มันเหมือนมีลางสังหรณ์ ดาวเรืองรู้สึกกลัวผู้ชายคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ด้วยรับรู้ได้ว่ามีกระแสความร้อนแรงอันประหลาด วูบไหวอยู่เบื้องหลังดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของเขา ดวงตาที่อ่านไม่ออก เดาไม่ถูก… ว่าเขาจะมาไม้ไหน? นี่แค่วันแรกที่เจอหน้ากันเขาก็ทำท่าราวกับว่าเกลียดชังหล่อนมาแต่ชาติปางก่อน นี่กระมัง ที่ทำให้ป้านิ่มเตือนว่า ‘อยู่ให้ห่างคุณคมน์เอาไว้’ คุณคมน์ไม่เหมือนกับคุณราเมศซึ่งเป็นน้องชาย
View Moreความรู้สึกนั้นยังติดตรึง ราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ทั้งที่ก็ผ่านมาเป็นสัปดาห์“นั่นน่ะสิ… ถ้าไม่ติดที่คุณคมน์สั่งเอาไว้ป้าก็จะให้คนอื่นไปแทนเอ็ง”ป้านิ่มเองก็รู้สึกแปลกใจ เพราะว่าเมื่อเย็นคุณคมน์ถึงกับต้องโทรมาสั่งด้วยตัวเอง ว่าให้ดาวเรืองมาช่วยดูแลเรื่องเครื่องดื่ม ทั้งที่ในบ้านก็มีสาวใช้พม่าอีกสองคน แต่คมน์ก็เจาะจง ว่าต้องเป็นดาวเรืองเท่านั้นเมื่อถึงเวลางานดาวเรืองออกมาดูแลเครื่องดื่มตามที่ได้รับมอบหมายหน้าที่ เพื่อนของคมน์มาร่วมงานทั้งหมดสิบสองคน แต่ก็มีเพียงคมน์กับโรสราเท่านั้นที่เป็นคู่หมั้นกัน คนอื่นๆ ก็เป็นแค่เพื่อนที่ถือโอกาสมาพบปะสังสรรค์กันในงานวันเกิดของคมน์“เฮ้ย… ไอ้คมน์ นั่นใครวะ แม่งแจ่มสุดๆ”บดินทร์ เพื่อนสนิทของคมกล่าวขณะสายตาจับจ้องไปยังเรือนร่างสะดุดตาของดาวเรือง วันนี้เป็นงานตอนค่ำ จึงไม่ต้องสวมชุดฟอร์มของคนใช้“ไหนวะ”คมน์ถาม บดินทร์พยักเพยิดใบหน้าไปทางหญิงสาวที่กำลังเตรียมเครื่องดื่มใส่แก้ว วางลงในถาดเตรียมเสิร์ฟ“อ๋อ… คนใช้น่ะ”คมน์รีบบอก“โห… คนใช้บ้านมึงสวยขนาดนี้เลยหรือวะ”บดินทร์ทำหน้าประหลาดใจ“เป็นหลานสาวป้านิ่ม… เพิ่งมาจากต่างจังหวัด”คมน์กล่า
“อ๊า… ฮื่อๆ”เสียงครางคล้ายจะร้องไห้ไม่ไหวแล้ว สองมือของดาวเรืองยันศีรษะของเขาเอาไว้ ด้วยเป็นทางเดียวที่จะหยุดคนหื่น“ร้อนแรงนะแม่คุณ… โดนเบิร์นไม่ทันไรน้ำเสียวทะลักออกมาเชียว”คมน์กล่าวเสียงกระเส่าตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก มองดูท่าทางอ่อนระทวยของหล่อนอย่างนึกสะใจทว่าในขณะที่กำลังจะก้มลงเบิร์นซ้ำ มือสองข้างของดาวเรืองก็เอื้อมลงมายื้อยันบ่าของเขาเอาไว้และทันใดนั้นเอง!เสียงโทรศัพท์มือถือของคมน์ที่วางอยู่บนโซฟาก็ดังขึ้น ราวกับมีระฆังห้ามยก!ดาวเรืองฉวยจังหวะสั้นๆ ที่เขาหยุด รีบขยับลงจากโต๊ะ จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางแล้ววิ่งออกไปจากห้องของคนหื่นโดยไม่หันกลับมามองข้างหลัง“พี่คมน์คะ… อย่าลืมนัดนะคะ”เป็นเสียงหวานออดอ้อนของคู่หมั้นสาวที่กรอกมาจากต้นสาย“ไม่ลืมครับ… อีกชั่วโมงเจอกันนะที่รัก”คมน์กรอกเสียงหวานไปสู่ปลายสาย“ค่ะ… เจอกันนะคะ”โรสตอบกลับมาพร้อมเสียงจูบ“ครับที่รัก… บายจุ๊บ”คมน์จูบตอบฝากไปทางโทรศัพท์พร้อมเสียงหวานกระเส่า ก่อนตัดสายคมน์เดินไปที่ประตู มองตามด้วยความเสียดาย แต่ร่างของดาวเรืองก็ลับตาไปแล้ว“ร้อนแรงเป็นบ้า… แบบนี้สนุกแน่”คมน์หมายถึงดาวเรืองเขาเดินมาที่หัวเตียง
ขอบบราเซียแล้วกอบกุมสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือ บีบขยำอย่างนึกมันเขี้ยว“โอ้ว… ”คมน์เผลออุทานออกมา คลี่นิ้วสัมผัสความนุ่มเนียนของปทุมคู่งาม บีบขยำจนเนื้อขาวปลิ้นออกมาตามซอกนิ้ว“อ๊า… ”ทรวงอกของคนโดนรังแกขยับยกขึ้นด้วยความเสียวซ่าน นี่คือสัมผัสแรกจากมือชายในชีวิตของหล่อน “อื๊อ… ”ดาวเรืองคราง คมน์แข็งแรงมาก เราสามารถรวบข้อมือสองข้างของหล่อนได้ด้วยมือเดียว “อ๊า… พอเถอะคุณคมน์”ดาวเรืองหลับตา ไม่อาจปฏิเสธความซ่านเสียวที่มาพร้อมกับสัมผัสอันดิบเถื่อนดุดัน สยิวจนรูขุมขนรอบๆ วงป้านลานหัวนมแข็งขึ้นมาเป็นเม็ด “พอแล้ว… อย่าค่ะ”ดาวเรืองสะบัดใบหน้าไปมา“เดี๋ยวสิ… ฉันกำลังหาแหวน เธออาจจะซ่อนเอาไว้ในร่องนม… นมใหญ่ขนาดนี้ต้องค้นนานๆ”คมน์ชอบ ตอนนี้หัวนมของหล่อนแข็งโด่เสียดสีอยู่ใต้ฝ่ามือหยาบใหญ่ เขาบีบเคล้นปทุมคู่งามสลับไปมาอย่างเมามัน กดนิ้วหัวแม่มือวนคลึงรอบวงป้านลานหัวนมจนปูดเป่ง ทำเอาดาวเรืองร้องครางออกมาด้วยความลืมตัว“อ๊า… อูย… พะ… พอแล้ว… ”อาการดิ้นรนขัดขืนของคนโดนรังแก ทำให้คมน์ต้องหยุด“ปล่อยได้หรือยัง… ก็เห็นแล้วนี่นาว่าไม่มีแหวน”ดาวเรืองคิดว่าเขาจะหยุด“บ้างบนไม่มี… แต่ข้างล่างก็อาจจะไ
ดาวเรืองพยักหน้ารับ หิ้วถังน้ำที่มีผ้าเช็ดพื้นอยู่ข้างในพร้อมด้วยไม้กวาดขนไก่เดินไปยังโซฟา เริ่มจากหน้าต่างห้องนอน โต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่มุมห้อง แล้วกลับมาเช็ดโซฟาราวๆ ยี่สิบนาทีผ่านไปคมน์ออกมาจากห้องน้ำ สายตาจับจ้องอยู่กับเรือนร่างอรชรของดาวเรืองในท่าที่สาวน้อยกำลังก้มๆ เงยๆทำให้คมสะดุดตากับภาพของสะโพกกลมกลึง รัดรึงอยู่ภายใต้ผ้าถุงลายดอกพิกุลถึงซึ่งเป็นชุดฟอร์มของสาวใช้ผ้าบางแนบเน้นสะโพก เห็นกลีบก้นกลมกลึงเป็นรูปเป็นร่าง ทำเอาคมน์ขยับเข้ามาใกล้ เพ่งมองร่องนมขณะดาวเรืองก้มปัดฝุ่นที่โซฟา‘โอ้ว… ’ภาพที่เห็น เต้านมคัพอีอวบใหญ่เบียดอัดกันแน่นอยู่ในเสื้อคอจีนของยูนิฟอร์มสาวใช้ ทำเอาเลือดกำเดาของคมน์แทบสาดหื่น…คมน์ยอมรับอย่างไม่อาย หากจะใช้คำนี้นิยามถึงตัวตนอีกด้านของเขา ใช่… เขาหื่น และไม่ใช่หื่นธรรมดา ผู้หญิงทุกคนที่เคยรองรับอารมณ์ของเขามาแล้ว จะรู้ดีถึงความจริงในเรื่องนี้“ฉันอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอ… ช่วยเล่าให้ฉันฟังอีกที… ฉันต้องการความจริงจากปากของเธอ… ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน”ร่างสูงใหญ่ทรุดลงนั่งบนโซฟา ตวัดขาไขว่ห้างน่าหวาดเสียวว่าของลับจะโผล่ออกมาทั้งพวง“นะ…หนู เอ่อ… ก็ห
ลูกครึ่งฝรั่งยิ่งทำให้เขาดูหล่อเหลาสะดุดตา แต่แววตาคมดุที่มองมา ก็ทำเอาดาวเรืองรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ “สวัสดีค่ะคุณคมน์… หนูชื่อดาวเรืองค่ะ”หญิงสาวแนะนำตัวเองคมน์จ้องมองดวงหน้าสวยหวาน ตาคมกลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ผมสีดำยาวสลวยลงมาประบ่า ริมฝีปากจิ้มลิ้มเซ็กซี่สะดุดตา“ดาวเรือง… ชื่อเชยจัง”ทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก คมน์แซวอย่างไม่ไว้หน้า สำหรับผู้หญิงคนนี้คงไม่จำเป็นต้องใช้คำว่า ‘มารยาท’ กับหล่อน“ค่ะ… ดาวเรือง ก็แค่ดอกไม้บ้านๆ สีสันสุดเชยกลิ่นก็ไม่หอม”เจ้าของชื่อเชยๆ กล่าวอย่างยอมรับอันที่จริง… ที่เขาว่าก็ไม่ผิด คมน์ไม่ใช่คนแรกที่เอ่ยแซวเรื่องชื่อเชยๆ ของหล่อน ตอนเรียนก็โดนเพื่อนล้อว่าชื่อเหมือนสาวบ้านนอก “นวดเป็นไหม… วันนี้ฉันรู้สึกเมื่อย เดี๋ยวเธอขึ้นไปทำความสะอาดบนห้องนอนของฉัน… แล้วก็นวดให้ด้วย”คมน์กล่าวโดยไม่มองหน้าหญิงสาว สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ ใช้นิ้วปาดจอสไลด์ดูฟีดข่าวสิ่งที่ได้ยิน ทำเอาป้านิ่มตกใจ!แต่ก่อนแต่ไรไม่เห็นว่าคมน์จะเรียกสาวใช้คนไหนให้ขึ้นไปนวดถึงห้องนอน วันนี้มาแปลกเหลือเกิน“นวด… เอ่อ… ”ดาวเรืองถามอึกอักจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของทายาทคนโ
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้วสาวน้อยบำเรอกามที่บ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ ตั้งอยู่ท่ามกลางเนินหญ้าสีเขียวขจี บนเนื้อที่กว่าร้อยไร่ในอำเภอแม่ริมของจังหวัดเชียงใหม่ ที่ห้องครัวด้านหลังบ้าน ใกล้กับเรือนพักของคนใช้ ‘คมภวัศน์’ หรือที่ผู้คนในบ้านมักจะเรียกชื่อของเขาสั้นๆ ว่าคุณ ‘คมน์’ จนติดปากคมน์ตัดสินใจย่องเข้ามาใกล้ห้องครัว เมื่อเห็นว่านาย ‘วศุวัฒน์’ บิดาของตน เดินเข้าไปในครัวด้วยท่าทางมีพิรุธน่าสงสัยคมน์ครุ่นคิดด้วยความข้องใจ ว่าเพราะเหตุใดนายใหญ่ของบ้านที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาถึงห้องครัว วันนี้จึงลงมาได้ ดวงตาคมกริบรา
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้วสาวน้อยบำเรอกามที่บ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ ตั้งอยู่ท่ามกลางเนินหญ้าสีเขียวขจี บนเนื้อที่กว่าร้อยไร่ในอำเภอแม่ริมของจังหวัดเชียงใหม่ ที่ห้องครัวด้านหลังบ้าน ใกล้กับเรือนพักของคนใช้ ‘คมภวัศน์’ หรือที่ผู้คนในบ้านมักจะเรียกชื่อของเขาสั้นๆ ว่าคุณ ‘คมน์’ จนติดปากคมน์ตัดสินใจย่องเข้ามาใกล้ห้องครัว เมื่อเห็นว่านาย ‘วศุวัฒน์’ บิดาของตน เดินเข้าไปในครัวด้วยท่าทางมีพิรุธน่าสงสัยคมน์ครุ่นคิดด้วยความข้องใจ ว่าเพราะเหตุใดนายใหญ่ของบ้านที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาถึงห้องครัว วันนี้จึงลงมาได้ ดวงตาคมกริบรา...
Comments