าบ้านผมเป็นข่าวแน่"

"ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ตั้งใจไง"

เกวรินทร์ยังคงตะโกนเถียงโอลิเวอร์คอเป็นเอ็นเพราะรู้สึกหายหวาดกลัวบ้างแล้วเมื่อมีนิโคลัสอยู่ใกล้ๆ

"เกวหยุด... ได้คุณสะดวกคุยรายละเอียดเมื่อไรก็นัดวันมาได้เลย"

นิโคลัสหันมาดุเกวรินทร์เสียงแข็งคิดว่าหญิงสาวจะสลดกับเหตุการณ์แต่ดูจะไม่เลยหลังจากจัดการกับเกวรินทร์แล้วนิโคลัสก็หันมานัดวันที่จะคุยตกลงเรื่องที่กับโอลิเวอร์ตอนนี้เขาค่อนข้างโมโหเกวรินทร์มาที่ก่อเรื่องจนทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายแถมยังทำให้เขาต้องเสียสิ่งที่ไม่อยากเสียเพื่อปกป้องชีวิตของเธออีก

"ขอเป็นวันจันทร์ที่จะถึงนี้นะครับ"

โอลิเวอร์ยิ้มร่านับว่าเรื่องร้ายในวันนี้ก็ยังมีเรื่องดีดังนั้นเขาจะปล่อยเกวรินทร์ไปก่อนหากครั้งหน้าหญิงสาวทำอะไรให้เขาต้องเดือดร้อนอีกล่ะก็เขาไม่เอาเธอไว้แน่

สิ้นเสียงโอลิเวอร์นิโคลัสก็ลากเกวรินทร์ให้เดินตามเขาออกไปที่รถอย่างรวดเร็วโดยมีนุดีและแดเนียลเดินตามกันไปติดๆ

"รู้ไหมว่าเธอทำอะไรลงไป...เกือบจะพากันมาตายรู้ตัวบ้างหรือเปล่า"

เมื่อมาถึงรถได้นิโคลัสก็บ่นเกวรินทร์อุกตอนนี้ความโกรธความโมโหหญิงสาวมันประทุอยู่ในอกจนแทบจะแตกที่ดูเธอจะดื้อรั้นไม่ยอมฟังเรื่องที่เขาเตือนเลยสักนิด