เมื่อแอลตัน หนุ่ม playboy ตัวพ่อ ที่ป้อสาวมาแล้วทุกวงการ ต้องมาเจอสายป่าน(สายป่วน) สาวแซ่บแสบซ่าที่ไม่เคยยอมใคร งานนี้จะลงเอยกันแบบไหน จะชุลมุนวุ่นวายกันยังงัย กว่าเธอจะทำให้เสือร้าย กลายเป็นหมาหงอย ♥️♥️♥️🖤🖤🖤🤍🤍🤍🩷🩷🩷 -แอลตัน อายุ 35 ปี หนุ่ม playboy ชาวฝรั่งเศส ที่หล่อและรวยครบเครื่อง ใช้ชีวิตสุดคุ้มมาจนป่านนี้ก็ยังไม่คิดจะลงเอยกับใครเพราะอดีตที่ฝังใจและยังเสียดายความโสด -สายป่าน สาวน้อยวัย 20 ปี เพื่อนตั้งฉายาให้ว่า ยัยสายป่วน เพราะสวยแซ่บ และแสบสันเหลือทน เธอเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ถ้าไม่พอใจก็พร้อมจะดับเครื่องชน **เรื่องนี้เป็นเรื่องเพื่อนของเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์)
View More16 ปีผ่านไป@มาร์ตินกรุ๊ป ประเทศไทยก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่จะถูกเปิดออกโดยหญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาสะสวย เธอก้าวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลง ร่างสูงหุ่นดีในชุดนักศึกษาเดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน"เฮียฟาขาาาาา" เสียงหวานของเธอเอ่ยเรียกชายหนุ่มพร้อมกับทิ้งสะโพกลงนั่งตักแกร่งของเขาทันที"แอลลี่ เฮียบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนี้ ตอนนี้เธอโตเป็นสาวอายุยี่สิบสองแล้ว ไม่ใช่เด็กสองขวบเหมือนเมื่อก่อนนี้นะ" ฟาเบียนบอกแอลลี่พร้อมกับจับเอวคอดให้ลุกขึ้นจากตักแกร่ง"เฮียฟาดุอีกแล้ว แอลลี่น้อยใจนะคะ" หญิงสาวลุกขึ้นยืนทำหน้ายู่ใส่ชายหนุ่ม"เฮียไม่ได้ดุแอลลี่นะ แต่มันไม่เหมาะจริงๆ" ฟาเบียนถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แอลลี่ติดเขาแจตั้งแต่ตอนเป็นเด็กจนตอนนี้เธอเป็นสาวอายุยี่สิบสองปี ส่วนเขาอายุจะยี่สิบห้าปีแล้ว แต่เธอก็ยังติดเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน"แหม!!! เด็กมันยั่วขนาดนี้ เฮียก็น่าจะสงเคราะห์สักหน่อย จะได้สมใจ" เสียงฟาบริซเอ่ยขึ้นหลังจากที่เมื่อสักครู่เขาคุยงานกับพี่ชายและขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่พอออกมาก็เห็นคู่ปรับตลอดกาลอย่างแอลลี่ กำลังออดอ้อนพี่ชายของ
สามปีต่อมา ณ.คฤหาสน์แอลตันวันนี้เป็นวันเกิดอายุครบสามขวบของน้องไอด้า ลูกสาวคนที่สองของแด๊ดแอลตันกับมัมป่าน ทั้งสองครอบครัวจึงตกลงกันไว้ว่าจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดพร้อมกับเป็นวันรวมญาติของทั้งสองครอบครัวไปด้วยกันเลย เพราะนานๆ ทีจึงจะมีโอกาสได้พบเจอกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาสักที โดยงานนี้คุณปู่ปิแอร์บินมาจากฝรั่งเศส คุณตาเวทย์ และคุณลุงกิตติยศของน้องไอด้าก็ได้มาร่วมงานด้วยส่วนครอบครัวมาร์ติน นอกจากแด๊ดเซดริกกับมัมรินทร์แล้วก็ยังมี คุณปู่โนแอลคุณย่ามาริสา พร้อมกับเออเนสและปฏิญญาที่พาน้องเอเรสลูกชายวัยขวบครึ่ง บินมาจากฝรั่งเศสด้วยเช่นเดียวกัน ส่วนคุณยายวิมาลา คุณยายปทุมมาศ และน้าปริญ ก็เดินทางมาร่วมงานนี้ด้วยครบทุกคนสายป่านเลือกจัดงานที่บริเวณสวนหย่อมขนาดใหญ่ด้านหลังของคฤหาสน์ เพราะเด็กๆ จะได้วิ่งเล่นกันได้โดยไม่อึดอัด ส่วนอาหารถูกสั่งมาจากโรงแรมทั้งหมดเพื่อความสะดวกสบาย เพราะตอนนี้สายป่านตั้งท้องลูกคนที่สาม อายุครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว โดยท้องนี้แด๊ดแอลตันได้ลูกชายสมใจ ซึ่งทำให้มัมป่านพลอยโล่งอกโล่งใจไปด้วย เพราะไม่อย่างนั้นเธออาจจะต้องรับหน้าที่เป็นแม่พันธุ์ให้สามีจนกว่าจะได้ลูกชาย นับว่า
3 ปีต่อมาณ.คฤหาสน์มาร์ติน "หิวกันมั้ยคะเด็กๆ มาเร็ว มาทานขนมกับน้ำหวานกันก่อนลูก" เสียงมัมรินทร์เรียกลูกๆ ทั้งสามคนของเธอเอง พร้อมกับอุ้มน้องแอลลิต้าหรือน้องแอลลี่วัยสองขวบครึ่ง ลูกสาวของแด๊ดแอลตันกับมัมสายป่าน เข้ามาทานขนมกับพี่ๆวันนี้เป็นวันนัดตรวจครรภ์ของสายป่าน อีกไม่ถึงสองเดือนสายป่านก็จะครบกำหนดคลอดลูกคนที่สองแล้ว แอลตันจึงพาสายป่านไปหาหมอ มัมรินทร์กับแด๊ดเซดริกจึงต้องรับหน้าที่เลี้ยงหลานสาวตัวน้อยให้ในทุกครั้งที่คุณหมอนัดตรวจครรภ์ ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะน้องแอลลี่เลี้ยงง่ายมากๆแด๊ดเซดริกเดินจูงมือน้องเซลีนวัยสามขวบครึ่ง มาที่โต๊ะยาว ที่มีทั้งขนมและน้ำหวานคอยท่าอยู่ โดยมีเด็กชายฟาเบียนวัยห้าขวบและเด็กชายฟาบริซ วัยสี่ขวบ กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังมาติดๆ"หาเฮียฟา"เสียงน้องแอลลี่พูดอ้อแอ้พร้อมกับขยับมือไหวๆ จะลงจากอ้อมกอดไปหาฟาเบียนเสียให้ได้ จนมาลารินทร์ต้องรีบวางน้องแอลลี่ลง เด็กน้อยจึงรีบเดินเข้าไปหาฟาเบียนหรือ "เฮียฟา" ของเธอทันทีฟาเบียนอุ้มน้องแอลลี่ขึ้นนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับจุ๊บพวงแก้มยุ้ยนั้นอย่างรักใคร่"มาๆ ขอพี่หอมแก้มบ้าง" ฟาบริซเดินเข้าไปหาเด็กสาวตัวกลมแต่เธอกลับดิ้
สองเดือนต่อมา สายป่านกับแอลตันมาที่เวดดิ้งสตูดิโอตั้งแต่เก้าโมงเช้า เพราะวันนี้มีนัดลองชุดแต่งงานเพื่อใช้ สำหรับวันแต่งงานที่ถูกกำหนดไว้ในเดือนหน้า และนัดลองชุดที่จะต้องใช้ในการใส่ถ่ายพรีเวดดิ้งที่จะเริ่มถ่ายในอีกสามวันข้างหน้าด้วย ซึ่งทั้งสองคนเลือกถ่ายรูปนอกสถานที่ทั้งหมดสามที่ ซึ่งสายป่านเป็นคนเลือกธีมและสถานที่เองทั้งหมดโดยแอลตันนั้นก็ตามใจเมียรักของเขาทุกอย่างสายป่านเลือกธีมแรกเป็นเจ้าหญิงแอเรียลกับเจ้าชายอีริคโดยเธอลือกใช้โลเคชั่นชายทะเลที่รีสอร์ตสวยของมิกกี้ที่เกาะสีชัง ส่วนธีมที่สองเป็นธีมหนุ่มสาวล้านนาโดยเลือกใช้โลเคชั่นสวนดอกไม้สวยที่เชียงใหม่ และธีมสุดท้ายคือธีมของหนุ่มสาวชาวสวนที่ใช้โลเคชั่นที่ปางไม้ของเธอและสวนผลไม้ของกิตติยศกว่าจะลองชุดเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาเกือบบ่ายโมง สายป่านชวนแอลตันแวะที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อหาซื้อของสดเข้าบ้าน เพราะวันนี้ครอบครัวเธอมีนัดทานอาหารเย็นกับครอบครัวของมาลารินทร์ที่คฤหาสน์แอลตัน หลังจากที่ซื้อของเสร็จแล้วทั้งสองหนุ่มสาวก็เดินทางกลับคฤหาสน์แอลตันทันทีสายป่านจัดเตรียมของเข้าครัวเพื่อเตรียมไว้สำหรับอาหารเย็นของพวกเธอและหลานๆ ส่วนแอลตันไม
แอลตันคลายอ้อมกอดออกจากแฟนสาว แล้วใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าของสายป่าน เขากุมมือของเธอไว้บนตัก"พี่มีของขวัญแต่งงานให้หนูด้วยนะ" แอลตันบอกกับสายป่าน"ของขวัญแต่งงาน? เรายังไม่ได้แต่งงานเลย มีของขวัญให้แล้วเหรอคะคุณสามีสายเปย์" สายป่านเอ่ยแซว"ของขวัญแต่งงานล่วงหน้าไงครับ" แอลตันตอบยิ้มๆ"ตัวเล็กว่าคฤหาสน์หลังนี้เป็นยังงัยบ้างครับ""สวยมากเลยค่ะ""แล้วชอบไหมล่ะ""ก็ชอบค่ะ""พี่ดีใจที่ตัวเล็กชอบนะ ถ้าอย่างนั้นเราย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กันเลยไหม?" สายป่านทำหน้างง เมื่อได้ยินคำถามนี้จากเขา"หมายความว่ายังงัยคะพี่แอล""ก็หมายความว่าคฤหาสน์นี้เป็นของเราไง พี่ตั้งใจสร้างไว้ใกล้กับคฤหาสน์มาร์ติน หนูกับน้องรินทร์จะได้อยู่ใกล้ๆ กัน แล้วพี่ก็ตั้งใจจะใช้เป็นเรือนหอของเราด้วยครับ""พี่แอลพูดจริงเหรอคะ" สายป่านถามพร้อมกับน้ำตาที่รื้นขึ้นมาอีกครั้ง"จริงสิครับ ความจริงพี่อยากขอหนูแต่งงานนานแล้ว แต่อยากหาที่อยู่ให้มั่นคงก่อน เพราะพี่เพิ่งบินมาอยู่ไทยได้ไม่กี่ปี ก่อนมีหนูพี่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องที่อยู่มากนัก แต่พอเราจะแต่งงาน จะมีลูกก็ต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้าสักหน่อย พี่ขอโทษนะครับที่ขอแต่งงานช้าไป ทำให้ห
@คฤหาสน์มาร์ติน แอลตันลงจากรถหรูแล้วเดินเข้ามายังคฤหาสน์ เขาเดินตรงมายังห้องอาหารทันที เพราะรู้ดีว่าเวลานี้เป็นเวลาอาหารเช้าของที่นี่"แด๊ดแอวววค้าบบบ" เสียงฟาบริซร้องตะโกนอย่างดังพลางวิ่งเตาะแตะมาหาแอลตันทันที ใบหน้าของเด็กน้อยเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แอลตันอุ้มร่างเล็กของหลานชายแล้วหอมแก้มตุ่ยฟอดใหญ่ เขาอุ้มฟาบริซเดินไปยังโต๊ะอาหารที่ทุกคนกำลังนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา"อ้าว..ไอ้แอล มาๆ กินข้าวด้วยกัน" เซดริกเอ่ยชวนเพื่อนรัก แอลตันนั่งลงทานข้าวต้มและป้อนข้าวต้มให้หนูน้อยฟาบริซที่นั่งอยู่บนตัก จนฟาบริซกับฟาเบียนทานอาหารเสร็จแล้ว พี่เลี้ยงก็พาเด็กๆ ไปห้องนั่งเล่น เพื่อให้พวกผู้ใหญ่ได้คุยกันโดยสะดวก"วันนี้เป็นวันหยุด มึงมีอะไรด่วนถึงได้มาแต่เช้าวะ""กูมาดูบ้านกูไง เมื่อไรจะตกแต่งเสร็จวะ มึงเร่งให้กูรึยัง" แอลตันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง"กูเร่งให้มึงแล้ว ทางช่างเขาก็บอกอยู่ว่าไม่เกินสองอาทิตย์ คฤหาสน์มึงอย่างใหญ่เลยนะ แถมเฟอร์นิเจอร์ก็นำเข้าเกือบทั้งหมดอีก มึงจะไม่ให้เวลาเขาหน่อยรึไง"เซดริกตอบเพื่อนพลางส่ายหัวให้กับความใจร้อนของแอลตัน เพราะอยู่ๆ เมื่อกลางปีที่ผ่านมาแอลตันมาขอซื้อที่ดิ
"พี่แอลคะ ไหนล่ะคะแขกอีกคนนึง ใครเหรอคะป่านยังไม่เห็นมีใครมาเลย" สายป่านเอ่ยถามแฟนหนุ่ม แต่อีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไร มีแค่เพียงรอยยิ้มที่ส่งมาให้เธอเท่านั้น ตึก ตึก ตึกสายป่านละสายตาจากแอลตันทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครสักคนที่เดินเข้ามา คนตัวเล็กอ้าปากค้าง เพ่งมองชายวัยห้าสิบต้นๆ ที่ดูภูมิฐาน กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะ สายป่านลุกขึ้นยืนทันที"พ่อ" คนตัวเล็กเรียกชื่อชายผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาใสไหลรินลงมาเปียกแก้มนวลทั้งสองข้าง"สายป่าน ... สายป่านลูกพ่อ" นายปิยะเวชเอ่ยปากเรียกลูกสาวคนเดียวของเขาที่ไม่ได้พบเจอกันเลยตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาสองพ่อลูกโผเข้าหากัน สายป่านกอดผู้เป็นพ่อแล้วซบหน้าลงร้องไห้สะอึกสะอื้น ปิยะเวชลูบศรีษะทุยเล็กนั้นอย่างเอ็นดู"พ่อขอโทษป่านนะลูก พ่อผิดเองที่หลงมัวเมา เห็นคนอื่นดีกว่าลูกของตัวเอง"ปิยะเวชบอกกับลูกสาวคนเดียวในอ้อมกอด ตั้งแต่วันที่สายป่านออกจากบ้านไป เขาเองก็รู้สึกผิดที่ทำให้ลูกต้องเสียใจ เขาพยายามตามหาลูกสาวแต่ก็ไม่รู้ข่าวคราว จนเขาล้มป่วยลง กิตติยศจึงได้บอกกับเขาว่าสายป่านเดินทางมาเรียนที่กรุงเทพ เธอปลอดภัยและสุขสบายดี จนทำให้เขาคลายความเป
3 ปี ผ่านไป@ มหาวิทยาลัย BB วันนี้เป็นวันรับปริญญาบัตรของบัณฑิตใหม่ สายป่านสวมชุดครุยดูมีสง่า ใบหน้าของเธอเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ในขณะที่มีเพื่อนๆ มาร่วมแสดงความยินดีกับสายป่านและเจษนิพิฐที่จบพร้อมกันเซดริกกับมาลารินทร์ พาหนูน้อยฟาเบียนลูกชายวัยสองขวบครึ่ง และน้องฟาบริซอายุขวบครึ่งซึ่งกำลังน่ารักน่าชังทั้งคู่มาร่วมแสดงความยินดีด้วย"ยินดีด้วยนะป่าน ในที่สุดแกก็เรียนจบสมที่ตั้งใจไว้แล้ว ฉันดีใจกับแกจริงๆ นะ" มาลารินทร์โอบกอดสายป่านด้วยความดีใจที่เพื่อนรักของเธอส่งตัวเองเรียนจนจบได้สำเร็จ"นี่เป็นของขวัญรับปริญญาจากฉันกับพี่เซดริกนะ" มาลารินทร์ส่งกล่องของขวัญขนาดเท่าฝ่ามือที่ถูกห่อหุ้มอย่างดีให้กับสายป่าน"ขอบใจมากนะรินทร์" สายป่านยิ้มให้กับเพื่อนรัก แล้วส่งกล่องของขวัญให้แอลตันเก็บไว้"ส่วนนี่ของขวัญของเจ จากเรากับพี่เซดริกนะ" มาลารินทร์ส่งกล่องของขวัญให้กับเจษนิพิฐ เขารับมาพร้อมกับกล่าวขอบใจมาลารินทร์"มาๆๆ มาถ่ายรูปกันเถอะ" สายป่านเอ่ยเรียกทุกคนมาถ่ายรูปร่วมกัน"ยินดีด้วยนะครับสายป่าน" เสียงทุ้มน่าฟังที่คุ้นหูดังขึ้นทำให้สายป่านรีบหันไปตามเสียงทันที"มิกกี้ ป่านดีใจจังเลยที่คุณมา ขอบคุ
คู่รักทั้งสองคู่อยู่พักผ่อนที่โรงแรม JC อีกเกือบหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้มาลารินทร์ได้พักฟื้นร่างกายให้แข็งแรงอีกสักหน่อย เมื่อครบกำหนดของการพักผ่อนแล้วจึงได้เดินทางกลับกรุงเทพ สายป่านเองก็ต้องกลับไปเตรียมตัวเรียนต่อเพราะอีกไม่กี่วันมหาลัยก็จะเปิดเทอมแล้ว@ เพนท์เฮาส์แอลตัน "พี่แอลให้ป่านมาที่นี่ทำไมคะ ป่านอยากจะกลับหอพัก อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว" สายป่านเอ่ยถามแอลตันที่นั่งหน้างอเป็นม้าหมากรุกอยู่ที่โซฟา"อีกตั้งสิบกว่าวันกว่าจะเปิดเทอม จะรีบร้อนหนีผัวไปไหน ยังมีเรื่องต้องตกลงกันอีกตั้งเยอะนะยัยตัวเล็ก""จะตกลงอะไรกันอีกล่ะคะ ข้อตกลงเยอะจังนะคะ" สายป่านบ่นกระปอดกระแปด"มานั่งนี่มา" แอลตันตบเบาๆ ที่หน้าตักของตัวเองเพื่อเรียกให้คนรักมานั่ง คนตัวเล็กก็ฟังอย่างว่าง่าย เธอเดินนวยนาดเข้าไปหาเขาแล้วหย่อนสะโพกลงที่ตักแกร่ง ส่วนแขนเรียวสวยคล้องอยู่ที่ลำคอของชายหนุ่ม"ว่ายังงัยคะพ่อรูปหล่อ" สายป่านเอ่ยหยอกเย้า แกล้งมองเขาด้วยสายตาที่ยั่วยวนแล้วก้มลงแนบแก้มถูไปมาเบาๆบริเวณคางสากของเขา"พี่จะให้หนูย้ายออกจากหอพักแล้วมาอยู่ที่เพนท์เฮาส์กับพี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป" สายป่านได้ยินถึงกับอ้าปากหวอ"ย
“แม่คะ แม่ทำใจดี ๆ ไว้นะคะ แม่ต้องไม่เป็นอะไรนะ ได้ยินเสียงป่านไหมคะแม่ ... ฮือๆๆ” สายป่านสาวน้อยวัย 18 ปี ร้องเรียกนางสายสุนีย์ผู้เป็นมารดา ที่เป็นลมหมดสติอยู่บริเวณห้องโถงของบ้าน หลังจากที่เธอเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนเมื่อครู่นี้เอง“พ่อ!! .. พ่อคะ พ่ออยู่ไหน ช่วยแม่ด้วยค่ะ”เธอพยายามตะโกนเรียกพ่อของเธอ แต่ไร้เสียงตอบกลับใด ๆ เธอยกศีรษะของมารดาขึ้นหนุนกับตักเล็กของตนเอง แล้วรีบกดโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลในทันที@ รพ.bkk“คุณหมอคะ แม่ของหนูอาการเป็นอย่างไรบ้างคะ” เด็กสาวเอ่ยถามทันทีที่เห็นคุณหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนคุณหมอเองยังอดสงสารเด็กสาวตรงหน้าไม่ได้“คุณแม่ของหนูตอนนี้ปลอดภัยแล้วนะครับ แต่คนไข้มีอาการอ่อนเพลียและความดันขึ้นสูงมาก ตอนนี้หมอขอให้คนไข้นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อน เพราะความดันยังไม่ปกติ ยังถือว่าอันตรายอยู่มากครับ” คุณหมอท่าทางใจดี อธิบายให้เด็กสาวได้เข้าใจเกี่ยวกับอาการของนางสายสุนีย์ผู้เป็นมารดาขณะนั้นเจ้าหน้าที่พยาบาลก็ได้เข็นเตียงของนางสายสุนีย์ออกมาจากห้องฉุกเฉิน เพื่อพาไปห้องผู้ป่วยหญิง สายป่านจึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไป หลังจากแม่ได้...
Comments